Boa Tarde!

Het is al weer een heel tijdje geleden, ik heb dan ook weer enorm veel te vertellen.

Vorige week maandag ben ik voor de 2e keer naar de Portugese les geweest.
Het was een privé les die dag want Christopher want met zijn familie naar Lissabon voor de dag. De vorige les had de leerkracht blijkbaar gezegd dat ik mijn huiswerk moest meenemen zodat zij mij hiermee kon helpen in de les, natuurlijk had ik dit weer verkeerd verstaan en had ik niets bij..
Tjaa, zij had ook niets voorbereid. We hebben dan maar de tijden geoefend, want ik ben het een beetje beu om altijd in de tegenwoordige tijd te praten, dat zorgt vaak voor veel misverstanden.
Het portugees gaat heel goed, de leerkracht heeft mij zelfs een compliment gegeven over het feit dat ik zo goed kan schrijven in het Portugees maar dat heb ik voor een groot deel ook te danken aan Maria die mij in België al een beetje les gegeven heeft, dus bij deze, Maria goed werk!
Ik moest ook een huiswerk voor geschiedenis maken, normaal moet ik de huiswerken nooit niet maken van de leerkracht omdat het heel moeilijk is maar je kent mij, natuurlijk wou ik dat huiswerk wel maken, een betere manier om Portugees te oefenen vind je bijna niet.
Mijn mama hielp mij met het huiswerk maar het duurde langer dan we gedacht hadden. Na meer dan 3 uur waren we nog steeds maar in de helft. Toen besloten we maar te stoppen. De volgende dag heb ik natuurlijk trots mijn huiswerk aan de leerkracht getoond. De leerkracht was heel enthousiast over het feit dat ik mijn huiswerken wou proberen te maken en stelde zelf voor om alles voor mij in het Engels te vertalen zodat ik de vragen beter zou verstaan en in het Engels ook kon antwoorden maar ik legde uit dat het juist goed is voor mijn Portugees om alles in het Portugees te doen en dus maak ik vanaf nu mee huiswerk, in het Portugees.
Voor de les Portugees moet iedereen in mijn klas een boek lezen en het boek bespreken voor de hele klas.
De leerkracht zei dat Chris en ik dit niet moesten doen maar.. ik had een voorstel!
Ik stelde voor om een Engels boek te lezen en er dan een bespreking over te maken in het Portugees. Ze vond het een geweldig idee dus nu moet ik nog een Engels boek zoeken en kan ik beginnen lezen.
Ik wil geen speciale behandeling omdat ik geen Portugees spreek, ik wil gewoon hetzelfde doen als de rest van de klas eventueel wel op een iets andere manier maar anders zal ik me altijd 'het Belgisch meisje' voelen en daar probeer ik nu iets aan te doen.
's Middags ben ik opnieuw gaan lunchen met Ana en Renatte, opnieuw in hetzelfde restaurantje als vorige keer.
Het eten daar is zooo goed!
Na de middag hadden we Frans, tijdens de les was de leerkracht zo verveeld dat hij gewoon een koffietje ging drinken en hij liet ons achter in de klas, we moesten ons maar wat bezighouden.
Zie je dat al gebeuren in België?
's Avonds was ik alleen thuis met Joana, we beginnen al echt een goede band te krijgen.
Deze keer wou ze mijn haar doen, en ik moest natuurlijk daarna haar haar doen.
Toen we gingen slapen wou ze dat ik haar een verhaaltje voorlas, een Portugees verhaaltje natuurlijk.
Ik heb haar verteld dat ik bang ben van spinnen en sindsdien pest ze mij daar de hele tijd mee, je kan dus al raden waarover het verhaaltje ging: spinnen!
Manuel en Cristina waren ondertussen ook al thuis, toen Cristina hoorde dat ik een verhaaltje aan het vertellen was, kwam ze bij op bed zitten.
Joana ging dan ook Manuel halen en toen zaten we daar allemaal gezellig samen terwijl ik een verhaaltje las.
De volgende dag was het de dag van de blinden, onze school liet dat niet onopgemerkt voorbijgaan.
Vrijwilligers konden per 2 een parcour afleggen, 1 iemand geblinddoekt met stok en de ander moest die persoon dan gidsen. Dat leverde soms grappige situaties op. Onze school is niet de meest moderne school. Onze speelplaats is een put met zand en het had de dagen ervoor wat geregend wat als resultaat had dat onze speelplaats geen put met zand was maar meer een vijver.
En als je geblinddoekt bent en vlak naast die put met water moet lopen dan kan het al eens gebeuren dat je verkeerd stapt en bumba..
Dat is dus wat er gebeurde (niet met mij, hoewel ik vermoed dat de meesten dat wel weer hilarisch zouden vinden). Ik zat aan de overkant en zag het allemaal gebeuren, een meisje stapte verkeerd en viel met haar been in het water, ze was nat tot aan haar knieën!
Natuurlijk was dit allemaal zo grappig dat het meisje zelf er gelukkig ook mee kon lachen, en ik moet toch zeggen dat ik toen ook wat afgelachen heb hoor!
Dat is dus de reden dat ik liever keek dan deelnam, dat is veel grappiger!
Mijn opstelletje voor de schoolkrant is ook eindelijk afgeraakt, ik heb er wel even aan gezeten. De leerkracht Engels gaat ervoor zorgen dat het in de schoolkrant komt.
Woensdagnamiddag ben ik naar Christophers huis gegaan. Eerst naar het restaurant, Chris' ouders hebben een restaurant hier in Benavente 'o Miradouro' en dan spraken we dus af. Van daaruit zouden we dan wandelen naar zijn huis.. nooit geweten dat Benavente zo groot was!
Na een halfuur (hoewel het meer als een paar uur voelde) waren we dan eindelijk bij zijn huis (?).
Chris woont in een gigantische villa, in zijn tuin staat een tuinhuis dat vermoedelijk groter is dan het appartementje waar ik in woon.
In de tuin hebben ze ook een halve zoo: schapen, geiten, duiven en andere vogels, honden.. 
Ik kreeg een korte, of eerder een lange rondleiding door het huis en de rest van het domein.
Chris zette al mijn foto's op cd want hier, in de bibliotheek lukt dat niet zo goed.
Ik denk wel dat we een aantal dingen fout hebben gedaan want we hadden wel 5 cd's van 1 dag.. wat zelfs voor mij wat veel is.
Maar het belangrijkste is dat alle foto's in België geraken.
Gelukkig kon ik terug naar huis rijden met de auto, de moeder van Chris moest naar het restaurant wat niet zo ver is van mijn huis.
Ik was zo opgelucht dat ik niet hoefde te wandelen, ik wist de weg al niet meer naar huis.                                                                                 Het enige probleem, enfin eigenlijk vinden de Portugezen dat niet echt een probleem, was dat we met 6'en in een soort cabrio moesten.. 
Het was dus nogal krap, dat is het minste dat je kan zeggen. En dan met al die wind vloog mijn haar de hele tijd voor mijn ogen en kon ik niets zien. Om het kort samen te vatten, het was dus niet de meest aangename rit die ik al gehad heb in mijn leven maar ik was al blij dat ik niet moest wandelen zodat ik hopeloos kon verdwalen want ze leefden echt wel in the middle of nowhere.
De leerkracht geschiedenis had de vorige keer na de les ook gezegd dat we gingen praten over een federale staat en aangezien België een federale staat was zou ik moeten kunnen uitleggen wat dat is, hij vroeg of ik het tegen de volgende les wou opzoeken.
Natuurlijk wou ik dat dus ik schakelde mijn moeder weeral in om mij te helpen.
We vonden een hele uitleg in het Portugees over de federale staat België, die ik bijgevolg dan helemaal kon overschrijven maar zo heb ik dus weer wel wat Portugees geleerd.
Joana was mij ook de hele tijd aan het plagen, deze keer had we weer mijn sloefen afgepakt en was ze gaan verstoppen, ik moest ze dan gaan zoeken. Soms denk ik echt dat ze onvermoeibaar is, terwijl ik al in bed lig begint ze soms nog haar huiswerk te maken.
Ik vraag me dikwijls af hoe deze mensen de dag door komen, ze slapen zo weinig!
Weinig.. tegenover mij toch zeker, de eerste weken kreeg ik altijd te horen dat ik zoveel sliep maar nu gaat het al wel wat beter.
Ik begin meer en meer gewoon te worden aan de Portugese manier van leven.
Donderdag hadden we nog maar eens een les Frans en ik viel echt van de ene verbazing in de andere die les.
Wat we hebben geleerd bij Frans die les: Het verschil tussen c'est en est, je zegt niet j' ai prends maar je prends, maak een zin met écouter, maak een zin met regarder..
Begrijp je nu dat ik me beledigd voel als de leerkracht zegt dat mijn Frans niet goed is, de leerlingen hier maken nog steeds zinnetjes als je regarde la télé en als ze dan een moeilijker zinnetje moeten maken krijg je zoiets als Les causes n'incident pas être été connu. (Voor alle duidelijkheid dit is dus gebaseerde op bestaande gebeurtenissen!). 
Maar de leerkracht de laatste tijd al meer lovend is over mijn Frans, ik heb hem dan ook uitgelegd hoe moeilijk het is om je hoofd te zetten naar het Frans terwijl je de hele dag bezig bent met Portugees te leren en ondertussen ook nog eens veel Engels praat.
Tijdens de les Frans zeg ik dan ook dikwijls sim en não in plaats van oui en non..
Maar je m'en fous (zeg nu nog eens dat ik geen Frans kan, hehe)
Onder de middag ben ik nog maar eens gaan lunchen met Ana en Renatte, deze keer zijn we naar een Chinees restaurantje geweest genaamd Primavera. De zus van Ana lunchte met ons die middag, ze is zo lief.
Ze is 13 jaar en een echte babbelkous, je krijgt haar niet stil.
Ze sprak alleen geen Engels en mijn Portugees is niet zo goed dus alles moest altij 2 keer gezegd worden, 1 keer in het Portugees en 1 keer in het Engels.
Ik heb ook nog iets grappig te vertellen over geschiedenis: Donderdag waren we in de les, zoals al enkele lessen, bezig over de Nederlanden en aangezien ik het dichtst bij Nederland woon, krijg ik nogal wat vragen. Deze les vroeg de leerkracht aan mij om uit te leggen wat the red light district was. Ik had al zo'n klein vermoeden wat hij bedoelde met the red light district maar wie verwacht nu dat een leerkracht geschiedenis vraagt aan een leerling om uit te leggen wat de rosse buurt is en aangezien ik niet het risico wou lopen mij onsterfelijk belachelijk te maken door te beginnen over de rosse buurt want als het dan iets totaal anders was...(ik wist niet waarover we juist bezig waren want de lessen zijn in het Portugees). Ik had me dus wel degelijk niet vergist wat betreft the red light district.. wie had nu gedacht dat onze leerkracht geschiedenis daarin geïnteresseerd was.
De volgende dag zou ik op weekend vertrekken en aangezien ik moest zorgen voor een typisch Belgisch gerecht, maakte ik die avond met Joana, Marianne, Madeleine en Cristina echte Belgische speculaas.
We besloten het recept 1,5 keer te maken maar het bleek toch wat veel te zijn.
Madeleine wou absoluut helpen de hele tijd dus we hadden eigenlijk meer werk met haar in het oog te houden dan met het bereiden van de speculaas. Veel deeg is in de vuilbak beland aangezien Madeleine het plezant vond om haar hoofd op het deeg te leggen of het deeg op de grond te laten vallen.
Na een hele tijd was de speculaas dan toch eindelijk klaar. De eerste speculaas hadden we heel dicht bijeen op de bakplaat gelegd want wie denkt nu dat speculaas uitzet bij het bakken. Dus we eindigde met één grote speculaaskoek. Maar geen probleem, die was dan voor thuis.
De volgende lading was al wat beter en de volgende nog wat beter..
We eindigde met zalige speculaaskoekjes, die wel bijna op de grond gevallen waren. Cristina is namelijk ook niet zo'n keukenprinses en toen ze de de speculaas uit de oven wou halen, liet ze deze bijna vallen omdat ze zo warm waren.
Die avond aten we heel laat omdat we lang bezig waren geweest met de speculaas.
De buurman at met ons mee, hier is dat nogal gewoon.
Na het eten ontstond er een kleine discussie: Wie woog het meeste Madeleine of Joana? (Je ziet de Portugezen zijn niet snel beschaamd)
Joana maakte snel een eind aan de discussie want zij had de oplossing, namelijk: wegen.
Na hun moesten alle anderen op de weegschaal, alle anderen dat wou dus zeggen ik ook.
Ze begonnen te raden naar mijn gewicht (zoals ik al zei, om niets beschaamd die Portugezen..), ik lachte want ik dacht dat ze er ver over zaten met wat ze gokte maar.. toen ik op de weegschaal ging staan zag ik dat ik al ruim 5 kilo bijgekomen was!
Bye bye figuur!
Ik geef de schuld aan het Portugese eten, het is echt veel te goed. Ik wil altijd van alles eens proeven (of meer dan eens proeven) en tjaa dan krijg je dit.. Maar zolang ik in Portugal ben, trek ik het mij niet aan, het eten is veel te goed daarvoor en daarbij is het niet typisch Portugees om je van niets iets aan te trekken?
De volgende dag vertrok ik dus op kamp. Chris kwam mij ophalen om naar Vila Franca te rijden, ik ontmoette ook voor de eerste keer Damla, het Turks meisje dat bij ons in het dorp woont. Ze is pas een week hier door problemen met haar visum.
In Vila Franca moesten we dus de trein nemen, ik was zo slim geweest om op voorhand een ticket te kopen maar Chris en Damla hadden dit natuurlijk weer niet gedaan en nu was er geen plaats meer op de trein, ze moesten dus de volgende trein nemen.
Na een reis van bijna 2 uur kwam ik dan, samen met nog een heleboel andere AFS'ers, aan in Coimbra waar een vrijwilliger ons opwachtte om naar het busstation te gaan waar ook een aantal AFS'ers aankwamen onder andere een ander Belgisch meisje, Paulien.
De eerste woorden Nederlands voelden zo raar.
Ik moest echt al zoeken naar mijn woorden en had de hele tijd de neiging om er een paar woorden Engels of Portugees tussen te gooien.
Maar na een tijdje wende het wel terug hoewel ik toch dikwijls nog begon te praten in het Engels.
De eerste avond hadden we om middernacht een potdisch, een buffet met eten van over de hele wereld. Iedere student moest namelijk iets bereiden zodat de andere konden proeven, ik heb echt die avond zoveel gegeten! Ik moest toch van alles eens iets proeven en aangezien we met ongeveer 30 studenten waren..
De volgende dag deden we vanalle activiteiten: toneeltjes, spelletjes, groepsgesprekken.. Het was echt leuk. 
's Avonds hadden we een talentshow. Iedereen moest iets voorbereiden van zijn land, ik heb samen met Paulien een volksdans aangeleerd namelijk op het liedje van Laïs-het smidje wat ik mij nog herinnerde van vorig jaar toen we dat gedaan hebben op het free podium.
Je ziet dat free podiums altijd handig zijn als je een talent show moet doen.
De talentshow ging door bij het kampvuur, het was echt zo gezellig. Het was een koude avond maar iedereen zat dicht bijeen bij het kampvuur met een dekentje te kijken naar wat iedereen had voorbereid.
Ik heb vanalles gezien die avond, de Noren hadden een typisch Noors spelletje dat ze voordeden, de Latino's deden enkele dansen voor zoals o.a. de merengue. Ik moet zeggen die Latino's kunnen nogal eens dansen, waaw!
Ze gingen ons een beetje leren en het is echt niet simpel hoor.
We bleven nog praten tot diep in de nacht, enkele zelfs tot 's morgens want dit was onze laatste avond.
De volgende dag deden we nog enkele spelletjes: group of silence, the love train "we're the train of love and we're gonna pick somebody"..
En dit was niet zonder ongelukken..
Een meisje van Ijsland is de laatste dag nog naar het ziekenhuis moeten gaan omdat ze gevallen was door één van de spelletjes.
Tjaa, de spelletjes waren dan ook niet echt wat je rustig kan noemen maar ze waren wel ooh zo leuk.
Dan brak het afscheid aan, dat was wel heel zwaar want in dat weekend zijn we wel heel hecht geworden.
Het leukste vond ik aan dit weekend dat je mensen leert kennen over de hele wereld die je vertellen over hun cultuur en dat al deze mensen, of je nu van Turkije, Zuid-Amerika of van de Usa kwam, elkaar respecteerden en zelfs vrienden waren. Dat was echt zo geweldig!
Mijn ouders kwamen Chris, Damla en mij ophalen in het station van Vila Franca en nadat we iedereen thuis hadden afgezet reden we door naar Coruche, waar mijn grootouders van mijn moeders kant wonen.
Mijn grootmoeder liet mij direct het hele huis zien, het is een huis vol met antieke spullen en heel veel foto's (elk Portugees huis heeft héél veel foto's).
Het was echt een geweldig huis met vele verdiepingen en trappen en je kon op het dak en daar had je een prachtig uitzicht over de hele stad. het was al donker dus zag je al de lichtjes van de stad.
Mijn grootouders hebben heel veel honden en ook puppy's, net zoals mijn moeke en vake in België dus had ik het wel even moeilijk, de heimwee stak weer even de kop op.
Na het eten gingen we nog een wandelingetje maken door Coruche, Joana liet mij de mooie plaatsen zien van de stad.
Toen we naar huis gingen was het al over 11 uur en we moesten nog een half uur rijden!
Ik had in het weekend niet veel geslapen, de laatste nacht maar enkele uurtjes dus ik was echt doodop.
Vandaag viel ik bijna in slaap tijdens de les gelukkig hield Christopher mij wakker "Don't sleep in class," zei hij tegen mij.. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben zooo moe.
Ik ben van plan om vandaag eens vroeg te gaan slapen want ik heb het echt nodig maar wedden dat dit me toch nooit lukt..
Tjaa wat wil je als je om 21u begint met eten.
Ik heb ook weer post gekregen van mijn moeke en vake, mijn tante Kristel en mijn vriendinnetje Stephanie dus vandaag ben ik wel supergoedgezind. 
Nog even wat informatie:
Ik leef  in het iets modernere gedeelte van Portugal bij een nogal rijke familie.
Maar in mijn dorpje zijn er ook kleine huisjes maar echte armoede is hier niet, maar in Lissabon bv. zie je wel echte armoede
En het weer is hier nog altijd super goed. 's Morgens is het al iets kouder maar in de dag zweet ik me te pletter.
Je moet hier ook maar naar school tot 15 jaar en op je 10 jaar moet ja al kiezen of je de wetenschappelijke richting uit wil of een meer talengerichte richting, wat dus heel vroeg is!
Wat ook opvalt is dat in Portugal heel veel jongeren roken, wat dus heel vervelend is.
Als de school binnen wil gaan moet je voorbij al de rokers die aan de poort staan.. zo vervelend.
Het enige wat ik nu spijtig vind is dat ik hier geen jaar kan blijven!
Ik ben al in de helft en ik wil nog zoveel doen en nog zoveel leren.
Het leven hier is zo zalig, zo kalm.

Ciaoo, beijinhos!