Het is weer al een heel tijdje geleden! Maandag had ik anderhalf uur lang mijn tijd gestoken in een mooi berichtje te typen voor jullie maar door een fout op de computer was dus mijn hele bericht weg! Je kan je niet voorstellen hoe pissig ik toen was! Dus nu zal ik proberen in een half uur (want dat is de tijd die ik maar heb op woensdag) zoveel mogelijk te vertellen. Ik begin met vorige week donderdag, toen hadden we weer educaçao fisica en dat is altijd wel eens interessant om te vertellen. We moesten deze keer voetbal en handbal spelen en ook nog een snelheidstest. Dat was nogal een spektakel om te zien, om het nog zacht uit te drukken, de meisjes van mijn klas zijn écht niet goed in sport. De leerkracht kwam zich na de les bij mij beklagen, hij zei dat er nog véél werk was aan deze klas. Mijn leerkracht LO is echt wel nen toffe vent. Hij legt alles uit in het Engels voor mij en wordt nooit kwaad op mij in tegenstelling tot op de rest van de klas.. Na school hebben Ana en Renatte me meegenomen naar een mooie plaats in Benavente want we hadden een foto nodig voor Frans van onze 'coin préféré'. 's Avonds heb ik mezelf dan gedwongen om te gaan powersteppen, eerst had ik niet veel zin zo alleen zonder Charlotte maar ik ben dan toch maar gegaan en ik ben blij dat ik naar mezelf geluisterd heb, want k heb me goed geamuseerd. Iedereen is ook heel vriendelijk voor mij maar wat had je nu anders verwacht, ik ben in Portugal! Vanaf nu ga ik dus 1 keer in de week gaan zoddat ik toch niet té lui ben hier. Vrijdag kregen we een opdracht voor een groepswerk voor aardrijkskunde, voor ik wist wat er gebeurde hadden 2 meisjes van mijn klas, Carolina en Katia, mij al in hun groep opgenomen.. Ik moest niet veel werk doen gewoon een beetje proberen op te zoeken en zij deden de rest dan wel, handig. 's Avonds ben ik naar de cinema geweest hier in Benavente. Jaja zelfs hier hebben ze een echte cinema (Lichtaart staat achter, we hebben er ook dringend één nodig! De mensen van mijn klas noemen Benavente soms al lachend 'het einde van de wereld', en als ze hier dus al zelfs een cinema hebben..) De cinema was nu wel niet heel indrukwekkend hoor, 1 zaal(tje) met 1 film dus.. Deze keer was het 'The x-files'... Ik zal maar niet meer zeggen zeker. Elke keer is het hier een andere film dus als je geluk hebt kom je op de juiste dag en als je pech hebt, dan zit je voor een paar uur met 'the x-files' opgescheept.. Zaterdagochtend moest ik dan vroeg opstaan want Chris en ik hadden opnieuw een tripje naar Lissabon gepland. Na een busrit van ongeveer een uurtje kwamen we aan op Campo Grande, we wilden naar Catelo São Jorge maar waar was dat? Gelukkig hoorde een nieuwsgierige medebusreiziger ons praten met de buschauffeur en hij stelde voor om met ons de metro te nemen naar Rossio aangezien hij daar ook moest zijn. Je ziet de bemoeizucht van de Portugezen is toch nog voor iets goed (eigenlijk was hij wel een Braziliaan maar daar spreken we nu niet over..) Na een ritje met de metro en een paar problemen met mijn metrokaart die niet werkte (typisch, typisch..) kwamen we dan aan in Rossio maar nog steeds waren we niet aan het kasteel dat we wilden bezoeken! Dus besloten we de tram te nemen, ik kan je zeggen dat ik me enkele decennia terug in de tijd gekatapulteerd voelde. De tram kwam precies recht uit het museum gereden maar niet geklaagd, zolang we maar op onze bestemming geraakten. Ik was al lang blij dat ik deze tram niet moest kuisen! Toen we uit de tram stapten waren we dus eindelijk waar we moesten zijn, bij castelo São Jorge en ik kan je zeggen het was onze lange (en niet te vergeten ingewikkelde) reis echt wel waard, het uitzicht dat je daar had wanneer je op het kasteel stond was adembenemend, je zag Lissabon city met allemaal kleurrijke kleine huisjes en op de achtergrond de zee, in één woord: waaw! Het kasteel zelf was ook wel prachtig, een echte aanrader. Je kon over de muren wandelen en het zicht was prachtig. Het kasteel is een echte trekpleister hier in Portugal, ik heb die dag echt alle nationaliteiten gezien: Japanezen met hun camera'tjes, Engelsmannen, Fransmannen en niet te vergeten, hoe kan het ook anders: Hollanders (sorry: Nederlanders). Toen ik Nederlands hoorde praten begon ik spontaan te lachen, het was al zolang geleden dat ik nog eens Nederlands gesproken had laat staan gehoord had. Je ziet wat een maadje Portugal met een mens kan doen he. Na ons bezoekje aan het kasteel besloten we de stad wat verder te verkennen en we hebben de achterbuurten ook wat van dichterbij bezien. Dit laatste was dus eigenlijk niet de bedoeling maar we waren aan het wandelen en plots werden de straatjes smaller en donkerder en je zag gure buurtwinkeltjes en plaatselijke, kleine cafeetjes en toen wisten we wel hoe laat het was. Gelukkig waren we snel terug in het iets wat meer levendige en toeristische gedeelte. We besloten terug te keren naar Rossio te voet maar dat bleek wat verder dan verwacht, onderweg kwamen we dan een museum tegen in verband met fado en aangezien zowel Chris en ik erg geïnteresseerd zijn in de Portugese muziek besloten we een korte tussenstop in te lassen. We kregen een persoonlijk geleid bezoek. Ieder van jullie denkt nu waarschijnlijk aan een gids maar nee dit was beter. We kregen elk een soort afstandsbediening en bij elke foto of elk voorwerp stond een nummertje dat we konden induwen en dan hoorde je een uitleg of een stukje muziek. Het interessante was dat je deze uitleg op elk moment kon stoppen wat bij een echte gids nogal moeilijk is.. Na onze toer waren we beide zo gepassioneerd door de muziek dat we een cd'tje kochten. Jaja ik ben ook bezweken voor de typische Portugese fado. We hadden nog niets gegeten en na een korte wandeling naar Rossio waren we zo uitgehongerd dat we bijna onmiddellijk een restaurantje zochten. Het was heel gezellig, we zaten daar midden op straat aan een tafeltje omgeven door allemaal andere tafeltjes, muzikanten.. en dat allemaal in oktober! We liepen nog even door de winkelstraat (Portugal heeft inderdaad winkelstraten en zelfs een H&M, dat hadden ze zelfs in de Ardennen niet). De winkelstraat was heel gezellig, veel volk, goed weer, straatmuzikanten, kraampjes met eten en juwelen, kleding.. Hierna waren we zo uitgeput dat we toch maar besloten naar huis te gaan, we namen terug de metro.. Dat waren we in ieder geval van plan maar mijn metrokaart weigerde weer eens om mee te werken, tjaa dan heb ik maar een nieuwe moeten kopen. Deze keer was er geen bewaker te zien die mij binnenliet.. (dat was wel het geval 's morgens, tjaa zo zie je maar wat een betrouwbaar snoetje kan doen..) Ik ben dan uiteindelijk toch op de metro geraakt, en aangekomen in Campo Grande moesten we nog een hele tijd wachten. We gingen dus een kijkje nemen in het voetbalstadion, tenminste dat dachten we eerst dat het was maar we slaagden er maar niet in het voetbalveld te vinden, misschien omdat het eigenlijk een mini-mini-mini-shoppingcentrum was met enkele winkeltjes, cafeetjes/restaurantjes en een cinema. We hadden geen tijd om een filmpje mee te pikken maar wel om popcorn te kopen, dat was toch wat Chris deed. Dus dan zaten we daar op een bankje met popcorn zonder film te wachten tot we een bus zouden kunnen nemen. Rond 18.00u hadden we eindelijk een bus, ik was zo moe dat ik bijna in slaap viel in de bus. Toen ik thuiskwam stond me nog een verrassing te wachten, mijn nichtjes, Marianne en Madeleine, waren bij ons en we gingen pizza en pannenkoeken maken! Blijkbaar is dit een traditie bij ons thuis en doen we dit af en toe. Je kan je al voorstellen wat een klucht het daar was: mijn zusje en nichtjes zaten met hun handen in het deeg dat dan bij gevolg overal plakte behalve op de bakplaat.. Papa Manuel greep gelukkig op tijd in en maakte de pizza verder klaar zodat hij in de oven kon. Ik hielp mijn mama met de pannenkoeken, het was de eerste keer dat ze pannenkoeken bakte, gaf ze toe maar veel hulp zal ze aan mij ook niet gehad hebben want in pannenkoeken bakken ben ik niet bepaald goed. Even later konden we dan pizza eten, de pizza was tegen alle verwachtingen in dan toch lekker, enfin de bovenkant toch want de onderkant plakte tegen het zilverpapier en was dus oneetbaar. De pannenkoeken waren iets beter gelukt. Natuurlijk moest Manuel weer wat show verkopen door de pannenkoeken in de lucht te smijten. Ik vermoed dat het niet de eerste keer was dat hij pannenkoeken bakte want geen enkele pannenkoek belandde op de grond. Nadat wij gegeten hadden, nodigde we tia Paula en tio Paulo uit (inderdaad Paula en Paulo, je kan al raden hoe lang het duurde eer dat ik doorhad dat ze met 2 waren!) Met Paula kom ik goed overeen, toen we na het eten nog even tv gingen kijken (Portugese tv) zag ze dat ik een beetje verveeld was, het was een programma dat wij in België ook hebben, alé hadden.. Jullie kennen het misschien wel 'Godzijdank', maar dat is nu van geen belang, ik kon dus niet echt volgen.. . Dus wat deed ze, ze ging in kleermakerszit zitten en zei: "Ik ga vertalen". Dus begon ze alles in het Engels te vertalen met gebaren en al.. Ik heb echt zo hard gelachen toen, zo'n komisch zicht, ja kan het je niet voorstellen! Eerder die avond hadden Cristina en ik een film gaan huren 'The stranger in me' (O estranho em mim) en toen onze onderburen (voor degenen die het nog niet doorhadden, mijn familie woont dus een paar verdiepingen onder ons..) beslisten om naar huis te gaan, begonnen we onze film te zien. Het was al bijna middernacht maar we hadden de film gehuurd dus we zouden hem zien ook. We begonnen met zijn 4'en te zien. Joana viel eerst af, ze ging slapen en een beetje later lag Manuel ook uitgeteld in de zetel dus schoten alleen Cristina en ik nog over. De volgende dag was ik wel heel moe.. gelukkig kon ik lang slapen en dat is ook wat ik gedaan heb! Maar nu moet ik afronden, mijn tijd is op Voor het vervolg zal je dus nog even moeten wachten want onze computer thuis is nog steeds niet gemaakt.
