Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Parking: links voor de taverne aan de bijhorende camping Zavelbos is er parkeerplaats.
Het bosgebied ligt op de grens van Opoeteren, Louwel (Opglabbeek) en Gruitrode.
Afstand: rondwandeling van 7,4 km.
Wandelwegen: zand- en bospaden.
Bewegwijzering: blauwe ruitjes, de eerste tweehonderd meter bruine X volgen van de verbindingsroute.
Wandelbord: staat wel een beetje afgelegen, vanaf de taverne de Kattebeekstraat terug afwandelen en de omheining volgen van de camping ongeveer +- 150 meter verder staat het wandelbord.
Wij vertrekken aan het wandelbord en volgen terug de omheining rondom camping Zavelbos (was vroeger camping Wouterbron).
Op enkele caravans na is de camping leeg, het is midden september en het drukke kampeerseizoen is zo goed als voorbij.
t Zaveltje een bostaverne leeft hier van de kampeerder en van de dagtoerist die hier in het bosrijk gebied komt wandelen (wandelroutes), fietsers (fietsroutes) en ruiters (ruiter- en menroute).
Vooraan in het bos hebben wij de keuze rechtdoor of rechtsaf de blauwe ruitjes te volgen, wij kiezen voor rechtdoor.
Het bos is aangeplant in 1876 en is een van de oudste bossen van Limburg.
De kromme dikke dennenbomen die hier staan is er een bewijs van.
Na een bospad (opgelet uitstekende boomwortels) en een eerste stevige klim bereiken wij de top van een beboste landduin.
Hier staat op een sokkel Onze Lieve Vrouw der Bossen met onderaan de voet een tweede Maria beeldje (rustbankjes).
De perfecte bewegwijzering leidt ons daarna meer dan een half uur doorheen het uitgestrekte Gruitroderbos.
Het bos bestaat vooral uit naaldbomen, eiken- en berkenbosjes.
Onderweg passeren wij nog een mooi heideveld en is het weer eens stevig klimmen.
Wij dreigen in de bewoonde wereld terecht te komen, links in de verte een boerderij en weides met paarden in.
Verderop begint het natuurreservaat De Oudsberg met zijn duinencomplex.
Een infobord over het gebied met ondermeer uitleg over van landduin tot natuurreservaat.
Het wandelgebied is genoemd naar een van die duinen, De Oudsberg deze was ooit met zijn 95 meter de hoogste van Limburg.
Maar in de jaren 60 was hij de attractie van een motorcrossparcours toen werd er 8 meter van de duin verwijderd omdat anders de top te bereiken te moeilijk was voor de crossers.
Vandaan ligt hij centraal in de brede duingordel van het staatsnatuurreservaat.
Jammer genoeg komen wij De Oudsberg niet tegen op deze wandelroute, om er te geraken moet je de gele zeshoekjes volgen.
Wij volgen het mulle zandpad doorheen het natuurreservaat en hebben rechts uitzicht op duin en heide.
Het gebied links lijkt wel op een maanlandschap, wijds landschap met kale duinen zijn hier te zien.
Wij denken dat waarschijnlijk deze heidevlakte in april 2010 is afgebrand (opgezocht op Google).
Een ander verklaring is dat het gebied ontbost en geplagd is om ongewenst bomen en plantengroei te voorkomen en de heide een nieuwe kans te geven.
Daarna gaan wij terug door het bos en wandelen door een brede brandgang waarvan weeral links een groot deel ontbost is.
Verder passeren nog een klein infobord over open plekken in het bos.
Er staat te lezen, op open plekken in het bos leven door meer licht en hogere temperatuur andere dieren en planten dan in het dichte bos.
Eens uit het Gruitroderbos volgen wij een ruime tijd de bosrand.
Zodra wij rechts maïsvelden en akkerland zien gaan wij links terug dieper het bos in.
Het parcours wordt terug heuvelachtig met verderop midden in het bos een speelzone.
Spoedig zien wij terug de eerste stacaravans van de camping.
Afsluiten doen wij met een drankje in taverne t Zaveltje.
Wandeling oké, zeker een aanrader voor wie graag eens een flinke boswandeling wil maken.
Stevige wandelschoenen volstaan in het mulle zand.
Wil je meer weten over het 600 ha groot Gruitroderbos:
Ligging / start: op het plein in de nabijheid van de kerk in Neerlanden een deelgemeente van Landen.
Parking: voor de hoeve op het plein in de F. Istasstraat 15 Neerlanden.
Afstand: rondwandeling van 8,8 km.
Wandelwegen: bijna uitsluitend betonnen verkavelingwegen, stukje veldweg en enkele straten in het centrum.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Panbrugge wandelpad op en richtingswijzer.
Wandelbord: op het plein, voor de Molenbeek.
Op het plein staat de mooie gerenoveerde Beekhoeve, een Brabantse vierkantshoeve uit de 18de eeuw die omgebouwd is tot feestzaal.
Voor wij beginnen aan de wandelroute bekijken wij eerst de voormalige abdijhoeve.
Om de vlakbij liggende abdijhoeve te bereiken volgen wij het padje langs de beek richting Beekhoeve en dan beekje oversteken.
Wij komen uit aan de achterkant van de imposante wit geverfde abdijhoeve die bestaat uit bak- en zandsteen en dateert uit de 18de eeuw.
Op de achtergevel, tegen de stalling uiterst rechts is er een zonnewijzer te zien.
Aan de zijgevel bevindt zich het fraaie poortgebouw met een wapenschild boven de poort.
Heden is de abdijhoeve gerestaureerd en in twee eigendommen onderverdeeld.
Wij wandelen terug richting plein en nemen de Bergstraat richting kerk.
De Heilige Maria Magdalenakerk is hier op een heuvel gebouwd.
Het kerkje bestaat uit bak- en zandsteen en is opgetrokken in laatgotische stijl 17de eeuw en classicistische stijl 18de eeuw.
Voorbij het kerkje beginnen de betonnen verkavelingwegen.
Wij wandelen eerst langs boomgaarden en daarna door uitgestrekte akkers.
Weidse vergezichten onderweg op het heuvelachtig landschap van Hagelands Haspengouw.
De gewassen die wij zien staan op de velden bestaan vooral uit suikerbieten, aardappelen en maïs.
De granen op de velden zijn ondertussen weken terug geoogst.
Aan het straatbordje Waterweg slaan wij in en volgen een betonnen verkavelingweg.
De Waterweg leidt ons terug richting bewoonde wereld.
Voorbij het eerste huis dat wij tegenkomen slaan wij rechtsaf.
Verderop begint een veldweg die ons door de beekvallei loods.
Het groene valleitje bestaat uit populierenbos en sterk verwilderd struikgewas en hoge netels en distels.
De Molenbeek die wij hier terug oversteken ontspringt in Walshouten en loopt naar Zoutleeuw waar de beek uitmondt in de Kleine Gete als Dormaalsebeek.
Voorbij de laatste populieren bevindt zich rechts tegen een helling naar beneden een kleine wijngaard.
Spoedig komen wij uit aan de Zoutleeuwstraat en slaan hier rechtsaf.
Na +- tweehonderd meter gaan wij linksaf een verkavelingsweg in.
Wij wandelen door open veld tot aan de gerestaureerde Kapel het Eikske dat omringd is door enkele linden (rustbankjes).
Vroeger stonden hier eiken, vandaar de naam het Eikske die men heeft behouden.
Het was de pastoor uit Neerlanden die hier in 1713 het eerste veldkapelletje liet bouwen.
Daarmee wenste de pastoor de Vrede van Utrecht te herdenken, deze vrede kwam er naar de Spaanse Successieoorlog.
Aan het altaar naast het kapelletje wordt er één keer per jaar een mis gehouden, de gelovigen van de naburige dorpjes houden dan een voettocht naar de veldkapel.
Wij keren op ons stappen terug en wandelen nog ruim twee kilometers over de verkavelingwegen richting Neerlanden.
Onderweg in het open veld is het genieten van de mooie vergezichten.
Via de Droogveldstraat gaan wij terug het dorpscentrum binnen.
In de Frans Istasstraat passeren wij nog een hoeve uit de tweede helft van de 18de eeuw in vakwerkbouw.
Verderop staat nog de gerestaureerde vierkantshoeve uit 1794 waar destijds burgermeester Frans Istas heeft gewoond (burgermeester van Neerlanden van 1928 tot 1971).
Wij steken de Bergstraat over en staan terug op het plein.
Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering niet oké: een wandelpaaltje lag tegen de grond (voorbij de eerste verkavelingweg na het passeren van de kerk, hier rechtsaf).
Goed om te weten: de naam van de wandeling verwijst naar de middeleeuwse Panbrugge, waarvan het bouwmateriaal gedeeltelijk bestond uit panscherven uit de Romeinse periode.
De afgebroken brug stond aan de Romeinse heerweg en diende als oversteek van de Molenbeek.
Deze wandeling staat ook uitvoerig beschreven in een wandelboek uitgegeven door Toerisme Vlaams-Brabant - 15 wandelingen Hagelands Haspengouw (te koop in de betere boekhandel voor 6).
Wandeldatum: donderdag 23 augustus 2012, prachtige zomerdag (24°).
Parking: langs de kant van de Molenberglaan (verkeersbord - parkeren toegelaten).
Afstand: de door ons afgelegde rondwandeling was 6,7 km, klik hier:
In dit uitgestrekt park kun je vrij wandelen en is bewegwijzering overbodig, want verloren lopen is hier bijna onmogelijk indien je de oevers van de vijvers volgt.
Wandelwegen: goed onderhouden dolomietpaden rond de vijvers. Het park van Tervuren wordt ook Warandepark genoemd (warande betekend besloten jachtdomein)
Een rijke geschiedenis kent het 204 ha groot eeuwen oude park want het was lang in bezit van Hertogen en Vorsten.
Zo was destijds dit park, het hertogelijk jachtreservaat omringd door een hoge muur om het wild binnen te houden.
Wij gaan doorheen de 17de-eeuwse Leuvensepoort met links en rechts de oude ommuring, deze bevindt zich op de hoek van de Gordaallaan / Molenberglaan.
Via een bosweg door het mooie domeinbos bereiken wij spoedig de vijvers (linksaf).
Waterloop De Voer zorgt voor het water in de vijvers, hij ontspringt in het vlakbij liggende Zoniënwoud.
Wij wandelen voorbij de Gordaalvijver, de naam is waarschijnlijk afgeleid van de voormalige Gordaalmolen die aan de andere kant van de vijver staat.
Het pittoreske molengebouw uit de 17de eeuw (zonder binnenwerk en molenrad) is na jaren van verval terug prachtig gerenoveerd.
In de volksmond wordt de watermolen ook wel het Spaanse huis genoemd omwillen van zijn Spaanse bouwstijl.
De grote vijver verderop is de Vossemvijver (naam van naburige gemeente Vossem), hier wandelen wij helemaal omheen.
Opvallend zijn de merkwaardige bomen aan de rand van de vijvers, waaronder de amberboom, zwarte walnoot en de moerascipres.
Voorbij de Vossemvijver ligt links de Sint-Gertrudisvijver, deze was ooit eigendom van de Leuvense Sint-Gertrudisabdij.
De mooie natuurvijver is een paradijs voor amfibieën en vissen, veel watervogels vertoeven op de vijver.
De bosdreef tegenover de vijver nemen wij om terug aan de molen (Spaans Huis) uit te komen.
Aan de achterkant van het Spaans Huis bevindt zich een infobord met meer uitleg over de voormalige molen.
Wij wandelen de prachtige brede Spaans-huisdreef helemaal af.
Onderweg passeren wij eerst de kaarsrechte Kanaalvijver (verbindingskanaal tussen Gordaalvijver en Spiegelvijver.
Vanaf de ronde Spiegelvijver heb je een mooie uitzicht op de voorgevel van het Museum voor Midden Afrika.
Op het eind van de dreef steken wij even een drukke straat over.
Hier bevindt zich de hoefijzervormige Panquin-kazerne, classicistische gebouw uit de 18de eeuw.
Ooit waren hier paardenstallen gevestigd en logies voor het personeel van de hertogen.
Sinds 1897 zijn de gebouwen in het bezit van Belgische leger.
Tegenover de hoofdingang (andere kant van de straat) staat verscholen in het groen de Sint-Hubertuskapel.
De barokke slotkapel met boven de deur het beeld van de heilige Sint-Hubertus werd in 1617 gebouwd in opdracht van enkele Aartshertogen.
Mooi zicht op de Sint-Hubertusvijver en achterliggende vijvers hebt je vanaf de kapel.
Op de voorgrond zie je nog de fundamenten van het intussen verdwenen hertogelijk kasteel.
Pauzeren doen wij iets verderop aan taverne t Bootjeshuis, vanaf het terras heb je een mooie kijk op de vijvers.
Daarna gaan wij voorbij de Sint-Hubertusvijver ook wel Kasteelvijver genoemd.
Talrijke eenden en ganzen zijn er te zien, de vijver is voorbehouden voor de hengelaars.
Voor wij de Spiegelvijver bereiken zien wij links tussen de bomen het Koloniënpaleis.
Het paleis werd in opdracht van koning Leopold II gebouwd en is opgetrokken in neoclassicistische stijl.
Achterna werden twee vleugels aangebouwd in Art Nouveau-stijl.
Tijdens een grondige restauratie in 1950 werden oude gebouwen vervangen door de huidige bakstenen gebouwen.
In het gebouw huizen tegenwoordig verschillende wetenschappelijke departementen.
Aan de Spiegelvijver wandelen wij linksaf richting Koninklijk Museum voor Midden-Afrika.
De franse tuin met enkele beelden worden trapsgewijs gepasseerd, de fonteinvijver in het midden vooraan stond leeg.
Wij wandelen langs de 125 meter lange voorgevel, ingericht naar het voorbeeld van de neoclassicistische Franse praalpaleizen.
Het museum is gebouwd in 1897 in opdracht van Koning Leopold II als tijdelijke tentoonstellingruimte voor de Wereldtentoonstelling van Brussel.
Het werd in 1904 reeds vergroot tot het huidige museumcomplex (5 gebouwen).
Langs de andere kant wandelen wij via de mooie aangelegde franse tuin terug richting vijvers.
Wij stappen langs de oever van de vijvers tot aan de Gordaalvijver.
Hier nemen wij terug het boswegje richting Leuvenspoort en Molenberglaan.
Tips / opmerkingen: prachtig vijverpark om dooruit te wandeling.
Deze wandeling is wegens zijn goed verharde dolomietpaden zeker ook een aanrader voor de rolstoelgebruiker.
Voor de rolstoelgebruiker, om de heuvelachtige bosweg te vermijden is de Markt van Tervuren als parking aangeraden (ligt op een boogscheut van het park).
In het weekend kan het hier bij mooi weer aardig druk zijn, veel Brusselaars ontvluchten dan de stad om hier te komen wandelen.
De wandeling kun je uitbreiden door langs de Grote- en Kleine Vaart te wandelen of door het domeinbos te verkennen.
De wandeling verkorte kan natuurlijk ook, door een van de vele vijverbrugjes over te steken en langs de andere oever terug te wandelen.
Opmerking: het Museum Midden Afrika sluit zijn deuren midden 2013 wegens grote renovatiewerken.
Pas in mei 2015 gaan de deuren terug open, dan zal het grondig van aanblik zijn veranderd.
Wil je meer weten over het museum:
Wandeldatum: woensdag 22 augustus 2012, mooie zomerdag, wolken en zon (23°).
Het Noord - Limburgse dorpje is sinds 1976 gefusioneerd met Hechtel.
Parking: op het Gemeenteplein is er parking voor 100 auto's.
Afstand: rondwandeling van 7 km, dit zijn +-10.000 stappen.
Wandelwegen: straten met en zonder stoep in het centrum, onverharde en boswegen.
Bewegwijzering: zeshoekige stickers met 10.000 stappenroute op en richtingswijzer (zie foto 4).
De stickers zijn meestal geplakt op verkeerspalen, in het bos staan paaltjes met zeshoekige plaatjes op bevestigd.
Wandelbord: niet aanwezig, de wandeling heeft
vroeger in het Belang van Limburg gestaan:
Eksel is bekend omwille zijn teutenhuizen, de teuten waren in de 19de eeuw rondtrekkende handelaars.
De teut ging te voet met zijn handelswaar door West-Europa, alleen in de wintermaanden verbleven ze in hun teutenhuis.
De typische burgerlijke woningbouw van de teut vormde destijds een schril contrast met de andere armzalige dorpswoningen.
Van op het Gemeenteplein zien wij in de Kerkstraat 29 al meteen het voormalige teutenhuis Witters staan.
Het gerestaureerd huis met zadeldak uit de 18de eeuw is witgeschilderd en heeft als versiering doorhangende guirlandes boven de ramen en rozetten met bloemen op de hoeken (zie foto 1).
Wij volgen even de Kerkstraat en maken daarna een ommetje via de Sint-Trudostraat, een onverhard pad, Heerstraat en Groenstraat om terug in de Kerkstraat uit te komen.
Wij wandelen verder de Kerkstraat af en gaan voorbij het kerkplein tot aan de Sint-Trudokerk.
De beschermde laatgotische kerk bezit delen uit de 15de en 16de eeuw en is opgetrokken in Maaslandse stijl.
De kerktoren voor de linkerzijbeuk is pas in 1905 bijgebouwd in de stijl van de oude kerk.
Tegenover de kerk in de Berkenlaan 4 staat het oude teutenhuis Linmans dat dateert uit begin 19de eeuw.
Het staat geklasseerd als monument ook al stelt het huis niet zoveel voor, het zal dus vroeg of laat moeten worden gerestaureerd.
Opvallend aan het blauw geschilderd huis zijn de deur- en raamomlijstingen van hout.
Wij wandelen de Berkenlaan af tot juist voorbij het oude kerkhof van Eksel en slaan linksaf.
Via de Panovenstraat en de Gerard Jehoelstraat verlaten wij het centrum.
Daarna volgen wij de Kapelstraat, met aan de linkerkant de aangelegde drukke Noord-Zuidverbindingsweg - N74 (geluidshinder).
Spoedig nemen wij een onverharde weg met aan de rechterhand maïsvelden.
Aan een splitsing ter hoogte van hondenschool De Woef nemen wij de linker weg.
Wij volgen daarna een dikke kilometer boswegen doorheen de Ekselse bossen.
Voorbij het bos in de Nieuwstraat, pauzeren wij met een drankje op het terras van taverne t Exelshof.
Wij stappen verder en passeren het melkveebedrijf Musschenhof.
Bijna op het einde van de Nieuwstraat slaan wij links een smal onverhard pad in.
Verderop in de Windmolenstraat wandelen wij voorbij het molenhuisje met windmolen.
De Stermolen die hier staat is genoemd naar de ster op de flank (de ster is eigenlijk een windroos).
De houten staakmolen die hier al sinds 1901 staat was in de jaren zeventig sterk vervallen en er dreigde afbraak.
Maar intussen werd de Stermolen ook als monument beschermd en kocht de gemeente in 1977 de molen en bijhorende molenhuisje om daarna grondig te restaureren.
Het Molenhuisje is honderd jaar oud en deed ooit dienst als magazijn, maalderij en molenaarswoning.
Nu staat het molenhuisje open voor de toeristen die er op een educatieve en speelse manier kennis maken met de molengeschiedenis.
Wij stappen verder en bezoeken het Marktplein dat vroeger dorpsplein of veedrenkplaats werd genoemd.
Aan de rand van het plein staat het monument van de gesneuvelde uit de twee wereldoorlogen.
Midden op het plein staat in de schaduw van beukenbomen de Kruiskapel uit 1903.
De kapel is toegewijd aan de O.L.V. van Lourdes en is sinds 2001 beschermd als monument.
Tegenover de kapel (andere kant van de straat) staat het monumentale teutenhuis Feyen.
Het statig herenhuis werd in 1986 gedeeltelijk vernield door brand maar is ondertussen terug gerestaureerd.
Wij wandelen het marktplein af en zien aan de rand een recente kopie van de oorspronkelijke neogotische dorpspomp staan.
Via de Hoofdstraat, J.B.Truyensstraat en Veldstraat maken wij een ommetje om terug uit te komen in de Hoofdstraat.
Verderop steken wij de Hoofdstraat over richting Gemeenteplein en auto.
Tegen de gevels van de voornaamste bezienswaardigheden staan klein glazen bordjes met informatie.
Wie een kortere wandeling wil maken kan kiezen voor de 4.000 stappenroute (dorpswandeling).
De Stermolen in werking zien kan in de zomermaanden, elke 2 de zaterdag en 4de zondag van de maand staan de molenaars (3) klaar om met veel plezier en passie uitleg te geven.
Wil je meer weten over de teuten:
Wandeldatum: woensdag 1 augustus 2012, zonnige aangename wandeldag (25°).
Parking: ruime parking voor het Huis van de Natuur.
Afstand: rondwandeling van 4,6 km.
Wandelwegen: boswegen, graspad en enkele stukken asfaltweg tussendoor.
Bewegwijzering: verticale gele rechthoekjes bevestigd op bomen.
Wandelbord: voorkant van de parking.
Wij wandelen tot aan het Huis van de Natuur met bezoekerscentrum en ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen.
Aan het onthaal kun je terecht voor een drankje en allerlei informatie over recreatie in de omgeving.
Na ons bezoekje, terug buiten zien wij rechts achter de hoge distels een vakwerkhuis.
Het huis is ingericht als bosmuseum met als thema: het bos en het water.
Wij komen voor een boswandeling en laten de gebouwen voor wat ze zijn.
Vooraan op het domein aan de laan met lindebomen gaan wij links richting picknicktafels.
De eerste bewegwijzering was even zoeken, hij bevindt zich tegen een boom aan de rand van de domein vijver (omgeving van de vierde picknicktafel).
Via een smal bospad met uitstekend boomwortels gaan wij dieper het bos in.
Daarna volgt er een breder bosweg die langzaam dalend gaat door het prachtige bos.
Het bos bestaat uit naald- en loofhout, vooral eeuwenoude beuken zijn er talrijk aanwezig.
Wij komen uit op een asfaltweg om honderd meter verderop terug rechts de bossen in te gaan.
Onderweg passeren wij een paal met het logo Spa op, dit betekend dat we in de domeinbossen van Spa wandelen.
In de bossen en omliggende venen ontspringen talrijke mineraalwater bronnen.
Deze bronnen waarvan het natuurlijke mineraalwater weinig natrium en andere minerale zouten bevat zijn bij iedereen wel bekend onder het wereldmerk Spa - water.
Het streng beschermd bronnengebied wordt door Spa Monopole geëxploiteerd.
Voorbij het woud, steken wij de asfaltweg over richting café - restaurant Geronstère.
Aan de linkerkant van het restaurant ontspringt de bron Geronstère.
Deze bron werd in 1599 ontdekt en ligt hier op een hoogte van 460 meter.
Het bronwater heeft een zwavelachtige smaakje en zou helend werken op ademhalingsaandoeningen (niet van gedronken).
De bron met fontein is beschermd met een marmeren nis en een koepel van gekapte steen.
Vier zuilen die de koepel dragen zijn van rode marmer.
De laatste restauratie aan het gebouw en de bron met fontein dateert van 1975.
Wij wandelen terug richting asfaltweg en volgen een tijdje Chemin des Fontaines.
Daarna gaan wij rechtsaf en volgen een graspad door het bos.
Het graspad was herschapen in een modderpad, dit door de overvloedige regenval van de afgelopen maanden.
Zeer moeilijk begaanbaar en op sommige plaatsen erg glibberig (voetje voor voetje).
Verderop volgen wij even een asfaltweg naar links.
Rechtsaf, een licht stijgende bosweg met aan de linkerkant een klein riviertje - Ruisseau du Pendu.
Na een poosje bereiken wij een hut met barbecue installatie.
Wij komen terug uit op het domein Bérinzenne en wandelen nog voorbij een vijvertje.
Via een slagboom gaan wij uit het domein en bereiken terug de auto.
Wij sluiten ons daguitstapje af met een bezoekje aan de stad Spa (kuieren langs de winkels).
Onderweg stoppen wij nog even aan het schilderachtig en fotogeniek riviertje - La Picherotte , ligging aan het begin van de Chemin des Fontaines.
Tips / opmerkingen: boswandeling oké (beter aangeraden in een periode van droogte), bewegwijzering oké.
Heel wat bewegwijzerde wandelingen vertrekken vanuit het domein, ook een wandeling door de venen.
Een interessante site over het bronwater van Spa:
Wil je meer weten over Domein Bérinzenne:
Wandeldatum: woensdag 18 juli 2012, wandelweer: zon, eindelijk nog eens een dagje zonder neerslag(20°).
Parking: in de abdijstraat is er een grote parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 6,5 km.
Wandelwegen: fietspaden, rustige betonwegen en bosweg.
Bewegwijzering: wandelnetwerk de Merode is een wandelkaart met knooppunten.
De door ons afgewandelde knooppunten 1-342-178-379-176-378-67-380-341-2 terug naar 1.
Eerst brengen wij een uitgebreid bezoek aan de Abdij.
Een prachtige dreef met drie eeuwen oude linden bevindt zich tegenover het poortgebouw van de Norbertijnenabdij.
In het poortgebouw zie je boven de poort beelden van Onze-Lieve-Vrouw met kindje Jezus, de H. Barbara (rechts) en de H. Catharina.
Wij betreden het binnenplein en maken kennis met de gebouwen in allerlei bouwstijlen, vanaf 12de tot de 20ste eeuw.
Het witte gebouw rechts is het prelaatkwartier (huis van de hoofdabt) dat dateert uit 1726 en is opgetrokken in classicistische barokstijl.
Erop aansluitende staat het bisschopshuis met hoektoren uit 1547 in Brabantse renaissancestijl.
Blikvanger op het binnenplein is de mooie Onze-Lieve-Vrouwkerk in neogotische stijl uit 1852.
In het midden van het plein staat de Boerenkrijgschuur of Tiendeschuur.
De schuur doet dienst als tentoonstellingsruimte en vergaderzaal.
Verderop zien wij nog de oude abdijhoeve met stalling die dateren uit 1640.
Aan de overkant van het plein zien wij een watertoren met aansluitend de abdijwinkel (kaarsen,boeken, kaas en bier en nog veel meer kan de toerist hier kopen).
Wij gaan terug richting prelaatkwartier voor een bezoek aan het aan de achterkant liggende Da Vincimuseum (inkom, 3 per persoon).
In het museum is een kostbare replica van het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci te bekijken.
Het mooie doek meet 4,5 op 9 meter en komt overeen met de originele muurschilderij die in het Dominicanenklooster in Milaan is te bezichtigen.
Aan de hand van een geluidsopname wordt er een boeiend luisterverhaal verteld over de apostels en Jezus.
Daarna verlaten wij de abdij via de toegangspoort en slaan linksaf.
Onmiddellijk zien wij ons eerste wandelpaaltje staan (wandelen naar knooppunt 342).
Wandelend door een mooie lindendreef volgen wij de lange muur van de abdij met slotgracht, eerst de voorkant daarna de zijkant.
Voorbij knooppunt 342 (richting 178 en daarna 379) volgen wij een fietspad.
Eerst hebben wij links nog bos maar verderop gaan wij langs huizen.
Wij komen uit aan schoolgebouwen (379 richting 176) en slaan rechtsaf en volgen de stoep tot aan het volgende kruispunt.
Na het oversteken van het kruispunt volgen wij even de Kapellerij.
Spoedig gaan wij linksaf het 65 hectare groot Sterschotsbos in (Tongelsbos is de oude benaming).
De oppervlakte van het bos bestaat vooral uit den.
Verder uit 30 % loofhout (Amerikaanse- zomer- winter eik, beuk, zwarte els , wilg, berk, es en populier).
Onderweg een infobord over dunning, wil zeggen op een deskundige manier bos dunnen.
Na het bospad en het oversteken van een kruispunt in het bos volgen wij een brede betonweg.
Het bosgebied was vroeger de basis van een Brits militaire kamp die hier brede betonwegen door de bossen hebben aangelegd.
Verderop in de Heidestraat hebben wij vergezichten op weiland en landbouwgrond.
Via de Zandvoort (straat) bereiken wij terug het Sterschotsbos.
Wij volgen het bospad tot wij aan de Tongerlostraat uitkomen, oversteken richting knooppunt 378.
De Oevelse dreef volgen wij steeds rechtdoor richting abdij ( knooppunten 67-380-341-2-1).
Evenwijdig met de dreef stroomt aan de linkerkant de Oevelse Dreefloop.
Rechts liggen een paar grote landbouwbedrijven en heb je uitzicht op weiland.
Bijna op het einde van de wandeling zien wij terug de ommuring van de abdij met hoektoren.
Nog even stappen en wij bereiken terug de parking.
Tips / opmerkingen: mooie wandeling.
De wandelkaart van wandelnetwerk De Merode is te koop voor 8 in de abdijwinkel en in de betere boekhandel.
Plan van de door ons afgelegde wandeling:
Wil je meer weten over de geschiedenis van de Norbertijnenabdij:
Info en openingsuren van het museum:
Wandeldatum: dinsdag 19 juni 2012, mooi wandelweer en de voorspelde regen bleef achterwegen (21°).
Ligging / start: in het centrum van Werm, het dorpje is een deelgemeente van Hoeselt.
Parking: tegenover de kerk op het kerkplein in de Bovenstraat.
Afstand: rondwandeling van 3 km.
Wandelwegen: smal aardepad doorheen de natuurgebieden.
Verder rustige straten aan het begin en einde van de wandeling en verkavelingweg halfweg.
Bewegwijzering: groen rechthoekjes.
Wandelbord: aan de zijrand van het kerkplein.
Op het kerkplein staat het monument opgericht ter ere van de bevrijders van de tweede wereldoorlog.
Tegenover het plein staat de classicistische Sint-Domitianuskerk die dateert uit 1770.
De kerk ligt in het midden van een ommuurd kerkhof.
Zowel het kerkje en kerkhof zijn sinds 2001 beschermd als monument.
Bij het verlaten van het kerkplein gaan wij linksaf.
Wij volgen de Bovenstraat en passeren na even stappen hoeve Brouckmanshof.
Het Brouckmanshof is een typische Haspengouwse vierkantshoeve met poortingang en duiventil (18de eeuw).
Waar wij een kapelletje zien aan de rechterkant slaan wij rechts de Bronstraat in.
Nog geen honderd meter verder slaan wij linksaf een grindwegje in.
Verderop staat een mooie Lourdes grot met aan de voet van de grot een beeld van Bernadette (rustbankjes).
Als dank voor de behouden terugkeer van alle Hoeseltse krijgsgevangen na de overrompeling van het Belgisch leger door de Duitse Wehrmacht bouwde devote Hoeselaren de grot.
Vanaf de grot volgen wij een smal onverhard pad doorheen het gemengde loofbosje de Wermer Bemden.
Onderaan in de beemd loopt de Wermbeek, maar deze krijgen wij niet te zien.
Voorbij het bosje wandelen wij langs graslanden en weilanden met populieren.
Wij komen uit op een betonnen verkavelingweg die na rechts wordt gevolgd.
De verkavelingweg loopt door het heuvelachtig Haspengouws landschap met uitgestrekte akkers en fruitboomgaarden.
Hier en daar zie je de bloesems aan de bomen (binnen een week staat hier alles in bloei).
De eerste verkavelingweg links slaan wij in.
Verderop gaan wij via een boomgaard richting een waardevol natuurgebied.
Wij volgen een meidoorn haag en komen langs een infobord met uitleg over het te volgen natuureducatief wandelpad.
Het wandelpad loopt hier door de groene vochtige Gerlabeekvallei.
Ook staat er een infobord over het nachtdier de das die hier zijn natuurlijk leefgebied heeft.
Het golvende landschap met veel afwisseling en kleine landschapelementen zijn de ideale leefomgeving van de das.
Wij volgen het natuureducatief wandelpad met rechts de Gerlabeekvallei en links boomgaarden.
Het kabbellende Gerlabeekje stroomt aan de rechterkant van het wandelpad.
De Gerlabeek, ook wel Gille- of Gellabeek genoemd is één van de zijarmen van de Demer.
In het natuurgebied zien wij verschillende amfibiepoelen die ontstaan zijn door het plaatselijke kwelwater (grondwater) en bronwater.
Aan een van de poelen staat een infobord met meer uitleg over het leven in en rond de amfibiepoel.
Kikkers, padden en salamanders zouden er leven in de poelen, maar daar hebben wij niets van gemerkt.
Verderop wandelen wij nog voorbij een rij knotwilgen.
Links hebben wij enkele vergezichten over de boomgaarden heen.
Ruim één kilometer volgen wij het wandelpad door het prachtige natuurgebied.
Wij belanden in een weide en gaan de asfaltweg op.
De groen rechthoekjes van de bewegwijzering is niet meer terug te vinden (zie onderaan opmerkingen).
Het kerkje is al van verre te zien, nog even doorstappen en wij staan terug op het kerkplein.
Tips / opmerkingen: wandeling oké, deze korte wandeling is zeker een aanrader voor de natuurliefhebber.
Bewegwijzering: niet oké, geen bewegwijzering terug richting centrum bij het verlaten van het natuurgebied.
Gelukkig zien wij achter de fruitbomen van verre het kerkje van Werm, dus die richting uit wandelen.
Na lange periodes van regen zijn laarzen aangeraden.
Hier komen wij zeker nog eens terug om de Bronnenwandeling af te wandelen (deze wandeling start ook op het kerkpleintje).
Wandeldatum: Paasmaandag 9 april 2012, zwaar bewolkte dag met af en toe voorjaarsbuien (12°).
Op 7 juli 2022 zijn wij hier nog eens komen wandelen, wandelbord is weg, bewegwijzering niet meer oké.
MONUMENT opgericht ter ere van de bevrijders van de tweede wereldoorlog
Parking: weinig parkeerplaatsen, parking kerkpleintje +-5 autos en tegenover het kerkpleintje +-5 autos.
Afstand: rondwandeling van 4,9 km.
Wandelwegen: meestal autoluwe straten, betonnen verkavelingwegen, holle weg en enkele onverharde delen langs weilanden en boomgaarden.
Bewegwijzering: oranje bolletjes volgen, hier en daar zie je blauwe bolletjes (oude bewegwijzering maar deze is niet storend).
Wandelbord: aan het kerkpleintje,wandelbord is aan vernieuwing toe, de blauwe route is de oranje route geworden.
Voor wij de wandeling starten maken wij 42 trappen richting kerk.
De fraai neoromaanse St. Martinuskerk ligt hier op een heuvel en binnen een ommuurd kerkhof.
De kerk dateert uit 1880 en heeft opvallende half ronde bogen op zijn toren.
Ook de toegangsdeur met tekst er boven is het bekijken waard.
Schuin tegenover de kerk ligt een van de oudste dorpsherbergen van Limburg.
Het is een historisch pand uit 1656 dat na een geslaagde restauratie terug open ging in 2007 als herberg.
Wij beginnen ons wandeling in de Klein-Gelmenstraat (straat tegenover de kerk).
Meteen passeren wij in het landbouwersdorpje al een paar vierkantshoeve waarvan wij onderweg nog wel enkele tegenkomen.
Na honderd meter hebben wij de keuze rechtdoor of rechtsaf de rondwandeling te beginnen, wij kiezen rechtdoor.
Wij nemen de aarde weg die parallel loopt met de Klein-Gelmenstraat met in begin een stevige klim.
Achter ons hebben wij een mooi uitzicht richting kerk en dorp.
Eerst wandelen wij langs een hoogstamboomgaard (kersen?).
Daarna passeren wij een kleinschalig project dat bestaat uit erosiebestrijdingingrepen ter voorkoming van water- en modderoverlast.
In het verleden stroomde na hevige regenval de modder van de hoge gelegen akkers richting lager liggende woonkern.
Het aanleggen van brede graszones, dammen en opvangzones voor modder op strategische plaatsen moeten helpen in de strijd tegen wateroverlast en stromende modder (infobord).
Het helpt de laatste jaren zijn door deze kleine ingreep geen modderstromen meer te bespeuren in het woongebied.
Nog even wandelen wij over de Klein-Gelmenstraat en gaan daarna rechtsaf een verkavelingweg in.
Het glooiende Haspengouwse landschap bestaat hier uit akkers en boomgaarden.
Aan een T- splitsing midden in de velden gaan wij linksaf (verkavelingweg).
Voor ons in de verte achter de fruitbomen ligt het kerkje van Klein-Gelmen.
Wij volgen de verkavelingweg langs boomgaarden tot aan de Daalstraat (rechtsaf).
In de Daalstraat nemen wij de stoep richting centrum van Klein-Gelmen.
Wij nadere de stille dorpskern en stappen langs de Onze-Lieve-Vrouw-boodschapskerk uit 1881.
Ongeveer 300 meter voorbij de kerk steken wij beek de Herk over.
De beek vormt hier een kleine vochtige vallei die beplant is met populieren.
Verderop in de Engelmanshovendorp- straat nemen wij trappen naar de hogerop liggende boomgaarden.
Wij maken een rondje langs boomgaarden, aan de vele takken op de grond is het te zien dat het snoeiseizoen volop bezig is.
Voorbij de boomgaarden ter hoogte van een picknicktafel is het flink dalen.
Via een mooie holle weg komen wij uit op de Bosstraat.
De Bosstraat die hier door de velden loopt volgen wij een dikke kilometer tot in het dorpscentrum.
Na de wandeling hebben wij nog te voet (+- 10 minuten gaan) een bezoekje gebracht aan het kasteel van Gelmen in de Mettekovenstraat 4.
Het kasteel heet tegenwoordig Chateau de la Motte en dateert uit 1758 en is ingericht als restaurant en brasserie.
De bijhorende kasteelhoeve die is omgebouwd tot feestzalen.
In de zomer is het er gezellig vertoeven op het buitenterras.
Een wandeling door het uitgestrekt kasteelpark van 6,5 ha hoort ook tot de mogelijkheid.
Opmerkingen / tips: wandeling oké en nieuwe bewegwijzering oké.
Goede stevige schoenen volstaan voor deze wandeling.
Op het wandelbord staat de zavelkuil aangeduid, maar waar die ligt en of wij ze zijn tegengekomen ?
Deze wandeling is zeker een aanrader in het bloesemseizoen.
Wandeldatum: woensdag 29 februari, zwaar bewolkte dag, geen neerslag (11°).
Wandelwegen: goed verharde veldwegen, jaagpad, asfaltwegen.
Bewegwijzering: combinatie van twee wandelingen: De Stokrooiewandeling- oranje bolletjes 6,5 km en de Abdijwandeling- blauwe ruitjes 1 km.
Wandelbord: +- 50 meter voor het poortgebouw van de abdijhoeve bevindt zich het eerste wandelbord.
Even wat meer uitleg over de huidige gebouwen, sinds 1972 is het oostelijk deel van de gebouwen eigendom van de Orde van de Zusters van het H. Graf.
De gebouwen bestaan uit een 18de eeuwse abdissenresidentie, 16de eeuwse abdissenverblijf, sacristie en Engelse landschapspark.
Na grondige renovatiewerken fungeert de 18deeeuwse residentie sedert 1974 als bezinningsoord.
Op de grond van de vervallen kloostergebouwen werd in 1985 een nieuw nonnenklooster gebouwd met modern kloosterkerk.
Sinds 1998 is het westelijke deel en de 105 ha omliggende grond eigendom van het Vlaamse Gewest.
De gebouwen zijn sinds 2010 volledig gerestaureerd en voor het grootste deel bekostigd door het Vlaamse Gewest.
Ze bestaan uit een monumentale poortgebouw uit (1531), de abdijhoeve en bijgebouwen met hoektoren (1656-1740) en tiendenschuur (1656).
In de abdijgebouwen is het Belevingscentrum ( 600 jaar geschiedenis van de vrouwenabdij) gevestigd en een Shop (abdijproducten, kruidengeschenken en boeken).
Een deel is ingericht als Bezoekersonthaal en fietscafé, hier kun je genieten van het abdijbier - Herkenrode.
Op wandel, aan het eerste wandelbord slaan wij links de veldweg in (oranje bolletjes volgen).
Wij wandelen op een afstand van +- 100 meter omheen de abdijhoeve.
Links bevindt zich een nieuw aangelegde hoogstamboomgaard met oude fruitsoorten.
De veldweg loods ons langs een landelijke gebied met uitgestrekte gras en weilanden.
Waterloop De Demer en de Zonderikbeek worden onderweg overgestoken.
De Zonderikbeek vormt hier trouwens de grens tussen Kuringen en Stokrooie.
Wij krijgen al van ver voorbij de akkers de kerk van Stokrooie te zien.
Na het verlaten van de veldweg komen wij uit tegenover het Ontmoetingscentrum van Stokrooie (rechtsaf).
Wij gaan over de brede stoep van de Sint-Amandusstraat richting centrum.
Wij bereiken de dorpskern en even later de kerk.
De kerk is gebouwd tussen 1851 en 1855 en werd toegewijd aan de heilige Amandus, 'apostel van Vlaanderen'.
Voorbij de Amanduskerk volgen wij +- 800 meter het jaagpad langs het Albertkanaal.
Daarna gaan wij nog een tijdje over de Albertkanaalstraat (opletten, geen voetpad en veel sluipverkeer).
Na het passeren van enkele fabrieksgebouwen aan de rechterkant gaan wij rechtsaf.
Wij volgen nu de Rode-Rokstraat (verkeersluwe asfaltweg) en wandelen weer langs weilanden.
Opnieuw steken wij De Demer over, rechts in de verte zien wij het waterzuiveringstation van Kuringen liggen.
Op het einde van de Rode-Rokstraat staan wij voor het Herkenrodebos (verboden toegang).
Een goed verhard pad langs de bosrand van het Herkenrodebos wandelen wij af.
Het bos herbergt een rijke vogelpopulatie, ook vind je er zeldzame planten- en dierensoorten (infobord).
Verderop brengt de Sacramentstraat ons terug tot bij de parking en abdij.
Daarna volgen wij nog de korte abdijwandeling (blauwe ruitjes).
Zo maken wij van dichterbij kennis met de poortgebouw en portierswoning, abdijhoeve, tiendenschuur.
Wij gaan ook nog langs het visserhuisje en molenhuis die ook beide zijn gerestaureerd.
De nieuw aangelegde inspiratietuinen worden van verre gepasseerd.
Onderweg op de wandelroute kom je verschillende wandelborden tegen met links het wandelplan en rechts nuttige informatie over de plaatselijke fauna en flora.
Indien je de iets verderaf gelegen Tuiltermolen op de abdijsite wilt bezoeken volg je de Tuilterwandeling (rode driehoekjes 2,5 km).
Voor het Beleveningscentrum of de Inspiratietuinen moet worden betaald, voor prijzen en meer informatie over de openingsuren:
Wil je wat meer weten over de boeiende geschiedenis van wat ooit de eerste en rijkste vrouwenabdij van Vlaanderen was:
Wandeldatum: maandag 16 januari, mooie zonnige maar koude wandeldag (-2°).
Opgelet, 10-11-2019 wandelroute opnieuw afgewandeld, wandeling was lichtjes gewijzigd, er wordt iets verder langs het kanaal gewandeld.
Deze brug bevindt zich aan de Zuid-Willemsvaart en is te bereiken via de Populierenlaan.
Parking: parking voor een 70 tal autos links van de brug (opgelet brug niet oversteken).
Afstand: rondwandeling van 2,4 km.
Wandelwegen: rustige straten, voetpad langs het kanaal.
Bewegwijzering: volg de flink uitvergrote stalen- spijkerkoppen in de grond.
Wandelbord: geen, een wandelbrochure van Oud-Rekem is te koop op het VVV- kantoor van Lanaken voor 3.
Vanaf de parking volgen wij het voetpad langs de Zuid-Willemsvaart.
Een tweehonderd meter verder hebben wij links al meteen een mooi uitzicht op het Maasdorpje.
Wij wandelen richting het prachtige kasteel dAspremont-Lyden, dat het kleine dorp domineert.
Het kasteel is een imposante waterburcht in Maaslandse renaissancestijl, gebouwd door Graaf Herman van Lynden in 1597.
Tot het jaartal 1795 woonden en regeerden hier de graven dAspremont-Lyden over Rijksgraafschap Reckheim ( de voormalige naam van Rekem).
Daarna kreeg het kasteel verschillende bestemmingen en is het ondertussen grondig gerestaureerd.
Wij slaan de weg tegenover het kasteel in en passeren de oude Ucoverpoort.
De Ucoverpoort met in de gevel het wapenschild van het graafschap dateert uit 1620.
Voorbij de poort zien wij café 'In de Oude God', naam is afkomstig van een Christusbeeld dat destijds onder de poort hing.
Het huis met poort naast de café deed dienst als posthuis en halteplaats voor de postkoetsen van de 17e tot de 19de eeuw.
Verderop komen wij nog heel wat oude historische gebouwen tegen, zoals de Schepenbank uit 1680 en een mooie stadsboerderij.
Een rentmeesterwoning met rococoversiering boven de deur is te zien op het volgende pleintje.
Het beeldje van de Brikkebekker (baksteenbakker, typisch ambt uit Rekem) staat voor een huis uit 1785 waar tegenwoordig restaurant Onder de Linden in is gevestigd.
Wij bereiken de Groenplaats met rechts de 90 meter lange gevel van Het Poortgebouw (dateert uit 1904).
Voor het gebouw staat het bronzen beeld 'De Reckheimer' en het Perron.
Het Perron symboliseert de vrijheden van het graafschap en beeld de Rekemse leeuw af met tussen zijn klauwen het grafelijk wapenschild.
Aan de andere kant van de Groenplaats staat een barokke kerk uit 1704, nu museum (was niet open).
Wij verlaten het plein en wandelen het centrum uit via de Engelenstraat, Herenstraat en Schijfstraat.
Op het eind van de Schijfstraat komen wij uit aan de Papenbraak.
De Papenbraak was vroeger een vochtig gebied dat pas na het aanleggen van grachten droog kwam te staan en werd vol gebouwd (infobord).
Wij wandelen de Walstraat af, de straat is genoemd naar de wallen die hier vroeger stonden.
Verderop aan de westkant van het dorp komen wij nog voorbij de Paterskerk of Minderbroederkerk (dateert uit 1707).
Boven de voorgevel staat het fraaie beeld van Sint-Franciscus.
Wij slaan de straat tegenover de kerk in en gaan daarna via de Populierenlaan terug richting Zuid-Willemsvaart en auto.
Tips / opmerkingen: korte wandeling door een charmant middeleeuws dorpje met stedelijke allures.
Het dorp werd in 2008 verkozen als mooiste dorp van Vlaanderen.
Meer informatie over de voornaamste bezienswaardigheden vind je op de glazen gevelplaatjes.
Wil je meer weten over de rijke geschiedenis van Oud-Rekem:
Wandeldatum: op de tweede nieuwjaarsdag, maandag 2 januari 2012.
Ligging / start: aan het Orshof, Heymansweg 2 Neerglabbeek (deelgemeente van Meeuwen-Gruitrode).
Parking: ruime parking achterkant van het Orshof.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km.
Wandelwegen: holle weg en bos-, veldwegen (sommige opgevuld met kiezel).
Bewegwijzering: groene rechthoekjes.
Wandelbord: aan de rand van de parking richting Heymansweg.
Voor wij de wandeling starten gaan wij even rondneuzen aan de gebouwen van het Orshof.
Het Orshof is een gerenoveerde boerderij die omgebouwd is tot hotel-restaurant met feestzalen.
Enkele van de boerderijgebouwen zijn door oranjerieën met elkaar verbonden.
Daarna wandelen wij richting wandelbord en uitgang.
Aan de uitgang slaan wij rechtsaf de kiezelweg in en beginnen wij aan de wandeling door Solterheide.
Wij verkennen maar een klein deel van het 835 ha. groot wandelgebied.
Wandelgebied Solterheide was ooit een uitgestrekt heidelandschap.
Tegenwoordig is de heide hier verdrongen door bossen, afgewisseld met weiland en akkerland.
De bossen bestaan voornamelijk uit naaldbos, eikenbos en berkenbos.
Enkele mooie vergezichten over de weilanden heen richting bewoonde wereld krijgen wij te zien onderweg.
Ruim een half uur vertoeven wij in het wandelgebied.
Daarna steken wij de drukke Weg naar Opitter recht over.
Wij volgen de holle weg achter de huizen met rechts in de diepte de Baatsbeekvallei.
De Baatsbeek die in het centrum van Neerglabbeek ontspringt loopt hier door het bosdal.
Het bosdal is hier een smalle moerassige beekvallei met oude turflagen.
Onderweg zien wij verschillende poelen maar ook enkele aangelegde vijver.
Verderop wijken wij even van de wandelroute af en stappen wij via een klaphekje het natuurreservaat de Baatsbeekvallei binnen.
Enkele infoborden in het reservaat geven meer uitleg over de beek, de houtkant en het hooiland.
Wij gaan tot aan de statige oude eik in het weiland, met rustbankje (interessante stopplaats in de zomer om te pauzeren).
Aan de dikke eik keren wij om want het is ondertussen al bijna donker.
Wij verlaten het natuurreservaat en vervolgen de wandelroute.
Wij gaan verder door de holle weg tot aan de drukke Weg naar Opitter. Ongeveer +- 200 meter volgen wij de Weg naar Opitter richting Neerglabbeek (geen stoep).
Daarna volgen wij de korte Heymansweg tot aan het Orshof.
Ligging / start: op het gemeenteplein in het centrum van Lummen.
Parking: ruime parkeerplaatsen op het gemeenteplein (blauwe zone, parkeerschijf).
Afstand: rondwandeling van 5,9 km.
Wandelwegen: veldwegen, grasweg, fietspad en straten in het centrum.
Bewegwijzering: gele zeshoekjes.
Wandelbord: op het gemeenteplein voor het gemeentehuis.
Wij beginnen de wandeling aan het gemeentehuis dat gebouwd is in renaissancestijl uit 1899.
Richting kiosk wandelen wij het gemeenteplein af.
De mooie kiosk die dateert uit 1887 is volledig opgeknapt in 2010 en is voorzien van een nieuw rieten dak.
Het centrum wordt verlaten via de Neerstraat (zijstraat van de Kerkstraat).
Na het oversteken van de drukke Ringlaan (geen zebrapad) gaan wij rechtdoor tot aan een hoeve.
Wij slaan aan de hoeve rechtsaf en volgen een onverharde weg met rechts de Mangelbeek en links bos.
Richting Mangelbeek kijkend hebben wij uitzicht op de kerk en omringende huizen van Lummen centrum.
Na het oversteken van de Muggenhoekstraat ter hoogte van een picknicktafel slaan wij een grasweg in.
Het grasweg loopt dwars door de uitgestrekte weilanden.
Aan de volgende T- splitsing gaan wij rechtsaf (fietspad).
Het Zwartwater is een beekje dat hier rechts evenwijdig loopt met het fietspad.
Op het eind van het fietspad ligt aan de rechterkant een vijvertje (rustbank).
Na het oversteken van de Schulensbaan gaan wij naar links (fietspad).
Na een dikke 300 meter gaan wij rechtsaf en belanden wij in natuurgebied Lummens broek.
Links ligt de Grote Molen die in 1955 buitenwerking werd gesteld.
Het binnenwerk dat bestond uit een graan- en hennepbraakmolen werd verwijderd en de molen werd omgebouwd tot woonhuis.
Het Pakhuis ligt vlakbij de molen en dateert uit de achttiende eeuw.
Het gebouw deed tot 1920 dienst als stapelplaats van goederen die hier aan de Demer werden gelost.
Het Pakhuis is enkele jaren terug gerestaureerd en ingericht als woonhuis en kunstatelier.
Wij volgen een veldweg door het overstromingsgebied Lummens broek.
De weilanden staan vol pijpenstrootjes, een grassoort die veel voorkomt in natte gebieden.
Verderop wandelen wij voorbij een verwilderde bloemenweide.
Na het oversteken van de Mangelbeek gaan wij langs een vijvergebied met mooie natuurvijvers.
De vijvers zijn aangelegd rond 1970 en diende als kweek van karpers.
Later werden het gemeentelijke visvijvers en daarna werden ze 15 jaar verwaarloosd.
Uiteindelijk kreeg Natuurpunt het 7 ha grote vijvergebied in hun bezit en deed hier aan vijverherstel.
Ondertussen erkende het Vlaamse gewest het als natuurreservaat.
De vijver die wij rechts zien heeft aan de achterkant een vogelkijkhut.
Wij bereiken de Kleen Meulen aan de Mangelbeek (informatiebord).
Van deze oude graanmolen bleef het binnenwerk bewaard, maar het waterrad verdween rond 1967.
Het molencomplex is ingrijpend gerestaureerd in 2002- 2004 en in 2008 werd een splinternieuw waterrad geplaatst uit staal en gietijzer (gewicht 4 ton).
Ten noorden van de Mangelbeek in de Hemelrijkstraat wandelen wij rond kasteeldomein Het Hamel.
Spijtig genoeg is er van het kasteel niets te zien vanaf de straatkant (toegang verboden).
Aan de toegangspoort van het domein staan nog de meerpalen uit de 19de eeuw.
Op de hoek staat een monument met een bronzen beeld van wijlen baron André de Moffarts, de laatste eigenaar-bewoner van kasteel Het Hamel.
In de Kerkstraat passeren wij de Onze Lieve Vrouw Hemelvaartkerk, een neo -romaanse kerk uit 1870-1872.
Via de Kerkstraat bereiken wij even later terug het gemeenteplein.
Ligging / start: aan het Provinciaal Ecocentrum De Goren, Postelsesteenweg (N136) 71 Mol.
Parking: grote parking aan het Ecocentrum.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: zand- en boswegen en +-300 meter betonweg.
Bewegwijzering: wit bordje met blauwe pijl.
Wandelbord: links van het Ecocentrum De Goren staan verschillende wandelborden, voor het juiste:
Vanaf parking De Goren wandelen wij richting Postelsesteenweg die wij voorzichtig oversteken via een zebrapad.
Wij wandelen door een naaldbos tot aan het Rauwse Meer en slaan rechtsaf.
Het Rauwse meer maakt deel uit van de Molse Meren, deze behoren tot de Kempense Meren.
Het meer met zijn 1,3 km² is een van de grootste binnenmeren van Vlaanderen.
De meren rond Mol zijn oude zandontginning puttenontstaan door zandwinning voor de glasindustrie.
Het zilverzand of kwartszand uit de streek is een uiterst zuiver fijnkorrelig zand wat bijzonder geschikt in de hoogwaardige glasindustrie.
Wij volgen de oever van de grote waterplas waarvan hier een zone voorbehouden is voor de vissers (talrijke vissers aanwezig).
Daarna volgen wij een de rand van het vakantiedorp Sunparks-Kempense-Meren.
Rechts staan de witte huisjes en bungalows van het vakantiedorp.
Links zien wij heel wat watervogels op het water zoals eenden, ganzen, meerkoeten en waterhoentjes.
Verderop volgen wij het zand- en bospad door de dichte naaldbossen.
Na ongeveer 3 km naaldbos is het linksaf en volgen wij de Blauwe Keidreef (een autoluwe betonweg).
Een hoge zandwand aan de rechterkant van de betonweg zou een uitstekende broedplaats zijn voor de oeverzwaluw.
Natuurpunt heeft daarom hier informatie bordjes geplaatst ter bescherming van deze oeverzwaluw.
De riante villa die wij passeren is t Kristallijn, een socio- cultureel centrum ( concert- en tentoonstellingsruimte voor de regionale kunstenaars).
Het gebouw er vlakbij is het Quartz experience een interactief en educatief museum dat de geschiedenis en toepassingen van het witte zand in beeld brengt.
Voorbij het gebouw gaan wij aan een wandelbord met slagboom linksaf.
Wij wandelen langs de rand van een mooi siergrassenpark (achterkant van t Kristallijn).
Rechts zien wij nog een afgescheiden gedeelte van het Rauwse meer liggen.
Beplanting van jonge berken aan de oevers van het meer.
Een hek met informatieborden over natuurgebied De Maat wordt gepasseerd.
De kilometerslange zandbuis die wij ondertussen volgen ligt er al tientallen jaren, ze is na de zandontginning nooit opgeruimd.
Links loopt er parallel met het zandpad een beekje (naam onbekend).
Na +- 800 meter verlaten wij terug het natuurgebied via veeroosters en hekje.
Verderop gaan wij linksaf het Verkallenbos in dat bestaat uit naald- en loofbos.
Een grote poel komen wij tegen (informatiebord over de kikkerpoel).
Wij verlaten verderop het bos en steken voorzichtig het zebrapad over richting parking.
Ligging / start: op het kerkplein in Kortrijk-Dutsel (deelgemeente van Holsbeek).
Het Vlaams-Brabants dorpje ligt aan de zuidrand van de Wingevallei.
Parking: ruime parking op het kerkplein.
Afstand: rondwandeling van 6,6 km.
Wandelwegen: veldwegen, kasseiwegen en asfaltwegen.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Meidries wandeling opgedrukt en richting pijl.
Wandelbord: een algemene wandelbord over de Wingevallei hangt tegen de kerkhofmuur.
Wandelroute nummer 17 op het wandelbord is de Meidries wandeling.
Wij starten de wandeling aan de Sint-Catharina kerk met omringend kerkhof.
Zijn donkerkleurige kerktoren uit bruine ijzerzandsteen dateert uit de 11de eeuw en is een van de oudste van Vlaams-Brabant.
De romaanse toren werd in de loop van de 13de eeuw verhoogd.
Als verdedigingsfunctie diende destijds de schietgaten in de kerktoren.
De kerk zelf is uit laatgotische stijl en dateert hoofdzakelijk uit de 15de eeuw en 17de eeuw.
Vanaf het kerkplein volgen wij de Dreef tot aan de monumentale pastorie die tegenwoordig dienst doet als parochiezaal.
De pastorie is in opdracht van de norbertijnen van Park-Heverlee in 1662 gebouwd.
De oude pastorie is opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenstijl.
Opvallende is het groot zadeldak van de pastorie.
Wij keren op ons stappen terug en slaan de Gildestraat in.
Op het einde van deze korte straat slaan wij rechts de Doelestraat in (kasseiweg).
Onmiddellijk hebben wij rechts een uitzicht op de achterkant van de pastorie.
Na +- 300 meter kasseiweg nemen wij links een veldweg.
Wij wandelen nu door een landelijke omgeving en zien enkele grote landbouwbedrijven in de verte.
De volgende dwarsweg met links een kapelletje steken wij over richting veldweg.
De veldweg komt uit op de Horebeekstraat (kasseiweg).
Het laatste gedeelte van de straat is een holle weg.
Via de Kortrijkstraat een asfaltweg, gaan wij richting de Speelberg (flink bergop).
Links passeren wij de kapel van de Speelberg helemaal ingesloten tussen de bomen en struiken.
De Speelberg een Hagelandse heuvel ligt op 77 meter boven de zeespiegel.
Het zuidelijk gedeelte van de Speelberg werd ontbost en verkaveld tot villawijk.
De steile noorderhelling aan de rechterkant behield zijn groen landschap.
Hier heb je een weids vergezicht op de Wingevallei met de heuvels van Wezemaal op de achtergrond.
Aan het volgende kruispunt nemen wij de Meidries.
De flink dalende Meidries is een boomrijke weg waarvan het onderste gedeelte bestaat uit holle weg.
Ondertussen hebben wij weer enkele mooie vergezichten op de omgeving vanaf de Meidries.
Wij wandelen de wijk De Dries binnen en volgen de Lindestraat.
Verderop gaan wij rechtsaf het korte Lovenspad in.
Daarna volgen wij een veldweg langs akkers en weiland richting Molenweg.
De Molenweg heeft zijn naam te danken aan een oude windmolen die hier tot 1937 heeft gestaan op de Molenberg.
Rechts is het nog genieten van een prachtig vergezicht en dan dalen wij af richting Doelestraat.
Via de Doelestraat gaan wij terug richting dorpskern en kerkplein.
Tips / opmerkingen: wandeling oké.
Bewegwijzering niet oké, te veel bordjes waren afgeschoten van de zon hierdoor waren een paar zelfs totaal onleesbaar.
Daarom een plan van de af te leggen wandelroute:
Aan de Molenweg zou ook nog een Vuurmolen staan die ooit werkte op stoom, maar waar de molen staat (wij hebben ze niet gezien)?
Goede stevige wandelschoenen volstaan voor deze wandeling tijdens de drogere periodes, na veel regen zijn laarzen een aanrader.
Wandeldatum: woensdag 5 oktober 2011, wolken en zon wisselen elkaar af (20°).
Ligging / start: op het Sint-Willibrordusplein aan de kerk van Heusden.
Parking: ruime parking op het plein, in de week wel rekening houden met blauwe zone (parkeerschijf leggen).
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: straten in centrum van Heusden, bos- veldwegen, brede grasstrook langs de beek.
Bewegwijzering: gele paaltjes met zwarte richtingspijl op geschilderd (zie foto 5).
Wandelbord: geen, wel kun je op de toeristische dienst van Heusden een gratis folder krijgen van de wandelroute met de nodige info op de achterkant.
Wij starten op het Sint-Willibrordusplein met op het plein een standbeeld van drie generaties mijnwerkers (Heusden-Zolder was een mijngemeente).
Aan de andere kant van het plein staat de neo-romaanse St.- Willibrorduskerk die dateert uit 1874-1876.
Links van de kerk staat het oude gemeentehuis waar nu het OCMW in is gevestigd.
Het fraaie gebouw werd in 1990-1991 volledig gerestaureerd en heringericht.
Aan de rotonde tegenover de kerk nemen wij de Poorthoevestraat.
Daarna nemen wij het Mistpad, Max van Melbeekstraat, Nicolaisstraat en Schootstraat.
De Schootstraat volgen wij een tien tal meter naar rechts en steken wij dan over richting veldweg.
Onderweg op de veldweg passeren wij de voormalige spoorwegviaduct van de koolspoorlijn.
De bedding van het spoor is omgevormd tot fietspad (fietsroutenetwerk Limburgse Kempen).
Na +- één kilometer wandelen door de groene omgeving van de Mangelbeekvallei steken wij de Mangelbeek over (rechtsaf).
Wij volgen de grasstrook langs de Mangelbeek.
Links ligt het 130 ha groot natuurgebied De Schansbeemden, een erg moerassig gebied met elzenbroekbossen en venig berkenbos en afwisselend hooi en graslanden.
Aan de splitsing nemen wij de linkse weg en gaan door een bosje naar Domein Meylandt.
Wij komen uit aan een houten blokhut van de vissersclub Meylandtvissers.
Hier nemen wij een korte pauze op het terras van de blokhut met een drankje aan een democratische prijs.
Ondertussen is het genieten van uitzicht op de visvijver met het kasteel Meylandt op de achtergrond.
Daarna gaan wij rond de vijver (enkele moerascipressen aan de rand van de vijver) tot aan het kasteel Meylandt.
Het prachtige neo-classicistiche kasteel is in 1959 aangekocht door de gemeente Heusden en doet dienst als kunstacademie.
Destijds was het een groot landgoed onder de naam Hof ter Boeckt.
In 1715 was het landgoed in bezit van Ridder Arnold de Theux die het liet verbouwen tot kasteel Meylandt.
In 1842 werd het kasteel aanzienlijk gewijzigd door graaf Bartelémy Theux de Meylandt, toen Eerste Minister van Staat.
De laatste verbouwing vonden plaats in 1907 door zijn zoon Albert.
Voorbij het kasteel, aan het brugje richting vijver staat een borstbeeld van Minister en graaf Bartelémy Theux de Meylandt.
In een verre uithoek (was even zoeken) van het domein bevindt zich de Meylandtboomgaard.
De hoogstamboomgaard is door de graaf rond 1900 aangelegd.
Tegenwoordig wordt de boomgaard beheerd door de Nationale Boomgaarden Stichting.
Een 7 tal infoborden over bomen staan er rond de boomgaard geplaatst.
Wij wandelen terug richting blokhut en nemen de weg links achter de hut.
Daarna volgen wij terug de Mangelbeek tot aan een brug.
Na het oversteken van de brug volgt er een erg modderige weg (onbegaanbaar) door een bosje.
Daarna passeren wij terug de spoorwegviaduct.
Gelukkig een goed begaanbare veldweg leidt ons terug naar Heusden.
Op het einde van de veldweg staat de Kapel van O.L.V. van Altijd Durende Bijstand (uit 1844).
Voorbij de kapel volgen wij de asfaltweg naar rechts.
Daarna slaan wij de eerste weg links in de Pastoor van Mierlolaan.
Wij zijn even later in het centrum van Heusden en komen uit op de drukke G. Gezellelaan (rechts ligt terug het plein met kerk).
Tips / opmerkingen: wandeling oké, alleen het stuk modderig bosweg mocht wel eens met zand of kiezel opgevuld worden.
Bewegwijzering oké, aan het kasteel een wegwijzer Meylandtboomgaard plaatsen zou een klein moeite moeten zijn.
Een tweede wandelfolder eveneens te krijgen op de toeristische dienst, start in deelgemeente Zolder en gaat zo richting Domein Meylandt (rode bewegwijzering 9 km.).
Adres van de Toeristische dienst is Heldenplein 1 Heusden-Zolder.
Wil je meer weten over het kasteel Meylandt:
Wandeldatum: Zaterdag 3 september 2011, prachtige zomerdag (27°).
Ligging / start: aan het Bezoekerscentrum Zoerselbos, Boshuisweg 2 Zoersel.
Zoersel bevindt zich in de Midden-Kempen van de provincie Antwerpen.
Parking: ruime parking, +- 100 meter voor het bezoekerscentrum.
Afstand: rondwandeling van 6 km. Wandelwegen: goed begaanbare boswegen, asfaltweg en betonweg.
Bewegwijzering: zeshoekige borden met Boshuispad op en een groene richtingpijl.
Wandelbord: bij het binnendraaien van de parking.
Vanaf de parking volgen wij de wegwijzer met boshuisje op.
Het boswachtershuis in de volksmond bekend als boshuisje is een Kempense hoeve uit 1820. De hoeve is sinds lang ingericht als herberg t Boshuisje.
Ooit vond schrijver Hendrik Conscience hier zijn inspiratie voor zijn roman De Loteling.
Het boshuisje en omgeving vormde later ook nog eens het decor voor de film de Loteling met Jan Decleir in de hoofdrol.
Een borstbeeld van schrijver Hendrik Conscience is te zien op een kast in de herberg. In de oude hoeve die tegenover de herberg ligt is het Vlaamse bezoekerscentrum Zoerselbos gevestigd.
Er vlak langs en achter bevindt zich een mooie boeren bloementuin.
Wij wandelen voorbij het boshuisje en slaan rechtsaf.
Zo bevinden wij ons meteen in het Zoerselbos dat soms ook wel eens het Hooidonckbos wordt genoemd.
Het Zoerselbos 800 ha. groot was eigendom van de paters Bernardijnen van Hemiksem tot 1795.
Vandaag blijft er nog maar 400 ha. bos van over na verkaveling en openbare verkoop.
Gelukkig is ondertussen het Zoerselbos beschermd natuurgebied.
Het bos waar wij dooruit wandelen bestaat voornamelijk uit beuk, berk, eik en grove den.
Wij steken al spoedig de Tappelbeek over die hier kronkelend door het bos loopt.
Het is opletten voor de vele fietsers die de smalle bosweg ook gebruiken als fietspad.
Na ongeveer 20 minuten wandelen door het bos komen wij uit aan een kruispunt van wegen.
Voor ons bevindt zich een mooie eikendreef, de Zoerselbosdreef (deze slaan wij niet in).
Wij gaan hier linksaf de Ten Hoflaan in (asfaltweg).
Opvallende veel chique villas staan hier aan de rechterkant, links zie je nog steeds de bosrand.
Daarna volgen wij de Antwerpsedreef en de rand van het Schriekbos.
Het schriekbos, nu bos was ooit een deel van een groot uitgestrekt heidegebied.
De Hallebaan die wij voorbij de huizen aan het Schriekbos inslaan is een goed begaanbare bosweg (ook fietspad).
Naast de Hallebaan loopt de Risschotse loop een beekje dat is overdekt door de hoge varens.
Verderop passeren wij een kleinschalig waterzuiveringstation dat werkt op riet en moerasplanten.
De Schegelweg die daarna wordt gevolgd is een bijna kaarsrechte betonweg.
Hier is het landschap meer open, met wei en grasland afgewisseld met stuiken en bos.
Halfweg de Schegelweg staat er een Kempense hoeve omringd door een geitenweide.
Op het einde van de Schegelweg staat er een taverne met een toepasselijke naam In de Wandeling (was gesloten).
Wij nemen het zandwegje tegenover de taverne en na enkele minuten staan wij terug aan de auto.
Tips / opmerkingen: mooie boswandeling zonder natte voeten.
Bewegwijzering niet oké, hier en daar zijn plaatjes aan vervanging toe.
Opgelet onderweg voor verwarring, bewegwijzering met eveneens Boshuispad op maar met eronder geschreven langs onverharde bosweg, deze wijzen richting bos (niet nemen). Een Loteling is een streekbiertje dat te krijgen is in t Boshuisje.
Op de wandelroute komen wij nog een drietal wandelborden tegen met telkens rustbankje in de onmiddellijke omgeving.
Tegenover de parking is men een groot perceel bos aan het wegkappen voor de aanleg van een grote parking.
Wil je meer weten over bezoekerscentrum Zoerselsbos:
Wandeldatum: woensdag 17 augustus 2011, zonnige dag (23°).
