Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
18-06-2017
209. BELLEVUEBOS - KORTESSEM
Verborgen Moois, Bellevuebos - Kortessem.
Startpunt: het Hemelspark, Opeindestraat z/n Kortessem.
Ligging: het Hemelspark is gelegen tussen de Tongersesteenweg en de Opeindestraat.
Parking: kleine parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 5,8 km.
Wandelwegen: betonweg, kiezelpaden, bospaden.
Bewegwijzering: rode richtingswijzer.
Wandelbord: links, ingang van de parking.
De wandeling heb ik gemaakt met zus Marleen, broer Johan en vriendin Carine.
Via toegangshek betreden wij het Hemelspark een 3 ha groot park dat zich bevind in een natuurlijke groene oase binnen de vallei van de Winterbeek.
Ooit was het Hemelspark een recreatiedomein met een exotisch vogelpark.
De illegale bouwwerken die hier destijds stonden op het domein zoals woonhuis, cafetaria, volières, dierenhokken en stalling zijn afgebroken.
Vandaag is het 3 ha groot park opgekocht door de VLM (Vlaamse Land maatschappij) en omgetoverd tot een natuurspeelplek voor kinderen.
Het Hemelspark bestaat uit verschillende speelzones: sport- en speelweide met speeltoestellen, vijver, heuvel en natuur educatief speelbos.
Ook een mooie picknickplaats en schuilhut zijn aanwezig.
Wij volgen het kiezelpad dwars door het park en komen uit op een tweesporige betonweg, rechtsaf.
Met rechts een ondoordringbare wildernis, bomen, struiken, distels en netels en links weiland.
Daarna volgen wij een rij populieren tot aan de houten brug aan de Winterbeek.
Door de aanhouden droogte van de laatste maanden staat de beek zo goed als droog.
Wij steken de brug niet over maar gaan ze voorbij en wandelen langs de rand van peren- en appelboomgaard.
Verderop bereiken wij het Bellevuebos en hebben wij de keuze de uitgestippelde wandelroute linksaf of rechtdoor te volgen, wij kiezen rechtdoor.
Het 105 ha groot Bellevuebos ligt tussen Kortessem en Gors-Opleeuw en is één van de grote bosrijke gebieden van Zuid-Limburg.
Het bosgebied wordt beheert en beschermt door het Agentschap voor Natuur en Bos.
Als typisch Haspengouws hellingsbos strekt het zich uit op de steilere oosthelling van de vallei van de Winterbeek.
Het bos bestaat uit loofboom soorten zoals: eik, es, tamme kastanje, esdoorn, linde en haagbeuk.
Verder bestaat het bos uit vrij oude populierenbestanden en op vochtige plaatsen elzenbroeken.
Halfweg de wandeling gaan wij even uit het bos en volgen na het oversteken van de houten brug over de Winterbeek een kiezelweg door het open veld.
De uitgestrekt akkers zijn beplant met bieten, maïs, rogge en tarwe.
De wilde kamille groeit hier weelderig langs de wegkant samen met de klaproos.
Andere kruiden en bloemen die wij onderweg tegenkomen zijn, slanke sleutelbloem, de gewone agrimonie, gevlekte aronskelk, gulden boterbloem, speenkruid, heelkruid, bieslook, daslook en de reuze paardenstaart.
Na het passeren van een kleine uitkijktoren komen wij uit op een betonnen weg, linksaf.
Verderop terug een stijgende weg door het bos, op het hoogste punt zitten wij 87 meter boven de zeespiegel.
Op een open plek aan de bosrand hebben wij even een uitzicht op de verre omgeving.
Terug in het bos vliegen enkele bosduiven weg, andere vogelsoorten die men hier heeft waargenomen zijn verschillende spechtensoorten, wespendief, bosuil en havik.
Een bosbewoner die de oude holle bomen als zomerverblijfplaats gebruikt is de Bechsteins vleermuis.
In het bos zou ook een populatie reeën leven, maar zijn schuwe dieren en laten zich moeilijk zien.
Ook zouden er dassenburchten aanwezig zijn, ook niet gezien.
Op einde volgen wij dezelfde terugweg langs laagstambomen en door het Hemelspark.
Tips / opmerkingen: mooie wandeling door veel groen, de wandelroutes in dit nieuw wandelgebied zijn pas uitgestippeld vorige maand.
Er is ook een kortere wandeling uitgestippeld van 3,8 de gele richtingswijzer volgen.
Parking: voor één keer met de trein gependeld naar Station Gent-Sint-Pieters.
Deze wandelroute staat perfect en uitgebreid beschreven met wandelplan in de stadsgids van Gent.
Deze gids is gratis te krijgen
op de toeristische dienst en is ook te downloaden:
Afstand: rondwandeling van 3,7 km, aan de hand van het wandelplan maakt je de wandeling korter of langer.
Ons wandelplan, zo hebben wij gewandeld:
De wandeling heb ik samen gemaakt met vriendin Carine.
In een korte beschrijving meer info over de voornaamste historische gebouwen in de Gentse binnenstad.
Zo staat er op het Sint-Baafsplein de gotische Sint-Baafskathedraal uit de 15de eeuw, met Sint-Bavo als patroonheilige.
De kathedraal heeft heel wat kunstschatten: barokke hoogaltaar, rococo preekstoel in marmer en eik, de Calvarie triptiek van Justus van Gent, praalgraven van Gentse Bisschoppen en het wereldberoemd Lam Gods.
Aan de andere kant van het plein staat de Belforttoren van Gent die behoort sinds 1999 tot het UNESCO wereldgoed.
De toren staat symbool voor de stedelijke vrijheid in de middeleeuwen en herbergde de stadsprivileges.
De draak op de torenspits moet waken over de stad en de kostbare schatten van het belfort.
Wie de toren betreed heeft boven een adembenemend uitzicht op de stad.
De Lakenhalle is tegen het belfort aangebouwd, is gebouwd in de middeleeuwen toen Gent het centrum was van de lakenindustrie.
Elk laken dat destijds in Gent of omgeving werd geproduceerd moest via de Lakenhalle worden verhandeld, dat kon pas naar nadat de kwaliteit werd goedgekeurd.
In de schaduw van het belfort staat de KNS (Koninklijke Nederlandse Schouwburg) uit eind 19de eeuw.
Opvallend aan het gebouw is de gevel in groot boogveld, versierd met een kleurrijk mozaïek.
In de nissen prijken beelden en is er een kunstwerk van Apollo en de Muzen te zien.
Een volgende bezienswaardigheid is de Duivelsteen een middeleeuwse burcht van ridder Geeraard Vilain ( bijnaam de Duivel).
Het gebouw deed in de loop der eeuwen dienst als klooster, school, weeshuis, gevangenis en krankzinnigengesticht.
Aan de Botermarkt staat het stadhuis, bestaat uit twee fraaie gevels, eentje in laatgotische stijl, de andere in renaissancestijl.
Aan de Kraanlei 65 langs de Leie staat het voormalige Kinderen van Alijnhospitaal, een middeleeuws godshuis waar zieke, arme en ouderen werden verzorgt, is nu het Museum voor Volkskunde.
Het huis bestaat uit een kapel en een zestiental huisjes rondom een binnenplein.
Vlakbij ligt de oude wijk Patershol, stappen hier over nauwe steegjes die terug gaan tot de middeleeuwen, is vandaag een hippe en charmante buurt met talrijke restaurantjes.
In het hart van het Patershol in de Vrouwebroersstraat staat het voormalig Caermersklooster, bestaat uit twee kloosterpanden een sacristie, gastenverblijf en brouwerij.
Na restauratie is het vandaag Provinciaal Centrum voor Kunst en Cultuur, hier worden vooral tentoonstellingen gehouden.
Via de Geldmunt en Burgstraat wandelen wij naar de imposante Burcht Gravensteen.
Het Gravensteen is de enige middeleeuwse burcht in Vlaanderen met een nog vrij intact verdedigingssysteem.
Wij brachten een bezoekje (10 inkomst) aan het Gravensteen met zijn ridderzaal, wapenzaal, folterkamers en wandelen over de vestingmuren met zijn talrijke schietgaten.
Aan het Veerleplein tegenover de burcht heb je via een prachtige monumentaal poortgebouw toegang tot de oude vismijn.
Het gerestaureerde neogotisch hoofdgebouw bied onderdak aan een brasserie met feestzaal en in een ander deel is het infokantoor voor de Dienst voor Toerisme (hier kun je de gratis stadsgids krijgen).
Vanaf de Grasbrug aan de Leie zien wij het Groot Vleeshuis, een uit 1419 daterende overdekte vleesmarkt.
Opmerkelijk is het karakteristieke uitzicht van het gebouw wordt uitgedragen door zestien traveeën met trapgeveltjes.
Na jaren van onbruik is er vandaag een centrum voor streekproducten gevestigd.
Gelegen aan de middeleeuwse binnenhaven zijn de romantische Graslei en Korenlei het mooiste stadsgezicht van Gent, zeker de sfeerverlichting bij avond moet je zien.
Hier staan prachtige schippershuizen uit de zestiende en zeventiende eeuw, de opvallendste panden zijn het Gildehuis der Vrije Schippers, Spijkerhuis, Korenstapelhuis, tolhuisje.
Kuierend langs de Korenlei bereiken wij de Sint-Michielshelling (brug) met de Sint-Michielskerk.
De bouw van de Sint-Michielskerk startte in 1440 en was pas in 1825 afgewerkt wegens geldgebrek.
Een ontwerp uit 1662 plande een 134 meter hoge toren die er nooit kwam, strandde op een schamele 24 meter met plat dak.
Via de Predikherenlei en Ajuinlei wandelen wij naar het Koophandelsplein met het Oud Justitiepaleis.
Het fraaie gebouw in Italiaanse renaissance stijl is uit de 19de eeuw, na een brand in 1926 werd het gebouw grondig gerenoveerd.
Via de drukke winkelstraat de Veldstraat wandelen wij terug richting centrum.
Op de Korenmarkt staat de Sint-Niklaaskerk, deze is opgetrokken in typische Doornikse blauwe steen.
Ook het oud postgebouw is hier te zien, gebouwd in een eclectische stijl met overwegend neogotische en neorenaissance invloeden.
De gevels zijn versierd met beelden en wapenschilden, deze stellen België, Vlaanderen, Wallonië, de 9 provincies en 23 toenmalige Europese staatshoofden voor.
Het gebouw heeft achthoekige torens met spitsen en een 52 meter hoge ranke uurwerktoren.
Eind van de historische stadswandeling, afsluiten doen wij met een drankje op de Korenmarkt.
Parking: Gemeenteplein of op de Houtmarkt, als daar volzet is de straten in de omgeving.
Afstand: rondwandeling van 12 km.
Wandelwegen: aarde-,veld-, kassei, beton- wegen.
Bewegwijzering: rode vierkantjes.
Wandelbord: onder de grote spar op de Houtmarkt.
De wandeling heb ik samen met broer Johan gemaakt.
Eerst brengen wij een bezoek aan de Tuinen van Hoegaarden (gratis).
Deze
tuinen liggen achter het fraaie Kapittelhuis, een herenhuis uit de 18de
eeuw dat ingericht is als café-restaurant en toeristisch infocentrum.
Het tuinpark is het voormalige kapittelpark, is ongeveer 4 ha groot en bestaat uit kleinschalige modules rond een bepaald thema, de eeuwen oude parkbomen zijn blijven staan.
De tuinen liggen ook in de schaduw van de dominante Sint-Gorgoniuskerk.
De kerk is gebouwd in zuivere rococostijl, maar weinig religieuze gebouwen zijn in deze stijl gebouwd in de Lage Landen.
Na ons bezoek aan de tuinen steken wij de Houtmarkt en het ernaast liggende Gemeenteplein over.
Op het Gemeenteplein aan de grote spar volgen wij de bewegwijzering richting Walestraat.
Na de laatste huizen in de Walestraat is het via een betonweg flink bergop gaan.
Achter ons ligt nu het dorpje, uitzicht op de kerk en helemaal links in de verte de Brouwerij van Hoegaarden.
Hoegaarden was ooit een echte brouwerijgemeente en telde 35 brouwerijen, er blijven maar een paar van over.
Onderweg enkele holle wegen en slecht begaanbare kasseiwegen.
Voor afwisseling weidse vergezichten op weilanden en vooral akkerland.
De
akkerbouw is de belangrijkste landbouw tak in Hoegaarden, de teelten
zijn hoofdzakelijk suikerbieten, tarwe en maïs en de laatste jaren ook
meer alternatieve gewassen.
Verderop rechts in de diepte ligt de groene vallei van de Nermbeek.
Via een smal pad van beton wandelen wij richting gehucht Nerm.
Hier stroomt de Nermbeek door het gehucht, er wordt even langs de beek gewandeld die daarna links de weilanden instroomt.
Voorbij het gehucht ligt het prachtige natuurreservaat Rosdel van 65 ha, infobord aanwezig.
Het
Rosdel is een complex dat bestaat uit de valleien van de Schoorbeek en
de Nermbeek die uitgestrekt loopt vanaf het gehucht Nerm tot aan de
taalgrens van L'Ecluse.
Aanwezig in de valleigedeelte zijn oude graslanden, rietlanden, moerassige ruigte, broekbossen en populierenaanplantingen.
Daarnaast
zijn er de mooie valleiflanken en de terrassen die naast struwelen van
doornige struiken uitgegroeid zijn tot soortelijke en structuurrijke
graslanden.
In deze droge kalkrijke en kruidenrijke graslanden staan marjolein, margriet, knoopkruid, heelblaadje, jakobskruiskruid, enz.
Uniek
in het reservaat zijn de zeldzame orchideeën die hier groeien zoals het
bleek bosvogeltje, bokkenorchidee, bosorchidee, het soldaatje,
bijenorchidee en bergnacht orchidee.
Wij volgen de wandelroute, flink bergop tot aan de taalgrens.
Vanaf het moment dat wij in de verte de kerktoren van L'Ecluse zien slaan wij rechtsaf een holle weg in, flink bergaf.
Spoedig zitten wij in gehucht Schoor.
In Schoor staan maar enkele huizen, er mag niet meer worden gebouwd omdat het in natuurgebied ligt.
Voorbij
het laatste huis hebben wij onverharde weg met rechts uitgestrekt
moerasvegetatie en elzenbroekbos en links weilanden en akkerlanden.
Voorbij het bosgebied komen wij uit op een open plek met picknicktafel, pauzeren hier en genieten van het weids landschap.
Op een infobord aan de picknicktafel staat meer te lezen over het Rosdel.
Er staat onder andere geschreven dat Natuurpunt Velpe-Mene hier in het Rosdel aan omvormingsbeheer doet.
De
weinig ecologisch interessante populieren in het gebied zullen worden
verwijderd, zodat er meer bos kan ontwikkelen op termijn.
Ook herstel van rietland en moerasvegetatie gebeurt door het natter maken van het gebied.
Dit
gebeurt door de beek die als een slagader door het Rosdel stroomt
ondieper te maken zodat de beek bij regen vlugger buiten haar bedding
treed.
Terug aan de wandel, langs open landschap en een panoramisch uitzicht op het Brabants Leemplateau.
Via betonweg gaan wij richting watertoren van Hauthem.
Deze watertoren zorgt voor waterbevoorrading voor heel Hoegaarden en omgeving.
Ter hoogte van de watertoren hebben wij een mooi uitzicht op Hoegaarden.
Terug richting dorp wandelen wij via onverharde wegen, deze kunnen er modderig bijliggen na veel regen.
Bij
het nadere van het centrum nemen wij de Brouwerij Loriersstraat en
Henri Dotremontstraat en staan spoedig terug op het Gemeenteplein.
Tips / opmerkingen: mooie wandeling met prachtige natuur en weidse vergezichten.
Het is ook mogelijk om de wandelroute te verkorten, volg dan het groene ruitje (7,5 km).
De Tuinen van Hoegaarden zijn best een bezoekje waard, voor meer info:
Startpunt: aan de ingang van Domein Bovy, Galgeneinde 23 Bolderberg, deelgemeente van Zolder.
Parking: groot parkeerterrein aan Domein Bovy.
Afstand: rondwandeling van 8,8 km.
Wandelwegen: straten, jaagpad, zand- en bosweg.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: links aan de ingang van Domein Bovy.
De wandeling heb ik samen met broer Johan en zus Marleen gemaakt.
Domein Bovy is een winning die bestaat uit een aantal hoevegebouwen in vakwerkstijl, deze zijn gegroepeerd rond het binnenhof.
De Bolderbergse winning is ooit gebouwd door de Norbertijnen van de Abdij van Averbode.
Maar dankt zijn naam aan de Limburgse gouverneur Joseph Bovy die hier tot 1879 woonde op het domein, zijn borstbeeld staat rechts aan de ingang.
In de hoevewoning was destijds een hotel met café en taverne, in de oude schuur was er ook een horecazaak, namelijk de bekende Pannenkoekenbakker, deze heeft enkele maanden terug zijn deuren gesloten.
Het eens zo fraaie recreatiedomein is na jaren verwaarlozing zijn toeristische troeven kwijt gespeeld.
Maar er is beterschap op komst de gemeente gaat het 34 ha groot domein dat bestaat uit bos en vijvers stilaan terug opknappen.
De natuurvijver waar wij eerst over stappen via een knuppelpad is terug tiptop in orde.
Een volgende vijver is de visvijver, hier is ook een nieuwer knuppelpad aangelegd.
Hier gaan wij links voorbij de visvijver en komen aan de leegstaande geitenboerderij Hoeveberg.
Dit was een bekende geitenboerderij, hier kwam men vroeger uit alle hoeken van Limburg een geitenroomijsje eten, zaak is al een tiental jaren gesloten.
Wij wandelen tot aan de achterkant van de geitenboerderij, volgen daar een zandpad langs de voormalige geitenweide.
Aan de rand van de weide staat een infobord over turfputten die hier zouden liggen, putten niet gezien.
Op de voorkant van het infobord staan afbeeldingen over de plaatselijke fauna en flora.
Een modderige pad langs ondoordringbaar moerasbos loods ons richting kanaal.
Het jaagpad langs het Albertkanaal volgen wij tot een honderd meter voor de eerste kanaalbrug, rechtsaf.
Via de Laarstraat en Kerkstraat komen wij uit aan de Sint-Quirinuskerk van Viversel.
De neoclassicistische zaalkerk met ingebouwde westtoren werd gebouwd in 1838 en vergroot in 1859.
Juist voorbij de kerk slaan wij linksaf, een bospad langs de kronkelige Laambeek.
Daarna nemen wij een pad rondom een visvijver en openluchtzwembad.
Ter hoogte van de ingang van het openluchtzwembad gaan wij links het domeinbos Molenveld in.
Het bos bestaat uit loof- en naaldhout, deels spontaan ontstaan en deels aangeplant.
Verderop in het bos passeren wij de Vijvers van Terlaemen, waarvan 50 ha vijvergebied eigendom zijn van het Kasteel van Terlaemen, deze maken tegenwoordig deel uit van het Vijvergebied Midden-Limburg.
De prachtige vijvers met rietkraag en waterlelies zijn ontstaan door ontginning van ijzeroer en ijzerzandsteen en worden gevoed door de Laambeek en Echelbeek.
Voorbij de vijvers komen wij uit aan parking Gate 1 van het Circuit van Zolder.
Steken de parking over en volgen iets verderop in het Herderspad een bospad bergop richting Galgenberg.
De Galgenberg is een beboste getuigenheuvel, de bodem bestaat uit de bruine ijzerzandsteen van uit de tijd dat de Diestiaanszee tot hier reikte (25 tot 35 miljoen jaar geleden).
Het reliëfrijk bos bestaat hoofdzakelijk uit naaldbos en mooie bijmenging van loofhout.
Uit het bos stappen wij over de Fazantenlaan terug richting Domein Bovy, einde van een mooie wandeling.
Tips / opmerkingen: Deze wandeling kun je ook beginnen aan de kerk van Viversel, wandelbord aanwezig, zijkant kerkplein.
Tijdens de wandeling moet je het hinderend geluid van de raceauto's op het circuit van Zolder erbij nemen.
Een andere prachtige wandelroute vertrekt aan domein Bovy richting Kluis van Bolderberg, zie wandelbord.
Het Kasteel van Terlaemen ligt niet langs de wandelroute, stop er even met de auto (Terlaemenlaan 125).
Voor een kijk op het racecircuit van Zolder en een panoramisch uitzicht op de Limburgse bossen en de terril van Zolder moet men in de brasserie van Hotel de Pits zijn, Sterrenwacht 143.
Wandeldatum: april 2017, bewolkte dag zonder regen.
Startpunt: Kasteel van Ordingen, Ordingen-Dorp (straatnaam) 50 Ordingen, deelgemeente van Sint-Truiden.
Parking: parkeerplaats langs de ijzeren omheining van het kasteel.
Afstand: rondwandeling van 5 km.
Wandelwegen: straten, fietspad en kasseiwegen.
Bewegwijzering: straatnamen en fietsknooppunten helpen onderweg.
Wandelbord: geen, voor de uitgestippelde route zie onderaan.
Het kasteel van Ordingen is in de vroege middeleeuwen ontstaan als een waterburcht en hoorde toe aan het Graafschap Loon, later ging het over in het Prinsbisdom Luik.
Rond 1611 werd het aangekocht door de Landcommanderij Alden Biesen en omgebouwd tot Commanderij van Ordingen.
Door de eeuwen heen werd het kasteel verschillende keren verwoest en heropgebouwd.
Het huidige gerestaureerde kasteel is gebouwd in neorenaissance stijl.
Links van het kasteel staat het poortgebouw met wachthuis, het commandeurswoning en hoektoren, dit zijn delen van de 17de-eeuwse commanderij (gerestaureerd).
Wij keren het kasteel de rug toe en gaan aan het wandelen, richting fietsknooppunt 171.
Steken iets verder de drukke straat over en zien de eerste bloesems aan Ordingen-Dorp.
Verderop staat het voormalige Gemeentehuis, gebouwd in eclectische stijl.
Het is een alleenstaand dubbelhuis, bestaat uit drie traveeën en twee bouwlagen, onder leien zadeldak.
Aan het gemeentehuis slaan wij af en volgen de Relindisstraat tot aan de kerk.
De éénbeukige neogotische Sint-Harlindis en Relindiskerk uit 1858 heeft een ingebouwde naaldvormige toren.
Het schip is in vijf traveeën, koor met rechte traveeën en driezijdige sluiting, ten noorden en ten zuiden sacristieën.
In de kerk staan de eiken beelden van Sint-Harlindis en Relindis uit 1568, drie laatgotische banken uit begin 16de eeuw en een kalkstenen doopvont uit 1700.
Wandelen de Relindisstraat verder af en volgen daarna links de Hogeweg.
Verderop een kasseiweg de Kruiskapelstraat (nog steeds richting fietsknooppunt 171).
In de Kruiskapelstraat aan een picknicktafel staat een reusachtige plataan die bij metingen in 1988 een stamomtrek had van 4,48 meter en een hoogte van 31 meter.
Iets verder staat de Heilig Kruiskapel uit 1640, gebouwd in barokstijl en door de eeuwen heen regelmatig gerestaureerd.
De kapel is in baksteen waarin ook kalk- en mergelsteen is verwerkt voor hoekbanden, speklagen en vensteromlijstingen.
Het nieuwe kerkhof van Ordingen ligt er juist langs.
Ter hoogte van het kerkhof aan de Y- splitsing volgen wij de linkse weg.
Spoedig zitten wij tussen de bloesems, uitgestrekte boomgaarden die dit jaar al vroeg in bloei staan, begin april.
Verderop links mooi uitzicht op het dorpje Zepperen, met onder andere de Sint-Genovevakerk.
Aan fietsknooppunt 171 staat er in de bloesemperiode een foodtruck aan de rand van de bloesemrijke boomgaarden.
Hier houden wij een korte pauze en maken gebruik van een tafeltje en stoeltje midden tussen de bloesems, bestellen aan de mobiele bar een drankje en hapje.
Volgen daarna het fietspad richting knooppunt 170 met links in de diepte een oude spoorwegbedding.
Aan fietsknooppunt 170 een kruispunt van fietspaden is het even richting knooppunt 169.
Wij zitten nu in Rijkel een landbouwersdorpje, deelgemeente van Borgloon.
Aan het eerste kruispunt slaan wij rechtsaf, volgen de Oude Truierbaan.
Eerst wandelen wij voorbij de velden op de Hondsberg, daarna zitten wij terug tussen de boomgaarden.
Her en der staat er een bijenkast tussen de bloesems.
Om de bloesems te bestuiven doen de fruittelers een beroep op de bijen of hommels van imkers.
Bij warm lenteweer kan de bestuiving optimaal verlopen, bij donkere en koudere dagen vliegen bijen liever niet uit.
De hommel is meer actief en vliegt bij acht graden al uit.
Op het einde van de weg komen wij terug uit aan de Kruiskapel en de plataan.
Achter de plataan slaan wij linksaf de Lenertstraat in, richting dorpskern van Ordingen.
Aan de volgende T-splitsing nemen wij rechts De Dreef, een kaarsrechte kasseiweg die ons leidt naar het Kasteel van Ordingen.
Nog Ordingen-Dorp (drukke weg) oversteken en honderd meter verder staat terug het kasteel.
Tips / opmerkingen: de uitgestippelde route:
Alles over het Kasteel van Ordingen:
Deze wandeling loopt over verharde weg, stevige wandelschoenen volstaan.
Wandeldatum: begin april, afwisselend bewolk en zon.
Wandelwegen: mengeling van aarde-, bos- en veldwegen waarvan sommige opgevuld zijn met grind.
Bewegwijzering: oranje kruisjes.
Wandelbord: in een uiterste hoekje van het Statieplein, daar waar nog andere infoborden staan.
Wij beginnen met het Statieplein over te steken richting achterkant.
In de Sint-Hubertusstraat passeren wij de parochiekerk gewijd aan Sint-Hubertus.
Het
gebouw heeft een massieve toren met ingesnoerde spits uit de 15de of
16de eeuw en is opgetrokken in mergelsteen, Maasgotische stijl.
In 1938 werd het oude schip uit 1787 vervangen door een zaalkerk.
Aan het volgende kruispunt gaan wij rechtdoor en gaan door een holle weg de Pruisstraat.
Rechts aan trappen gaan wij omhoog.
Een aardeweg langs houtkant, het is hier stevig bergop.
Eens boven aan de grenspaal (grens tussen België en Nederland) slaan wij linksaf.
Via een hekje gaan wij natuurgebied Sint-Pietersberg binnen, zitten op Nederlands grondgebied.
De
Sint-Pietersberg is een langgerekte heuvelrug die zowel over
Vlaanderen, Wallonië als Nederland loopt en alles samen ongeveer 8 km
lang is.
Men spreek hier van een mergelplateau, vele oude en actieve grind- en mergelontginningen lieten hier diepe sporen na.
Uitzicht vanaf de Sint-Pietersberg op het dal met daarin Kanne, verderop mooi uitzicht op het Kasteel van Neerkanne.
Rechts
zien wij de schoorsteen van de ENCI fabrieken, een bedrijf dat een deel
van de Sint-Pieterberg ontgint voor het maken van cement.
Links in het dal de Duivelsgrot, hier dalen wij naar toe.
De Duivelsgrot is ontstaan door kleine ontginning destijds door de lokale bevolking.
Aan de grot bevind zich een poel en enkele infoborden over de plaatselijke natuur.
Wij wandelen rond de grot en klimmen daarna omhoog via trappen en komen uit op het hoger gelegen gebied van de Sint-Pietersberg.
Wandelen hier een tijdje op hoogte en dalen dan terug naar beneden en verlaten het natuurgebied.
Zo komen wij uit op een fietspad dat naar rechts wordt gevolgd.
Verderop volgen wij links het Jezuïetenpad, tot aan de Jezuïetenberg.
In de berg, zeg maar kalksteengroeve zijn meer dan 350 schilderijen, houtskooltekeningen en sculpturen te zien.
De kunstwerken zijn er door de paters Jezuïeten aangebracht, al sinds 1860 waren ze hier actief.
Vandaag zijn de werken goed beschermd en onderhouden door de Stichting Jezuïetenberg. Spijtig genoeg is de grot alleen in groep te bezoeken, heel even een kijkje nemen mocht van de gids die op de volgende groep moest wachten.
De vriendelijke gids vertelde over de vleermuizen (gefotografeerd) en de plaatselijke zeldzame flora rond de grot.
Wij keren op ons stappen terug en volgen de veld- grindweg omhoog richting top van de Cannerberg.
Onderweg een prachtig vergezicht op Maastricht en omgeving.
Ook een wijngaard zien wij liggen tegen de flank van de berg.
Op de berg aan het ijzeren kruis nemen wij een veldweg met rechts nog mooie vergezichten.
Aan het bordje Millennium bos wandelen wij naar links.
Het bos bestaat uit redelijk jonge beplanting, aangeplant vanaf 2000.
Daarna stappen wij door het Cannerbos, een hellingbos.
Het bos is in de lente prachtig versiert door een wit tapijt van bosanemoontjes.
Na
een stevige daling (smal bospaadje) krijgen wij een prachtig uitzicht
op Kanne met zijn wit en geel geschilderde mergelhuisjes.
Via trappen gaan wij naar beneden tot aan het Kasteel Neercanne.
Wandelen over de toegankelijke binnenkoer van het kasteel, is tegenwoordig een restaurant, Château Restaurant Neercanne.
Château Restaurant Neercanne is een prestigieus sterrenrestaurant op een unieke locatie.
Hier hebben ooit de Europese regeringsleiders geluncht naar aanloop van het ondertekenen van het Verdrag van Maastricht.
Het in mergelsteen opgebouwde historisch terrassenkasteel is het enige in de BeNeLux, meer info over het kasteel zie onderaan.
Vanuit de fraaie baroktuin hebben wij uitzicht op de kasteelvijver en het dal met de meanderde rivier de Jeker.
Wij slaan de zware kasteelpoort achter ons toe en wandelen richting centrum van Kanne.
Even verder terug op Belgische bodem passeren wij de Heilig Grafkapel.
De kapel gebouwd in barokstijl uit mergelsteen is een kleine kopie van de Heilig grafkerk in Jeruzalem.
Ze is uit 1647 en werd bijna volledig vernield in de Tweede Wereldoorlog, rond 1960 terug opgebouwd in oorspronkelijke staat.
Zeker een kijkje nemen in de kapel, Het bepleisterde interieur is overspannen door een tongewelf met barok stucwerk.
De Heilig Grafkamer is een vierhoekig gebouw uit mergel en gepolychromeerd hout en bevat een Christus beeld.
De kapel is vandaag beschermd als monument en enkele jaren terug nog opgeknapt.
Nog even stappen en wij zijn terug op het Statieplein.
Tips/opmerkingen: de geschiedenis van het Kasteel Neercanne: Meer over het fraaie dal dorpje Kanne:
Heel wat wandelmogelijkheden in Kanne, wandeling 127 is er eentje die wij jaren terug hebben gedaan, Kanne / Eben-Emael.
Wandeldatum: zaterdag 25 maart 2017, mooie zonnige dag.
Startpunt: aan de Kapel O.L.V. van Lubbeek, Binkomstraat z/n Lubbeek.
Parking: parking voorzien aan de kapel.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: veld- en aardeweg, bosweg, rustige straten.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Kalvarie wandelpad opgedrukt en pijl als richtingswijzer (zie hieronder foto 15).
Wandelbord: geen, deze wandeling staat beschreven in wandelboekje 20 wandelingen in de Velpevallei.
De kapel van Lubbeek was oorspronkelijk uit 1341, is volgens een legende door ridder Van Kraaiwinkel op het graf van zijn twee dochters gebouwd maar werd later afgebroken.
De huidige kapel uit 1890 is iets verderop gebouwd dan de oorspronkelijke.
De kapel is gebouwd in neogotische stijl en bezit acht kleurrijke glasramen.
Vandaag is het nog steeds een belangrijke bedevaartplaats en zijn tegen de zijgevel ex- voto's in de vorm van tegeltjes geplakt.
Vanaf de voorkant van de kapel hebben wij een mooi zicht op het kasteel met Frans vijverpark.
Het Kasteel 'T Serclaes - de Biolley, is genoemd naar de bewoners, de edele familie 'T Serclaes .
Het kasteel uit eind 18de eeuw is grondig gewijzigd en aangepast in de 19de eeuw.
Stallingen zijn verbouwd tot koetshuis en in de zijgevel is een private kapel bijgebouwd.
De aanpalende boerenwoning is ook verbouwd en de schuur gerestaureerd.
Een ijskelder van het kasteel bevind zich rechts van de kapel.
De kelder dateerde uit begin 19de eeuw maar is na instorting in 2007 terug opgeknapt.
De kapel laten wij achter ons en slaan even rechtsaf, aan de eerste bewegwijzering volgen wij een dreef.
Dit is de Processie weg, deze gaat richting kapel Onze Lieve Vrouw van de Bijstand.
De kapel werd door zwaar onweer in 1995 door een boom vernield, maar is nadien terug opgebouwd.
Wandelend voorbij het privé bos van het kasteel komen wij uit op een verharde weg.
De weg leidt ons richting gehucht Heurbeek.
In het gehucht bevindt zich een oude gerestaureerde hoeve, gebouwd in bak- en zandsteen.
Opvallend aan de hoeve zijn de boogdeuren en de kruisvensters.
Verderop krijgen wij aarde weg onder ons voeten en hebben wij zicht op het Kapellenbos en Begijnenbos.
Wij stappen door een korte holle weg en gaan flink bergop richting Binkom, een deelgemeente van Lubbeek.
Zo komen wij uit op de top van de Keiberg, dit is het hoogste punt van Binkom (95 m).
De dorpskern van Binkom rechts laten wij liggen en slaan links de Wingestraat in.
Op het eind van deze straat hebben wij even veldweg tot aan de Sint-Geertruidendries.
Hier ligt onmiddellijk links (privé weg afwandelen) het Sint-Geertruidenhof.
Een prachtige kasteelhoeve met rieten dak en toren, gebouwd door de directeur van de Tiense suikerraffinaderij, de heer Lucien Beauduin.
Wij wandelen voorbij het afgesloten domein van het Kasteel van Leneberg.
Het kasteel krijgen wij niet te zien, het ligt hier midden in de vroegere bossen van de Abdij van 't Park.
Verderop volgen wij links een bospad en bereiken wij naar stevige klim het Kalvariebos of noem het maar de Kalvarieberg.
Hier op de met statige beuken beplante top staat de Calvariegroep, bestaat uit groot kruis en twee heilige beelden.
Na een korte pauze (rustbankje) gaan wij via een mooie beukendreef terug naar beneden.
Een witte niskapel staat op het eind van de dreef, ze staat er ter nagedachtenis van twee Britse geestelijken.
Wij steken de Binkomstraat terug over en wandelen naar rechts, iets verder staat terug de Kapel, eind van een mooie wandeling.
Tips/opmerkingen: de wandeling was erg bergop en bergaf wat normaal is hier in de Hagelandse heuvels.
Een infopaal aan de Kapel van Lubbeek geeft meer uitleg over de plaatselijke legende.
Parking: juist voor de spoorwegbrug is er een parking.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: bos- en aardeweg, knuppelpad, fietspad en straat.
Bewegwijzering: rode vierkantjes volgen.
Wandelbord: onder de spoorwegbrug doorwandelen, dan zie je het staan.
Vanaf het wandelbord volgen wij rechts de hoge spoorwegberm.
De Ezelsbeek die door het natuurgebied loopt is een van de zijriviertjes van de verderop liggende Jeker.
Wij passeren na even wandelen de steenbreker, een overblijfsel uit de Eerste Wereldoorlog.
De steenbreker dient tegenwoordig als verblijfplaats voor de vleermuissoorten die hier voorkomen.
In het natste gedeelte van het natuurgebied volgen wij een knuppelpad.
Wij komen even uit op een straat maar slaan onmiddellijk linksaf een bospad in.
Rivier de Jeker die wij hier zien ontspringt in het Waals dorpje Geer en mondt uit in de Maas bij Maastricht.
De Jeker is 58 km lang en overbrugt een hoogteverschil van 90 m.
Volgen een veldweg met rechts akkerland en links de rand van de Netbeemden.
De Netbeemden worden begraasd door de Galloway runderen (niet gezien).
Na het oversteken van de Jeker volgen wij de oude spoorwegbedding die hier omgevormd is tot fiets- en wandelpad.
Het bordje Scherpenberg (privé weg) verwijst naar het verderop liggende kasteel.
Kasteel Scherpenberg bestaat uit een langgerekte kasteelgebouw met oud poortgebouw uit 16de eeuw.
Het woonhuis naast het poortgebouw is uit de 17de eeuw en gerenoveerd in de 19de eeuw.
In de tuin staan twee vrijstaande torentjes met ingesnoerde torenspits.
Stilaan komen wij uit in dorpje Nerem, Nerem had vroeger de naam Nederheim, wat betekend laag gelegen plaats.
Nerem was in de
middeleeuwen een bestuurlijk en gerechtelijk enclave in het prinsbisdom
Luik.
De meer dan 200 m lange achtergevel van een voormalige Chocolade-koekjesfabriek wordt gepasseerd.
Vanaf de Neremweg heb je uitzicht op de voorkant van de oude fabrieksgebouwen die volop omgevormd worden tot 44 lofts.
Het mooie eeuwen oude glasraam en andere typische kenmerken van de chocoladefabriek worden bewaard.
Schuin-
tegenover de fabriek ligt Kasteel De Bijs dat later Kasteel Rosmeulen
werd genoemd toen de directeur van de chocoladefabriek er kwam wonen, de
heer Rosmeulen.
Het kasteel is eigenlijk een fraai landhuis opgetrokken in Jugendstil stijl.
Het heeft een prachtige smeedijzeren toegangspoort en figuurrijke toegangsbrug en mooie tuin (is privébezit, niet toegankelijk).
Wij stappen richting kerk van Nerem en volgen de Jeker naar links (Keerstraat).
Na de huizen van Keer krijgen wij voorbij een knotwilgendreef een zuiveringsstation te zien, het zuivert het water van de Jeker.
Via een veldweg tussen weilanden met poelen gaan wij terug natuurgebied De Kevie binnen.
Op
een infobord over gebied Groot-Meers staat te lezen: Groot-Meers is een
unieke venige depressie met uitgestrekte gouden rietvelden.
De
vogels die hier voorkomen zijn de rietgors, rietzanger, kleine karekiet,
sprinkhaanrietzanger, nachtegaal en zeldzame porseleinhoen.
Verderop
ligt in gehucht Blaar de Blaarmolen, deze watermolen is in 2013 terug
maalvaardig gerestaureerd (meer info, zie onderaan).
De Vlaamse
Milieumaatschappij heeft hier de oude Jekerarm terug herstelt, ook de
bijhorende meanders langs de Blaarmolen zijn herstelt.
Hierdoor
zijn de leefomgeving van waterminnende planten en dieren beter geworden
en is de belevingswaarde van de vallei vergroot.
Aan de molen staat een houten vogelkijkhut met interessant infobord over het waterleven in de Kevie.
Hier
kom je alles te weten over nimfen en eendagsvliegen, waterschorpioen,
schaatsrijders, kokerjuffers, staafwantsen, waterspin en libellen.
Verderop krijgen wij nog in de verte de voormalige Ambiorix-Kazerne te zien.
Op
het eind van de wandelroute staat een prachtig houtsculptuur, geplaatst
te gelegenheid van 50 jaar natuurverenigingen in Tongeren.
Deze mooie natuurwandeling heb ik gemaakt met zus Marleen en broer Johan.
Tips / opmerkingen: de wandeling kun je ook starten in Nerem op het Neremplein, wandelbord aanwezig.
Startpunt: Kapel van Ten Eikenen, Eikenenweg 43 Zonhoven.
Parking: kleine parking aan de achterkant van de kapel.
Afstand: rondwandeling van 7,5 km.
Wandelwegen: meestal bos- en veldwegen, geasfalteerd fietspad en rustige straten.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes, bruine X (verbindingsweg) en groene rechthoekjes.
Wandelbord: aan de parking.
Voor wij de wandeling starten mag een bezoekje aan de Kapel van Ten Eikenen niet ontbreken.
De gotische kapel is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, Troosteres der Bedrukten en staat van oudsher bekend als bedevaartsoord.
Het is een bak- en natuurstenen kapel die in drie of vier fasen gebouwd is tussen het eind van de 15de en het midden van de 16de eeuw en rond 1900 is het zijportaal uitgebreid (gedeeltelijk in speklagen).
Deze kapel is de grootste en mooiste van Zonhoven werd in 1971 geklasseerd als monument en is in 1980-1981 gerestaureerd.
Buiten tegen de zijportaal van de kapel bevindt zich nog een roepsteen, vanop de roepsteen werden na de zondagsdienst begin vorige eeuw boodschappen afgeroepen door de gemeentebode.
Aan de kapel is een gezellig poëzie tuintje aangelegd, hier bevinden zich een 6 tal gedichten.
Wij beginnen de wandeling (blauwe ruitjes volgen) achter de kapel en gaan enkele meters over de Eikenenweg.
Tegenover huisnummer 44 slaan wij een asfaltweg in.
Spoedig zitten wij op een veldweg met rechts uitgestrekte weilanden.
Het natuurgebied Kolveren waar wij door uit wandelen behoort tot de Laambeekvallei, is 30 ha groot.
Het is een vochtig natuurgebied waarin door mijnverzakkingen de moerassigheid nog is toegenomen.
Een knuppelpad houdt ons voeten droog, het loopt door het natste gedeelte dat bestaat uit broekbos en struwelen.
Ook houtwallen, poelen en enkele vijvers komen wij onderweg tegen.
De Laambeek die hier kronkelend door het bos stroomt ontspringt op het Kempens Plateau in de gemeente Houthalen-Helchteren en mondt uit in de Mangelbeek te Lummen.
In het natuurgebied werd begin vorige eeuw ijzererts gewonnen maar daar is niets meer van te zien.
Uit het natuurgebied volgen wij het X-bruin teken van de verbindingsweg.
Eerst steken wij de Laambeek over, gaan dan onder het viaduct van de autoweg door.
Vervolgens wandelen wij ruim een halve kilometer over het fietspad langs de spoorweg.
Daarna gaan wij het natuurgebied Laambroekvijvers binnen, volg hier de groene rechthoek als bewegwijzering.
Het natuurgebied is 15 ha groot en bestaat uit enkele mooie vijvers.
De grootste vijver waar wij langs op wandelen heeft een lengte van 700 meter, wordt in de volksmond het Houthalens Kanaalke genoemd.
Het Kanaalke was oorspronkelijk bedoeld als onderdeel van het Albertkanaal maar werd nooit in die zin gebruikt.
Daar het Kanaalke aan de voet van de voormalige mijnterril van Houthalen lag kwam het water goed van pas.
Het water van het Kanaalke werd opgepompt en gebruik als koelwater voor de machinerie en voor de douches van de mijnwerkers.
Het restant van het pomphuisje en een industriële schoorsteenpijp zijn nu nog altijd te zien in het landschap.
Na de sluiting van de mijn werd het een visvijver die jaren later na verkommering in de vergeethoek terecht kwam.
Vandaag is het verborgen vijvergebied ideaal voor talrijke watervogels waaronder verschillende reigersoorten.
Uit het natuurgebied volgen wij de verbindingsweg richting Kolveren.
Daarna terug de blauwe ruitjes als bewegwijzering.
Enkele rustige wegen brengen ons via wijk Ten Eikenen terug naar de startplaats.
Tips / opmerkingen: een schans zou te zien zijn in de weilanden van Kolveren, niet gezien.
Het vijvergebied behoort tot het midden Limburgs vijvergebied De Wijers, bestaat uit 1000 vijvers, meer info:
Deze wandeling is ergens half juni 2016 gemaakt, geplaatst op blog 20 jan. 2017.
september 2016, bedank voor de 300.000 bezoekers die mijn blog al zijn gepasseerd. sommige komen regelmatig een kijkje nemen. klein blogpauze vanaf nu.
december 2016 - vanaf 2017 ga ik terug bloggen, de bezoekers van mijn blog hadden de keuze, ofwel begon ik een nieuwe blog of behield ik het bestaande blog, ze hebben gekozen voor het behoud van mijn blog. het leven gaat verder, de foto's van mijn hondje (met pijn in het hart) dat ik wegens scheiding niet meer mag zien worden naar onder geplaatst op mijn blog.
Ligging / start: de Sint-Lambertuskerk in het dorpje Groot Overlaar (is ook straatnaam), deelgemeente van Tienen.
Parking: voor de kerk is er parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: enkele straten in centrum van Oorbeek, betonnen verkavelingwegen, smal grindpad langs de Menebeek.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Orbecca wandeling op en richtingswijzer.
Wandelbord: aan de rand van de parking.
Het gerestaureerde Sint- Lambertuskerkje is een van de oudste romaanse kerkjes uit het land dat opgetrokken is uit plaatselijk gewonnen kwartsiet en in kalkzandsteen uit Gobertange.
Opvallend is de traptoren uit de 16de eeuw die naast de vierkante west- toren uit de 13de eeuw staat.
Verder bevat het een pre- romaanse rechthoekige beuk uit de 10de eeuw en een romaans koor uit de 12de eeuw.
Wij gaan ongeveer honderd meter de Groot Overlaarstraat af en slaan daarna rechts de Sint- Lambertusstraat in.
Via deze straat zitten wij even later op een betonnen verkavelingweg en winnen wij hoogte.
Op het hoogste punt hebben wij vergezichten op de omringende velden, beplant met graansoorten, aardappelen en maïs.
Opmerkelijk wij hebben geen suikerbieten zien staan, de suikerfabriek van Tienen ligt thans vlakbij.
De wandelroute gaat over Dievendaal dit is een betonnen verkavelingweg die evenwijdig langs de drukke E40 autosnelweg loopt, de geluidshinder van voorbij razende autos moeten wij erbij nemen.
Verderop staat de Kapel van OLV van Troost, de kapel is gebouwd in 1972 ter vervanging van een bouwvallige kapel uit 1855.
De kapel staat open voor passanten, even bezinnen of bidden (voor wie dat nog doet) of kaarsje branden zijn hier mogelijk.
Wij naderen het centrum van Oorbeek en zien in een bocht van de Sint-Jorisstraat het Meugens Pachthof of het gebrand hof staan.
Deze gesloten hoeve was voorheen het Pachthuis van Vlierbeek en was eigendom van de abdij van Vlierbeek.
Verderop staat de Sint-Joriskerk van Oorbeek, deze dateert uit omstreeks 1788.
De kerk in classicistische stijl gebouwd is een bescheiden bakstenengebouw met zandstenen sierelementen in.
Voorbij het dorpscentrum wandelen wij eerst terug over verkavelingwegen met links uitgestrekte velden.
Daarna volgen wij een grindpad langs de groene omgeving van de Menebeek ook wel Molenbeek genoemd.
Ons volgende bezienswaardigheid bevindt zich aan het Kasteelveld, het Kasteel van Oorbeek. Het kasteel verscholen tussen het groen is te bereiken via het kasteelpark dat 6 ha groot is en een mooie kasteelvijver heeft.
Het statige 17de -eeuwse kasteel van Oorbeek in classicistische stijl is dankzij verschillende restauraties door de eeuwen heen goed bewaard gebleven.
Voorbij het Kasteelveld staat aan de rand van het veld tussen drie linden het stenen monument van Het Lieve Heerken (kruisbeeld).
Even volgen wij de Oorbeeksesteenweg en slaan daarna rechtsaf de Driebek in (betonnen verkavelingweg).
Al een tijdje krijgen wij in de verte de monumentale Sint-Germanuskerk en de OLV ten poel Kerk van Tienen te zien, op hoogste punt in het veld hebben wij er een prachtig uitzicht op.
Daarna nemen wij terug de Sint-Lambertusstraat richting kerk, eind van de mooie wandeling.
Bewegwijzering: rode driehoekjes en bruine X van verbindingsweg.
Wandelbord: tegen gevel van het gemeentehuis, straatkant.
De wandeling heb ik samen met mijn broers Jos en Johan afgewandeld.
De fraaie gerestaureerde rood geschilderde Sint-Stephanuskerk die hier staat is een classicistische eenbeukige bakstenen zaalkerk waaraan in 1896 een nieuw koor werd gebouwd.
De kerktoren heeft een vroeg romaanse basis van silex wat een laatste stuk overblijfsel is van de pre romaanse kerk uit de 11de eeuw.
Het bovenste gedeelte van de toren dateert uit 1250 en is gebouwd met mergelsteen in overgangsstijl tussen gotisch en romaans.
Opvallend is de torenspits gebouwd in Oostenrijkse barok, dateert uit 1769.
Aan de andere kant van het Gemeentehuis op het marktplein staat een kiosk uit begin 20ste eeuw.
De kiosk bestaat uit een rieten dak dat wordt gedragen door dikke platanenstammen.
Achter de kiosk ligt het Kloostercomplex van de Zusters van Voorzienigheid.
De Zusters kochten destijds het Kasteel van Brouckmans op en verbouwde het tot klooster.
Uiterst rechts langs het kloostercomplex is de monumentale toegangspoort van het voormalige kasteel te zien.
In de boog boven de toegangspoort staat de datumsteen(1756).
Boven de poort staat een driehoekig fronton met het wapenschild van de familie Brouckmans op.
Links van de toegangspoort staat er ook nog een torentje.
Vanaf het wandelbord wandelen wij het dorpscentrum uit via Lambrechtsstraat.
Na het oversteken van het kruispunt aan de Bilzersteenweg volgen wij de Stationsstraat en steken het spoor over.
Onmiddellijk links aan het spoor ligt de oude Loonse cijnshoeve Ter Weyer in de volksmond het kasteelke aan de statie genoemd.
Wij krijgen alleen het poortgebouw te zien met boven de hoevepoort een wapenspreuk.
Ook een datumsteen is zichtbaar met 1641 als jaartal, het jaar verwijst naar de restauratiewerken in die periode, de cijnshoeve zou veel ouder zijn.
Via de rustige straten zoals Pasbrugstraat, Coolenbroekstraat en Eikaart (viaduct onder de snelweg) bereiken wij de Demervallei op het grondgebied van Bilzen.
Het natuurgebied bestaat hier uit een kwelgebied met broekbosjes, verruigd rietland en graslanden.
Een infobordje geeft meer uitleg over de Motmolen die hier aan rivier de Demer stond.
De Motmolen was een korenmolen die al in 1385 bestond en regelmatig werd verbouwd.
In de jaren 60 vorige eeuw werd de molen gesloopt, alleen de fundamenten zijn nog aanwezig (watervalletje aan de Demer is fundament).
Regelmatig stroomt er water over het wandelpad, afkomstig van de vele bronnen die het gebied rijk is.
Uit het natuurgebied volgen wij een veldweg langs beplante akkers.
Enkele gebouwen van Alden Biesen zien wij helemaal in de verte staan.
Voorbij de veldweg nemen wij de brug over de autosnelweg en slaan dan linksaf.
Verderop aan het begin van de holle weg wijken wij even van de wandelroute af.
Een bezoekje aan de Jeugdkapel gelegen op een pittoreske plaatsje mag niet ontbreken.
Om ze te bezoeken volg de veldweg tegenover het zeshoekig bordje Kapelletjes route en daarna bordje fietsknooppunt 108 richting kapel (heen- en terug 300 meter).
De Jeugdkapel staat op een heuvel aan een holle weg en is te bereiken via trappen.
De kapel is gebouwd in 1938 onder leiding door kapelaan Vliegen samen met de jeugdbewegingen van Hoeselt en gerenoveerd in 2004.
Ze is gebouwd om destijds de jeugd te beschermen tegen de dreigende oorlog.
Op de achterkant van de kapel staat een groot veldkruis ingemetseld met de namen van de jeugdbewegingen op: B.J.B., K.A.J. en K.S.A.
Onderaan het kruis staat ook een mooie in gebeiteld tekst: niemand die mijn herkomst gist of er mijn bestemming wist.
De herkomst van het ingemetselde veldkruis is geen mysterie: het was de enige overblijver van een reeks veldkruisen die langs de oude weg tussen Alden Biesen en Hoeselt stonden.
Na het bezoekje aan de kapel keren wij op ons stappen terug en vervolgen de wandelroute.
Een prachtige holle weg wordt gepasseerd, het leefgebied van de das die hier in de streek voorkomt.
Wij zien een groot gat in de steile wand van de holle wegen, dit zou een ingang van een dassenburcht kunnen zijn.
Daarna volgen wij de Buckenslindestraat tot dichtbij de Autosnelweg E313, vlakbij het viaduct draaien wij naar rechts.
Spoedig wandelen wij door natuurgebied de Demervallei, deze keer op het grondgebied van Hoeselt.
Een infobord geeft meer uitleg: het vochtige natuurgebied bestaat hier uit elzenbroeken, vochtige wilgenstruwelen, bloemrijke hooilanden en open rietland.
De Natuurvereniging Limburgs Landschap vzw liet hier in de beemden talrijke populieren kappen.
Het kappen gebeurt om plaats te maken voor inheemse natte bossen met elzen en essen, voetselrijke ruigtes en waardevolle natte hooilanden.
Na het passeren van de Demer verlaten wij de Demervallei en wandelen wij de Molenbroekstraat af.
Verderop volgen wij een betonnen verkavelingweg door het akkerland dat beplant is met allerlei gewassen.
Rechts helemaal in de verte zien wij eerst het dorpje Alt-Hoeselt liggen en daarna dichterbij het landbouwdorp Werm.
Voorbij de verkavelingweg komen wij uit op de Lindekapelstraat.
Ons volgende bezienswaardigheid is de Lindekapel, een bedevaartskapel.
Aan de kapel vereerde men al eeuwen Onze-Lieve-Vrouw Behoudenis der Kranken.
De huidige kapel werd tijdens de Franse Revolutie gedeeltelijk afgebroken.
Ze werd rond 1817 terug herstelt in zijn oorspronkelijke staat en is nu beschermd monument.
Het meest opvallend is de kleine klokkentoren van de kapel, bekleed met kunstleien en ingesnoerde naaldspits boven façade.
Daarna wandelen wij de Winterbeekstraat af.
Vervolgens nemen wij het fietspad langs het spoor.
Via de Onze-Lieve-Vrouwstraat en Zapstraat komen wij terug uit op de verbindingsweg.
Wij zetten de terugweg in richting Hoeselt centrum.
Tips / opmerkingen: wandelroute oké en bewegwijzering oké, wel enkele bewegwijzeringspaaltjes overwoekerd met netels en onkruid.
Niet gezien: achter het kloostercomplex op domein Burghof staat de Bethaniatoren, een overblijfsel van een vierkantig waterslot genaamd Bethania.
Wie een korte wandeling wil maken kan vanaf het wandelbord de Buckenslinderoute volgen (groene rechthoekjes, 3,5 km).
Opgelet na overvloedige regen kun je beter hoge waterdichte wandelschoenen aandoen.
Wandeldatum: vrijdag 10 juni 2016, zwoele dag met veel zon (26°).
Ligging / start: in de Vijverstraat aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Grazen, deelgemeente van Geetbets.
Parking: tegenover de kerk rondom het dorpsplein (graspark) zijn parkeerstroken aangelegd.
Afstand: rondwandeling van 5,8 km.
Wandelwegen: meestal veldwegen en graspaden, enkele rustige straten, betonnen tegelpad.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.
De door ons af gewandelde knooppunten: start op 428 naar 424 - 425 - 426 - 427 - 428.
Wandelbord: op het dorpsplein tegenover de kerk staat het wandelbord Wandelnetwerk Getevallei.
De Onze-Lieve-Vrouwekerk die enkele jaren terug is gerestaureerd dateert uit 1896 - 1898.
Het is een neogotisch zaalkerkje gebouwd in baksteen met natuursteen sierelementen.
Opvallend is de smalle spitse kerktoren in de vorm van een dakruiter.
Aan de kerk staat ook een mooi Heilig Hartbeeld, ziet er nieuw uit.
Wij steken het dorpsplein over en wandelen richting achterliggend Buurthuis.
Ter hoogte van het Buurthuis bevindt zich knooppunt 428, linksaf.
Eerst volgen wij een betonnen daltegelpad tot aan de Orsmaelstraat, rechtsaf.
Ongeveer 50 meter verder aan een driehoekig kapelletje gaan wij linksaf richting boomgaarden.
De Roosegoedweg en St-Tryenschenvoetweg zijn oude buurtwegen die ons de weg wijzen langsheen de rand van de boomgaarden tot aan de Galgestraat, rechtsaf.
De Melsterbeek die wij passeren loopt hier in noordelijk richting en mondt uit in rivier de Gete in de omgeving van Donk.
Aan de oever van de Melsterbeek ligt de voormalige abdijsite Oriënten waar omstreeks 1234 de zusters Cisterciënzers zich vestigde.
Rond 1579 hebben de troepen van Willem van Oranje de abdij verwoest en geplunderd.
Daarna is ze terug opgebouwd, maar na een woelige geschiedenis met veel godsdienstoorlogen blijft alleen nog het woonhuis van de abdij over.
De andere gebouwen in slechte staat zijn afgebroken rond 1816 en vervangen door een stokerij, momenteel is het een boerderij.
Wij nemen de populierendreef, deze bevindt zich tegenover de kasseiweg (inrit) naar de abdij.
Verderop aan knooppunt 424 gaan wij via een veldweg richting de Lutzestraat.
In een bocht van de Lutzestraat staat de monumentale vierkantshoeve Vinckenbosch uit 1650, de hoeve is nu een fruitteeltbedrijf.
Ongeveer 300 meter verder slaan wij linksaf een korte kasseiweg in die uitkomt aan de Grazenmolen.
De mooie geklasseerde watermolen hier gelegen aan de Melsterbeek dateert uit de 18de eeuw.
De molen bleef draaien tot 1970, vandaag is de inboedel nog volledig intact, het molenwiel is wel verdwenen.
De naam Bokke(n)rijders blijft verbonden aan de streek en vooral aan de Grazenmolen.
De Bokkenrijders waren een Limburgse bende van actieve dieven en genadeloze moordenaars.
Zo overviel de roversbende in 1753 de molen, de toenmalige molenaar schoot het leven er bij in.
Via een klaphekje gaan wij door de achterliggende weide met poel en hoogstamfruitbomen.
Daarna volgen wij afwisselend veld- en graspaden tot midden in het veld.
Hier staat de fraaie gerestaureerde Sint-Annakapel die in 1644 werd gebouwd in opdracht door de zusters van de Oriëntenabdij.
Oorspronkelijk werd aan de veldkapel gebeden voor goede vruchten op het veld.
De Sint-Annakapel wordt vandaag de dag in de volksmond de piskapel genoemd, hier komen nu ouders bidden voor hun kinderen die last hebben van bedwateren en andere kwalen (zie infobordje).
Ter hoogte van de kapel staat een rij gedichten langs de wandelweg.
Links van de kapel, in het veld ligt Radiobaken FLORA.
Een radiobaken dient als hulpmiddel om de luchtroute van vliegtuigen te bepalen.
Voorbij het veld volgen wij de Verdaelstraat tot aan knooppunt 427.
Aan knooppunt 427 nemen wij de Kinkenstraat, groene omgeving.
Nu in de meimaand staat hier de goed ruikende meidoorn in bloei langs de kant van de weg.
Rechts hebben wij uitzicht op de vallei van de Graasbeek met de Sint-Pauluskerk van Geetbets op de achtergrond.
De vallei van nature overstromingsgebied bestaat uit weidse graslanden.
Trouwens de naam Grazen zou van grasland komen, omwille van de uitgestrekte graslanden die vroeger het grondgebied bestreken.
Verderop volgen wij een graspad langs een privévijver en komen zo uit aan een laagstam boomgaard.
Wandelen langs de rand van boomgaarden en krijgen het kerkje van Grazen terug te zien.
Terug aan de kerk nog even melden dat op het dorpsplein een vliegtuigmotor staat als monument.
Het gaat om een Duitse Junkers duikbommenwerper die hier crashte in de buurt.
De bommenwerper beter bekend als de beruchte Stuka werd op 12 mei 1940 neergeschoten door een jachtpiloot van het Derde RAF Squadron (zie infobord).
Ligging / start: aan de Zimmertoren op het Zimmerplein in Lier.
Parking: wij parkeerde aan het Gasthuisvest, redelijk grote parking (+- 5 min. gaan tot Zimmerplein).
Afstand: rondwandeling 5 km en ommetje doorheen Begijnhof 0,5 km.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen, deze wandelroute is ook geschikt voor buggys- en rolstoelgebruikers.
Bewegwijzering: groene pijl op witte zeshoekige plaatjes.
Wandelbord: rechts van het Zimmerpaviljoen ook Zimmer Museum genoemd.
De Zimmertoren was oorspronkelijk de Corneliustoren dateert uit de 13de eeuw en maakte deel uit van de verdedigingsgordel van de stad.
Maar sinds 1930 zijn er de Jubelklok en de Astronomische Studio van uurwerkmaker Louis Zimmer in ondergebracht, vandaar de naam Zimmertoren.
Het borstbeeld van Louis Zimmer staat in het parkje naast de toren.
Vlakbij rechts van de toren ligt het Zimmerpaviljoen opgericht door het stadsbestuur in 1960 om er de Wonderklok in onder te brengen.
De Wonderklok is door Louis Zimmer destijds gebouwd voor de wereldtentoonstelling te Brussel.
Wij hebben in het verleden de toren en museum al eens bezocht en komen nu vandaag enkel hier om te wandelen.
Het Pallieterpad wordt ook Polderwandeling genoemd omdat wij tijdens de wandeling voor een groot deel langs de polder van Lier wandelen.
Vanaf het wandelbord wandelen wij naar rechts en hebben al onmiddellijk een mooi uitzicht op rivier de Nete met zijn Sint-Jansbrug.
Deze brug wordt het eerst vermeld in de 14de eeuw, ze werd vervangen door een draaibrug in 1651.
De Sint-Jansbrug werd vernield onder de oorlog en naderhand vervangen door een natuurstenen boogbrug.
Wij passeren het Schapenkoppenmonument, een herder met zijn kudde schapen het monument verwijst naar de spotnaam van de inwoner van Lier de schappenkoppen.
Het begijnhof rechts bezoeken wij op het eind van de wandeling.
Het geasfalteerde pad langs de oever van rivier de Nete volgen wij tot aan het Sasbruggetje.
Wij bevinden ons nu aan de samenvloeiing van de Grote Nete en de afleidingsvaart(kanaal).
Het Sasbruggetje heeft drie segmentbogen tussen afgeronde bruggenhoofden, gebouwd in baksteen en arduin.
Het is een goed bewaard voorbeeld van een stuwbrug uit 1880 en is beschermd als historisch waterbouwkundig kunstwerk.
Wij steken het bruggetje over en slaan linksaf en volgen nu de kronkelende Beneden Nete stroomafwaarts.
Rechts zien wij de Polder van Lier, deze polder is 156 ha groot, maar zou een van de kleinste polders van Vlaanderen zijn.
De Lierse Polder is in 1960 opgericht na talrijke overstromingen met als doel de stad Lier te beschermen tegen overstromingen.
Door gecontroleerde overstromingsgebieden aan te leggen op het gebied van de Beneden Nete zijn de risicos op overstromingen aanzienlijk beperkt.
Het groene landschapsgebied dat wij zien vanaf de hoge Nete dijk wordt in de volksmond ook wel eens het Pallieterland genoemd.
Wij wandelen onder de brug van de Ring rond Lier door.
Daarna krijgen wij een mooi landschap te zien met in de verte de kerktoren van O.-L.-Vrouw Onbevlekt van wijk Mechelpoort.
Het overstromingsgebied dat hier ligt aan de rechterkant is ongeveer 28 ha groot en kan 1.250.000 m³ water opslaan.
Verderop staat het fraaie Hof van Ringen dat in neoclassicistische stijl is gebouwd.
Het in 1996 gerestaureerd bouwwerk is een typisch voorbeeld van een Palladiaanse villa.
Voor de villa staat een informatiebord met een foto van het zwaar beschadigd Hof van Ringen op, dit gebeurde tijdens de Slag aan de Nete.
Deze veldslag tussen het Belgisch leger en de Duitse bezetter (Eerste Wereldoorlog ) vond plaats tussen 2 en 9 oktober 1914.
Het Belgisch leger was niet opgewassen tegen de Duitser die na zijn intense bombardementen en hevige man aan man gevechten spoedig de Nete kon oversteken.
Wij verlaten de Nete dijk ter hoogte van Hof van Ringen en passeren onderaan nogmaals de villa met vijver en park.
Nu wandelen wij de Ouderijstraat af met de verhoogde grasdijk rechts.
Verderop staat een kudde schapen te grazen, ze staan in voor de begrazing van dijken.
Wij gaan terug via een kokertunnel onder de Ring rond Lier door.
Daarna ligt rechts het ongerept natuurgebied De Zakken, een gemengd loofbos dat omzoomd is met knotwilgen.
Voorbij het bos slaan wij rechtsaf en steken terug het sasbruggetje over, linksaf.
Aan het rustbankje iets verderop gaan wij rechtsaf en volgen nu een klein deel van de Stadsvesten.
De vesten volgen grotendeels de voormalige tweede omwalling van de stad uit de 15de eeuw.
Deze omwalling had een militaire functie en vormde een bescherming tegen vijanden.
Maar de stad verdiende er ook aan, men kon alleen de stad binnenkomen via stadspoorten, dus er werden in- en uitvoerrechten geïnd.
Bij het verlaten van de Stadsvesten aan het begin van de Begijnhofstraat staat het monument ter ere van de gesneuvelde uit de twee wereldoorlogen.
Het monument is in Lier bekend als den engel, maar het beeld stelt echter geen engel voor, wel de Griekse godin van de overwinning Nike.
Wij stappen door de Begijnhofstraat en de wandeling zit er bijna op, een ommetje door het prachtige begijnhof mag men niet overslaan.
Wij betreden het begijnhof via de arduinen Begijnhofpoort opgetrokken in barokstijl met boven de poort het beeld van de Heilige Begga.
Het begijnhof is ontstaan in de 13de eeuw en is een typisch voorbeeld van een straatbegijnhof.
Het straatbegijnhof bestaat uit 11 straten en 162 huisjes waarvan de meeste huisjes dateren uit de 17de of 18de eeuw, werden gerestaureerd in de jaren 90 vorige eeuw.
Meestal zijn het witgekalkte huisjes, echter aan de Grachtkant staat een opvallende huizenblok die later is toegevoegd.
Deze begijnhuisjes zijn gebouwd in regionale Brabantse stijl: baksteen en speklagen van zachte witte steen.
De driebeukige Begijnhofkerk of Sint-Margaritakerk heeft een fraai barokgevel uit de 17de eeuw.
Links op het kerkpleintje staat het beeldje van Symforosa, zij is het hoofdpersonage uit de novelle van Felix Timmermans: De zeer schone uren van Juffrouw Symforora, begijntje.
Wij zijn rond nog even houden wij halt aan de Calvarieberg, en pleintuintje met in het midden een witte hardstenen piëta onder een blauwe puntboog.
Ter hoogte van de Calvarieberg treden wij uit het begijnhof.
De wandeling sluiten wij af op het Zimmerplein, met een drankje in een van de vele horecazaken die hier liggen.
Ligging / start: aan de kerk van Romershoven, deelgemeente van Hoeselt.
De kerk ligt op de hoek van de Romershovenstraat en de Sint-Jansstraat.
Parking: parking rechts van de kerk, inrit aan de Sint-Jansstraat.
Afstand: rondwandeling van 7,5 km.
Wandelwegen: betonnen verkavelingswegen, straten en veldweg.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: aan de parking (zijkant in- en uitrit).
De wandelroute heb ik samen met mijn broer Johan afgewandeld.
Het neoclassicistische kerkje werd gebouwd in 1845 en vergroot in 1928.
In 1950 werd er een nieuw kerkschip gebouwd en de oude kerktoren werd in het nieuwe gebouw opgenomen.
Opvallend is het fronton waar het symbool van vrede op prijkt, bevindt zich boven de toegangsdeur van de kerk.
Even volgen wij de Sint-Jansstraat en slaan de eerste straat linksaf, de Wijngaardstraat.
Verderop hebben wij de keuze rechtdoor of rechtsaf te slaan, wij kiezen rechtsaf.
Een betonnen verkaveling weg loods ons door open veld.
De velden hier en in de nabije omgeving liggen aan de noordrand van Vochtig Haspengouw waar veel aan akkerlandbouw wordt gedaan.
De meeste gronden liggen er nog braak bij, binnenkort staan hier bieten, aardappelen, graansoorten, enz.
Hier is de fruitteelt eerder beperkt, her en der staan er laagstam boomgaarden, de echte fruitstreek is rond Borgloon en Sint-Truiden.
Vroege kerselaren en perenbomen staan al in bloei, op de appelbloesem is het nog een tiental dagen wachten.
Enkele grote koepels op het eind van de verkavelingweg zijn de biogas opslagruimte van een grote varkenshouder.
De varkenshouder bewerkt zijn mest in de biogas installatie, uit het gas wordt elektriciteit geproduceerd voor onder meer het verwarmen van de varkensstallen.
Aan de varkensstallen gaan wij naar rechts en dan onmiddellijk terug naar links.
Wij wandelen nu achterom de stallen van de varkenshouder en krijgen de koepels van dichtbij te zien.
Verderop zien wij links in de verte de Coutjoul- of Koetschoeles- winning liggen.
De hoeve is een gesloten complex met ten oosten het rondboogpoortgebouw met poortvleugel.
Een woonhuis met aansluitend stal ten noorden, stallingen in het zuiden en een dwarsschuur ten westen.
De gebouwen zijn gegroepeerd rondom een deels gekasseid erf.
Vanaf de verkavelingweg zien wij verderop rechts eerst het dorpje Vliermaal in de verte liggen en daarna het kerkje van Sint-Huibrechts-Hern tussen de bloesems verschijnen.
Wij winnen langzaam hoogte richting Schalkhoven, op het hoogste punt zitten wij op ongeveer 90 meter boven de zeespiegel.
Een mooi vergezicht ligt nu achter ons, aan de horizon zien wij de koeltoren en de witrode schoorsteenpijpen van elektriciteitcentrale Langerlo (Genk).
Voorbij de verkavelingweg nemen wij de Lindenhofstraat, een mooie hoeve die zich hier bevindt is het Lindenhof.
Na enkele fotos te hebben getrokken stond de boze eigenaar van het Lindenhof voor ons neus, hij wou eerst uitdrukkelijk dat de fotos niet werden geplaatst, daarna bedacht hij zich en werd hij zelfs redelijk vriendelijk.
Voor alle zekerheid worden de fotos niet geplaatst, wil je meer informatie over het Lindenhof:
Naast het Lindenhof ligt het oude ommuurde kerkhof van Schalkhoven, hier stond voor W.O. II de oorspronkelijke kerk, is afgebroken.
Het Kasteel van Schalkhoven met achterliggende kasteelhoeve ligt tegenover het oude kerkhof.
Het was van oorsprong een waterkasteel (1588) dat rond 1770 werd verbouwd en ingericht als een compact herenhuis geflankeerd door torentjes, gebouwd in classicistische stijl, later volgende nog verbouwingen.
De achterliggende U-vormige kasteelhoeve is gebouwd in Maaslandse renaissance, is deels 16de eeuw maar werd in de 18de eeuw sterk verbouwd.
Het kasteel is privébezit, enkele de zijkant en achterkant zijn te bekijken vanaf de Schalkhovenstraat en Steenbergstraat.
Wij volgen de Schalkhovenstraat en passeren in het centrum van Schalkhoven de Sint-Brixiuskerk.
De huidige kerk uit 1929 is een neogotische éénbeukige kruiskerk, gebouwd in baksteen en afgewerkt met banden van gele natuursteen.
De ingebouwde kerktoren is gedekt met een naaldspits.
Het kerkinterieur bezit een schilderij: Vlucht naar Egypte uit de 17de eeuw, een kopie van dat van Gaspar de Crayer.
Ook twee heiligenbeelden in gepolychromeerd hout: 1 Sint-Brixitus uit de 17de eeuw en Onze-Lieve -Vrouw met Kind (eind 15de eeuw).
Wij wandelen de Schalkhovenstraat af tot aan vierkantshoeve Nollekes Winning, deze is omgebouwd tot B&B, brasserie en feestzaal.
Juist voor de winning slaan wij rechts een veldweg in.
Het uitgestrekte veld rechts is het Teugelveld, is vol aardappelen geplant.
Langs weilanden komen wij uit in de smalle Vallei van de Winterbeek.
Het valleilandschap bestaat hier uit houtkanten, loofbosje en natte ruigte.
Na het oversteken van de Winterbeek bereiken wij na het passeren van een weide de Bruggestraat.
Het kerkje van Romershoven zien wij terug liggen, nog even de Wijngaardstraat en Sint-Jansstraat volgen tot aan de kerk.
De naam van de wandelroute (stinzen)- wandeling kan verwijzen naar de stinsenplanten, maar daar zijn wij niet zeker van , wie weet waar de naam vandaan komt, laat het weten.
Aan het wandelbord vertrekt nog een andere wandeling de Winterbeekvalleiwandeling, oranje bolletjes is 6,7 km.
Wandeldatum: vrijdag 15 april, afwisselend zon en bewolking (15°).
Ligging / start: aan de Evenementenhal De Soeverein, Sportveldenstraat 10 Lommel.
Volg de N746 richting Luyksgestel vanuit het centrum van Lommel.
Parking: groot parkeerterrein aan de Soeverein.
Afstand: rondwandeling van 6,9 km.
Wandelwegen: betonnen verbindingsweg, bosweg, asfaltweg in de omgeving van het kanaal, mulle zandwegen langs de duinen.
Bewegwijzering: wandelroute: oranje bolletjes 5,9 km en bruine X als verbindingsroute heen- vijfhonderd meter en terug vijfhonderd meter.
Wandelbord: aan de Speelpleinstraat tegenover de masten van De Soeverein.
De moderne Evenementenhal De Soeverein omvat naast een multifunctionele arena ook een congrescentrum met zalencomplex.
Uniek zijn de twee schuin geplaatste masten met kabels en metalen spanten.
Aan de wandel volgen wij de betonnen (verbindingsweg) richting bosgebied.
Wij passeren de Klagloop een klein beekje dat hier links door de velden loopt.
Verderop volgen wij een bosweg, eerst langs de bosrand en daarna door het bos.
Het bos bestaat vooral uit de grove dennen, een van de meest voorkomende naaldboomsoort in de Kempen.
Aan de omheinde hondenlosloopzone zie je links al enkele waterplassen liggen.
Na het bosgebied komen wij uit aan een asfaltweg die ons over de brug van het kanaal leidt.
Wij zien hier het Kanaal van Bocholt - Herentals ook wel het Kempens Kanaal genoemd, is gegraven tussen 1843 en 1846.
De naam van het Kanaal van Bocholt - Herentals wordt zo genoemd omdat het in Herentals van het Albert Kanaal aftakt en in Bocholt in de Zuid-Willemsvaart loopt.
Hierdoor ontstaat er een Schelde - Maas verbinding, wat destijds belangrijk was voor de industrieën.
Hier aan het kanaal vestigden zich in de 19de eeuw heel wat vervuilende fabrieken zoals kruitfabrieken en lood- en zinkfabrieken, ze zijn ondertussen allemaal gesloten.
Voorbij de brug volgen wij even het jaagpad aan de rechteroever van het kanaal.
Verlaten het jaagpad en bereiken daarna de Blekerheide, een langgerekt heidegebied.
Terug door bos gaan wij richting voetgangersbrug, eerst nog omhoog via trappen.
De voetgangersbrug een combinatie uit staal en hout is een moderne S-vormige constructie opgehangen aan twee pylonen.
Aan de overkant van de brug staat een infobordje over het Domeinbos Op t Stort, een gesaneerd industrieterrein.
Het industrieterrein (1 ha) van de voormalige steenfabriek dat bestond uit betonnen vloer, werd verwijderd en terug bebost met berk en abeel.
Ook is er een paaiplaats aangelegd, de ideale plaats voor de vissen om zich voort te planten.
Na het passeren van enkele waterplassen bereiken wij de mooie uitkijktoren.
De uitkijktoren van 30 meter hoog beschikt over drie platforms die ons een wijde blik op de omgeving bieden.
De indrukwekkende constructie heeft een fraaie afwerking van zware dikke touwen die rondom de toren doorhangen.
Vanaf de platform zijn de uitgestrekte waterplassen te zien, deze zijn ontstaan door zandwinning.
Het zand dat hier tot de jaren 80 werd gewonnen diende als grondstof voor de steenfabriek waar de Lommelse grijze zandsteen werd gebakken.
Daarna gaan wij langs een vogelbroedgebied, deze plas is afgeschermd met houten hekwerk.
Wie de broedvogels wil spotten kan dat vanaf de vogelkijkwand die iets verderop staat.
Een infobord geeft meer uitleg over de vogels op de waterplassen, wij zien alleen enkele eendjes.
Aan de volgende waterplas steekt de romp van een boot omhoog, een wrak, waarom het hier ligt ?
Spoedig bereiken wij de enorme zandvlakte, genaamd de Sahara.
De Sahara had rond 1930 - 1940 alles van een echte woestijn door de uitstoot van schadelijke stoffen van de naburige metaalfabrieken die de gronden hier vervuilde.
Hier groeide toen bijna niets meer zelfs de taaie struikheide moest eraan geloven.
Nu zoveel jaren later is het gebied terug krachtig hersteld tot een groen wandelgebied.
Om van het oprukkende zand destijds af te geraken werd de vlakte met grove den beplant.
Maar de kern van de Sahara (de uitgestrekte zandvlakte) werd onaangeroerd gelaten.
Wij ploeteren door het mulle zand van de Sahara tot aan de waterplas met rietkraag.
Ter hoogte van het riet gaan wij dwars door de zandvlakte richting duinen.
Wij volgen het heuvelachtig pad door het duinengebied.
Op het eind van de duinen komen wij nog voorbij enkele gevlochten kunstwerken.
Daarna volgen wij terug de verbindingsweg richting Evenementenhal De Soeverein.
Parking: er is parkeergelegenheid op de middenstrook van de Elisabethlaan.
Afstand: korte rondwandeling van 2,8 km.
Wandelwegen: allemaal verharde weg.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Beelden wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Deze wandelroute is te downloaden met tekst en wandelplannetje:
De wandeling staat in het teken van de meer dan 20 beelden die het stadscentrum rijk is.
In het stedelijk museum kun je kennis maken met de geschiedenis van het Demerstadje Aarschot, ook wel de parel van Hageland genoemd.
Hier kun je de angst van de Eerste Wereldoorlog herbeleven of het rijke ambachtelijk- en nijverheidsverleden herontdekken.
In het museum zijn er typische Hagelandse streekproducten te koop en de Aarschotse Bruine een streekbiertje kun je proeven in het museumcafé.
In de etalage van het museum staat een eerste beeldje: Blijdschap van de Jeugd.
Wij volgen de Elisabethlaan en zien het beeld De Passant op de rotonde staan.
Het beeld brengt hulde aan de voormalige minister Gaston Geens, een Hagelander die veel heeft gedaan voor de regio.
Ongeveer honderd meter verder nemen wij links de Rumoldus Wetzstraat.
Verderop steken wij waterloop de Demer over en slaan het stadspark in.
In het stadspark staat nog slechts één vleugel van het voormalige klooster van de paters kapucijnen, de vleugel is ingericht als vergaderlokalen.
Iets verder staan twee beelden: 1 de Kantwerkster, Aarschot stond tot eind 19de eeuw bekend als centrum van kant bewerking.
Beeld 2: de Ontscheping van Onze-Lieve-Vrouw van Aarschot, dateert uit 1949.
Aan de uitgang van het park staat de monumentale Onze-Lieve-Vrouwekerk.
De imposante kerk is naast baksteen ook opgetrokken in Hagelandse ijzerzandsteen en witte kalksteen, ze vormt een typisch voorbeeld van Demer gotiek.
De kerk uit 1450 kende een bewogen verleden en is door de jaren heen regelmatig terug gerestaureerd, ze is sinds 1938 beschermd monument.
Aan de kerk (kant van het stadspark) staat het beeld van de heilige Rochus, hij werd in de 17de eeuw ingeschakeld om de pest uit Aarschot te verdrijven.
In de nabijheid van de kerk ligt de cantorij, huis van de cantor, de cantor was de kanunnik die verantwoordelijk was voor de gezangen in de kerk.
De cantorij is opgekocht in 1984 door de Belgische staat die het gebouw liet restaureren en er het Vredegerecht liet vestigen.
Links in de tuin voor het vredegerecht staat het standbeeld van de magister.
Niet veel verder in de schaduw van de kerk in Statiestraat staat het begijnhof.
Net als de vele andere monumentale bouwwerken in Aarschot bleef ook het begijnhof niet van het woelig verleden gespaard.
Alleen enkele rijwoningen uit de zeventiende eeuw staan er nog, dit is een overblijfsel van het begijnhof dat in 1259 werd gesticht.
De wit geverfde begijnhuisjes zijn gebouwd in traditionele Brabantse bak- en zandsteen en hebben allemaal een zadeldak en dakkapel, ze zijn in 1999 gerestaureerd.
Op het grasperk, voormalige Begijnhofplein (straatkant) staat het beeldje van Het Begijntje.
Uiterst rechts van de rijwoningen bevindt zich dwars over de Demer het watermolencomplex s Hertogenmolens.
In het molencomplex was vroeger een graan-,schors- en graanmolen in ondergebracht.
De activiteiten vielen stil na een brand in 1970 aan de noordkant van de molens, daarna geraakte het complex helemaal in verval.
Nu is het een beschermd monument en sinds 2010 gerestaureerd en herbestemd als hotel en brasserie.
Opvallend aan het uniek molencomplex zijn de trap- en puntgevels, overkapt met natuurleien zadeldaken.
Wij keren op ons stappen terug en wandelen terug voorbij de witte begijnhuisjes en steken de Statiestraat over.
Via een rondboogpoort bereiken wij het fraaie gereconstrueerd begijnhof, het bestaat uit een rij identieke begijnhuisjes.
Na bombardementen in 1944 werd het begijnhof zwaar getroffen, de heropbouw van het begijnhof gebeurde tussen 1950-54 en maakt nu deel uit van het woonzorgcentrum Sint-Rochus.
Op het begijnhofplein staat een beeld: Het Paar, beeldhouwer Mark Macken zocht zijn inspiratie bij de oudere echtparen die nu in de begijnhuisjes wonen.
Wij wandelen terug richting kerk en volgen er de Kardinaal Mercierstraat tot op het plein in de Martelarenstraat.
Aan de zijkant van het plein staat het kunstwerk van vier Aarschotse werklieden die dankzij een TV uitzending van Echo bekend zijn geworden.
Verderop volgen wij de Nieuwstraat met op de hoek van de Lombaardstraat het beeld van de Marktzanger.
Het bronzen beeld stelt marktzanger Henri Meulemans voor (bijnaam Rik Viool), hij trok hier in de volkse buurt van café tot café met zijn accordeon of viool.
Bij het bereiken van de drukke winkelstraat passeren wij nog een 18de - eeuwse arduinen pomp met er bovenop het beeldje van de Kasseistamper, dit is de spotnaam van de Aarschottenaars.
Via de J. Tielemansstraat bereiken wij de Grote Markt.
Hier zijn zware gevechten geweest in de Eerste Wereldoorlog en is het stadscentrum herleiden tot een ruïnestad.
Van de belangrijkste gebouwen op de markt bleef destijds niets over, zoals het stadhuis, lakenhalle, vleeshal en gildehuizen.
Op het marktplein zijn wel nog huizen met typische gevels in Vlaamse neorenaissancestijl te zien, maar deze zijn na de Eerste Wereldoorlog gebouwd.
Er staat ook nog een mooie monumentale waterpomp uit 1710.
Wij verlaten de markt ter hoogte van de C&A, hier staat de Demerwachter een beeld gemaakt door Roland Rens.
Via een klein ommetje langs de Demervallei bereiken wij de Th. De Beckerstraat.
Na het oversteken van de Demer volgen wij de Bogaardenstraat en daarna de Gasthuisstraat.
Wij passeren de neogotische kapel van het Gasthuis, gebouwd begin 20ste eeuw.
Voor de kapel staat het reusachtig naaktbeeld van Michelangelo.
Verderop komen wij aan het voormalig Gasthuis (site), nu bevindt zich op de site het Cultureel Centrum met theaterzaal, tentoonstellingsruimte, bibliotheek en Stedelijk Museum.
Voor de ingang van het Gasthuis staat het beeld van De Grauwzuster.
De Grauwzusters die zich de voorbije eeuwen over zieken en bejaarden in Aarschot hebben ontfermd, verlieten in 1977 hier de Gasthuissite om in Rillaar een woon- en zorgcentrum op te richting.
Op het binnenplein van het Cultureel Centrum staat nog een kunstwerk onder naam de Tijdloze Holocaust.
Wij volgen een wegje langs de gebouwen van de Gasthuissite en wandelen nog voorbij de stadsbrouwerij, hier wordt de Aarschotse Bruine gebrouwen.
Even later staan wij terug aan het Stedelijk Museum, einde van de wandeling.
Ligging / start: aan de kerk op het Dorpsplein in Vliermaalroot, deelgemeente van Kortessem.
Parking: pleintje tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 9 km.
Wandelwegen: veldwegen, graspad, bosweg, verkavelingswegen en enkele rustige straten.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: schuin tegenover de kerk, aan het begin van de veldweg.
Deze wandelroute heb ik samen met mijn broer Jos en Johan afgewandeld.
Wij starten aan de parochiekerk Sint Eligius ook wel O.L.Vrouw Hemelvaart genoemd.
De parochiekerk is opgetrokken in Neo-Romaanse stijl en dateert uit 1864-67.
De kerk heeft een halfrond afgesloten koor en ingebouwde toren met ingangsportaal en een driebeukig schip.
Vliermaalroot werd pas in 1839 een autonome parochie, tussen 1647 en 1839 beschikte Vliermaalroot enkel over een gebedshuis en behoorde de gemeente op kerkelijk vlak tot de parochie Vliermaal.
Tegen de kerkgevel hangt een gedenkplaat ter herinnering aan de bemanning van de Whitley Z6569.
De Whitley - bommenwerper een toestel van de Royal Air Force werd door de Duitsers neergehaald in de nacht van 18 op 19 augustus 1941.
De bommenwerper crashte en viel in het Jongenbos met het dodelijk getroffen lichaam van Sgt. Leslie Evetts nog aan boord.
De vier andere bemanningsleden hebben zich toen kunnen redden met de parachutes.
Wij wandelen rechts voorbij de kerk het Dorpsplein over en nemen er de Eeuwfeeststraat.
Verderop nemen wij links een veldweg langs weiland en houtkant.
Rechts in de verte zien wij het vroeg 19de eeuwse Kasteel van Ridderborn staan.
Oorspronkelijke benaming was Rendelborn, de eerste vermelding gaat terug tot 1361 en was toen een Loons Leengoed.
Het is gebouwd in 18de eeuwse bouwstijl met herkenbare neoclassicistische en empire elementen.
Aan de voormalige voorzijde ligt een fraai Engels landschapspark met vijver en een bos.
Enkele zeldzame bomen waaronder een zijdeboom en een tulpenboom staan in het park, jammer genoeg is het kasteel en park in privébezit.
Wij komen uit op de Gulmerstraat en wandelen even naar rechts.
Aan het begin van de volgende straat (Leenstraat) nemen wij links een kastanjedreef.
De dreef loopt hier tussen de weilanden in en was vroeger de hoofdweg tussen de kastelen Ridderborn en Jongenbos.
Ons volgende bezienswaardigheid is het kasteel van Jongenbos, in 1844 - 45 liet Baron van der Meer het kasteel bouwen.
Het witte kasteel, veeleer een groot herenhuis in neoclassicistische stijl met als bijgebouw een koetshuis en kasteelhoeve.
Wij volgen de Kasteeldreef en wandelen langs de intussen vervallen kasteelhoeve.
Voorbij de hoeve in een korte beukendreef heb je links een kijk op de achtergevel van het kasteel met park en vijver.
Aanpalend bevindt zich het domein Jongenbos een 100 ha groot bos, aangekocht in 1995 door de Vlaamse gemeenschap als bos reservaat.
Het bosgebied ligt op de zuidelijke rand van de vallei van de Winterbeek, de beek stroomt hier door het bos.
Omdat het bos ligt op de overgang tussen droge Kempen en vochtig Haspengouw komt er een brede waaier aan bostypen voor.
Zo bevinden op de drogere gronden eiken-, beuken-, berken- bossen op de vochtige gronden staan broekbossen.
Diep in het bos op een afgelegen plaats dat onbereikbaar is voor de wandelaar staat het herdenkingskruis van Sgt. Leslie Evetts.
Het is de plaats waar de Whitley - bommenwerper crashte in de luchtoorlog van 1941.
De Heemkundige Kring Kortessem (waar mijn broer Jos voorzitters van is) hebben samen met de Planehunters Recovery Team de crashplaats onderzocht.
Het Planehunters Recovery Team bestaat uit een groep vrijwilligers die de crashplaats komen onderzoeken met metaaldetectors en dieptemeters.
Er werden heel wat brokstukken terug gevonden, zoals een vleugel inspectiepaneel, antennegewicht, motoronderdelen tot zelfs een vulpen uit die tijd.
Voorbij het Jongenbos aan het begin van de verharde Mortelstraat (betonnen verkaveling weg) staat rechts een boomkapel, niet veel groter dan een vogelnestkastje.
Het bos tegenover de boomkapel is het Spitsbos en verwijzing naar het Spissenbos, was ooit samen met het Jongenbos een groot boscomplex.
Links aan de Mortelstraat ligt het uitgestrekt weiland, genaamd de Wale Weide.
Verderop in de verte staat de watertoren van Diepenbeek.
De watertoren werd gebouwd in 1977 en heeft een waterblauw (groen) kuipmantel.
De kuip heeft een opslagcapaciteit van 1500 kubieke meter.
Stilaan krijgen wij bewoond gebied en wandelen via de Helstraat de wijk Crijt binnen.
Aan Buurthuis Terlogt nemen wij de Terherkenstraat tot voorbij de achterkant van het buurthuis.
Vervolgens slaan wij links een graspad in dat langs paardenweides loopt.
Het uitgestrekte landbouwgebied Terherkenveld ligt iets verderop.
Daarna komen wij terug uit op de Helstraat en gaan rechtsaf.
Na het oversteken van de Winterbeek slaan wij iets verder rechts terug een verkavelingweg in.
Wij passeren verderop de Wermerbosbeek met aan de Gauwerstraat 95 de voormalige Hoeve Wermerbos nu een groot landhuis, goed afgeschermd door een hoge haag.
Wermerbos was rond 1365 een voormalig leengoed waar later en donjon werd gebouwd.
Overblijfsels van de donjon zijn te zien in de achtertuin, de fundamenten van het tuinhuis zijn van silex steen en dateren uit die tijd.
Na het oversteken van de Gauwerstraat volgen wij erg modderige veldwegen langs uitgestrekte weilanden en akkerlanden.
In de verte ligt de Bombroekmolen (wit gebouw) een voormalig watermolen op de Mombeek.
Verderop wandelen wij langs populieren met opvallend veel maretakken in de kruinen.
De maretak valt in de winter het meest op vanwege zijn groene uiterlijk in de kale bomen.
Ze komen hier veel voor in Haspengouw omdat de grond hier erg kalkrijk is.
Rechts krijgen wij vanaf de houten brug nog een uitzicht op de Mombeek.
Spoedig bereiken wij terug de kerk van Vliermaalroot.
Wie kasteel van Ridderborn van dichtbij wil bezichtigen moet onderweg de Gulmerstraat even verder volgen (Leenstraat voorbij wandelen) en daarna rechts de Baron A. de Heuschstraat volgen tot aan het kasteel.
Mijn broer Jos heeft een boek geschreven over de vliegtuigcrash in Jongenbos:
Parking: aan de achterkant van het Cultuurcentrum bevindt zich een grote parking.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: rustige straten, drukke winkelstraten in centrum van Hasselt, fietspaden en wandelpad door stadspark.
De brochure (boekje) Helbeek wandelroute is een prachtig samengesteld boekje van 25 bladzijde met veel tekst en uitleg.
Op de achterkant van het boekje vindt je een wandelplannetje.
De wandeling is uitgestippeld door Erfgoedcel Hasselt naar aanleiding van het project: Hasselt2O - water vroeger, nu en later.
De brochure kost 1 en is te koop bij Toerisme Hasselt, Maastrichterstraat 59 ( zonder brochure kun je de wandeling niet maken) .
Wij beginnen de wandeling met aan de achterkant van de parking de Casterstraat naar rechts te volgen.
Op het eind van de Casterstraat nemen wij de Oudstrijderslaan tot aan het Helbeekplein.
Het plein is genoemd naar de Helbeek die hier stroomt, deze beek is bijna 3 km lang.
Alleen de beek krijgen wij niet te zien, ze loopt hier al een eeuw ondergronds door dikke rioolbuizen richting centrum en door het drukke winkelcentrum.
Hier was het even zoeken om verder te wandelen, wij gaan richting eerste appartementblok en gaan via rechts naar de achterkant om er een doorgang te nemen naar de Luikersteenweg.
Het oorspronkelijk ijzeren hek dat aan de Helbeek stond is hier nog te zien.
Wij volgen de Luikersteenweg naar rechts (fietspad) en slaan verderop de Oude Luikerbaan in.
Vervolgens gaan wij door de Albrecht Rodenbachstraat tot aan het Stadspark (ommetje door het park).
In het Stadspark staat het standbeeld van Armand Preudhomme.
Hij was destijds een Vlaams componist die een tijd lang in Hasselt woonde en werkte.
Armand Preudhomme sensibiliseerde vooral de Vlaamse jeugd voor het Vlaamse lied.
Via de Toekomststraat wandelen wij richting boulevard (kleine ring) die wij oversteken richting Sint-Jozefstraat.
Deze winkelstraat hete tot 1930 de Beekstraat, een verwijzing naar de Helbeek die hier het centrum binnenstroomde.
Later kreeg de straat de naam van het vlakbij liggende Sint-Jozefcollege, is nu Virga Jessecollege.
Verderop nemen wij links de Maastrichterstraat tot op de Grote Markt.
Op de markt achter apotheek In het Zwaard liep de Sauwe of Winterbeek.
In de volksmond werd deze beek de Jodenbeeke genoemd omdat ze dwars over de Jodenstraat (huidige Havermarkt) stroomde.
Vandaag de dag is de beek aangesloten op de stadsriolering, alleen een deel van de beek is gedempt ter hoogte van de Koning Albertstraat.
Verderop aan de Maagdendries liep vroeger het Vuylbeekje of Koetelbeekje.
Na het dempen van de stadsgracht hier werd het beekje via riolen naar de Ertbeek in Runkst geleid.
Ook in de Kapelstraat liep vroeger een stinkend zijslootje van de Vuylbeek, deze is al voor 1860 gedempt.
Via de Hoogstraat wandelen wij richting Demerstraat, druk winkelcentrum.
In de Demerstraat bevindt zich het standbeeld van het Demermanneke.
Het manneke staat symbool voor de commerciële activiteiten in deze buurt, het heeft weinig te maken met het echte Demermanneke.
Vroeger was het Demermanneke een watermeester die het waterpijl controleerde van de Demer.
Ook stond hij in voor het verwijderen van het drijvend vuil en het onderhouden van de aarden dijken.
De Nieuwe Demer die hier door het centrum loopt en via het Molenpoortplein de stad uit loopt is begin 20ste eeuw overwelft.
In het midden van het Molenpoortplein stond in de 13de eeuw een banmolen die gebouwd werd in opdracht van de graaf van Loon.
Later kwam de banmolen in handen van verschillende uitbaters, na dat de banmolen eigendom werd van de stad besliste men de molen in 1895 af te breken.
Na het oversteken van de Thonissenlaan aan de verkeerslichten komen wij uit aan de Kanaalkom.
De Kanaalkom heeft vandaag nog enkel een recreatieve functie, maar was ooit in de eerste helft van de 20ste eeuw van economisch belang.
Vooral na de aanleg van het Albert kanaal kende men een belangrijke industriële bloeiperiode omdat de grondstoffen vlugger aangevoerd werden via het water.
Uitzicht vanaf de kanaalkom hebben wij met links de hoge schoorsteenpijp (toren) van de voormalige gelatinefabriek.
Ooit stond er op de plaats van de gelatinefabriek de Broekmolen, deze molen was gelegen aan de Nieuwe Demer.
De Broekmolen opgericht in de 13de eeuw was een banmolen die diende om gerst te malen voor de brouwerijen in de omgeving, werd later in 1545 een volmolen.
In 1741 werd het een molencomplex en kwam er ook een stellingmolen naast te staan om graan te malen.
Op het wandelplannetje staat vermeld dat wij de brug over moeten, gaat niet is afgebroken.
Daarom wandelen wij naar rechts, rondom de kanaal kom om de eerste straat rechts te nemen, de Vaartstraat.
Na het (voorzichtig) oversteken van de drukke steenweg nemen wij de Hovenstraat en Koekerellenpad.
Verderop in de Elfde Liniestraat volgen wij het fietspad langs de Demer met rechts het Kapermolen park.
Het park is genoemd naar de Kapermolen die hier ooit stond, deze diende in de 18de eeuw als graanmolen, werd later afgeschreven en afgebroken.
Ook van de Duivelsbrug die vlakbij de molen lag is niets meer van terug te vinden.
Het Kapermolenpark is de groene long van de stad en is ook het officiële stadspark van Hasselt.
Verderop ter hoogte van vijver is er een doorgang naar het park, wij maken een ommetje door het Kapermolenpark.
Het verlengstuk van het Kapermolenpark is de Japanse Tuin (2,5 ha).
De Japanse Tuin met prachtige waterpartijen is aangelegd met hulp van Japanse professionals.
Het is het resultaat van de vriendschapbanden tussen de Japanse stad Itami en Hasselt en is een blijvende symbolische aanwezigheid.
Hasselt schonk de Japanse stad Itami uit vriendschap een torenbeiaard.
Wij nemen de fietstunnel die onder de Koning Boudewijnlaan loopt en bereiken zo de Willekensmolenstraat.
De straat in genoemd naar de Willekensmolen een volmolen die hier ooit stond.
De fundamenten van de molen zijn terug gevonden tijdens werken aan de Oude Demer.
In de Willekensmolenstraat stond destijds een openluchtzwembad met kantine opgericht (1913) door de Hasseltse Zwemvereniging.
Het water was rechtstreeks afkomstig uit de toen nog zuivere Demer, erg koud water.
Pas in 1941 kwam er een soort pompstation dat na filtratie het water doorpompte.
Na de bouw van het Stedelijk overdekzwembad in 1963 aan de Elfde Liniestraat werd het openluchtzwembad met kantine afgebroken.
De watertoren die staat in de Willekensmolenstraat is een van de oudste watertorens van België.
Hij werd gebouwd in 1911 en is 46 meter hoog en heeft een opslaginhoud van 200 kubieke meters.
In 1992 werd de watertoren gerestaureerd en werd de toren beschilderd, de leerlingen van de Hasseltse kunstacademie zorgde voor het ontwerp.
De Intercommunale Watermaatschappij (IWM) heeft er nu zijn burelen.
Schuin tegenover de watertoren nemen wij de Muggenstraat tot aan de Maastrichtersteenweg.
Na het oversteken van de Maastrichtersteenweg wandelen wij de Casterstraat af tot aan het Cultuurcentrum.
Afsluiten doen wij met en drankje in de Theatercafé, de café ligt aan de voorkant van het Cultuurcentrum.
Tips / opmerkingen: wandeling oké.
Het prachtige stadhuis van Hasselt ligt niet langs de wandelroute, ligt op het Groenplein en is te bereiken langs de Lombaardstraat een zijstraat van de Hoogstraat.
Wandelbord: staat op het marktplein, tussen kerk en stadhuis.
Op het marktplein staat de Sint-Pietersbanden kerk die gebouwd is in laatgotische Demergotiek.
Ze dateert uit de eerste helft van de 15de eeuw, maar is enkele jaren geleden gerestaureerd.
Toen in 1839 de klokkentoren neerstortte kreeg na de heropbouw de kerk een unieke spitse toren.
Het fraaie waardevolle interieur van de kerk bestaat uit barokaltaar, communiebank en preekstoel uit de 17de eeuw.
Het stadhuis rechts van de kerk is een gebouw met historisch weinig waarde.
Het symbool van Beringen is de Beringse beer, hij staat hier midden op het marktplein , het kunstwerk is van afvalmetaal gemaakt.
De beer komt ook voor in het wapenschild van Beringen, het wapenschild prijkt op de Paalse Poort.
Via de Paalse Poort verlaten wij het marktplein en volgen wij eerst even de Paalsesteenweg.
De eerste straat links slaan wij in, de Heemstraat.
Verderop volgen wij de Torenstraat en Broekhovenstraat.
Op het eind van de Broekhovenstraat staat de Smeetskapel, hier kun je bidden tot de Sint-Genoveva en Sint-Rochus.
De kostbare Heilige beelden uit de 16de eeuw van Sint-Genoveva en Sint-Rochus die hier stonden worden tegenwoordig bewaard in de Sint-Pietersbanden kerk.
Wij volgen de Everselstraat en vervolgens de Heidebloemstraat tot aan de Hasseltsesteenweg.
Na het oversteken van de drukke steenweg volgen wij de Heusdenseweg en kiezelvoortweg.
Daarna krijgen wij eindelijk natuur te zien, het bebost gebied van Beringerheide bestaat uit loof- en naaldbos.
Spoedig slaan wij een veldweg in die uitkomt in natuurgebied de Motbemden.
De Motbemden ligt hier in de Vallei van de Helderbeek, een erg drassig gebied dat bestaat uit broekbossen.
In de tweede helft van de 19de eeuw heeft men hier in de Motbemden ijzererts ontgonnen.
Van de uitgravingen is niets meer te zien, de gaten werden tussen de jaren 1950-1960 terug opgevuld met huisvuil.
Wij wandelen over een modderig bospad dat hier loopt langs de rand van het natuurgebied.
De Helderbeek wordt gepasseerd, het beekje mondt ten oosten van Beringen uit in de Zwarte beek.
Verderop volgen wij het bospad evenwijdig met de spoorweg.
Voorbij het natuurgebied volgen wij de Motstraat tot aan het Station van Beringen.
Via de Geiteling (rustige straat) bereiken wij terug het centrum.
Nog even wandelen wij de Koolmijnlaan en de Collegestraat af.
In de Collegestraat staat het Sint Jozefscollege, het gebouw zal binnenkort grotendeels worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuw stadhuis.
Tegen de gevel van het college hangt een bronzen herdenkingsplaat van August Cuppens.
August Cuppens was destijds een bekende Vlaamsgezinde priester en dichter, zijn woonhuis stond hier waar nu het college staat.
Het bekendst werk van hem was de tekst voor het lied "Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen".
Wij zijn rond en sluiten de wandeling af met een drankje in een brasserie op de Markt.
