Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
02-05-2022
329. BLOESEMWANDELING - RIJKEL
Bloesemwandeling - Rijkel.
Start / ligging: aan het Kasteel van Rijkel, Dionysius van Leeuwenstraat 23 Rijkel, deelgemeente van Borgloon.
Parking: voor het kasteel.
Afstand: rondwandeling van 6,7 km.
Wandelwegen: eerst korte landweg, daarna betonnen verkavelingswegen.
Bewegwijzering niet aanwezig, dit is een zelf uitgestippelde wandeling, wandelplannetje:
Het Kasteel van Rijkel stamt uit de 16de eeuw, was de oorspronkelijke residentie van de heren van Rijkel.
In de loop van de 17de eeuw werd het laatgotisch herenhuis uitgebreid tot een U-vormig waterkasteel in Brabantse renaissance stijl.
Het kasteel is sinds 1942 beschermd erfgoed, kwam in 1965 in handen van de Provincie Limburg, de overheid heeft met veel middelen het kasteel gerestaureerd.
De provincie verkocht het kasteel in 2003 wegen te hoge onderhoudskosten, de verschillende eigenaars die volgde lieten het telkens afweten en ondertussen ziet het kasteel er compleet verloederd uit.
Tegenover het kasteel staat de Sint-Jozefkerk, gebouwd in 1910 en vergroot in 1923.
Het is een éénbeukige, neogotische kruiskerk opgetrokken in helderrode baksteen met aan de noordzijde een bescheiden vierkante toren met tentdak.
Op de kerkgevel hangt de gedenkplaat van de in Rijkel geboren Dionysius van Leeuwen de Kartuizer, een geleerde en mysticus, hij haalde zijn titel als magister in de artes in 1424 in Keulen.
Hij publiceerde tal van geschriften op het gebied van wijsbegeerte, godgeleerdheid, canoniek recht, mystiek, ascese en sociologie.
Wij wandelen links van de kerk een steeg af, die in de volksmond de Rooi steeg word genoemd.
Aan de achterkant van de kerk zijn al enkele appelplantages te zien, mooi in bloei.
Komen uit op de Grunenhoek, hier staat in een huis ingemetst de kapel van de Heilige Aloysius Gonzaga, hij is beschermheilige van pestlijders.
Wij volgen naar rechts de Molenstraat en passeren enkele oude hoeves.
Aan het volgende kruispunt staat links de kapel van de Vrede, de 200 jarige kapel werd door een auto-ongeval in 2015 zwaar beschadigd.
Er werd besloten een volledig nieuwe kapel te bouwen, het 200 jaar oude kruis prijkt terug op de kapel.
We steken het kruispunt over en passeren Brasserie Oud Rijckel en vervolgen de Molenstraat.
Rechts hebben wij nog een mooi uitzicht op de zijkant van het kasteel.
Het kasteel wordt omgeven door een acht hectare groot hoogstamboomgaard, deze boomgaard herbergt onder meer 91 historische kersensoorten.
Verderop zitten we op rustige betonnen verkavelingswegen en wandelen door de vruchtbare fruitstreek hier gelegen op de grens van vochtig en droog Hapensgouw.
De fruitteelt met vooral laagstamboomgaarden bepaalt hier in belangrijke mate het aanzien van het landschap, maar uitgestrekte akkerlanden zijn er ook te zien.
Afhankelijk van de weergoden krijgen de fruitbomen hun bloesemkleedje tussen eind maart en eind april, ze staan bij rustig lenteweer een kleine twee weken in bloei.
Dit jaar waren de bloesems al vroeg op de bomen wegens de zonnige maand maart.
Het is nu eind april en de witte perenbloesems zijn al een tijdje uitgebloeid.
Ook de wit- roze bloesems van de zoete kersen zijn al weg en de zure kersen die iets later bloeien zijn ondertussen half uitgebloeid.
Maar het is nog volop genieten van de heerlijk geurende appelbloesems, de bloesems zijn licht roze tot wit.
Op verschillende plaatsen in de fruitboomgaarden staan bijenkasten, bijen zorgen massaal voor bestuiving, zonder bestuiving geen fruit.
Imkers plaatsen op vraag van de fruittelers hun bijenkasten met veel plezier tussen de bloesems.
Na bloesembloei kan de imker vertrekken met kasten vol honing en de fruitteler kent in de herfst een goede fruitoogst.
We wandelen tot het volgende kruispunt van betonwegen en slaan rechtsaf.
Passeren een staakkapel, op de achtergrond staat een moderne nieuwbouw van fruitbedrijf Royal Fruit Company die hier leef- en slaapruimte biedt aan 168 buitenlandse seizoenarbeiders.
De komst van extra buitenlandse werkkrachten is elk jaar broodnodig in het plukseizoen, sommige arbeiders komen al in begin van het jaar fruitbomen snoeien.
Gecentraliseerde huisvesting betekent een aanzienlijke kostenbesparing voor de fruittelers en door goede huisvesting is men zeker dat elk jaar opnieuw de seizoenarbeiders zich aanmelden.
Voorbij het plaatsnaambord Brustem stappen wij langs de huizen van de Tomstraat.
Juist achter huisnummer 55 in de Tomstraat slaan we rechtsaf, volgen een betonweg en zitten terug in de velden.
Spoedig hebben wij links in de verte uitzicht op de kerktoren van Ordingen, ook een landbouwers dorpje, zitten hier in agrarisch gebied genaamd Ordingenveld.
Ongeveer honderd meter voorbij een scherpe bocht naar rechts slaan we links een betonweg in.
Aan de volgende T-splitsing met voor ons een garagebox slaan wij rechts af.
Komen terug op de Molenstraat uit, het kasteel en kerk zijn terug in zicht.
Sluiten de wandeling af met een streekbiertje op het terras van Brasserie Oud Rijckel.
Tips / opmerkingen: via de bloesemmeter kun je zien welke bloesems in bloei staan:
Goed om te weten: na Zuid-Tirol is Haspengouw de grootste fruitstreek van Europa.
Wandeldatum: dinsdag 26 april 2022, dag met veel wolken.
Start / ligging: parking van Sport Vlaanderen, Vorselaarselaan z/n Herentals.
Afstand: rondwandeling van 4,2 km.
Wandelwegen: bospaden.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van wandelnetwerk Kempense Beemden.
De door ons afgewandelde knooppunten: 05 - 03 - 02 - 73 - 97 - 05, het eerste wandelknooppunt 05 bevind zich links aan de rotonde.
Via een bospad wandelen we rakelings langs de recreatievijvers van het Nete Park.
Voor wie wil, kan hier een zijsprong maken en rondom de twee recreatievijvers wandelen.
De vijvers doen dienst als kajak vijvers, maar zijn waarschijnlijk pas later op het jaar in gebruik.
Aan de achterkant van de vijvers loopt de Kleine Nete, deze volgen wij via het oeverpad.
De Kleine Nete is 44 km lang, is een regenrivier die wordt gevoed door talrijke beekjes in de Antwerpse Kempen.
De rivier stroomt hier door het 200 ha groot Peertsbos, een natuurgebied dat deels ligt op de lage aangeslibde gronden van de vallei van de Kleine Nete, bestaat uit ruigte en broekbos.
Aan wandelknooppunt 2 laten we de rivier achter ons en zitten daarna op zanderige grond.
Het bosbestand is hier naald- en loofbomen, maar ook open plekken die zich vooral rond vennen en oude heiderestanten situeren.
Op het eind van de boswandeling bereiken we de gebouwen van Hidrodoe, het interactief doe-centrum over water.
Voor wie meer te weten wil komen over water, de 4D-film 'Teruggespoeld' neemt de bezoeker mee door de waterleidingen als was hij zelf een waterdruppel.
Het centrum is vooral gericht op kinderen, enkele activiteiten zijn: draaikolk, geiser, waterkookfiets, zeepbellenring en waterstofraket.
Verderop passeren wij nog het sportcomplex van Sport Vlaanderen en bereiken terug de parking.
Sluiten af met drankje op het buitenterras van het zwembad Nete Park.
Start / ligging: aan de kerk in het centrum van Zandhoven, straat: De Linden.
Parking: rondom de kerk.
Afstand: rondwandeling van 7,5 km.
Wandelwegen: straten, veldwegen, kasseiweg.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van wandelnetwerk Kempense Beemden.
De door ons afgewandelde knooppunten: 32-33-34-57-55-54-52-53-35-33-32, start achter de kerk.
Wandelbord: niet aanwezig, route is te downloaden:
De Amelbergakerk met omhaagd kerkhof is een gotische kerk uit begin 16de eeuw.
De huidige kerk is na vernieling in 1940 terug heropgebouwd, is een kruisbasiliek met vierkante witte zandstenen westtoren en dakruiter op de kruising.
Heeft een bepleisterd en beschilderd interieur met rococo-tonggewelf.
De monumentale waardevolle werken in de kerk zijn: hoofdaltaar, preekstoel, biechtstoel en oude grafsteen.
Zoeken achter de kerk wandelknooppunt 32 op en volgen De Linden en vervolgens een korte steeg die leid naar de Ringlaan (N14).
Steken voorzichtig de drukke Ringlaan rechtdoor over en zitten even op de mooie Boutersemdreef.
Tussen wandelknooppunt 33 en 34, een verharde weg die overgaat in veldweg, wandelen er langs weilanden en haag.
Ook een deel van de Driehoekstraat gaan we af tot wandelknooppunt 34, rechtsaf.
Aan het oude binnenpad naar Pulderbos is gelegen in landbouwgebied de Schoutvorsthoeve.
De fraaie hoeve werd al vermeld in 1566, maar werd volledig herbouwd in 1715, het jaartal dat ook de gevelankers aangeven.
Vermoedelijk vormde de hoeve eertijds de zetel van de Hoofdrechtbank van Zandhoven, was mogelijk ook de woonplaats van de vorster, de helper van de schout.
De hoeve is beschermd als monument, werd na jarenlange leegstand tussen 2010 - 2011 gerestaureerd en heringericht als woning.
Na het oversteken van de bosloop wandelen we door een bosje.
Het is lente en het bos staat vol met voorjaarbloeiers: bosanemoon, speenkruid en pinksterbloem.
De 19de eeuwse stenen boskapel of kapel van Onze-Lieve-Vrouw die hier staat was oorspronkelijk een boomkapel.
Voorbij bos en beemden leid de Kapelstraat ons naar het centrum van Pulderbos, deelgemeente van Zandhoven.
Hier staat op het driehoekig Kempisch dorpsplein het voormalig gemeentehuis ,een mooi gebouw in neoclassicistische stijl, dateert uit 1867.
In de kelder van het gemeentehuis was vroeger een cachot, deze gevangeniscel is door de gemeente gerestaureerd.
Passeren de 16de eeuws laatgotische Onze-Lieve-Vrouwekerk met middenbeuk, transept en koor, heeft een 13de eeuws vroeg gotische westertoren van witte zandsteen.
De kerk brandde in 1914 uit en werd in 1921 hersteld.
Uit het centrum van Pulderbos volgen wij de Draaiboom, hier stond vroeger een draaiboom, voor goederenverkeer van Breda naar Antwerpen en omgekeerd.
Voorbij de huizen in de Draaiboom gaat de weg over in erg ongelijke kasseiweg, om het ons gemakkelijk te maken wandelen we op de onverharde strook langs de kasseiweg.
De lange kasseiweg gaat hier door een prachtige natuurgebied genaamd het Binnenbos.
Het gebied bestaat voornamelijk uit ondiepe beekdalen van kleine beken, zoals de Pulse Beek, Kleine Beek, Dorpsloop en Kleine Wilborrebeek.
Het bosgebied bestaat uit vochtige en droge bossen: struwelen, gemengde loof- en naaldbossen.
Steken verderop de Klein Wilboerebeek over, de beek vormt hier de grens tussen Pulderbos en Zandhoven.
Tussen wandelknooppunt 52, 53 en 35 volgen we de Bruggestraat, langs bos en weilanden.
Aan de Bruggestraat 47 staat Hof ter Donck, was ooit opgericht als buitenverblijf der Jezuïeten, heeft een opvallend torentje.
Hof ter Donck is een statig wit bepleisterd en beschilderd dubbelhuis met neoclassicistische inslag dateert uit begin 19de eeuw, onderging diverse verbouwingen sinds 1925, bijgebouw is een koetshuis.
In de omgeving ligt aan de Bautersemdreef 15 in een domeinpark het Kasteel Bautersemhof.
Dit is de vroegere cijnshoeve van het geslacht Bautersem dat al in 1270 werd vermeld.
Toen betrof het een hoeve, die in de 17e eeuw tot een buitenplaats werd verbouwd.
Ook in de 19e eeuw vonden verbouwingen en uitbreidingen plaats.
Het domein is 8-vormig omgracht en wordt betreden over een brug en door een poort die links en rechts door dienstgebouwen van omstreeks 1800 wordt geflankeerd (ontoegankelijk-privé).
Het kasteel Bautersemhof is samen met zijn onmiddellijke omgeving binnen de omgrachting en twee hoeves aan de Boutersemdreef 13 en 14, beschermd als dorpsgezicht.
Wandelen de Bautersemdreef af en steken terug de drukke N14 over en volgen knooppunt 32 tot aan de kerk.
Ook in Zandhoven centrum zijn er meerdere bezienswaardigheden te zien: vlakbij de kerk, op het oud dorpsplein staat een oude dorpspomp en een oorlogsmonument.
Aan het plein ligt de vroegere dekenij, was oorspronkelijk hoeve Den Wildeman uit 1650.
Vergroot in de 18de eeuw met hoog diephuis met trapgevel, gerestaureerd in 1974 en nu in gebruik als vredegerecht.
Aan de kortste zijde van het dorpsplein staat de historische afspanning Sint-Cristoffel, dateert uit de 16de eeuw, later verhoogd en aangepast in de 18de en 19de eeuw.
In 1974-76 gerestaureerd door de Zandhovense Heemkring "De Schout".
Ook het bekijken waar, is het gemeentehuis van Zandhoven, gelegen aan de Liersebaan 12 (+-200 meter van de kerk).
Het prachtige gemeentehuis en vredegerecht is gebouwd in neoclassicistisch stijl, dateert uit 1844.
De middelste gevel is bekroond met een sierlijk paneelwerk met wapenschild van "Sandhoven", met links en rechts de opschriften "Gemeentehuis en "Vredegerecht".
Het gehele gebouw is functioneel aangesloten op het moderne gebouw dat sinds 2022 de gemeentelijke administratieve diensten huisvest.
Aan de Liersebaan 2 staat een imposant herenhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak leien, gebouwd in neorenaissancestijl, dateert uit 1892.
Herenhuis met opvallend vierkanttoren van vier geledingen onder peerspits leiendak.
Tips / opmerkingen: wat men bedoeld met de gebouwen Hemel, Hel en Vagevuur in het centrum van Pulderbos is ons niet duidelijk.
Bij de meeste bezienswaardigheden hangen infobordjes met tekst en uitleg over wat er te zien is.
Wandeldatum: laatste weekend van maart op hotel in Grobbendonk, zonnige wandeldagen.
Start / ligging: aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk, adres: Dorp 60 Bouwel, deelgemeente van Grobbendonk.
Parking: voor de kerk is parking voorzien.
Afstand: grote rondwandeling van 13,5 km.
Wandelwegen: straten, veldwegen, bospaden.
Bewegwijzering: groene wegwijzer.
Wandelbord: straatkant voor de kerk.
De parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw ten Hemel-Opgenomen is in gotische stijl opgetrokken.
Was rond 1400 een eenvoudige kapel, vanaf de eerste helft van de 16de eeuw wanneer kruis- en middelbeuk bijgebouwd werden was er spraken van een kerk.
Later werd de kerk nog herhaaldelijk verbouwd en vergroot, zo is de kerktoren pas in 1862 voltooid.
Aan het wandelbord zoeken we de eerste groene wegwijzer, staat links aan de Berdenstraat.
De Berdenstraat komt uit achter het kerkhof, hier ligt op een met haag omringd terrein de pastorie.
De pastorie is een vrijstaand dubbelhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldak, dateert uit 1780.
Voorbij de pastorie volgen wij de Stationlei (fietspad) tot aan de Bouwelhoeve.
De Bouwelhoeve is een omgrachte schranshoeve met verschillende gebouwen en bezit ook een merkwaardige vrij zeldzame 18de eeuwse schaapskooi.
Het zou om de schoonste en grootste vrijstaande schaapskooi van het land gaan, is sinds 2004 beschermd als monument.
De schaapkooi en een van de bijgebouw zijn tegenwoordig druk bezochte horecazaken.
Het volgende huisje aan de Stationlei nummer 44 is het pittoreske boswachtershuisje van Bouwel, dateert uit 1856.
Is een opvallend bakstenen breedhuisje met dubbelhuisopstand onder overkragende, rieten bedaking.
Het boswachtershuisje hoort bij het kasteeldomein van het Kasteel van Bouwel.
Tegenover het boswachtershuisje ligt het Kasteel van Bouwel, is te bereiken via een mooie dubbele beukendreef.
De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot de 15de eeuw toen was het een hoeve.
In de 16de eeuw werd het omgevormd tot een versterkte hoeve (een fort) met water omgeven.
Het huidige neoclassicistische kasteel ook wel Bouwelhof genoemd werd rond 1820 in opdracht van de rijke familie Bosschaert gebouwd.
Het kasteel ligt in een mooi park dat werd aangelegd als een Engelse landschapstuin (is privé bezit).
Voorbij de Stationlei steken wij de spoorweg over en zitten op de Herenthoutse Steenweg, met links het Station Bouwel.
Het is een onbemand spoorwegstation of stopplaats langs spoorlijn 15 - Antwerpen - Herentals.
Aan het Stationsplein ligt Herberg Engelshof, benaming ontleend aan de bouwstijl die verwijst naar de Engelse landelijke architectuur uit de 19de eeuw.
Het oorspronkelijk complex omvatte naast de herberg met woning en achterliggende Spinhoeve die er nog staat, ook vee- en paardenstallen, koetshuis, deze werden gesloopt in 1974.
Het gebouw verderop langs de Herenthoutse Steenweg is het voormalige postkantoor, bestaat uit een oud deel en nieuwer deel, tegenwoordig een broodjesbar.
Er schuin tegenover staat de Sint-Jozefkapel uit 1920, gebouwd in opdracht van de kasteeleigenaars familie Bosschaert, zie wapenschild in de voorgevel.
Tegenover de kapel nemen we de Langedreef en daarna de Dijkstraat die langs het spoorweg afloopt.
Voorbij de begraafplaats op het einde van de Dijkstraat begint de Roethuisweg, een veldweg door landelijk gebied.
Vervolgens loods de wegwijzer ons door het Zels bos en bereiken zo de Zellestraat.
Doen verschillende straten aan in de gehuchten Rostal en Langenheuvel.
Aan de Langenheuvel nummer 21 passeren wij de voormalige Afspanning De Kroon uit de 17de eeuw.
Was vroeger een druk bezochte afspanning met herberg en brouwerij, het huidige gerestaureerd hoevecomplex bestaat uit woonhuis, een typische Kempische schuur, wagenhuis en paardenstallen.
We steken voorzichtig de Herenthoutse Steenweg over en volgen de Hanegoor en slaan voorbij huisnummer 16 rechtsaf.
Een korte veldweg langs weides komt uit op de Molenstraat.
Hier staat de Molen van Bouwel met bijhorende molenhuizen.
De oude houten windmolen uit 1789 overleefde het oorlogsgeweld van de Eerste Wereldoorlog niet, is toen afgebrand.
De huidige type houten standaardmolen met gesloten voet is hier op de originele plek gezet in 1925.
De molen is aangekocht met vergoeding door geleden oorlogsschade en is afkomstig uit Voortkapel bij Westerlo, dateert uit 1797.
De molen is beschermd monument, bleef in werking als korenwindmolen tot 1940 en werd in 1973 gerestaureerd en is tegenwoordig terug maalvaardig.
De Kleine Beek loopt verderop door de weilanden, we wandelen hier in de groene omgeving van Middeldonk en Binnenheide, dit zijn oude landbouwgehuchten.
Middeldonk en Binnenheide bestaan uit een mozaïek van oudere en jonge bossen, graslanden en enkele voormalige wildakkers.
Het gebied is doorsneden door twee beekvalleien, namelijk en Zelse Beek en de Kleine Beek.
Uit de bossen van Binnenheide zitten we op de Echelpoel, passeren er hoeve De Roskam en hoeve de Schransenaerd.
Juist voorbij hoeve de Schransenaerd nemen wij links het Poelepad, is een smal wandelpad met rechts paardenweides en links graslanden.
Na het passeren van het waterzuiveringsstation van Bouwel loopt het wandelpad evenwijdig met de spoorweg en komen zo terug uit aan het Stationsplein.
Het laatste deel van de wandeling volgen we Dorp, deze straat loopt aan de achterkant van de Bouwelhoeve door en bereiken zo terug de kerk.
Tips / opmerkingen: bij de talrijke bezienswaardigheden stonden mooie infoborden van Erfgoed Grobbendonk.
Een tweede wandelpad vanaf het wandelbord is de oranje route (oranje pijl) van 8,1 km is een wandeling tussen boerderijen en kapelletjes.
Meer info over de molen:
De geschiedenis van Kasteel Bouwelhof:
Goed om te weten: vanwaar komt de naam Blarendabbers(pad), de inwoners van Bouwel dragen de spotnaam blarendabbers.
Wandeldatum: laatste weekend van maart op hotel in Grobbendonk, zonnige dagen.
Start / ligging: aan de Limburgse Hondenschool, Melbergstraat 1 bus 1 Genk.
Het Melbergbos is een 35 hectare groot stadsbos, dat ligt net ten zuiden van het stadscentrum van Genk.
Het bosgebied is omsloten door stedelijke bebouwing en de Genkse wijken Termien en Kolderbos.
Parking: grote parking tegenover de hondenschool.
Afstand: rond wandeling van 5 km.
Wandelwegen: bospaden, verharde weg in de wijk.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: niet gezien, waarschijnlijk niet aanwezig.
Wij starten rechts van de hondenschool en wandelen langs het belevingsbos af.
Eenmaal in het bos is er de keuze de wandelroute rechts of links beginnen, gaan naar links en volgen de goed aangeduide bewegwijzering die ons door het bos loods.
Spoedig zitten we op hoogte met links in de diepte de Westerring, deze verkeersring heeft er voor gezorgd dat de Melberg in tweeën is gedeeld.
Niettemin is er nog een belangrijk natuurgebied overgebleven dat bestaande uit gemengd bos.
Dat het afwisselend flink klimmen en dalen is komt omdat het bos ligt op een flank van het Kempisch Plateau met talrijke zandheuvels, landduinen, heide- en stuifzandrestanten.
Het bos is hier redelijk groen, zelfs in de winter omdat er veel overwoekering is van klimop en vooral hulst.
Her en der staat er ook een jeneverbesstruik, hoort bij de cipresfamilie maar is zelf geen echte cipres.
De struik staat op de rode lijst van de bedreigde planten en is met uitsterven bedreigd.
Het probleem met de jeneverbes is ook merkwaardig, de struiken zijn niet ziek, ze groeien en krijgen bessen, alleen de bessen kiemen niet en er komen geen jonge plantjes.
Verderop langs het wandelpad ligt er een reusachtige steen, een kwartsitische zandsteen.
Deze behoord tot het type zoetwaterkwartsieten, rotsachtige bleke zandsteenblok.
De steen sprak de volksmens eeuwenlang tot de verbeelding, vooral de aanwezigheid van de duivel wordt ermee geassocieerd, want wie anders zou deze reusachtige steen hebben achtergelaten?
De steen is natuurhistorisch erfgoed: tussen 21 miljoen jaar en 16 miljoen jaar geleden lag Genk in het kustwater van de Bolderiaans-Noordzee.
Het zand, aangevoerd door rivieren, werd hier in dikke lagen afgezet.
Het ontstaan van deze stenen is vergelijkbaar met dat van gewone zandstenen.
Het cement dat de zandkorrels aan elkaar kleeft, is hier echter bijna zuiver kwarts, waardoor de zandsteen zo hard is geworden.
Dus men heeft het over afzettingsgesteente die gewoon ter plekke is ontstaan, heeft de naam 'kwartsiet' gekregen, op het grondgebied van Genk staan er nog een aantal van deze kwartsitische stenen.
Voorbij een lager gelegen broekbos met veel wilgen en berken bereiken we de Bremakkerstraat.
Deze rustige straat wandelen wij af tot aan de D'Ierdstraat, oversteken en terug bospad volgen (deels Finse looppiste).
Links ligt tussen de naaldbomen Residentie Zonneweelde dateert uit 1965, in de loop der jaren zijn er in Zonneweelde wel enkele renovatieaanpassingen gebeurd.
Het bijna 61 meter torenhoge appartementsgebouw is met zijn 20 verdiepingen de hoogste appartementsblok van Limburg.
Stappen verderop over een verhard voetpad dat loopt langs wijk Kolderbos.
Via een haag van klimop en hulst belanden we terug dieper in het bos.
Op het eind van de wandeling staat aan de bosrand een infobord, met als opschrift: hier werken wij aan een ecologisch waardevol bos.
Om dit stadsbos goed te beheren heeft de stad een bosbeheerplan: opgestelde doelstellingen zijn de exoten aan te pakken, te dichte bosdelen dunnen en terug jong bos en struiken aan te planten.
Tips / opmerkingen: een kortere wandeling is de blauwe ruitjes, is 3,1 km.
Wandeldatum: zondag 6 maart 2022, bewolkte dag geen neerslag.
Start / ligging: in de Dorpsstraat aan de kerk van Assent.
Parking: schuin tegenover de kerk ligt een parkeerterrein.
Afstand: rondwandeling 7 km.
Wandelwegen: holle wegen, veldwegen, kasseiweg en straten, lichtjes heuvelachtig.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: op de parking, aan de zijkant.
Assent was ooit vanaf 1922 een zelfstandige gemeente, tot het bij de fusie van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Bekkevoort.
Tegenover de parking staat het voormalig gemeentehuis van Assent met in het voortuintje het monument van de gesneuvelde en een monumentale boom.
Ernaast staat de éénbeukige Onze Lieve Vrouwekerk, deze werd in 1847 ingewijd.
Het kerkgebouw is opgetrokken in neoclassicistische stijl, baksteen met sierelementen in natuursteen.
Het belangrijkste meubilair is afkomstig uit de vroegere kerk van het Klein Begijnhof in Leuven en werd daar in 1861 gekocht.
Bij dat meubilair behoren onder andere het beschermde orgel uit 1721, het eeuwenoud altaar in gemarmerd hout.
Er hangt ook het 17de eeuwse schilderij: de Voorspraak van Onze- Lieve-Vrouw bij de Heilige Drievuldigheid, jammer genoeg de kerk was gesloten.
Voorbij de kerk gaat de Dorpsstraat over in de Pastorijstraat.
Ter hoogte van de bouwvallige Lindenkapel die hier achter een dikke lindenboom staat volgen we het veldwegje genaamd Poelbos.
Het wegje loopt stevig bergop met eenmaal boven links een indrukwekkend uitzicht met op de achtergrond de Hagelandse heuvels.
Op het hoogste punt gaat de veldweg over in kasseiweg, nemen verderop de voetgangerstunnel onder de E314 snelweg en zitten daarna in diepe holle wegen.
De holle wegen die bestaan uit ijzerzandsteenlagen behoren tot de mooiste van de streek, de geel-roestbruine ijzerzandsteen is duidelijk te zien in de hoge flanken.
Tussendoor passeren wij op de wandelroute de Struikstraat met enkele hoeves en wandelen we in open veld met mooie vergezichten.
Op een kruispunt van holle wegen ligt de kapel van de Heilige Familie, gebouwd in de 19de eeuw, gerestaureerd in 2011.
De kapel is in erfpacht van de gemeente Bekkevoort en kreeg het label 'klein historisch erfgoed' opgeplakt.
Hier nemen we buurtweg 6 is de Wolfstraat, genoemd naar de Wolfshoeve die hier vroeger langs de weg stond.
De Wolfstraat is afwisselend holle weg en open veld, de weg was een onderdeel van de oude weg St.-Truiden-Zoutleeuw-Mechelen.
In de Leemkuilstraat passeren wij naast huizen ook enkele hoeves.
Op de kruising van de Leemkuilstraat en Zelliksebaan staat de stenen wegkapel Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
Verderop ligt op het eind van de Zelliksebaan de hoeve Elzenhout, was in 1660 een pachthoeve in de buurt, pas in 1793 kreeg de huidige hoeve de naam Elzenhout.
Momenteel is het een grootschalig landbouwbedrijf eigendom van de familie Bruyninckx.
Een veldweg leid ons naar het 43 hectare groot natuurgebied Begijnenbeekvallei, de beheerder is het Agentschap voor Natuur en Bos.
Het gebied bestaat links van het wandelpad uit natte hooilanden, ruigten en broekbos van elzen, eiken, kastanjes en esdoorns.
In de Begijnenbeekvallei zijn onder andere de blauwborst, roodborsttapuit, waterral en levendbarende hagedis gespot.
Rechts ligt de Hermansheuvel een typisch Hagelandse Diestiaanheuvel, zijn top steekt 35 m boven zijn omgeving uit.
Deze Diestiaanheuvel is een overblijfsel van zandbanken uit de Diestiaanzee die onze regio tot ongeveer vijf miljoen jaar geleden bedekte.
In de loop der tijd boetseerde het water de tussenliggende valleigebieden, terwijl de sterke ijzerzandsteenlagen boven het landschap bleven uitsteken.
Deze heuveltop is een beschermde archeologische site, de geschiedenis leert ons dat onderzoekers hier stenen bijlen, speerpunten en andere gebruiksvoorwerpen bloot legden, welke dateren van de zesduizend jaar oude Michelsbergcultuur.
We wandelen rondom de Hermansheuvel en bereiken tegenover een varkensvetmesterij het mooiste plekje van Bekkevoort, de Wissenbeemd.
De Wissenbeemd ligt hier aan de oever van de Begijnenbeek, het leefgebied van de vrij zeldzame waterspitsmuis (infobord aan picknickplaats).
Stappen onder de brug door van de E314-snelweg en de dorpskern van Assent ligt terug voor ons.
Tips / opmerkingen: voor wie liever dezelfde wandelroute volgt via wandelknooppunten: 308 - 309 - 310 - 302 - 303 - 301 - 34 - 307 -308 van wandelnetwerk Hagelandse Heuvels.
Wist het niet, de top van de Hermansheuvel is ook te bezoeken via bewegwijzering - blauwe ruitjes, wandeling van 4 km.
Voor wie het interesseert, hier meer informatie over de archeologische site Hermansheuvel:
Wandeldatum: zondag 13 februari 2022, zonnig begonnen, later veel bewolking, geen neerslag.
Start / ligging: op de Grote Markt aan het stadhuis van Zoutleeuw.
Parking: geparkeerd op de ruime parking van de Aldi, Sint-Truidenssteenweg 28, ligt op +-350 m van de Grote Markt.
Afstand: rondwandeling van 5,2 km.
Wandelwegen: verharde als onverharde paden, zowel brede wegen als smalle steegjes.
Bewegwijzering: volg de audiogids op de smartphone.
Deze keer is een verslag over de wandeling overbodig, de kant-en-klare wandelroute moet gedownload worden op de smartphone.
Installeer eerst de gratis izi.TRAVEL-app op je smartphone:
Zoek dan in de app naar 'vestenwandeling Zoutleeuw' en druk op speel audio af.
De wandelapp neemt ons mee op een archeologische wandeling langs de restanten van de oude stadsversterkingen en de Spaanse citadel.
Wij starten de wandelroute op de Grote Markt van Zoutleeuw en volgen fasegewijs de verschillende stadsuitbreidingen en het tracé van de vestingwerken.
De app wijst via de GPS de weg en bij aankomst op een locatie heb je niet alleen info tekst maar ook begint er automatisch een geluidsfragment te spelen.
Het geluidsfragment geeft uitgebreid uitleg over die locatie, ook boeiend voor kinderen vanaf ca. 10 jaar.
We bekijken ondertussen zeker de foto's die de archeologische vondsten onthullen.
Voor wie wil de opgedane kennis kun je testen via korte quizvragen.
Tips / opmerkingen: voor mij was het de eerste keer dat ik dit type wandeling via app maakte, heel gemakkelijk en een echte aanrader.
Zorg voor aanvang van de wandeling dat de smartphone-accu volgeladen is, zonde van een platte accu halfweg.
Natuurlijk ook de locatie op de smartphone niet vergeten aan te zetten zodat de GPS zijn werk kan doen.
Wie geen smartphone heeft die kan de kortere Vestenwandeling van 4 km maken aan de hand van bewegwijzering, een gratis kleurenfolder is te krijgen op het stadhuis van Zoutleeuw
Wandeldatum: woensdag 9 februari 2022, droge dag met regelmatig zon.
Hieronder foto's van de verschillende locaties die onderweg worden besproken.
Start / ligging: het wandelgebied ligt ongeveer 2 km ten oosten van Koersel centrum, start aan het Bezoekerscentrum De Watersnip.
Het Bezoekerscentrum ligt in het Koersels recreatiegebied het Fonteintje, Grauwe Steenstraat 7 Koersel, deelgemeente van Beringen.
Parking: aan het bezoekerscentrum.
Afstand: rondwandeling van 6,8 km.
Wandelwegen: de eerste 3 km verharde weg daarna bospaden.
Bewegwijzering: gele zeshoekjes.
Wandelbord: langs de Grauwe Steenstraat, aan de ingang naar de parking.
In het bezoekerscentrum vind men informatie over de nabijgelegen Vallei van de Zwarte Beek (centrum was gesloten).
Wij wandelen rond de gebouwen met aan de achterkant een mooie vijver.
Rechts van de vijver volgen we het geasfalteerde Prikkelpad dat langs het afgespannen militair domein afloopt.
Het Prikkelpad is een route van 2,5 km ideaal voor rolstoel- en buggygebruikers.
Dit pad met talrijke infobordjes is ook voor kinderen een belevingswandeling: langs voelkastjes, voel- en draaistenen, een klankenlabyrint en hout- en klimstructuren.
Halfweg het pad staat een doorkijkwand met zicht op de uitgestrekte heide van het militair domein Kamp Beverlo.
Verderop verlaten wij het recreatiegebied 't Fonteintje ter hoogte van de uitkijktoren.
De uitkijktoren dateert uit 1963 en is 26 meter hoog en heeft 154 treden en ligt aan de rand van een grote speeltuin.
Vanaf de uitkijktoren (was gesloten - terug open tijdens paasvakantie) kijk men uit over het typische Kempenlandschap en bij helder weer kan je de mijnterrils van Limburg zien liggen.
We volgen de Uitkijktorenlaan en slaan op het einde van de laan links de Heihoevenweg in.
Aan een voetbalplein slaan we linksaf en zitten op de Hogebosweg een veldweg langs weiland.
Wandelen langs Parochiaal Centrum 't Fonteintje af en bereiken zo de Fonteintjesstraat met voor ons bedevaartsoord Koersels Kapelleke.
Ontstaan van het bedevaartsoord: een man met de naam Swartelbroeke was in 1826 verdwaald op de heide en had niets te drinken meer, zodat hij dreigde te sterven.
Hij riep de Heilige Maria aan en daar ontsprong een bron, dronk van het bronwater en was weer kerngezond.
Uit dankbaarheid plaatste hij een staak met een Mariabeeld, dat sindsdien Onze Lieve Vrouw aan de Staak of Onze Lieve Vrouw bij 't Fonteintje werd genoemd.
Er werd in 1833 een kapel gebouwd deze werd in 1939 vergroot, ze telt drie traveeën met een driezijdige sluiting.
De bakstenen gevels zijn geritmeerd door verankerde pilasters met kapitelen en rondboogvormige spaarvelden met rondboogvensters.
In de kapel zijn kleine glas-in-loodramen met simpel gebrandschilderd glas alsook een 18e-eeuws drievuldigheidsschilderij en kleine beeldhouwwerken uit hout te zien.
Rond de kapel is een Mariapark aangelegd, bestaat uit calvarieberg, staties van de Zeven Smarten van Maria en een kunstrots met het graf van Jezus.
Tegenover de ingang van de kapel staat het beeld van de knielende Swartebroux voor de bron 't Fonteintje met op een rots het opschrift "drinkt van het water dezer bron".
Wandelen de Fonteinstraat af, voorbij het welkombord Park der lage Kempen gaan wij linksaf en zitten in de bossen.
Ruim drie km loods de uitstekende bewegwijzering ons door de naaldbossen, afwisselend brede en smalle bospaden.
Enkele stuifduinen in het bos zorgen ervoor dat het soms lichtjes heuvelachtig is.
Bijna op het einde van de boswandeling ligt er aan de rand van een heide gebied een vennetje, op een infobordje staat meer uitleg over het leven rond een ven.
We stappen voorbij vochtige heiderestanten, deze maken deel uit van de Koerselse heide.
Uit het bos ligt rechts het afgesloten militaire Kamp van Beverlo, er staat een infobord over het militaire domein.
Wij wandelen de Grauwe Steenstraat af tot aan het bezoekerscentrum de Watersnip.
Tips / opmerkingen: vanaf het wandelbord zijn diverse kortere wandelroutes uitgestippeld van 2,2km, 2,6 km of 3,5 km.
De beekwandeling( 7,1 km- rode driehoekjes) met plankenpad langs de Zwarte Beek, pad loopt gedeeltelijk over militair domein en is daarom enkel op weekends en feestdagen toegankelijk.
Mooi om te zien een virtuele kijk op de omgeving: (beneden scrollen).
Wandeldatum: donderdag 6 januari 2022, zonnige dag.
Start / ligging: startpunt aan de kerk van Thiewinkel, ligt in de Sint-Jansstraat z/n.
Het Lummens gehucht Thiewinkel is een rustig kerkdorpje dat gelegen is tussen Lummen en Kermt bij Hasselt.
Parking: ruime parking links van de kerk of er tegenover aan de parochiezaal.
Afstand: rondwandeling van 4,4 km.
Wandelwegen: rustige straten en onverharde weg in natuurgebied Thiewinkel, na regenperiode kan het hier modderig zijn.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: aan de kerk, infobord met wandelplannetje dat niet echt duidelijk is:
De Sint-Jan Baptistkerk is een bakstenen kerkgebouw uit 1953-1954 is toegewijd aan Sint-Jan de Doper.
Naast het koor staat de half losstaande vierkante toren, wordt gedekt door een tentdak.
De kerk bezit een 18e-eeuwse zilveren kelk, en een koperen godslamp en intreebel, vervaardigd door Paul Lateur.
Er zijn drie klokken, gewijd aan respectievelijk Sint-Lambertus, Sint-Jan en Maria.
Tegenover de kerk ligt Parochiezaal Sint-Jozef met in de gevel het beeld van Sint-Jozef.
Wij wandelen eerst de Sint-Jansstraat af en gaan daarna linksaf.
Honderd meter verder slaan we rechtsaf, zitten nu op een rustige weg de Vijverstraat.
In deze straat passeren wij enkele oude vakwerkhoeves die zijn gerestaureerd.
Verderop ligt rechts een vijver, deze is niet toegankelijk voor wandelaars.
In de Vijverstraat negeren we de zijwegen naar links en bereiken verderop Natuurgebied Thiewinkel, een waardevol natuur- en vijvergebied van 37 ha.
Deze voormalige kweekvijvers voor waterplanten zijn aangekocht door Natuurvereniging Limburgs Landschap-vzw en heringericht om zo meer natuurwaarde te creëren.
Op de eerste vijver die we er tegen komen staan enkele oude houten kweekkassen voor waterplanten.
Er zit hier een kolonie aalscholvers uit te rusten op de kassen.
De aalscholver ook wel waterraaf genoemd is een tamelijk grote watervogel, hij is een echte viseter en vangt vis door te duiken.
De vogel was in de jaren '80 eerder zeldzaam in België, door de sterk vervuilden rivieren zat er toen weinig vis op en bleef de aalscholver weg.
Vandaag is de waterkwaliteit van beken en rivieren terug veel beter en zit er meer vis op en is de aalscholver terug van weggeweest.
De tweede vijver is kleiner en ligt aan de rand van een rustgebied voor vogels en zoogdieren.
De derde vijver is omringd door een brede rietkraag, in het riet voelt de blauwborst, rietgors en roerdomp zich thuis.
Aan een rustbankje hebben we mooi uitzicht op de vijver, in de zomer staan hier de waterlelies mooi in bloei.
In de omgeving van de bank staan enkele houtensnijwerken van paddenstoelen.
Voorbij de vijvers liggen de vochtige bossen van Thiewinkel ook wel de Jantebeekvallei genoemd het beekje stroomt hier door het bos.
Hier in de natte bossen staan de bomen met hun voeten in het water.
Het bos bestaat hier vooral uit eik, berk, wilg en bosbes.
Het grote hoeveelheid dood hout dat hier ligt is van groot belang, vele soorten zwammen, kevers, spechten en vleermuizen zijn immers afhankelijk van deze dode bomen.
Als wandelaar moeten we het hinderlijk geluid van de drukke autosnelweg E313 er even bij nemen tot aan de Opworpstraat.
De E313 heeft het natuurgebied eigenlijk in tweeën gesneden, het deel aan de andere kant van de snelweg is natuurgebied Groene Delle.
Voorbij de bossen zitten wij op de Lagendalstraat een jonge beukendreef die ons leidt tot aan het Kasteel Lagendal.
Het kasteel wordt 'Lagendal' genoemd omdat het gelegen is op het laagste punt van de gemeente Lummen.
Het dateert uit 1850 en werd als jachtpaviljoen opgetrokken voor de rijke Hasseltse jeneverstoker Paul Jacobs-Stellingwerff.
In het neoclassicistisch kasteel was tot 2005 een exclusief restaurant gevestigd onder de benaming Chateau Saint-Paul.
In 2005 verkocht de familie de Chaumenton het kasteel aan de familie Verbeeck uit Tessenderlo, deze familie verbouwde het kasteel grondig.
Het kasteel is gelegen in een omgracht kasteelpark van ongeveer 8 hectare, is niet toegankelijk, voor foto's van het kasteel wandelen wij tot aan het toegangshek.
Wandelen via de Opworpstraat terug richting centrum van Thiewinkel.
Tips / opmerkingen: korte maar mooie gevarieerde natuurwandeling.
Natuurgebied Thiewinkel is een onderdeel van de Laambeekvallei deze bestaat uit een verzameling natuurgebieden:
Na lange regenperiode zijn stevige wandelschoenen of laarzen een aangeraden.
Wandeldatum: maandag 6 december 2021, zonnige dag.
Start / ligging: aan de Archeologische Site Sint Gitter, gelegen op de hoek van de Wingbergstraat en Raatshovenstraat te Landen.
Sinte-Gitter of Sint-Gitterdal is een vroegere nederzetting en archeologische vindplaats ten zuidwesten van Landen, die al voor de Middeleeuwen bewoond was.
Parking: plaats voor enkele auto's aan de archeologische site.
Afstand: rondwandeling van 9 km.
Wandelwegen: betonwegen, kasseiwegen en straten.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Pepijn wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: aanwezig, staat links aan de parking.
De Pepijn wandeling is genoemd naar Pepijn die hier zou gewoond hebben, hij was een telg uit een zeer aristocratisch en invloedrijke familie in Austrasie, het oostelijk deel van het Frankisch Rijk.
Pepijn was vanaf het jaar 623 hofmeier van het Frankische koninkrijk Austrasië onder de Merovingische koningen Chlotharius II, Dagobert I en Sigibert III.
Wij brengen eerst een bezoek aan het archeologisch park is onder gebracht in een koepelloods, niet toegankelijk.
Maar door de ramen kan men wel binnen loeren en ziet men de fundamenten van de Sint-Gertrudiskerk uit de 8ste eeuw.
Er staat ook archeologisch materiaal tentoongesteld zoals twee Merovingische graven en enkele aardewerkscherven uit de ijzertijd afkomstig uit de opgravingen in het verleden.
Buiten tegen de loods staan verschillende eeuwenoude kruisen.
Aan het wandelen, we volgen eerst de Raatshovenstraat en slaan na tweehonderd meter rechtsaf.
De Wingbergstraat is een betonweg door open veld, hier overbruggen wij de Wingberg, mooie uitzichten.
Via een kasseiweg bereiken we het dorpje Overwinden en nemen er de Kruisboomstraat.
Passeren er de Lourdesgrot, deze is in 1929 gebouwd en ligt eigenlijk in de pastorietuin.
De pastorie op de achtergrond is een groot dubbelhuis met twee verdiepingen en wolvendak, is uit eind 18de eeuw.
Er tegenover ligt de parochiekerk Sint-Wivina, gebouwd in verschillende bouwfasen.
Heeft een laat- Gotisch koor uit de 16de eeuw, schip is uit de 17de eeuw en toren en zijbeuken zijn uit de 18de eeuw.
Wandelen het centrum uit via de gekasseide Pellenstraat die verderop overgaat in betonweg.
Voorbij fruitplantages zitten wij terug in open veld met mooie uitzichten.
Steken de Rue de Landen over en zitten in het Waals gewest met het dorpje Racour in de verte voor ons.
Racour is nu een dorp in de Belgische provincie Luik en een deelgemeente van Lijsem.
Het was voorheen tot in de helft van de 18de eeuw het Nederlandstalige Raatshoven, een Vlaams-Brabant gemeente dat onder het gezag stond van de stad Landen.
Volgen eerst Rue Blanc Jean met zijn uitgestrekte bietenvelden en daarna Rue de la Station tot aan het voormalig station van Racour, hier gelegen pal op de taalgrens.
Er staat een Informatiebord over het voormalige stationsgebouw dat nu in de steigers staat voor renovatiewerken, is beschermd als monument en heringericht als vakantiewoning.
Het station ligt hier aan spoorlijn 147, een van de vele secundaire spoorlijnen die halverwege de 19de eeuw werden aangelegd voor de economische ontsluiting van delen van België.
Het was eerst een enkele lijn van ruim 60 km lang, die Landen met Gembloux verbond en verder liep naar Tamines bij Dinant, werd vanaf 1926 een dubbelspoor.
We wandelen over de voormalige spoorbedding is vandaag een mooi wandel- en fietspad geworden.
Links in het akkerland de Plattetombe van Waasmont.
Deze is beter bekend in de volksmond als de Plattetombe van Pepijn, maar heeft eigenlijk niks met Pepijn te maken.
Dit is een Gallo-Romeinse grafheuvel, de vorm komt wel niet overeen met de meeste grafheuvels.
Deze grafheuvel of tumuli heeft een langgerekte ovale vorm en is waarschijnlijk gedeeltelijk afgegraven, hij is 11 meter hoog en heeft een diameter van ongeveer 40 meter.
Verderop zien we ook nog in het landschap de legerloodsen van het Militair Domein Kwartier Raatshoven en de watertoren van Landen.
De 37 meter hoge Watertoren van Landen is al sinds 1937 een baken in het landschap.
Hij heeft een inhoud van 213 kubieke meter water en voorziet de Landense gezinnen van water.
De watertoren werd een half jaar voor de bevrijding van 1944 zwaar beschadigd door bombardement, herstellingswerken gebeurde in 1946.
Tijdens renovatie werken in 1955 kreeg de buitenkant van de watertoren een fraaie wit-blauwe beschildering.
Links van de toren liggen de legerloodsen van het Militair Domein Kwartier Raatshoven.
Voorbij akkerlanden bereiken we het dorpje Waasmont.
We passeren de Sint-Pancratiuskerk is een classicistisch gebouw uit de 2de helft van de 18de eeuw en werd in 1903 met een driebeukig neogotisch gebouw uitgebreid.
Vanaf de kerk volgen we een 600 meter lange muur helemaal rond het 3,3 ha groot Kasteeldomein van Waasmont, bestaat uit vierkanthoeve en kasteel.
Aan de Dokter A. Goffinstraat nr 1 krijgen we het kasteel te zien, is een riante villa.
De Heerlijkheid Waasmont behoorde eertijds tot het graafschap Brabant, was in handen van de familie de Sonval die het kasteel lieten bouwen.
Het werd in 1847 eigendom van Albert Marneffe, hij was toen eigenaar van de Leuvense brouwerij Artois.
Hij gaf opdracht om op het ommuurd landgoed een suikerfabriek en maalderij te bouwen, de fabriek werd in 1918 ontmanteld, voormalig industrieel gedeelte werd heraangelegd en opnieuw beplant.
Het kasteelpark bestaat uit een bloemenperk en groen park met prachtig geschoren hagenstructuur en vele bomen.
Het domein is niet toegankelijk, maar vanaf het ijzeren hekwerk is het kasteel en park duidelijk zichtbaar.
Verderop aan een kruispunt slaan wij rechtsaf, hier staat een Mariakapel uit 1808 tussen vier statige lindebomen.
Op de voorgevel van de kapel staat geschreven: Heilige Maria koninginne des hemels bid voor ons.
Wandelen voorbij het kerkhof van Waasmont en zitten daarna terug in open veld.
Aan de volgend T-splitsing slaan wij linksaf de Sint-Lambertusstraat in.
Daarna volgen we terug de Raatshovenstraat tot aan het vertrekpunt de de Archeologische Site Sint Gitter.
Tips / opmerkingen: mooie gevarieerde wandeling op rustige wegen.
Niet zien liggen in het landschap: de Motte De Hunsberg ligt tweehonderd meter ten oosten van de Plattetombe van Pepijn.
Wandeldatum: dinsdag 28 september 2021, afwisselend zon- en wolken.
Parking: grote parking ter hoogte van de toeristische dienst: Maasstraat 82 Ophoven, deelgemeente van Kinrooi.
Afstand: rondwandeling van 6,8 km.
Wandelwegen: vrijliggend fietspad langs de Vissenakkerplas, graspaden, rustige straten.
Bewegwijzering: paarse trapezium (zie foto 6).
Wandelbord: op de parking.
Jachthaven De Spaanjerd te Ophoven wordt sinds 1980 uitgebaat door MAREC-MAaslandse RECreatiecentra.
Dit is een van de meest moderne en best uitgeruste binnenjachthaven van West-Europa, met bijna 1000 ligplaatsen is het de grootste uit de Euregio.
Hier is zowat alles welkom in de haven: van kleine vissersboten, jollen, zeilboten, catamarans, snelle motorboten tot jachten met een maximale lengte van 35m.
De jachthaven is ook watersportrecreatiegebied waar tal van watersporten beoefend kunnen worden op de Maasplassen en er is een verbinding via de Maas met het internationaal waterlopennetwerk.
Wij starten de wandeling links aan de Jachthaven en volgen het vrij liggende fietspad langs de Dalerweg.
Opgelet het is een erg druk bereden fietspad bij mooi weer, als wandelaar kun je dan beter wandelen op de grasstrook naast het fietspad of op de Dalerweg.
We laten de jachthaven achter ons en passeren het CIRO-gebouw, dat een uniek pomp- en irrigatiestation herbergt.
Vanaf het irrigatiestation loopt een ondergronds netwerk van 85 km, het zorgt dat de Kinrooise vruchtbare landbouwgronden hier in droge periodes ook voorzien zijn van regenwater.
Iets verder ligt het Dagstrand De Steenberg, hier kun je in de Maasplas zwemmen of zonnebaden op het zandstrand.
De toegang tot het strand is gratis, opgelet, honden zijn er niet toegelaten.
Verderop hebben we uitzicht op de 500 ha grote Vissenakkerplas, deze strekt zich uit over het grondgebied van Ophoven, Geistingen en Kessenich.
Deze grindplas is ontstaan vorige eeuw door grootschalig grindontginning, maar ook nu liggen er grote hopen opgehaald grind op de oever van de grindplas.
Op de plas ligt een drijvende baggermachine met grindverwerkingsinstallatie die sorteert, wast en breekt, ook op de oever staat een verwerkingsmachine.
We wandelen voorbij B&B Botel Ophoven, voor wie eens op en boot wil overnachten op het water.
Passeren daarna nog een visserszone, talrijke vissers zitten hier te hengelen.
Na ruim 3 km wandelen langs de Vissenakkerplas verlaten we de plas ter hoogte van evenementenplein Bastion van Kinrooi.
Wandelen even richting centrum van Kessenich, maar slaan spoedig linksaf en bereiken de Witbeekvallei.
De Witbeek die hier door het landschap loopt ontspringt in Opoeteren en steekt hier in Kessenich de grens over, waar ze in de Itterbeek uitmondt die op haar beurt in de Maas komt.
We volgen enkele graspaden door de smalle Witbeekvallei, deze bestaat uit beemd en enkele poelen en er is ook een klimaatbos aangeplant.
Via een klaphekje bereiken wij daarna de Vilgertenweg en gaan rechtsaf tot aan het volgende kruispunt.
Hier nemen wij ter hoogte van Kamperplaats Kessenich de Kessenicherweg.
Langs de Kessenicherweg liggen verschillende groentevelden: asperge, pompoen en het voor ons onbekend yacon.
Yacon of appelwortel is een plant die oorspronkelijk uit het Andes-gebergte komt.
De wortel van de plant heeft een zoete smaak, kan worden gefrituurd, gewokt, gekookt, maar ook heel goed rauw worden verwerkt in salades, gebak, stamppotten en nagerechten.
De zoete smaak wordt mede veroorzaakt door inuline dat in yacon in hoge mate aanwezig is.
Maar omdat inuline slecht opgenomen wordt door het menselijk lichaam, kan yacon mogelijk een gunstige bijdrage leveren tegen obesitas en diabetes.
De Leurskapel gelegen in een driehoekig parkje, dit was vroeger een plek waar gebeden werd bij ernstige problemen.
Het Cristusbeeld is een Pruisische Lieveheer die afkomstig is uit de Duitse bedevaartsplaats Kevelaer.
Het monument van Kruisheer Donaat Snijders staat op de Meulekoel, de plaats verwijst naar een molen die hier noordelijk lag en in 1619 afbrandde.
Donaat Snijders 1919 - 1992, ereburger van Kinrooi, de historicus schreef boeken over de geschiedenis van de dorpen Ophoven en Geistingen.
Geistingen staat bekend als het Rozendorp, voor de kerk en rechts van het Gemeenschapshuis ligt een prachtig rozenpark.
Het Mariapark aangelegd in 1945-46 is hier uitgebouwd tot een kleurrijk en geurrijk rozenpark, er staat een Mariabeeld en kapelletjes die de zeven vreugden van Maria uitbeelden.
Meer rozen zijn er te zien aan de Beekstraat 13, ADR Rosarium Geistingen Landhoff is van Luc van Esser, dit is namelijk één van de grootste privé-rozentuinen ter wereld.
Luc Van Esser is een zeer gewaardeerd rozenspecialist, zijn rozentuin behoort tot de 200 mooiste tuinen van Europa en staat in de Guide de France hoog geklasseerd, dit willen zelfs toeristen uit Australië en Nieuw-Zeeland gezien hebben.
We wandelen het centrum van Geistingen uit via de Beekstraat en passeren de brug over de Witbeek.
Voorbij de brug brengt een graspad tussen weilanden ons terug tot aan het fietspad van de Dalerweg, de jachthaven is terug in zicht.
Tips / opmerkingen: ADR Rosarium Geistinger Landhof, deze rozentuin is altijd open, inkom 5 euro, meer info: http://www.facebook.com/Rosarium-Luc-Van-Esser.
Goed om te weten: de naam De Spaanjerd is afkomstig van de oorspronkelijke schippersherberg die hier ooit lag en bekend stond als Het Wit Paard, Spaenjaert of De Spaanjerd.
Wandeldatum: zaterdag 25 september 2021, zonnige dag, wandeling gemaakt met mijn buurvrouw Irene en haar hondje Petit.
Ontdek het Dorp - Bommershoven en Haren, deelgemeente van Borgloon.
Start / ligging: tegenover Café, de Ware Vrienden, Bommershovenstraat 23.
Parking: links van de café op een pleintje.
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: verharde wegen.
Bewegwijzering: ijzeren zeshoekige plaatjes met Ontdek het Dorp opgedrukt en richtingswijzer.
Wandelbord: op het bankje aan het Monument van de gesneuvelde.
In het parkje staat het Monument voor de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog met voorstelling van een ruïne met hardstenen gedenkplaat en bronzen beeld van een liggende soldaat.
De neo-traditionele kapel ter hoogte van het bankje is in opdracht van de familie Naveau de Marteau, eigenaars van het kasteel van Bommershoven gebouwd, dateert uit eerste kwart 20ste eeuw.
Rechts van de kapel werd rond die periode ook in opdracht van dezelfde kasteeleigenaars de neotraditionele boswachterswoning opgetrokken.
De fraaie boswachterswoning is een alleenstaand L-vormig gebouw, het geheel is opgetrokken in baksteen met mergelstenen banden en hoekblokken en afgedekt door zadeldaken en trapgevels.
Wij wandelen de Bommershovenstraat af en passeren het Gemeenschapscentrum het Panishof.
Steken aan het kruispunt de drukke Tongersesteenweg over en nemen de Harenstraat tot aan het Kerkhof.
Bezoekje aan het kerkhof: hier staat tussen bomen de neogotische grafkapel van de familie Naveau de Marteau, zie opschrift in de geveltop.
We volgen daarna de betonweg die door de uitgestrekte velden loopt, deels aan de rechterkant afgebakend door hoge haagbeuk.
Hier word grootschalig naast aardbeienteelt ook aan bessenteelt gedaan onder plastiek-overkappingen: frambozen, braambessen, rode- en zwarte aalbessen en waarschijnlijk ook stekelbessen.
Verderop hebben wij links weids uitzicht op akkerland en op het dorpje Jesseren.
We komen uit in het dorpje Haren, dat ooit samen met Bommershoven één Loonse heerlijkheid vormde, welke in 1366 in bezit kwam van de Bisschoppelijke Tafel van het Prinsbisdom Luik.
Het waren echter zelfstandige gemeenten, pas vanaf 1844 vormen ze één gemeente, Haren was de zetel van de schepenbank van Haren-Bommershoven.
Aan de Singelstraat staat de Sint-Pieterskerk, eenbeukig gotisch kerkje, aanvankelijk stond hier een romaans kerkje, waarvan de onderbouw nog aanwezig is.
In de 15de eeuw werd een gotisch kerkje op deze onderbouw opgetrokken, maar raakte daarna herhaaldelijk in vervallen toestand.
In de 2de helft van de 17de eeuw werd het kerkje hersteld, waarbij ook de typische bakstenen voorgevel met mergelstenen speklagen tot stand kwam.
Kort na 1763 werd ook het koor in baksteen herbouwd en werden de oorspronkelijke spitsboogvensters door rondboogvensters vervangen.
Langs de Singelstraat bevinden zich enkele oude hoeves, voorbij een kapelletje volgen wij links een zijweg richting de Molenvijvers.
Hier aan de Mombeekvallei zijn enkele kleine vijvers te zien , te bereiken via een hekje.
De Haren- of Piringenmolen een watermolen die hier gelegen was op de Mombeek of oude benaming Molenbeek, werd eerste keer vermeld in 1316.
De molen werd in 1968 geheel gesloopt, laatste restant muur verdween bij graafwerken in 2014.
Keren op ons stappen terug en vervolgen de Singelstraat tot aan de Y-splitsing en nemen er de Tieckenstraat tot aan de Tongersesteenweg, voorzichtig oversteken, geen zebrapad.
We wandelen nu over de Oude Kassei die hier door boomgaarden en open veld loopt, lichtjes glooiend landschap.
De Oude Kassei is een deel van het tracé van de Romeinse heirbaan Tongeren-Kassel, waarschijnlijk was het ooit een kasseiweg die omgevormd is in asfaltweg.
Passeren er de kapel van Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
De Pullenberg ligt verderop, deels holle weg hier stond vroeger aan de Pues Boom (zomerlinde) een galg, we hebben de linde niet zien staan.
De Oude Kassei brengt ons tot in de historische dorpskern van Bommershoven, is sinds 2004 beschermd als dorpsgezicht.
Hier in de Alfonsstraat staat onder andere het kasteel met park, de door een taxushaag omgeven neoclassicistische parochiekerk SintAlfonsus met 19de-eeuwse pastorie en een aantal belangrijke grote hoeven.
De neoclassicistische Sint-Alfonskerk is gelegen ten zuiden van het kasteeldomein, is een zaalkerk, werd gebouwd tussen 1841-1844, torenspits kwam er pas in 1885.
Vlakbij de kerk ligt ook de pastorij, is een alleenstaand bakstenen dubbelhuis met voortuin en ijzeren toegangshek op bakstenen muurtje.
Aan de Alfonsstraat 62 staat de Rode Hoeve is een indrukwekkende gesloten vierkanthoeve.
Het complex bestaat uit woonhuis van het dubbelhuistype, zou dateren uit de eerste helft van de 18de eeuw.
De overige gebouwen dateren uit de eerste helft van de 19de eeuw, bestaat uit poortgebouw, stallen, dwarsschuur en wagenhuis zijn vervangen door nieuwe gebouwen in de 19de eeuw.
Schuin tegenover de hoeve ligt ook nog het Biezenhof een gesloten bakstenen hoevecomplex onder zadeldaken, uit de tweede helft van de 19de eeuw, met oudere kern.
Dit was vroeger een pachthoeve van de landcommanderij van Alden Biesen.
We keren op ons stappen terug en passeren aan de Alfonsstraat 59 het Kasteel van Bommershoven.
Het rood geschilderd L- vormig kasteel is eigenlijk een herenhuis in rococostijl, werd gebouwd van 1759-1761 en werd in de 2de helft van de 19de eeuw ingrijpend verbouwd.
De huidige dienstgebouwen die aan het herenhuis zijn vast gebouwd vormen een U-vormig complex en stammen uit de 2e helft van de 19e eeuw.
Maar de vleugel aan de straatzijde, met geel -rode poort, is mogelijk een dwarsschuur geweest met een kern uit de 18e eeuw.
Wij passeren nog de bijhorende kasteeltuinen die in 20ste eeuw werden aangelegd, zijn deels in geometrische stijl, deels in landschapsstijl.
Op de hoek van de Moerenstraat en de Alfonsstraat staat een smeedijzeren veldkruis.
Via de Moerenstraat bereiken we terug café De Ware Vrienden.
Tips / opmerkingen: de eerste vijfhonderd geen bewegwijzering gezien, pas tegen de kerkhofmuur hing er eentje - daarna uitstekend bewegwijzerd.
Deze wandelroute is samengesteld door de Landelijke Gilden van Bommershoven-Haren.
Proficiat aan deze vereniging met hun mooie beschrijving van de wandelroute en plannetje, is te downloaden:
De Pues Boom die wij niet hebben gezien:
Wandeldatum: zaterdag 18 september 2021, prachtige dag, wandeling gemaakt met broer Johan en hondje Nora.
Start / ligging: het Arboretum van Heverleebos ligt aan de Grezweg, een zijweg van de Naamsesteenweg (N25) vlak aan de brug van de E40.
Het Heverleebos ligt grotendeels op het grondgebied van Heverlee, met uitlopers op Oud-Heverlee en de deelgemeenten Blanden en Vaalbeek.
Parking: klein parkeerterrein aan de bosrand.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km.
Wandelwegen: boswegen en dreven.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk van Zuid-Dijleland.
De door ons afgewandelde wandelknooppunten: 65 - 603 - 601 - 600 - 63 - 64 en 66.
Wandelbord: bord met wandelknoppunten aan de parking.
We starten de wandeling aan de schuilhut met groen dak en brengen eerst een bezoekje aan het Arboretum van Heverleebos.
Het arboretum van Heverleebos is een levend museum in het bos dat in 1930 werd aangelegd door bosbouwers om te testen welke boomsoorten er het best gedijen.
Het Arboretum is 9 ha groot, dus klein maar telt toch een 250-tal boomsoorten, zowel inlandse als uitheemse.
Aanvullende beplantingen volgende met regelmatige tussenpozen en kenden een belangrijke piek rond 1942.
Sinds 2000 werkt de huidige beheerder het Agentschap voor Natuur en Bos - regio Meerdaal aan een nieuwe beheervisie.
Waar vroeger deze bomentuin vooral voor specialisten interessant was, wil de beheerder die nu aantrekkelijk maken voor iedereen, zo kregen bijvoorbeeld ook ginkgo, goudlork, sequoia, suikeresdoorn en de inheemse jeneverbes een plaatsje in de collectie.
Het wandelpad in het arboretum is niet bewegwijzerd, het is er wat ronddolen op goed geluk of we er alles hebben gezien?
Naast leerrijke infoborden staan er bij sommige bomen naambordjes, bij andere staat er niks.
Enkele houtsnijwerken zijn er te zien van Ad Wouters.
Aansluitend volgen wij een prachtige boswandeling, starten ter hoogte van het houtsnijwerk De Neanderthaler, dit is ongeveer aan wandelknooppunt 65 en gaan richting wandelknooppunt 603.
Het Heverleebos 635 ha groot is sinds de laatste ijstijd al altijd een bos geweest, bestaat voornamelijk uit beuken, eiken en dennen.
Het huidige dambordpatroon van rechtlijnige boswegen en dreven werd aangelegd vanaf 1727.
In het Heverleebos bevinden er zich 23,3 km aan dreven, dus 3,7 km dreef per 100 ha.
Sommige dreven zijn voor wandelaars afgesloten, omdat ze te veel als sluikpaden worden gebruikt.
We volgen er enkele mooie dreven zoals de Parnassusbergdreef, Lozeweg is een smalle maar prachtige dreef en deel van de Bierbeekpleindreef.
Tussendoor enkele boswegen en passeren er nieuw bos, beplantingen die dateert van 2017, met een groot boomsoortendiversiteit.
Hier staan hazelaar en haagbeuk om opslag van Amerikaanse eik tegen te gaan, daartussen staan bospercelen met inlandse eik, linde, winterlinde en boskerst, de soorten die hier van nature thuis horen.
Het laatste deel van de wandeling tussen knooppunten 64 en 66 doen we terug de buitenkant van het arboretum aan en bereiken terug de schuilhut en parking.
Tips / opmerkingen: vooral in de herfst is het bos een bezoekje waard, de beuken zijn dan getooid in prachtige herfstkleuren: bruine /goud gele tot oranje en rode kleuren.
Heverleebos en het nabije gelegen Meerdaalwoud liggen aan de oostgrens van wat ooit een uitgestrekt woud was dat vroeger midden-België overdekte en door Julius Caesar in zijn oorlogsdagboek Kolenwoud genoemd werd.
Zie ook het Meerdaalwoud op mijn blog:
Na de wandeling voor een hapje en drankje doorgereden naar Het Zoete Water in Oud-Heverlee, erg populair bij dagjestoeristen en er liggen verschillende horecazaken.
Het Zoete Water bestaat uit een aaneenschakeling van vijf mooie vijvers, bezienswaardigheden zijn de molen, Het Spaans Dak en de Onze Lieve Vrouw Kapel van Steenbergen.
Zie ook de Zoetwaterwandeling op mijn blog:
Wandeldatum: tijdens zonnig midweek vakantie eerste week van september, vertoefde in Bierbeek aan de rand van het Meerdaalwoud.
Start / ligging: aan Ontmoetingscentrum De Velp, Velpstraat 45 in Opvelp, deelgemeente van Bierbeek.
Parking: voor het ontmoetingscentrum.
Afstand: rondwandeling van 8,5 km.
Wandelwegen: heuvelachtige route met veldwegen, holle wegen, kasseiwegen, graspaden en straten.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Hollewegen wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: niet aanwezig.
Aan de startplaats ligt links een semi-gesloten vierkanthoeve het Jezuïetenhof, de hoeve behoorde ooit toe aan het Jezuïetencollege van de universiteit van Leuven.
Reeds in de 16de eeuw stond hier al een hoeve, werd ingrijpend verbouwd tijdens de tweede helft van de 18de eeuw en aan einde van de 19de eeuw.
Tegenover de hoeve zien wij talrijke brugjes voor de huizen, de Velpe loopt hier langs de huizen.
Wandelen aan het ontmoetingscentrum het kruispunt over.
De Velpstraat gaat na tweehonderd meter over in veldweg, aan de rechterhand loopt de Velp(e).
De Velpe een zijrivier van de Demer kronkelt hier door zijn de Velpevallei.
De Velpe ontspringt hier in Opvelp op de Culot en mondt na 32 km uit in Zelk in de Demer uit.
Rechts in de verte ligt een hoeve die bij het historisch gehucht Verbrande Toren gerekend word.
Aan de Verbrande Toren stond ooit een kasteel gebouwd in 1678 met bijhorende hoeve en brouwerij, is vernield tot ruïne tijdens de Brabantse Omwenteling.
Enkele overblijfsels zoals de toegangspoort van de Verbrande Toren zijn er nog te zien, wandelroute komt er wel niet voorbij.
Verderop laten wij de Velpe achter ons en nemen de bosweg door het Molensteenbosje.
Wandelen daarna over een tweesporige betonweg die overgaat in kasseiweg.
Links en rechts uitgestrekte velden en vergezichten op de heuvelachtige omgeving.
De opvallende wereldbol in het landschap is de watertoren van Bierbeek, ook gekend als de watertoren op Bovenheide.
De bolvormige watertoren heeft een inhoud van 500 m³ en is 29 meter hoog, hij bedient naast Bierbeek ook Pellenberg-kliniek, Blanden, Haasrode en Lovenjoel en delen van Lubbeek en Kessel-lo van drinkwater.
Voorbij een overwoekerd voetpad en graspad zitten wij in een holle weg.
De holle wegen zijn ontstaan door een eeuwenlange wisselwerking tussen mens en natuur en werden van oudsher gebruikt als snelste route van het dal naar het hoger gelegen plateau.
In natte periodes sleet het afvloeiende water geulen uit, die door de mens in droge periodes met paard en kar bereden werden, hierdoor kwam de weg steeds dieper te liggen.
De eerste holle weg waar wij door uit wandelen wordt nagenoeg niet meer gebruikt door landbouwervoertuigen, waardoor de hellingen kunnen verruigen.
Maar de meeste holle wegen genieten een wettelijke bescherming in Vlaanderen en worden beheerd, de verruigde houtkanten op de flanken krijgen geregeld een kapbeurt.
De holle weg gaat over in veldweg met rechts uitzicht op de dorpskern van Opvelp.
Volgen daarna linksaf het fietspad langs de Hoegaardsesteenweg, fiks bergop met enkele mooie vergezichten.
Een tweede holle weg ligt rechts van de steenweg, deze wordt wel nog gebruikt, hij ligt erg diep en heeft steile flanken van 6 à 8 meters.
De talrijke holen en gangen die er worden gegraven zijn van wilde konijnen, knaagdieren en martelachtige en waarschijnlijk ook de vos, in de toekomst misschien terug de das.
Holle wegen kunnen zowel houtige gewassen als kruidachtige planten herbergen van een breed gamma aan vegetatietypes.
Verderop zitten we terug in open veld, even moeilijke doorgang wegens werken voor de aanleg van tweesporige betonbaan, hier worden veldwegen vandaag de dag nog betonwegen.
Een derde holle weg ligt halverwege in de gekasseide Perrestraat, in de nabijgelegen van het uitgestrekte Perreveld.
De kasseiweg krijgt het karakter van een holle weg, maar heeft minder hoge flanken.
De Perrestraat werd in de tweede helft van de 20ste eeuw gekasseid, dit gebeurt voornamelijk in functie van een betere bereikbaarheid van de dorpsakkers en het Perreveld.
De foto van de dag, een haas aan de rand van het veld, hij nam snel het hazenpad, na een klikgeluid van het fototoestel.
Na een stevige klim passeren wij het Remmelenbos, hier staat een hoge radiomast aan de rand van het privébos.
Boven op het Brabants leemplateau hebben we eindeloze uitzichten op de vruchtbare landbouwgronden.
Volgen er een graspad tussen een lappendeken van akkers: maïs, suikerbieten, aardappelen en graangewassen worden hier verbouwd.
Een sterke afdaling gaat over een moeilijk begaanbare veldweg met veel steenpuin in de bodem.
Bereiken terug de gekasseide Perrestraat en deels holle weg, verderop de eerste huizen van de Culostraat.
Aan de Culostraat ligt rechts in een volledig omhaagd weiland dominant op een heuvel het Berkenhof, voormalige hoeve van het Van Dalecollege te Leuven.
Is een prachtig gerestaureerde hoeve met woon- en dienstruimten en stallingen rondom een groot binnenhof.
Poortgebouw met duifhuis en laat-18de-eeuws boerenhuis met één verdieping voorzien van een zadeldak met twee rijen dakkapellen.
Ter hoogte van een kapel zijn er enkele openingen in de haag en hebben we beter zicht op de hoeve.
Spoedig zitten wij terug in de Velpestraat met zijn talrijke brugjes en bereiken opnieuw het Jezuïetenhof en de parking van het Ontmoetingscentrum De Velp.
Op ongeveer tweehonderd meter afstand in de Hoegaardsesteenweg bevindt zich de historische dorpskern die bestaat uit kerk met bakstenen kerkhofmuur en een smeedijzeren hekken, pastorie en kosterwoning.
De Sint-Antonius-Abtkerk is een basilicaal gebouw met blinde hoofdbeuk, waarvan de kern Romaanse restanten heeft.
Het huidige kerkgebouw werd in 1559 gebouwd, maar verwoest tijdens opeenvolgende godsdienstoorlogen.
In 1769 werd de kerk heropgebouwd in classisistische stijl, voltooid in 1772 zoals de steen boven de ingangspoort vermeldt.
Links aan de kerk staat de fraaie pastorij uit 1780, gebouwd in classicistische stijl, werd als voorbeeld van plattelandspastorij als monument geklasseerd.
Schuin tegenover de pastorie staat ook nog de voormalige kosterwoning, is een dorpswoning uit 1837 met diverse bijgebouwen, het geheel is volledig ommuurd en afgesloten met smeedijzeren hekkens.
Tips / opmerkingen: opgelet, geen drankgelegenheid of winkel in het dorp, dus zorgen voor eigen drank tijdens de wandeling, vooral op het leemplateau is er geen schaduw en loop men geruime tijd in volle zon.
De wandeling is te downloaden:
Wandeldatum: tijdens zonnig midweek vakantie eerste week van september, vertoefde in Bierbeek aan de rand van het Meerdaalwoud.
Start / ligging: start aan de abdij, deze ligt op 2 km ten zuidoosten van Leuven, in de vallei van de Molenbeek.
Adres: Abdij van Park 7 Heverlee.
Parking: de abdij beschikt over een parking voor korte duur (4 uur met parkeerkaart).
Afstand: korte rondwandeling van 3,3 km.
Wandelwegen: goed begaanbare parkwegen.
Bewegwijzering: geen, maar verdwalen is hier onmogelijk.
Wandelbord: aanwezig maar niet echt goed duidelijk, voor wandelroute:
Abdij van Park of Parkabdij is een norbertijnenabdij, heeft een uitzonderlijk goed bewaarde erfgoedsite uit de 12de eeuw, de meeste gebouwen zijn gerestaureerd.
De abdij kende vier bouwcampagnes waardoor ze uitgegroeid is tot één van de allermooiste van de Benelux.
Wij brengen eerst een bezoek aan de prachtige Abdijsite van het 43 ha groot abdijdomein en starten de Leeuwenpoort.
Ter hoogte van de Geldenaaksebaan staat de monumentale Leeuwenpoort uit 1725 is de buitenste poort van de abdij, twee stoere leeuwen op sokkel kijken allebei een andere kant op.
Een mooie lindendreef leidt ons tot aan de Mariapoort met poortgebouw, de heilige maagd Maria is de patrones van de abdij.
Verderop rechts staat de prachtige gerestaureerde abdijmolen, deze is terug maalvaardig, in het watermolengebouw huist nu de brasserie De Molen.
Via de bijhorende Sint-janspoort bereiken wij het centrale binnenplein van de abdij, het neerhof.
Hier zijn talrijke historische abdijgebouwen te zien: Abdijhoeve en Wagenhuis, Tiende schuur met melkhuisje en stallingen, het Provisorenhuis ligt er tegenover.
De noordelijke toegang tot de abdijsite is de imposante Sint-Norbertuspoort.
Op het hoogste punt van de abdijsite staat de Abdijkerk van Sint-Jan-de-Evangelist.
De kerk zelf werd rond 1300 opgetrokken in Maas-romaanse stijl en in 1729 aangepast aan de classic-barokstijl, de toren kwam er pas begin 18e eeuw.
Het rode gebouw rechts aan de kerk is de voormalige pastorij, is omgebouwd tot nieuw museum onder de naam PARCUM, met expertisecentrum voor religieuze kunst en cultuur.
Het museum loopt door in de gerestaureerde kloostervleugel van de abdij waar permanent een uniek stucwerk te bezichtigen is tegen het plafond.
Waarschijnlijk wegen coronatijd was het museum en kerk niet toegankelijk voor bezoekers.
Na het bezoek aan de abdijsite wandelen we rond het 12 ha groot vijvercomplex, gelegen in het valleitje van de Molenbeek.
Deze vier uitgegraven vijvers met dwarsdijken moesten de visvoorraad van de abdij voorzien.
Stappen door een mooie dreef met uitzicht op de vijvers met de abdijgebouwen op de achtergrond.
De visvijvers zijn sinds een tiental jaren omgevormd tot natuurvijvers, sommige hebben een mooie rietkraag.
Vogelsoorten die het jaar rond worden gezien aan en rond de vijvers zijn Fuut, Dodaars, Blauwe reiger, Knobbelzwaan, aalscholver, meerkoet en verschillende ganzensoorten.
Voorbij de vijvers passeren wij de Molenbeek hier gelegen aan een beemd.
Daarna loods een parkweg ons nog rond de weilanden van de abdij.
Links zien we een deel van de 2,2 km lange abdijmuur die de abdij afschermt van de buitenwereld.
Via de Sint-Norbertuspoort komen wij terug uit op de Abdijsite.
Afsluiten doen we met een drankje op het terras van Brasserie de Molen.
Tips / opmerkingen: de geschiedenis van de abdij en een gedetailleerder beschrijving van alle abdijgebouwen zie Wikipedia:
Indien de parking volzet is wat vooral in het weekend het geval is dan parkeer je best op de ondergrondse betaalparking aan de Philipsite 2 Leuven, op ongeveer 10 min wandelen.
Wandeldatum: tijdens zonnig midweek vakantie eerste week van september, vertoefde in Bierbeek aan de rand van het Meerdaalwoud.
Start / ligging: aan bezoekerscentrum De Torenvalk Naamsesteenweg 78 in Blanden, deelgemeente van Oud-Heverlee.
Parking: groot parkeerterrein aan het bezoekerscentrum.
Afstand: rondwandeling van 8,1 km.
Wandelwegen: dreven en boswegen.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk van Zuid-Dijleland.
De door ons afgewandelde wandelknooppunten: 119 - 121 - 112 - 111 - 127 - 110 - 125 - 123 - 122 - 120 - 121 - 119.
Aan de parking staat op een heuveltje een reuzengrote houten torenvalk, is de mascotte van deze onthaalpoort.
Brengen eerst een bezoek aan de uitkijktoren, toren is 17,40 meter en vijf verdiepingen hoog, en opgebouwd uit inheems hout van duurzaam beheerde bossen.
Elke verdieping is op een andere manier ingericht en voorzien van verklarende infopanelen aangebracht over de geschiedenis, fauna en flora in het Meerdaalwoud.
Het dak is een volledig open balustrade met panoramisch uitzicht op de uitgestrekte grasvlakte met het Meerdaalwoud op de achtergrond.
Wandelen eerst over het brede vlonder pad en bereiken zo de rand van het grootste woud van Vlaanderen met een oppervlakte van ongeveer 1255 hectare.
Het Meerdaalwoud is samen met het Heverleebos en het Zoniënwoud een overblijfsel van een uitgestrekt woud dat vroeger Midden-België overdekte.
Het woud ligt op de overgang van zandleem- en leembodems en heeft zowel loofbomen als naaldbomen: beuk (30,96%), den (19,62%), eik (15,01%) en rest gemengd inheems loofhout en struiken.
Hier staan statige majestueuze beuken- en eikenbomen die tussen de 150 en 300 jaar oud zijn.
Talrijke beukendreven doorkruisen het bosgebied, de prachtige Prosperdreef die wij aan het begin van de wandeling volgen is er eentje van.
Het is dankzij de jachtlust van de adel dat het Meerdaalwoud en het naburige Heverleebos bewaard bleven.
In 1432 kwam het in bezit van adellijke families en later van de hertogen van Arenberg.
Zij jaagden niet alleen op het aanwezige wild maar legden ook een netwerk van rechtlijnige dreven aan, om de houtexploitatie te vergemakkelijken.
Na de Eerste Wereldoorlog werd de Belgische staat eigenaar, vandaag behoort het tot de beheerregio Meerdaal van het Agentschap voor Natuur en Bos.
Rechts van de dreef ligt op een 90 ha omheind militairdomein de ontmijningsdienst van het Belgisch Leger, genaamd DOVO.
DOVO zorgden tot 1976 in het afgesloten bosgebied voor het onschadelijk maken van wapentuig en bommen.
Voorbij de Prosperdreef zitten we spoedig op de Weertse dreef, deze kaarsrechte verkeersweg tussen de N25 en Sint-Joris-Weert, snijdt het woud in tweeën.
Aan wandelknooppunt 111 verlaten wij even de wandelroute en nemen links de zandweg tot op de Tomberg of Tomme.
De Tomberg ligt op 102,5 meter boven het zeeniveau en is daarmee een van de hoogste heuvels in het Meerdaalbos, infobord aanwezig.
Op de heuvel zijn diverse gebruiksvoorwerpen uit de prehistorie gevonden: vuurstenen uit silex, bladspitsen en volledig hardstenen bijl.
Ter hoogte van de linde werden in de 16de eeuw woudrechtbank zittingen gehouden, die vier eeuwen lang een belangrijke rol hebben gespeeld in de bescherming van het vrijwoud.
In een vrijwoud mochten alleen hertogen jagen, om dit recht te handhaven bestond er een woudrechtbank.
Keren op ons stappen terug en vervolgen de wandeling door het enorme woud.
Aan de T-splitsing verderop staat de stenen tafel, met een tafelblad van zeker 30 cm dik, hoe die hier terecht is gekomen?
De Kleine dreef is een erg modderig bospad dat ons loods langs moerassig ondoordringbaar bos dat bestaat uit berken, els en olm.
Volgen daarna de Grezbaan, passeren er een infobordje over natuur monument De Dikke Beuk, brengen hem een bezoekje, hij staat hier honderd meter dieper in het bos.
Deze boom wordt "Den dikken beuk" genoemd, heeft een stamomtrek van ongeveer 4,88 m en is bijna 38 m hoog.
Wandelen verder en steken terug voorzichtig de Weertse dreef over en hebben een kort beklinkerd pad onder ons voeten.
Via een zandweg door naaldbossen bereiken we de Nethense Baan.
Stappen terug langs het omheind terrein van DOVO, de militaire gebouwen zijn niet zichtbaar voor de wandelaar.
We passeren een infobordje over populatiebeheer van ree- en everzwijn in het woud.
Het Meerdaalbos herbergt samen met het Heverleebos een van de oudste reeënpopulaties in België.
Wij verlaten het Meerdaalwoud via wandelknooppunt 120-121-119 en staan terug aan de Torenvalk.
Tips / opmerkingen: er is een toegankelijk wandelroute in het woud uitgestippeld voor de rolstoel- of buggygebruikers, vertrekplaats de uitkijktoren.
Hier start ook het Multimove pad van 2 km is speciaal voor de kinderen, natuurlijke hindernissen en houten constructies dagen kinderen uit om samen met vriendjes en familie op ontdekkingstocht te gaan en daarbij twaalf bewegingsvaardigheden in te oefenen.
De Multimove paden zorgen voor een optimale (natuur)beleving en laten kinderen volop bewegen en ravotten.
Op de grasvlakte staan verschillende houtsnijwerken van dieren, gemaakt door kunstenaar Ad Wouters.
Zie ook het naburige Heverleebos:
Wandeldatum: tijdens zonnig midweek vakantie eerste week van september, vertoefde in Bierbeek aan de rand van het Meerdaalwoud.
Start / ligging: in het centrum van Gestel, deelgemeente van Berlaar.
Parking: aan de rand van de dorpskern, ter hoogte van Gasthof den Engel, ligt aan de Rameyenstraat 8.
Afstand: rondwandeling van 6,8 km.
Wandelwegen: rustige straten, dreven , graspaden.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk Kempense Netevallei.
De door ons afgewandelde wandelknooppunten: start aan 75 vervolgens 76 - 76 - 77 - 22 - 59 - 11 en terug 75.
Wandelbord: bord met de wandelknooppunten aan de parking.
Het fraaie gerestaureerde Gasthof den Engel tegenover de parking is een langgestrekte hoeve.
Bestaat uit woonhuis met aansluitend schuur- en stalgedeelte dateren uit 1786, de datum staat bovenaan in de zijgevel.
Wij beginnen de wandeling met een bezoekje aan de historisch dorpskern van Gestel.
De kleine schilderachtige dorpskern behoort tot een van de mooiste van Vlaanderen en is als dorpsgezicht beschermd.
Op de Lambertusplaats of plein (grasplein) staat de schandpaal, de gerestaureerde paal werd in 1779 opgericht en heeft ooit echt dienst gedaan.
Aan de achterkant van het plein staat de in 1994 gerestaureerde gotische Sint-Lambertuskerk, met toren en middelbeuk uit de 15de eeuw, de kruisbeuk is uit 1785.
Jammer genoeg was de kerk gesloten, ze bezit waardevol meubelair, schilderijen en beelden uit de 17de en 18de eeuw.
Op het kerkhof rondom de kerk staan grafstenen uit de 17de eeuw, een opmerkelijke grafkapel en de witte calvarie.
Naast de kerk staat achter een sierlijk ijzeren hek de pastorie uit de periode 1869 - 1875, is een harmonisch dubbelhuis.
Aan de westkant van het plein staat het voormalige Marollenhuis, de naam Marollen is afgeleid van de Maricolen, dat zijn godsvruchtige zusters die hier in de zeventiende eeuw actief waren.
De Maricolen waren belast met het onderwijs en werd gesticht in 1722 door de toenmalige pastoor van Gestel, Ambrosius Van den Bosch.
Het Marollenhuis met zijn mooie vensterluiken is een neotraditioneel hoevecomplex met enkele torens en in de nis van de zijgevel het heiligenbeeld van Sint-Lambertus, patroonheilige van het dorp.
Het huis aan het Lambertusplein rechts heeft ongeveer dezelfde type vensterluiken als het Marollenhuis, is een woonstalhuis, tegenwoordig een horecazaak onder de naam De Klappeistaak.
Tussen wandelknooppunt 75 en 76 volgen wij de Rameyenstraat, met verderop aan de linkerhand de Neerhoeve, deze van oorsprong 17de-eeuwse hoeve is begin 1900 aangepast en vergroot.
De hoeve ligt veraf achter een mooie beukendreef, maar is straks beter te zien vanaf de grasdijk.
Aan knooppunt 76 staat de kapel van Onze Lieve Vrouw Troost der Bedrukten, een fraai neogotische bouwsel in baksteen met muurbanden in natuursteen.
Schuin tegenover de kapel ligt de kasteelhoeve ze behoort tot Hof van Rayemen.
Om een deel van de waterburcht het Hof van Rayemen te zien moeten we even rechtdoor stappen.
Voorbij het toegangshek tussen de hoge rododendrons door is even een glimp van het kasteel te zien, is uiteraard privé-eigendom.
In de 13de eeuw stond hier een versterkte donjon waarrond zich een kasteel en landbouwuitbating ontwikkelde.
Het huidige domein ligt in een landschapsparken omvat een driehoekig neerhof met een vermoedelijk in de 16de eeuw opgetrokken kasteel , alsook een 18de-eeuwse hoeve en dienstgebouwen.
Keren op ons stappen terug en volgen de eikendreef tegenover de kapel.
Rechts ligt achter de hoge kasteelmuur de hoeve met stallen en dienstgebouwen.
Verderop bereiken wij de voetgangersbrug over de Grote Nete en slaan voor de brug linksaf.
Nemen er de grasdijk langs de oever van de sterk meanderende Grote Nete.
Links zien wij onmiddellijk (deze keer veel duidelijker) het gebouwencomplex de Neerhoeve liggen.
Opvallend is de wilde reuzenbalsemien, deze oeverplant tiert hier welig langs de rivieroevers.
De plant heeft opvallende 2 - 5 cm grote bloemen, die van juni tot september bloeien met een witte, lila en roze kleur en word als ongewenste exoot beschouwd.
Vanaf de grasdijk is het genieten van de uitzichten op het valleilandschap langs de Grote Nete, open weilanden en bloemrijke beemden.
Op de andere oever hebben wij even uitzicht op de gemeente Bevel, ook een grootschalig melk- en rundveehouderij is een tijdje zichtbaar.
Voorbij enkele rivierbochten ligt links de Witte Hoeve is afhankelijk van het Kasteel Gestelhof.
Het waterkasteel Gestelhof is spijtig genoeg niet zichtbaar, ligt goed verscholen midden in het beboomde domein.
Het kasteel is gebouwd in traditionele neo-Vlaamse renaissance en neobarokstijl, 16de, 19de en 20ste eeuw.
Verderop ter hoogte van paardenweides is wel een deel van de kasteelhoeve en het poortgebouw te zien.
Via een graspad verlaten we de dijk en de Grote Netevallei en komen uit aan Herberg de Boekt.
Sinds 1895 staat Herberg De Boekt met bijhorende hoeve Achter de Boekt vermeld als afspanning, houden er pauze.
Daarna volgen wij tussen wandelknooppunten 59 en 11 eerst het fietspad langs de drukke Kesselsteenweg, vervolgens delen van Legrellestraat en dreef met graspad.
Via het Molenveld een landelijke straat met veel groen en een mooi zonnebloemveld bereiken wij terug het centrum van Gestel.
Passeren er nog het mooie voormalige Gemeentehuis van Gestel dateert uit 1891 met ernaast een typische dorpswoning uit 1870.
Wandelen terug voorbij de historische dorpskern en sluiten af met een drankje in koffiehuisje De Klappeistaak.
.
Tips / opmerkingen: een andere mooie wandeling die aan de dorpskern vertrekt is het Gestelpad ( 9,5 km rode pijl).
Het monument van de Boerenkrijg zou ook op of aan het kerkhof staan, niet opgemerkt.
Meer info over het Hof van Rameyen:
Meer info over Kasteel Gestelhof:
Wandeldatum: vrijdag 20 augustus 2021, bewolkte dag met zonnige momenten, wandeling gemaakt met mijn fietsvriendin Carine.
Start / ligging: startpunt ligt op de kruising van de Kantonnale Baan en Zevenhuizenstraat.
Parking: kleine parking aan de ingang van het Heiderbos.
Afstand: rondwandeling van 8,2 km.
Wandelwegen: meestal zand- en bospaden.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: aan de parking, bord rechts.
Wij stappen hier een uniek Vlaams Natuurreservaat binnen, op de wandelpaden blijven is hier de boodschap.
Dit beschermd gebied van 14 hectare is een restant van een oud-Kempens landschap, bezit ongeveer 7000 exemplaren jeneverbesstruiken.
Nergens in Noord-Europa staan zoveel jeneverbesstruiken op zo'n kleine oppervlakte.
De jeneverbesstruik behoort tot de familie van de cipressen.
Deze ruige stekelige struiken komen in verschillende tinten voor: van frisgroen tot grauwgroen.
Ook nemen de jeneverbesstruiken allerlei vormen aan: slanke dunne zuilen of brede uit elkaar gegroeide struiken.
Alleen de vrouwelijke struiken dragen heel kleine dennenkegeltjes, maar iedereen noemt het bessen.
Deze bessen blijven drie jaar aan de struiken hangen en kleuren van groen naar blauw tot bij rijpheid zwart, door deze zwarte bessen op alcohol te zetten ontstaat jenever.
Aan het begin van de wandeling zien wij een kudde schapen hier op de heide tussen de stekelige struiken grazen.
Heide kan niet bestaan zonder schapen, ze houden met hun gegraas de heide open, anders zou alles snel dichtgroeien met struiken en op termijn met bomen.
Voorbij het natuurreservaat bereiken wij de rand van de Gemeentelijke visvijver van As.
De vijver is eigenlijk een oude grindkuil, hier zit een dikke grindlaag in de grond.
Ook de grond onder ons voeten bevat naast zand veel grind, het is Ardense kiezel die ooit door de prehistorische Maas is aangevoerd.
Verderop wandelen wij door een open heidelandschap, de heide staat hier begin augustus prachtig in bloei.
Naast een heideveld met purperen struikheide, zien we hier enkele stroken met de eerder zeldzamere rode dopheide staan.
We passeren nog enkele langgerekte vijvers, hier gelegen aan de Lietenbeek.
Komen daarna uit op de Heikantstraat die wij even volgen en zitten daarna in het 100 ha groot Heiderbos, een mengeling van eiken-, berken- en dennenbos.
De verrassing van de dag was een roofvogel die neer strijkt in een boom, waarschijnlijk een buizerd.
Heb hem kunnen fotograferen, foto wel niet echt goed gelukt, de afstand was redelijk ver.
Vertoeven zeker een dik uur in de bossen, brede en smalle bospaden, af en toe een strook verharde fietspad onder ons voeten.
Op het eind van de wandeling gaan we via de Jeneverbesstraat terug naar het startpunt.
Tips / opmerkingen: het Heiderbos ligt in het Thorpark dat deel uitmaakt van het Nationaal Park Hoge Kempen.
Meer info over de jeneverbesstruik:
Wie een kortere wandeling wil maken langs de jeneverbesstruweel en heide kan de 4,5 km volgen, bewegwijzering groene rechthoekjes.
Niet zover van het Heiderbos staat op de hoek van de Breeërweg met de Vlasroot het monument van professor André Dumont, hij ontdekte in 1901 de eerste steenkool in Limburg, namelijk hier in As.
Wandeldatum: woensdag 11 augustus 2021, mooie zonnige dag, wandeling gemaakt met broer Johan en hondje Nora.
Start / ligging: aan de Pollismolen in Opitter, deelgemeente van Bree.
Parking: groot parkeerterrein aan het domein van de Pollismolen, ligt aan de Molenstraat 56.
Afstand: rondwandeling van 5,2 km.
Wandelwegen: knuppelpad, bospaden, veld- en graspaden en straten.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: info-en wandelbord tegenover de molen.
Aan de parking nemen wij de trappen naar beneden en bereiken zo het domein van de molen met enkele bijgebouwen waar onder ook het Restaurant de Pollismolen.
De Pollismolen is het laatste gebouw links, de molen dateert al uit de 11de eeuw.
De Pollismolen dankt zijn naam aan een zekere Aert van Pol, in de volksmond werd de molen van Polles gezegd.
In 1981 werd de molen eigendom van de gemeente Bree, deze restaureerde het gebouw en maakte de molen terug volledig maalvaardig.
Aan de molen ligt een hooiland, vanouds diende de hooilanden hier als voedselbron voor vee.
Door een veranderende landbouwmethode beboste men veel van deze hooilanden.
Natuurvereniging Limburgs Landschap beheerd deze hooilanden in de omgeving en houd hier dit oude landbouwgebruik in stand.
Hierdoor blijft het hooiland een grote variatie aan plantensoorten herbergen, waar de minder algemene zegge, pinksterbloem en dotterbloem hun stekje vinden.
Voorbij het hooiland zitten wij in de bossen van de Itterbeekvallei, deze liggen aan de voet van het Kempens Plateau.
De Itterbeek en zijn zijbeken hebben hier in de laatste ijstijd kloofdalen uitgeschuurd, hierdoor ontstond de vrij smalle vallei, het Itterdal.
De diepe insnijding van de Itterbeek en de Wijshagerbeek zorgt niet alleen voor grotere hoogteverschillen, maar ook voor een grote variatie aan landschappen.
Zo staan rechts van de bospad tegen de droge boshellingen loofbomen eiken- en berken en aangeplante naaldbomen, met als onder begroeiing varens.
Links van het bospad loopt de kronkelende Wijshagerbeek met langs zijn oevers zwarte els en es.
Verderop doen we de nattere laagtes aan, een moerassig haast onbegaanbaar gebied, gelukkig ligt er voor de wandelaar een knuppelpad.
Hier liggen moerasbossen in een veenachtig gebied en borrelt grondwater op uit de bodem, genaamd kwel.
Eenmaal uit het natste gedeelte wandelen wij een nog een tijdje door de bossen.
Talrijke restanten van voormalige weekendhuisjes liggen hier in de bossen, deze worden in de nabije toekomst door Natuurvereniging Limburgs Landschap opgeruimd en de oorspronkelijke natuur hersteld.
Uit het bos volgen we een veldweg door open weilanden, link is duidelijk de Steilrand van het Kempens Plateau te zien.
Voorbij een kleurrijk infobord draaien wij ter hoogte van de Wijshagerbeek linksaf.
We hebben een tijd asfaltweg onder ons voeten, het is genieten van enkel weidse landschappen.
Daarna wandelen wij over een veldweg die deels graspad is, zitten hier tussen de maïs-, bieten- en graanvelden.
Komen uit tegenover een manege en gaan linksaf de Roesstraat in, een klein deel van deze straat is holle weg.
Verderop ligt aan de Roesstraat 23 op de Nijsenberg het Nijsenhof, een veehouderij.
Zitten daarna terug in een bosrijk gebied, aan de Itterbeek.
Op het eind van de Roesstraat slaan wij linksaf de Opstraat in met onmiddellijk links de Rooiermolen (Opstraat 98).
De Rooiermolen was een onderslag watermolen, ze ligt hier op de rechteroever van de Itterbeek, is een gerenoveerd gebouw en in gebruik als woning.
Sinds 2010 is er een nieuw waterrad geplaatst, ook al is de molen niet meer maalvaardig.
Het binnenwerk werd al in 1958 verkocht aan het Openluchtmuseum Bokrijk waar het werd ingebouwd in de watermolen van Rekhoven.
Wij wandelen de sterk bebouwde Opstraat af tot aan de bruine wegwijzer Pollismolen, hier slaan wij de Molenstraat in.
Passeren in de Molenstraat aan de Itterbeek nog de voormalige Slagmolen of Stalsmolen.
Dit was eerst een oliewatermolen, later verbouwd tot korenmolen.
De molen ging in 1960 uit bedrijf en het houten rad werd verwijderd, alleen de sluizen zijn nog aanwezig.
Het gebouw raakte in verval en werd uiteindelijk na grondige renovatie terug in gebruik genomen als woning.
Rechts van de molen staat het fraaie molenaarshuis, is een alleenstaand breedhuis van het dubbelhuistype.
Nog even een korte dreef afwandelen en wij bereiken terug de Pollismolen.
Tips / opmerkingen: er staan regelmatig waarschuwingsborden, de processierupsen zitten hier in de eikenbomen.
De haartjes van de rupsen kunnen vreselijke huiduitslag veroorzaken, vooral in het begin van de zomer, gelukkig niks van gemerkt.
De geschiedenis van de watermolens: de Pollismolen: / de Rooiermolen: / de Slagmolen:
Wandeldatum: vrijdag 2 juli 2021, mooie zonnige dag.
Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum Mechels Rivierengebied, Muizenhoekstraat 7 Muizen, deelgemeente van Mechelen.
Parking: tegenover het bezoekerscentrum is er een strook aangelegd voor ongeveer 10 auto's.
Indien volzet, op het Dorpsplein aan de kerk van Muizen ongeveer halve km langs de Dijle wandelen en Dijlebrug oversteken.
Afstand: in totaal 6 km, rondwandeling van 5,4 km en 2 x 300 meter heen- en terug richting uitkijktoren.
Wandelwegen: asfaltstroken, bos- en weidepaden, knuppelpad richting uitkijktoren en aarde dijk.
Bewegwijzering: de speciale AS-Adventure bewegwijzering.
Wandelbord: hangt tegen de voorgevel van het bezoekerscentrum.
Het bezoekerscentrum ligt hier midden in het Mechels Rivierengebied, aan de rand van het Mechels Broek.
In het bezoekerscentrum dat jammer genoeg gesloten was door de covid-19 regels vind men informatie over andere natuurgebieden in de regio en over de activiteiten die de afdeling Natuurpunt organiseert.
Gezinnen met kinderen kunnen tijdens de openingsuren materiaal uitlenen voor een leuke speurtocht in het Mechels Broek.
Wij wandelen eerst over de rustige Muizenhoekstraat en zien na enkele honderden meters links tussen de huizen in de weilanden de Hanswijckhoeve liggen.
De gerestaureerde hoeve die sinds 1982 beschermd is als monument was oorspronkelijk eigendom van het nu verdwenen Hanswijckklooster.
Het huidige hoevecomplex klimt vermoedelijk op tot de tweede helft van de 17de eeuw en bestaat uit een hooghuis, een laaghuis en enkele bijgebouwen.
Ter hoogte van een scherpe bocht naar rechts ligt links de ingang van het Mechels Broek.
Aan de ingang op het infobord staat geschreven: de naam broek verwijst naar het drassig karakter van het Mechels Broek.
Dit vruchtbare terrein ontstond door herhaalde overstromingen van de Dijle.
In de Middeleeuwen diende het gebied als weiland en werd daarom doorgraven met sloten.
Wandelen ongeveer 200 meter en wijken van ons wandelroute af en brengen er via het knuppelpad een bezoekje aan de uitkijktoren.
Vanaf de uitkijktoren hebben we een weids uitzicht op de natte graslanden met poelen en waterplas.
Het waterrijk gebied is een waar paradijs voor duizenden water- en weidevogels.
Natuurpunt beheerst hier in het broek ruim 100 ha natte graslanden.
Voor wie er iets van kent, er komen tal van graslandtypes voor van zeer nat tot vrij droge en schraal: grotezeggenvegetaties, dottergraslanden, Kamgrasweiden, glanshavergraslanden en schrale graslanden.
Keren op ons stappen terug en vervolgen de wandeling langs een halfverhard pad.
Aan een afgesloten deel slaan we linksaf en volgen een gemengde dreef met onder meer zwarte els, zomereik, es en populier.
Daarna passeren wij een poel en gaan via een zanderige weg omzoomd door oude knotwilgen de geasfalteerde Dijledijk op.
Vanaf de dijk kijken we op de lagergelegen weilanden, er zijn opvallend veel volgelopen bomkraters of bomputten te bespeuren, deze ontstonden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het gaat om verdwaalde bommen van de geallieerde, hun bombardementen waren gericht op het Duitse wapenarsenaal bij het station van Mechelen.
Vandaag krioelt een enorme variatie van leven in de kraters: kikkers, salamanders, libellen en zelfs stekelbaarsjes.
Spoedig verlaten we de Dijledijk en nemen een aarde tussendijk en wandelen eerst langs een wildernis van struiken.
Verderop liggen twee waterplassen, deze werden in de jaren zestig gegraven voor de aanleg van de E19 van Antwerpen naar Brussel.
Deze zandwinningputten zijn nu grote en diepe vijvers waarvan de grootste 30 ha is.
Deze waterplas die links aan de tussendijk ligt word gebruikt als Recreatieplas De Nekker: is een vis-, duik-, surf- en zwemplas.
Als we richting recreatieplas kijken zien wij op de achtergrond de skyline van Mechelen.
Enkele historische kerken zijn duidelijk te zien, van links naar rechts: Hanswijkbasiliek, Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk, Sint-Romboutskathedraal en de Sint-Janskerk.
De kleinere waterplas rechts, is gelegen in het Mechels Broek.
Het is een natuurvijver die erg in trek is bij talrijke watervogels, dit is hun rust- en eetplaats.
Tijdens de winter strijken hier de trekvogels uit het Noorden neer om te overwinteren.
In de lente spot men er blauwborsten, rietzangers of zomertalingen.
In de zomer zijn er talrijke watervogels en diverse soorten ganzen, eenden en zwanen te spotten en in het najaar vind men er visarenden en kiekendieven.
Voorbij de aarde dijk wandelen we langs uitgestrekte graslanden met op de achtergrond het de kerk van wijk Nekkerpoel.
In de pas gemaaide hooiweide zijn enkele ooievaars achter voedsel aan zoeken.
Deze ooievaars verblijven waarschijnlijk in de vlakbij liggende Dierentuin van Planckendael, waar er een ooievaarsproject loopt.
De wandelroute loods ons door middel van verschillende brugjes over de Boeimeerbeek met telkens een wandelpad langs de beekoevers.
Via een loof- en wilgenbosje en weidepad langs bloemrijke graslanden bereiken wij terug de Muizenhoekstraat, wandelen terug richting bezoekerscentrum.
Tips / opmerkingen: niet opgemerkt, er loopt ook ergens een pad richting vogelkijkhut.
Ook niet gezien: de gallowayrunderen zijn de grazers in het Mechelse Broek, ze helpen op hun beurt aan het behouden van de openheid van het gebied.
Het bezoekercentrum is ook het begin- en eindpunt van verschillende wandelingen in natuurgebieden Barebeekvallei en Mispeldonk.
Bezienswaardigheid: schuin tegenover het bezoekerscentrum aan het begin van de Muizenhoek staan zes gegroefde arduinen Dorische zuilen, deze zouden afkomstig zijn van de in 1961 afgebroken commiezenhuizen van Mechelen.
Wandeldatum: de wandeling is gemaakt tijdens de tweede week van juni 2021, heb een midweek gelogeerd in de Dijlevallei bij Rijmenam, midweek met veel zon.
