Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
18-01-2020
276.WILDERPARK - WALTWILDER
Wilderpark - Waltwilder.
Start / ligging: aan de kerk van Waltwilder, deelgemeente van Bilzen.
Parking: voor het kerkhof is er plaats, inrit links van Zaal des Wouds, gelegen in de Waltwilderstraat 5.
Afstand: heen- en terug wandeling en rondwandeling in het park, totaal 5 km.
Wandelwegen: straat in het dorp, betonnen verkavelingswegen en dolomiet pad in het park.
Bewegwijzering: er is geen wandelbewegwijzering, op de heenweg fietsknooppunten 68 volgen, terugweg fietsknooppunt 67 (zie foto 4).
De huidige Sint-Remigiuskerk die op een kunstmatige verhoging staat is te bereiken via trappen.
Deze parochiekerk dateert uit 1862, werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd, maar werd nog tijdens de oorlogsjaren hersteld.
Het is een neoclassicistische bakstenen pseudobasiliek met een ingebouwde toren.
Opvallend aan de kerk is de keermuur met zijn talrijke spaarbogen in natuurstenen.
Ingebouwd tegen het kerkkoor en geopend met twee door zuilen gedragen rondbogen, werd een driezijdige Lourdeskapel ingericht.
De twee zijmuren zijn beschilderd rechts met natuurlandschap, links met het heiligdom in Lourdes.
Tegen de korte muur tussenbeide werd een imitatie van de Lourdesgrot gemaakt, deels met echte rotsblokken, en met het bekende Mariabeeld in een uitgespaarde nis.
Wij volgen de Kerktorenstraat naar beneden en slaan linksaf de Waltwilderstraat in (volgen fietsknooppunt 68).
Verderop steken wij het drukke kruispunt van de Maastrichterstraat (N2) over en volgen even de Sint-Remigiusstraat en daarna rechtsaf de Sportveldstraat.
Daarna gaan wij linksaf, betonnen verkavelingswegen lopen hier door de velden.
Spoedig zitten wij na het passeren Schuttersgilde Sint-Joris en een korte beklimming op de Wilderberg.
Prachtige uitzicht vanaf deze heuveltop op de open velden en hoger gelegen weilanden.
Hoogspanningsmasten lopen hier dwars door het landschap.
Na een lange daling komen wij aan een kruispunt van betonnen verkavelingswegen, slaan rechtsaf.
Volgen nog steeds fietsknooppunt 68 tot aan het eerste huis dat wij tegenkomen, rechts ligt de ingang van het Wilderpark.
Het Wilderpark is ongeveer 17 hectare groot, is gelegen in de Vallei van de Wilderbeek.
Het natuurgebied bestaat uit enkele visvijvers, hellingbos, graslanden en hooilanden.
Wij volgen het dolomietpad dat helemaal rond de vijvers loopt (1.2 km).
Onderweg passeren wij de Wilderbeek , een wilgentunnel en een brug.
Na ons bezoekje aan het Wilderpark nemen wij de terugweg richting centrum Waltwilder, fietsknooppunt 67 volgen.
Tips / opmerkingen: niet geweten, boven op een helling in het Wilderpark zou ook een grot staan.
Ergens op Google gelezen dat vanaf de kerk van Waltwilder wandelroutes met bewegwijzering vertrokken, blijkbaar niet, wandelplannetje:
Wandeldatum: zaterdag 18 januari 2020, afwisselend zon- en wolken.
Start / ligging: aan de watermolen genaamd Kleinmolen in Pelt.
Gelegen in de zuidoosthoek van Pelt, op de grens van Eksel en Kleine-Brogel.
Adres Kleinmolenstraat 151, maar is eigenlijk te bereiken langs de Ekselsebaan (N747).
Parking: aan de Kleinmolen is er amper plaats voor een drietal auto's.
Indien er geen plaats is, richting Kleine-Brogel kun je auto langs de kant van de weg aan de huizen parkeren.
Afstand: rondwandeling 4,4 km, plus 1 km extra indien je ook wandelt naar voorkant van het militair domein.
Wandelwegen: bospad en veldweg, straat en deel van de voormalig spoorlijn.
Bewegwijzering: gele zeshoekjes, opgelet de eerste en laatste 500 meters zijn niet bewegwijzerd.
Wandelbord: niet aanwezig, is een wandelroute uit de wandelfolder Dommelvallei (zie onderaan foto 14).
De Kleinmolen of Kleine Molen heeft zijn naam te danken aan de kleine afmetingen van de molen.
De molen was eeuwen (1259 tot 1797) in handen van de abdij van Floreffe.
In de Franse tijd werden abdijbezittingen verbeurdverklaard en ook de molen werd publiek verkocht.
Deze onderslag watermolen was als graanmolen in bedrijf en tussen 1527 en 1550 ook uitgebreid als volmolen.
Tot 1978 werd hier nog graan gemalen, daarna verdween het metalen rad en de moleninrichting.
Tegenwoordig is het historische molenaarshuis gerenoveerd en is er een artisanale kaarsenmakerij en kunstgalerij in gevestigd (niet bezocht).
De Dommel stroomt langs de molen, is hier nog maar een beekje maar wordt stroomafwaarts een kleinere rivier.
Tegenover de Kleinmolen liggen verschillende vijvers, waarschijnlijk privé visvijvers.
Met de rug naar de molen wandelen wij naar rechts Ekselsebaan +- 200 meter af tot voorbij de scherpe bocht.
De Loper een beekje stroomt hier door weilanden, deze mondt verderop uit in de Dommel.
Wij gaan iets verder rechtsaf de Kleinmolenstraat in, hier een verharde veldweg die hier langs weilanden richting gehucht Hoeven loopt.
De eerste gele zeshoekjes krijgen wij te zien en hebben er de keuze de wandeling links of rechtdoor te beginnen, gaan rechtdoor.
Wij passeren het veldkapelletje van Onze Lieve Vrouw der Rozen, hier gelegen in de schaduw van enkele naaldbomen.
Spoedig bereiken wij de voormalige spoorlijn Hasselt - Eindhoven, deze spoorlijn werd geopend in 1866 en werd in 1958 opgeheven.
Pas veel later werd het traject van de oude spoorlijn heringericht als toeristisch fiets- en wandelpad.
Ruim 1 km verderop verlaten wij dit wandelpad ter hoogte van de achterkant het militaire domein.
Dit is het voormalig brandstofdepot van de militaire is eigenlijk gelegen op het grondgebied van Eksel.
Wijken even van ons wandelroute af en wandelen richting voorkant van het militair domen (heen- en terug nog 1 km extra).
De grote hangars staan leeg, het is voorlopig wachten op een nieuwe herbestemming.
Keren op ons stappen terug en volgen een bospad aan de achterkant van het afgespannen militaire domein.
Het bos bestaat voor het grootste deel uit grove den en berk.
Opvallend veel hulststruiken staan langs de kant van het bospad.
Het bospad gaat over in onverharde veldweg, wandelen terug langs weilanden.
Links tussen de bomen ligt nog een grote paardenfokkerij.
Komen terug uit op de verharde Kleinmolenstraat en slaan rechtsaf.
Op de Ekselsebaan gaan wij linksaf, opgelet de gele zeshoekige (bewegwijzering) rechtdoor niet meer volgen is nieuwe bewegwijzering, weet niet waar deze wandelroute uitkomt.
Voorbij de bocht ligt terug ons vertrekpunt de Kleine Molen.
Tips / opmerkingen: men spreekt hier van het Bosland, het omvat de openbare natuurgebieden van Pelt, Lommel, Hechtel-Eksel en Peer, meer dan 5000 ha groot.
Bosland is in handen van Natuur en Bos, de Vlaamse Overheid en de vier gemeenten.
Nieuw zijn de wandelknooppunten in Bosland, deze zullen misschien de andere bewegwijzering vervangen.
De wandelknooppunten die hier staan: 491 - 488 - 492 - 236 - 491 -245, opgelet het eerste en laatste deel is ook niet bewegwijzerd.
De geschiedenis van de Kleinmolen:
Zie ook de andere wandeling die wij hier ooit hebben gemaakt in de Dommelvallei:
Wandeldatum: zaterdag 28 december 2019, zonnige maar koude wandeldag.
Natuurreservaat Schulensbroek - Linkhout, deelgemeente van Lummen.
Start / ligging : Bezoekerscentrum 't Vloot.
Ligging het Schulensbroek en het Schulensmeer bevinden zich op de grens van Haspengouw, de Kempen en Noord-Hageland.
Parking: groot parkeerterrein aan de Demerstraat z/n.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: grindweg, aarde- of zandpaadjes en grasdijk.
Bewegwijzering: oranje + (plus tekens).
Wandelborden: vanaf de parking wandelen wij de Demerbrug over, aan 'tVloot rechts staan verschillende info- en wandelborden.
Bezoekerscentrum 't Vloot was gesloten, jammer want in de tentoonstellingsruimte op de bovenverdieping leer je welke planten en dieren je er zoal kan vinden in het Schulensbroek.
Het dak is op een veilige manier ingericht als uniek uitkijkpunt, er staat een telescoop om over het meer te kijken.
Geschiedenis: toen hier in de jaren 70' zand werd uitgegraven voor de ophogingen van de autoweg Lummen - Leuven ontstond hier het Schulenmeer.
Het Schulenmeer heeft een oppervlakte van 90 ha en heeft een lengte van 2,2 km, is het grootste binnenmeer van Vlaanderen.
Om meteen ook het eeuwenlange overstromingsproblemen van de Demer en zijn bijriviertjes aan te pakken besloot men toen ook een wachtbekken aan te leggen.
Het binnenbekken waar wij door uit wandelen is 250 ha groot, ligt in een omdijkt gebied.
Indien het binnenbekken vol water staat kan het overtollige water worden doorgesluisd naar het enorme 1000 ha groot buitenbekken.
Wandelen tot aan de oever van het meer en hebben er de keuze de wandeling rechts of links beginnen, wij kiezen links.
Passeren het buitenterras van cafetaria en brasserie 't Vloot, waar lekker vertoeven is in de zomer met zicht op het prachtig Schulensmeer, was ook gesloten.
Omdat het gebouw de vorm van een boot heeft wordt het 't Vloot genoemd.
Wandelen verder voorbij de opslagplaats voor allerlei sportmateriaal: surfplanken, zeilboten, kano's en roeiboten.
In de lente en zomermaanden wordt deze plaats druk bezocht door watersportliefhebbers die hier op het prachtige meer komen kajakken, roeien, surfen of zeilen.
Op deze late herfstdag zijn alleen enkele dappere zeilers te zien op het water.
Iets verder ligt de Jeugdhengelplas een mooie natuurplas met een rietrand.
De fietsers kunnen hier links over de hoge dijk fietsen en genieten van het prachtige landschap.
Na ongeveer 1,3 km stappen over het brede grindpad langs het meer, bereiken wij een kleinere plas, het bezinkingsbekken.
In het bezinkingsbekken dat geregeld wordt gebaggerd kunnen de zwaarste fracties bezinken van het overtollige Demer water.
Na bezinking wordt het water gestockeerd in het wachtbekken.
Wij nemen het pad dat loopt tussen het meer en het bezinkingsbekken.
Enkele vissers hengelen hier het jaar rond op karper, meerval, voorn, brasem, paling, enz.
Daarna volgen wij de andere oever van het meer.
Hier loopt een smal wandelpad langs de zompige uitgestrekte graslanden en de broekbosjes van het Schulensbroek.
In het binnenbekken dichterbij het Schulensmeer staat een infobord over de watervogel die hier worden waargenomen.
Een echt vogelparadijs want er werden hier de afgelopen 15 jaar 305 verschillende vogelsoorten waargenomen.
Ook talrijke watervogels zitten op het meer: zwanen, futen, meerkoeten, waterhoentjes, aalscholvers, reigers en verschillende ganzen- en eendensoorten.
De vogelspotter komt hier dus duidelijk aan zijn trekken want het gebied ligt ook nog eens op een drukke trekvogelroute.
Wandelen even langs de rand van het meer, de kerktoren van Linkhout ligt op de achtergrond.
Verderop nemen wij de hoge grasdijk met prachtig uitzicht op de lager gelegen weilanden.
Via trappen naar beneden bereiken wij terug het binnenbekken en volgen er het oeverpad langs ruigtes en riet, met enkele mooie doorkijkjes op het meer.
Wij passeren een veerooster, doet dienst om de schapen in het natuurgebied te houden, deze zorgen er voor de begrazing, geen schapen gezien .
Verderop terug op de dijk krijgen wij het doorlaatkanaal te zien en een uitlaatklep (doorlaat D) dat het water op gepaste tijden doorsluist naar het overloopkanaal.
Links stroomt het 800 m lange overloopkanaal richting Demer.
Daarna wandelen wij nog +- 300 meter langs de oever van het meer tot wij terug 't Vloot bereiken.
Tips / opmerkingen: in het broedseizoen tussen 15 maart en 15 juni is de oranje route niet toegankelijk, maar andere wandelmogelijkheden zijn er nog genoeg.
Opgelet, bij zware overstromingen is het gebied ontoegankelijkheid, de rode vlag hangt dan uit, enkel de dijken zijn dan toegankelijk (dan kun je er beter weg blijven).
Openingsuren van het bezoekerscentrum:
Wandeldatum: vrijdag 22 november 2019, mooie aangename herfstdag.
Start / ligging: Meerlaarstraat 122, aan de kerk van Klein-Vorst ook wel Vorst-Meerlaar genoemd, is een gehucht van Laakdal.
Parking: ruime parking tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 7,2 km.
Wandelwegen: straten, veldwegen, graspaden langs weilanden en fietspad.
Bewegwijzering: de verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk De Merode.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 388 - 387 - 364 - 372 - 365 - 387 - 388.
Wandelbord: tegenover de kerk aan de straatkant van de parking, de wandelknooppunten van het Meerlaarpad staan onderaan op het wandelbord vermeld.
De neogotische Sint-Niklaaskerk van 1910-1912 is hier gelegen in de as van de Meerlaarstraat.
Oorspronkelijk was het eerst een lemen bidhuisje en kluizenaarswoning (15de eeuw), later eerst een kleine en daarna grotere kapel in 1803 die werd vervangen door de kerk.
Beschrijving van de kerk: driebeukige kruisbasiliek met vierkante toren van vier geledingen onder ingesnoerde naaldspits in zuidelijke kooroksel, aansluitende bergplaats en sacristie.
Schip en zijbeuken van vier traveeën, transept van één travee en koor van drie rechte traveeën met vijf zijdige sluiting.
Tegenover de kerk aan de Geelsebaan passeren wij het beeld met Christus Koning uit 1954 met ervoor een vredesboom.
Ernaast staat het monument van de gesneuvelde van de Eerste en later bijgevoegd de gesneuvelde van de Tweede Wereldoorlog, opgericht door de Vlaamse oude-strijders en ingehuldigd in 1935.
Op de achtergrond ligt de voormalige pastorie, het eenvoudig dubbelhuis was eerst een schanshuisje, gelegen op een plaats genaamd de Kapelleschans.
Deze schans uit de 17de eeuw is rond 1950 gedempt en is nu het park van de pastorie.
Wij wandelen even terug richting Christusbeeld en slaan aan de hoek de Meerlaarstraat in, gaan richting wandelknooppunt 387.
Het alleenstaand landhuis (huisnr. 84) is het bekijken waard, heeft een betegelde balkon met fraaie art-nouveau-faience panelen met landschappen, florale en geometrische motieven.
Wij nemen de straat tegenover het landhuis, Hofstadstraat.
Na +- 100 meter slaan wij rechtsaf, een voetpad tussen de huizen.
Komen terug uit op de Geelsebaan, deze oversteken en aan de achterkant van de huizen wandelen wij langs weilanden tot aan de Heistraat, rechtsaf.
Passeren het voetbalveld van F.C.Britanic en volgen de grasstrook langs akkers en weilanden tot aan een rustbankje vlakbij de E313 autosnelweg.
De windturbines van het windmolenpark van Nike European Logistics Center zijn al een tijdje duidelijk te zien in het landschap.
Het distributiecentrum van Nike sportschoenen en sportkleding voor Europa, Midden-Oosten en Afrika werd in 1994 geopend en werd al gauw in 1996 uitgebreid.
De asfaltweg in de weinig behuisde wijk Verboekt wandelen wij af, loopt evenwijdig met de autostrade.
Via een korte eikendreef komen wij uit aan het Kapelleken van Schollaert, ligt in een perkje.
De natuurstenen neogotische zuil kapel uit 1859 is ongeveer 7 meter hoog heeft een spitsboognis met Onze-Lieve-Vrouwebeeld.
Verderop bereiken wij via de kasteeldreef het Kasteel Meerlaer, oude benaming Kasteel van Schollaert.
Het prachtige eclectisch kasteel met Vlaamse renaissance en neo-traditionele inslag en opvallende hoektorentjes herkennen wij uit de T.V-reeks Wij heren van Zichem.
In het kasteelpark ligt een vijver met aan de oever het beeldje van een visser.
Wandelen verder de Hoeve van Gemp af, deze straat is genoemd naar de voormalige kloosterhoeve die ooit stond op de plaatst waar nu het kasteel staat.
Volgen daarna de Kolverstraat die achter de Kolverhoeve de weilanden in loopt.
Vanaf wandelknooppunt 372 tot aan de Meerlaarstraat wandelen wij over een graspad langs weilanden.
Na het oversteken van de Meerlaarstraat volgen wij De Heuvels, straat die lichtjes bergop loopt.
Steken voorzichtig de Geelsebaan terug over en stappen voorbij het kerkhof over een verkeersvrij fiets- en wandelpad.
Tussen knooppunten 365 - 387 wandelen wij de Eikenstraat af en slaan daarna rechtsaf richting kerk.
Tips / opmerkingen: de wandelroute staat ook vermeld in het inspiratieboekje dat bij de Wandelnetwerk (kaart) De Merode zit.
Meer info over de rijke geschiedenis van het Kasteel Meerlaer:
Wandeldatum: zaterdag 16 november 2019, mooie dag met veel zon.
Start / ligging: aan Restaurant 't Wit Toreke, Ter Heidelaan 97 in Aarschot.
Parking: uiterst links van het restaurant.
Afstand: rondwandeling van 8,3 km.
Wandelwegen: boswegen, grindweg, fiets- en wandelpad en enkele dorpsstraten.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Meetshoven Wandelpad opgedrukt en richtingspijl (zie foto 7).
Wandelbord: aan het begin van het wandelpad, staat rechts langs het infobord over het Meetshovenbos.
De gebouwen van 't Wit Toreke zijn restanten van het middeleeuws riddergoed van de heren Meynaerts.
Meynaertshoven (verkorting Meetshoven) was vroeger een heerlijkheid genoemd naar een familietak die afstamde van de oude graven van Aarschot.
't Wit Toreke is een zwaar gerenoveerd kasteelgebouw dat rond 1880 gedegradeerd werd tot een prachtige herenhoeve, tegenwoordig heringericht als restaurant (honden niet toegelaten).
Aan de achterkant ligt een vijver, deze was wegens werken afgesloten voor publiek.
Wij begin de wandeling voorbij het infobord en wandelbord, ter hoogte van de achterste ingang van de hondenweide gaan wij rechts het Meetshovenbos in.
Het mooie wandelbos rond deze tijd getooid in herfstkleuren bestaan grotendeels uit grove en Corsicaanse den en Amerikaanse eik.
Maar ook inheemse soorten als berk, zomereik, vogelkers, lijsterbes en sporkehout komen hier ook nog voor.
Wij volgen de goed begaanbare bospaden die kris-kras door het bos lopen.
Uit het bos wandelen wij via de Mechelbaan tot aan de drukke Liersesteenweg, oversteken.
Vervolgens wandelen wij de Oude Mechelsebaan af tot over de spoorweg.
Daar gaan wij rechtsaf en komen uit op de oude spoorwegbedding van Aarschot - Herentals.
Deze bedding is heraangelegd als toeristisch fiets- en wandelpad en loopt van Aarschot tot in Morkhoven.
Na ongeveer 1,2 km verlaten wij de oude spoorwegbedding en nemen de Madestraat.
Ter hoogte van de eerste bocht aan huisnummer 11 gaan wij de bosweg in.
Wij stappen door natuurgebied Meertsels, het gebied bestaat uit weilanden, moerasgebied en bossen.
Onderweg aan de bosrand passeren wij een boskapel en steken wij de spoorlijn Aarschot - Lier over.
Opvallend veel bomenrijen van een boomkwekerij zijn er te zien langs een de brede grindweg genaamd Meertsel.
Wij steken terug de Liersesteenweg over en passeren de Onze-Lieve-Vrouwkapel met als opschrift de datum 1787.
Een eenvoudige witgekalkt kapel met een merkwaardig classicistisch fronton.
Ze wordt ook wel de kapel van de Nonnenhoeve genoemd, hier in de buurt lag of ligt nog de Nonnenhoeve.
De Nonnenhoeve gekocht door de zusters van het Aarschotse klooster van Sint-Niklaasberg werd uitgebaat als pachthof ten voordele van het klooster.
Wij wandelen de Nonnenhoefstraat af en nemen daarna de Grotstraat.
In de Grotstraat staat het Grotteke van Meetshoven, een nagebouwde Lourdesgrot.
In de buurt staan ook enkele kapelletjes en centraal staat de calvarieberg met in het midden een vredeskruis.
Terug in Meetshovenbos, een prachtige beukendreef waarvan sommige bomen een stamomtrek van circa 300 cm hebben brengt ons terug tot bij het 't Wit Toreke.
Tips / opmerkingen: of de Nonnenhoeve nog bestaat is mij niet echt duidelijk, vindt er niets van terug op Google.
In Meetshovenbos kun je ook enkele kortere boswandelingen maken, deze zijn ook bewegwijzerd.
Wandeldatum: wandeling gemaakt samen met broer Johan op zaterdag 26 oktober 2019, het was een zonnige herfstdag.
Start / ligging: Connecterra, Zetellaan z/n in Eisden, deelgemeente van Maasmechelen.
Connecterra ligt op het voormalige terrein van de mijn van Eisden, die in 1987 haar deuren sloot, nu een prachtig wandelpark.
Het park van 365 ha ligt op de grens tussen Maasmechelen en Dilsen-Stokken.
Parking: groot parkeerterrein voor de Euroscoop, Zetellaan 74 Eisden-Tuinwijk.
Afstand: korte rondwandeling van 3,9 km.
Wandelwegen: bosweg, klinkerpad, asfaltweg en brede betonweg.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: ter hoogte van de schachtblok.
Vanaf de parking wandelen wij naar links richting luxe Hotel Terrills.
Hotel Terrills is hier gevestigd in het voormalige hoofdgebouw van de steenkoolmijn.
Het imposante hoofdmijngebouw is in neo-classicistische barokstijl, een pronkstuk uit het industriële verleden.
Wij wandelen voorbij het hotel en gaan daarna via de prachtige Franse tuin van het hotel richting onthaalpaviljoen.
Opgelet hier is het wandelen niet gratis, 3 euro moet je hier aan de balie betalen voor een toegangsticket.
De wandeling starten wij aan de schachtbokken die tot eind 1987 in gebruik waren.
Beide schachtbokken zijn uit gewapend beton opgetrokken, zijn 45 meter hoog en het schachtwiel bevindt zich op 34,5 meter hoogte.
De oudste schachtbok is gebouwd in 1921, is nog altijd de originele maar is sinds kort gerestaureerd.
Deze heeft de naam 'puits de la reine' (de koningin is goed) omdat koningin Elisabeth er in 1922 op bezoek kwam.
De tweede schachtbok is een replica, dus helemaal opnieuw gebouwd.
Tegen de binnenmuur van deze schachtbok hangen oude zwart-wit foto's van hoe de steenkoolmijn met zijn gebouwen er vroeger uitzag.
Iets voorbij de schacht hebben wij de keuze de wandeling rechtdoor of rechtsaf te beginnen, kiezen rechtsaf.
Wij gaan langs graslanden vol bloemen, massaal aanwezig zijn de gele bloemen die meisjesogen worden genoemd, deze zomerbloemen waren eind september wel bijna uitgebloeid.
Vlindersoorten zijn hier ook talrijk te vinden, ze flatteren hier tegen de warme bloemrijke hellingen.
Wij nemen daarna een bospad door een dicht berkenbosje.
Verderop zien wij in de dieperik de Vulex-plas liggen een oude grindplas.
De 27 ha grote plas heeft een aangepaste invulling gekregen, is het Cabblepark geworden.
Hier kunt je waterpret beleven in het opblaasbaar aquapark en ook leren waterskiën en wakeboarden aan de kabels.
Wij doen vervolgens de beklimming van de Lange Terril, dit door middel van trappen en een mooi aangelegd klinkerpad.
De terrils of steenbergen zijn hier ontstaan door het dumpen van mijnsteenafval.
Boven op de top van de terril staan wij op 50 à 60 meter hoogte en hebben wij prachtige uitzichten op de omgeving.
Zo hebben wij uitzicht op de gebouwen van Outlet Maasmechelen Village, een shopping center.
Ook een prachtig uitzicht op Eisden-Tuinwijk, de toren van de moskee en de Sint-Barbara kerk zijn duidelijk zichtbaar.
Vanaf een uitkijkpunt zien wij de voormalige grindplas genaamd Grote Plas liggen.
Rechts ligt de Tweeling Terril, twee kort bij elkaar gelegen steenbergen waarvan de hellingzijden in elkaar overlopen, de opbouw gebeurde vanaf 1952.
Ook nog zichtbaar in het landschap maar verder weg is de Rode Terril, dit is de oudste terril die in de beginperiode van de steenkoolontginning werd gebruikt.
Hij dateert uit de tijd dat het scheidingsproces tussen bruikbare steenkool en afvalsteen nog niet zo verfijnd was.
Deze terril wordt ook wel eens de Vesuvius van Eisden genoemd, omdat door een hoger aanwezigheid van steenkool soms zelfontbranding ontstaat en rookpluimen (niet gezien) opstijgen uit de terril.
Hierdoor wordt rode schist gevormd, vandaar de naam Rode Terril.
Deze terril kan alleen onder begeleiding worden bezocht omdat hij wordt afgegraven, het is een winplaats geworden van rood gekleurde schist.
De schist wordt na vermaling als gravel gebruikt op tennisvelden en bij tuinaanleg.
Eens boven uitgekeken nemen wij de asfaltweg naar beneden.
Daarna volgen wij een brede betonweg richting uitgang.
Wandelen nog voorbij de ecotron, een wetenschapsproject van de Universiteit Hasselt.
Onder een aantal koepels wordt de klimaatverandering nagebootst.
Eind van de wandeling, sluiten af met een drankje in de onthaal paviljoen.
Tips / opmerkingen: korte wandeling met mooie vergezichten.
Men spreekt over de hoofdtoegangspoort tot het Nationaal Park Hoge Kempen, dat zal symbolisch bedoeld zijn.
De naam Connecterra verwijst naar verbinden (Connect) met de aarde (Terra).
De helft van de wandeling zijn niet toegankelijk wegens werken, zowel de rode van 7,4 als gele route van 11,2 waren onderbroken wegens werken aan de infrastructuur.
Voor wie liever geen inkom betaald voor een korte wandeling, er een betere aanrader het uitgebreider Thorpark van Waterschei, gratis toegankelijk en adembenemende panorama's vanaf de terril:
Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum de Voerstreek op het dorpsplein tegenover de kerk.
Het adres: Pley 13 'Gravenvoeren.
Parking: op het dorpsplein is moeilijk parkeerplaats te vinden, grote parking in de Boomstraat, volg de wegwijzer openbare parking vanaf het dorpsplein, ligt +-300 meter verderop.
Afstand: rondwandeling van 9 km.
Wandelwegen: meestal veldwegen, op einde van de wandeling enkele straten.
Bewegwijzering: : de verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk Voerstreek.
De door ons afgewandelde wandelknooppunten zijn: 24 - 23 - 22 - 21 - 20 - 19 - 15 - 16 - 17 - 25 - 24.
Om de wandeling te starten nemen wij eerst een kijkje in het Bezoekerscentrum.
Hier maken wij kennis met de permanente en gratis natuur-educatieve tentoonstelling over de Voerstreek.
De tentoonstelling leert ons meer over de fauna en flora, geologie, cultuur, streekproducten en Voerse tradities.
Buiten tegen de silex muur van het bezoekerscentrum staat een klein bronzen monument met als naam 'Voerense heropleving'.
Het modern beeldje dat de Voerense renaissance symboliseert is een eerbetoon aan de eerste vijf gemeenteraadsleden, die in de moeilijke jaren na de fusie vanaf 1977 de Vlaamse-Voerense belangen verdedigden.
Van de Sint-Lambertuskerk werd het koor en schip opgetrokken in classicistische stijl tussen 1782 en 1786.
De vierkante kerktoren is gebouwd met mergelsteen in laat-Romaanse stijl, dateert uit de 14de eeuw.
Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de uit de 17de eeuw.
Naast de kerk staat de pastorie uit 1774, gelegen in een ommuurde tuin en bereikbaar via een korf boogvormige poort.
Wij wandelen het dorpsplein af en steken aan de Kinkenberg de brug over aan rivier de Voer.
Vanaf de brug zie je de Voer hier onder de monumentale hoeve Auberge's Gravenhof door lopen.
Deze gerenoveerde historische hoeve is nu een hotel, was ooit één van de belangrijkste relicten in Voeren.
Het was vroeger het leenhof van de jezuïeten, die de gesloten hoeve van 1620 tot 1773 in hun bezit hadden.
Er vlak naast ligt Hotel Blanckthys, deze vierkantshoeve uit 1651 is gebouwd in Maaslandse Renaissancestijl, sinds 1994 gerestaureerd en omgebouwd als hotel.
Het hotelcomplex bestaat uit brasserie, de oude paardenstallen en hooizolder zijn prachtige elegante hotelkamers geworden.
Tegenover het hotel staat de fraaie kapel van Onze Lieve Vrouw Kinkenberg.
Deze barokke kapel dateert uit 1715, door aanrijding met een vrachtwagen scheurde destijds de kapelmuur.
Vandaag staat ze prachtig gerestaureerd op het Kinkenberg pleintje en is ze beschermd door de beheerders van Erfgoed Vlaanderen.
Rechts van de kapel ligt de oude herberg De Swaen, de 18de eeuwse herberg annex hoeve De Swaen is een voormalige afspanning voor de postkoetsen op het traject Luik-Aken.
Aanpalend ligt een langgerekte hoeve in vakwerk bouwstijl, dateert uit eind 19de eeuw.
Wij volgen richting knooppunt 21 eerst een mooie holle weg stevig bergop.
De steile talud van de holle weg is voorzien van houtkant die werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud.
De das voelt zich hier thuis, hij bouwt zijn burcht in de begroeide taluds van holle wegen, maar is moeilijk te spotten omdat het een schuw nachtdier is (zie foto 2).
De volgende bezienswaardigheid is de Sint-Denijskapel, hier gelegen aan de Voerenberg.
De kapel werd in 2018 opgeknapt en staat er opnieuw als vanouds te pronken, te bereiken via trappen.
Wij hebben een mooi uitzicht vanaf de Voerenberg op het lager gelegen dal.
Verderop gaan wij via veldwegen richting knooppunt 19 en passeren onderweg de rand van het Hoogbos.
Het beschermd cultuurhistorisch landschap Hoogbos is één van de belangrijkste hellingsbossen van Voeren omwille van de ouderdom, oppervlakte en vegetatiestructuur.
Opvallend in het landschap zijn de vele meidoornhagen, ze zijn aangeplant als veekering bij weilanden en als afbakening van perceelsgrenzen.
Bij knooppunt 19 een kruispunt van veldwegen slaan wij linksaf, er staat een prachtige lindeboom met boomkapel.
Wij volgen de Groene Weg ( op wandelkaart zo aangeduid) een grensweg tussen België en Nederland en passeren enkele grenspalen.
Zitten nu op het plateau van de Voerenberg op zo'n 200 meter hoogte.
Het plateau bestaat uit weilanden en uitgestrekte vruchtbare landbouwgronden (maïs, bieten en aardappelen).
Dalen daarna flink af via de oude Romeinse weg Trier-Maastricht, mooie uitzichten op het Voerdal.
Aan een kruispunt van veldwegen staat Kapel Trichterbeeldje, bevat nu alleen nog maar een houten kruis.
Het circa 1 meter hoge Christusbeeld wordt in het gemeentehuis bewaard.
Via knooppunt 16 belanden wij terug in 's Gravenvoeren dorp en steken er de Moelingerweg over.
Wij doen dan nog enkele straten aan en gaan via de Mennekesput een korte diepliggende holle weg terug richting het dorpsplein.
Tips / opmerkingen: deze wandeling staat ook uitvoerig beschreven in de brochure die bij de wandelnetwerkkaart zit.
Openingsuren van het bezoekerscentrum:
Wandeldatum: woensdag 18 september 2019, afwisselend zon- en bewolking.
De wandeling samen met mijn broers en zus gemaakt, tijdens mijn midweek vakantie in de Voerstreek, verblijfplaats was Hotel Blanckthys in 's Gravenvoeren.
Start / ligging: start aan het cultureel centrum in Voeren, adres is Kwinten 3.
De Voerstreek maakt deel uit van de Belgische provincie Limburg, maar ligt eigenlijk apart.
De streek grenst langs drie zijden aan de provincie Luik en is in het noorden begrensd door Nederlands-Limburg.
Parking: voor het cultureel centrum is er voldoende parking, tenminste als er geen activiteiten plaats vinden.
Afstand: rondwandeling van 8,5 km.
Wandelwegen: meestal veldwegen (keien en stenen in de ondergrond), een klein gedeelte verharde weg, redelijk heuvelachtig dus stevig bergop en -af.
Bewegwijzering: de verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk Voerstreek.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 48 - 49 - 50 - 43 - 42 - 41 - 40 - 33 - 32 - 31 - 29 - 46 - 47 - 91 - 48.
Het Cultureel Centrum Veltmanshuis is een monumentaal pand uit de 18de eeuw dat na een brand in 1944 rond 1950 heropgebouwd werd.
Het dubbelhuis was oorspronkelijk een kapittelhuis, werd later een pastorie en in 1971 door de Belgische Staat aangekocht en omgevormd tot cultureel centrum.
Het Veltmanshuis is vernoemd naar de Vlaamsgezinde pastoor H. Veltmans, hij speelde een belangrijke rol in het behoud van het Nederlandstalige karakter van de Voerstreek.
Veltmans zijn herdenkingsplaat is ingemetseld in de voorgevel van het cultureel centrum.
Wij wandelen richting de Sint-Martinuskerk, deze dateert voornamelijk uit 1730, is een classicistisch gebouw met romaanse toren met een ingesnoerde naaldspits.
Ze staat op een kerkheuvel en is omringd door een kerkhof met ommuring.
Langs de kerkhofmuur stroomt het beekje de Voer, de bron van de beek ligt enkele kilometers verder aan de Commanderij van Sint-Pieter-Voeren.
Tussen wandelknooppunten 48 en 49 is het stevig klimmen uit het Voerdal richting de top van de beboste Komberg.
Wandelen via een draaihekje een begrazingszone binnen en komen daarna uit op een grensweg (België - Nederland), genaamd Kattenroth met rechts in de verte het Nederlandse dorpje Noorbeek.
Wij passeren Schophemerheide, was ooit een heidegebied maar werd in de 19de eeuw bebost.
Schophemerheide is een hellingbos tussen de vallei van de Voer en de heuvelrug van Altenbroek en maakt deel uit van natuurreservaat Altenbroek.
Het bos bestaat uit historische loofbossen en jonge loofhout aanplanting, ook enkele oude naaldhout bestanden zijn aanwezig.
Ter hoogte van het infobord gaan wij rechtsaf en zitten dus in Natuurreservaat Altenbroek dat bestaat uit gevarieerd landschap: graslanden, holle wegen, asymmetrische dalen graften en bossen.
Aan knooppunt 50 hebben wij een prachtig uitzicht op het beekdal van de Noor.
Het witte kasteel (landgoed) Altenbroek ligt in het dal, is tegenwoordig een luxe hotel.
Hoog boven het dal ligt de gerestaureerde Hoeve Snauwenberg, een hoevecomplex waarvan het oudste deel de 16de eeuwse inrijpoort is.
Wij stappen door het Altenbroek bos en nemen daarna een smal pad langs weilanden.
Een infobord over de wilde orchideeën waaronder enkele zeldzame soorten die hier weer groeien, dit dankzij grootschalige natuurherstel maatregelingen die hier zijn doorgevoerd.
Enkele adembenemende uitzichten op het veraf liggende Maasdal.
Een mooie holle weg loopt flink bergaf richting Meulenberg, deze straat omvat verschillende gebouwen waaronder een voormalige watermolen met molenaarswoning en dwarsschuur.
Oorspronkelijk was het een papiermolen (1574-1630), later graanmolen en tegenwoordig na restauratie en aanpassingen woonhuis.
In de onmiddellijke omgeving ligt ook nog Villa Frésar, een merkwaardig alleenstaand huis onder zadeldak.
Opvallend zijn de verschillende ingemetste bedrukte gevelstenen op de voorgevel.
Via een pad langs de Voer wandelen wij het gehucht Ketten binnen, bestaat uit enkele boerderijen, daarna bereiken wij de hoofdweg, oversteken.
Een veldweg brengt ons tot bij de fraaie Steenboskapel, deze devotiekapel is in 1846 gebouwd met stenen van de hier opgegraven Romeinse villa uit de 2de eeuw.
De kapel is beschermd als monument omwille zijn historische waarde.
Juist voor het spoorwegviaduct staan enkele kruisen waaronder ook het moordkruis of Lynotkruis uit 1589.
Voorbij het spoorwegviaduct gaan wij onmiddellijk linksaf, een veldweg bergop.
De veldweg loopt eerst langs open veld met panorama's op de omgeving.
Wandelen daarna langs de bosrand van het Bos van Groensdael.
Aan het naambordje van het Waals dorpje Warsage maken wij een bocht van 90 graden en wandelen via asfaltweg door Mariahof.
Mariahof bestaat uit één enkel huis en een hoevecomplex Mariahof in de weilanden.
Een holle weg met sterke daling brengt ons terug richting centrum van Sint-Martens-Voeren.
Tips / opmerkingen: mooie wandeling, veel ongerepte natuur en prachtige uitzichten.
Deze wandeling staat ook uitvoerig beschreven in het boekje dat bij de wandelnetwerkkaart zit.
Meer info over landgoed Altenbroek:
De molen op de Meulenberg:
Wandeldatum: dinsdag 17 september 2019, bewolkte dag geen neerslag.
De wandeling werd gemaakt tijdens mijn midweek vakantie in de Voerstreek, verblijfplaats was Hotel Blanckthys in 's Gravenvoeren.
De molen ligt tegenover de Abdij van Val-Dieu, (N.649) Val Dieu 298 Aubel.
Parking: links van de molen, indien volzet er tegenover op de grote parking van de Abdij.
Afstand: rondwandeling van ongeveer 4 km, de natuurwandeling zonder bezoek abdijpark 3 km.
Wandelwegen: straat aan het begin en einde, aarde pad langs natuurgebied, secundaire bosweg (stenen in de ondergrond) en parkwegen.
Bewegwijzering: de witte blanco wegwijzer volgen.
Wandelbord: uiterst links op de parking, het kleine bordje tussen de andere.
Wij starten aan de Moulin du Val-Dieu (molen van Val-Dieu) een bovenslag watermolen.
Ze is gerestaureerde en gedeeltelijk heringericht als horecazaak.
Er wordt tegenwoordig ook groene stroom opgewekt door middel van een hydro-electrische turbine, met het water van de vijver ernaast.
De vijver ligt in het Natuurreservaat Val Dieu, het klein maar mooi gebied is 7,5 hectare groot.
Vanuit de kijkhut aan de vijver kunnen vogels worden geobserveerd, geen vogels gezien.
Thans zouden er talrijke vogelsoorten zitten zoals de zwarte ooievaar, de ijsvogel, grote zilverreiger , rode wouw een roofvogel, zie infobord over vogels in de kijkhut.
Wij volgen een pad langs de rand van het reservaat enkel infobordje onderweg geven meer uitleg over wat er te zien is.
Wij passeren er een hellend weiland, een kleine boomgaard, beboste strook en horen het beekje La Bel stromen.
Dit beekje loopt achter de molen door en mondt er uit in riviertje de Berwijn.
Komen daarna uit op de N.649, oversteken, voorbij een mooi huis in natuursteen en een groot kruis slaan wij rechtsaf.
Wij volgen een bosweg bergop, enkele infoborden langs de weg.
Enkele mooie vergezichten vanaf het hoogste punt: met voor ons de toren van de abdij, uiterst rechts op een heuveltop de Sint-Jan-de Doperkerk van Sint-Jansrade.
Sint-Jansrade hoorde vroeger bij het Vlaamse Voeren maar is nu een Waals dorpje genaamd Saint-Jean-Sart.
Voorbij de bosweg volgen wij rechtsaf een asfaltweg en passeren de B&B La Bushaye.
La Bushaye is een verbouwde boerderij in natuursteen, ligt op de helling van het Berwinne-dal.
Wij gaan stevig bergaf en passeren een picknickplaats en iets verderop de brug over La Berwinne.
La Berwinne is een riviertje dat ontspringt in het gehucht Birven in het meest oostelijk deel van Aubel, hij mondt uit in het stroomgebied van de Maas.
Voorbij het riviertje slaan wij rechtsaf en volgen de wegwijzer richting de Abdij van Val-Dieu.
Ons bezoek aan de Abdij Onze-Lieve-Vrouw van Val-Dieu of Abdij van Godsdal ligt in de vallei van de Berwinne.
Via de grote ingangspoort komen wij uit op de binnenkoer met voor ons het paleis van de abt en het gastenkwartier.
Links de voormalige stallen van de abdijhoeve, tegenwoordig een restaurant.
Links ligt ook de abdijkerk, zeker een bezoekje waard.
Rechts liggen de brouwerijgebouwen, hier worden de Val-Dieu bieren gebrouwen.
Achter de abdij verbergt zich het prachtig abdijpark van 7 ha groot, men vindt er 17 bijzondere bomen, beschermd als historische monument door het Waals erfgoed.
Wat is er nog te zien in het park: enkele bloemenperkjes, Mariabeeld, siervijver, romantisch brugje over de Berwinne en openluchtaltaar.
Wij volgen ook nog een pad door bos naar de Sint-Bernardusbron en bergop richting de Verlichte Heuvel met mooi uitzicht op de abdijgebouwen.
Afsluiten doen wij met een donker Val-Dieu biertje op het buitenterras van het restaurant.
Tips / opmerkingen: korte maar mooie natuurwandeling, ook het park is zeker een kijkje waard.
Openingsuren abdijpark: is elke dag gratis toegankelijk van 9 tot 18 u.
Meer info over de Abdij van Val-Dieu:
Meer info over de molen:
Wandelplannetje:
Wandeldatum: 16 september 2019, tijdens midweek vakantie Voerstreek.
Wandelbord: voor de ingang van het bezoekerscentrum.
Wij beginnen met de vijvers aan de Halve Maan links te laten liggen.
Rechts nemen wij de trappen richting de noordelijke stadswallen, deze aarden wal met gracht dateert uit de 18de eeuw.
Deze artillerie omwalling moest in de middeleeuwen Diest beschermen tegen de vijand.
Rechts ligt een ravelijn , dit was een soort los bolwerk in de natte vestinggracht, het bolwerk stelde niet veel voor, was een weide met een poort.
Toch was dit ooit een historische plaats, op een infobord staat geschreven: in deze zone ontsnapte het boerenleger in 1798 aan de Franse vijand.
De ontsnappingroute gebeurte via een noodbrug en zo langs de Demerboorden in de richting van Hasselt.
Wij steken een lange metalen brug over en gaan iets verder via trappen naar beneden en volgen even het fietspad tot aan de Schaffense poort.
Wandelen door de Schaffense Poort, dit is een van de oudste stadspoorten van Diest.
Al in de middeleeuwen maakte de poort deel uit van de stadsomwalling.
Bij de bouw van de 19de eeuwse verdedigingsgordel rond Diest werd de poort heraangelegd tussen 1837 en 1844.
Wij passeren de brug over de Demer en nemen vervolgens een bospadje langs de oever van de brede verdedigingsgracht.
Daarna bereiken wij het infobordje over natuurgebied Webbekoms Broek.
Het natuurgebied is 240 ha groot, is van oudsher een gecontroleerd overstromingsgebied, het beschermd de bewoners in de Demervallei tegen wateroverlast.
Het prachtig natuurgebied bestaat uit graslanden, natte hooilanden, uitgestrekte rietvelden, ruigte, moerasgebied met broekbos.
Door het gebied stroomt de Demer en Zwarte beek, ook de Grote Leigracht baant zich hier een weg.
De Demer is een regenrivier met hoog debiet tijdens periodes van veel neerslag en laag debiet in tijden van droogte.
De rivier maakt deel uit van het stroomgebied van de Schelde.
De Zwarte Beek is een zijriviertje van De Demer, hij loopt hier parallel met de Demer en mondt verderop in Diest uit in De Demer.
Enkele constructies op de waterlopen worden onderweg gepasseerd met telkens infobordjes.
Waarover gaan de infobordjes: 1. uitlaatconstructie op de verbindingsgracht, 2. over een betonnen sifon met twee brede kokers onder de Demer, 3. Klepstuw tussen Demer en Zwarte beek.
Wij wandelen eerst door het buitenbekken van het natuurgebied met rechts wisselend landschap, links uitgestrekte weilanden en graslanden.
De flora in de hooi- en weilanden: dotterbloem, pinksterbloem, koekoeksbloem, gele lis, moerasrolklaver, watermunt, bosbies en grote ratelaar.
Op de graslanden groeien onder meer glanshaver, timotegras, vogelwikke, gewone berenklauw, boerenwormkruid en gewone veldbies.
De rietvelden en ruigtes vormen het biotoop voor de rietgors, waterral, blauwborst en kleine karekiet.
Ook veel water- en moerasvogels voelen zich hier thuis: blauwe reiger, aalscholver, wilde eend, kuifeend, wintertaling, fuut en ijsvogel.
Verschillende zoogdieren hebben er hun natuurlijke leefomgeving zoals konijnen, reeën en de waterspitsmuis.
In het uniek open valleilandschap staan paarden te grazen op de droge graslanden.
Voorbij het buitenbekken wandelen wij over de hoge dijk (fiets- en wandelweg) die aangelegd is rondom het binnenbekken.
Mooie uitzichten vanaf de dijk: op een waterplas, rietruigte en op de dorpkern van Webbekom.
De Badstraat en Halve Maanstraat brengt ons terug tot bij Provinciedomein Halve Maan.
Wandelen nog even over de historische stadswallen, op het houten uitkijkplatform hebben wij zicht op de natte vestinggracht.
Bijna rond met wandelen krijgen wij de gerestaureerde Lindenmolen te zien.
De houten windmolen met de grootste molenkast van Vlaanderen dateert uit de 18de eeuw.
Wandelen rondom de visvijver van de Halve Maan met rechts Taverne de Badmeester en bereiken terug het bezoekerscentrum.
Tips / opmerkingen: een prachtige gevarieerde natuurwandeling.
Meer info over de Lindenmolen:
Er zijn verschillende kortere wandelroutes te maken in het Webbekoms Broek, wandelkaart:
Deze wandeling kun je ook starten aan de kerk van Webbekom.
Vlakbij bevindt zich het mooie begijnhof van Diest, ligt aan de andere kant van de Omer Vanaudenhovelaan.
Wandeldatum: dinsdag 3 september 2019, wandeling gemaakt met fietsvriendin Carine, zwaar bewolkte dag op enkele regendruppels na geen neerslag.
Start / ligging: in de Zandstraat aan het Kattenbos.
Parking: parking 2, genaamd Kattenrijt.
Afstand: rondwandeling van 9,4 km.
Wandelwegen: meestal bos- en zandwegen, betonweg, jaagpad langs het kanaal.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: aan de bosrand van de parking.
Wij wandelen aan het wandelbord het Kattenbos in, het bosgebied bestaat voornamelijk uit grove den.
Iets verder hebben wij de keuze links of rechts de rondwandeling te starten, wij kiezen voor rechts.
Steken de Zandstraat over en volgen een betonweg die ons naar de Leyssensmolen loodst.
De leyssensmolen uit 1797 is een windmolen, stond oorspronkelijk in Olmen.
Ze kwam later in Lommelse handen terecht en werd in 1960 door de gemeente Lommel aangekocht.
De molen stond eerst op een heuvel tussen de bomen van het Kattenbos, maar ving onvoldoende wind.
Er werd daarom beslist de molen te restaureren en te verplaatsen naar een open weiland verderop.
Ook werd de korenmolen terug maalvaardig gemaakt, elke eerste zondag van de maand (open van 13 uur tot 17 uur) geeft de molenaar een demonstratie.
Wij vervolgen de betonweg en slaan daarna linksaf.
Wandelen over afwisselend brede en smalle zandwegen al dan niet opgevuld met steenpuin.
Ruim drie kilometers wandelen wij met aan de linkerhand een afwisseling van naaldbos, wei- en hooiland en maïsvelden.
Rechts een gemengd landschap van bos en percelen heide die rond deze tijd mooi purper kleuren.
Wij passeren een infobord aan een duinrug getiteld 14000 jaar geleden...
Hier staat geschreven: op het einde van de laatste ijstijd woonde al mensen waar je nu staat.
Daar getuigen de stenen werktuigen van die hier gevonden werden en die je nu kan bewonderen in het museum De Kolonie in Lommel.
Deze plaats was de geschikte woonplaats voor onze verre voorouders, want ze lag aan de zuidzijde van de duinrug, uit de wind dus en aan een ven waardoor vis aanwezig was.
Een geplagd heidegebied wandelen wij voorbij, plaggen is een beheertechniek die vooral wordt toegepast op de heide, tegenwoordig machinaal, maar werd eeuwenlang handmatig gedaan met een plag hak.
Plaggen is de bovenste grondlaag verwijderen met begroeiing zodat de heidevegetatie kan verjongen en verbossing kan worden tegen gehouden.
Verderop krijgen wij een energiepark te zien met talrijke windturbines en een supergroot zonnepark met 300.000 zonnepanelen, goed om 25.000 gezinnen van elektriciteit te voorzien.
Wij volgen de rand van de industriezone Kristalpark en gaan ter hoogte van enkele industriegebouwen linksaf.
Bereiken na een bospad het Kanaal van Beverlo waar de Molse Nete een riviertje hier het kanaal kruist.
De Molse Nete ontspringt ergens in het Kattenbos en stroomt westelijke richting Mol om uiteindelijk ten zuiden van Geel in de Grote Nete uit te monden.
Wij volgen het jaagpad langs het kanaal, is ook fietspad, opgelet voor de vele fietsers.
Kanaal van Beverlo werd destijds voornamelijk om militaire reden gegraven, via het kanaal werd het militaire kamp van Beverlo bevoorradigd.
Ter hoogte van de blauwe brug verlaten wij het jaagpad en volgen links de Buskruitstraat.
Wij passeren de huizen in gehucht Gelderhorsten en gaan daarna terug het Kattenbos in.
Natuurgebied Kattenbosserheide wordt gepasseerd, is een prachtig uitgestrekt heideveld dat midden tussen de naaldbossen ligt.
Aan een rustbank die speciaal gemaakt is in de grond hebben wij op ooghoogte uitzicht op het heidelandschap.
Het laatst deel van de wandelen gaat langs landduinen, maar ze vallen niet echt op, want ze zijn destijds bebost door de mens.
Het Hoefijzer ven ligt in de dieperik, de naam moet je niet ver zoeken het ven heeft de vorm van een hoefijzer.
Deze waterplas is een restant van een kleinschalige vroege zandontginning.
Hier werd destijds de kostbare schat in de bodem gevonden, namelijk het witte zand ook wel kwartzand of zilverzand genoemd.
Het witte zand is erg zuiver en heeft bijzonder fijne korrels waardoor het heel geschikt is voor de productie van alle soorten glas.
Er staat richting ven een soort zandkleurig muurtje met gekleurd glasbollen in, een kunstwerk van een glaskunstenaar.
Iets verderop bereiken wij terug de parking, eind van een mooie wandeling.
Tips / opmerkingen: er zouden ook verschillende oude turfputten liggen in het Kattenbos, liggen waarschijnlijk dieper in het bos, geen enkele gezien.
De Vlinderwandeling in het Kattenbos laat kinderen spelenderwijs kennis maken met de verschillende stadia van een vlinder, deze wandeling is ook buggy- en rolstoelvriendelijk.
Deze korte wandeling begint eveneens aan het wandelbord, de groene rechthoekjes volgen, 2,2 km.
Torendraaiers wandeling - Waanrode, deelgemeente van Kortenaken.
Start / ligging: aan de Sint-Bartholomeuskerk, Dorp 6 in Waanrode.
Parking: tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: straten, korte kasseiweg, onverharde paden en voetwegen.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Torendraaiers wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: niet aanwezig, staat beschreven met wandelplan in wandelboekjes: op stap in het Hageland, 20 wandelingen in de Velpevallei.
De Sint-Batholomeuskerk uit de 16de eeuw is opgetrokken in bakstenen en speklagen van zandsteen.
De kerktoren en schip zijn herbouwd in neogotische stijl rond 1902, het koor is in renaissancestijl en dateert uit de 17e eeuw.
De kerk staat op het moment van de wandeling voor restauratiewerken in de steigers.
Links voor de kerk staat het monument - Verbondenheid, staat symbool voor verbondenheid van alle inwoners over de tijd heen.
Het monument werd in augustus 2014 ingehuldigd na aanleiding van de viering 875 jaar Waanrode.
Tegenover de kerk op de hoek bevindt zich het Paenhuis uit 1639, was achtereenvolgens gemeentehuis, brouwerij en café.
De pastorie ligt tegenover de kerk, is een herenhuis met twee en halve verdieping en schilddak, dateert uit de 18de eeuw, werd volledig gerestaureerd in 1987.
Wij wandel richting Boterbergstraat 2, hier staat het Cultuur- en Ontmoetingscentrum.
Er voor staat een herinneringszuil met talrijke herinneringsplaten op van gewonnen prijzen van in de tijd dat Waanrode het bloemendorp van België was.
Ooit had Waanrode naam en faam als internationaal bloemendorp met de jaarlijkse bloemenfeesten (ooit bezocht) met onder andere de kerk in bloemen.
Maar in 2008 werd er de 25ste en laatste editie van de bloemenfeesten gehouden, de hoge kostprijzen, de lage opkomst door het slechte weer en het afhaken van initiatiefnemers waren de oorzaak.
De talrijke prachtige bebloemde voortuintjes van de inwoners nam snel af, minder interesse wegens waarschijnlijk het vele werk en toch geen kijklustige.
Boven op de herinneringszuil staat het beeld van Den Torendraaier, de spotnaam van de Waanrodenaren.
Deze spotnaam moeten wij zoeken bij de verbouwingen van de kerk in 1902, de westertoren van de kerk werd toen zuidwestertoren, dus de toren was letterlijk gedraaid.
Wij volgen Voetweg 22 met rechts hoeve 't Withof uit 1888, met fraai rozentuintje.
Verderop volgen wij de Oude Tiensestraat en passeren er de dreef van het kasteeldomein van de grafelijke familie d'Arschot-Schoonhoven.
Langs weerszijde van de toegangsdreef staat er een zuil met een leeuw op en het wapenschild van de grafelijke familie op.
De grafelijke familie verblijft hier al meer dan vijf eeuwen in een groot kasteel dat midden in het domein ligt, jammer genoeg zien wij niets van het kasteel (privé bezit).
In de Oude Tiensestraat zijn ook nog enkele mooie bloementuintjes te zien.
In de bocht nemen wij de Scherpendries en vervolgens links de kasseiweg genaamd Ingeveld.
Deze oude kasseiweg gaat over in veldweg (Voetweg 31), gaan er langs fruitplantages en graanvelden.
Enkele mooie uitzichten op de omgeving, in de verte ligt het dorpje Ransberg.
Passeren een veldkapel die gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Rust, rustbankje aanwezig.
Uit het veld steken wij de Grote Vreunte over en wandelen over een smal aarde pad, Voetweg 26.
Komen terug uit in het centrum van Waanrode op de Overstraat volgen deze rechtsaf tot aan het kerkhof.
Hier staat voor de kerkhof ingang de Sint-Anna kapel, de oude kapel werd in 1964 gesloopt en vervangen door een nieuwe.
Het antieke lindehouten beeldje uit de 17de eeuw van Sint-Anna-ten-Drieën stond een tijdje in de kapel, maar werd te bescherming tegen diefstal of vandalisme naar veiliger oorden overgebracht.
Wandelen vervolgens de Molenstraat af waar vroeger Molen Vanderwaeren stond, deze houten windmolen werd na verval in 1958 gesloopt.
Slaan daarna linksaf richting centrum (bewegwijzering niet oké - zie opmerkingen).
Wij zitten op de Oude Diestsestraat met langs de kant van de weg stroken rozen in allerlei kleuren, toch nog een beetje het bloemendorp.
Passeren in de Oude Diestsestraat 4 het voormalig Klooster van de Zusters van het Heilig Hart van Maria, dateert uit 1921.
Voorbij het klooster slaan wij rechtsaf, Voetweg 17.
Achter de vrije basisschool De Zonnebloem ligt de Lourdesgrot van Waanrode.
In opdracht van de toenmalige pastoor Tielemans bouwde men hier in 1933 een prachtige grot ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van de verschijningen in Lourdes.
Achter de grot bevindt zich een beeldengalerij met bijbelse uitbeeldingen, er staat ook een levensgroot kruisbeeld met Christusfiguur op.
Vervolgen Voetweg 17 en zitten op een van de hoogste punten van Waanrode, de Steenberg met zijn mooie vergezichten op het Hageland.
Een aantal windturbines en de watertoren van Bekkevoort zijn duidelijk te zien in het groene landschap.
Uit het veld gaan wij via de Boterbergstraat terug richting kerk.
Tips / opmerkingen: bewegwijzering niet oké, een bordje lag tegen de grond.
Een bewegwijzering wijst de verkeerde richting uit: voorbij de Molenstraat aan de Oude Diestsestraat wijst het bord ons het centrum uit - helemaal terug moeten wandelen, moet richting centrum zijn.
Toch maar een wandelplan bijvoegen:
De geschiedenis van het Kasteel d'Arschot-Schoonhoven:
Meer info over de verdwenen Molen van Waanrode:
Wandeldatum: donderdag 11 juli 2019, wandeling gemaakt met zus Marleen en broer Johan, aangename wandeldag.
Start / ligging: in de André Dumontlaan 67 in Waterschei, Genk.
Parking: grote parking voor het Hoofdgebouw.
Afstand: rondwandeling van 7,6 km.
Wandelwegen: verhard fietspad aan begin van de wandeling daarna onverharde wegen meestal opgevuld met grind, zandweg en vlonderpad door natuurgebied Stiemerbeekvallei.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: staat tussen parking en hoofdgebouw in, uiterst rechts.
Het vroegere monumentale hoofdgebouw van de mijn van Waterschei is mooi gerenoveerd, heet tegenwoordig Thor Central wegens zijn centrale plaats op de mijnsite.
In de rechtervleugel van het gebouw bevindt zich het Business- en activiteitencentrum met vergaderruimtes, een auditorium, horeca plein en centrale receptie.
De linkervleugel heeft voorlopig nog geen definitieve herbestemming, er kunnen events en tentoonstellingen in plaats vinden.
Wandelen langs de horecazaak Lampada in Thor Central met rechts een vijverpartij met fonteinen.
Aan de achterkant van het hoofdgebouw zien wij nog verschillende mijn gebouwen liggen: ventilatiegebouw, ophaalgebouw, schachtblok met schachttoren.
Iets verder zien wij links in de verte de kerktoren van de Christus Koningkerk liggen.
Deze kerk wordt ook de Mijnkathedraal van Waterschei genoemd omdat ze tussen 1934 en 1936 op initiatief van de mijnen is gebouwd.
Het voormalige Kolenspoor steken wij over.
Wij zitten spoedig in open vlakte, steenmannen leiden ons naar de top van de terril.
Een infobord nodig ons uit om zelf een steenmanneke te maken.
Op de warme hellingen van de terril heerst er een apart microklimaat.
Hier is flora aanwezig die alleen in droge en warme streken voorkomen.
De gele bloem coreopsis tinctoria (Nederlandse benaming: meisjesogen) is hier een voorbeeld van, deze groeit graag tegen zonnige hellingen.
Hier in het landschap liggen twee terrils of steenbergen, ontstaan door aangevoerd steenpuin.
De vele miljoenen tonnen ruw kool die de mijnwerkers naar boven haalde bevatte niet alleen steenkool maar ook veel onbruikbare stenen.
De snelste en goedkoopste manier om die stenen kwijt te geraken was het storten in de onmiddellijke omgeving op afvalbergen.
Via een transportbanden of smalspoortreintjes werd het steenpuin naar de steenbergen vervoerd.
Van de twee steenbergen die wij hier zien is de noordelijke terril 90 meter hoog.
Deze bleef naar de mijnsluiting onaangeroerd en is ondertussen sterk verwilderd door spontane begroeiing.
De zuidelijke terril werd opnieuw vormgegeven, is lichtjes weggevlakt, bezaaid met gras- en bloemen zaden en van wandelpaden voorzien.
Deze laatste doen wij aan, wandelen eerst lichtjes bergop, daarna stappen wij over trappen richting top.
Boven op de top is het genieten van een schitterend uitzicht op Genk en omgeving.
Ook de Sint-Albertuskerk van Zwartberg is tussen de bomen te zien.
Na een stevige daling bereiken wij onder aan de voet van de terril twee aangelegde vijvers.
Verderop nemen wij de trappen naar beneden en zitten wij in de groene Stiemerbeekvallei.
De Stiemerbeek stroomt hier door een gebied dat bestaat uit bronnetjes, poelen en moerassige ruigten en broekbos.
Een vlonderpad of plankenpad loods ons door het natste gedeelte.
Uit het natuurgebied nemen wij de hoge brugtrap over de heraangelegde Schans van Waterschei.
De schans bestaat uit een aarden wal die omringd is met een diepe greppel.
Ze werd destijds (16de eeuw) voorzien van een toegangspoort, diende als verdediging van de lokale bevolking.
Wij zijn bijna rond, passeren nog een vijver en zitten terug aan de voorkant van het hoofdgebouw.
Afsluiten doen wij met een drankje op het gezellige pop-up terras Thor Terrazza gelegen bij de waterpartij aan brasserie Lampada.
Tips / opmerkingen: aan het wandelbord vertrekken nog verschillende wandelroutes, een er van is de erfgoedwandeling, deze zal ik zeker nog ooit afwandelen.
Boven op de top is er geen beschutting voorzien: bij zonnig weer is drank, zonnebril en petje geen overbodige luxe.
De geschiedenis van de steenkoolmijn van Waterschei:
Wandeldatum: woensdag 3 juli 2019, de wandeling heb ik gemaakt samen met broer Johan en zus Marleen.
Start / ligging: aan de kerk van Rummen, Ketelstraat 53.
Rummen is een landelijke gemeente, ligt in het uiterste oosten van Vlaams-Brabant, tegen de grens van Limburg.
Parking: geen parking aan de kerk, op 50 meter aan sporthal de Warande ligt een grote parking.
Afstand: rondwandeling van 7,2 km.
Wandelwegen: veldwegen, straten in het centrum, betonplaten (dallen) en grindpad.
Bewegwijzering: volg wandelknooppunten van Wandelnetwerk Getevallei, de af gewandelde knooppunten zijn: 418 - 419 - 420 - 422 - 421 - 418.
Wandelbord: staat voor de kerk, Wandelnetwerk de Getevallei, onderaan op het bord staat in het klein de te volgen knooppunten van de Oude Tramroutewandeling.
De Sint-Ambrosius kerk in Rummen is gebouwd in de tweede helft 18de eeuw.
De kerk heeft een hoge classicistische westtoren, een beuk van drie traveeën, een vooruitspringende transept en een half zeshoekig koor in neoromaanse stijl.
Wij wandelen richting sporthal de Warande en steken aan het oude gemeentehuis de straat over.
Via het Kerkvoetpad gaan wij door open veld, genaamd Dorpveld.
Aan een kruispunt van veldwegen staat een veldkapel ter ere van de laatste verdedigers van 't Graafschap Loon.
Volgen vanaf de kapel de Dorpveldweg en zien links in de verte het Warandebos liggen.
Ondergronds liggen in het Warandbos de restanten van een machtige burcht, die van de laatste graaf van Loon, Arnold van Rummen.
De burcht werd in de 14de eeuw verwoest door de prins-bischoppen van Luik die het onafhankelijk Graafschap Loon inlijfde bij het Prinsdom Luik.
Het bos laten wij links liggen, volgen de veldweg en komen terug uit op de Ketelstraat en slaan rechtsaf.
Daarna slaan wij linksaf de Pastorijstraat in en wandelen tot aan de pastorij, deze ligt in de Persoonstraat 55.
Aan een mooie dreef met geknotte platanen is via de toegangsbrug over de ringgracht de pastorie te bereiken.
Spijtig genoeg is de pastorij alleen te bezichtigen na afspraak met de eigenaar (privébezit).
Wat wij zien vanaf de straat is het poortgebouw en de aanpalende portierswoning.
Iets verder staat sinds 2015 een kapel, als eerbetoon van de bemanning van een Pools vliegtuig dat in de omgeving van de pastorij is neergehaald tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Daarna hebben wij betondallen onder ons voeten, hier was ooit een tramlijn.
De tramlijn 498 N.M.V.B. - Limburg was het traject Herk de Stad - Sint-Truiden, werd geopend in 1913 en gesloten in 1948 voor het reizigersverkeer.
In 1950 ook opgeheven voor goederenverkeer en jaren later heraangelegd als wandelpad.
Enkele mooie vergezichten vanaf de oude tramroute met op het einde aan de Grote Steenweg links tussen de huizen de romp van een oude windmolen.
Na het oversteken van de Grote Steenweg vervolgen wij de oude tramroute tot aan de Bergeneindestraat en slaan er rechtsaf.
Wandelen langs de huizen van gehucht Bergeneinde en komen nogmaals uit op de Grote Steenweg, oversteken.
Wandelen over een grindweg die grotendeels langs fruitplantages loopt, laagstambomen appelen- en peren.
Wij zitten hier in de streek van vochtig Haspengouw, de vruchtbare grond is ideaal voor fruitkweek.
De boerderij die in de verte ligt is Hoeve Ter Borg, was vroeger eigendom van het klooster van Oriënten (dateert uit 1240).
Ook passeren wij een groot fruitbedrijf, genaamd Mees.
Vertoeven nog enige tijd tussen de boomgaarden en bereiken via de Kapelstraat terug Rummen centrum.
Op het dorpspleintje staat een gedenksteen voor de gesneuvelden van de Eerste wereldoorlog en een kanon.
Doen nog een ommetje langs de Persoonstraat en het Kerk voetpad om zo uit te komen op het kerkhof achter de kerk, einde van de wandeling.
Tips / opmerkingen: een kortere wandeling voor buggy's - en rolstoelgebruikers vertrekt aan sporthal De Warande, deze is 3,4 km - bewegwijzering zeshoekige bordjes met opdruk Waranderoute.
Volgens sommige bronnen werden in Rummen in de tijd van de Romeinen al legerkampen gebouwd, de dorpsnaam Rummen is waarschijnlijk afgeleid van Rome.
Wil je de molenromp van dichtbij bekijken dan moet men aan de Grote steenweg even naar links gaan en daarna eerste straat links.
Wandeldatum: maandag 1 juli 2019, aangename wandel dag veel zon en af en toe wolken.
Start / ligging: aan de Sint-Pietersstraat, op het dorps- of kerkplein aan de kerk van Leut.
Leut is een deelgemeente van Maasmechelen, het Maasdorpje ligt op de linkeroever van de Grensmaas.
Parking: parkeren kan op het dorpsplein.
Afstand: rondwandeling van 10 km.
Wandelwegen: straten, veldwegen, keienpaden langs de Maas, betonnen winterdijk, aarde pad.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: staat links van de kerk ter hoogte van het bushokje.
De huidige kerk is een neoromaanse kruisbasiliek met uitspringende westtoren, gebouwd in 1875-1876.
Voor de kerk op het plein staat het standbeeld van de Kolendrager is een herdenkingsmonument voor het mijnverleden van Maasmechelen.
Nog op het plein staat tussen drie lindenbomen een oude gietijzeren dorpspomp.
Rondom de kerk bevinden zich enkele historische gebouwen anno 1900 : gemeentehuis, schooltje, herenhuizen en het gele paenhuys dit was vroeger een bierbrouwerij.
Achter de kerk staat de voormalige pastorie, het is een fraai alleenstaand breedhuis, is nu een klooster van de orde Carolus Borromeus.
Naast de pastorie ligt het historisch kerkhof, in 140 graven rusten hier vier eeuwen dorpsgeschiedenis (infobord achteraan op kerkhof).
Vanaf het wandelbord volgen wij links de Genieskensstraat (kruispunt oversteken) en vervolgen.
Daarna rechtsaf de Geisterweg, deze gaat over in veldweg, gaan tot aan de Molen Nieuw Leven.
Deze beschermde staakmolen uit 1801, werd in 2009 volledig gerestaureerd, is ook maalvaardig hersteld.
Wij nemen het pad achter de molen, bereiken zo de kasteeldreef.
Via een statige eikendreef bereiken wij het kasteel van Burggraaf Vilain XIIII , kasteel heeft de naam van de laatste kasteeleigenaar.
Het monumentale kasteel is in zeven eeuwen en vijf faces veranderd in een primitieve waterburcht tot een neo-classicistisch kasteel met bijgebouwen.
Achter het kasteel ligt het landschapspark met zijn zeldzame en indrukwekkend bomencollectie: Libanese ceder, moerascypres, rode pavia en reuzen sequoia.
Wij gaan door een groene loofgang en zitten daarna spoedig in open velden.
De Maas heeft hier eeuwenlang leem, grind en rivierslib afgezet, waardoor de streek erg vruchtbaar is en er al vroeg landbouw tot ontwikkeling kwam.
Wandelen over veldwegen langs aardappelen- en graanvelden tot wij de winterdijk bereiken in Meeswijk.
De veerpont op de Maas is de volgende halte, hier zet men voetgangers en fietsers gratis over, voor de auto is het betalen.
Aan de aanlegplaats Meeswijk- Berg in het Molenveld is er een eet en drankgelegenheid (korte pauze gehouden).
Daarna keren wij op ons stappen terug en volgen de bewegwijzering langs het keienpad van de Maas.
Op de andere Maasoever ligt het Nederlandse Maasdorpje Urmond.
Voorbij een bosje stappen wij over de winterdijk tot in het gehucht Mazenhoven.
Naast enkel hoeven en huizen bevindt zich in het pittoresk gehucht de kapel van Mazenhoven, deze is gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Overwinning.
De kapel in neo-romaanse stijl is destijds gebouwd in opdracht van kasteelheer Charles Vilain XIIII, dateert uit 1894.
Wij volgen door het gehucht de kasseiweg langs de keermuur, deze muur moet bij overstromingsgevaar wateroverlast voorkomen.
Daarna wandelen wij terug over de winterdijk tot aan de jong aangeplante wijngaard -Mazenhoven.
Leut is stilaan een heus wijndorp aan het worden, kent ondertussen al een vijftal kleine wijngaarden en er komen er nog bij.
De vruchtbare ondergrond van de Maasvallei is perfect voor de wijnbouw.
Van de druiven wordt onder andere witte kwaliteitswijn Pinot gris gemaakt.
Aan de wijngaard verlaten wij de winterdijk en nemen een grind- en keien pad door natuurgebied Maaswinkel tot aan de Maas en slaan er rechtsaf.
Wij doen er het noordelijk deel van het natuurlijke overstromingsgebied Maaswinkel aan genaamd Maesbempder Greend.
Een oude Maasmeander en een heringerichte grindhoeve als grindplas kenmerken hier het landschap.
Door af en toe overstromingen kent het natuurgebied een grote plantenrijkdom waaronder talrijke typische kruiden zoals kleine kaardenbol, poelruit en wilde marjolein.
Vogels die hier komen broeden in het gebied: buizerd, ijsvogel en blauwe reiger...
Banen ons een weg, aardepad met zijkanten overwoekerd met hoge krassende distels, benen vol krassen, een korte broek is hier afgeraden.
Wij zitten in de struinnatuur, links de grindplas die omzoomd is met knotwilgen.
Er ligt een kudde gallowayrunderen in de schaduw, ze zorgen er samen met de koninkpaarden (niet gezien) voor een gevarieerde structuur.
Uit het natuurgebied leidt ons een veldweg terug richting Leut centrum.
Voor wij de kerk terug bereiken passeren wij de kleine wijngaard Ganzenpoel, ligt tussen de huizen in de Ganzenpoelstraat.
Tips / opmerkingen: honden zijn niet toegelaten in de begrazingsgebied van de Maesbempder Greend, hun baasjes kunnen ter hoogte van wijngaard - Mazenhoven de winterdijk blijven volgen, bewegwijzering staat terug verderop.
De wandelroute kun je ook starten aan de parking van het kasteel, hier kun je ook kiezen voor een kleinere wandelroute (blauwe ruitjes 5 km of groene rechthoek 3 km).
De geschiedenis van het kasteel van Leut:
Meer info over windmolen Nieuw Leven:
Wandeldatum: vrijdag 21 juni 2019, prachtig dag met veel zon.
Start / ligging: aan de ingang van natuurgebied Hoge Blekker.
Parking: aan het vertrekpunt in de Panoramalaan is parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 5,8 km.
Wandelwegen: rustige straten en zandpaden.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Schipgat wandelroute opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: is aanwezig, verschillende wandelroutes op het bord, de in oranjekleur aangeduide route is de juiste.
De wandeling die wij maken gaat door een aaneengesloten duinmassief van 240 ha dat bestaat uit de natuurgebieden Hoge Blekker, Doornpanne en Schipgatduinen.
De Hoge Blekker is een paraboolduin die met zijn 33 meter de hoogste duintop heeft van de Vlaamse kust, ook al lijkt hij niet zo hoog als je er voor staat.
Volgen het zandpad door het klein natuurgebied van 18 ha en krijgen aan de achterkant van de duintop pas echt te zien hoe hoog wij zitten.
Hier kijken wij de dieperik in, mooi uitzicht op de lager gelegen duinpan (duinvallei) met zijn infiltratieplassen.
Jammer genoeg zijn de plassen enkel op afstand te bewonderen omdat ze in een afgesloten drinkwatergebied liggen.
Het gebied wordt beheerd door de IWVA, staat voor Intercommule Waterleidingsmaatschappij van Veurne-Ambacht.
Hier wordt aan waterwinning gedaan voor drinkwater en worden er jaarlijks miljoenen liters gezuiverd afvalwater via infiltratie terug in de bodem gebracht.
Infopanelen geven meer uitleg over de uitkijktoren van 21 meter hoog die hier zal worden geplaatst in de nabije toekomst, moet een echte toeristische trekpleister worden.
Wandelen via de César Franklaan en Hoge Blekkerlaan richtingen natuurgebied De Doornpanne.
In De Doornpanne volgen wij het mooi aangelegde wandelpad langs het met kastanjelatten afgespannen natuurreservaat.
De Doornpanne bestaat uit een mozaïek van duinkalkgrasland, gevarieerd doornstruweel, dwergstruikenvegetaties en enkele duinbosjes.
Het gebouw met zuigput komen wij tegen, hier komt het grondwater uit winputten via een hevelsysteem samen in een 10 meter diep reservoir.
Juist voorbij het gebouw gaan wij rechtsaf, zandpad langs de begrazingszone.
Ezels zien wij staan, deze grazers zorgen dat sterk vergraste en verruigde duinen evolueren naar een meer gevarieerd open landschap met bosjes, struiken, ruigten en kleurrijke graslanden.
Verderop volgen wij een mul zandpad, er staan enkele infoborden over veel voorkomende doornstruiken in het gebied: duindoorn, meidoorn en sleedoorn.
Wij komen uit aan een meetstation, hier worden allerlei metingen uitgevoerd in verband met weer en luchtkwaliteit.
Iets verder ligt het Bezoekerscentrum De Doornpanne (was niet open).
Het bezoekerscentrum heeft een permanente tentoonstelling over waterwinning in de duinen en over de fauna en flora van het natuurgebied De Doornpanne.
Uit het natuurgebied nemen wij de Doornpannestraat en wandelen langs de gebouwen van de IWVA.
Wij volgen daarna linksaf de Albert I Laan, hier passeren wij eerst La Péniche en daarna De Normandie, twee voormalige boothotels beide gebouwd in de vorm van een schip.
De twee boothotels dateren uit de jaren 30 vorige eeuw en zijn beide beschermd als monument omwille van hun uniek staaltje scheepsarchtectuur.
De Normandie ligt op de plaats van de vroegere zeeverbinding "Schipgat"(een kreek) waarlangs vissersboten binnen vaarden, om via de Blekker door te varen naar Veurne.
Tegenover de Normandie volgen wij een mul zandpad door de Schipgatduinen, hier moeten wij enkele hoge duintoppen overwinnen.
Wij wandelen er door een belangrijk strand- en duin overgangsgebied dat bestaat uit zeereepduinen en duingrasland.
Natuurgebied de Schipgatduinen is 45 ha groot, bestaat uit een relatief jonge duinengordel.
De duingordel schermt het Schipgat af, deze staat regelmatig onder water met zoet water waardoor typische zoetwaterflora zich hier thuis voelt.
Koksijde-bad ligt in de verte, ook krijgen wij vanaf een hoge duin even de zee te zien.
Voorbij de duinen volgen wij de Dorlodotlaan en steken terug de Albert I Laan over en vervolgen de straat.
Via enkele straten door Koksijde-dorp (Vogelzangstraat, Schildknapenstraat, Jagerspad) wandelen wij terug naar ons beginpunt de Hoge Blekker.
Tips / opmerkingen: deze wandeling kun je ook starten aan het Bezoekerscentrum De Doornpanne, parking voorzien.
Wat is een paraboolduin:
Goed om te weten: Hoge Blekker, de naam Blekker of Blinkaart is de volkse benaming voor onbegroeide duinheuvel die het zonlicht weerkaatst (blekken of blinken).
Wandeldatum: wandeling gemaakt op donderdag 16 mei 2019, tijdens korte vakantie aan zee.
Start / ligging: het infokantoor van de Toeristiche Dienst, Grote Markt 6 Diksmuide.
Parking: gratis parking aan het station van Diksmuide, Esenweg 2, ligt op 5 min van de Grote Markt.
Afstand: rondwandeling van 3,3 km.
Wandelwegen: meestal straten met stoep, park pad en wandelpad langs waterloop.
Bewegwijzering: volg de klinknagels op de grond.
Wandelbord: voor de ingang van de Toeristische Dienst.
De wandeling starten wij op de Grote Markt waar het standbeeld van Generaal Jacques de Dixmude staat.
Het bronzen standbeeld is onthuld in 1930, is opgericht voor de heldenmoed van de Generaal, hij was bevelhebber van het 12de Linieregiment van het Belgische leger.
Hij verdedigde in 1914 samen met andere troepen in de Slag om Diksmuide de stad tegen de Duitse troepen.
Het huidige stadhuis is de blikvanger op de Grote Markt, is enkele jaren terug gerenoveerd, werd heropgebouwd in Vlaamse renaissancestijl na de verwoestingen van de Eerste Wereldoorlog.
Het belfort in neogotische stijl op de binnenplaats is het symbool van de stedelijke vrijheid.
Het poortgebouw met stadsgevangenis liggen rechts van het stadhuis.
Achter het stadhuis ligt de Sint-Niklaaskerk, van de kerk stonden alleen nog de muren overeind na een luchtbombardement in 1940.
De huidige kerk is de reconstructie van het gotische gebouw met sierlijke 17de eeuwse torenspits.
Op het Vrijheidsplein staat een infobord over de Lakenhalle die hier ooit stond, dit was een overdekte handelsplaats.
De Diksmuidse lakennijverheid bloeit in de 13de eeuw, er wordt laken geproduceerd en uitgevoerd naar heel Europa.
Na achteruitgang in de 14de eeuw door concurrentie uit Engeland verdwijnt langzaam de lakennijverheid.
Terug op de Grote Markt zoeken wij de Stationsstraat op en wandelen tot aan het stadspark.
Volgen het parkpad doorheen het groene park, heeft een vijver met fontein en herbergt een aantal waardevolle bomen: zoals judasbomen, schijnhulst en oude hemelboom.
Volgen de Parklaan en daarna de Grauwe Broedersstraat tot aan het fraaie postkantoor (dateert uit 1918) met hoektorentje en trapgevel, was ooit de residentie van de Spaanse Gouverneur.
Vanaf hier volgen wij (trappen naar beneden) het Alleyepad langs de Handzamevaart.
Een infobord geeft meer uitleg over de Grote- en Kleine dijk die hier langs de Handzaamvaart lagen.
De Grote Dijk: tot voor de Eerste Wereldoorlog zijn langs de Handzamevaart huidenvetters, leerlooiers, brouwerijen en pakhuizen gevestigd.
Verderop ligt de Kleine Dijk, het straatbeeld wordt hier bepaald door arbeiderswoningen.
Tussen de twee dijken in ligt voorbij de toegangspoort met portierswoning het begijnhof dat na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwd werd.
Een typisch pleinbegijnhof, bestaande uit twee huizenrijen witgekalkte begijnhuisjes die naar elkaar toelopen, gelegen aan een driehoekig graspleintje.
De schuin geplaatste Sint-Godelievekapel ligt op het eind van de huizenrijen.
Naast het begijnhof ligt afgescheiden door een muur het klein begijnhof of burgelijke godshuisjes genoemd, werd na de Eerste Wereldoorlog gebouwd voor oorlogsweduwen.
De lage geelbakstenen huizen onder zadeldak zijn gegroepeerd rondom een graspleintje.
Voor wij terug het Alleyepad volgen krijgen wij de Vismarkt nog te zien.
Hier staat onder de vishal het bronzen beeld van Jette het visvrouwtje, naast haar een mand vol vissen.
Het beeld staat er omwille van de herinnering en eerbetoon aan de Dikmuidse vishandel.
Wandelen verder langs het Alleyepad en nemen daarna de brug over de Vaartstraat.
Nemen vervolgens de Beerstblotestraat, volgen nog altijd de oever van de Handzamevaart.
De volgende bezienswaardigheid (te bereiken via houten brug) zijn de twee imposante bloemmolens op de terreinen die vandaag dienst doen als woonerf het Hof ter Bloemmolens.
De bloemmolens stonden voor de Eerste Wereldoorlog langs de Ijzer op de Bloemmolenkaai, maar werden volledig verwoest in de oorlog.
Ze worden opnieuw heropgebouwd nabij de Handzamevaart, de machanische grootmaalderij met olieslagerij is vanaf 1932 de belangrijkse werkgever uit de streek.
Rond 1960 werd de olieslagerij ontmanteld om plaats te bieden aan groothandel in granen en meststoffen.
Deze productie stopte in de bloemmolens op het eind van vorige eeuw.
Wandelen verder langs de Handzamevaart en krijgen rechts de uitgestrekte polders van Beerst te zien.
Verderop wandelen wij langs jachthaven Portus Dixmude gelegen aan de Ijzer.
Vanaf de brug aan de Ijzerlaan hebben wij mooi uitzicht op de Ijzer met rechts de Paxpoort en Ijzertoren.
Wandelen terug richting centrum via de Ijzerlaan met aan de Westpoort nog een infobord.
Er staat te lezen: van de 14de tot in de 19de eeuw is Diksmuide volledig omwald.
In het noorden en het oosten vormen de Handzamevaart en de broeken een natuurlijke en waterrijke verdediging.
In het zuiden en westen werden de stenen muren gebouwd, deze stadsvesten diende als omwalling werden afgebroken.
Aan de verdwenen Westpoort waar wij nu staan was een van zeven poorten die toegang geven tot de binnenstad.
Via een drukke winkelstraat, Generaal Baron Jacquesstraat komen wij terug uit op de Grote Markt.
Wij passeren nog het standbeeld van Manneke uit de Mane, verwijst naar de humoristische volksalmanak uit de streek.
Aan de Grote Markt nr.28 staat de Boterhalle een complex dat bestaat uit een portierswoning met poortdoorgang, de toegang naar een overdekte botermarkt, kreeg als herbestemming fuifzaal.
Wij zijn rond, na de wandeling doorgereden naar de Ijzertoren waar het Museum aan de Ijzer in ondergebracht is, zeker een bezoekje waard.
Tips / opmerkingen: het wandelplannetje onder de naam stadslink is gratis te verkrijgen op de Toeristische Dienst.
Tijdens de wandeling kom je regelmatig infoborden tegen over de bezienswaardigheden.
Meer info over de Ijzertoren site:
Wandeldatum: wandeling gemaakt op dinsdag 14 mei 2019, tijdens korte vakantie aan zee.
Start / ligging: aan de infopaal in Ter Yde, Noordzeedreef (ongeveer tegenover Hotel Domein Westhoek) te Oostduinkerke.
Parking: er zijn maar enkele parkeerplaatsen, best parkeer je op de grasstrook langs de weg.
Afstand: rondwandeling van 7,1 km.
Wandelwegen: rustige straten, zeedijk en zandpaden.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Ter Yde wandelroute opgedrukt en richtingswijzer (zie foto 12) .
Wandelroute is te downloaden:
Ter Yde is de verzamelnaam van een uitgestrekt duinencomplex van 260 ha groot, gelegen tussen Oostduinkerke en Groenendijk.
De duingebieden bestaan uit verschillende duintypes: stuifduin waaronder enkele hoge, duingrasland, helmduin, mosduin en strandduin.
Aan het begin van de wandeling ligt rechts het afgesloten natuurreservaat Ter Yde.
Spoedig zitten wij op een smal half verhard pad dat door het Hannecartbos loopt.
Het bos bestaat voornamelijk uit elzen en olmen en populieren, is rond 1930 aangeplant door de familie Hannecart en diende als jachtgebied.
Enkele wilde paarden zien wij staan aan de rand van het bos, ze zorgen voor de begrazing van het gebied.
Ook zou er een duinbeek door het bos lopen (niet gezien) die gevoed wordt door zoet kalkrijk grondwater uit de duinen.
Uit het bos volgen wij door wijk Mariapark het Tennispad en Duinrandwandelpad.
Op de Nieuwe Ydelaan verlaten wij de asfaltweg en volgen een mul zandpad door de Plaatsduinen.
De Plaatsduinen is een stuifduinengebied dat in de middeleeuwen tot ontwikkeling kwam, is 35 ha groot.
Het aansluitend duingebied genaamd Spelleplekke is een inzinking tussen de Plaatsduinen en de wijk Duinpark.
In Duinpark stappen wij over enkele rustige wijkstraten en komen uit aan Jeugdherberg De Peerdevisser.
Wij wandelen over het terrein van de jeugdherberg en nemen aan de achterkant de Tulpendreef en daarna de Myosotislaan waar de Astridpanne ligt.
De Astridpanne met zijn dichte struwelen bevat heel wat duindoorn en wilde rozen. is jammer genoeg door bebouwing helemaal omsloten.
Verderop bereiken wij Oostduinkerke- bad en gaan via enkele straten richting Astridplein.
Ter hoogte van het Astridplein aan de zeedijk staat het standbeeld van de garnaalvissers te paard.
Garnaalvisserij te paard is een vismethode uit vroegere tijden die alleen nog maar in Oostduinkerke bestaat, de enigste plaats in de wereld.
Bij toeval was het laag tij en hebben wij er eentje aan het werk gezien een eindje verderop.
De garnaalvisser is gekleed in geel regenbroek pak en zit op een stoer boerenpaard dat langs de zijkanten grote manden draagt.
Wij stappen de dijk helemaal af en nemen daarna een smalle asfaltweg door de duinen.
Verderop volgen wij een zandpad door de Zeebernduinen, dit zijn jonge duinen die parallel aan het strand ontstaan.
Deze duinen ontwikkelen zich vooral aan de zeekant waar wind vrij spel heeft, ze vormen een natuurlijke omwalling tegen overstromingen.
Voorbij de duinen komen wij uit op het strand van Groenendijk, de plaats waar de paardenvisser aan het werk was.
Kiteboarden ook wel kitesurfen genoemd is een watersport die hier in Groenendijk veelal wordt beoefend.
De sport bestaat erin vooruit getrokken te worden door een grote vlieger terwijl je op een board (plank) staat.
Hier verlaten wij het strand en volgen de Paardevissersweg tot aan de Albert I Laan.
De Albert I Laan steken wij over, zitten terug op de Noordzeedreef waar links de Karthuizerduinen liggen en nadere zo terug ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: deze wandelroute kun je ook starten op het Astridplein in Oostduinkerke-bad, maar waar je daar de auto kunt parkeren weet ik niet.
In het natuurreservaat Ter Yde zijn ook enkele kortere wandelroutes uitgestippeld, sommige delen zijn wel afgesloten in het broedseizoen.
Goed om te weten: Yde betekend schuilhaven en verwijst naar een bescheiden vissersnederzetting die hier rond de 13de eeuw was gevormd aan de getijdengeul.
Meer over de paardenvissers:
Wandeldatum: wandeling gemaakt op maandag 13 mei 2019, tijdens korte vakantie aan zee.
Wij starten de wandeling aan de vissershaven met op het Kaaiplein het vissersmonument ter herinnering van alle op zee omgekomen vissers.
De stedelijke vismijn hier gelegen aan de kaai heeft de kleinste visveiling van de kust, maar kenden de vorige jaren een sterke groei, 1,85 miljoen omzet.
Cijfers van vorig jaar: de garnalen blijven de populairste soort die hier verhandeld wordt 143 ton, 45 ton schol, 43 ton tong en 25 ton zeebaars.
Wandelen na het oversteken van de Kaai via Oostendestraat en Marktstraat richting het centrum van Nieuwpoort.
De historisch gebouwen in het centrum zijn onder de Eerste Wereldoorlog totaal verwoest tijdens de Slag om de Ijzer.
Het huidige stadhuis hier op het Marktplein dateert uit 1922, is opgetrokken in Vlaamse renaissance stijl.
Opvallend is het wapenschild boven de ingang met er op afgebeeld visser en boer met de oude benaming van de stad Novus Portus.
Naast het stadhuis staat de naar historisch model gereconstrueerde Stadshalle met zijn 35 m hoge belfort, gebouwd in laatgotische stijl, dateert uit 1921-1923.
Aan de Kerkstraat staat de Onze-Lieve-Vrouwekerk, werd volgens de plannen van de oorspronkelijke kerk heropgebouwd rond 1920, gebouwd in gotische stijl.
De aanpalende, maar bijna losstaande Onze-Lieve Vrouwetoren werd pas in 1952 gebouwd.
Wandelen de Kerkstraat af en steken daarna de Stationsbrug over.
Nemen de Juul Filliaertweg met rechts de Oude Veurnevaart.
Wij komen uit op de Albert I Laan, even volgen en daarna oversteken.
Hier aan de linker havenoever ligt de oude jachthaven met zijn talrijke plezierbootjes.
Nieuwpoort heeft de grootste jachthaven van Noord-Europa, heeft drie jachtclubs die zowat 2000 ligplaatsen beheren.
Aan de havengeul volgen wij de autovrije fiets- en wandelpromenade richting Nieuwpoort -bad.
Passeren het beeld van Prins Maurits met zijn Hollandse leger, staat er ter herdenking van de Slag bij Nieuwpoort in 1600.
Verderop nemen wij de veerboot richting rechteroever, waar natuurreservaat Ijzermonding op ons wacht.
De 27 meter hoge vuurtoren is in de verte te zien, de huidige vuurtoren werd in gebruik genomen in 1949.
Hij werkt sinds de jaren 60 met een elektronische afstandbediening vanuit het loodswezen gebouw.
Voor ons ligt het militaire domein Kwartier Kamp Lombardsijde, aan de afgesloten omheining van het domein gaan wij rechtsaf het natuurreservaat binnen (zandpad).
De Ijzer is de enige Vlaamse rivier die uitmondt in de zee ter hoogte van Nieuwpoort.
Hier aan de Ijzermonding waar zoet water en zilte zeewater elkaar vermengen ontwikkeld zich een bijzonder biotoop, gekenmerkt door zoutminnende planten zoals zee weegbree, lamsoor en zeekraal.
Twee kijkhutten liggen er in het reservaat, vanuit observatiehut de Zeehond zijn soms zeehondjes te spotten, deze zat overvol met fotografen en vogelspotters.
Een rijke variëteit aan bodemdieren trekt talrijke waadvogels aan, er staat infobord over de vogels van de Ijzermonding.
Aan de kijkhut ligt een natuur educatieve getijden poel, loopt enkele keren per dag bij vloed onderwater.
Handige infopanelen: de mossel, bodemdieren, eb en vloed, getijen, schorre- en slikken gebied en de polders.
Daarna passeren wij de kreek van Lombardsijde, deze oostelijke getijdengeul is een overblijfsel van de vroegere natuurlijke Ijzermonding.
Door verzanding van de haven van Lombardsijde en de aanleg van de Halve Maandijk werd deze havengeul afgesloten van de getijdenwerking.
Voorbij het natuurreservaat volgen wij de Halve Maanweg en de Nieuwe Jachthavenweg.
Het grote jachthavendok hier gelegen op de rechter havenoever zal in de toekomst nog uitgebreid worden.
Er zijn plannen voor een nieuw dok ten zuiden van het bestaande dok, zal plaats bieden aan een 500-tal boten waaronder ook grotere types die momenteel niet terecht kunnen in het huidige dok.
Wij komen aan de Noorderhavenoever met voor ons het oorlogsmonument van koning Albert I, monument heet tegenwoordig Westfront Nieuwpoort.
Het is een cirkelvormig monument met zuilen, heeft een doorsnee van 30 meter en is 25 meter hoog.
Op het centrale binnenplein staat een standbeeld van Koning Albert I te paard.
Sinds 2014 is het monument uitgebreid met een klein museum met permanente tentoonstelling over het onderwaterzetting van de Ijzervlakte in 1914 en met een digitale reproductie van het Ijzerpanorama.
Op het plein voor het Albert I monument staat het Mieuport Memorial, een gedenkzuil met leeuwen ter ere van de Engelse troepen.
Het herdenkt de namen van 566 Britse officieren en soldaten met onbekend graf, die in gevechten aan de Belgische kust in de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld.
Wij wandelen richting Achterhaven met zijn sluizencomplex 'de Ganzenpoot', hier komen zes waterwegen toe.
Passeren achtereenvolgens de sluizen van Nieuw bedelf, Plassendaele -kanaal, Kreek van Nieuwen damme, Ijzer, Noordvaart en Veurne Ambacht.
Aan de Ijzersluis staat in een groen parkje een beeld op een sokkel, dit is het Ijzergedenkteken.
Aan de drukke rotonde volgen wij het fietspad onder de Langebrug door en bereiken zo terug het Kaaiplein.
Tips / opmerkingen: wanneer vaart de veerboot uit, meestal in het weekend en tijdens schoolvakanties elke dag (bij stormachtig weer niet) de dag- en uurregeling:
Wandelplan van de door ons afgelegde wandelroute:
Wandeldatum: wandeling gemaakt op zondag 12 mei 2019, tijdens korte vakantie aan zee.
Start / ligging: aan wachtbekken de dorpsweide in gehucht Straeten.
Volg vanaf de Naamsesteenweg (N.80) de bruine wegwijzer met Cicindria op.
Parking: er zijn een aantal parkeerplaatsen voorzien (+- 20 auto's).
Afstand: rondwandeling van 5,7 km.
Wandelwegen: straten, betonnen verkavelingswegen, holle weg, veldwegen en graspad.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: aan de Cicindriabeek ter hoogte van de dorpsweide.
De Cicindriabeek of De Cicindria ontspringt bij Jeuk en mondt na 12 km uit in de Melsterbeek bij Sint-Truiden.
Wandelen vanaf het wandelbord naar rechts en vervolgen links richting de dorpsweide.
Wachtbekken de dorpsweide is ongeveer 8 ha groot en kan een capaciteit van 75.000 m³ water aan.
Het wachtbekken is aangelegd om bij langdurige regenperiodes en plensbuien het centrum van Bevingen te vrijwaren van wateroverlast.
Ter hoogte van de picknickplaats hangt een infobord over de dorpsweide.
Er staat te lezen: wij staan hier op een historische plaats waar Sint-Truiden is ontstaat aan de vruchtbare oevers van De Cicindria.
Hier stond tot de 13de eeuw een benedictinessenklooster met Trudo de Stichter van Sint-Truiden die hier kwam uit een landgoed in Straeten.
Het gehucht Straeten lag ook op een belangrijk kruispunt van Romeinse wegen waar belangrijke archeologische vondsten zijn opgegraven.
De archeologische vondsten zijn te bezichtigen op de Grote Markt in het stadhuis van Sint-Truiden.
Wij volgen het aangelegde wandelpad langs de oevers van de beek richting Bevingen.
Via een veldweg komen wij uit op de Heibergweg met links de controletoren van het Vliegveld van Brusten, wij gaan hier rechtsaf.
De Heibergweg een betonweg loopt langs open veld en boomgaarden.
Daarna wandelen wij door een prachtige holle weg met steile wanden die begroeid zijn met struiken en bomen.
Komen terug uit in gehucht Straeten, steken terug de Cicindriabeek over en enkele huizen en hoeves worden gepasseerd.
Een van de start- of landingsbanen van het vliegveld van Brustem ligt links aan het afgesloten militaire terrein.
Ons volgende bezienswaardigheid is Het Wit Kasteel, ligt op een uitgestrekt landgoed waarvan de hoeve en hoektoren gebouwd zijn in Maaslandse renaissancestijl, dateert uit de 17de eeuw.
Naast het kasteel staat er een 19de eeuws conciërgewoning en koetshuis.
De rest van het kasteel met hoevecomplex zijn verbouwd in de 18de eeuw in classicistische stijl.
Wij volgen de mooie rode beukendreef (de toegangsdreef tot het kasteel) richting Naamsesteenweg.
Steken voorzicht de steenweg over en volgen de Bruine Lieve Vrouwstraat met verderop aan het kruispunt links de kapel.
De achthoekige Bruine Lieve Vrouwkapel is een fraaie gerestaureerde kapel in barokstijl uit begin 18de eeuw.
Over het Mariabeeld werd destijds een miraculeus verhaal verteld van een wit Mariabeeld dat telkens opnieuw bruin werd.
De kapel wordt omgeven door lindebomen en is samen met zijn omgeving geklasseerd als beschermd dorpsgezicht.
Wandelen terug richting kruispunt waarvan wij komen en gaan hier rechtdoor.
Verderop volgen wij een veldweg door fruitboomgaarden, de appelbomen met zijn mooie roze bloesems staan nog in bloei, de rest is zo goed als uitgebloeid.
Steken voorbij de boomgaarden terug de Naamsesteenweg over en passeren terug enkele huizen in gehucht Straeten.
Aan de Cicindriabeek nemen wij linksaf het graspad langs de beek.
Rechts ligt voorbij de weilanden een grote gerestaureerde hoeve, genaamd Winning van Straeten.
Wij zitten in de prachtige Cicindriavallei en wandelen zo terug richting vertrekpunt, de dorpsweide.
Tip / opmerkingen: de bewegwijzering was oké alleen opletten sommige waren overwoekerd met onkruid.
Deze wandeling kun je ook starten aan het wandelbord dat staat voor de Brouwerij van Kerkom, de bruine X volgen van de verbindingsweg.
Wandeldatum: dinsdag 23 april 2019, mooie dag met veel zon.
