Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
19-04-2021
304. WANDELBOS HOLVEN - HOLHEIDE
Wandelbos Holven - Holheide.
Start / ligging: aan Zaal Holheide, adres is Heikapper 25.
Holheide ligt meer dan twee kilometer ten westen van het centrum van Overpelt, was ooit een gehucht, werd later een dorpje, is een deelgemeente van Pelt.
Parking: ruime parking aan de zaal.
Afstand: rondwandeling van 6,2 km
Wandelwegen: bijna uitsluitend bospaden.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: staat tegenover Zaal Holheide aan het kruispunt Heikapper - Jenneverbosstraat.
Het grasplein dat hier is aangelegd is het Pater Clementiaan plein.
Deze pater werd destijds in het kerkdorp tot rector van de parochie aangesteld en liet in 1967 een kerk en parochiezaal bouwen.
De Sint-Barbarakerk die hier staat is een bakstenen kerkgebouw in sobere modernistische stijl, een vierkantig gebouw met een vrijstaande betonnen klokkentoren ervoor.
Op het grasperk rechts van de kerk staat het standbeeld van de Heikapper van kunstenares Jet Moelans.
Standbeeld bestaat uit de heikapper met kruiwagen, kind en hond.
De heikapper symboliseert het verleden van Holheide dat ooit een uitgestrekt heidegebied was.
Vorige eeuw is hier bijna alle heide verdwenen door de massale bebossing voor de mijnbouw.
De heikapper was een persoon die de heide kapt of bewerkt, concreet werd de bovenste grondlaag met begroeiing verwijderd ook wel afplaggen genoemd.
Vanaf het wandelbord wandelen wij via de Jeneverbesstraat het wandelbos Holven binnen.
De naam Holven werd reeds in de 1552 genoemd, waarmee een moeras aan de Holvense beek werd bedoeld genaamd 't Plat.
In 't Plat ontspringt het beekje van amper enkele kilometers lengte, krijgen het wel niet te zien op de wandelroute.
Hebben aan het eerste kruispunt van bospaden de keuze de wandelroute linksaf of rechtdoor te starten, wij gaan rechtdoor.
De bewegwijzering loods ons door de naaldbossen, afwisselend brede en smalle bospaden.
Als enige variatie is er een heideveld te zien te midden van het bos.
Steken verderop voorzichtig de drukke Napoleonweg (N715) over en vervolgen de boswandeling aan de andere kant van de weg.
Na enkele bospaden komen wij na het passeren van de Hoeverdijk een hoge zandwal tegen die met jonge boompjes is beplant.
Achter de wal ligt een grote plas, eigenlijk de zandput van een zandontginning gebied.
De afgravingen hier gebeuren door de Kempische Zandgroeven Winters NV, de streek hier geniet grote bekendheid vanwege het fijne witzand.
Terug dieper in het bos ligt een landduinengebied met voormalige stuifduinen, hebben er twee korte pittige beklimmingen om telkens de duintop te overbruggen.
Richting de Napoleonweg die wij voor de tweede keer oversteken wordt alles vlakker, de duinen liggen terug achter onze rug.
Via bospaden komen wij uit in het dorp, nemen er de Holwortelstraat en daarna de bosrand achter de Dahliastraat.
Laatste deel van de wandeling loopt gelijk met de avontuurlijke kinderwandeling.
Tips / opmerkingen: waarschuwingsbord in het bos, dat de buizerd in het broedseizoen joggers aanvalt, wandelen is dan de boodschap.
Vanaf het wandelbord vertrekt ook de avontuurlijke kinderwandeling, bewegwijzering: groene rechthoekjes 3,6 km.
De kinderwandeling is niet alleen klimmen en klauteren maar ook wiebelbruggen uitproberen en dolen in vossen- en dassenholen en tussen boomwortels.
Natuurreservaat 't Plat van Natuurpunt ligt hier ook op een boogscheut vandaan, kleine parking op het eind van doodlopende Pallisstraat.
't Plat is een erg moerassig gebied waar vroeger turf werd gestoken, laarzen zijn hier aanbevolen, bewegwijzering: gele zeshoekjes 4,1 km.
Wandeldatum: zaterdag 3 april 2021, afwisselend zon en wolken.
Grootloon is een deelgemeente van Borgloon, ligt op de noordgrens van droog-Haspengouw en op het Plateau van Borgloon.
Parking: tegenover de kerk aan de Servaeshoeve, Grootloonstraat 101.
Afstand: rondwandeling 7 km.
Wandelwegen: straat, aangelegde wandelpaden, veldwegen en Romeinse kassei, heuvelachtige route.
Bewegwijzering: oranje + (plus tekens).
Wandelbord: niet aanwezig, de goede bewegwijzering helpt ons uitstekend onderweg.
Wandelplan van hoe wij hebben gewandeld:
De Sint-Servatiuskerk ligt hier op een heuvel te midden van het ommuurd kerkhof.
Van het romaanse kerkje uit de 13de eeuw resten de onderbouw van de toren en schip.
Waarschijnlijk is in de 14de eeuw er een gotisch koor aangebouwd.
De bovenbouw van de toren stamt uit 1616 en de bovenbouw van het schip is uit de 18de eeuw en sacristie uit 1912, in 1967-70 is ze de kerk grondig gerestaureerd.
Tegenover de kerk ligt de Servaeshoeve, is een Haspengouwse vierkanthoeve, onder zadeldaken, de gebouwen zijn gegroepeerd rond een erf.
De hoeve is sinds 2004 beschermd als monument en werd heringericht voor hoevetoerisme.
Wij starten de Greenspotwandeling met de fraaie knalrode inrijpoort van de hoeve aan ons rechterhand en volgen ongeveer 400 meter de Grootloonstraat.
Verlaten de Grootloonstraat ter hoogte van de antieke fiets (staat er al jaren - kunstwerk?) en nemen een veldweg dat aan de achterkant van de Servaeshoeve doorloopt.
Met enkele mooie vergezichten links bereiken wij terug de Grootloonstraat en passeren enkele oude hoeves.
Wij verlaten het dorpje en zitten spoedig op de Romeinse Kasseiweg die deels holle weg is.
De kasseiweg is een eeuwenoude heirbaan, het is aangelegd voor de troepen van het Romeinse leger, het gaat hier om het Romeinse tracé Tongeren-Tienen.
De kasseien zitten alleen nog maar in het midden van de weg, zijkanten is betonweg, voor de vele wandel- en fietstoeristen een gemak.
Genieten ondertussen van een mooi uitzicht op het dorpje Grootloon gelegen tussen de fruitbomen.
Verderop verlaten wij links de kasseiweg en volgen de veldweg langs akker- en weilanden.
Het kunstwerk de Twijfelgrens van Fred Eerdekens staat in een weide, het is een houtachtig sculptuur, vanuit het juiste standpunt dat iedereen zelf moet zoeken valt het woord Twijfelgrens lezen.
Ter hoogte van het kunstwerk stappen via een draaihekje het Vlaams Natuurreservaat De Bollenberg binnen.
Bestaat uit een uitgestrekt typisch Haspengouws landschap met adembenemend panorama's.
Het wandelpad hier doorkruist hoogstamboomgaarden, houtkanten en kalkgraslanden tegen de hellingen.
Volgen daarna terug een deel van de Romeinse Kasseiweg en bereiken na een korte klim de top van de Bollenberg.
Op de top ligt het Landmark Romeins Villa-landschap van kunstenaar Hans Lemmen.
De kunstenaar plaatste er een vijftal terracottakleurige betonnen zit- en ligbanken die refereren naar de basisvorm van een Romeinse villawoning.
Op de banken staat meer informatie over de Romeinse villadomeinen die in de omgeving werden aangetroffen.
Na ons bezoekje volgen wij een aangelegd wandelpad omzoomd door hagen, deels langs populierenaanplantingen.
Borgloon is te zien, het middeleeuws stadje is rond een heuvel opgebouwd.
Wie wil kan hier rechtdoor via de tunnelbuis onder de Sint-Truidersteenweg het stadje bezoeken.
Maar wij laten het stadje deze keer links liggen en volgen een grindpad dat evenwijdig loopt met de Sint-Truidersteenweg.
Terug tussen de fruitplantages passeren wij het bekende doorkijkkerkje, kunstwerk: Reading between the lines van het architectenduo Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh.
Het fotogeniek doorkijkkerkje is een absolute blikvanger in Loon, het kunstwerk weegt maar liefst 30 ton, is 10 meter hoog en bestaat uit op elkaar gestapelde lagen staalplaat.
Verderop wandelen wij langs oude hoogstamboomgaarden richting Grootloon.
Op een infobord staat: Natuurpunt Borgloon zet zich hier in om de hoogstamboomgaarden te onderhouden en om samen met de plaatselijke landbouwers te helpen behouden.
Ook staat er geschreven dat de zeldzame eikelmuis hier leeft in de hagen en houtkanten, de steenuil zou zich hier ook thuis voelen in holle bomen.
Tips / opmerkingen: het was enkele weken te vroeg voor de bloesems, her en der stonden enkele vroege kerselaars al in bloei en was bloeiende sleedoorn sterk aanwezig.
In de bloesemperiode is er waarschijnlijk geen parkeerplaats in het dorpje, dan komen dagjestoeristen van heinde en verre om hier bloesemwandelingen te maken.
De auto parkeren kan dan op een van de grote parkings in Borgloon.
Neem dan dezelfde bewegwijzering, vanaf de Klappoel in het centrum van Borgloon.
Het centrum van Borgloon hebben wij meermaals bezocht, wie er nog nooit is geweest en er de korte historische stadswandeling wil maken:
Wandeldatum: zondag 28 maart 2021, wandeling samen met broer Johan gemaakt.
Start aan het Gemeentehuis in het centrum van Gingelom, Sint-Pieterstraat 1.
Parking: op het plein rechts van het gemeentehuis.
Afstand: in totaal 5,3 km waarvan rondwandeling van 3,8 km en extra 1,5 km heen- en terug naar de kapel van Gibloux.
Wandelwegen: kasseiweg, voetpad langs de Molenbeek en asfaltwegen.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes en vanaf het kasteel richting Kapel van Gibloux is fietsknooppunt.
Wandelbord: niet zien staan, wandelroute is gratis te downloaden:
Deze wandeling begint met bezoek aan het Gemeentehuis, toelating voor het bezoek moeten aanvragen wegens COVID-19 regelement.
Een vriendelijke gemeentewerker begeleid ons naar de Chokierzaal waar het bronzen borstbeeld van Surlet de Chokier staat, natuurlijk mogen er foto's van worden genomen.
Baron Erasme Louis Surlet de Chokier is bij het grote publiek vrij onbekend, maar hij staat wel in de geschiedenisboeken als het eerste staatshoofd van België.
Op 21 juli 1831 werd deze politicus in afwachting van de troonbestijging van Koning Leopold1 gedurende vijf maanden de eerste staatsregent van het prille onafhankelijk België.
Trok zich daarna terug in het Kasteel van Gingelom waar hij tot zijn dood burgemeester bleef.
Het gemeentehuis is uit de 19de eeuw, bestaat uit een gecementeerd neoclassicistich dubbelhuis met fraaie voorgevel.
Tegenover het gemeentehuis staat de Sint-Petruskerk, dateert uit 1891-1892.
Van deze neogotische kruisbasiliek waaide in 1901 de spits van de voorgebouwde westtoren eraf, er werd toen een nieuwe achtkante spits aangebracht.
Achter de kerk staat een Heilighart beeld en is er in de muur een driedelige gedenksteen ingebouwd ter ere van Regent Surlet de Chokier en de families Hennequin en de Looz-Corswarem.
Achter de kerk in de Surlet de Chokierstraat ligt de oude dekenij met tuin, dateert uit midden 19de eeuw.
Wandelen verderop door de Kriekelstraat waar enkele hoeves zijn te zien.
Via wijk de Dorpskouter gaan wij richting de open velden, enkele vergezichten.
Wij slaan de eerste weg links in en komen uit op de drukke Steenweg Sint-Truiden - Hannuit, die wij voorzichtig oversteken.
Een kasseiweg leidt ons naar de Kamerijckhoeve, ooit in bezit van de gebroeders Surlet de Chokier die er een fokkerij van Merinoschapen runde.
Tegenwoordig is de hoeve een B&B in handen van de familie Lejeune en er is een de Aspergekwekerij Regalys gevestigd.
Het gaat om de groene asperges die te koop is op de hoeve in het streekproducten winkeltje.
De Kamerijckhoeve is een typische Haspengouwse vierkantshoeve , waarvan het woonhuis opklimt tot de tweede helft van de 18de eeuw.
De overige gebouwen van het hoevecomplex dateren uit de 19de en 20ste eeuw.
Bestaat uit stallingen, dwarsschuur en ook een voormalige stokerij voor graanalcohol.
Het elegante poortgebouw is herbouwd in 1961, jaartal 1653 boven rondboogpoort verwijst naar de watermolen die tegenover de hoeve aan de Molenbeek stond.
Deze molen genaamd Molen van Kamerijck is afgebroken in 1956, alleen het molenaarshuis staat er nog en is herbouwd tot woonhuis.
Wij vervolgen de Kamerijckstraat, deze doodlopende straat gaat over in een kort voetpad langs de oever van de Molenbeek.
Verderop in de Opheimstraat wandelen wij aan de Steenstraat linksaf tot aan de Sint-Janshoeve.
In 1666 bouwde het echtpaar Robeyns-Pouillet de Robeynshoeve alias de Sint-Janshoeve, hun familiewapens staan afgebeeld boven de inrijpoort.
De fraaie hoeve werd in de 19de en 20de eeuw grondig verbouwd en vergroot.
Wij keren op ons stappen terug en gaan via de Opheimstraat naar ons volgende bezienswaardigheid is het Kasteel van Gingolom, aan de Regentwijk 80.
Het kasteel uit 1855 is een U-vormige complex gebouwd in neoclassicistsche stijl, de eerste eigenaar was Baron Erasme Louis Surlet de Chokier.
De ingang van het hoofdgebouw is bekroond met een wapenschild voorzien fronton en wordt geflankeerd door twee torenachtige bouwsels.
Aan de straatzijde wordt het kasteelplein met ijzeren hekwerk afgesloten en staan er tegen de zijgevels van de dienstgebouwen twee achtkantige gekanteelde torens met schietgaten.
Het kasteeldomein is afgesloten met een meters lange omheiningsmuur.
De korte wandeling brengt de wandelaar via de Regentwijk terug bij het beginpunt.
Wij doen nog 750 meter extra richting de Kapel van Gibloux, als bewegwijzering volgen wij het fietsknooppunt 359.
Stappen langs de muur van het kasteeldomein en vervolgens langs de rand van het parkbos.
Het kasteel is privéeigendom, maar in een opening tussen de bomen hebben wij even uitzicht op het kasteelpark en achterkant van het kasteel.
Ook is er te zien: oranjerie, koetshuis, aansluitende stallingen en hovenierswoning.
Op het eind van het fietspad staat aan de Landenstraat de Kapel van Gibloux.
Deze wit gekalkte kapel wordt al sinds 1777 vermeld op de Ferrariskaart, is vorig jaar gedeeltelijk gerestaureerd.
Aan wie de kapel oorspronkelijk was toegewijd is moeilijk te achterhalen, het staat vast dat deze kapel in de loop der tijden verscheidene heiligen heeft gediend.
Vóór het huidige beeldje van Onze Lieve Vrouw van Banneux stond er een beeldje van Onze Lieve Vrouw-Onbevlekt-Ontvangen, dat werd gestolen.
Nemen dezelfde weg terug , fietsknooppunt 183 als bewegwijzering.
Rechts van het fietspad hebben wij prachtig uitzicht op het centrum van Gingelom en het naburige dorpje Niel-bij-Sint-Truiden.
Via de Regentwijk, wijk met witte woonhuizen bereiken wij terug de Steenweg.
Links aan de Steenweg staat het oorlogsmonument, herdenkt de militaire en de burgerlijke slachtoffers van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.
Steken de Steenweg over en zitten terug in het centrum van Gingelom.
Tips / opmerkingen: deze korte maar mooie wandeling laat ons kennis maken met de bezienswaardigheden van Gingelom.
Deze wandelroute is ook toegankelijk voor mensen met buggy of rolstoel.
Meer info over de voormalige watermolen:
Meer info over de Baron Erasme Louis Surlet de Chokier:
Wandeldatum: vrijdag 5 maart 2021, zonnige wandeldag.
Wij wandelen eerst richting de Kluis van Vrijhern, het leem- en vakwerkhuis waarin de kluis gevestigd is dateert uit de 17de eeuw, aanpalend enkele stallingen die eveneens in vakwerkstijl zijn gebouwd.
De 18de eeuwse Loretokapel is in baksteen dit is een exacte kopie van een kapel in het Italiaanse bedevaartsoord Loreto.
De kapel die gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Loreto, heeft een prachtig interieur.
Op het terrein van de kluis staat ook nog de kaarsenkapel, de Francisco kapel in de moestuin, herdenkingskruis, Calvarieberg met kruis, borstbeeld van de kluizenaar.
Wij nemen aan de achterkant van de Kluis een smal pad dat langs weilanden en houtkanten loopt.
Mooie uitzichten op het heuvelachtig landschap, opvallend zijn de talrijke maretakken in de bomen.
In de Vrijhernstraat stappen wij door het landelijk gehucht, nemen ter hoogte van de Riksingenstraat het viaduct onder de N730.
Via betonnen verkavelingswegen en veldwegen wandelen wij richting het Wijngaardbos.
Regelmatig passeren wij onderweg een boom- of veldkapel en hebben vanaf het hoge leemplateau dat bestaat uit akkerland enkele mooie uitkijkpunten.
In een weiland ligt een redelijk grote poel, bronwater van de plaatselijke bronnen bevoorraden deze poel.
Het is half februari en er is weinig leven te zien in de poel, later op het jaar is dit een paradijs voor amfibieën.
Voor wij het bos in gaan slaan wij rechtsaf een mooie holle weg in die uitkomt op de Weg Elderen naar Henis, een kruis staat hier tussen twee statige lindebomen.
Verderop zitten wij tussen de glooiende akkerlanden met weidse vergezichten.
Via de Wijngaerdsbosstraat bereiken wij terug het bos.
Het Wijngaardbos is een langgerekt hellingbos met onderaan broekbos, bestaat uit elzen, wilgen en populieren.
Hogerop tegen de droge helling bestaat het bos uit zoete kers, zomereiken en haagbeuk.
Bij de ingang van het Wijngaardbos staat er aan de picknickplaats een bakstenen obelisk, waar de oprichtingsoorkonde van de wijnmakers gilde van Riksingen is ingemetst.
Het monument staat er ter herinnering dat de kanunniken van Tongeren hier op de helling naar het zuiden wijndruiven teelden.
De wijngaarden stonden hier tot begin 19de eeuw, daarna werd de helling bebost en gebruikt als jachtbos.
Vandaag is het een bijna ondoordringbaar bos waarvan een klein deel van het bos is opengesteld voor wandelaars.
Wij volgen een holle weg door het bos, holle wegen vormen een ideale biotoop voor vos, das en andere marterachtigen.
Deze dieren graven er holen en gebruiken de begroeiing als bescherming voor hun nachtelijke voedseltochten.
Houten trappen staan er tegen de boshelling en maken de beklimming iets gemakkelijker.
Spoedig zijn wij terug uit het bos en volgen een graspad tussen en rond weilanden.
Verderop volgen wij terug betonnen verkavelingswegen met panoramische uitzichten op enkele dorpjes.
Aan een kruispunt staat rechts een herdenkingsteen ter nagedachte van van twee militairen, genaamd sergeant Jean Dossogne en Gaston Meulemeester, sneuvelden hier voor hun land op 11 mei 1940.
Wandelen op afstand voorbij de watertoren van Werm, deze betonnen constructie is 13 meter hoog en heeft een waterreservoir van 500 kubieke meters.
Bereiken terug de Tongersesteenweg, die wij voorzichtig oversteken en nemen de Kluisstraat richting parking.
Tips / opmerkingen: wandelroute met regelmatig mooie vergezichten onderweg.
De geschiedenis van de Kluis van Vrijhern:
Wandeldatum: zaterdag 20 februari 2021, wandeling gemaakt samen met broer Johan en zijn hondje Nora.
Start / ligging: aan de kerk in de Romershovenstraat 58.
Romershoven is een deelgemeente van Hoeselt, ligt in de regio Vochtig-Haspengauw.
De gemeente is in het oosten begrenst door de Vallei van de Winterbeek, ook wel de Oudebeek genoemd.
Parking: naast de kerk in de Sint-Jansstraat.
Afstand: rondwandeling van 6,7 km.
Wandelwegen: in begin door bos- en veldweg, rest van de wandeling betonnen verkavelingswegen en rustige straten.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: aan de inrit van de parking.
De oude Sint-Jan Baptist kerk die hier staat is een neoclassicistische zaalkerk uit de eerste helft van de 19 de eeuw, werd bij de vergroting in 1950 gebruikt als dwarsbeuk voor de nieuwe kerk.
De oude kerk beschrijft een schip met ingebouwde westtoren, en een koor van een rechte travee met halfronde sluiting; sacristie tegen de oostzijde van het koor.
De plattegrond van de nieuwe kerk beschrijft een éénbeukig schip van drie traveeën met een koor van een rechte travee met vlakke sluiting en sacristie aan de oostzijde.
Wij nemen aan kerk de trappen naar de Romershovenstraat, met voor ons de oude pastorij.
De pastorij is een gecementeerd bakstenen gebouw uit 1860, breedhuis van het dubbelhuistype.
Volgen even de Romershovenstraat en slaan langs huisnummer 48 een doodlopend straatje in.
Steken er de Winterbeek over, het beekje ontspringt ten westen van Hoeselt en stroomt langs Romershoven en door Beverst en mondt er in het noordwesten in de Demer uit.
Een erg modderig wegje gaat hier langs het beekbegeleid hellingbosje, maar spoedig zitten wij op een veldweg die loopt langs een laagstamboomgaard.
Voorbij de fruitplantage bereiken wij de Overbosstraat.
Deze rustige straat wandelen wij ongeveer 600 meter af, er bevinden zich enkele oude hoeves en huizen in vakwerkstijl.
Ook zien wij er rechts in de verte voorbij weilanden het verloren Kasteel Terbos liggen.
Het oorspronkelijk kasteel waarvan al in 1330 melding werd gemaakt werd gesloopt en vervangen door een neerhof.
Deze hoeve vormt een semi-gesloten geheel met een woonhuis in het noordwesten, haaks erop aansluitende dwarsschuur ten westen, en stallen in de overige vleugels, bouwjaar 1899.
Aan een scherpe bocht naar rechts slaan wij links een tweesporige betonweg in.
Wij passeren aan een picknickplaats het infobordje van Natuurpunt over de Vallei van de Winterbeek.
Er staat onder andere geschreven, het natuurgebied is hier een typisch landschap van vochtig Haspengouw: landbouw met ruimte voor natuur.
De weiden wisselen af met bosjes, knotwilgen, bloeiende hagen en hoogstamfruit.
In de poelen voelen kikkers en salamanders zich thuis.
De natte graslanden hooien we om typische bloemen als pinksterbloem, echte koekoeksbloem en dotterbloem meer kansen te geven.
De Winterbeek loopt hier door de weilanden, paarden zorgen hier voor de begrazing.
Na een pauze met familiepicknick wandelen wij verder door de vallei.
Terug uit de vallei volgen wij een betonnen verkavelingsweg door open veld richting buurgemeente Vliermaalroot.
Wandelen er door het gehucht Sitsingen, hier bevinden zich ook enkele oude hoeves langs de Sitsingenstraat.
Daarna volgen wij ter hoogte van een grootschalig landbouwcomplex met talrijke stallen terug een betonnen verkavelingweg met afwisselend open veld en laagstamboomgaarden.
Enkele vergezichten op de omgeving, onder andere op het dorpje Schalkhoven.
Het dorpje Romershoven ligt opnieuw voor ons, via de Wijngaardstraat en Sint-Jansstraat bereiken wij terug ons startpunt de kerk.
Tips / opmerkingen: de Sitsingenbeek loopt door het gehucht Sistingen, niet gezien.
Een andere wandeling die hier aan de kerk begint gaat richting dorpje Schalkhoven:
Wandeldatum: zondag 31 januari 2021, deze wandeling heb ik samen gemaakt met mijn broers en zus, het was een bewolkte dag, zonder neerslag.
Start / ligging: op het grote parkeerterrein van de steenkoolsite tegenwoordig gekend als be-MINE.
Volg aan de rotonde ter hoogte van de Koolmijnlaan 203 de bruine wegwijzer met be-MINE op.
Afstand: vrije keuze je maakt deze wandeling langer of korter, wij legde 6 km af.
Ons wandeling zag er zo uit, wandelplannetje:
Bewegwijzering: Kleine Terril groene rechthoekjes, Grote Terril de rode driehoek.
Wandelwegen: aangelegde wandelpaden op de steenbergen of terrils, brede betonweg richting Grote Terrils.
De mijnsite van Beringen omvat 100.000 m² aan bestaand gebouwenpatrimonium.
Daarmee is het de grootste industriële erfgoedsite in Vlaanderen en uniek in Europa.
Van alle overige mijnsites in Limburg is het de enige site waar het industriële hart van de mijn werd bewaard.
Hier op Be-MINE komen de mensen shoppen en ontspannen.
Er is hier een winkelboulevard en er zijn vele sportmogelijkheden zoals een Duikcentrum TODI, zwembadcomplex, klimcentrum Alpamayo en de Avonturenberg.
Start van de wandeling was even zoeken, is richting de koeltorens wandelen en het pad er langs af volgen, zien spoedig de eerste bewegwijzering (groene rechtshoek).
Komen uit aan een plein, hier staat het borstbeeld van de Camille Cavallier voor het voormalige mijndirectiegebouw met het opschrift Société des Charbonnages.
Camille Cavallier was een Franse industrieel die de stichter was van Koolmijn van Beringen.
Passeren nog het Mijnmuseum en verschillende andere historische mijngebouwen.
Steken daarna het voormalige Kolenspoor over, hier staan nog enkele oude wagons op de sporen.
Via een planken pad wandelen wij naar de voet van de Avonturenberg.
Nemen de trappen tussen wat het palenwoud wordt genoemd met links een klimmuur voor kinderen.
Wie kort en sneller boven wil zijn neemt de trappen naar de top, wij slaan naar ongeveer 60 trappen rechtsaf.
Volgen het wandelpad dat lichtjes bergop loopt met rechts uitzicht op de koolmijnsite.
Voor wij de top bereiken passeren wij eerst het tussenplateau, hier ingericht als skillpark een oefenparcours voor mountainbikers.
Opgelet hier mogen de mountainbikers ook op het wandelpad fietsen.
Tegenover het skillpark hebben wij een prachtig uitzicht op de Grote Terril.
Eenmaal boven op de top zitten wij op een hoogte van 55 meter.
Blazen er even uit en genieten van de prachtige panorama's.
Wij zien de mijncité met de Mijnkathedraal en de Fatih-moskee liggen, de tuinwijk en enkele dorpjes.
De top wordt geflankeerd met een 20 meter lange lichtmast, heeft de vorm van een schuin baken.
De afdaling bevind zich aan de andere kant van de top via trapjes bereiken wij een interessant infopaneel over van afvalberg naar natuurdomein.
Hier staat geschreven: niet alle planten en dieren vertoeven graag op de terril.
De grond bevat relatief veel zout en kalk, waardoor bepaalde dieren en planten hier niet voorkomen, andere waaronder enkele zeldzame soorten gedijen er wel goed.
Maar liefst 162 verschillende plantensoorten komen hier voor, vogels en vlinders vertoeven hier graag.
Op de niveaus lager staan nog verschillende infopanelen: internationale werkkrachten in de mijn, logementshuizen voor alleenstaande kompels, de tuinwijken met elk gezin zijn eigen tuintje, e.a..
Gaan daarna terug de hoofdtrappen af en slaan beneden rechtsaf en komen uit op een brede betonweg, volgen hier de rode driehoekjes.
Voorbij de brug over de Steenstortstraat gaan wij via een draaihek het domein van de Grote Terril binnen, wandelbord aanwezig.
Volgen hier rechtdoor het wandelpad, het wordt stevig klimmen.
De wegwijzer uitkijkpunt loods ons richting top, deze is ook weer te bereiken via trappen.
Wij zitten hier op 135 meter boven de zeespiegel, met adembenemende panorama's op de omgeving.
Hier uitzichten op uitgestrekte bossen en de woonkernen van Stal, Korspel en Beverlo met zijn 52 meter hoge watertoren.
De afdaling, wandelen links om de terril heen.
Voorbij het draaihek nemen wij de brede betonweg en komen terug uit op de koolmijnsite.
Tips / opmerkingen: opgelet, het is een stevige klimwandeling.
Zeker u voorzien van drank want er is geen beschutting en bij zon petje, zonnecrème en zonnebril.
Uitbreiding, indien men de rode driehoek helemaal wil afwandelen dan maakt men 6,5 km.
Deze is aangeduid op het wandelbord als Dwars door het groen, gaat door het 60 ha domein van de Grote Terril.
De geschiedenis van de steenkoolmijn van Beringen:
Wandeldatum: zondag 10 januari 2021, dag met veel zon.
Start / ligging: op het Vijverplein, gelegen op 100 meter van de kerk van Zutendaal.
Parking: Vijverplein.
Afstand: rondwandeling van 5,2 km.
Wandelwegen: straten, zand- en kiezelwegen, onverharde weg door park en beemd.
Bewegwijzering: groene rechthoekjes.
Wandelbord: tegenover het Vijverplein aan de ingang van het Vonderparkje.
Deze wandeling starten wij op het oude dorpsplein, nu het Vijverplein, was oorspronkelijk een typisch driehoekig vroente met vijver of poel.
Een vroente is een gemeenschappelijke weide waar de herders het vee liet drinken voor hun vertrek richting heide of weilanden.
Op het plein staat sinds kort een nieuwe vredesboom, de oude linde was doodziek en is uit veiligheid ondertussen geveld.
Het Vijverplein wordt nog altijd gedomineerd door de voormalige Witherenpastorie, een historisch gebouw met mooi voortuintje.
Deze pastorie werd in 1783 in opdracht van de Norbertijnenabdij van Averbode opgetrokken in Maaslandse classicistische stijl en had het karakter van een versterkte vesting met omgrachtingen.
Links aan de Witherenpastorie ligt de ingangspoort met koetshuis, deze passeren wij op het eind van de wandeling.
Wandelen ook even de andere kant op, richting kerk.
De gotische Onze-Lieve-Vrouwekerk die op een kerkheuvel ligt is sinds 1935 beschermd.
De romaanse onderbouw van het kerkkoor gaat terug tot het begin van de 13de eeuw.
De vierkante vroeg gotische westertoren en middenbeuk zijn uit 14de eeuw.
In de kerk staat het beeld van Onze-Lieve-Vrouw Heil Der Kranken uit de 16de eeuw, waaraan diverse mirakels toegeschreven zijn.
Jaarlijks komen hier vele bedevaarders op bezoek en is er op 15 augustus de grote Mariaprocessie, deze begint met een mis in het Mariapark.
Aan de Daalstraat 2 hangt een wapenschild van Zutendaal tegen de voorgevel, dit was vroeger het gemeentehuis, nu het sociaal huis.
Tegenover het sociaal huis ligt een historisch pand, Hotel de Klok, is een herenhuis van het dubbelhuistype uit de eerste helft van de 19de eeuw.
Terug op het Vijverplein , aan huisnummer 5 staat de Kapelanij, is heringericht als brasserie.
Wij beginnen de wandeling links van de Kapelanij en wandelen door het Vonderpark.
Het groen parkje loopt evenwijdig met de Vonderstraat, bezit een poel, zithoekjes en troostplekje.
Wij wandelen daarna lichtjes bergop de Blookbergstraat op , een straat met sporthal en talrijke tennis- en voetbalvelden.
Daarna bereiken wij de Lieteberg, is een voormalige kiezelgroeve omgevormd tot toeristische trekpleister.
Het Bezoekerscentrum dat spijtig genoeg door de lockdown is gesloten ontvangt jaarlijks tienduizenden dagjestoeristen, waaronder ook massaal veel Nederlanders.
Men kan er blootvoets het Blotenvoetenpad afwandelen, een populaire attractie van 3 km.
Of een bezoekje brengen aan het Insectenmuseum Entomopolis en een vlinderkoepel.
Op domein Lieteberg passeren wij een poel, infobord over de insecten in en rond de poel.
Verderop volgen wij de rand van het domein met rechts op de Lieteberg de uitkijktoren, deze was niet bereikbaar.
Wij komen uit op de Pastoorsstraat en wandelen richting de Dielerberg.
Hier nemen wij links de onverharde Dielerbergstraat, deze weg loopt in een grote boog om de Hesselsberg heen.
De 87 m hoge Hesselsberg is een van de uitlopers aan de zuidrand van het Kempense laagplateau, is bebost met naaldbomen.
Tegen de helling van de Hesselsberg staan talrijke jeneverbesstruiken, is een conifeer van de cipresfamilie, kan verschillende meters hoog worden.
Deze bedreigde plant komt nog maar op enkele plaatsen voor in Limburg.
De jeneverbessen zijn vlezig en bol tot eivormig en kleuren bij rijpheid zwart.
Door de bessen op alcohol te zetten geeft het de jenever zijn typische smaak.
De jeneverbestakken worden gebruikt bij het roken van hespen, geeft een apart aroma af.
Verderop staat op de top van de Hesselsberg een monumentaal Mariabeeld, is 6 meter groot en staat stevig op voetstuk van 1,5 meter.
Het oorspronkelijk gipsen beeld dat hier geplaatst werd in 1946 door KSA-Limburg hield maar 4 jaar stand, het huidige witte Mariabeeld staat er sinds 1950 is in lavasteen gegoten.
Wij passeren links verschillende vijvers of poelen en zitten hier in de erg natte vallei van de Zutendaalbeek.
Vervolgens wandelen wij de Muggenbergstraat af met uitzicht op de achtertuintjes en koterijen van de huizen in de Daalstraat.
Voorbij een smal padje tussen paardenweides zitten wij aan de rand van de Dorperbemd hier ligt in een hooiland de Dalerschans.
In 2013 werd hier tijdens boringen de resten van een vervallen schans terug gevonden, het gebied werd toeristisch opgewaardeerd, de schans weer gereconstrueerd.
Er is ook een replica gemaakt van een houten ophaalbrug waarmee de inwoners van Zutendaal zich in de zeventiende eeuw toegang verschaften tot de veilige schans.
Verderop zoeken wij een weg door de Dorper Bemd een gevarieerd educatief natuurgebiedje.
Het bestaat uit hooiland, houtkanten met hazelaar en talrijke oude bomen zoals els en zomereik en rijen knotwilgen langs de Zutendaalbeek.
Wij passeren enkele volkstuintjes aan de achterkant van de Witherenpastorie.
Via de Heibergstraat bereiken wij terug het Vijverplein, maar eerst wandelen wij nog voorbij de zijkant van de Witherenpastorie met ingangspoort en aanpalend koetshuis.
Tips / opmerkingen: wat men bedoeld met de Alverkuil is mij niet echt duidelijk, waarschijnlijk is dit een van de vele vijvers of poelen in de omgeving van de Hesselsberg.
De Lieteberg is een van de toegangspoorten tot Nationaal Park Hoge Kempen.
Wandeldatum: kerstdag 25 december 2020, koude maar droge dag.
Start / ligging: op het Neremsplein in Nerem, deelgemeente van Tongeren.
Nerem is een straatdorp op de taalgrens, is gelegen in de vallei van de Jeker.
Parking: een deel van het Neremsplein is ingericht als parking.
Afstand: rondwandeling van 8,5 km.
Wandelwegen: betonnen verkavelingswegen, holle wegen, enkele straten, wandelpad de dreef.
Bewegwijzering: zeshoekige plaatjes met Jean Mottart wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: op het Neremplein ter hoogte van de dreef.
Wij beginnen aan de dreef zonder bomen, een verkeersvrij fiets- en wandelpad.
Passeren de achterkant van de voormalige chocoladefabriek Rosmeulen, dit is zowat het enige industriële gebouw in art-nouveau stijl in Limburg, dateert uit 1908.
De chocoladefabriek was in werking tot 1934, kreeg daarna nog verschillende herbestemmingen waaronder ook een tin gieterij.
Sinds 2017 is het fabriekscomplex omgebouwd tot penthouses, exclusieve torenlofts, en nieuwbouwappartementen.
Wij vervolgen de Dreef en passeren aan een rustbankje de herdenkingssteen van Jean Mottart.
De wandeling is naar hem genoemd, hij was destijds een spilfiguur in het politieke en culturele leven van Nerem, overleed in 1987 op 57 jarige leeftijd.
Verderop aan de Ezelsbeek ligt tussen de bomen het Kasteel van Scherpensteen, is privéterrein.
Het kasteel Scherpenberg werd opgetrokken aan het einde van de 16e eeuw op de plaats waar zich voorheen een burcht bevond.
Restanten van deze burcht zijn nog steeds zichtbaar in het westelijke gedeelte van het huidige kasteelgebouw.
Het kasteel bestaat uit een langgerekt kasteelgebouw dat voorzien is van een poortgebouw, ten oosten van de poort ligt een woonhuis uit de 17de eeuw met aanpassingen aan de noden van de 19de eeuw.
In de tuin bevinden zich los van het kasteelgebouw twee vrijstaande torentjes voorzien van een ingesnoerde torenspits.
Na ongeveer 1 km de dreef te hebben afgewandeld slaan wij linksaf.
Zitten in het beschermd landschap van de brede vallei van de Jeker, genaamd het Park van de Oostelijke Jeker dat deel uit maakt van Natuurpark de Kevie.
Wandelen even over de Neremweg en hebben daarna betonnen verkavelingswegen onder ons voeten.
Voorbij de spoorwegbrug stappen wij langs een erg nat gebied dat bestaat uit broekbosjes en verlaten het natuurpark.
Bereiken de dorpsrand van de buurgemeente Vreren en wandelen via holle wegen en betonnen verkavelingswegen richting Nerem.
Onderweg krijgen wij een glooiend uitgestrekt landschap te zien dat bestaat uit braak liggende akkerlanden en weilanden.
Her en der zien wij weidse velden gekleurd door de gele mosterdplant, dient als goede groenbemester.
Wij bereiken het centrum van Nerem via de Vrinkseweg, Achterstraat en Kloosterberg.
De Sint-Servatiuskerk gelegen aan de Neremstraat is in neoromaanse stijl gebouwd.
De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van vijf traveeën, koor van een rechte travee en halfronde sluiting geflankeerd door sacristiëen.
De kerk heeft een ingebouwde westtoren, de westgevel geflankeerd door twee ronde torens.
Tegenover de kerk aan de rand van het kerkhof staat het monument der gesneuvelden uit beide Wereldoorlogen.
Ernaast staat de neo- romaanse Sint-Antonius Kapel uit 1904, het is een bedevaartsoord ten ere van Sint-Job.
Opvallend zijn de prachtige glasramen met afbeeldingen van Heiligen.
Aan de Neremstraat 57 ligt een fraaie witgekalkte hoeve met bijhorende kapel, hoeve met kern uit de 17de eeuw (poortgebouw met aanleunende gedeelten en woonhuis), aangepast in de tweede helft van de 18de eeuw en midden 19de eeuw.
Verlaten het centrum van Nerem via de Glaaierweg, een mooie holle weg met als bezienswaardigheid de Lourdesgrot.
De Lourdesgrot is gebouwd in 1946 bij de viering van het honderdjarig bestaan van het dorp.
Ter hoogte van de grot staan langs beide kanten van de holle weg verschillende kruisen van de kruisweg.
Na een korte veldweg volgen wij de Kaststraat door open veld.
Voorbij huizen ligt een kruispunt van verkavelingswegen, hier slaan wij linksaf.
Wij krijgen in de verte de kerk van Mal te zien en staan iets verder terug op het Neremplein.
Wandelen nog even de Tweemolenstraat af tot aan huisnummer 38, hier zien wij de Dubbelmolen liggen aan de Jeker.
Nemen aan de Neremstraat ook nog wat foto's van de voorkant van de historische chocoladefabriek en van Kasteel Rosmeulen er tegenover.
Kasteel Rosmeulen was de voormalige directeurswoning van de chocoladefabriek werd opgetrokken begin van de 20ste eeuw en is een unieke combinatie van neo- rococo en art-nouveau stijl.
Tips / opmerkingen: de geschiedenis van de chocoladefabriek Rosmeulen:
Meer info over de Dubbelmolen:
Wandeldatum: zondag 6 december 2020, mistige, koude maar droge wandeldag.
Start / ligging: aan de voormalige dekenij, nu toerisme Westerlo, Sint-Lambertusstraat 4.
Parking: in de Sint-Lambertusstraat of op de Grote Markt.
Afstand: rondwandeling van 7,5 km.
Wandelwegen: boswegen, dreven, goed begaanbare wandelpad langs de Grote Nete.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk de Merode.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 130 - 18 - 19 - 13 - 12 - 14 - 183 - 10 - 9 - 8 - 129 - 21 - 6 - 20 - 16.
Wandelbord: een algemeen bord met de wandelknooppunten de Merode staat rechts aan Toerisme Westerlo.
Wandeling is ook te downloaden:
De Dekenij is ontstaan uit de pastorij die gebouwd werd 1618 door de Norbertijnen van de Abdij van Tongerlo.
Het gebouw ziet er uit als een villa werd vergroot en kende de afgelopen eeuwen verschillende verbouwingen, tussen 1984 en eind 2013 was hier het vredegerecht en de politierechtbank.
Wij wandelen richting de kerk, hier gelegen ten oosten van het marktplein.
De decanale Sint-Lambertuskerk heeft een lange bouwgeschiedenis, het koor en transept van de neogotisch verbouwde kerk gaan terug tot 1416.
Het schip dateert uit de 16de eeuw en de toren werd heropgebouwd in 1760, het kerkhof rond de kerk vormt sinds 1976 een beschermd landschap.
Wij nemen aan de kerk de Rietstraat dit is richting wandelknooppunt 130 en passeren de Kapel van de Engelbewaarder, met het beeld van de aartsengel Gabriël.
Volgen er het wandelpad, hier gelegen in een groene strook genaamd Het Riet, een gebied dat ligt ingesloten tussen rivier de Grote Nete en achterzijde van de huizen van de Grote Markt.
Dit was vroeger een nat gebied dat regelmatig door de rivier overstroomde bij hoge waterstand, waarschijnlijk stond er destijds riet.
Aan de Grote Nete brug die wij oversteken staat het Trammeke, een oude mobiele dam die dienst deed als sluis- en stuwsysteem.
Via een kanalensysteem kon men met het Trammeke velden tijdens droge periodes onderwater zetten, infobord met uitleg over het systeem.
Tussen knooppunt 13 en 12 volgen wij de oever van de Grote Nete, deze rivier is ongeveer 80 km lang en is een zijrivier van de Nete.
Hier op de noordelijke oever staat het Kasteel de Merode, genoemd naar de kasteeleigenaars de Prinselijke familie De Merode.
Het kasteel met neerhof bezit centraal een imposante middeleeuwse donjon of woontoren, waarschijnlijk uit eind 14de eeuw.
Deze versterkte rechthoekige woontoren met hoektorens is gebouwd in ijzerzandsteen, bezit massieve muren van 2,75 m dikte.
Vanaf de 16de eeuw werd rondom de donjon het kastelencomplex uitgebouwd, met de nodige aanpassingen in de 19de eeuw.
Aansluitend zien wij ook het kasteelpark dat in landschappelijke stijl is aangelegd.
Wij steken voorzichtig de drukke Westerlo-Steenweg N19 over en vervolgen de wandeldijk op de andere oever van de Grote Nete.
Rechts ligt het uitgestrekt natuurgebied Kwarekken, een lager gelegen gebied dat aansluit bij de Vallei van de Grote-Nete.
Het is een natuur- en moerasgebied, bestaat voornamelijk uit elzen en broekbosjes, talrijke moerasplanten zijn er aanwezig in de natste delen.
Wij laten de Grote Nete achter ons en wandelen door de Bossen van de Merode, passeren enkele vijvers en een rij enorme beuken.
Via een hoge voetgangersbrug gaan wij veilig over de drukke Koning Leopoldlaan.
Iets verder ligt rechts de Asberg, dit is het hoogste punt van Westerlo.
Hier werden bij opgravingen in de buurt van de heuvel prehistorische urnen met as van lijkverbrandingen gevonden, vandaar de naam Asberg.
De 24 meter hoge Asberg is een stuifzandduin die begroeid is met grove dennen.
Wandelen nu in natuurgebied de Beeltjens, bestaat uit eiken-, naald- en beukenbos en dreven.
Bij wandelknooppunt 8, een kruispunt van wandelpaden nemen wij de prachtige Beeltjensdreef.
Deze werd aangelegd in 1722, bleef bewaard en heeft nog altijd een lengte van meer dan 1000 meter.
De dreef bevat nog steeds een dubbele rij eiken en beuken welke vermoedelijk werden aangeplant kort na de Tweede Wereldoorlog.
Via de Papedreef bereiken wij het voormalige boswachtershuis met aanpalend een jeugdherberg.
Juist voor het boswachtershuisjes gaan wij richting wandelknooppunt 20, langs sportvelden bereiken wij het indrukwekkende kasteel van gravin Jeanne de Merode, dateert uit 1907 - 1911.
Het heeft ook de naam het Nieuwe Kasteel, In 1973 door de gemeente Westerlo aangekocht, doet dienst als gemeentehuis.
Het gebouw is een prachtig voorbeeld van neogotiek, heeft sierlijke decoratieve elementen in de gevels.
Wandelen rondom het kasteel hier gelegen in een parkje en verlaten het domein aan de achterzijde van het kasteel.
Wij nemen de voetgangerstunnel onder de drukke steenweg N19 richting centrum van Westerlo.
Via de Boerenkrijglaan waar het arduinen obelisk staat ter herinnering aan de Boerenkrijg wandelen wij richting Grote Markt.
Op de Grote Markt staat een unieke linde die omstreeks 1630 werd geplant, heeft een stamomtrek van bijna 4 m en een kruindoorsnede van 18 m.
Twee monumenten staan er op de markt, het standbeeld van de gesneuvelde uit beide Wereldoorlogen.
Het andere is Wet en het Geloof met het borstbeeld van graaf Henri de Merode in het midden.
Wij zijn rond, afsluiten met een drankje opeen terrasje gaat niet wegens de tweede lockdown.
Tips / opmerkingen: bij de meeste bezienswaardigheden staan infobordjes.
Westerlo wordt terecht de Parel van de Kempen genoemd, het fiets- en wandeltoerisme is hier erg in trek.
Geschiedenis van Kasteel de Merode:
Geschiedenis van het Nieuwe Kasteel:
Wandeldatum: zondag 8 november 2020, de wandeling gemaakt in gezelschap van vriendin Martine, aangename wandeldag met veel zon en hoge temperaturen voor de tijd van het jaar.
Start / ligging: op het einde van de Waterkasteelstraat in Schoonbeek.
Schoonbeek is een gehucht van de voormalige Belgische gemeente Beverst, dat in 1977 gefuseerd werd met de stad Bilzen.
Het gehucht ligt ten noordoosten van Bilzen, waarvan het noordelijker deel nog grotendeels bebost is.
Parking: op de grasstrook aan huisnummer 1a in de Waterkasteelstraat is er plaats voor enkele auto's, dit is ter hoogte van de slagboom richting kasteel.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km.
Wandelwegen: meestal boswegen, straten.
Bewegwijzering: rode bolletjes.
Wandelbord: aan de bosrand.
Voorbij de slagboom wandelen wij door de kasteeldreef, deze bestaat uit deels linde- en platanendreef.
Het Waterkasteel van Schoonbeek hier gelegen in de Demervallei is gebouwd renaissance stijl.
Bestaat uit een U-vormig complex met centrale vleugel en oostelijke vleugel en westelijke vleugel.
De oudste gebouwen dateren uit de middeleeuwen, maar het kasteel werd grondig verbouwd in begin 19de eeuw.
Het bezit ook nog een poortgebouw, koetshuis, paardenstallen, oranjerie en een glazen serre en een Engels park.
Maar jammer genoeg is het een afgesloten privéterrein, omringt door een gracht, wij krijgen vanaf de dreef alleen de centrale vleugel te zien.
Ook bezienswaardig is het poortgebouw met zijn rondboogpoort afgewerkt met grijze geblokte omlijsting en opvallend driehoekig fronton boven de poort.
Verderop krijgen wij de kasteelvijver en de westgevel te zien.
Wij wandelen tot aan de gekasseide brug over de Demer en zien hier de rivier door het landschap stromen.
Keren aan de Demer op ons stappen terug en wandel terug de dreef af en vervolgen daar de Waterkasteelstraat.
In de Waterstraat passeren wij nog de Alle heilige kapel uit 1849, gebouwd in vakwerkstijl.
In de kapel staan een groot aantal heiligenbeelden tentoongesteld.
Op het eind van de Waterkasteelstraat steken wij de Palsbosstraat over en bereiken de Bossen van Schoonbeek.
Vanaf het wandelbord volgen wij de uitgestippelde wandeling van 3,5 km door het bos.
Het bosgebied is circa 200 hectare groot en ligt op de overgangszone tussen Kempen en Haspengouw.
Wij krijgen hier te maken met zanderige tot leemachtige en zelfs moerasachtige gronden.
De voorkomende boomsoorten zijn grove den en loofbomen.
Het is eind oktober en de boombladeren zijn aan verkleuren, een typisch herfstwandeling door de kleurrijke bossen is dan wel een aanrader.
De bossen zijn nu getooid in geel, bruin, oranje tot roodachtige tinten, een fenomeen dat elke herfst terugkeert.
Het is dan ook een ideaal moment om mooie natuurfoto's te maken.
Talrijke paddenstoelen en zwammen zijn er te zien, zoals de fotogenieke vliegenzwam die iedereen wel kent, die mooie rode met witte stippen, erg giftig.
Ook de gewone zwavelkop paddenstoel is sterkt aanwezig, is zwavelgeel en oranjebruin ze staan in groepjes langs de bospaden.
In een erg nat bosgedeelte dat bestaat uit en berkenbos staan er velerlei in allerlei kleuren, de geschubde inktzwam is er eentje van.
Terug uit het bos gaan wij via de Bremstraat en de Langheidestraat tot aan de Palsbosstraat en slaan er linksaf en wandelen terug de Waterkasteelstraat af richting auto.
Tips / opmerkingen: wie enkel een boswandeling wil maken kan zijn auto het best op het eind van Bremstraat parkeren, daar is meer parking, wandelbord aanwezig.
De nog kortere boswandeling van 2,5 km is aangeduid met rode rechthoekjes.
Alles over het Waterkasteel van Schoonbeek:
Wandeldatum: dinsdag 27 oktober 2020, bewolkte dag, geen neerslag.
De Vallei van de Zwarte Beek - Zelem, deelgemeente van Halen.
Start / ligging: aan de kerk van Zelem, gelegen aan de Dorpstraat 36.
Parking: op het kerkplein, ook wel dorpsplein genoemd.
Afstand: rondwandeling 8,6 km.
Wandelwegen: meestal bos- en veldwegen, straat.
Bewegwijzering: heen- en terug de verbindingsteken bruine X, rondwandeling rode driehoekjes.
Wandelbord: op de parking, ter hoogte van de ingang van de pastorietuin.
De Sint-Lambertuskerk is een neoromaanse kruisbasiliek, gebouwd in 1878.
Dit bakstenen bouwwerk heeft een half ingebouwde westtoren die door een traptoren geflankeerd wordt.
Midden op het plein staat een kiosk uit 1935, deze kwam er op de plaats waar ooit de Sint-Appoloniakapel stond.
De prachtige kiosk werd in 2015 grondig gerenoveerd en kreeg een grondige schilderbeurt.
Ook de pastorie aan het dorpsplein is recent volledig gerenoveerd, dateert uit eind 19de eeuw, er is een herberg in ondergebracht.
Aan de achterkant van de pastorietuin volgen wij eerst ongeveer 300 meter het verbindingsteken is de bruine X, is een moeilijk begaanbaar pad langs wei- en bosrand.
Na het oversteken van de spoorweg zitten wij op de Lobosstraat, is een kasteeldreef met Amerikaanse eiken.
De korte gekasseide dreef komt uit aan het gietijzeren toegangshek van de afgesloten tuin van het domein Losbos.
Wij passeren de Loboshoeve die ooit in leem was opgetrokken, is later gerenoveerd in baksteen en aangepast aan de noden van de tijd.
Deze kasteelhoeve met nog steeds 19de-eeuws uitzicht is een typische Kempense langgevelhoeve.
De witgekalkt hoeve bestaat uit boerenhuis, stal en dwarsschuur.
Wij volgen de omheining rondom het kasteeldomein, van het kasteel is niks te zien door de talrijke bomen.
Op enkele infoborden staat alles te lezen over het kasteel en hoeve.
Aan de gietijzeren Lobosbrug zien wij de Zwarte Beek, hier rechtgetrokken door zijn vallei stromen.
Wij zitten hier in de brede benedenstroom van de Zwarte beek, die eens voorbij Zelem in de Demer uitmondt.
Ondertussen volgen wij de rode driehoekjes als bewijzering en zitten in de bossen.
Een vochtig gebied wordt gepasseerd, het Zelems moeras.
Er staat te lezen op een infobord: deze beekvallei is als een grote spons in het landschap.
Hier krijgt het regenwater de tijd om in de bodem te dringen.
Terug aan de oppervlakte is het rijker aan mineralen, dit ijzerrijk kwelwater zorgt voor een roestbruine kleur en een olieachtig laagje op het water, maar zorgt ook voor een bijzondere plantengroei.
Natuurpunt heeft hier de oude visvijvers heringericht in natuurvijvers, zowel waterplanten als Libellen en amfibieën maken er dankbaar gebruik van.
Achter de vijvers ligt het moerasgebied 'De Leunen', hier vind men zeldzame zeggesoorten en slangenwortel.
Wandelen de Oude Schansstraat af tot juist voor de spoorweg, slaan er rechtsaf.
Nemen een veldweg die evenwijdig met de spoorweg loopt en hebben uitzicht op de 6 hectare grote Snippewei, een grasland.
De Snippewei is genoemd naar de zeldzame watersnip, deze vogel komt hier jaarlijks broeden.
Wandelen rondom de weide en passeren ook nog enkele kleinere weides.
Daarna hebben wij in de Heesstraat even asfaltweg onder ons voeten.
Voorbij de eerste bocht stappen wij door het uitgestrekte Heesbos, bestaat hoofdzakelijk uit grove den, maar inlands loofhout is ook sterk aanwezig.
Ooit waren hier uitgestrekte heidevelden, maar die zijn vanaf de 18de eeuw geleidelijk aan bebost.
De bospaadjes zijn afwisselend breed en smal, soms stevig bergop en -af want wij moeten enkele landduinen overwinnen.
De landduinen en getuigenheuvels liggen hier dicht bij elkaar en zijn overblijfsels van vroegere zandbanken, vanuit de tijd toen de Diestiaanzee tot hier kwam.
Ter hoogte van de Bakelhoeve liggen er enkele poelen langs het bospad.
Daarna bereiken wij via een brede zandweg de Broekstraat, hier staan aan de parking enkele grote ijzerzandstenen op een rij tentoongesteld.
Deze donkerbruine ijzerhoudende natuursteen die hier in de grond voorkomt zie je in deze streek ook veel in historische gebouwen zoals kerken.
Aan de Broekstraat meandert de Zwarte Beek door de vallei, mooi uitzicht op de uitgestrekte graslanden.
Op het eind van de Broekstraat, voorbij het voetbalveld van KFC Eendracht Zelem volgen wij een veldweg langs weide- en akkerland en bereiken terug het kasteeldomein Lobos.
Vanaf het kasteeldomein nemen wij de terugweg richting Zelem centrum, verbindingstekens de bruine X.
Tips / opmerkingen: wie een kortere wandeling wil maken van ongeveer 2 of 4 km kan op de parking op het eind van de Broekstraat starten, wandelbord aanwezig.
Wil je meer weten over de Diestiaanszee:
Het ontstaan van ijzerzandsteen:
Wandeldatum: 23 september 2020, afwisselend wolken en zon.
Start / ligging: aan het Kasteel van Groenendaal, Duboislaan 1 Groenendaal, is een residentiële wijk van Hoeilaart.
Afstand: rondwandeling 5,7 km.
Wandelwegen: goed verharde bospaden.
Bewegwijzering: houten paaltjes met oranje kop, schuine kop als wegwijzer.
Wandelbord: wandelplan is best te downloaden, de bewegwijzering is soms niet oké:
Het kasteel van Groenendaal is een overblijfsel van de Augustijnenpriorij die werd gesloopt.
Het witte gebouw werd rond 1783 gebouwd en deed dienst als woning voor de laatste prior van de abdij.
Na de opheffing van de priorij kreeg dit gebouw de benaming Château de Groenendael.
Het kasteel werd in 1998 beschermd als monument en na restauratie van het gebouw huist er het Agentschap Natuur en Bos van de Vlaamse overheid.
Wij verlaten de parking en wandelen richting de boswachterswoning, het washuis uit 1743 is in de 19e eeuw omgebouwd tot boswachterswoning.
Er tegenover staat het restant van de priorijkerk, het historisch gebouw stelt niet veel voor, van de kerk werd tijdens de Franse Revolutie een dienstgebouw en een stal gemaakt (zie infoborden).
Via de Kloosterweg komen wij uit aan het Sint-Corneliuskapelletje, is een witgeschilderde bakstenen pijlerkapel.
De Sint-Corneliuskapel is gebouwd op het einde van de 19e eeuw, gewijd aan paus Cornelius die als martelaar stierf en aanroepen werd tegen de vallende ziekte.
Links aan de kapel trekken wij het uniek Zoniënwoud in, het meest bijzondere beukenbos en grootste van België.
De beuk neemt als boomsoort ongeveer de helft van het 4450 hectare groot woud in.
Het woud is eeuwenoud en van oorspronkelijk een deel van het uitgestrekte Kolenwoud uit de tijd van de Romeinen.
Wij wandelen hier door het woud half september en het is een echte nazomerse hittedag met 34°, maar dit is dan de ideale plaats om te wandelen.
Hier in het Zoniënwoud met zijn dikke hoge bomen die tot de hemel rijken voelt het erg frisjes aan.
Wij zitten in de Lange Staartdreef en op eind van de dreef wandelen wij even rechtsdoor, aan de rand van het woud krijgen wij in de verte de Koninklijke Loge te zien.
Vanuit de loge had men destijds uitzicht op de paardenrenbaan of hippodroom.
De huidige koninklijke loge werd in 1924 heropgebouwd en bestaat uit een prachtig neoclassicistisch paviljoen.
In 2001 ging de renbaan failliet en de tribunes tegen de vlakte, de sterk vervallen loge bleef staan.
Sinds 2016 is de loge gerenoveerd en kreeg het fraai gebouw een multifunctionele invulling.
Keren op ons stappen terug en volgen de Hakenstakendreef die uitkomt op de Sint-Corneliusdreef.
De prachtige dreven zijn eeuwen geleden aangelegd, het woud was destijds in het bezit van abdijen en adellijke families en was het exclusieve jachtterrein van de hertogen van Brabant en heel wat vorsten en vorstinnen.
Vandaar het goed onderhouden woud, pas in de loop van de 20ste eeuw kwam daar verandering in werd het woud opengesteld voor de wandelaars en is het in handen van de regiobeheerder het Agentschap voor Natuur en Bos.
Wij slaan verderop rechts de Keteldellepad in en wandelen door een van de vele droge dalen (delle genoemd) die het woud rijk is.
De delle zijn ontstaan tijdens de ijstijd en zijn tot vandaag nog steeds perfect bewaard gebleven.
Langs dit dal staan zowat de oudste bomen van het woud, het bos maakt deel uit van het bosreservaat Josef Zwaenenpoel.
Het bosreservaat kreeg de naam van de gepensioneerde houtvester die nauw verbonden was met het woud.
In het integraal bosreservaat van 230 hectaren worden geen bomen meer gekapt, omgewaaide bomen en dood en rottend hout blijft liggen, geeft de biodiversiteit in het woud een boost.
Het is een voedselbron voor vele micro-organismen en ongewervelden, vormt zo een belangrijke schakel in het bosecosysteem.
Dieren als salamanders, vleermuizen en boommarters gebruiken het rottend hout vaak als schuilplaats.
Via het Preumontpad een erg kronkelig pad door het schilderachtig dal komen wij uit aan de Ganzepootvijver.
Hier aan de rand van het woud ligt het brongebied van riviertje de Ijse, de vijvers die hier liggen worden gevoed door de Ijse.
Enkele vijvers werden hier aangelegd door de voormalige priorij van Groenendaal om vis te kweken en het klooster te voorzien van vis.
Terug aan de het Sint-Cornelius kapel nemen wij de weg tussen de vijvers, rechts de kasteelvijver, links de mooie Lindenvijver.
In de schaduw van treurwilgen staat aan de kasteelvijver de Ruusbroecbank.
Aan de stenen zitbank hangt een koperen herdenkingsplaat van Jan van Ruusbroec, hij was een van de grote mystici van het Europese christendom die in 1350 de eerste prior werd van het Augustijnenklooster.
Wij steken de drukke A. Duboislaan over en vervolgen er de Lange Staartdreef die hier even een mooie holle weg is.
Daarna bereiken wij het Arboretum van Groenendaal, waar men eventueel vrij door uit kan wandelen en een 400-tal inheemse en uitheemse boomsoorten zijn er te bewonderen.
Passeren het regiokantoor van het Agentschap Natuur en Bos.
Op het einde van de Arboretumweg ligt het Bosmuseum Jan van Ruusbroec.
Het museum is ondergebracht in een historische pachthoeve, een van de weinige bewaard gebleven gebouwen van de oude priorij.
Het museum: een permanente tentoonstelling met schaalmodellen, prachtige kaarten van het woud, alles over de fauna, flora en het bosbeheer van het Zoniënwoud.
Wij steken terug de Duboislaan over en wandelen via de Aartshertoginnedreef rond de Keizer Karelvijver terug richting ons beginpunt het kasteel.
Tips / opmerkingen: opgelet volgens het wandelplan start de wandeling aan parking Ganzepootvijver, maar deze parking was afgesloten en werd dus parking kasteel.
Het bosmuseum was niet open tijdens ons bezoek, openingsuren van woensdag tot zaterdag van 13 u tot 17 uur, zondags van 10 tot 17 uur.
De geschiedenis van de Augustijnenpriorij:
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens een prachtig nazomers vakantieweekend in de Druivenstreek, was er van 12 tot 14 september 2020.
Start / ligging: aan Brouwerij de Kroon, Beekstraat 20 Neerijse, deelgemeente van Huldenberg.
Parking: links aan de brouwerij.
Afstand: rondwandeling van 5,6 km.
Wandelwegen: aan begin van de wandeling enkele verharde wegen, in het natuurgebied aardewegen en plankenpad.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk Zuid-Dijleland.
De door ons afgewandelde wandelknooppunten: 214 - 213 - 212 - 102 - 211 - 210 en voetpad 45.
Wie eventueel de laatste kilometer ook de wandelknooppunten 213 - 214 wil volgen in plaats van voetpad 45 neemt de terugweg via de Lindenhoflaan en de Prins de Bethunelaan.
Wandelbord niet aanwezig, is te downloaden:
Brouwerij De Kroon werd in 1897 opgericht door de familie De Coster- Depré, de bieren die er worden gebrouwen zijn onder anderen Super Kroon en Delvaux special blond.
De site van de brouwerij bestaat uit een volledige uitrusting van de technische installatie uit het begin van de 20ste eeuw is sinds 2003 beschermd als monument.
In de Beekstraat tegenover huisnummer 30 slaan wij de Prins de Bethunelaan in.
Vanaf de laan zien wij de achterkant van hoeve Lindenhof, straks passeren wij de voorkant.
Op de hoek van de Prins de Bethunelaan en de Lindenhoflaan staat de neoclassicistische Sint-Rochuskapel.
De witgekalkte kapel is een representatief voorbeeld van een 19de-eeuwse devotiekapel.
Schuin tegenover de kapel ligt het domein Goed ter Ijse met het voormalige jachtpaviljoen uit 1744.
Werd begin 19de eeuw aanzienlijk verbouwd in classicistische stijl en van dan af kreeg het de naam Kasteel d'Overschie of Kasteel van Neerijse.
Tegenwoordig is het kasteel na grondig renovatiewerken onderverdeeld in luxe appartementen.
Wij volgen richting wandelknooppunt 112, de volgende bezienswaardigheid is de Kasteelmolen of de Watermolen van Overschie.
De huidige molen hier gelegen aan riviertje de IJse dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw en deed dienst als graanmolen.
In 1956 is de molen heringericht als woonhuis, zowel het molenrad, stuw en het maalwerk zijn toen verwijderd.
Wij stappen aan een slagboom via een poortje het natuurgebied Doode Bemde binnen, 250 ha groot.
De Doode Bemde is gelegen in de Dijlevallei en is een natuurlijk overstromingsgebied.
Doode Beemden betekent eigenlijk onbruikbare
graslanden voor de landbouw wegens te vochtig, maar voor de natuur is
het gebied helemaal niet dood, het bruist er van het leven.
Het valleilandschap bestaat hier uit open graslanden, ruigtes, houtkanten, bossen, rietvelden en enkele vijvers.
Links passeren wij een vijver die jammer genoeg helemaal uitgedroogd is door de extreme droge periode van de afgelopen maanden.
Aan de afspanningsdraad verderop volgen wij de pijl richting vogelkijkhut De Roerdomp.
Ook hier is de vijver helemaal uitgedroogd, er hangt een infobord over de vogels in het gebied.
Keren op ons stappen terug, een knuppelpad (planken pad) loods ons door het natste deel van het natuurgebied.
Tussen wandelknooppunt 102 en 211 gaan wij langs de oevers van de meanderende Dijle, hier een redelijk brede waterloop.
Het is een prachtige warme dag en regelmatig passeren er kajakkers op de rivier.
Laten de rivier achter ons daar waar het zijriviertje de Ijse uitmondt in de Dijle, ongeveer aan de ijzeren brug.
Wij wandelen een tijdje langs ruigte en broekbosjes, de weg is afgezoomd met knotwilgen.
Vanaf de Eygenstraat nemen we het eeuwenoude voetpad 45 dat loopt langs de paardenweides van het Lindenhof.
Het Linde(n)hof is de voormalige kasteelhoeve, ze werd in 1979 beschermd als monument.
De halfgesloten boerderij uit 1756 bestaat uit hoeve, boerenhuis, schuren en stallen.
Sinds 2008 is er een paardenpension waar paarden op rust verblijven.
Het laatste deel van voetpad 45 is eigenlijk een typische kerkwegel, komt uit aan de kerk van Neerijse.
De Sint-Pieter-en-Pauwelkerk van Neerijse bezit twee zandstenen torens in romaanse stijl, is nog een overblijfsel van de oudere kerk uit de 13de eeuw.
Rond 1635 werd door brand de kerk gedeeltelijk vernield, in 1886 is tussen de torens een volledig nieuwe bakstenen kerk gebouwd.
De prachtige kerk is in neo-romaanse stijl gebouwd, opvallend is de rijkelijk sierpleister plinten tegen de muren en de witte zandstenen omlijstingen van de rondboogvensters en vierpasvensters.
Afsluiten doen wij honderd meters verder met een biertje in de eetcafé van Brouwerij de Kroon.
Tips / opmerkingen: zin in een rondleiding in Brouwerij de Kroon, dat kan op zaterdagnamiddag,
Alles over de voormalige Kasteelmolen:
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens een prachtig nazomers vakantieweekend in de Druivenstreek, was er van 12 tot 14 september 2020.
Start / ligging: op het Justus Lipsiusplein in het centrum van Overijse.
Parking: op het plein.
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: straten, kasseiwegen, holle weg en veldwegen.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende knooppunten van Wandelnetwerk Zuid-Dijleland.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 328 - 327 - 318 - 319 - 316 - 317 - 32 - 31 - 30 - 3 - 328.
Wandelbord niet aanwezig, is te downloaden:
Centraal op het Just. Lipsiusplein staat op een sokkel het borstbeeld van Justus Lipsius.
Justus Lipsius een Overijsenaar werd hier in 1574 geboren, was een beroemde humanistisch filosoof.
Voor wie het interesseert de Constantia Libri Duo was zijn beroemdste werk, ging over stoïsche filosofie.
Links van het borstbeeld ligt op het hoogste punt van het plein de historische markthalle.
Is na grondige restauraties in de jaren 1960 aangepast in een neotraditionele stijl en werd gemeentehuis.
Wij verlaten het Just. Lipsiusplein, (het eerste knooppunt was zoeken) wij volgen tegenover huisnummer 1 in de Brusselsesteenweg de wegwijzer Solheide, is richting wandelknooppunt 327.
Het is stevig bergop stappen over kasseien, passeren links het ommuurde kerkhof en rechts de Kapel aan de Mollenberg, gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
Wij bereiken de Druivensite van Solheide met zijn prachtige Serristenwoning, gebouwd in 1900 in opdracht van druiventeler Eugène Rausens.
De villa is een ruime drie traveeën brede woonst met symmetrische gevelbehandeling.
Wij wandelen langs de serres en een vrijstaand bijgebouw waarin destijds de druiven werden verpakt.
Wij zitten in het hart van de Druivenstreek, hier wordt de kwaliteitsvolle tafeldruif nog steeds gekweekt.
Geschiedenis van de tafeldruif: de druiventeelt onder glas kende in de periode 1873-1910 in Overijse en buurgemeente Hoeilaart dat het Glazen Dorp wordt genoemd een snelle opmars.
Gedurende 100 jaar zorgde de druiventeelt voor welvaart in de streek, maar na 1962 begon de achteruitgang van de kasdruiventeelt.
Oorzaak: buitenlandse concurrentie, hoge verwarmingskosten en gebrek aan bedrijfsopvolging met het resultaat er blijven vandaag slechts een handvol bedrijven over.
Via enkele rustige straten komen wij uit in de Groeneweg, op nr 62 woont druiventeler Roland Vanderkelen.
De druivenboer laat ons graag gratis een kijkje nemen in zijn serre, openingsuren:
Natuurlijk kopen wij ook een trosje van die sappige dikke tafeldruiven die wij zelf mogen kiezen in de serre, er hangen er nog genoeg.
De serres zijn hier witgekalkt tegen verbranding van de druiven en tegen een te hoge temperatuur.
Aan de Groeneweg zoeken wij wandelknooppunt 316 op, gaan via de Walravenbosstraat een veldweg richting de Koningsberg.
De Koningsberg is aangeduid als beschermd cultuurhistorisch landschap, heeft een hellingbos en holle wegen.
Wij wandelen er door een van de prachtige holle wegen, stappen langs de bosrand en passeren graslanden met mooi uitzichten.
Daarna nemen wij voorbij een veldweg de Souffraanstraat en gaan vervolgens over een kasseiweg, genaamd De Dreef.
Aan de dreef, tussen de wandelknooppunten 32 - 31 en 30 zitten wij in een waterrijk gebied van de ooit erg moerassige IJsevallei.
De Ijse een zijrivier van de Dijle loopt hier door het gebied met in zijn vallei een aaneenschakeling van enkele grote en talrijke kleine vijvers.
De meeste zijn visvijvers, maar ook enkele prachtige natuurvijvers zijn er te zien.
Verderop richting de dorpskern van Overijse gaan wij langs de oevers van het riviertje, de waterloop stroomt hier langs de huizen.
Links ligt aan J.B. Dekeyserstraat het park Mariëndal met de Rooversvijver, maken een toertje rond de vijver, er staan enkele infoborden over de geschiedenis van het park, vijver en het kasteel dat er vroeger stond.
Daarna nemen wij aan wandelknooppunt 3 de Fezelarenstraat, een kasseiweg bergop richting kerk en Justus Lipsiusplein.
De Sint-Martinus kerk is gebouwd in laat- gotische stijl heeft als bezienswaardigheden het schip uit 1489 en romaanse toren uit de 12de eeuw.
Onder het kerkkoor uit 1520 ligt de grafkelder van de prinselijke familie Horne.
Wij sluiten de wandeling af tegenover de kerk in het Bezoekerscentrum De Druif, met het standbeeld van de druivenplukkers op het buitenterras.
In het Bezoekerscentrum kom je alles te weten over de smaakvolle tafeldruif, er is een interactieve tentoonstelling met actieve spelletjes voor kinderen.
Tips / opmerkingen: prachtige gevarieerde wandeling, zeker een bezoekje waard in de druivenmaanden.
Openingsuren Bezoekerscentrum, alleen in het weekend: vrijdag, zaterdag, zon- en feestdagen van 13u00 tot 17u00.
De geschiedenis van de tafeldruif en nog veel meer:
Goed om te weten: in Overijse zijn er de Druivenfeesten, deze vinden jaarlijks plaats rond 20 augustus, maar door de coronacrisis zullen ze dit jaar niet doorgaan.
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens een prachtig nazomers vakantieweekend in de Druivenstreek, was er van 12 tot 14 september 2020.
Start / ligging: aan het Sociaal Huis in de Kerkstraat 113, Nieuwerkerken.
Nieuwerkerken is een landelijke gemeente die ligt tussen de steden Herk-de-Stad in het noorden en Sint-Truiden in het zuiden.
Parking: tegenover het Sociaal Huis, op het gemeenteplein.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: straten en veldwegen.
Bewegwijzering: witte pijl.
Wandelbord: niet aanwezig, aan het Sociaal Huis staat tegen de straatkant wel een infobord over de wandelroutes in Nieuwerkerken.
Aan de kerkstraat staat de kapel ter eerbetoon aan de oorlog slachtoffers, deze werd in 1950 ingewijd door de bisschop van Luik.
Links en rechts staan aan de kapel twee gedenkstenen van beide wereldoorlogen.
Achter de kapel staat de Sint-Pieterskerk, het huidige kerkgebouw is uitgevoerd in neo-romaanse stijl en stamt uit 1910 en in 1949 nog vergroot met twee zijbeuken.
De toren met ingesnoerde naaldspits is ouder, uit 1828, afkomstig van de neoclassicistisch kerk die er eerder stond.
Opvallend is het beeld van Sint-Petrus dat staat in een nis boven het ingangsportaal.
Wij gaan het centrum uit via het gemeenteplein, Pastorijstraat, Kasteelstraat en Tijlozenstraat.
Op eind van de Tijlozenstraat volgen wij een grindpad langs de huizen en zitten daarna op een brede straat buiten de dorpskern.
Ons volgende bezienswaardigheid ligt rechts, het Kasteel van Nieuwerkerken, is een kasteelhoeve hier gelegen in een uitgestrekt domein.
Het kasteel van Nieuwerkerken is gebouwd in Maaslandse Renaissance stijl, dateert uit de 18 de eeuw en is beschermd als monument.
De bescherming omvat het volledige hoevecomplex, met inbegrip van het poortgebouw met duiventil, het woonhuis, de stallen en de dwarsschuur.
De kasteeldreef passeren wij iets verderop.
In de Rozenbosstraat slaan wij rechtsaf en wandelen over een veldweg die door de boomgaarden loopt.
Via een houten brug komen wij uit in de vallei van De Zijp, dit was jarenlang een gemeentelijk stort, maar is omgevormd tot prachtig natuurgebiedje.
De vallei van de Zijp ligt aan een wachtbekken en bestaat uit een afwisseling van bos en ruigtes, hooilanden en een vijver.
Aan het natuurgebied ligt het bevruchtingsstation van de imkersvereniging De Heidingers.
Dit zijn imkers die gespecialiseerd zijn in de Carnica koninginnenteelt, ze zijn ook geslaagd in het kweken van zachtaardige bijen die niet aanvallen.
Deze zachtaardige bijen produceren meer honing en zorgen voor een betere bestuiving.
Voorbij het natuurgebied bereiken wij de Beukenbosstraat, deze betonweg is een autovrij fiets- en wandelpad.
Volgen de betonweg ongeveer 1,3 km tot wij rechts een uitkijktoren zien staan.
Vanaf de uitkijktoren hebben wij een panoramisch zicht op de boomgaarden en het dorpje Nieuwerkerken.
Honderd meter verder kunnen wij aan het kruispunt achter het straatbordje Engelbamp omhoog klimmen naar een tweede uitkijkpunt.
Hier staat op het hoogste punt een vaste verrekijker om de omgeving te verkennen.
Terug richting Nieuwerkerken nemen wij de Oude Processieweg een veldweg langs boomgaarden.
Aan de eerste huizen gaat de veldweg over in asfaltweg en slaan wij links de Rode Haagstraat in.
Halfweg deze straat stappen wij over een kort graspad richting het Muggenbosje.
Het kleine Muggenbosje is een restant van een uitgestrekt boscomplex, het bestaat uit eiken- en haagbeuken bos.
In de lente zijn de voorjaarsbloeiers hier sterk aanwezig, zoals bosanemoon, daslook en pinksterbloem.
Uit het bosje wandelen wij terug de Pastorijstraat af richting gemeenteplein en auto.
Tips / opmerkingen: wil je meer weten over het Kasteel van Nieuwerkerken:
Wandeldatum: donderdag 27 augustus 2020, aangename wandeldag.
Start / ligging: aan het Schutterslokaal Sint-Antonius op het einde van de Wetzandstraat te Boxbergheide, wijk van Genk.
Parking: op het terrein voor het schutterslokaal.
Afstand: rondwandeling van 6,5 km.
Wandelwegen: zand- en bospaden, soms stevig klimmen.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: aan de rand van de parking, achter het rustbankje.
Wij stappen het 40 ha groot wandelgebied binnen dat bestaat uit heide, stuifduinen en bos.
Het is wandelen over mulle zandpaden en beklimmen enkele stuifduinen en staan daarna boven op de Schemmersberg.
De Schemmersberg ligt op ongeveer op 80 meter boven de zeespiegel, mooi uitzicht.
Dat wij hier in een heuvelachtig wandelgebied zitten komt door de ligging aan de westrand van het Kempens Plateau.
Onderaan de Schemmersberg ligt er een diepe zandkuil, dit is een voormalige zandgroeve die tussen 1961 en 1970 werd geëxploiteerd.
Destijds was er hier productie van wetzand, dit zand gebruikte men om zandasfalt te maken.
Het zandasfalt diende voor het verharden van speelplaatsen van scholen en opritten.
Dit verklaart meteen de naam van de straat die toegang geeft tot het wandelgebied, de Wetzandstraat.
Daarna is het genieten van de heidelandschappen, wij banen ons een weg langs jonge boompjes, vogelkers en bremstruiken en komen uit aan voetbalterreinen die wij rechts houden.
Voor het begrazen van de heide zijn schapen ideaal en kunnen er verschillende doelstellingen worden bereikt.
Deze zijn: vergrassing beheersen en door begrazing struikheide verjongen, open plekken creëren of behouden, struiken en bomen verminderen of onder controle houden.
Met verplaatsbare omheining zorgt men dat als een heideperceel volledig is afgegraasd de omheining verplaats wordt naar een ander heideperceel.
Op deze manier kunnen grote heidegebieden uitstekend worden onderhouden.
De heidewandeling is kort daarna komen wij uit in eikenbossen waar wij een ruime tijd door uit wandelen.
Via het Boxbos een speelbos belanden wij op de Delweg, del zal wel niet verwijzen naar een ordinaire mannenverslindster maar eerder naar een dal tussen duin en heuvel.
Verderop verlaten wij de Delweg en gaan links terug het bos in.
Vervolgens na een stevige beklimming komen wij terug uit op de heide, nog even en staan terug aan ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: dit wandelgebied is zeker een aanrader als de heide bloeit, fotogeniek zijn dan de purperen gekleurde heidelandschappen.
Op de heide was het soms zoeken achter de bewegwijzering, meestal overwoekerd door struik of onkruid.
Opgelet voor valpartijen door losliggende keistenen bij het afdalen of beklimmen van sommige hellingen.
Wandeldatum: woensdag 19 augustus 2020, wandeling gemaakt samen met broer Johan en zus Marleen.
Start / ligging: aan een parking in de Fabrieksstraat z/n in Lozen, deelgemeente van Bocholt.
Parking is gelegen aan een bosrijk gebied op de grens van Kaulille en Lozen, op ongeveer 150 meter voorbij de brug over Kanaal Bocholt-Herentals.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: bospaden.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: links op de parking.
De Lozerheide 210 hectare groot is een voormalig heidegebied, bestaat vandaag hoofdzakelijk uit bosjes.
Hier werd de schrale heidevlakte vanaf 1850 door bevloeiing omgevormd tot vloeiweides.
Op de vruchtbare vloeiweides zaaide men grassoorten, die leverde hooilanden op.
Het hooi werd door het leger gebruikt als voedsel voor de talrijke paarden van het Kamp van Beverlo.
Hoe ging men te werk: voor de watering (bevloeiingssysteem) werd het water van het vlakbij liggend kanaal Bocholt-Herentals gebruikt.
Vanaf het kanaal dat meters hoger ligt loopt via een ingenieus systeem van toevoer- en afvoerkanalen, sloten en greppels en dammen het kanaalwater richting vloeiweides.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de vraag naar hooi minder en met de opkomst van kunstmest en de auto was het een afgesloten hoofdstuk.
Aan het wandelen, aan het begin van de wandelroute hebben wij de keuze rechtdoor of rechtsaf de bewegwijzering te volgen, kiezen rechtsaf.
Spoedig zitten wij op het bosleerpad, een geasfalteerde dreef deze was beplant met fijnsparren, waarvan een grote hoeveelheid door een zware storm omwaaide in 2015.
De oorzaak was dat de fijnsparren gevoelig waren voor wind en er onstabiel bij stonden wegens oppervlakkig wortelgestel in natte bodem.
Het Agentschap voor Natuur en Bos, de beheerder van Lozerheide heeft de dreef enkele jaren terug opnieuw aangeplant.
Deze keer geen fijnsparren maar als aanplanting de exotische moerascipresbomen omwille zijn stevige wortelgestel, een boom die zelfs in moerasgrond niet omverwaaien.
Voorbij de dreef loods de goed aangeduide bewegwijzering ons door de bossen.
Het bosgebied bestaat uit berken, wilgen, essen, olmen, eiken, beuken, dennen, sparren, elzen, populieren in totaal staan hier 47 boomsoorten.
Onderweg steken wij verschillende brugjes over, het bevloeiingssysteem is nooit veraf.
Rietvelden zijn er te zien tussen de bossen en in de omgeving van de opslagloods van de watering.
Halfweg kunnen wij even uitrusten op het bankje aan de 7,5 ha grote vijver, het plekje is genomineerd als sterrenplekje, er staat een infopaal.
Diverse watervogels zoals reiger, dodaars, lepelaar en aalscholver voelen zich thuis op de vijver, jammer genoeg hebben wij er geen watervogels gezien.
Nog enkele kilometers verder nemen wij de wegwijzer richting een herstelde vloeiweide.
Deze bestaat uit twee bevloeiingsblokken die samen 3 ha groot zijn, infobord aanwezig.
De vloeiweide word periodiek bevloeid, daarna wordt er gemaaid, het gras word afgevoerd.
Op de herstelde vloeiweide staan de typische planten die alleen in het kalkrijke kanaalwater van de Maas voorkomen.
De plantensoorten: Slangenlook, herfsttijloos, grote kever orchis, zeegroene zegge, oeverdistel, en beemdkroon.
Op de weide staat een monumentale gedenksteen in de vorm van een grote Maaskei voor de 7 bemanningsleden die het leven lieten bij een vliegtuigcrash.
In 1944 stort er een Britse bommenwerper neer in de watering, hij werd door een Duitse jachtvlieger neergeschoten.
Tijdens de aanleg van de vloeiweide zijn brokstukken van de bommenwerper terug gevonden.
Wij passeren ook nog het wateringhuis, hier woonde destijds de waterbaas, hij moest het waterdebiet regelen van de toevoersloten en de overige sloten met stuwtjes.
Het laatste deel van de wandeling volgen wij eikendreven, regelmatig krijgen tussen de bossen graslanden te zien.
Het gebeurd zelden, maar nu hebben wij geluk en fotograferen een ree in het grasland.
Na een fikse boswandeling van 7 km staan wij terug op de parking.
Tips / opmerkingen: een kortere wandeling is 3 km gaat rondom de vijver, de vloeiweide krijg je dan wel niet te zien, gele zeshoekjes als bewegwijzering.
Na regenperiodes kunnen sommige delen er modderig bijliggen, dan zijn laarzen of stevige waterdichte wandelschoenen een noodzaak.
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens mijn midweek vakantie in Bocholt, was er van 29 juni tot 4 juli.
Willibrordusroute - Reppel, deelgemeente van Bocholt.
Start / ligging: aan de Willibrordskerk, gelegen aan de Bergheidestraat 2 in Reppel.
Parking: rechts van de kerk.
Afstand: rondwandeling van 7,2 km.
Wandelwegen: rustige straten, plankenpad en grindwegen.
Bewegwijzering: gele driehoekjes.
Wandelbord: voor de kerk aan de kerkhofmuur, het linkse bord.
Al in de 8ste eeuw was hier al spraken van een kleine nederzetting aan de Abeek onder de naam Repla, was afgeleid van Ripula, zou in het latijn kleine oever betekenen.
Willibrord een apostelmonnik die de mensen in deze streek bekeerde liet hier toen een houten kerkje bouwen.
Hij werd later heilig verklaart en de patroonheilige van de Willibrordskerk, zijn standbeeld staat voor de kerk.
Het houten kerkje werd in 1482 vervangen door een kleine, gotische kerk opgetrokken in mergelsteen.
In 1925 werd het schip van deze kerk afgebroken en haaks tussen koor en westtoren werd een nieuwe neogotische bakstenen kruiskerk gebouwd, de toren en oude koor bleven gespaard.
Wij zoeken tegenover de kerk de Monshofstraat op, hier staat de eerste bewegwijzering (geel driehoekje).
In de Monshofstraat passeren wij eerst de Kapel der Drie Gezusters, deze Onze-Lieve-Vrouwekapel is opgericht door de familie Dreesen.
Bakstenen kapel met in de geveltop een opschrift W D-E B/1907, zijn de initialen van de oprichters van de kapel en 1907 is het bouwjaar.
Na verbouwingen in 1954 werd er een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux bijgeplaatst.
Tegenover de kapel staat de voormalige tiendeschuur, hoorde bij de Reppelmolen.
De tiendeschuur is herbouwd tot café-restaurant en later uitgebreid met een hotel.
Het fraaie gerestaureerde molenaarshuis dat wij enkele meters verderop passeren is uit 1840.
Aan de achterkant bevindt zich aan de Abeek de Reppelmolen of Scheffaertsmolen, meer over de molen zie onderaan.
Het aanpalend domein is omgevormd tot recreatiecentrum, visvijvers en speeltuin.
Iets verder in de Monshofstraat nemen wij de mooie lindedreef met gekleurde nestkastjes die uitkomt aan de monumentale toegangspoort van de pastorie van Reppel.
De ommuurde pastorie dateert uit 1616, was ooit het eigendom van de norbertijnenpaters van Postel.
Daarna volgen wij links van de pastorie een bospad en bereiken de Vallei van de Abeek.
De omgeving van de Abeek is hier moerasachtig en bestaat uit waardevolle beek- begeleidende elzenbroekbossen.
Vroeger was het gebied moeilijk begaanbaar, vooral in regenperiodes als de Abeek overstroomde.
Maar Natuurpunt heeft de vallei toegankelijker gemaakt dankzij de aanleg van een knuppelpad (plankenpad).
Vooral in de herfst en winter is dit een waar paradijs voor sijsjes, ze zijn verzot op zaadjes van de els en berk.
De bever is het grootste knaagdier van het noordelijk halfrond, is terug van weggeweest, deze zwemmer voelt zich thuis in de Abeek.
Het knaagdier is niet snel te zien, als je om- en afgeknaagde bomen ziet liggen langs de beek dan zit er een bever in de buurt.
Uit de vallei wandelen wij door landelijk gebied: Waterstraat, deel van de Rozenstraat, daarna de Vosheidestraat en Merelstraat helemaal afwandelen.
Voorbij de Merelstraat nemen wij een grindweg richting open veld, beplant met bieten, maïs en aardappelen.
Op een kruispunt van grindwegen staat links het gietijzeren kruis , na de Eerste Wereldoorlog geplaatst door het echtpaar Swennen-Erens.
Dit uit dankbaarheid voor de behouden thuiskomst van hun zoon Henri van het front.
Via en grindweg langs paardenweides en boerderij bereiken wij de Reppelerweg.
Wandelen ongeveer 400 meter de Reppelerweg af en staan dan terug aan het vertrekpunt, de kerk.
Tips / opmerkingen: volgens het wandelbord zou de wandeling 7,2 km zijn, klopt niet, is ongeveer 2 km korter.
Aan de bezienswaardigheden staan telkens infobordjes met de nodige uitleg op.
Meer info over de Reppelmolen:
Meer info over de Binkermolen van Reppel, deze ligt jammer genoeg niet langs de wandelroute:
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens mijn midweek vakantie in Bocholt, was er van 29 juni tot 4 juli.
Start / ligging: startpunt is het Natuur- en Milieucentrum De IJzeren Man, gelegen aan de Geurtsvenweg 4 Weert, Nederland.
Het gebied grenst in het noorden aan de Zuid-Willemsvaart en in het oosten aan de stadsrand van Weert.
Parking: grote parking langs de Kazernelaan, aan de rand van het recreatiegebied.
Afstand: rondwandeling van 6,2 km.
Wandelwegen: parkwegen, bos- en zandwegen die soms lichtjes heuvelachtig zijn.
Bewegwijzering: oranje bolletjes volgen.
Wandelbord: links aan de toegangspoort van het Natuur- en Milieucentrum.
Voor wij de wandeling aanvatten, eerst een bezoekje aan het natuurcentrum (gratis toegang).
Er staat een interactieve biotopenwand en in de aaigang staan opgezette dieren, deze mogen geaaid worden.
Het buitencentrum bestaat uit een aangelegd bloemen- en stenentuintje met dierenhotel, insectenmuur en bijenhal.
Er is ook een zintuigenpark, hier worden de zintuigen Zien-Horen-Voelen-Ruiken-Proeven op een speelse manier geprikkeld.
Daarna beginnen wij de wandeling door het 100 ha groot wandelbos De IJzeren Man, de Nederlanders noemen het een stadswandelbos.
Het natuurgebied heeft zijn naam te danken aan de stoomgraafmachine 'De IJzeren Man', die van 1910 tot 1913 het gebied heeft uitgegraven.
De meeste vennen zijn hier dus gegraven, alleen het Geurtsven is op een natuurlijke manier ontstaan.
Langs de wandelroute staan verschillende boeiende infobordjes: over het moerasgebied, oevervegetatie, het vogel rustgebied, stuifzandgebieden en de Meetstuw.
Wij passeren regelmatig greppels, grachten en soms een beekje.
Zo was dit gebied van nature eerst een erg nat- tot moerasgebied, voor drooglegging werd er een afwateringssysteem uitgewerkt.
Destijds werden hier talrijke watergangen gegraven en de grond ernaast gegooid, op deze manier is hier aan rabat gedaan, een soort bosbouw.
Afwisselend wandelen wij door naald- en loofbos, langs stuifduinen en prachtige vennen.
De vennen hebben allemaal een naam: Kleine Ijzeren Man (vogel kijkhut), vervolgens het Zwanenven, Geurtsven en Eendenven.
Op enkele vennen staan rond deze periode van het jaar wondermooie waterlelies in bloei.
Halfweg de wandeling aan de witte slagboom verlaten wij het natuurgebied voor een bezoekje aan het Blauw Meertje.
Hier is jarenlang aan zandwinning gedaan, maar de afgravingen zijn gestopt, in 2017 besloot de stad Weert om het Blauw Meertje open te stellen als recreatieplas.
Het Blauwe Meertje dankt zijn naam aan de diepblauwe kleur van water.
De combinatie van weinig fijne deeltjes in het water en het witte zand op de bodem van het meer zorgen voor de perfecte weerkaatsing van het licht en dat resulteert in die prachtige blauwe kleur.
Aan de strandbar met loungeterras houden wij een koffiepauze, het is er aangenaam vertoeven met uitzicht op het witte strand met blauw meertje, de palmboompjes zorgen voor een tropisch vakantiegevoel.
Daarna keren wij op ons stappen terug en passeren opnieuw de vennen, nu vanaf de andere kant.
Door bos bereiken wij de dierenweides van de plaatselijke kinderboerderij.
Het laatste deel van de wandeling volgen wij de oeverrand van de grote recreatieplas de Ijzeren Man.
Voor ons ligt de waterskibaan en het overdekte zwembad.
Komen uit aan de Kazernelaan en passeren de voorkant van het zwembad en bereiken terug de parking.
Tips / opmerkingen: een andere wandeling die hier start is het Allemanspad, een toegankelijke wandeling voor rolstoel- en buggy gebruikers, is 2,8 km - zwarte bewegwijzering.
Wie vanuit België het recreatiegebied eens wil bezoeken kan er best een daguitstapje van maken en de wandeling combineren met een bezoekje aan het gezellig winkelstadje Weert.
Het natuurgebied maakt deel uit van het 25000 ha groot Grenspark Kempen - Broek, het gebied ligt op de grens van beide Limburgen.
Wat is rabatten, methode die men toepast in de bosbouw:
Wandeldatum: wandeling gemaakt tijdens mijn midweek vakantie in Bocholt, was er van 29 juni tot 4 juli.
