Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
12-06-2018
233. DE DAMSE VAART - OOSTKERKE
De Damse Vaart - Oostkerke, deelgemeente van Damme.
Start / ligging: aan de kerk van Oostkerke.
Parking: voor en rond de kerk.
Afstand: rondwandeling 5,2 km.
Wandelwegen: asfaltwegen en grindpad.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Damse Vaart wandelroute op.
Wandelbord: geen gezien.
De wandeling start aan de Sint-Quintinuskerk, gelegen in het ommuurde kerkhof in het centrum van Oostkerke.
De historische kerk is door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog totaal verwoest door dynamiet.
Na de oorlog heeft de Koninklijke Commissie voor Monumenten beslist de kerk historisch te reconstrueren.
Ook de dominante vroeg gotische westtoren , een stoere platte toren werd in zijn vroegere staat heropgebouwd.
Op stap, eerste bewegwijzering staat op de hoek van de Sint-Quintinusstraat met de Processieweg.
Wij wandelen het centrum van het polderdorpje uit en passeren de witgeschilderde rijhuisjes met oude geveltjes.
Buiten de dorpskern volgen wij even de Eienbroekstraat tot aan de Dorpsmolen.
Op het infobordje aan de windmolen staat geschreven: stenen korenmolen met twee maalstoelen, gebouwd in 1874.
Ze kwam er ter vervanging van een staakmolen uit de 18de eeuw.
De Dorpsmolen is maalvaardig hersteld tussen 1970 - 1992, is in privébezit.
Keren op ons stappen terug en volgen de
Zuidbroekstraat, genoemd naar het eeuwenoude broekland ten zuidoosten
van de kerk van Oostkerke.
De Zuidbroekstraat maakt deel uit van een eeuwenoud tracé dat vier molensites verbond, alleen de Dorpsmolen blijft over.
Aan het begin van deze straat staat links tussen boom en struik nog een oude molenromp.
De witgekalkte bakstenen romp van de Oude Molen van Mengé was ooit een stenen graan- en oliemolen.
De overgebleven romp werd in 1937 door Baron
van der Elst op gekocht, deze werd ook eigenaar van aanpalend
kasteeldomein met kasteel (kasteel krijgen wij op eind van de wandeling
te zien).
Tijdens de bevrijding in 1944 werd de
molenromp zwaar beschadigd, het bijhorende molenaarshuis en stalling
werden volledig vernield.
Na restauratie doet de romp nu dienst als tuinpaviljoen van het kasteeldomein.
Verderop in de Zuidbroekstraat staat het
Oosthof een imposante wit gekalkte 18de-eeuwse hoeve, bestaat uit
verschillende losstaande bestanddelen.
Het oudste deel van de hoeve is de haakse vleugel met woonhuis en voormalig stalgedeelte.
Tegenover de hoeve een prachtig vergezicht op de polders.
Daarna gaan wij de dijk op van de Damse Vaart-noord, tot ter hoogte van restaurant de Groene Wandeling.
Hier loopt ook de Zwinnevaart, deze is belangrijk bij laagtij op de Noordzee.
Bij laagtij kan via de uitwateringssluis die zich hier bevindt polderwater worden geloosd in de Damse Vaart.
Na het verlaten van de dijk steken wij de Oostkerkebrug over, eigenlijk een dubbel brug.
Via deze bruggen die ook bekend staan als de
Brouckesbruggen steken wij eerst het Leopoldskanaal over en vervolgens
het Schipdonkkanaal.
Begin 1842 begon men met uitgraven van het Leopoldskanaal om water van de Scheldepolders af te leiden.
In 1846 starten de werken voor het Schipdonkkanaal of Afleidingskanaal, een afleidingskanaal van de Leie.
Zo werd in een halve eeuw de aanblik van de streek totaal gewijzigd, wat 150 jaar later als een uniek polderlandschap wordt ervaren.
Vanaf Maldegem tot aan de zee lopen deze
kanalen broederlijk kaarsrecht langs elkaar, enkel gescheiden door een stevige dijk
die omzoomd is met statige populieren.
Wij volgen het fiets- en wandelpad langs het Schipdonkkanaal terug richting Oostkerke.
Wandelen in de schaduwrijke populieren en krijgen rechts regelmatig uitzicht op de vlakke polders.
Opgelet na ongeveer 500 meter staat er een bewegwijzering met pijl naar rechts, wij negeren deze pijl en wandelen rechtdoor.
Indien je de grote wandeling (12 km) wil maken kun je hier wel van de dijk af gaan, route gaat via veldwegen richting Damme.
Daar waar de Damse Vaart het Schipdonk- en Leopoldkanaal dwarst gaan wij de dijk af en steken er de Sifonbrug over.
De brug is genoemd naar de twee sifons die hier vroeger lagen.
Via de sifons gingen de twee kanalen onder
de Damse Vaart door tot dat de Franse troepen bij aftocht in mei 1940
beide sifons lieten springen.
De Damse Vaart liep hierdoor helemaal leeg.
Na de oorlog werden aan beide zijden een dam opgeworpen die er nog steeds ligt.
Voorbij restaurant Sifon steken wij de
brug van het kanaal Brugge - Sluis (13 km lang) over, beter bekend als de
Damse Vaart.
Wij volgen maar heel even de dijk en slaan dan af, nemen de Spegelsweg.
Deze landelijke grindweg loopt langs weilanden terug richting centrum Oostkerke.
Ter hoogte van het Kasteel van Oostkerke is de grindweg omzoomd met knotwilgenrijen.
Het huidige kasteel is de historische residentie van de Heren van Oostkerke, gekenmerkt door een opperhof met neerhof.
De resten van van de middeleeuwse
neerhof gebouwen werden in de 19de en 20ste eeuw omgevormd tot een
sierlijk gebouw in renaissancestijl.
Aan de inrit van het kasteeldomein staat
langs de Spegelsweg een witgeschilderde bakstenen Onze Lieve Vrouwkapel,
gebouwd ter ere van het 25 jarig bestaan van de boerinnenbond (bouwjaar
onbekend).
Tegenover de kapel nemen wij een smal pad en komen terug uit in het centrum aan de kerk.
Tips
/ opmerkingen: als wandelaar is het opletten, veel wielertoeristen doen
de dijken langs de Damse Vaart aan, regelmatig komen ze in groepje
langs, houden echter geen rekening met de wandelaars.
Het
kleine polderdorp Oostkerke werd in 1974 uitgeroepen tot mooiste dorpje
van West-Vlaanderen en staat geselecteerd bij de 50 mooiste dorpen van
Vlaanderen.
Wandeldatum: donderdag 10 mei 2018, zonnige dag tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum Groenwaecke, Kuiperscheeweg 20 Uitkerke, deelgemeente van Blankenberge.
De Uitkerkse Polder is 1400 ha groot, ligt tussen Blankenberge, Wenduine, Nieuwmuster en Zuienkerke, het afgelegen gebied is te bereiken via de Blankenbergse Dijk.
Parking: er is plaatst voor een 10 tal auto's, links aan het bezoekerscentrum.
Afstand: rondwandeling 6,5 km.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen en +-300 meter onverharde weg.
Bewegwijzering: rode vierkantjes.
Wandelbord: tegenover het Bezoekerscentrum staat een infobord met wandelplan op.
Het bezoekerscentrum heeft een onthaalruimte met informatie over de Oostkustpolder en kleine drankgelegenheid.
Vanaf het verhoogt plateau (te bereiken via enkele trappen) tegenover het bezoekerscentrum hebben wij een prachtige uitzicht op het vlakke polderlandschap.
Volgen eerst de Kuiperscheeweg en passeren de Duivekotader die hier door het landschap loopt.
Verderop vliegen er verschillende grutto's laag over ons heen, eentje gaat zitten op het dak van een elektriciteitscabine.
Deze weidevogel heeft zijn naam te danken aan zijn roep, hij roep utto, utto, utto snel achter elkaar klinkt het als grutto.
Vanuit de eerste vogelkijkhut hebben wij een zicht op de uitgestrekte natte graslanden met een veenachtige ondergrond.
Het ontstaan van dit gebied gaat terug tot drie eeuwen voor onze tijdrekening.
Toen namen zoetwater moerassen het grootste deel van de kustvlakte in.
Halfvergane plantendelen hoopten zich daarin op en vormde zo veen.
Eeuwen later overspoelde de zee dit deel van de kust en liet niet alleen de typische polderklei achter maar ook zeezout in het onderliggende veen.
Het onderliggende veen ontwaterde door de druk van kleilagen en er ontstond een laaggelegen gebied.
De mens ontgon later het veen als brandstof en de klei voor de steenbakkerijen.
Dit verklaart het bestaan van de merkbare lager gelegen stroken, waar er zich soms ondiepe plassen vormen.
Op de ondiepe plassen zien wij enkele ganzen, maar het is vooral een trekpleister en overwinteringsplaats voor water- en weidevogels.
In het broedgebied is dit de ideale plaats voor riet- en weidevogels (grutto, kievit en tureluur).
Wij volgen de Hooistraat en passeren spoedig nog een tweede vogelkijkhut met uitzicht op de polder.
Hier in de polder met zijn zilte graslanden groeit zeldzame typische zoutminnende flora, zoals bleek- en blauw kweldergras, schorrekruid, zilte zegge, melkkruid en zeekraal.
Vlakbij de kijkhut loopt de Sint-Jansader, een afwateringsader voor de Uitkerkse Polder.
Gaan op het einde van de Hooistraat rechtsaf, een onverharde weg door de polder.
Via een mooie houten wandelbrug gaan over de brede Blankenbergse Vaart.
De Blankenbergse vaart was ooit erg nuttig als transportkanaal voor het vervoeren van ontgonnen grondstoffen (klei en veen).
Voorbij een picknickplaats hebben wij terug asfaltweg, stappen door de Koeistraat.
Het is hier genieten van het vlakke landschap, enorm vergezicht met bijna geen bomen.
Aan de verre horizon ligt de kust, links ligt Wenduine en rechts hebben wij Blankenberge.
De ganzen zijn talrijk aanwezig in de polder, ook een mooie kievit zit in het natte grasland (zie foto) te zoeken achter eten.
Wij steken via de Scharebrug de Blankenbergse vaart over en nemen terug de Kuiperscheeweg.
Het dorpje Uitkerke ligt in de verte, nog even en wij staan terug aan het bezoekerscentrum.
Tips / opmerkingen: omdat je onderweg mooie vergezichten hebt en vogels te zien krijg is een goeie verrekijker een aanrader.
Meer info over de Uitkerkse polder en openingsuren Bezoekerscentrum:
Wandeldatum: woensdag 9 mei 2018, zonnige dag, tijdens midweek vakantie aan zee.
Afstand: rondwandeling van 1 km huttenparcours en over de Zwinvlakte 2 km.
Bewegwijzering: eerst de rode paaltjes en daarna groene paaltjes op de Zwinvlakte.
Wandelbord: aan de inkom krijg je een infoboekje met wandelplannetje op.
Opgelet, bezoek aan het Zwinpark is niet gratis, als volwassen betaal je 12, prijzen en openingsuren zie onderaan.
Aan het bezoekerscentrum ligt het indoor educatief en interactief centrum waar jong en oud heel wat te weten komt over de fascinerende wereld van vogels.
Het Huttenparcours is een korte wandeling langs allerlei hutten zoals onder andere voederhut, ringhut, luisterhut, kijkhut, steigerhut en boshut.
Het meest interessante was de ooievaarstoren die ons op hoogte van de ooievaarsnesten brengt.
Ook te moeite waard, vanuit het kijkcentrum hebben wij een panoramisch uitzicht op de Zwinvlakte met zijn slikken- en schorre en broedeilandjes.
Met professionele verrekijkers en enkele sterke telelenzen die hier staan kunnen de talrijke vogels van kortbij worden gespot.
Dat je hier zoveel vogels vindt komt omdat de Zwinvlakte hier de overgang tussen zee en land vormt en dus zowel land- als zeevogels herbergt.
Aan eten hebben ze hier geen gebrek, vanuit de zee spoelt er dagelijks een grote hoeveelheid vers voedsel aan, weekdieren, plankton en schaaldieren.
Enkele vogelsoorten op de Zwinvlakte zijn: ooievaar, lepelaar, blauwe reiger, aalscholver, kluut, grutto, wulp, meerkoet, kievit, zilvermeeuw, kokmeeuw, tureluur, visdief en verscheidene eenden- en ganzensoorten.
Aan de voorkant van het kijkcentrum vertrekt de groene wandellus richting Zwinvlakte, 333 ha groot.
Een ingesloten natuurgebied tussen de duinen en een hoge dijk, staat in verbinding met de Noordzee door middel van een brede geul.
De geul is een overblijfsel van de historische toegangsgeul naar de middeleeuwse stad Brugge.
Het is een prachtig gebied met talrijke slikken en schorren, een waar vogelparadijs, hier komen de vogelspotters aan hun trekken, hier zijn de vogels van naderbij te observeren.
Men heeft hier te maken met een grensoverschrijdend gebied, wandelen tot aan de draad, achter de omheiningsdraad begint het Nederlandse Catzand-bad.
Op de terugweg hebben wij even een modderig gedeelte wat erop wijst dat de Zwinvlakte leeft op het ritme van het getij.
Vooral het schorren gebied is uniek, niet dagelijkse maar bij storm of springvloed loopt het zoute zeewater tot hier, wat zorgt voor een buitengewone plantenrijkdom.
Deze planten noemt men typische zoutverdragende planten of halofyten zoals zeekraal, zee aster, lamsoor, duizendguldenkruid en gewone zoutmelde.
Omdat de zoute slikken en schorren erg zeldzaam zijn langs de kusten en riviermondingen van West-Europa genieten ze van Europese bescherming.
Wij passeren links nog de Internationale Dijk die door werken niet toegankelijk is, vanaf 2019 zouden de werken hier af zijn en hebt je als wandelaar nog een korte wandeling van 2 km extra (blauwe paaltjes).
Daarna gaan wij terug richting uitgang, eind van een mooie boeiende wandeling.
Tips / opmerkingen: honden zijn niet toegelaten in het Zwinpark en op de Zwinvlakte.
De korte wandeling (Huttenparcours) is ook toegankelijk voor buggy's- en rolstoelgebruikers.
Praktische info (openingsuren en prijs tickets):
Wandeldatum: dinsdag 8 mei 2018, zonnige dag, tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan de kinderboerderij De Lange Schuur.
Parking: klein parkeerterrein aan Stuiverstraat 599 in Stene, deelgemeente van Oostende.
Afstand: rondwandeling 13 km.
Wandelwegen: graspaden, bosweg, rustige straten en wandel- en fietspaden.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Oostendse kreken opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: op de parking.
De wandeling start aan de achterkant van kinderboerderij de Lange Schuur met zijn kippen, konijnen en schapen.
Volgen
aan het begin een breed graspad op de oevers van het wateringskanaal
van de Sluiskreek tot aan de brug van Gistelsesteenweg.
Deze
steken wij over en vervolgen het graspad en gaan verderop het bos in.
Een jong aangelegd Stadsrandbos dat als ware een groene buffer vormt tussen
industrie en woongebied.
Daarna komen wij uit op de
verkeersvrije Karperstraat en passeren voorbij de brug een
picknickplaats met een infobord over het verdwenen Quaet kasteel dat
hier in de middeleeuwen stond.
Het Quaet kasteel werd in de 16 de eeuw toen de Geuzen de macht overnamen in Oostende totaal vernietigt.
Wandelen terug het bos in, genoemd naar die tijd Geuzenbos.
Gaan daarna via een betonweg
(fiets- en wandelpad) richting de gemeente Zandvoorde en doen er het
park achter de kerk aan, genaamd de Zwaanhoek.
Wandelen door het park eerst over een breed knuppelpad en daarna over een dolomiet pad.
De Zwaanhoek bestaat uit een gevarieerd oud poldergebied, open landschap met weiland, moeras en sloten.
Heel wat weide- en moerasvogels vertoeven hier in de Zwaanhoek, zoals grutto, kluut , tureluur en kievit.
In
de winter overwinteren er duizenden ganzen en in het broedseizoen zijn
het rietvogels die hier komen broeden (kleine karekiet, bosrietzanger,
bruine kiekendief en waterral).
De E40-autostrade en de industriezone van Oostende is hier van verre te zien.
Stappen daarna langs huizen, Zandvoordedorpstraat, Caelfstraat en Groenedijkstraat.
Hier aan de Groenedijk hebben wij een mooi uitzicht op de uitgestrekte polders.
Op het volgende kruispunt Groenedijkstraat met de Kapittelstraat staat een fraai oud kapelletje uit de jaren 1950.
Volgen hier linksaf de Kapittelstraat tot aan het infobord over de Grote Keignaert.
Hier staat te lezen de geschiedenis over het ontstaan van kreken, door mensen handen.
Aan het einde van de 16de eeuw sloegen de geuzen een bres in de duinen ten oosten van Oostende.
Op die manier wilden ze de stad verdedigen tegen Spaanse troepen.
Zo kon het zeewater het achterland van Oostende binnendringen waardoor er een vertakt patroon ontstond van kreken.
Wij wandelen langs de oever van
de Grote Keignaertkreek die 11 ha groot is en hebben aan de verhoogde
uitkijkhut een prachtig uitzicht op de kreek.
In de hut hangt een
overzichtsbord van de vogels die hier overwinteren, broeden, het ganse
jaar door hier zitten of op doortrek zijn.
Voorbij de kreek zitten wij terug even in het Geuzenbos en komen terug uit waar wij op de heenweg zaten, de Karperstraat.
Aan de brug gaan wij omhoog en
wandelen over de brug, zitten nu op de Groene 62, voormalige
spoorwegbedding, een verhoogde berm (nu fiets- en wandelpad).
Na ongeveer 2 km ligt er een uitkijkpunt met prachtig zich op het Oostendse krekengebied.
Zowel de Sluiskreek en de Zoutekreek zien wij hier een weg banen door het platte landschap.
Aan de andere kant ligt de smalle oude straatkreek.
Verlaten de Groene 62 en volgen een pad door de polders.
Een paal komen wij tegen uit 1853, dit is een geodetisch signaalpunt, diende destijds bij het opmaken van landkaarten.
Nog even wandelen door sportpark
De Schorre met zijn wielerpiste en wij zijn terug aan ons beginpunt,
kinderboerderij de Lange Schuur.
Tips / Opmerkingen: wie de
wandeling wil verkorte tot 8 km kan aan de Karperstraat de brug
opwandelen en er de de Groene 62 volgen.
Pech, batterij van mijn
fototoestel was plat op eind van de wandeling, reserve batterij niet
bij, geen foto's van de signaalpunt paal en wielerpiste.
Wandeldatum: maandag 7 mei 2018, tijdens midweek vakantie aan zee.
Start / ligging: aan de kerk van Wellen, dorpsplein 1.
Parking: voor de kerk zijn er enkele parkeerplaatsen.
Afstand: rondwandeling 6,6 km.
Wandelwegen: straten in het centrum, deels knuppelpad in de Broekbeemd, veldwegen.
Wandelbord en goede bewegwijzering zijn weg gehaald, wij zijn hier in het verleden nog komen wandelen, beide was toen aanwezig , nu is alles weg, waarom ?
Zal zo duidelijk mogelijk uitleggen hoe je moet wandelen, een wandelplannetje van de wandelroute kopiëren help je onderweg:
Deze wandeling heb ik samen met mijn familie gemaakt: broers Johan, Jos en zus Marleen.
De Sint-Jan de Doper kerk is een eenvoudige gebouw dat bestaat uit een mengeling van gotische, neogotische en romaanse stijl.
Voor de kerk staat het monument ter nagedachtenis van de gesneuvelde van beide Wereldoorlog.
Het monument bestaat uit een kalkstenen pijler met inscriptie met erop een beeld van de bronzen soldaat met vlag in rechterhand en bajonet in de linkerhand.
Een tweede pijler voor het standbeeld is bekroond met een leeuwenfiguur en lijst van de gesneuvelde.
Rechtsachter van het standbeeld staat de mooie neogotische Ursulinen kapel (kerk en kapel waren gesloten).
Dit is het enig overblijfsel van een gesloopt scholen en kloostercomplex van de Ursulinen.
Wij wandelen het dorpsplein af en volgen de Molenstraat en gaan iets voorbij huisnummer 12 rechtsaf.
Steken de brug van de Herk over, deze beek doorkruis het centrum van Wellen van zuid naar noord.
Links aan de Herk ligt de Wellenmolen waarvan het molenaarshuis dateert uit 1775.
De molen deed dienst als graanmolen, is buitenwerking maar bezit nog steeds zijn rad en zou nog maalvaardig zijn.
Wij bereiken het 40 ha groot natuurgebied Broekbeemd en gaan aan het infobord het natuurgebied binnen.
De Beemd bestaat uit natte hooiland gelegen in een beekvallei, ruigtes, broekbos (wilgen, meidoornstruwelen, elzen).
Ook liggen er enkel poelen en kalkmoeras, zeldzame soort moeras of laagveen waarvan maar 10 ha van voorkomt in Vlaanderen.
Wij gaan de begrazingszone binnen, hier is de eerste Limburgs begrazingsproject in 1992 opgestart met de Schotse Hoogland runderen.
Bereiken even later terug de Herk en gaan aan het bordje tot ziens terug de brug over.
Wij passeren links een fruitbedrijf en rechts ziens wij de eerste laagstambomen met peren- en appelbloesems.
Rechts ligt tussen de bloesems de kerk van het landbouwersdorpje Herten.
Volgen de Drienootstraat en slaan op het einde linksaf (Hertenstraat).
Iets verder gaan wij tegenover huisnummer 8 een veldweg in.
Spoedig wandelen wij langs enkele prachtige bloesemrijke hoogstamboomgaarden.
Door de lange winter staat nu na een week van veel zon alles tegelijk in bloei.
Ook de late appelbomen met de mooie roze bloesems zien wij verderop in bloei staan.
Aan een kruispunt van veldwegen slaan wij linksaf.
Komen uit op de N754 of Steenweg op Borgloon en steken over, volgen de veldweg langs huisnummer 37.
Spoedig zitten wij terug tussen de boomgaarden, hier bevinden zich bijna uitsluitend laagstam boomgaarden.
Ook open veld, bestaat uit akkerland en enkele weides passeren wij hier.
Wij blijven altijd dezelfde veldweg volgen en negeren alle zijwegen.
Aan een bocht naar links zien wij in de verte op het Haspengouws Plateau het dorpje Kerniel liggen.
Iets verder slaan wij aan de Y- splitsing de rechter weg in.
De veldweg gaat over in asfaltweg, zitten nu in de Kalverweg.
Komen uit op de Steenweg op Vrolingen (linksaf), stappen nu door het Wellens gehucht Vrolingen.
Verderop hangt tegen de gevel van huis nummer 45 het bord Stroopstokerij van Vrolingen.
Deze ambachtelijke stroopstokerij waarvan vandaag de vijfde generatie aan het roer staat werd opgericht in 1843.
Dit is de laatste ambachtelijke stroopstokerij van Vlaanderen.
Deze stokerij bevindt zich in een geklasseerd gebouw en men maakt er nog altijd gebruik van authentieke apparatuur.
Het productieproces duurt 24 uur en gebeurt grotendeels manueel.
Het resultaat is een authentieke appel- en perenstroop zonder kleurstoffen of additieven.
Jammer genoeg was de stroopstokerij gesloten.
Wij slaan de eerste straat links in, de Holtappelteer, een asfaltweg die overgaat in veldweg.
Verderop zitten wij terug tussen de boomgaarden en gaan aan het eerste kruispunt dat bestaat uit veldwegen rechtsaf.
De veldweg brengt ons richting Wellen, komen uit aan de Nutstraat.
Hier staat de Kapel van Sint-Rochus op de plaats waar voordien Herberg de Pluym stond.
De eerste kapel (18de eeuw) werd tijdens de Franse Revolutie periode afgebroken.
Een tweede kapel kwam er op dezelfde plaats ongeveer 20 jaar later.
Deze werd na bouwvalligheid eind 19de eeuw in baksteen heropgebouwd.
De heilige Sint-Rochus werd destijds door de bevolking aanroepen om gespaard te blijven van de pest.
Op een infobord aan de kapel staat het interessant verhaal van Herberg de Pluym en de Bokkenrijders (Limburgse roversbendes) die hier snode plannen maakte.
Wij volgen even de Nutstraat naar links en slaan daarna rechtsaf, Notelarestraat.
Wandelen ongeveer 500 meter de Notelarestraat af richting centrum van Wellen.
Tips / opmerkingen: deze wandeling is zeker een aanrader in de bloesemperiode.
De toeristische dienst van Wellen een E.mail gestuurd waarom ze het wandelbord en bewegwijzering hebben weggehaald, tot op heden geen bericht terug gekregen.
Info over de stroopstokerij:
Geschiedenis van de Bokkenrijders:
Wandeldatum: donderdag 19 april 2018, prachtige zonnige dag.
Winkelomheide ooit ontstaan als turfontginning dorp werd in 1901 een zelfstandige kerkdorpje dat zich in de 20ste eeuw verder uitbreidde.
De kerk die vernield werd tijdens de Tweede Wereldoorlog is in 1952 heropgebouwd en ingewijd als Heilig Hart kerk.
De meest opvallende kenmerken aan de kerk zijn het paraboolgewelf, de ronde bogen en de overhoekse spits.
Achter de kerk langs de Winkelomheide (straat) ligt de pastorie in neo-traditionale stijl uit 1907.
Is een alleenstaand dubbelhuis gelegen in omhaagde pastorietuin met Onze-Lieve-Vrouwbeeld in de gevel.
Eerst wandelen wij de bewoonde Kemeldijk af, voorbij de huizen en het passeren van een straatkapel begint het groener gebied.
Een erg nat en ondoordringbaar gebied dat bestaat uit broekbos.
Juist voor de Waterski-club (aan Albertkanaal) gaan wij rechtsaf, zitten in de groene vallei van de Grote Nete.
Wij volgen een onverharde weg langs de oever van rivier de Grote Nete.
Het is aangenaam wandelen langs de meanderende waterloop met rechts een recreatiegebied met verschillende weekend huisjes en privé vijvertjes.
Steken aan de drukke weg N126 (Geel - Tessenderlo) de Grote Neet brug over, hier stroomt de Scherpenbergloop (zijriviertje) in de Grote Nete.
Vervolgen de oever van de Grote Nete en passeren het infobord over weekendvijvers worden terug broekbos.
Destijds zijn hier weekendvijvers aangelegd met de nodige exotische aanplanting die hier niet thuis horen.
Natuurpunt doet hier de typische ingrijpende werken om er de natuurlijke vallei terug te krijgen.
Dit gebeurt door eerst de exotische aanplanting te verwijderen waarna het bodem reliëf word hersteld.
Verderop zien wij rechts in de verte de grote vijver van het Malesbroek, omringt door enkele kleine vijvers.
De vijvers, ondiepe plassen, zijn ontstaan ten gevolgen van turfwinning in het begin van de 20ste eeuw.
Vele vijvers werden privé voedselrijke visvijvers en trokken tal van vogels aan, sommige kwamen hier broeden.
De vogels zijn: waterral, watersnip, dodaars, ijsvogel, woudaapjes, reigers, nachtegaal en nog vele andere.
Naast vijvers bestaat het 140 ha groot natuurgebied Malesbroek uit moerasgebied, broekbos en in minder maten hooi- en weilanden.
Aangrenzend ligt wandelgebied Scherpenbergen - Hutten met kleinschalige mozaïek van bossen, graslanden en duinen.
De bossen zijn eigendom van een honderdvijftig boseigenaars die de bossen hebben opengesteld voor wandelaars, wel op de aangeduide wandelwegen blijven is de boodschap.
Aan De Hutten een driesprong in het bos (De Hutten, 't Steen en Bredestraat) staat op een heuveltje een kruisbeeld onder driehoekig luifel dat in de volksmond het kruis van de Hutten werd genoemd.
Op een bordje staat de geschiedenis te lezen over het ontstaan van De Hutten.
Kanunnik Barth uit Westerlo hoorde bij het kerkbestuur van de Sint-Dimpnakerk in Geel.
Tijdens de Oostenrijkse bewind (1715 tot 1794) mochten er geen kerkdiensten plaatshebben en zocht hij beschutting in zijn hoeve Scherpensteen.
Er werden vlakbij de hoeve een grote en kleinere hut gebouwd in het bos, hier werden waarschijnlijk de missen gehouden.
Aan de driesprong volgen wij de aardeweg 't Steen, daar waar wij enkele huizen en hoeve passeren ligt links de noordelijke arm van een landduin, een hoge langgerekte duin gevormd door stuifzand.
Tussen wandelknooppunt 69 en 70 ligt het gebied Wilders, de naam is afkomstig van willaerts een oud synoniem voor wildernis.
Tegenwoordig heeft de wildernis plaats gemaakt voor bloemrijke hooi- en weilanden en akkerland.
Verderop voorbij de Wildersedijk en Scheplakens volgen wij de Hollandse baan een half verharde weg langs veel bos en groen.
Via de Pastoor Claesenstraat gaan wij terug richting kerk, einde van een mooie natuurwandeling.
Tips / opmerkingen: het Malesbroek is een deelgebied van natuurgebied Grote Netewoud.
Wandelplan van de wandelknooppunten: mini versie 5,5 km en maxi versie 13,5 km:
Wandeldatum: Paasdag 1 april 2018, droge bewolkte dag met een schrale koude wind.
Ligging/ start: aan de kerk in het gehucht Optielt.
Parking: ruime parking in de omgeving van de kerk in de Optieltstraat.
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: straten, veldweg soms opgevuld met grind en bospad.
Bewegwijzering: verschillende wandelknooppunten volgen van wandelnetwerk Hagelandse Heuvels.
De wandeling heb ik gemaakt met wandelvriendin Suzy en haar hondje Poppy.
De door ons gevolgde wandelknooppunten: 26 - 206 - 204 - 203 - 202 - 201 - 244 - 24 - 25 - 26.
De fraaie Sint Martinus kerk is door de eeuwen heen verschillende malen herbouwd en aan gepast aan de node van de tijd.
Het oudste kerkdeel is gebouwd in ijzerzandsteen uit de streek, dit zijn de onderbouw van het schip en de toren (12de en 13de eeuw).
De meer recente delen (16de tot 18de eeuw) werden in baksteen opgetrokken, opvallend het gotisch transept met speklagen van bak- en zandsteen.
Binnenin de kerk bevindt zich beelden in folkloristische stijl, onder meer een gotische calvarie (15de en 16de eeuw), Louis XV-meubels (midden 18de eeuw).
De kerk en omringend kerkhof zijn samen met dorpswoningen in het glooiende landschap beschermd als dorpsgezicht.
Tegen de muur van de kerk hangt een interessant infobord over het landschap in het Hageland.
Zo is het Hagelands landschap gekenmerkt door langgerekte ijzerzandsteen heuvels waartussen brede vochtige valleien slingeren.
Op de droge hellingen vinden wij heide, brem en hagedissen, in de vochtige valleien vinden wij broekbossen en leeft de ijsvogel.
Wij starten met wandelen aan de kerk, knooppunt 26 en gaan richting 206 waar de voormalige pastorie staat, nu Huize Hageland.
De oude gerenoveerde pastorie is een dubbelhuis onder zadeldak, dateert uit de 17de eeuw wordt in belangrijke maten bepaald door de klokgevels (voor- en achterkant) bekroonde middentravee.
In Huize Hageland zijn de toeristische dienst van de gemeente en het Heemkundig Hagelands Museum gevestigd (was niet open).
De pastorietuin met bijliggend bosje zijn omgevormd tot speeltuintje en Kabouterbos, hier kunnen de kinderen spelen en ravotten in het bos.
Op een infobord aan de bosrand staat uitleg over houtkanten in het Hageland.
Via veldweg wandelen wij richting de Blereberg een heuvel gelegen westwaarts van de Vlooyberg.
Hier bevinden wij ons op één van de hoogst gelegen locaties van het Hageland, 80 meter boven de zeespiegel.
De Vlooybergtoren die hier staat is een merkwaardige uitkijktoren, een trap richting hemel, is iets meer dan 11 meter hoog.
De uitkijktrap is van roestvrij cortenstaal en staat er ter vervanging van de houten uitkijktoren die tijdens een hevige storm in 2012 zwaar beschadig geraakte.
Genieten is het van bovenop de uitkijktrap, mooie vergezichten op het heuvelachtige landschap en talrijke dorpjes.
Te zien bij helder weer: in het westen de koeltoren van Electrabel Vilvoorde en in het oosten de schachten van de Limburgse koolmijnen.
Wij wandelen van de uitkijktrap weg en steken iets verder de Blerebergstraat over en volgen de Oude Leuvensebaan.
Voorbij de huizen in de Oude Leuvensebaan hebben wij ook nog enkele mooie uitzichtpunten richting Alsberg.
Het dorpje Tielt met zijn Onze Lieve Vrouwkerk zijn duidelijk zichtbaar (krijgen wij onderweg regelmatig te zien).
Op een splitsing aan knooppunt 201 staat de Sint-Donatuskapel uit 1869, gebouwd in opdracht van Angeline Goethuys een bewoonster van de nabijgelegen hoeve.
De Sint-Donatus kapel kwam er ter ere van de beschermheilige tegen donder en bliksem, er was immers in de omgeving een kind dood gebliksemd.
Ter hoogte van de kapel is er een holle weg maar die wordt niet gevolgd.
Vanaf de kapel volgen wij nog steeds de Oude Leuvensebaan die door het open veld loopt.
Daarna slaan wij rechtsaf de Alsbergweg in, deze weg brengt ons richting Walenbos.
Het Staatsnatuurreservaat Walenbos is 500 ha groot, was tot midden jaren 70 volledig in handen van privé-eigenaars.
Maar kwam daarna in handen van de staat, Agentschap voor Natuur en Bos zijn de beheerders van het bos.
Het bos dat een nat en zompig gebied is herbergt het grootste elzenbroekbos van Vlaanderen.
Het grootste gedeelte is niet toegankelijk voor wandelaars, wij volgen het bospad langs droog bosgebied dat bestaat uit eiken- en berkenbos.
Voor wie wil kan even rustpauze inlassen aan de overdekte picknickplaats in het bos.
Uit het bos wandelen wij nog door een landelijke omgeving, volgen Bleukenweg en Keuleweg.
Via de Dag-en Nachtstraat gaat het stevig bergop richting kerk van Optielt.
Tips / opmerkingen: mooie wandelroute met regelmatig prachtige vergezichten.
Meer info over het Walenbos:
Wandeldatum: maandag 26 maart 2018, afwisselend wolken en zon.
Start / ligging: aan de watermolen, Slagmolenweg 76 Genk.
De Maten is meer dan 536 ha groot is, ligt op de grens van Genk en Diepenbeek.
Parking: tegenover de Slagmolen.
Afstand: rondwandeling 10 km, samen met zus Marleen en broer Johan afgewandeld.
Wandelwegen: zand- en bospaden en enkele rustige straten.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: straatkant van de parking.
De Slagmolen gelegen aan de Stiemerbeek is een volmolen gebouwd in 1523 door de bond van het Lakenambacht.
Er werd vilt op basis van wol vervaardigd en vanaf 1645 koorden van hennep en vlas.
Nog later olie uit raap- en koolzaad en vanaf 1843 tot 1955 deed ze dienst als korenmolen.
Vandaag na restauratiewerken is het terug een maalvaardige watermolen.
Wij beginnen de wandeling langs de oever van de Stiemerbeek, een gekanaliseerde beek.
Ze stroomt hier door zijn vallei met
langs zijn oevers moerassige ruigten en natte weilanden.
Deze beek voorziet samen met de Heiweierbeek de talrijke vijvers van natuurgebied De Maten van water.
Verderop stappen wij over enkele straten in wijk Termien.
Passeren een oud kapelletje en komen terug uit aan de Stiemerbeek.
Wandelen zo richting zuiveringsstation van Genk met onderweg een uitgestrekt weiland met in de verte een oud typische Kempens boerderijtje.
Voorbij de toch wel indrukwekkende waterzuiveringsinstallatie zitten wij op Diepenbeeks grondgebied.
Stappen over het kaarsrechte bospad van het Diepenbekerbos en steken onderweg terug de Stiemerbeek over.
Iets verder ligt de mooie Augustijnvijver, een vogelkijkwand voor de vogelspotters met uitzicht op het paradijs van de watervogels.
Er hangt ook een overzichtsbord (titel: viersterrenhotel) van alle riet- en watervogels die zich hier thuis voelen.
Info over: fuut, aalscholver, slobeend, meerkoet, waterhoen, roerdomp, grote zilverreiger, ijsvogel en nog veel meer...
Daarna wandelen wij voorbij twee niet mooi ogende oorlogsbunkers waarvan eentje heringericht is als slaapplaats voor vleermuizen (infobordje).
Mits
enkele kleine aanpassingen zoals het plaatsen van een vandaalbestendige
deur, afdichten van de schietgaten tegen tocht op enkele invlieg gaten
na zijn de stressgevoelige dieren zeker van een goede winterslaap.
Wandelen nog een tijdje door bos en komen daarna uit op een uitgestrekte heidevlakte.
De heide ligt er maar dor bij rond deze tijd van het jaar, maar eens in bloei is het een prachtig purper landschap.
Een infobordje: Natuurpunt doet hier werken om de open heide te bewaren door preventieve uitdunning van bos.
Verder
zal in de randzones inheemse struikvegetatie worden geplant zoals
jeneverbes, inlandse vogelkers en sprokkelhout voor insecten, bijen en
vlinders.
Wandelen daarna even over een fietspad dat hier door het natuurgebied loopt.
In wijk De Maten volgen wij enkele rustige asfaltwegen, Dilikensweier, Peerdsdiefweier en Rockxweier.
Het woord weier, weyer of wijer in de straatnamen is het lokale dialect van visvijver.
De oudste verwijzing van de visvijvers dateert al uit 1452.
De arme zand- en heidegrond leverde destijds niet genoeg voedsel op voor de plaatselijke bewoners waardoor men genoodzaakt was viskweekvijvers aan te leggen.
Voorbij straatnaam Rockxweier wandelen wij langs de omheining van het reservaat, dit is het afgesloten deel van het natuurgebied.
In het reservaat zijn heel wat typische plantjes te vinden: moeras wolfsklauw, klokjes gentiaan en het wettelijk beschermde vleesetend plantje zonnedauw.
Via de Kneippstraat en de Drijtap gaan wij terug richting toegankelijk gedeelte.
Genieten nog van uitzicht op een grote vijver met brede rietkraag en bereiken terug via bospad ons beginpunt de Slagmolen.
Tips / opmerkingen: voor wie 10 km wandelen ver is, er starten aan het wandelbord ook enkele kleinere wandelingen door het natuurgebied (2,2 km en 4 km).
Waarschuwingsborden, honden alleen aangelijnd toegelaten in het natuurgebied.
Meer info over De Maten:
Meer info over de Genkse Slagmolen:
Wandeldag: woensdag 21 maart 2018, bewolkte dag met af en toe zon.
Start / ligging: in de Lauwstraat aan de Sint-Pieterskerk van Lauw.
Het
dorpje Lauw is een deelgemeente van Tongeren, ligt helemaal in het
zuidoosten van de provincie Limburg, tegen de grens van Wallonië.
Parking: voor de kerk en langs de zijkant van de kerk is er parkeerplaats.
Afstand: rondwandeling 6 km.
Wandelwegen: straten in het centrum, betonnen verkavelingswegen, graspaden langs de Jeker en holle weg.
Bewegwijzering: blauwe pijl richting wandeling volgen, daarna vanaf het wandelbord rode pijl als richtingswijzer.
Wandelbord: merkwaardig, het bord
staat niet aan het begin van de wandeling, staat driehonderd meter verder aan het eind van de Schutterijstraat.
De imposante neogotische Sint-Pieterskerk is gebouwd tussen 1866 en 1871, is samen met de pastorie beschermd als dorpsgezicht.
De
kerk bestaat uit een driebeukig schip van drie traveeën met voorstaande
westtoren met traptoren, aan de noordzijde geflankeerd door een
achthoekige doopkapel.
Het meest opvallend zijn de twee draken die links en rechts op de gevel aan het voorportaal zijn gevestigd.
Tegenover de kerk in de Donkelstraat 5 ligt de pastorie, een neogotisch dubbelhuis uit de 19de eeuw.
De pastorie heeft fraaie korfboogvormige vensters en een imposant middenrisaliet.
Wij beginnen met de Lauwstraat bergafwaarts te wandelen.
Slaan juist voor waterloop de Jeker de eerste straat links in, Schutterijstraat.
Op het eind van de Schutterijstraat staat het wandelbord met heel wat informatie over de Jekervallei.
Er staat te lezen dat de Jeker hier in het zuidoosten van Haspengouw een stempel drukt op het landschap.
Het golvende reliëf en de vruchtbare en leemachtige glooiingen van de Jekervallei worden omringd door open akkergebieden.
Ook oude hooilanden met omheining van meidoornhagen zijn in de vallei aanwezig.
Via enkele klaphekjes gaan we door een nat weiland, hier gelegen aan de oever van de Jeker.
Volgen daarna een graspad door een beemd en komen zo uit op de Daalbroek (asfaltweg).
Aan de T-splitsing wandelen wij eerst even naar rechts richting Daalmolen ook wel Schaliemolen genoemd.
Het
huidige molengebouw is een woonhuis geworden en dateert uit de 19de eeuw.
Had eerst een houten waterrad dat in 1925 werd vervangen door een
metalen rad ( rad is moeilijk te zien door overwoekerend struikgewas).
Vlakbij de molen aan de Jeker staat een infobord over werken aan de Jeker.
Zo is vorige eeuw de waterloop rechtgetrokken, dit zorgde voor geregeld overstromingen in het dorp.
Om overstromingen te voorkomen heeft men verderop aan de Jeker een overstromingsgebied aangelegd.
In
de oevers van de Jeker zijn stroomdeflectoren aangebracht, dit zijn
hindernissen waar het stromend water omheen moet kronkelen.
Hierdoor ontstaan nieuwe meanders, met andere woorden de rechtgetrokken Jeker zal dus opnieuw beginnen te kronkelen.
Wij keren op ons stappen terug en wandelen de Daalbroek helemaal af.
Vervolgens nemen wij een holle weg met verhard wegdek en tamelijk steile flanken.
De
hazelmuis, steenmarter, vleermuis en tegenwoordig ook terug de das
(terug van weggeweest) voelen zich hier thuis in de holle weg.
Na het passeren van enkele straten gaan wij via stevig aflopend pad richting overstromingsgebied aan de Jeker.
De
grote kuilen die hier langs de helling zijn gegraven dienen als
opvangzone voor het afstromende regenwater en modder van de hoge gelegen
akkers tijdens plensbuien en lange periode van veel regen.
Wij passeren een sluis en wandelen langs een verbreed deel van de Jeker.
Verderop volgen wij een graspad door natuurgebied Jekervallei die beplant is met populieren.
De bever leeft hier aan de oevers van de Jeker, indien er afgeknaagde bomen liggen mag je er zeker van zijn.
Via een brug bereiken wij de andere oever.
Enkele weilanden met als omheining meidoornhagen worden gepasseerd.
Daarna wandelen wij terug richting Lauw via een tweesporige betonweg.
Rechts hebben wij uitzicht op een uitgestrekt glooiend akkergebied, de Haspengauwse vruchtbare leemgrond.
Terug in het dorpje wandelen wij via de Langesteeg, Brugstraat, Klerebroek en Lauwstraat richting kerk.
In het centrum houden wij nog even halt aan de Hogemolen gelegen in de Klerebroek 43.
De watermolen is sinds 1963 in gebruik als woning maar het origineel houten binnenwerk zou nog aanwezig zijn.
Ook het molenrad (niet te zien) is nog aanwezig, molen is sinds 1986 beschermd als monument.
Tips / opmerkingen: een mooie gevarieerde wandeling.
Meer info over de watermolens: de Daalmolen en Hogemolen
Meer info over rivier de Jeker:
Wandeldag: woensdag 14 maart 2018, mooie zonnige dag met afwisselend wolken.
Start / ligging: aan de Begijnhof kerk, gelegen in de Bostestraat z/n (hoek met de straat Groot Begijnhof).
Parking: voor de kerk zijn een tiental parkeerplaatsen voorzien, waren volzet, geparkeerd in de aanpalende Novice dreef.
Afstand: rondwandeling 12 km.
Wandelwegen: meestal betonnen verkavelingswegen, rustige straten, kasseiweg, voetpad.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Ast tot Bost wandelpad opgedrukt en richtingswijzer.
Wandelbord: tegenover de ingang van de Begijnhof kerk.
Via het kerkschip waarvan alleen de spitsbooggewelven tegen de voorgevel bewaard is gebleven bereiken wij de ruïne (toegang gratis).
Het is het overblijfsel van de Begijnhof kerk in de volksmond van de Tienenaar de Paterskerk genoemd die in 1976 onherstelbaar werd verwoest door een brand.
De indrukwekkende ruïne levert enkele mooie foto's op.
Achter de kerk liggen de voormalige convent gebouwen met kern uit de 16de-eeuw die later samen met de kerk in 1843 verkocht werden aan de Gentse paters dominicanen.
De paters maakte er een klooster van, restaureerde en verbouwde de convent gebouwen en bouwde een zuidvleugel bij.
Na ons bezoek beginnen wij de wandeling met de Potterijstraat af te gaan.
Verderop na enkele verkavelingswegen met onderweg uitzicht op het kerkje van Bost, blijven wij ten zuiden van de gemeente Bost, centrum wordt niet bereikt.
De Kavelweg en Aststraat zijn betonnen verkavelingswegen die door het glooiend open veld lopen.
Het is putje winter en de akkers liggen er braak bij, in de lente worden hier volop graangewassen gezaaid en geplant.
Omdat de Tiense suikerraffinaderij vanuit de velden duidelijk is te zien worden hier waarschijnlijk ook suikerbieten gezaaid.
De suikerbieten of beetwortel is een wortelgewas dat wordt geteeld voor de winning van suiker, de bieten worden afhankelijk van het weer eind maart / begin april gezaaid.
Op het hoogste punt in het open veld hebben wij een mooi uitzicht op Tienen met zijn Sint-Germanuskerk en O.L.Vrouw ten Poelkerk.
De Aststraat loopt een tijdje evenwijdig met de drukke E40 autosnelweg.
Verderop aan de T-splitsing gaan wij linksaf en wandelen zo richting gehucht Ast.
In Ast aan de kasseiweg ligt links goed verscholen tussen bomen en struiken het Kasteel van Ast.
Het kasteel is gebouwd in eclectische stijl en dateert uit de 19de-eeuw.
Vanaf het ijzeren toegangshek hebben wij een kijk op het middendeel, de gekantelde toren met als spits een siertorentje.
Ook zou het kasteel een Chinese kamer bezitten, niet gezien, alles is goed afgesloten en niet toegankelijk voor bezoekers.
Van het 2 ha groot kasteelpark is eveneens bitter weinig te zien, er zouden interessante bomen in staan.
Er staan een paar sequoia dennen met een hoogte van 30 m en omtrek van 7,5 m, ook een zeldzame oude torrya Californica staat er.
Verderop staat de kapel van Ast toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, kapel was gesloten maar via een doorkijkraampje kun je het interieur bekijken.
Aan een leegstaande hoeve slaan wij rechtsaf de Waterplankstraat in en verlaten zo het gehuchtje.
Spoedig zitten wij terug op landelijke wegen in open veld met links een mooi vergezicht op de omgeving.
Rechts hebben wij uitzicht op een kerktoren, waarschijnlijk die van Goetsenhoven.
Ook de gebouwen en uitkijktoren van het vliegveld van Goetsenhoven is in de verte rechts te zien.
Ooit een basis van de Belgische Luchtmacht met een vestiging van de Elementaire Vliegschool, EVS.
De luchtmachtbasis wordt nu nog steeds gebruikt als trainingsbasis door de 1 st Fighting Wings van Bevekom en door de plaatselijke vliegclub Wouw.
Wij naderen daarna terug het dorpje Boste, steken er de Hannuitsesteenweg over en zitten terug op betonnen verkavelingswegen.
In de Vliegveldweg steken wij de spoorweg over en vervolgens de drukke Zuidelijke Ringweg.
Voor wij linksaf het Mulkdelle pad afwandelen gaan wij eerst rechtsaf.
Via het Witte Vrouwen wandelpad gaan wij richting de Onze-Lieve-Vrouw Ten Steen Kapel.
Deze bedevaartkapel werd gebouwd in 1331 op een plaats waar voordien mannelijke melaatsen uit de stad werden verpleegd.
De kapel in gotische stijl werd in de 15de en 16de eeuw verschillende keren uitgebreid met onder andere een dwarsbeuk en zijbeuk, en ziet er nu uit als een kleine kerk, grondige restauratie gebeurde in 1927.
In het interieur van de kapel bestaat het hoogaltaar uit barok, verder enkele heilige beelden zoals Sint-Maurus en Onze-Lieve-Vrouw.
De kapel werd destijds beheerd door het proost broederschap van Sincte Moor vandaar het groot schilderij uit de 18de eeuw dat er te zien, genaamd de Provoosten.
Het kapelhuisje rechts met zijn rondbogige doorgang (verbindingsgebouw met de kapel) was vroeger een kluizenaarshuisje.
Wandelen daarna terug de Witte Vrouwen pad af en nemen vervolgens de Mulkdelle pad een wandelpad door het groen.
Onderweg krijgen wij van naderbij de Tiense suikerraffinaderij te zien.
De Novice dreef een kasseiweg nog afwandelen en wij staan terug aan de Begijnhof kerk.
Tips / opmerkingen: perfect aangeduide bewegwijzering, geen onverharde wegen dus geen modder onderweg.
Van het oude begijnhof dat rechts achter de begijnhof kerk ligt blijft weinig over, een paar begijnhuisjes staan er nog wel tussen de nieuwbouw, wie wil kan er nog even door de straten kuieren.
Meer informatie over de mooie Onze-Lieve-Vrouw Ten Steen Kapel:
De geschiedenis van de suikerraffinaderij van Tienen:
Wandeldatum: woensdag 14 februari 2018, mooie zonnige dag.
Ligging / start: aan het domein, gelegen in de Dikke Eikstraat z/n te Lummen.
Gelegen in gehucht Mellaar, vanuit Lummen richting Meldert rijden.
Parking: er zijn parkeerplaatsen aangelegd voor het domein.
Afstand: rondwandeling van +- 7 km.
Wandelwegen: asfaltwegen, bos- en veldwegen.
Bewegwijzering: volg de Lummense wandelknooppunten: richting 7 - 6 - 5 - 26 - 22 - 11 - 7, plannetje van de door ons afgewandeld knooppunten:
Aan het verlengde van de parking ligt het Millenniumbos, voor elk van de 120 baby's met geboortedatum het jaar 2000 is hier toen een boom geplant.
Zo te zien zijn er een groot aantal jonge boompjes de vorige jaren bij geplant.
Wij betreden de ingang van het Domein en staan meteen voor de statige zoon van de duizendjarige eik, deze is ongeveer 350 jaar oud.
Op de site staan enkele infopanelen opgesteld over de eik in het algemeen en de tijdslijn van de duizendjarige eik.
Ook staat er een gigantische panoramafoto, afbeelding van het uitzicht op de omgeving.
Wij komen uit aan de Duizendjarige Eik, dit is een van de oudste nog levende bomen in Limburg.
De eik is 24 meter hoog en heeft een stamomtrek van 6,2 meter.
Boomspecialisten stelde vast dat de kruin veel te zwaar geworden was en men heeft dus redelijk wat takken gesnoeid.
Een groter probleem is de zwavelzwam die de boom aantast waardoor bruinrot ontstaat.
Bruinrot is een schimmel die het kernhout roodachtig bruin doet verkleuren waardoor de stam van de eik langzaam verder uitgehold.
De boom heeft in zijn leven heel wat mee gemaakt, onder de oude eik werd gefeest, rechtspraak gehouden, oorlog gevoerd en hij is zelfs gedeeltelijk in brand gestoken.
De boom en omliggende landschap is sinds 1940 beschermt als monument.
Vanaf de oude eik loopt een knuppelpad naar de achterzijde van het domein.
Hier staat een eigenaardig uitkijktorentje waarvan de wand opgevuld is met houtsnippers.
Vanuit de toren mooi zicht op de groene Vallei van de Zwarte Beek.
Bij mooi weer kun je in de verte de Abdij van Averbode zien liggen en de steenbergen van Beringen-mijn, deze bergen krijgen wij onderweg beter te zien.
In de omgeving van de uitkijktoren heeft Natuurpunt een akkerlandje aangelegd met typische akkerplanten zoals klaprozen en korenbloemen (infobord).
Wij wandelen terug richting oude eik en volgen er richting knooppunt 7, de eerste paal vindt je ter hoogte van de picknickbank.
Eerst een veldweg langs weiland met links nogmaals een prachtig uitzicht op de vallei van de Zwarte Beek.
Vanaf knooppunt 7 volgen wij de Kwezelstraat, enkele privé bosjes worden gepasseerd.
Wij slaan daarna rechtsaf een veldweg in en hebben onmiddellijk links een uitzicht op het Orthopedagogisch Centrum Sint - Ferdinand met het klooster van de Broeders van Liefde.
Ook de watertoren van Lummen staat hier, geen informatie over gevonden op Google.
Voorbij de veldweg, stappen wij door bosgebied dat evenwijdig loopt met de drukke autosnelweg.
Na het passeren van enkele paardenweides komen wij uit aan de autostradebrug in de Sint Ferdinandstraat.
Aan de brug links zien wij de twee steenbergen van Beringen-mijn duidelijker liggen.
Stappen de brug over en zitten in de bewoonde wereld en volgen de Vandemarckestraat tot aan de Daltonschool.
Aan de school slaan wij de Windmolenstraat in en gaan verderop links het bos ingaan.
Wij zitten nu in natuurgebied Willekensberg, een beboste heuveltop die vroeger hoofdzakelijk uit naaldbomen bestond, maar wordt door Natuurpunt geleidelijk omgevormd tot loofbos.
Op het hoogste punt van de Willekensberg zitten wij op circa zestig meter boven de zeespiegel.
Hier staat de volledige gerestaureerde Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Beukeboom die samen met boomrijke omgeving beschermt is als landschapsmonument.
De kapel staat waarschijnlijk op de plaats waar vroeger een Mariabeeldje in de holte van een beukenboom stond.
De mensen uit de omgeving kwamen hier toen de Onze-Lieve-Vrouw aanbidden tegen moeraskoortsen.
De éénbeukige bakstenen kapel die er nu staat is in 1640-1641 gebouwd.
In de kapel werd in 1650 een kluizenaarskamer ingebouwd en in 1742 een voorportaal bijgebouwd.
In het fraaie interieur van de kapel staat een albasten beeldje van Onze-Lieve-Vrouw met Kind uit omstreeks 1425, ook een mooi doksaal, biechtstoel en gekleurde glasramen zijn er te zien.
Wij wandelen verder en passeren weer een burg over de autostrade.
Vervolgen nemen wij terug rechts de Kwezelstraat en komen uit op het punt waar wij in het begin wandelde.
Nog even naar links en wij zijn terug in het Domein van de oude eik.
Tips / opmerkingen: de kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Beukeboom was niet open tijdens de wandeling, ze is elk weekend en alle kerkelijke feestdagen tussen maart en oktober open van 10 tot 19 uur.
Nog even melden, aan de straatkant in de omgeving van de parkeerplaatsen staat ook nog een eik, het is de volop groeiende kleinzoon van de duizend jarige.
Wandeldatum: zondag 14 januari 2018, dag met veel zon.
Ligging / start: aan Cultuur Centrum 't Stichelke.
Adres: Kerkstraat 1 Lovenjoel, deelgemeente van Bierbeek.
Parking: plaats op de koer van het C.C 't Stichelke.
Afstand: rondwandeling van 6,5 km.
Wandelwegen: asfaltwegen in de dorpskern, kasseiwegen, holle- en veldwegen.
Bewegwijzering: houten paaltjes, oranje kop met nr.7 op, schuine kop als richtingswijzer.
Wandelbord: niet aanwezig:
De wandelroute heb ik afgewandeld met mijn Heverleese wandelvriendin Suzy en de hondjes.
't Stichelke was vroeger een parochiale meisjesschool maar is nu heringericht als Cultureel Centrum, gedeeltelijk in renovatie.
Opvallend aan het gebouw is het Heilig Hartbeeld onder neogotisch baldakijn met er boven een geschilderd onduidelijk opschrift, zou volgens oude prentkaarten het opschrift "Hij heerse over ons" zijn.
Vanaf 't Stichelke heb je de keuze de wandelroute linksaf of rechtsaf te beginnen, wij beginnen rechts.
Wij wandelen de Kerkstraat uit en gaan linksaf en volgen de Keizerstraat.
Aan een scherpe bocht naar rechts liggen de gebouwen van de voormalige psychiatrische kliniek Salve Mater opgericht door de K.U.Leuven (1927) in samenwerking met de Zusters van Liefde.
Bestaat uit een neo-traditionele hoofdgebouw met administratievleugel en klooster van de zusters en verschillende paviljoenen.
De gebouwen krijgen een nieuwe bestemming en zou worden ingedeeld in een woonzone, kantoorzone en dienstenzone.
Links aan de gebouwen ligt het Groot Park, waar wij even een kijkje nemen.
Enkele oude merkwaardige bomen staan in het park en je heb er uitzicht op de achterkant van Kasteel de Spoelberch, eigenlijk was dit vroeger het kasteelpark.
Verderop in de Bijzondereweg een kasseiweg krijgen wij de voorkant van het kasteel te zien.
De naam van het kasteel is genoemd naar de vorige eigenaars de adellijke familie de Spoelberch.
Het is van oorsprong een classicistisch kasteel dat midden 18de eeuw door de familie gebouwd werd als landhuis.
Ondanks de meerdere verbouwingen is de vormgeving uit de 18de- eeuw grotendeels bewaard gebleven.
Tegenover het kasteel ligt aan de verdwenen aftakking van de Molenbeek de Heystmolen uit 1749, bleef in werking tot 1896.
Het molenwerk is volledig verwijderd, het gerestaureerde gebouw doet nu dienst als woning en sinds 1994 beschermt als monument.
Enkele stappen verder staat de hoeve die vroeger bij de kliniek Salve Mater behoorde.
De hoeve is sinds 1978 heringericht als het Zoölogisch centrum van de K.U. Leuven.
Hier wordt onderzoek gedaan naar verbetering van dierenwelzijn en milieu, mooi infobord geeft meer uitleg.
Verderop wandelen wij even langs de spoorweglijn Leuven-Tienen.
Wij gaan door het spoorwegviaduct en nemen daarna de Langestraat.
Aan de Y- splitsing volgen wij rechts de Merbeeksedelleweg, gedeeltelijk holle weg.
Wij bereiken het gehucht Merbeek, bestaat uit enkele huizen en boerderijtjes.
Wandelen daarna de Merbeekstraat af tot wij links het bordje Wolfberg zien staan.
Een mooie holle weg leidt ons richting de Wolfberg.
Bijna op de top zitten wij in open veld met mooie panorama's op de omgeving, de lichte mist is wel een beetje hinderlijk in het nemen van mooie foto's.
Achter ons zien wij gehucht Merbeek liggen met op de achtergrond de prachtige toren van het psychiatrisch instituut Sint-Kamillus van Bierbeek.
Links ligt Pellenberg, met zijn 10 verdieping tellende therapietoren van het revalidatiecentrum op campus Pellenberg.
De top van Wolfberg is bebost, daarna gaat het bergaf en hebben wij uitgestrekte akkerlanden.
Rechts hebben wij een prachtig uitzicht met in de verte de mooie watertoren van Bierbeek.
Wij komen terug uit in de Langestraat en gaan linksaf.
Voorbij enkele huizen slaan wij rechts de Steenstraat in een veldweg.
Aan de Steenstraat zijn een stenen bijl en silexstukken gevonden uit het nieuwe steentijd, dat is de prehistorische periode, omstreeks 11.000 jaar voor Christus.
Diverse vondsten aan de Steenstraat verwijzen naar het belang van Lovenjoel in de Romeinse periode.
Lovenjoel lag immers aan een belangrijke Romeinse verbindingsweg, een aftakking van de heirbaan Keulen-Bavai.
Via de Steenstraat open akkerland met uitzicht op Lovenjoel is het dalend richting dorp.
Na het passeren van het spoorweg viaduct volgen wij even de Heerbaan tot aan de kerk.
De huidige Sint-Lambertuskerk werd ingewijd in 1854 en is sinds 2009 beschermd als monument.
Het is een neogotisch zaalkerkje met een ingebouwde gotische westtoren.
Achter de kerk ligt de voormalige pastorie die afbrandde in 1914 en na de Eerste Wereldoorlog volledig werd heropgebouwd in oorspronkelijke bouwstijl, het is een traditioneel burgerhuis.
Links van de pastorie loopt een pad terug richting het Cultuur Centrum 't Stichelke.
Voor wij het stichelke bereiken passeren wij nog de Merbeek of Molenbeek (weet niet precies welke) die hier het Groot Park inloopt.
Tips / opmerkingen: bewegwijzering was oké, alleen was het soms goed zoeken, paaltjes stonden tussen het hoge onkruid of in de haag verstopt.
Onderweg krijg je oranje paaltjes te zien met andere getallen op, gewoon negeren, alleen die met de nr.7 op volgen.
Meer info over de Heystmolen:
Wandeldatum: 6 december 2017, zwaar bewolk en lichte mist.
Ligging / start: op de Grote Markt aan het stadhuis van Lier.
Parking: wij parkeerde aan het Gasthuisvest (betalende), redelijk grote parking, op korte afstand van centrum.
Afstand: gedeeltelijke rondwandeling van 4,8 km, eindpunt is niet het beginpunt.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen, kasseiwegen in begijnhof en goed begaanbare stadsvest pad, ook geschikt voor buggys- en rolstoelgebruikers.
Bewegwijzering: rode pijl op witte zeshoekige plaatjes met opdruk Timmermanspad.
Opgelet, de eerste bewegwijzering hebben wij pas terug gevonden tegen een verlichtingspaal links van het borstbeeld van F. Timmermans.
Wandelbord: geen, een mooie brochure (1,5) van de stadswandeling met stadsplan van de wandelroute en uitleg over de voornaamste bezienswaardigheden te koop op de toeristische dienst van het stadhuis.
Wij bevinden ons aan de voormalige Lakenhal met gotisch Belfort uit 1369, heden stadhuis waarvan alleen nog de zijgevels nog gedeeltelijk authentiek zijn.
Het stadhuis uit 1740 is opgetrokken in Brabantse rococo bouwstijl, vormt een somber geheel in Balegemse wit steen en Doornikse blauwe hardsteen en wordt levendiger door vooruitspringende middengedeelte in risaliet.
De stadsgevel is bekroond met driehoekig fronton waarop het Lierse wapenschild is afgebeeld.
Op de Grote Markt liggen heel wat prachtige oude gildehuizen, opvallend zijn het Vleeshuis uit 1418 en Brouwershuis uit 1717.
Wij wandelen de Grote Markt af (richting huisnummer 1) en zien links de Sint-Jacobskapel uit 1383 liggen die na zware beschadigingen tijdens de eerste Wereld Oorlog terug werd heropgebouwd
De kapel heeft ook de benaming Spaanse Kapel omdat in de 17de eeuw er de Spaanse troepen waren gelegerd in Lier en de kapel toen diende als parochiekerk voor de troepen.
Na ons bezoek aan de Grote Markt komen wij uit aan het Felix Timmermansplein.
Hier staat het borstbeeld van de bekende schrijver en dichter Felix Timmermans.
Zijn meesterwerken zijn de boeken Pallieter en Boerenpsalm en de novelle De zeer schoone uren van Juf Symforosa het begijntje.
Aan het Timmermansplein staan twee oude gebouwen: De Fortuin een gebouw dat in de 17de eeuw gebruikt werd als graanopslagplaats, kreeg daarna nog verschillende bestemmingen zoals limonadefabriek, stadsmagazijn en horecazaak.
Het andere gebouw is het Buyldragershuisje uit 1750 gelegen aan de Kleine Nete, was het voormalige gildehuis voor de buildragers, dit waren de dokwerkers in die tijd.
Ons volgende bezienswaardigheid is de oorspronkelijke Corneliustoren uit 1375, werd in 1930 omgebouwd tot Zimmertoren.
De prachtige Jubileumklok van uurwerkmaker Louis Zimmer (Lierenaar) is er op aangebracht.
In het parkje aan de toren staat het borstbeeld van Louis Zimmer.
Ook het Zimmermuseum naast het parkje is een bezoekje waard, hier staat zijn meesterwerk de Wonderklok uit 1935.
Wij wandelen het Zimmerplein af met rechts heel wat leuke terrasjes aan drank en eetgelegenheden.
Voorbij het plein staat rechts de monumentale gevangenpoort uit 1375, is de enige overgebleven stadspoort.
Deze deed dienst vanaf de 16de eeuw tot 1930 als stadsgevangenis, tralies wijzen nog op de oude functie.
Vanaf de poort liep destijds de stadswal richting Corneliustoren die toen diende als stadsverdedigingstoren.
Verderop bereiken wij de toegangspoort van het begijnhof, deze dateert uit de 17de eeuw, is opgetrokken uit grijze hardsteen .
De toegangspoort bezit zuilen en een rijk uitgewerkte korfboog met in de nis de Heilige Begga.
Wij wandelen een rondje door het prachtige begijnhof, voor meer uitleg zie onderaan.
Daarna volgen wij het wandelpad langs rivier de Nete en komen onderweg de samenvloeiing tegen van de Kleine- en Grote Nete.
Juist voor het historisch Sasbruggetje uit 1888, gaan wij rechtsaf.
Daarna beginnen wij aan een parcours door de groene long van Lier, de buitenste stadsvesten (stadsomwalling).
De omwalling werd begin 19de eeuw ontmanteld en omgevormd tot wandelweg, omzoomd met bomen.
Langs de wandelweg treft men vooral linde, rode beuk, eik aan, maar ook de honingboom kom je er tegen.
De vesten hebben allemaal een naam: Begijnenvest, Davidsvest, Bergmannvest, Spuivest, Sionsvest en Leuvensvest.
Verschillende standbeelden kom je er tegen: het Cadetje verwijst naar de vroegere kadettenschool aan de overzijde.
Vervolgens de beelden van Anton Bergmann een auteur en letterkundige en Kanunnik J.B. David een historicus naar hem is het Davidsfonds genoemd.
Aan de Spuivest wandelen wij door het fraaie Spui uit 1508, werd in 2009 grondig gerestaureerd.
Ter hoogte van de Sionsvest verlaten wij de vesten en volgen de bewegwijzering door de Kardinaal Cardijnstraat, Heyderstraat , Sint-Gummarusstraat tot aan de Heilige-Geeststraat.
In de Heilige-Geeststraat staat de Sint-Pieterskapel in romaans- gotische stijl, afgebrand tijdens WO1 terug heropgebouwd in 1922.
Voor de kapel staat een oude stadspomp, laat-barokke arduinen pomp uit 1720 met bovenaan het wapenschild van de stad Lier.
Tegenover de pomp staat de Sint-Gummaruskerk, die tot einde 18de eeuw dienst deed als kapittelkerk.
De kerk gebouwd in Brabantse gotiek, bezit sierlijk gekleurde glasramen.
Opvallend is de 80 meter hoge kerktoren die wegens zijn vorm ook wel de peperbus wordt genoemd.
Wij wandelen rondom de kerk en komen uit aan het standbeeld van Kardinaal Mercier, voormalige aartsbisschop van Mechelen.
De witte Deense Poort met fraaie Toscaanse zuilen ligt hier aan het plein, is een classicistische poortgebouw uit 1839 dat deel uitmaakte van "het Hof van Denenmarken".
Via de Deense straat, Bril, Werf en Netelaan bereiken wij het Timmermans-Opsomerhuis, een museum, zie onderaan.
Hier zijn wij aan het eindpunt van de wandeling, keren op ons stappen terug en wandelen langs de Nete op en nemen er de Sint-Jacobsbrug richting beginpunt de Markt.
Tips / opmerkingen: de bewegwijzering kon beter, vooral terug richting centrum vanaf het Sionsvest, de brochure stadswandeling en vooral het wandelplan is daarom aangeraden.
Een andere mooie wandeling is het Pallieterpad begint aan de Zimmertoren, zie wandeling 197 op mijn wandelblog.
Wie gratis wil parkeren kan zijn auto kwijt aan parking De Mol (+400 plaatsen) aan de Aartschotsesteenweg.
Meer info over het begijnhof van Lier:
Alles over de Zimmertoren en museum Zimmer paviljoen:
Museum Timmermans-Opsomer:
Een biografie van de bekende schrijver Felix Timmermans:
Wandeldatum: eind augustus 2017, warme zonnige dag.
De Voerwandeling - Vossem, deelgemeente van Tervuren.
Start / parking: Pastorieplein met parking, gelegen tegenover het Gemeentehuis van Vossem aan de Dorpsstraat 36.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km en 2,6 extra rond de Vossemvijver.
Wandelwegen: smal wandelpad langs riviertje de Voer, veldwegen en holle weg.
Bewegwijzering: verschillende wandelknooppunten volgen van wandelnetwerk Zuid-Dijleland.
De door ons af gewandelde
wandelknooppunten: 414 - 415 - 411 - 43 - 44 - 410 - 409 - 415 - 414.
Wandelbord: zijkant van het Pastorieplein langs de Pastoorsweg.
Aan het in 2006 aangelegde Pastorieplein staat de gerestaureerde pastorie in neogotisch getinte stijl.
Het voormalige gemeentehuis
tegenover het plein is gebouwd in neo- traditionele stijl, opvallend
zijn de trapgevel en het opschrift in gevelsteen, '19' GEMEENTEHUIS
'13'.
Aangebouwd staat in dezelfde stijl maar zonder trapgevel de oude onderwijzerswoning.
Op het plein tegen de straatkant
staat de eenvoudige Sint-Hubertus kapel, opgericht door pastoor Vander
Velpen ter bescherming tegen hondsdolheid.
De wandeling heb ik gemaakt in het aangenaam gezelschap van hondje Poppy en haar bazin Suzy.
Eerst gaan wij de korte Pastoorsweg af, een onverhard wegje dat naar achter loopt richtig de Voervallei.
De Voer waar wij langs afwandelen is een bijrivier
van de Dijle, hij ontspringt hier enkele kilometers verderop aan de rand
van Kapucijnenbos in Tervuren.
De kronkelende Voerbeek volgen wij ruim één dikke
kilometer door de groene vallei, de herfstkleuren maken de Voervallei
mooier rond deze tijd van het jaar.
Rechts passeren wij de achterzijde van Herenhuis de Smeth met park en de Sint-Pauluskerk van Vossem.
Wij komen uit aan de Vossemvijver en wijken hier van de
wandelroute af en maken een rondje rond de Vossemvijver en aanpalende
Molenvijver.
De vijvers horen tot de acht vijvers van het 225 ha groot Park van Tervuren ook wel Warandepark genoemd.
Het park met ook dreven en bos is destijds aangelegd
door Karel van Lotharingen en deed dienst als jachtterrein voor de
Hertogen van Brabant, werd later uitgebreid als een echt plezieroord
voor de adelen van het hof.
Het besloten jachtgebied is omringd door een hoge ringmuur van wel zeven kilometer lang.
Bijna rond de vijver stoppen wij voor een soeppauze
aan het Spaans Huis, is sinds kort heringericht als gezellige bistro en
streekproductenwinkel.
Terug op wandel, na ons toertje rond de vijver sluiten wij vervolgens terug aan op de wandelroute, volgen wandelknooppunt 44.
Wandelen over de Waalsebaan, dit is een eeuwenoude weg die ooit Namen met Mechelen verbond.
Links ligt goed verscholen tussen bomen en hoge haag
(foto's nemen onmogelijk) de oude molen van Vossem met fraai molenaarshuis.
Aan de rechterhand volgen wij een ruime tijd de hoge ringmuur van het voormalige jachtgebied.
Komen uit aan de rand van het landbouwersdorpje Duisburg, maar moeten meteen terug linksaf richting veld.
Een veldweg die overgaat in een mooie holle weg ligt er nogal modderig bij.
Winnen lichtjes hoogte en zitten spoedig in open veld met voor ons het glooiende Leemplateau van Duisburg.
Het plateau is een waardevol agrarisch gebied dat
bijna uitsluitend uit open akkerlandschap bestaat met op de hellingen
houtkanten, holle wegen en hellingbosjes.
Op een kruispunt van veldwegen nemen wij de Dorre
Dondersteen, onverhard wegje langs een helling, mooie alleenstaande
inlandse eik staat er bovenop.
Verderop wandelen wij langs een hellingbos en bereiken daarna stilaan terug het dorpje Vossem (lichtjes bergaf).
Vanaf het leemplateau hebben wij nog enkele mooie uitzichten op Vossem en verre omgeving.
Een steegje tussen de huizen, daarna weer eventjes het pad langs de Voer en de Pastoorsweg terug richting Pastoorsplein volgen.
Eind van de wandeling, voor foto's van voorkant van de kerk en Huis de Smet even de Dorpsstraat op en af gewandeld.
Huis de Smet is een herenhuis dateert uit 1856 met
rechts de haakse dienstvleugel met koetshuis uit 1890, ook een bijhorende park
met vijver.
De driebeukige in gotiek gebouwde Sint-Pauluskerk heeft een typerende Maas Romaanse stijl uit begin 13de eeuw en vroeger.
Grondige aanpassingen zijn gebeurt in 17de en 18de eeuw.
De kerk is omringd door een kerkhof met kerkhofmuur in kalkzandsteen.
Aan de Stationsstraat ligt de monumentale historische hoeve Oude Voorde die dateert uit de 17de en 18de eeuw.
Hoeve Oude Voorde is gerestaureerd eind vorige eeuw, deed ooit dienst als decor voor de film De Vlaschaard.
Tips / opmerkingen: meer info over de oude molen van Vossem:
Wandeling door het Park van Tervuren:
De Voerwandeling met wandelknooppunten die je moet volgen staan in klein onderaan rechts op het wandelbord.
Wandeldatum: donderdag 16 november 2017, mooie dag met afwisselend wolken en zon.
Ligging: het wandelgebied ligt op de grens van Hechtel en Wijchmaal (Peer), midden in de bossen aan de Begijnenvijvers in de Begijnenstraat z/n, bruine wegwijzers volgen (zie foto 1).
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: bospaden, enkele rustige straten, graspaden tussen weiland, veldwegen.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
De Begijnenvijvers behoren tot het 170 hectare groot gemeentelijke bosgebied Resterheide en is voor een deel ingericht voor passieve recreatie.
Een ander deel is niet toegankelijk omdat het beschermd en waardevol broed- en natuurgebied is.
Vanaf het wandelbord gaan wij richting cafetaria 't Begijntje met op de voorgrond de gewone visvijver van de plaatselijke Witvisclub en een karpervijver (achterste vijver).
Uiterst rechts mag niet gevist worden dit is nog steeds een viskweekvijver.
Deze visvijvers waren destijds allemaal viskweekvijvers en behoorden in de middeleeuwen toe aan de kloosterzusters van Agnetendal in Peer.
De Bollissenbeek die wij via een houten burg oversteken voert het water aan voor de vijvers.
Deze beek een zijrivier van de Dommel loopt hier in noordelijke richting.
De Zwarte Beek (niet gezien) een zijriviertje van de Demer ontspringt hier ook in de omgeving en loopt westelijke richting.
Wij volgen een bospad en gedeeltelijk plankenpad dat parallel loopt met de Bollisse(r)nbeek.
Vanaf een hoge uitkijktoren hebben wij uitzicht op de Begijnenvijvers en op de natuurlijke vijver Schuylenswijer.
Een infobord over watervogels hangt in de uitkijktoren, aalscholver, ijsvogel, wilde eend, blauwe reiger, enz..
Wij passeren de Begijnenvijversheide een hooiland, hier bloeit in het voorjaar het moerasviooltje (infobord).
Iets verder staat een leerrijk infobord over het levensverhaal van een boom.
Er staan ook een zestal boomstamschijven tentoongesteld, de jaarringen zijn er zichtbaar op.
Na enkele bospaden verlaten wij het bos en volgen er de Achelmansstraat en enkele gras- en veldwegen door landbouwgebied Bomerhei.
Een landbouwgebied met afwisselend weilanden en akkerlanden.
Ook steken wij de Bollissenbeek terug over, die hier tussen de weides loopt.
Via de geasfalteerde Bungalowpark weg wandelen wij tot juist aan het bungalowpark.
Aan de wegwijzer vogelhut slaan wij rechts af en volgen de omheining van het bungalowpark.
Wij bevinden ons daarna op de scheidingslijn van de Zwarte Beek en Bollissenbeek, dit staat te lezen op het infobordje Achter 't Zwarte Water.
De enkele hectare grote bloemenweide en bio graanakker die wij links zien liggen is de gedekte tafel voor vogels, insecten, bijen en vlinders.
De granen en zaden worden niet geoogst zodat ook tijdens strenge winters de vogels hier eten vinden.
Hier aan een afgesloten gebied liggen de bronnen van de Zwarte Beek.
Een infobord over de Heergracht verwijst naar een perceel bos dat Natuurpunt terug omgevormd heeft tot heide.
Zo was begin 19de eeuw de Resterheide nog een uitgestrekt heidegebied.
Bij de komst van de koolmijnen op het eind van de 19de eeuw is men de Resterheide beginnen bebossen voor stuthout voor de mijnen.
Het bos bestaat voornamelijk uit naaldhout, zoals Corsicaanse den en grove den en met als onder begroeiing de eik en berk.
Wij volgen nog een tijdje bospaden kris kras doorheen het bosgebied en bereiken daarna terug de Begijnenvijvers.
Tips / opmerkingen: aan het wandelbord vertrekken nog een vijftal wandelingen.
Voor de allerkleinste heb je het Lieveheersbeestjes pad van 2,5 km, ook geschikt voor buggy's en rolstoelen.
Voor de iets oudere kinderen heb je het Reigers pad 5 km, dit is een wandelpad met veertien speelse en leerrijke elementen, onderweg wordt ook een klein bos arboretum gepasseerd.
Startpunt / parking: Buurthuis Zelk, parking voor het gebouw.
Ligging: Zelkstraat 16 in Zelk, deelgemeente van Halen.
Afstand: rondwandeling van 5,6 km.
Wandelwegen: holle wegen.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Deze wandeling heb ik samen met broer Johan gemaakt.
Tegenover het Buurthuis, 50 meter rechtdoor, hier hebben wij de keuze de uitgestippelde wandelroute linksaf of rechtsaf te volgen, wij gaan rechtsaf.
Na even stappen passeren wij de oude spoorwegbrug van voormalige Spoorlijn 22 - verbond Diest met Tienen.
Vanop de brug hebben wij uitzicht op de spoorbedding die nu dienst doet als fiets- en wandelpad.
Verderop volgen wij de Rozedelstraat die overgaat in een mooie holle weg.
Geschiedenis
ontstaan van de holle wegen: hier op de grens van het Hageland liggen
heel wat getuigenheuvels ontstaan zo'n 26 miljoen jaar geleden.
Destijds lag hier de Diestiaanzee, kustlijn lag toen ten zuiden van Halen.
Hoge
zandbanken opgebouwd uit ijzerzandsteen zijn er toen ontstaan, die
bleven liggen na dat de zee zich terug trok ongeveer 7 miljoen geleden.
Het stevige ijzerhoudend zandsteen is ideaal voor het ontstaan van de holle wegen.
Door
eeuwenlang watererosie in regenperiodes en op droge periodes door de
mens bereden met paard en kar geraakte de weg steeds dieper uitgesleten
en ontstonden er steile taluds.
In
de holle wegen heerst er ook een apart microklimaat, beneden in de
bedding heerst een andere temperatuur en meer vochtigheid dan op de met
zon beschenen flanken.
Door het microklimaat komen er typische planten voor op de flanken, de gewone eikvaren is er een van, groeit alleen op steile hellingen.
Na flink bergop ligt er voorbij de holle weg een open ruimte, wij zitten op het plateau van de Bokkenberg.
Rechts ligt de autoweg E 314, volgen de weg evenwijdig met de autostrade, het lawaai moeten wij er bijnemen.
Links aan de rand van de velden is er een brede grasstrook aangelegd om erosie te beperken, de grasstrook breekt het snelle afstromende regenwater afkomstig van de heuveltop (infobord).
Aan het viaduct gaan wij onder de autoweg door om even een kijkje nemen op de andere zijde.
Hier kleuren de uitgestrekte velden rond deze tijd van het jaar geel van de gele mosterdplanten.
Gele mosterd is een groenbemester dat in het najaar na een bieten of graanoogst wordt gezaaid.
Bij het eerste winterprikje sterft het plantje af, hierdoor kan na de winter de plant gemakkelijker ondergewerkt worden.
Rechts aan het viaduct, is ooit iets gruwelijks gebeurt, wij tonen hier even in alle stilte medeleven aan alle ouders van vermoorde kinderen.
Hier staat het herdenkingskruis van het koppel Shana Appeltans en Kevin Paulus uit Loksbergen.
Een triestige dag in de
Belgische geschiedenisboeken is 2 januari 2010, het jonge koppel zijn hier toen vermoord
terug gevonden in hun uitgebrande auto.
Spoedig werd bekent dat Roland Janssen de buurman van Shana de moordenaar was.
Hij was een gevaarlijke seriemoordenaar en
meervoudige verkrachter die ook nog de moord op Annick Van Uytsel op
zijn geweten had en nog andere onopgeloste.
In stilte wandelen wij terug onder het viaduct door en vervolgen er de wandelroute.
Een opvallend verschijnsel zijn de vele moderne windmolens die hier staan.
In het teken van groene stroom zullen er steeds meer opduiken in het landschap.
Wij passeren er eentje op de Bokkenberg met een mast van honderd meter hoog en een diameter van ongeveer tachtig meter.
De windturbine heeft een vermogen van 3,5 MW, goed voor de energievoorziening van 3500 gezinnen.
Voorbij de windmolen slaan wij linksaf een betonweg in.
Verderop zitten wij terug in een mooie holle weg, herfstkleurig rond deze tijd van jaar.
Wij zien enkele holtes uitgegraven door konijnen of ander knaagdieren, heel wat zoogdieren vinden het leuk vertoeven in de flanken van de holle wegen.
Terug in de bewoonde wereld, wandelen wij door de Rozenstraat en slaan wij er tegenover huisnummer 12 een derde holle weg in.
Deze holle weg is minder breed dan de andere en de flanken zijn minder diep.
Na flink bergop stappen komen wij uit op de Molenweg (rechtsaf).
Vanaf de Molenweg zijn er enkele mooie vergezichten, onder andere de kerktoren van Loksbergen.
Ook een oude luchtverkeerstoren is te zien in het landschap, welke weten wij niet, niets van terug gevonden op Google.
Wij wandelen de Molenweg die ook gedeeltelijk een holle weg is bergafwaarts en hebben op einde links en rechts fruitplantages.
Terug in het centrum van Zelk slaan wij aan een boomkapel rechtsaf en komen terug uit aan het Buurthuis.
De piepkleine dorpskern van Zelk ligt niet
op de wandelroute, deze bevindt zich helemaal aan de andere kant van de
drukke Staatsbaan.
Deze dorpskern uit de 18de eeuw bestaat uit
kerk en pastorie die beide in classicistische stijl zijn gebouwd en een
mooi geheel vormen.
De kerk toegewijd aan de heilige Pancratius heeft zich uitgebreid met zijkapellen in 1939.
Achter de kerk ligt de Zelkermolen een voormalige watermolen gelegen aan waterloop de Velp.
Tips / opmerkingen: stevige schoenen volstaan in droge periodes, in natte periodes zijn laarzen aangeraden.
In het naburige Loksbergen ligt de Fransman, dit is de mooiste en diepste holle weg van Vlaanderen, hij is 12 meter diep.
Startpunt / parking: auto parkeren op parking Nahtsief.
Ligging: parking ligt langs de weg Eupen - Mützenich (N67), ongeveer 700 meter voor de Duitse grens.
Indien parking Nahtsief volzet is kun je de auto op de grote parking aan de Duitse grens parkeren.
Afstand: rondwandeling van 6 km.
Wandelwegen: deze bijna vlakke wandeling gaat over knuppelpadden (lattenweggetjes),smal onverharde wegjes, brede bosweg en grindweg.
Bewegwijzering: geen, deze wandeling staat uitvoerig beschreven met wandelplan in Wandelboek Ardense Natuur van uitgeverij Lannoo, wandeling 3, vanaf bladzijde 27, de wandelboek:
Wandelplan van hoe wij hebben gewandeld:
Ik ga op wandel door de Hoge Venen met mijn lieve fietsvriendin Carine, wij steken de verkeersweg N67 rechtover waar de wandelroute begint.
Via knuppelpadden afgewisseld met onverharde paden volgen wij kriskras de wandeling door het natuurgebied Brackvenn.
Het Brackvenn is uniek omwille de diverse palsen die onderweg worden gepasseerd.
Wat zijn palsen: cirkelvormige plassen ontstaan in de laatste ijstijd (+-9000 jaar voor Christus), er heerste destijds in onze streken een soort toendra klimaat.
In de korte zomers als de bovenlaag even ontdooide ontstonden er moerassen.
Als daarna telkens de grond terug bevriest en vorst op die plaatsen diep in de grond dringt omdat er geen isolerende sneeuwlaag ligt vormen er door het bevroren water lenzen van ijs.
Deze lenzen van ijs zetten uit waardoor de grond een beetje opgetild wordt en er een kleine vorstheuvel ontstaat.
Door de eeuwen heen van telkens bevriezen en terug smelten van grondwater ontstaan grotere vorstheuvels, uiteindelijk ontstaat er een ring wal.
Na de ijstijd storten de palsen in, maar de ringvormige wallen zijn blijven bestaan en worden de palsen cirkelvormige plassen.
Het is aangenaam wandelen op de venen omdat wij regelmatig een prachtig zicht hebt op het verrassend mooie veenlandschap.
Het is eind september, maar her en der staat er nog wat struikheide in bloei, is te herkende aan zijn kleine lila- kleurige bloemetjes.
Op de natte veengrond staat veenmos dat kan uitgroeien op de meest vochtige plaatsen tot een veenmostapijt.
Op een infobord dat wij passeren staat meer te lezen over dit plantje.
Het veenmos is een plantje dat zich aan vochtige omgeving heeft aangepast.
Dit erg zure en arme milieu bevat weinig of geen bacteriën of andere bode- organisme.
Hierdoor ontbinden de dode planten slechts gedeeltelijk en stapelen ze zich op, de laag groeit gemiddeld 1 mm per jaar, ontstaan van turfbodem.
Veenmos: deze voor de vorming van turfgrond onontbeerlijke plant kan tot 10 keer zijn gewicht vasthouden in speciale opslagcellen.
Ook wollegras of veenpluis is een typische turfbodemplant die zijn naam ontleent aan de witte pluisjes die aan de zaden vast zitten.
Als de zaden rijp zijn komen ze los en waaien dan met de windrichtingen mee.
Verderop een bordje over het klimaat op de Hoge Venen: neerslag 163 dagen per jaar, 46 sneeuwdagen per jaar en 97 vriesdagen per jaar.
Hier op de hoogste plateaus van België waar het gemiddeld 5° kouder is dan in de rest van België komt er veel meer neerslag voor.
Als de wind uit het noordwesten tot noorden waait en vochtige lucht meebrengt, wordt deze lucht gedwongen te stijgen, koelt af en condenseert waardoor zich extra wolken vormen waaruit neerslag valt.
Het volgende infobord gaat over de de bessen die te vinden zijn op de droge grond in het gebied: blauwe bosbes, rode bosbes en rijsbes.
Wij zien rechts een hoge uitkijktoren van de brandwacht staan.
Niet veel verder loopt het pad dood tegen het afgesloten reservaat en moeten wij het knuppelpad naar rechts volgen.
Wij steken van de verkeersweg N67 terug over en volgen een onverhard wegje met links de Eupener Graben, een sloot.
Het bebost gebied bestaat grote deels uit sparren en andere naaldbomen en hoort tot het enorme Hertogenwoud.
Daarna met de bossen weer achter ons, volgen een grindweg en zitten wij stilaan terug op de open venen.
Voorbij een picknicktafel ligt de Entenpfuhl (duits) of Eendenpoel, geen watervogels op de poel gezien.
Juist achter de poel slaan wij rechtsaf en wandelen wij terug over knuppelpadden door het schilderachtige veenlandschap.
Nog enkele mooie palsen worden gepasseerd waarvan er eentje een tamelijk groot veenmostapijt heeft (foto 16).
Verderop een infobord over de acties ondernomen door het project LIFE van de Hoge Venen, werken tussen 2007 en 2012 hebben geleid tot het herstel van bijna 3000 hectare heidegebied en hoogveen.
Ontbossing van 650 ha naaldhout (vooral fijnspar) op de natte turfachtige bodem is gebeurt.
Zo heeft men veel van de alleenstaande sparren gekapt op 1400 ha heide en hoogveen, de bedoeling is meer ruimte te creëren voor meer loofbos, aangepast aan deze typische bodems.
Verder staat er te lezen dat men de heidevelden heeft herstelt door enkele cm van de bovenlaag te verwijderen (op 250 ha).
Ook het maaien van de grasvegetatie om het kiemen van heidestruikjes en bosbesstruiken te bevorderen is gebeurd (op 50 ha).
Er is ook een afsluiting geplaatst voor onderhoud en begrazing van de heide door schapen (op bijna 380 ha).
Het herstel van het hoogveen is gebeurd door onderwaterzetting met aangelegde kunstmatige dammetjes, door te plaggen en door het maaien of het verhakselen van het pijpenstrootje (op 90 ha).
Iets verder bereiken wij terug parking Nahtsief, eind van een mooie veenwandeling.
Tips / opmerkingen: in het wandelboek is er spraken van een jachtpaviljoen dat onderweg wordt gepasseerd, niet gezien, waarschijnlijk afgebroken omdat het in het natuurgebied staat.
Wie weet welke salamandersoort: close-up gefotografeerd,
een salamander die waarschijnlijk aan het zonnebaden was op het knuppelpad (zie foto 18).
Meer info over de Hoge Venen:
Wandeldatum: zondag 24 september 2017, mooie zonnige dag.
Ondertussen ben ik al te weten gekomen dankzij de kennis van een natuurkenner dat het niet om een salamander gaat maar een muurhagedis is, bedankt Sandy (link naar Sandy's natuurfoto's in mijn linkse kolom).
Startpunt: aan de kerk in het centrum van Roborst, deelgemeente van Zwalm.
Parking: normaal op het dorpsplein voor de kerk, maar door wegenwerken buiten centrum.
Afstand: rondwandeling van 11 km.
Wandelwegen: straten door landelijke omgeving, betonnen verkavelingswegen, tegelpad langs de Zwalmbeek, onverharde weg in de omgeving van de Molenbeek.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Waterkersgrachten wandeling en richtingswijzer opgedrukt.
Het begin van de wandeling was deze keer moeilijk, geen wandelbord en bewegwijzering in het centrum van Roborst omdat de dorpskern helemaal was opgebroken voor nieuwe straten en dorpsplein.
Gelukkig hadden wij op voorhand een plannetje afgedrukt zodat de wandelroute toch nog ietsjes duidelijker was.
Een afdruk van het plannetje kunt je downloaden::
Starten doen wij aan het opgebroken dorpsplein waar de fraai vroeg gotische Sint-Dionysiuskerk staat, toegewijd aan Sint-Denijs.
De driebeukige kruiskerk oorspronkelijk uit de 13de eeuw is in 1767 grondig verbouwd.
De kerk heeft een prachtige achthoekige westtoren met barokke spits en een gotisch koor.
De Sint-Dionysiuskerk is samen met de ovale kerkhofmuur en inkompijlers beschermd als monument.
Voor de kerk op het dorpsplein staat het standbeeld van de Waterkersplukster, Roborst is bekend omwille van zijn waterkers teelt.
Wij wandelen de Borstkouterstraat lichtjes bergaf en slaan de eerste straat rechts in, de Fonteinstraat.
De Fonteinstraat genoemd naar de fontein met bronwater die er waarschijnlijk niet meer staat, deze bevloeide een beek die dient voor de waterkersgrachten met kwekerij ten noordoosten van Roborst.
Verderop via de Herpelstraat (spoorweg oversteken) en Bruggehoek bereiken wij de Zwalmbeek.
Wij steken de brug over en gaan over het betegeld pad langs de Zwalmbeek, opvallend is de rij knotwilgen langs de beek waaronder enkele oude exemplaren.
De Zwalmmolen is ons volgende bezienswaardigheid, deze beschermde watermolen is in 2010 terug maalvaardig gerestaureerd en is voorzien van een kleine waterkrachtcentrale.
Tegenover de molen ligt het molenaarshuis met gesloten hoeve, gerenoveerd in 1995 en heringericht als horecazaak.
Op de andere oever van de Zwalmbeek staat ook nog het sluishuisje, hier worden streekproducten verkocht.
Wandelen flink bergop de Rekegemstraat af en vervolgens brengt de Krekelstraat ons naar de hogerop gelegen kouter, enkele vergezichten op Munkzwalm en omgeving.
In de Krekelstraat staat de Pedes molen aan de Zweedebeek is een zeer oude watermolen genoemd naar Benjamin Pede (vroeger eigenaar).
Verderop links een mooi uitzicht op het dorpje Hundelgem.
De Molenweg is een glooiende weg door het veld met mooie vergezichten, het dorpje Velzeke waar wij moeten zijn ligt rechtsvoor.
Velzeke een deelgemeente van Zottegem ligt op een knooppunt van twee Romeinse heirbanen, dit zijn oude kasseiwegen uit de tijd van het Romeinse rijk.
De Paddestraat is er één van, deze beschermde kasseiweg heeft een belangrijke archeologische waarde en is bekend in de Ronde van Vlaanderen en andere voorjaarsklassiekers.
In de Paddestraat staat het Provinciaal Archeologisch Museum, is een Gallo-Romeins museum dat de prehistorie, de Gallo-Romeinse tijd en de vroege middeleeuwen van de provincie Oost-Vlaanderen belicht (niet bezocht).
Tegenover het museum staat het monument van de Ronde van Vlaanderen, een cirkel met steen in.
Op het monument wordt elke editie van de Ronde van Vlaanderen de winnaar bijgezet.
De historische hoeve het Schaliënhof, beschermd als monument staat aan de Paddestraat 26.
Wij vervolgen hier de wandeling en nemen de onverharde weg langs de hoeve.
Spoedig zitten wij in de groene omgeving met links uitzicht op het Sint- Franciscus ziekenhuis.
Na even verharde weg onder de voeten gaan wij via een draaimolen de Molenbeekvallei binnen.
Eerst hebben wij links en rechts uitgestrekte weilanden, daarna volgen wij een smal pad langs de ongerepte natuur van de Molenbeek.
Op de grens van Velzeke en Roborst steken wij de Zwalmbeek terug over.
Ter hoogte van de Zwalmbeek staat er een Waterkersgracht, heel veel waterkers is er niet op te zien.
De Borstkouterstraat brengt ons terug naar het centrum van Roborst, het einde van een mooie wandeling die het vooral van de mooie vergezichten moet hebben.
Tips / opmerkingen: meer informatie over de watermolens: Zwalmmolen
Pedes molentje
Alles over het Provinciaal Archeologisch Museum te Velzeke:
Wandeldatum: 25 augustus 2017, tijdens de jaarlijkse vakantie die dit jaar doorging in de Vlaamse Ardennen.
Start / parking: op De Vesten, is een parking vlakbij de Markt waar de auto gratis mag staan.
Afstand: rondwandeling van 4,4 km.
Wandelwegen: De Muur een kasseiweg stevig bergop, straten in het centrum, onverharde weg in en rond het abdijpark, jaagpad langs de Dender.
Bewegwijzering: verschillende wandelknooppunten volgen van wandelnetwerk Bronbossen, Vlaamse Ardennen.
De door ons af gewandelde
wandelknooppunten: 51 - 50 - 49 - 48 - 47 - 53 - 52 - 51, wandelplannetje:
Wij wandelen weg van de parking en gaan ter hoogte van een waterpartij die bestaat uit fonteinen omhoog (langs huisnummer 7) .
Wij volgen de Hooiweg een kasseiweg stijl omhoog met links het Grupellopark.
Het Grupellopark ligt op de flank van de Oudenberg en is het steilste park van Vlaanderen.
Bovenaan in het park staat het imposante vergulde Heilig Hartbeeld, dit standbeeld is in 1920 opgericht uit dankbaarheid voor het einde van de Eerste Wereldoorlog en het behoud van de stad.
Het Heilig Hartbeeld waakt als het ware over de stad, vanaf het beeld hebben wij een prachtig zicht op Geraardsbergen.
Achter het beeld steken wij de dwarsweg over en gaan nog steeds bergop.
Zo komen wij uit aan de legendarische Muur een kasseiweg die bekend is geworden door de Ronde van Vlaanderen, hij wordt de kuitenbijter genoemd.
Voor de wandelaar is het nu maar een korte beklimming richting top van de Oudenberg, voor de vele wielertoeristen die onder aan de voet beginnen is het een zware inspanning.
Eens boven op de top zitten wij op 110 meter boven de zeespiegel en hebben wij een mooi uitzicht vanaf het uitkijkpunt.
Op het hoogste punt staat de kapel van Onze Lieve Vrouw van den Oudenberg, een bedevaartkapel.
Deze fraaie Mariakapel in nieuw- barokstijl is gebouwd in 1905 ter vervanging van een kleinere kapel die uit de 17de eeuw stamde.
De kapel is volledig gerestaureerd in 2006 en is samen met de Muur, kasteel Oudeberg en omgeving erkend als beschermd cultuurhistorisch landschap.
Vlak achter de kapel ligt kasteel Oudeberg, gebouwd in de 19de eeuw.
Door de jaren heen veel verbouwingen doorstaan is nu terug in de oorspronkelijke staat gebracht.
Het kasteel met sprookjesachtige look is gelegen op een unieke locatie en heeft een 4 ha groot domeinpark, kasteel is heringericht in feestzalen.
Ter hoogte van de parking aan de Driepikkel (straatnaam) gaan wij linksaf, flink bergaf.
Komen uit in het centrum van Geraardsbergen en volgen richting wandelknooppunt 49, is klein gedeelde van de Oude Steenweg afwandelen en ten hoogte van huisnummer 18 afslaan.
Via de Lorreinestraat bereiken wij het oude abdijpark, een park van 12 ha met klein arboretum (enkele zeldzame boomsoorten) en aangelegde vijver.
Volgen het wandelpad doorheen het park en staan daarna aan de gebouwen van de Sint-Adriaansabdij.
Van de op het eind van de 11de eeuw gebouwde Benedictijnenabdij staan enkele nog het poortgebouw, abtenhuis en het koetshuis overeind.
Het abtenhuis functioneert vandaag als museumgebouw er zijn schilderijen, prachtig meubilair en ook het beroemde Chantilly kant te bewonderen.
Op de verdieping van het abtenhuis is er het lucifermuseum, sigaren- en pijpenmuseum (alles was tijdelijk dicht wegens restauratiewerken).
Wandelen verder naar knooppunt 48 en volgen er het jaagpad langs aan de Dender.
Onmiddellijk zien wij op de andere oever van rivier de Dender het kasteel van Boelare staan.
Het fraaie kasteel ligt hier in een groene oase en bestaat uit een L-vormig wooncomplex, kapel en bijgebouwen.
Vandaag is er na grondige restauratie een rusthuis in gevestigd, Rusthuis vzw Baronie van Boelare, genoemd naar de machtige baronfamilie die hier in het kasteel zetelde van 11de tot 13de eeuw.
Jammer genoeg belemmeren bomen een goed uitzicht op het kasteel en een brug over de Dender ligt hier niet.
Wat wij wel duidelijk zien liggen is het oude tolhuisje langs de Dender, dacht eerst dat het de kapel was.
Stappen verder langs de Dender tot in het centrum van Geraardsbergen waar de Wijngaardbrug een hefbrug wordt overgestoken.
Aan de Dender ter hoogte van de Begijnhofkaai staat de Rijksmiddelbare school, gebouwd op de grond waar vroeger een begijnhof stond.
Het stijlvolle schoolgebouw is gebouwd in neoclassicistische stijl rond 1880, met uitbreidingen in de 20ste eeuw.
Verderop steken wij de Grotestraatbrug over, is ook een hefbrug met bewegingsmechanisme in de vier hoektorens.
Na het passeren van de hefbrug staat er een klein informatiebordje over de Muur, wij zitten terug aan de voet van de befaamde Muur.
De Grotestraat een winkelstraat loods ons richting Markt.
Op de Markt staat het neogotische stadhuis met groot zadeldak met ronde hoektorens en dakkapelletjes en bekroond met een dakruiter.
Onderaan de monumentale bordetrap staan twee leeuwenbeelden die het wapenschild van Geraardsbergen dragen.
Voor het stadhuis staat de fraai gotische fontein De Marbol, er stroomt bronwater uit.
Links van het stadhuis staat het Manneken Pis van Geraardsbergen, het zou aanzienlijk ouder zijn dan het bekende Manneken Pis van Brussel.
Enkele rijen Manneken Pis in zijn kostuums staan boven de balie van de toeristische dienst tentoongesteld.
Voorts wordt de Markt gedomineerd door de Sint-Bartholmeüskerk, verbouwd in neogotische stijl eind negentiende eeuw.
Het interieur van de kerk is ook een kijkje waard: prachtig barokhoofdaltaar, biechtstoelen in Lodewijk XV- stijl en neogotische preekstoel en enkele mooie schilderijen.
Wij wandelen helemaal rechts om de kerk heen en staan iets verder terug aan ons beginpunt De Vesten.
Tips / opmerkingen: de geschiedenis van Geraardsbergen:
Niet zien staan, in het Grupellopark staat ook nog het monument van Den Olifant.
Geraardsbergen is bekend om zijn originele mattentaarten, een bladerdeeg gebakje gevuld met lekkere mattenspijs (matten zijn gestremde melk).
Wandeldatum: 24 augustus 2017, tijdens de jaarlijkse vakantie die dit jaar doorging in de Vlaamse Ardennen.
Startpunt en parking: Sint-Sebastiaansplein in Michelbeke, deelgemeente van Brakel.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: rustige straten, betonnen verkavelingswegen en wandelpad.
Bewegwijzering: grote zeshoekige bordjes met Zwalmpad op en richting pijl.
Wandelbord: niet aanwezig.
De huidige Sint- Sebastiaanskerk hier gelegen aan het Sint- Sebastiaansplein is gebouwd in classicistische stijl rond 1794, maar heeft nog een originele laatgotische westtoren uit 1520-1530.
De fraaie hoeve die rechts van de kerk staat is de Sint-Michaelshoeve, is een kaashoeve waar men dagverse hoevekaas en boter verkopen.
Op het Sint- Sebastiaansplein ter hoogte café Manger staat een infobord met uitleg over het Zwalmpad (zie foto 3).
Wij wandelen eerst de dorpskern uit langs de Nieuwstraat.
Slaan verderop linksaf de Dorrebeekstraat in, straat genoemd naar het beekje dat hier loopt.
Wij klauteren stevig bergop via de Bieststraat en Hoogkouterstraat en passeren onderweg enkele oude boerderijtjes.
Vooral veel maïsvelden zijn hier te vinden op de kouter (kouter is een uitgestrekt akkerland).
Op het hoogste punt zien wij prachtige panorama's op de heuvelachtige streek, de Vlaamse Ardennen.
Ook in de Kraaiestee een weg die flink naar beneden gaat hebben wij nog vergezichten op de glooiende akkers.
Na het oversteken van de weg Zottegem - Brakel wijken wij even van de wandelroute af, wandelen een honderd meter rechtdoor.
Rechtsaf, voorbij een mooie kasteeldreef ligt het geklasseerde kasteel van Lilare.
Het goed bewaard gebleven kasteel uit de 18de eeuw is een overblijfsel van de heerlijkheid Lilare en was dus in bezit van de families van Lilare.
In 1938 werd het kasteel verkocht aan het Klooster van Opbrakel en is nu er het Sint Franciscus instituut gehuisvest, middelbare school met internaat.
Wij keren op ons stappen terug en volgen na het oversteken van de Zwalmbeek de oude spoorwegbedding.
De spoorweglijn Aalst-Zottegem-Ronse aangelegd in de periode 1876-1885 diende destijds om de mijnwerkers uit deze streek te vervoeren naar de koolmijnen van Borinage.
Vandaag is de oude spoorwegbedding heringericht als een toeristisch fiets- en wandelpad dat bij de officiële opening in 1985 tot Mijnwerker pad werd omgedoopt.
Vanaf het Mijnwerkers pad hebben wij uitzicht op de groene Zwalmvallei.
De kronkelende Zwalmbeek die hier loopt is moeilijk te zien omdat de oevers van de beek overwoekerd zijn met netels en onkruid.
Uitzicht op Michelbeke met zijn Sint- Sebastiaanskerk hebben wij verderop rechts.
De achterkant van het voormalige stationsgebouw van Michelbeke wordt gepasseerd, vanaf het Riedeplein is de voorkant te zien.
Voor wij de Groenstraat oversteken en het Mijnwerkers pad verder volgen wandelen wij eerst even naar rechts, brug over de Zwalmbeek.
Vanaf de brug hebben wij een beter zicht op de beek.
Verderop langs het Mijnwerkers pad staan knotwilgen en bevindt zich rechts een erg vochtig gebied met broekbossen.
Een klein natuurgebied, de Boembeke poel is aangelegd enkel jaren terug langs het wandelpad, is te bereiken via een knuppelpad.
Op een infobord staat geschreven: deze poel werd gegraven in de oorspronkelijke Zwalmbedding, zo herstelde Natuurpunt negentig meter landschappelijk erfgoed.
De poel herbergt kikkers en libellen volgens het infobord, maar dit klopte niet hij stond gewoon kurkdroog.
Wij verlaten het Mijnwerkers pad en volgen de Boembeke, een straat genoemd naar het gelijknamig beekje dat hier ergens stroomt (beekje niet gezien).
Spoedig hebben wij rechts een prachtig panorama op het naburige dorpje Rozebeke.
Juist voor een bocht naar links staat een gesloten hoeve uit baksteen uit de eerste helft van de 20ste eeuw, gebouwd naar verluidt op de plaats van een oude boerenhuis dat de "Bombeke"werd genoemd.
Iets verder ligt de D'Afspanninghe, voor huifkar tochten door de prachtige streek kun je hier terecht.
Het verlengde van de Boembeke is de Heksteelstraat een straat die flink bergop loopt.
Eenmaal boven, een prachtig uitzicht op het heuvelachtig landschap.
Onderweg richting dorp passeren wij nog enkele kapelletjes, de Kruislieveheer kapel en de Sint Sebastiaan kapel.
Daarna is het terug dalen richting de dorpskern van Michelbeke, de kerk zien wij al van verre liggen.
Tips / opmerkingen: Michelbeke wordt ook wel eens het bloemendorp genoemd, niet veel van gemerkt.
Meer info over de Zwalmbeek:
De geschiedenis van het prachtige kasteel van Lilare:
Wandeldatum: 22 augustus 2017, tijdens de jaarlijkse vakantie die dit jaar doorging in de Vlaamse Ardennen.
