De 15 Kapellekens wandelroute - Mol.

Ligging / start: Dienstencentrum De Witte Mol, Galbergen 21 Mol.

Galbergen ligt op ongeveer 2 km ten noorden van Mol centrum en is te bereiken langs de Turnhoutsebaan (N.18).

Parking: aan de toegang ligt er een parking.

Afstand: rondwandeling van 5,7 km.

Wandelwegen: rustige straten, klinkerpad en enkele kleinere stukken boswegen.

Bewegwijzering: witte zeshoekige stickers met rode pijl en symbool van een rolstoel op.

Buggy’s en rolstoelgebruikers kunnen mee op wandel.

Wandelbord: tegenover het Hoofdgebouw De Witte Mol staat een klein wandelbordje.

Het Dienstencentrum De Witte Mol dat hier in het bosrijk gebied Galbergen ligt heeft zijn naam te danken aan de gemeentenaam en aan het typische witte zand uit de streek.

Het dienstencentrum zorgt voor de begeleiding en opvang van zwaar gehandicapte en hun familie.

Vanaf de parking is het even wandelen naar het hoofdgebouw en passeren wij ondertussen de verschillende gebouwen van het modern dienstencentrum.

De gebouwen hebben allemaal een naam zoals Zandkasteel, Duin, Zandloper, Zandmanneke, enz.

Voorbij de gebouwen komen wij uit aan de drukke Turnhoutsebaan, aan de verkeerslichten oversteken (linksaf).

Ongeveer 100 meter verder gaan wij rechtsaf de Beukenbosstraat in en komen zo uit aan de rustige wijk Egelsvennen.

De sociale woonwijk Egelsvennen is ontstaan in de jaren 1970 en ligt hier helemaal in het groen.

Verderop wandelen wij door het gehucht Achterbos en volgen er ondermeer de straten: Hannesblok, St.Theresiastraat, Koekenberg en Bruggeske.

In straat het Bruggeske kunnen wij tussen de huizen door de parochiekerk van Achterbos zien liggen.

De huidige Sint- Apolloniakerk die hier staat is opgetrokken in baksteen en dateert uit 1938-1939.

De rechthoekige kerktoren heeft een zadeldak en eenvoudige rondboogvensters.

Daarna volgen wij de wegwijzer De 15 Kapellekens, en bereiken via en klinkerpad door het bos de kapelletjes.

De openlucht Kruisweg ligt hier op een duinrug en is opgericht in 1815 als bedevaartsoord.

Ze bestaat uit 14 statiekapelletjes mooi op een rechte rij met in elke kapel een kleurrijke afbeelding van de kruisweg.

Een jaarlijkse traditie, op Goede Vrijdag wordt er een kruisweg gebeden.

Aan de top staat de iets grotere Heilig Kruiskapel die er al stond omstreeks 1770, was destijds bedoeld als rustplaats voor reizigers.

De bakstenen kapelletjes zijn van vorm allemaal hetzelfde, wit geschilderd voorgevels en van uitzicht in neobarok stijl.
 
De laatste grondige restauratie van de kapelletjes gebeurde in 2004.

De naaldbossen rondom de kapelletjes maken deel uit van de Kempense Duingordel en is 19 ha groot.

Na ons bezoekje aan de kapelletjes volgen wij een korte bosweg.

Verderop maken wij een ommetje door de rustige wijk Bosveld.

In de Groeneweg hebben wij uitzicht op de watertoren van Mol.

De watertoren uit 1962 is in baksteen opgetrokken en bestaat uit kuipgedeelte op voet.

Via de St.Theresiastraat, Lemmensblok, Dwarsstraat en Bossestraat bereiken wij terug de Turnhoutsebaan.

De Turnhoutsebaan steken wij voorzichtig terug over (drukke weg en geen zebrapad).

Wij nemen even verderop terug de Galbergen, een bosweg leidt ons terug richting De Witte Mol, einde van de wandeling.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, uitstekende bewegwijzering.

Aan de uitgang van de parking staat nog een kunstwerk “Geborgenheid”.

Een tweede wandeling die ook vertrekt aan het hoofdgebouw is de Galbergen route (2,9 km - blauwe: pijl en rolstoel).

Erfgoedwandeling “verborgen moois”- Hoelbeek, deelgemeente van Bilzen.

Ligging / start: aan de kerk van Hoelbeek in de Hoelbeekstraat z/n.

Parking: kleine parking aan de kerk.

Afstand: rondwandeling van 5,7 km.

Wandelwegen: enkele straten, veld- en boswegen.

Bewegwijzering: blauwe ruitjes.

Wandelbord: op parking aan de kerk, links.

De Sint-Adrianus kerk die hier voor ons staat is een neo-romaanse zaalkerk uit 1926.

De oorspronkelijk waardevolle inboedel van de kerk werd vernield door een brand, het huidig interieur dateert uit 1969.

Wij volgen de Hoelbeekstraat en gaan lichtjes bergaf doorheen het landbouwersdorpje.

Iets verder staat hoeve “Kljèskes” waarvan het woonhuis in leem werd opgetrokken in de 18^de eeuw.

Aan de hoeve werden er in de 19^de eeuw varkensstallen bijgebouwd, de paardenstal en poortgebouw zijn er later bijgekomen.

De huidige eigenaars hebben het geheel gerestaureerd in de tweede helft van de 20^ste eeuw.

Wij wandelen de straat af tot juist voorbij de woning met huisnummer 140 en slaan hier linksaf een veldweg in.

In een groene omgeving bevindt zich de ruïne van de onvoltooid burcht Jonckholt.

De burcht zou aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog worden gebouwd maar geraakte niet hoger dan zijn fundamenten.

Wat er overblijf zijn mergelstenen fundamenten van de vier duidelijk herkenbare hoektorens waarin de verdedigingslinie plaats nam.

Ook is er een uniek dubbel grachtensysteem te zien uit de tijd van de eerste vuurwapens.

In en rond de slotgracht werden gebruiksvoorwerpen terug gevonden: glaswerk, zwaarden, projectielen en deeltje van harnas.

Dit zou er op wijzen dat burchtruïne Jonckholt vroeger een militair bolwerk was.

Wij verlaten de site Jonckholt en volgen de houten omheining langs de Meersbeek (smal ongelijk pad).

Rechts ligt er opgehoogde grond, een aarde wal die destijds de burcht moest beschermen tegen de vijand.

Na het oversteken van de Meersbeek die hier kronkelend door het gebied stroomt bereiken wij de rand van domeinbos Groenendaal.

Wij volgen een bospad en bereiken een viaduct waar wij de keuze hebben de rondwandeling links of rechtdoor te volgen.

Wij kiezen voor rechtdoor en wandelen onder het viaduct door.

Verderop voorbij een draaihekje volgen wij een graspad (links weilanden).

Wij komen uit op het privéterrein van kasteelhoeve Groenendaal, wandelaar mogen er het terrein oversteken.

De kasteelhoeve is een gerestaureerde gesloten hoevecomplex met stallen dat is gebouwd rond een rechthoekige erf.

Opvallend aan de hoeve is de fraaie duiventil met windvaan en de rondboogpoort met poortgebouw.

Aan de rechterkant staat het voormalig koetshuis dat omgevormd is als woonhuis.

Het typisch landelijk kasteel Groenendaal ligt iets verderop in een Engels park met vijvers.

Het mooie U-vormige kasteel is gebouwd in Maaslandse renaissance en dateert uit de 17^de eeuw.

Op het eind van de 18^de eeuw hebben er verbouwingen plaats gevonden in de Franse rococo en classicisme stijl.

Opvallend aan het kasteel zijn de gevels in mergelstenen speklagen en de afgelijnde hoekbanden.

Ook het driehoekig fronton met sierlijk wapenschild valt van ver op.

Jammer genoeg is het kasteel en het prachtige park in privébezit en niet toegankelijk en dus alleen van verre te zien.

Wij stappen verder door een groene omgeving en hebben een autoluwe asfaltweg onder ons voeten.

De volgende bezienswaardigheid is de Zwarte Lieveheer dat volgens een saga een boetekruis is (zie infobordje).

Tegenover het kruis nemen wij het bospad dat ons door het domeinbos Groenendaal leidt.

Het loofbos ligt in een overgangszone tussen Haspengouw en Kempen waardoor sommige bosdelen leemachtig of moerassig zijn en andere zanderig.

De boomsoorten in het domeinbos zijn ondermeer zomer- en wintereik, es, beuk, zwarte els en linde.

Voorbij het bos komen wij terug uit aan het viaduct en slaan linksaf.

Wij nemen de terugweg richting Hoelbeek centrum (de eerste km is ook de laatste km).

Tips / opmerkingen: mooie wandeling, bewegwijzering oké.

Dit is een splinternieuwe wandelroute die pas vorige week is ingewandeld.

Stevige schoenen zijn hier zeker nodig, modderige boswegen.

Bij elke bezienswaardigheid staat wel één of meerdere infobordjes.

Wandeldatum: vrijdag 27 maart 2015, afwisselend wolken en zon (10°).

Wil je meer weten over de geschiedenis van Borgloon:

Vlakbij de siroopfabriek in het voormalige portiershuisje kun je streekproducten kopen, open in de namiddag op vrijdag en in de weekends vanaf begin april tot eind oktober.

Wandeldatum: donderdag 12 februari, zonnige winterdag (8°). 


                                                    STADHUIS OF GREVENHUIS

GASTHUISSTEEG


SINT-ODULFUSKERK op het SPEELHOF


KANUNNIKENHUIS


STANDBEELD "DE STROOPLEKKER"


DE BURCHTHEUVEL


DE GROTE MOT


BRIGITTIJNENKLOOSTER


HERENHUIS in de STATIONSSTRAAT


DE STOOMSTROOPFABRIEK


GASTHUISKAPEL


DE BEGIJNHOFKERK


INFORMATIEBORD


DE KLAPPOEL / ACHTERKANT STADHUIS


BEELDJE: "ZITTENDE VROUW"

Holle wegen wandeling - Berg, deelgemeente van Tongeren.

Ligging / start: Clemshoeve, Nellestraat 28 Berg.

Parking: rechts van de Clemshoeve is er plaats voor enkele auto’s.

Afstand: rondwandeling van 6 km.

Wandelwegen: holle wegen en veldwegen, straten zonder stoep in de omgeving van de dorpjes Berg en Ketsingen.

Bewegwijzering: rode pijlen.

Wandelbord: aan de parking.

De wandeling beginnen wij met het passeren van de Clemshoeve.

De hoeve is niet alleen een melkveebedrijf maar ook een ijssalon dat bekend staat om zijn ambachtelijk hoeve-ijs, 50 zitplaatsen (was niet open).

Op het einde van de Nellestraat gaan wij linksaf en dadelijk terug rechtsaf de Bergerstraat in.

Het is flink bergop tot aan de Sint-Martinuskerk die hier op een kerkheuvel staat en omringd is door het kerkhof.

De romaanse kerk waarvan het schip dateert uit de 11^de eeuw en toren uit de 12^de eeuw is door de eeuwen heen verbouwd en veranderd.

Tijdens de laatste restauratie van 1984-1989 werden de oude vensters door rondboogvensters vervangen en is inwendig het romaanse kerkgedeelte van silex gekalkt.

De kerkschatten zijn ondermeer een doopvont uit de 12^de eeuw in de doopkapel, het gotisch koor uit de 12^de eeuw en de apostelbalk uit de 15^de eeuw.

Vanaf de kerkheuvel kun je bij mooi weer in de verte de indrukwekkende Onze-Lieve-Vrouwebasiliek van Tongeren zien liggen.

Bij het verlaten van de kerkheuvel staat tegen de kerkhofmuur een gedenkplaat van wijlen priester leraar Martinus Knapen.

De priester uit Berg was een grote volksvriend en stichter van v.z.w. De Demerbron.

Tegenover de gedenksteen staat de voormalige gerestaureerde pastorie in een ommuurde tuin.

De pastorie is gebouwd in 1898 in neogotische stijl met Mariabeeld in nis boven de deur.

Wij wandelen verder door de Bergerstraat en passeren nog een mooie hoeve in vakwerkstijl.

Een honderd meter voorbij de laatste huizen slaan wij linksaf.

Wij volgen een veldweg langs wei- en akkerland met een prachtig uitzicht op het dorpje Berg en de hoger gelegen kerk.

Via de kerksteeg bereiken wij terug de dorpskern.

Wij verlaten terug het dorpje via de Godensteenstraat, Sint-Maartensstraat en Gousbeemdstraat.

In de Gousbeemdstraat gaan wij na +-150 meter rechtsaf de Dutsstraat in (veldweg).

Lichtjes bergop gaan wij richting Galgenberg met ondertussen een weids uitzicht op de omgeving.

De Galgenberg is een beschermd landschap dat 123 m boven de zeespiegel ligt. 

De berg is genoemd naar de galg die er vroeger stond.

De galg was opgericht door het justitie van Tongeren, zij lieten hier tot begin 18^de eeuw ter dood veroordeelde ophangen.

De Galgenberg is ook bekend vanwege archeologische vondsten uit de prehistorie.

Wij wandelen vervolgens door een weg die door de eeuwen heen dieper kwam te liggen, een holle weg.

De holle weg ligt er bijzonder modderig bij, vooral op het laagste punt.

Daarna volgen wij de Noenelderenstraat richting het dorpje Ketsingen.

In het centrum van Ketsingen nemen wij de Peuskensstraat.

In deze straat staan er nog enkele typische Haspengouwse vierkantshoeven.

Voorbij de Peuskensstraat gaan wij via een veldweg tot aan het brongebied van de Demer.

De officiële bron van de Demer bevindt zich hier, maar eigenlijk ontstaat de Demer ergens tussen Rijkhoven en Tongeren uit de samenvloeiing van drie bronbeken.

De drie bronbeken zijn: Demerbeek, Molenbeek en Herenelderenbeek.

De natuur hier bestaat vooral uit populierenaanplanting en vochtige beemden.

Opvallend veel maretakken zijn er te zien in de kruinen van de populieren.

Dit komt omdat de ondergrond hier erg kalkachtige is, de ideale voedingsbodem voor de typische kalk liefhebbende maretak.

Parallel met het erg modderig pad loopt een klein beekje, de Halverwegbeek.

Links van het pad staat er een steile rand of talud, in principe kan je het pad beschouwen als een (half) holle weg.

Via de holle weg bereiken wij de Ketsingenstraat (rechtsaf).

Iets verder ligt het voormalig schooltje van Berg - Ketsingen.

Het schooltje is nu het atelier van een kunstenaar die gespecialiseerd is in replica’s van mens en dieren.

Wij bereiken terug de Gousbeemdstraat en gaan richting Berg.

Rechts op een helling ligt het stedelijk kerkhof van Berg (ruim 3 ha groot).

Deze begraafplaats is het centrale kerkhof van Tongeren en deelgemeentes, want de kerkhoven in de Tongerse dorpen hebben een uitdovend karakter.

Daar kan enkel nog begraven worden als er nog ruimte beschikbaar is.

Wij volgen de Ogezstraat en wandelen omheen de begraafplaats.

Even brengen wij een bezoekje aan de begraafplaats en wandelen wij tot aan de aula (bezoekersruimte).

Daarna stappen wij verder de Ogezstraat af en nemen dan de Nellestraat tot aan de Clemshoeve.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Laarzen zijn hier zeker aangeraden in periodes van regen.

Op de achterkant van het wandelbord staat informatie over de das.

De das is een schuw nachtdier dat hier in de streek voorkomt.

Momenteel leven er nog 150 dassen hier in Haspengouw.

Indien er geen parkeerplaats is aan de Clemshoeve kun je de auto parkeren op het parkeerterrein aan de begraafplaats in de Ogezstraat (+- 200 meter wandelen tot aan de Clemshoeve).

Wandeldatum: donderdag 8 januari 2015, een droge namiddag (9°).

Kloosterkapel Karmel

 
Karmelietessenklooster


het paviljoen van het Commando van het Kamp

Kasteel van Wurfeld en omgeving.

Ligging / start: Kapelweg 60 Wurfeld.

Wurfeld is een gehucht van Maaseik, dat ligt in landelijk gebied op amper 2 km ten westen van het stadscentrum van Maaseik.

Parking: halfweg de toegangsweg naar het kasteel is er een grote parking.

Afstand: rondwandeling van 4,2 km.

Wandelwegen: rustige asfaltwegen, graspad en onverharde wegen.

Bewegwijzering: blauwe ruitjes.

Wandelbord: ter hoogte van de parking.

Wij starten de wandeling met een bezoekje aan het kasteel.

Korte geschiedenis: het kasteel van Wurfeld is ontstaan uit de St.- Laurentiuskapel in 1640.

De gebroeders Croll waren kanunniken en de stichters van de kapel en bouwde daarbij een klein verblijf bovenop een gewelfde kelder, is vandaag nog steeds de kern van het huidige kasteel.

Het kasteel werd in 1900 uitgebreid, later in 1913 en 1938 volgde nog uitbreidingen in eclectische stijl.

Het meest opvallend aan het kasteel is het vierkantig naaldspits torentje in imitatie vakwerkstijl.

Er is ook een gevelsteen met het wapenschild van de gebroeders Crolls ingemetseld in de gevel.

Vandaag is het gerenoveerd gebouw een sjiek kasteelhotel met restaurant.

Voor het kasteel bevindt zich een mooi park van 2,5 ha met vijver en een aantal oude bomen in.

Een romantisch siervijver met brugje bevindt zich voor het buitenterras.

Wij wandelen terug richting wandelbord en starten achter het bord, doorgang naar achterliggende weg.

Vanaf de onverharde weg hebben wij de keuze links of rechts beginnen, wij kiezen voor rechts.

Wij bereiken even verder de Kapelweg en zien links de Sint-Laurentius kerk staan.

Rond 1900 werd hier de voormalige kapel afgebroken en vervangen door een nieuw kerkje.

Het kleine neogotische zaalkerkje werd in 1953 vergroot met een transept, een aanbouwsel aan het koor en zijbeuken onder platdak.

In het kerk bevindt zich het Sint-Laurentiusbeeld dat dateert uit de 18^de eeuw.

Het merendeel van het meubilair is uit 1900, zoals neogotische altaar in hout en koper, neogotische biechtstoelen in eik en glasramen.

Terug aan de wandel volgen wij de Kapelweg met rechts uitgestrekte paardenweides, links maïsvelden en weiland.

Op het eind van de Kapelweg staat op hoek met de Wurfeldermolenweg de Wurfeldermolen een goed bewaarde watermolen.

De molen gelegen aan de Bosbeek maalde al in 1560 het graan van de streek.

Omstreeks 1818 werd een papiermolen geïnstalleerd door een Maaseikse drukker.

Vanaf 1863 werd de watermolen weer uitsluitend gebruik als korenmolen tot de late jaren 50 vorige eeuw, daarna werd het molenbedrijf stilgelegd.

In het gerestaureerde molenhuis zijn de houten tandwielen en het waterrad nog aanwezig in maalvaardige staat, het geheel is geklasseerd als monument sinds 1993.

Wij volgen linksaf de Wurfeldermolenweg parallel met de Bosbeek.

De beek ontspringt ter hoogte van de mijn van Waterschei en mondt in Maaseik uit de Maas.

Vanaf Neeroeteren tot Maaseik loopt de Bosbeek door een kunstmatige bedding, deze werd met de hand gegraven in de 13^de of 14^de eeuw.

Ze is gegraven met de bedoeling de stadswallen van Maaseik van voldoende water te voorzien en enkele watermolens in de omgeving te laten draaien, zoals de Wurfeldermolen.

Verderop maakt de beek een bocht naar links en verdwijnt hij in het open landschap.

Na het passeren van enkele landbouwbedrijven slaan wij rechts een graspad in.

Het erg ongelijk pad loopt langs uitgestrekte weilanden.

Daarna steken wij een toeristisch fietspad over en volgen wij het bospad door de bossen van Siemkensheuvel.

Wij komen uit de geasfalteerde Wolfvijverweg en wandelen terug langs weilanden en akkers.

Op het einde van de weg ligt er links achter een afspanning een vijver, waarschijnlijk de Wolfvijver.

Verderop hebben wij onverharde weg (goed begaanbaar) onder ons voeten.

Weer gaan wij langs uitgestrekte weilanden met als afwisseling enkele hoogspanningsmasten in het landschap.

Daarna volgen wij terug de Wurfeldermolenweg en slaan nog voor wij de watermolen bereiken de onverharde Wurfelderbroekweg in.

Na het terug oversteken van de Bosbeek zien wij enkele grote landbouwbedrijven.

Verderop passeren wij terug paardenweides.

De achterkant van kasteel Wurfeld krijgen wij te zien, nog even en wij staan op de parking.

Eind van een korte voormiddagwandeling.

Ons daguitstapje sluiten wij af in het stadscentrum van Maaseik (etentje, namiddag kuieren door de winkelstraten en bezoek aan winkelcentrum Kloosterbempden, winkels stelde niet veel voor).

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Deze wandelroute is ook toegankelijk van buggy’s en rolstoelgebruiker indien men onderweg de alternatieve weg volgt, symbooltjes met rolstoel op.

Ook is er een korte wandeling van 1,5 km uitgestippeld voor buggy's en rolstoelgebruikers.

Vanaf het wandelbord vertrekken ook langere wandelingen naar natuurgebieden Tösch en Langeren (rode driehoekjes of gele zeshoekjes).

Wil je meer weten over Kasteel van Wurfeld:

Wandeldatum: zaterdag 18 oktober 2014, mooie zomerse herfstdag (23°).

Ligging / start: op het einde van de Bekstraat in Sint-Lambrechts-Herk, deelgemeente van Hasselt.

Het langgerekte natuurgebied ligt langs de benedenloop van de Mombeek, op de natte grenszone van Hasselt met Alken.

Parking: geen, er ligt wel een braakliggend stuk grond waar enkel auto’s kunnen staan indien het niet modderig is.

Afstand: rondwandeling van 5 km.

Wandelwegen: graspaden in natuurgebied, veldwegen, over akkerland en asfaltwegen.

Bewegwijzering: gele pijl.

Wandelbord: staat op het braakliggende stuk grond in de omgeving van de Mombeek.

Wij vertrekken links van het wandelbord en volgen het brede graspad dat evenwijdig loopt met de Mombeek.

De groene vochtige Mombeekvallei waar wij door uit wandelen bestaat onder anderen uit beemden, ruigte, broekbos en populieren.

Een perceel nieuw aangeplante populieren staat aan het begin van de wandeling.

Langs de oevers van de beek staat de groot hoefblad, een plant die hier talrijk aanwezig is.

De plant is rond deze tijd van het jaar goed herkenbaar door zijn grote rabarberachtige bladeren.

Maar er staan nog veel meer plantensoorten, ongeveer 200 soorten zijn er te vinden in de vallei.

Ook is het een toevluchtsoord voor heel wat bedreigde zoogdieren en amfibieën en voelen 90 vogelsoorten zich hier thuis, veel vogels komen hier ook broeden.

Op de andere oever van de beek zien wij eerst weilanden en daarna houtkanten en ruigte.

Verderop staat het Millenniumbos dat in 2000 werd aangeplant.

De één bladige es een vrij zeldzame boomsoort staat vooraan in het Millenniumbos (infobord).

Verderop steken wij de Mombeek over via een betonnen brugje en gaan zo uit het natuurgebied.

Na een kort modderachtig veldwegje en het oversteken van een asfaltweg volgen wij de Muntelbeekstraat.

De Muntelbeekstraat is genoemd naar de Muntelbeek een zijbeekje van de Mombeek, beekje krijgen wij niet te zien.

Op het eind van de geasfalteerde Muntelbeekstraat gaat de weg over in veldweg (lichtjes bergop).

Verderop lopen wij door een weide en vervolgen langs een boomgaard, maïsvelden en houtkanten.

Daarna volgen wij een graspad rondom weilanden tot wij een infobordje tegenkomen.

De nok van Hasselt staat te lezen op het infobordje.

Wij bevinden ons op het hoogste punt van Hasselt, ongeveer 66 m boven de zeespiegel.

Hier hebben wij een mooi uitzicht met aan de verre horizon het heuvelachtig landschap van Vochtig Haspengouw.

Bij heel helder weer zijn er enkele kerkjes in het glooiend landschap zichtbaar, niet gezien.

Niet veel verder staat aan de bosrand een infobordje over de silexkeien of vuursteenkeien.

Deze stenen zijn hier op de akkers te vinden in de vorm van afgeronde keien.

De ronde keien zijn de enige getuigen van de ondertussen weggespoelde geologische lagen.

Ter hoogte van het infobordje volgen wij een smal akkerpad dwars door een maïsveld (in de winter over braakliggende akker).

Voorbij de maïs komen wij uit aan het kapelletje van Vos.

Het huidige gerenoveerde kapel werd zo genoemd omdat het is gefinancierd en opgericht is door de rijke familie Vos.
 
De familie Vos had hier vlakbij een winning die inmiddels afgebroken is.

De bakstenen kapel geflankeerd door paardenkastanjes dateert uit 1935 en kwam op de plaats van een houten kapel.

Vanaf de kapel volgen wij de Sasput, een rustige geasfalteerde weg.

Op de hoek van de Sasput met de Kattedansstraat staat een oude boerderij die destijds is gebouwd in vakwerkstijl.

De boerderij dateert uit de 18^de eeuw maar er werd vernieuwd en bijgebouwd in de 19^de eeuw naar een vierkantvorm toe.

Vandaag is de oude hoeve niet meer in bedrijf en het dak dient alle sinds te worden opgeknapt.

Wij stappen door de bewoonde omgeving van de Sasput en gaan bergaf.

Op het kruispunt dat wij bereiken staat op de hoek van de Sasput met de Steenberg de kapel van Steenberg uit 1915, gerenoveerd in 1979. 

Ook deze kapel kwam er als vervanging van een lemen ingestorte kapel waarvan in een akte van 1838 al melding van was als de "Steenberghse kapel".

Wij steken het kruispunt over en gaan via de Bekstraat terug richting natuurgebied Mombeekvallei.

Op het eind van de wandeling staat rechts aan de rand van het natuurgebied nog en infobordje over hooilandherstel.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Wie wil kan zijn auto parkeren aan de elektriciteitscabine, deze staat aan het kruispunt in de onmiddellijke omgeving van de kapel van Steenberg.

De kleine parking oversteken en de Bekstraat richting Mombeekvallei volgen.

Hoge stevige schoenen of laarzen zijn zeker aangeraden in natte periodes.

Een tweede wandeling die vanaf het wandelbord vertrekt gaat via de Mombeekvallei richting Alken, rode pijl volgen is 5 km.

Deze wandelroute kun je ook starten in de Klinkstraat in Alken (wandelbord aanwezig).

Wandeldatum: vrijdag 10 oktober, mooie wandeldag (21°).

Ligging / start: aan taverne De Waterhoek, Olmensebaan 126 Balen.

Parking: tegenover de taverne is er parkeerplaats voorzien.

Afstand: rondwandeling van 5,8 km.

Wandelwegen: brede zand- en boswegen, smal modderig bospad en beton en asfaltwegen.

Bewegwijzering: meerdere knooppunten volgen van wandelnetwerkkaart de Kempense Landduinen.

De door ons afgewandelde knooppunten: 10 - 11 - 12 - 82 - 81 - 85 - 13 - 14 - 83 - 82 - 12 - 11 - 10, eerste knooppuntpaaltje staat aan kanaal.

Plan van de afgelegde wandelroute, uitgestippeld door Natuurpunt (PDF bestand openen, blz.5 :

Wij gaan richting kanaal en wandelen onder de kanaalbrug door, die van Balen-Hoolst.

Het kanaal Dessel-Kwaadmechelen dat hier ligt is gegraven tussen 1854-1856 en is ongeveer 16 km lang.

Het is een verbindingskanaal tussen het Kempens Kanaal Bochelt-Herentals en het Albertkanaal.

Waar het jaagpad begint slaan wij rechtsaf een veldweg in.

Verderop linksaf stappen wij natuurgebied Griesbroek binnen.

Geschiedenis: het Griesbroek dat hier in de vallei van de Grote Nete ligt was oorspronkelijk een groot broekbos.

Na verdroging in de 10^de eeuw werd het broekbos ontbost en werd het gebied omgevormd tot weilanden voor schapen en later beemden die als hooilanden werden gebruikt.

Een bevloeiingssysteem dat bestond uit een stelsel van greppels die het water van de Grote Nete aanvoerden en verdeelden over de wei- en hooilanden moest zorgen voor meer grasproductie.

In de jaren 50 vorige eeuw met de komst van het kunstmest geraakte het bevloeiingssysteem in onbruik.

De weilanden en beemden werden daarna steeds meer verlaten omdat de moerassige ondergrond niet geschikt was voor landbouwmachines.

Daarna werden in het vochtige gebied populieren geplant en visvijvers gegraven.

In de moerassige delen ontstond terug elzen- en wilgenstruwelen.

Zo volgen wij eerst de Grote Nete die hier kronkelend door het Griesbroek stroomt.

Daarna loods een smal modderig pad ons door het dicht begroeide natuurgebied.

Onderweg krijgen wij enkele prachtige natuurvijvers te zien, sommige zijn helemaal omringt door riet.

Op een infobordje staat te lezen: van siervijver tot natuurvijver, ooit waren de vijvers aangelegd als weekendvijvers en later door Natuurpunt omgevormd tot natuurvijvers.

De prachtig gekleurde ijsvogel zou zich hier thuis voelen aan de oevers van de vijvers en er achter visjes duiken.

Enkele ondiepe waterkuilen die her en der in het vochtige gebied voorkomen zijn door eeuwenlange turf- en ijzeroer winning ontstaan.

Voorbij het natuurgebied en na het passeren van een eikendreef wandelen wij door bewoond gebied.

Via de Vloedbeemdenstraat en Straalheide komen wij uit op Straal (straatnaam).

Wij volgen Straal eerst nog wat huizen en daarna terug open landschap.

Na een halve km Straal te hebben gevolgd passeren wij beekje de Heiloop en daarna terug de Grote Nete.

Aan de Grote Nete staat de beschermde Straalmolen waarvan in 1374 al spraken van was.

Het huidige bakstenen molenhuis is gebouwd in 1934.

Het versleten waterrad werd destijds vervangen door een turbinemolen.

Het molengebouw zal waarschijnlijk binnenkort opnieuw worden opgeknapt (de zakken met bouwmateriaal staan al klaar).

In de maalvaardige graanmolen wordt tot op heden nog altijd graan gemalen.

Tegenover de molen staat een oude Kempense schuur die afkomstig is uit Kasterlee.

De schuur is hier heropgebouwd als opslagplaats voor de graanproducten.

Wij wandelen verder en volgen de Watermolenweg een landelijke weg langs uitgestrekte akkers en weilanden.

Op het einde van de weg nadere we de bebouwde dorpskern van Balen en nemen er de straat met de naam Binnenbrokken.

Na het passeren van de laatste huizen in de Binnenbrokken volgen wij een zandweg langs de rand van een bos.

Links worden nog enkele vijvers gepasseerd.

De begrazingsblok van het Griesbroek ligt verderop aan de rechterkant.

Enkele langharige Schotse Gallewayrunderen staan er rustig te grazen in de weide.

Wij bereiken opnieuw het kanaal en nemen de terugweg richting taverne De Waterhoek.

De mooie wandeling sluiten wij af met een drankje op het terras van de taverne.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, wel erg modderig pad in het natuurgebied.

Het is aangeraden hoge schoenen of laarzen aan te trekken, ook na droge periodes.

Wil je meer weten over de geschiedenis van de Straalmolen:

Wandeldatum: zaterdag 4 oktober 2014, mooie nazomerdag (20°).

Taverne De Waterhoek

  

kanaal Dessel-Kwaadmechelen 
 

kanaalbrug: Balen-Hoolst

 

knooppunt 82, richting natuurgebied Het Griesbroek

 

Grote Nete stroomt door Het Griesbroek

 

natuurgebied Het Griesbroek

 

vijver (1)

 

vijver (2)

 

infobord over vijver

 

vijver (3)

eikendreef

beekje De Heiloop

 
Grote Nete ter hoogte van de Straalmolen

de Straalmolen

oude Kempense schuur

groene omgeving van de Watermolenstraat

Galloway runderen de grazers in het natuurgebied

Wandelen door de gehuchten Eversel en Ubbersel.

Ligging/ start: aan ontmoetingscentrum Sint-Baaf, Padbroekweg 1 Eversel.

De gehuchten Eversel en Ubbersel horen bij de gemeente Heusden-Zolder.

Parking: grote parking aan het ontmoetingscentrum.

Afstand: rondwandeling van 7,2 km.

Wandelwegen: straten en verharde wegen met weinig verkeer en boswegen.

Bewegwijzering: blauwe ruitjes.

Wandelbord: bij het binnenrijden van de parking links.

Wij beginnen met vanaf het wandelbord de parking helemaal af te gaan naar de achterkant.

Het ontmoetingscentrum Sint-Baaf met cafetaria, vergaderlokalen, feestzalen en sporthal houden wij aan de rechterhand, kerk aan de linkerhand.

Via een wegje langs het Jeugdhuis Bascule en komen uit aan een rotonde.

Op de rotonde staat het monument van Pater Jef Beckers die geboren werd in Eversel op 28 maart 1916.

Op de leeftijd van 29 jaar vertrok Jef Beckers als missionaris naar de Kongo.

Na dat hij er jaren als broussepater heeft gewerkt werd hij in de stad Buta vermoord.

Dit gebeurde op 30 mei 1965, tezamen met 30 andere paters en broeders werd Jef in Buta vermoord door het rebellenleger.

Honderd meter verder op een volgende rotonde staat een oud kolenwagentje.

De kolenwagen staat hier als herdenking aan de vele mijnwerkers die vanuit Eversel destijds gingen werken in de koolmijnen van Zolder of Beringen.

Op het wagentje hangt ook nog een herdenkingsplaat als herinnering van het 150 jarig bestaan van Eversel.

Aan de rotonde nemen wij de Bovenstraat.

Verderop slaan wij rechts een doodlopende weg in die uit komt in de bossen.

Wij vertoeven nu in de Everselse bossen.

Wij volgen een bosweg doorheen het bos tot wij uitkomen op de Kanaalweg.

Na het oversteken van de kanaalweg wandelen wij de Strabroekweg af.

In de Strabroekweg staat het Vogel- & Zoogdierenopvangcentrum dat ondertussen uitgegroeid is tot een professioneel opvangcentrum.

De hier in de natuur voorkomende wilde dieren die in nood verkeren worden er opgevangen voor verzorging.

Na behandeling en revalidatie worden ze terug vrijgelaten in een geschikt biotoop.

Om de revaliderende dieren niet onnodig te storen is het onmogelijk om het opvangcentrum te bezoeken, enkel groepsbezoeken zijn na afspraak mogelijk.

Wij vervolgen de groene omgeving van de Strabroekstraat en nemen verderop de Havenstraat.

Wij passeren het gemeente bord Ubbersel en zitten nu in het gehucht Ubbersel.

Rechts van het gemeente bord staat de Strabroekse Graanmolen die hier vroeger aan de Mangelbeek lag.

Door dat de beek werd rechtgetrokken kon de watermolen vanaf juli 1959 niet meer door waterkracht aangedreven worden.

Vanaf dan werd er nog elektrisch gemalen tot 1973 toen ging de laatste molenaar op pensioen, de molen werd gesloten.

Vandaag is het molenhuis terug opgeknapt, de watermolen zal waarschijnlijk nog worden gerestaureerd.

Als wij richting molen kijken zien wij op de achtergrond nog een oude hoeve staan.

Het gaat om een oude vakwerkhoeve die mooi gerestaureerd is en vandaag een B&B is onder de naam Moka en Vanille.

Wij volgen de Mangelbeekstraat en slaan de tweede weg links in, Horionweg.

Via de goed vol gebouwde Horionweg bereiken wij terug de Kanaalweg.

De Kanaalweg volgen wij even naar rechts om vervolgens links een weg in te slaan die in het bos uitkomt.

Wij zitten nu in de Domeinbossen van Soest, genoemd naar de voormalige eigenaar de familie van Soest.

Het Vlaams Gewest kocht in 1998 de bossen aan, de bosbeheerder is het Agentschap voor Natuur en bos.

Halfweg het bos volgen wij een mooie statige beukendreef die een kasteeldreef is.

De kasteeldreef die leidt naar Kasteel van Obbeek dat eigenlijk een fraai herenhuis is krijgen wij jammer genoeg niet te zien.

Dit komt omdat wij de dreef de andere richting uit wandelen.

In de dreef staat rechts een rustbankje met een boskapelletje, voor wie even wil uitrusten.

Ook in de dreef staat links een infobordje van de bosbeheerder over exotenbestrijding in het bos.

Het aandeel exoten dat vooral bestaat uit Amerikaanse vogelkers en Amerikaanse eik horen hier niet thuis en verdringen de inheemse loofbomen.

Daarom wordt het aandeel van agressieve exoten in de domeinbossen door ondermeer kappen, uittrekken of chemische behandeling teruggebracht.

Op het eind van de dreef staat nog een mooie nieuwe bosschuilhut.

Na het bos komen wij uit op de Bavostraat die ons terug naar het beginpunt brengt.

Eerst houden wij nog even halt aan de neoklassieke Sint-Jacobus kerk van Eversel.

De kleine zaalkerk met ingebouwde westentoren dateert uit 1849, maar de laatste renovatie is gebeurd in 2008.

In de nis boven de kerkdeur staat het beeld van de heilige Sint-Bavo.

Afsluiten doen wij met een drankje in het cafetaria van het ontmoetingscentrum Sint-Baaf.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Wil je de wandeling korter maken dan is de wandelroute op het wandelbord van 5 km een aanrader, groene rechthoekjes volgen.

Wil je meer weten over de rijke geschiedenis van de Strabroekse Graanmolen: 

Alles over het Vogel- en Zoogdierenopvangcentra VZW: 

Wandeldatum: maandag 22 september, mooie wandeldag met afwisselend wolken en zon (19°).

Binnenveldpad - Beverlo.

Ligging / start: op het Burgemeester Heymansplein in het centrum van Beverlo.

Parking: op het plein is er plaats genoeg.

Afstand: rondwandeling van 6 km.

Wandelwegen: rustige straten meestal zonder stoep, drukke straten met fietspaden en bospad.

Bewegwijzering: gele zeshoekjes.

Wandelbord: voor de gemeentelijke feestzaal.

Wij starten op het Burgemeester Heymansplein en zien voor ons een gebouwencomplex staan.

Het complex bestaat uit rechts Buurthuis De Kardijk in het midden de voormalig bibliotheek nu de Gemeentelijke Feestzaal en links het OCMW-kantoor.

Aan de straatkant staat het borstbeeld van Gaston Ooms zaliger, notaris en oud-burgemeester van Beverlo.

Burgemeester Ooms werd gevangen genomen door de Duitsers in 1943 en overleed in 1945 aan de Duits-Tsjechische grens in kamp KZ- Flossenburg.

Voor het OCMW gebouw op het grasperk staat tussen de hortensia’s het ijzeren monument “Beertje met de gebroken Ringen”.

Het monument is geïnspireerd op de gemeentefusie van 1977, toen Beverlo echter niet opnieuw werd samengevoegd met Oostham en Kwaadmechelen (wat voordien wel was).

Door de fusie van Oostham en Kwaadmechelen werd de gemeente Ham in het leven geroepen op 2 januari 1977.

Beverlo werd integendeel opgenomen in de gemeente Beringen, waar het historisch gezien geen enkele band mee had.

Wij verlaten het plein en wandelen verderop het Beverpad in tot aan de sporthal met de toepasselijke naam ‘t Beverke.

Wij gaan voorlangs ‘t Beverke richting groen parkje aan de achterkant van de sporthal.

Stilaan verlaten wij de dorpskern via de Reservorenstraat en Molenvijverstraat.

Na het oversteken van de drukke Heppensesteenweg nemen wij even verderop de Braamstraat.

Ondertussen hebben wij op ons wandelroute al twee kapelletjes gepasseerd aan de derde kapel gaan wij even schuilen voor een korte plensbui.

O. L.Vrouw van rust staat er op de kapelgevel geschreven.

Terug op stap na de bui, ongeveer honderd meter voorbij de kapel gaan wij linksaf en verlaten wij de bewoonde wereld.

Een bospad loods ons door de Binnenveld bossen.

Het Binnenveld was tot half vorige eeuw uitgestrekt heide- weide- en akkergebied maar werd voor een groot deel bebost.

Het bos bestaat hoofdzakelijk uit eikenbos, naaldbos en enkele moerasbosjes.

Uit het bos wandelen wij langs akkers en maïsvelden.

Verderop bereiken wij via de Eindertstraat de Oosthamsesteenweg (linksaf).

Wij volgen het fietspad langs de drukke steenweg en passeren de Grote Beek.

De Grote Beek die hier het bos inloopt ontspringt ten zuidoosten van Leopoldsburg.

Voorbij Tessenderlo waar de Kleine Beek zich erbij voegt mondt de Grote Beek uit in de Grote Laak.

Wij slaan verderop linksaf de Schansvijverstraat in (fietspad).

Na het oversteken van de Heppensesteenweg volgen wij terug het Beverpad richting Burgemeester Heymansplein.

De Sint-Lambertus kerk van Beverlo ligt niet langs de afgelegde wandelroute.

De kerk staat +- 200 meter verderop richting Koolmijnlaan.

Het kerkgebouw opgetrokken in classicistische stijl dateert uit 1780.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de kerk zwaar beschadigd.

In 1958 werd ze volledig hersteld en kreeg de kerk een nieuwe sacristie en doopkapel.

Het fraaie kerkinterieur bestaat uit drie barokaltaren en rococobiechtstoelen uit de 18^de eeuw.

Naast de kerk staat nog een oud Heilig Hart beeld en oorlogsmonument ter eren van de gesneuvelde soldaten.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Bij regenperiodes zijn laarzen aangeraden, erg modderig bospad.

Twee andere wandelroutes vertrekken op het plein: Hanebergpad (groene rechthoekjes, 5 km) en Mettenbergpad (rode driehoekjes, 8 km).

Wandeldatum: dinsdag 19 augustus, afwisselend zon en buien, maar (17°).

Vallei van de Emmels - Born (Amel).

Ligging / start: tegenover de kerk van Born, deelgemeente van Amel.

Het dorpje Born ligt in het Belgische Duitssprekende Oostkanton, op ongeveer 6 km ten noorden van het stadje Sankt Vith.

Parking: er bevindt zich een uitgestrekte parking tegenover de kerk.

Afstand: rondwandeling van 9,5 km.

Wandelwegen: goed verharde fiets- en wandelweg, half verharde weg opgevuld met leisteen, asfaltwegen.

Bewegwijzering: groen kruisje.

Wandelbord: op de parking, het kleinste bord tussen een reeks andere infoborden.

Deze wandeling staat ook uitvoerig beschreven met wandelplan in Wandelboek Ardense Natuur van uitgeverij Lannoo, wandeling 16 vanaf blz. 131.

Het dorpje wordt gedomineerd door het betonnen "Von Korff"-viaduct, het symbool van Born staat er te lezen op een infobord.

Het viaduct dat volgens ons dringend moet worden opgeknapt is een overblijfsel van de door de Duitsers gebouwde oorlogsspoorlijn 47A: Vielsalm - Recht - Born.

De voor militaire doeleinden aangelegde oorlogsspoorlijn uit de Eerste Wereldoorlog werd al dertig jaren later buiten dienst gesteld en opgebroken.

De fraaie romaanse St. Luciakerk die wij vanaf de parking zien staan is gebouwd in natuursteen.

Ook in natuursteen gebouwd is het herdenkingsmonument ter ere van de gesneuvelde soldaten uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, het monument staat naast de kerk.

Wij wandelen met de rug naar de kerk de parking helemaal af en steken de geasfalteerde dwarsstraat over richting voormalige spoorwegbedding.

De spoorwegbedding van wat ooit de Vennbahn was is hier heraangelegd als toeristisch wandel- en fietspad.

Ruim 4 km wandelen wij op de goed verharde bedding (opgevuld met grind) en krijgen wij onderweg prachtige panorama’s op de groene heuvelachtige omgeving.

Na even wandelen steken wij rivier De Emmels over die hier kronkelend door het landschap loopt.

Het riviertje amper 10 km lang ontspringt bij Sankt Vith in het Emmelserwoud en mondt uit in rivier De Amel bij het buurdorpje Montenau.

De brede vallei waar De Emmels dooruit stroomt is natuurgebied en deels uitgeroepen tot beschermd natuurreservaat, is ondertussen uitgegroeid tot 55 ha.

Het open landschap hier wordt vooral gekenmerkt door zijn vochtige en droge weilanden.

Het natuurreservaat genaamd: BNVS Naturschutzgebiet der Emmels fungeert als een belangrijk toevlucht oord voor vele bedreigde dieren- en plantensoorten.

De weilanden zijn een echte schatkamer aan planten- en bloemendiversiteit.

In de vochtige weilanden met laagveenmoerassen staan onder andere zeldzame moerasplantensoorten en orchideeën.

Heel wat weidevogels voelen zich thuis in de rustige vallei, zoals het gele kwikstaartje, graspieper, sprinkhaanzanger, bosrietzanger, rietgors en vele andere.

Een kleine populatie paapjes (bedreigde vogelsoort) komt hier in de vallei nog regelmatig broeden.

Tijdens de vogeltrek is het een rustgebied voor de kraanvogels, de boeiende doortrekker die hier komt uitrusten is de Grus grus.

Enkele infoborden langs de wandelweg geven meer uitleg over het beheren van het natuurreservaat.

Verderop staat ook een gedenksteen voor wijlen Hubert Wiesemes, hij was oprichter en conservator van het natuurreservaat Der Emmels.

Juist voorbij de richtingwijzer van Wallerode verlaten wij de voormalige spoorwegbedding door rechts een smal grindpad te volgen.

Het korte bergop lopende grindpad komt uit op een asfaltweg (rechtsaf).

Onmiddellijk zien wij rechts een indrukwekkende hoeve liggen, met de naam Gut Eid.

De fraaie L-vormige hoeve met witte gevels heeft groene poorten en vensterluiken.

Voorbij de hoeve hebben wij half verharde weg onder ons voeten, de weg is opgevuld met Ardense leisteen.

Na het passeren van een laan gaan wij door een uitgestrekt bosgebied dat voor een grote deel uit sparren bestaat.

Vanaf het infobord van Houtvesterij St. Vith stappen wij terug over asfaltweg.

De volgende dwarsweg met rechts een stenen kruis steken wij over.

De Emmels loopt hier terug door het landschap.

Links een mooi uitzicht op de Emmels die hier verdwijnt tussen de weilanden met op zijn oevers een rand van bloemen.

Juist voorbij De Emmels kiezen wij aan de Y- splitsing de rechtse weg.

Na een stevige klim is het weer genieten van een weids uitzicht op de weilanden.

Aan de volgende dwarsweg gaan wij rechtdoor, een weg doorheen het gemeentelijk naaldbos van Amel.

Bij het volgende kruispunt houden wij even pauze aan het rustbankje.

Daarna steken wij het kruispunt over met links en rechts nog steeds naaldbos.

Stilaan bereiken wij na nog een stevig klim en daling terug het dorpje Born.

In de verte ligt de kerk en het viaduct, nog even doorbijten en wij staan na een fikse wandeling terug op de parking.

Wij sluiten ons mooi dag uitstapje Ardennen af in Sankt Vith, een beetje rond kuieren (veel winkels zijn er niet) en daarna een snack eten.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

Gewoon stevige wandelschoenen volstaan voor de wandeling.

Op de infoborden onderweg staat alles uitgelegd in de drie landstalen, dus ook in het Nederlands.

In de bovengenoemde Lannoo’s wandelboek staat nog een mooi verhaal over goudzoekers die hier goud vonden aan De Emmels op het eind van de 19^de eeuw, er ontstond toen een ware goudkoorts.

Een echte goudader werd echter nooit ontdekt, het bleef bij wat schilfers en af en toe een goudklompjes.

Wil je meer weten over de oorlogsspoorlijn en het viaduct:

Wil je meer weten over de kraanvogel met zijn wetenschappelijke naam Grus grus:

Wandeldatum: dinsdag 22 juli 2014, mooie zonnige wandeldag (22° in de Ardennen).

Landschapswandeling - Alden Biesen.

Ligging / start: Kasteelstraat 6 Rijkhoven, deelgemeente van Bilzen.

Parking: groot parkeerterrein tegenover het kasteel.

Afstand: rondwandeling van 4 km.

Wandelwegen: bospad, graspaden, veldweg, holle weg en betonwegen.

Bewegwijzering: blauwe ruitjes.

Wandelbord: aan de rand van het parkeerterrein (richting kasteel).

De wandeling heb ik gemaakt met mijn broer Johan en zijn hond Faldo.

Wij beginnen met langs de omheining van het kasteel Alden Biesen (waterburcht) af te wandelen.

Eigenlijk is het kasteel een imposante Landcommanderij dat ooit van de Ridders van de Duitse orde was.

De Landcommanderij staat hier op een domein van 56 ha en is het grootste kasteelcomplex in de Euregio.

Het geheel bestaat uit: kasteel met noordelijke en zuidelijke voorburcht, bogengalerij, kerk, oranjerie, buitenhof, enkele schuren, rijschool, apostelhuis en rentmeesterij.

Verder bevindt zich rechts van het kasteel het rustgevende Engelse park met zijn Minervatempel en Zomerpaviljoen.