Ik heb een selectie van 50 foto's aan het album toegevoegd (ingevoegd op datum). Via deze link (enkel de foto's van de reis) of door in de linkermarge op 'Album Vertrek & Reis' (ganse album) te klikken kan u de reeks bekijken. De volledige reeks van de 70 nieuwe foto's is te bekijken via de blog 'Gambia, land van de glimlach'  (zie linkermarge).

De medechalangers de Zandhappers hebben hun doel bereikt. Vandaag is hun ambulance officieel overgedragen aan de bevolking van Bantu Kunku. De feestelijk heden zijn uitgebreid op de Gambiaanse Tv geweest.

03-11-2008 om 23:11 geschreven door Webbie

Vandaag heb ik een 100-tal nieuwe foto's mogen ontvangen. Ze zijn inmiddels toegevoegd aan het album! Haal een frisse pint, neem een luie stoel en geniet mee via deze link (enkel de foto's van de reis) of door in de linkermarge op 'Album Vertrek & Reis' (ganse album) te klikken..

Broos heeft zijn reisverslagen van dag 13, 14 en 15 ingestuurd . Even terugscrollen naar beneden of de betreffende reisdagen in linkermarge hiernaast aanklikken.

Veel leesplezier.

[Nota van Broos] De vestandhouding binnen de Desert Lions teams en de adoptie teams (en nu ook Welpje) is voortreffelijk, al onze auto's hebben de rit wonderbaarlijk doorstaan. Nu is het tijd om onze projecten te bezoeken. Later meer nieuws.

01-11-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

[Strooien]   Deze ochtend lieten de meesten de bedorven eieren aan de kant liggen en namen genoegen met een broodje konfituur en een kopje koffie. Toen we het hek van de lodge die morgen doorreden werden we bestormd door honderden kinderen die onze auto's beklommen om ons zo te vergezellen naar hun typische Afrikaanse dorpje.

Aangekomen onder de eeuwenoude boabab op het dorpsplein werden we verder welkom geheten door een bonte mengeling van zingende en dansende vrouwen en iedereen werd uitgenodigd om samen met hen te dansen op het Afrikaanse ritme. Zelfs de dorpsoudsten hadden hun hutjes verlaten om een verwelkomingswoord te richten aan hun blanke vrienden. De lokale voetbalbeloftes van het dorp daagden de mannen uit voor een matchje voetbal, wat we gretig aanvaarden. Alhoewel onze tegestanders grotendeels uit blootvoetse meisjes bestond hadden onze europese spelers het behoorlijk zwaar om in het het zand de bal naar de goal van de tegenstanders te loodsen. Bij elke voltreffer van ons elftal werden ze door een hondertal kinderen bestormd en gefeliciteerd, terwijl de rest van de kinderen ergens op onze arm zaten of zich stevig aan onze handen vastklampten. Na een dag van feest en spel keerden we naar onze lodge terug waar lokale dansers en muzikanten de avond verder omtoverden tot een groot feest! En hoe later op de avond, hoe zwarter het er aan toeging doordat de lokale bevolking gewoon uit de duisternis opdoken om samen met ons mee te feesten. Dit is pas Afrika op zijn best!!! Zie album voor meer foto's van dag 20.

30-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

Om 05:00 's morgens zette de karavaan zich in beweging met het kompas richting Banjul. Langs oerslechte wegen -waar meer naast als op de weg wordt gereden- kwamen we maar met een slakkengangetje vooruit. Zo berreikten we de Gambiaanse grens ergens tegen de namiddag.

Na een beetje verwarring bij de grensformaliteiten konden we toch eindelijk de eerste meters op Gambiaans zand afleggen en kwamen we om 17:00h -slechts één uurtje te laat- aan bij de ferry die ons "THE GAMBIA" zou overloodsen.

		Toen we de zuidelijke oever bereikten was de avond reeds gevallen en zou de rest van de rit richting Kartoeng zich in de duisternis én onder escorte van de lokale zwaantjes met veel vertoon verderzetten. Eenmaal in Kartong (1645) aangekomen werden we reeds verwelkomd door zingende en wuivende mensen langs de weg.
Alle deelnemers waren echter zodanig uitgeput dat we vlug onze intrek namen in de primitieve hutjes van de equator lodge. De muggen en kakkerlakken konden ons die nacht niet weerhouden te slapen.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

[Bellinda] Vandaag niet zoveel meegemaakt, iedereen blijft lachen en wil een praatje maken, sommige zijn zelfs te vriendelijk !!! Ook van alle beesten op de kamers: van kikkers tot kakkerlakken, ja zelfs in ons hotel !!!!   Kura is wel terug een ganse dag bij ons mogen vertoeven in het zwembad, het is tenslotte ook haar vakantie! In de namiddag zijn we naar een apenbos in Kololi geweest, de beesten komen uit je hand eten en kruipen in je nek al stinken ... het is ne keer iets anders.

Onzen taxichauffeur Dizzy met de groene taxi, by the way met een echte oerdegelijke Mercedes, had vandaag weer het voorrecht om met ons de dag te spenderen ... maar toch terug moeten onderhandelen voor de prijs. Verder waren we content want je moet toch iemand kunnen vertrouwen om door de sloppenwijken te rijden .... he's the guy .

Eenmaal de weg op en eenmaal buiten je hotel is het echt armoede troef, een ware kakafonie van alles en nog wat, en overal geiten op de weg -lelijke beesten, niet te doen- alla "Keizer Kusco", en koeien die gewoon doodleuk de weg overlopen, iedereen aan de kant, no problem in The Gambia!!!!  Alles in een zeer traag tempo, zonder verkeersregels, een chaos maar in slow motion.

Het leukste nieuws van de dag: daarjuist is gans het konvooi onder politiebegeleiding ons hotel gepasseerd . Echt een raar gevoel, ik heb ze zien passeren met grote sirenes, indrukwekkend, echt tof , had er graag in de auto gezeten, er bijgeweest !!!!!  Had ook graag aan iedereen ne knuffel gegeven, maar ze konden niet stoppen doordat de politie hen begeleide,...spijtig , maar allé, ze hebben het gehaald, ze zijn in 'The gambia'. Ongelooflijk wat ze verwezenlijkt hebben, hoedje af en veel respect !!!

Morgen komen ze mij halen om naar het feest te gaan van de challenge, georganiseerd door the Jammeh Foundation denk ik. Het zal een kleurrijke en feestelijke dag worden, en zeer zeker een blij weerzien! Er zullen traantjes vloeien!!!

Morgen een uitgebreid verslag , allé, het is te zien wanneer het feest gedaan is, .......we gaan er enen op drinken he jongens,  santeeeeeeeeeeeeeeee!!!!   groetjes van welpje en de Desert Lions

[nvw] Ons welpje Bellinda heeft tevens een eigen blog "Gambia, land van de glimlach", waar zij haar persoonlijke ervaring van in The Gambia neerpent. De link is tevens opgenomen bovenaan in de linkermarge.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

28-10-2008 om 21:45 geschreven door Webbie

[Bellinda]

Vandaag was de afspraak dat wij hen gingen bezoeken waar ze woonden en dat we naar haar schooltje gingen om regelingen te treffen ivm haar betalingen en dergelijke. Eerst -zoals verwacht- ons moeten sterk houden om met de taxi te onderhandelen, heel belangrijk hier om eerst de prijs te bespreken vooraleer je vertrekt : we hebben echt staan ruzie maken met wel 6 chauffeurs om een agreement te halen van wie mag ons voeren en voor hoeveel dat mag kosten maar dan is ons Bellinda wel klein maar niet op haar mondje gevallen hé .

We bekomen een prijs van 800 dalassi om voor ons een paar uur te rijden waar we willen met "Dizzy ", een oud uitziende man maar is eigenlijk maar 47 jaar. Wel eerst gezegd waar allemaal naartoe ... echt een heel gedoe, allé vooruit alles ok. We komen in de taxi, on the road, en hij begint eraan: eigenlijk moet ik 1200 dalassi vragen maar voor jullie mag het 1000 dalassi zijn ; lap het was al van dat ,... ik terug moeten onderhandelen voor de eerste prijs,....het kwam wel goed, ...we trust you !!!!
Na wat geld te wisselen in een 'exchangeburo'  back on the road, van stof, veel volk, ezels, oude karren, winkeltjes in oude metalen koten en ruines, armoede troef, echt, ... schockerend eigenlijk. Je moet dit gezien hebben om te geloven maar iedereen lacht, ongelooflijk !!!!  

Toegekomen aan het schooltje van Awa en Adama en Kura, Glory Baptist school and nursery, wandelend door een oude versleten metalen deur worden we begeleid door Neema en de schooldirectrice Veronique !! Kindjes aan alle kanten en een hels lawaai, iedereen is aan het zingen of teksten aan het opzeggen, je moet weten dat er hier nergens ramen in de muren zitten, alleen beroeste metalen roosters.

We laten hen inschrijven voor een nieuw schooljaar, boeken, uniform en het busvervoer (niets vergelijkend hoe het er bij ons aan toe gaat !!!!!) en jawel altijd onderhandelen en tellen . We zijn ook de klasjes gaan bezoeken waar ze moeten zijn ,...kindjes overal met allen een blauw uniformpje aan , velen hebben een loopneus en zijn aan het wenen, anderen zijn content ons te zien en komen op ons af, geven ons een hand en een knuffel ,...ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn knuffels dat ik mee heb uit te delen, met tranen in de ogen ,.....

Toch heb ik ook moeten vaststellen dat ze hier wel degelijk studeren; in het engels en ook hun toetsen moeten maken,...1 persoon aan een tafeltje, een oude man , is degene dat alles verbeterd in de schriftjes en erop toeziet dat alles vlotjes verloopt.Terug in de taxi volgens onze afspraak met de chauffeur, rijden we naar hun huis in Bakau, een 20 minuutjes van ons hotel. Maar tijdens de rit wordt de weg alsmaar slechter en slechter, putten van jewelste en we rijden echt in de sloppenwijken van Bakau. Dit is pas echte armoede, mensen aan de kant die iets minder lachen, de sfeer wordt wel iets anders, onze chauffeur begon terug over de prijs, de weg was te slecht om nog voor die prijs door te rijden en er kwamen dalassi bij. Ongelooflijk toch!! We hebben dan toch wijselijk besloten om niet verder te gaan. Ondertussen waren we al ergens geparkeerd en we voelden ons al niet meer op ons gemak, we moesten hier weg. Spijtig voor Kura en haar mama maar het kon niet anders. We hebben hen afgezet niet ver van hun woning en wij zijn moeten terugkomen

Voor morgen hebben we terug een afspraak gemaakt met Dizzy om Kura te gaan halen in Bakau en bij ons te brengen naar ons hotel, een dagje terug aan het zwembad, terug onderhandelen over de prijs om weer voor geen verassingen komen te staan. We hebben er vertrouwen in. We zien wel en we we hebben ook een uitstap gepland naar de Serekunda Market maar misschein is dit ook beter als de Desert Lions ons hierbij kunnen vervoegen, kwestie van een beetje extra veiligheid in te bouwen
Een lang verhaal, hoop morgen nog een stukje te schrijven .....

Wordt vervolgd,   Groeten van Bellinda, Miriam en Linde
xxx


 

28-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

		Iedereen spreekt je aan, ... gaan ontbijten en eens rondkijken waar we eigenlijk zitten (bij aankomst gisteren was het al pikkedonker). Het hotel is eigenlijk veel te chic voor de reden van de reis enfin, later blijkt dan weer dat je eigenlijk
wat goed moet zitten om je nog altijd goed te voelen na een dagje  Gambia . Zo rond 11.00u is het kindje dat Miriam (vriendin) en haar gezin nu al 2 jaar financieel steunen bij ons op bezoek geweest, de hoogzwangere mama (Neema) en nog een tweeling van 9 (Awa en Adama)  waren er ook bij; Kura heet ze.  Een klein schaapje van 4,5 jaar oud en spreekt geen Engels , ze heeft een loopneus en een grote hoest. De mama trekt zich weinig aan en wij geven haar medicatie om haar wat beter te voelen.
		Ze krijgen kadootjes en zijn er verschrikkelijk blij ermee!! Even later allen het zwembad in, ne keer drinken en iets eten  en ondertussen stond hun taxi al een ganse dag te wachten aan de receptie Echt ongelooflijk hoe het hier allemaal geregeld is. Neema had een afspraak met de taxidriver voor 2 uur voor een bedrag van 300 dalassi (heen en terug), maar wij wisten niet dat hij stond te wachten, wij dachten dat diene mens al lang weg
was en dat hij ging terugkomen to collect them. Niets was echter minder waar, wij komen buiten en ja de prijs ging natuurlijk de hoogte in, 1000 dalassi en nen hoop ambras, een geruzie in de bakkende zon ... niet te doen ... maar uiteindelijk eind goed al goed, voorlopig toch ....

27-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

LacRose - Dakar



Op het einde kan u nog meerdere filmpjes bekijken

27-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

26-10-2008 om 23:49 geschreven door Webbie

[Bellinda] Beste mensen,   Ik kan me indenken dat jullie al gedacht hebben waar ik met mijn verhaaltjes zit. Welnu, ik heb mijn laptop niet mee omdat het in de eerste plaats  onzen Dennis de zijnen is en hij kijkt hier graag mee naar 'big en betsy'. Bovendien was hij te zwaar om overal mee te nemen en de kans dat ze hem hier stelen is meer dan waarschijnlijk Vandaar dus mijn zoektocht om een pc te vinden om op mijn gemak te kunnen brouwsen zoals ze dat hier noemen.
Zondag 26/10 8.00: 's morgens vertrokken, 10 graden en vol spanning, ... overal wachten, sms'jes krijgen van iedereen, .... meelopen met de donkere mensen allen naar de incheckbalie voor Banjul/Dakar, toen al een kleurrijk volkje te bemerken ,... De vliegreis duurde 6 uur met een tussenstop in Dakar, ... de zon schijnt en het is buiten bakken, -48 graden aub-, ons Bellinda kreeg al de schrik!!!! Wat gaat dat in Gambia zijn ??? Aangekomen op de luchthaven, de warmte valt letterlijk op je kop!!! Overal mensen en geroep, niets is  gestructureerd, iedereen de stinkende op en naar de inkomhal, al bakken, echt!! Verschillende kruiers proberen je te helpen met je valiezen, wij denkend hoe vriendelijk, maar eigenlijk gaat het alleen om geld, dat weet je pas later als je op een paar min 15 euro moet betalen om je kar te duwen naar de taxi, ... maar allé, we waren content dat we er waren en namen dit erbij, ne klik maken hadden ze ons gezegd!!!We stappen allen de taxi in, and off we go, ... met een oorverdovend slechte en luide radioinstallatie met Gambiaanse muziek.

Onderweg al eens mogen proeven hoe het hier eigenlijk aan toegaat, overal bedelende mensen op straat, geen verkeersregels (bijna ons de kop ingereden tegen ne mercedes van 1970), een lawaai, vuil, ... ondanks dit alles te ondergaan zat ik met ne smile op mijn gezicht tot achter mijn oren, ... dit is de reden waarom ik hier ben,  een paar van die mensen kunnen helpen, hun kinderen naar school te krijgen .... en de sfeer, gewoon iets dat je moet  meemaken

In het hotel toegekomen ging alles veel vlotter, terug iedereen supervriendelijk en iedereen noemt je bij je voornaam, en drie jonge dames alleen op stap vraagt om aandacht natuurlijk, ... keep on smiling !!!Na het inchecken in onze hutten zijn we moe en content gaan slapen (eerst ik nog een dikke beest doodgedaan dat ik nog nooit gezien had , ......we zijn er !!!

Groeten vanuit het bakkende Gambia, ... Bellinda, Miriam en Linde, .....xxx

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Evelyne

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Strooien

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Christel

26-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

 

25-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

"Het was een chaotische, Afrikaanse, bedrijvigheid bij de tocht over de rivier van Rosso - Mauritanië naar Senegal. Tientallen mensen bieden hun diensten aan om je tegen een vergoeding te helpen. Militairen, politie en douane in onbestemde uniformen en kantoren maken deel uit van het 'overgangsritueel' in de hoop dat ook zij er een 'petit cadeau' aan overhouden. Er word op fluitjes geblazen, commando's uitgedeeld, aanwijzingen gegeven, handen geschut, over voetbal gepraat en wij proberen samen met onze vrienden een weg te vinden in deze kakofonie van geluiden en kleurrijke beelden.

Een jonge man krijgt van enkele omstanders een flink pak slaag omdat hij een oudere niet respectvol heeft behandeld. Aan beide kanten van de rivier de Senegal staat men er op om de auto te wassen hetgeen wij vriendelijk doch resoluut weigeren. Ida en Danielle verdwijnen in smoezelige, huisjes die dienst doen als kantoren voor de autoriteiten. Vrouwen worden nu eenmaal anders behandeld dan mannen. Georges en ik wachten, verplaatsen en beschermen de auto's tegen al te opdringerige belangstellenden.

Aangekomen op de camping L' Ocean op de Langue de Barbarie in St Louis is dan ook de eerst vraag van de reizigers na de begroeting: 'wat hebben jullie betaald en hoe lang duurde de grensovergang'. Sommige komen huilend aan en hun verdriet wordt vergroot als zij vernemen dat de beide grenzen en de overtocht ons slechts 23,50 Euro heeft gekost. Het record wordt gevestigd door een Japaner op de fiets die 2 Euro betaalde. Hij spreekt geen woord Engels of Frans of hij doet alsof. De meeste zijn tussen de 80 en 100 euro kwijt vooral aan de vele tussenpersonen die zich aanbieden.

Camping L' Ocean
De reputatie van camping L' Ocean - Hotel Dior was al vooraf bekend en onze verwachting werd geheel waargemaakt. Tien jaar geleden is Dior, de eigenaresse, begonnen om op smalle landtong 'Langue de Barbarie', als één van de eerste gestart met een camping-hotel. Inmiddels is het uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats voor 'overlanders' van alle nationaliteiten. Mooi aangelegde tuinen, een gezellige bar, een sfeervol restaurant en charmant personeel zijn kenmerkend voor het terrein dat begrensd wordt door de Atlantische oceaan en de rivier de Senegal. De kapitein op dit schip is een kleine, slimme, Senegaleese met de voornaam Dior. Onze reisgenoten George en Danielle kennen haar al vanaf de start van het bedrijf.

Wij hebben besloten om hier net zo lang te blijven tot we weer op orde zijn met de auto, de website en met onszelf. Onze Franse vrienden zijn ondertussen vertrokken naar hun huis in de Cassamance en wij zullen hun begin december gaan opzoeken. Nu wij hier al een paar dagen verblijven gaan wij ons steeds meer thuis voelen. Omringd door medereizigers, weerzien van eerder ontmoette overlanders, het personeel, het geluid van de oceaan, dat alles maakt camping L' Ocean een onvergetelijke plaats. Waypoint Camping L' Ocean: 15° 59. 84.4' N - 16° 58. 85.4' W"

Camping L'Ocean		Camping L'Ocean

25-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

24-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

Ze zijn terug !!!

Niet terug in België natuurlijk maar wel terug in contact met ons. Hun eerste berichtjes:

16:48: Na een paar dagen zonder contact met de buitenwereld het volgende nieuws: met alle desert lions gaat het opperbest alhoewel er sommigen heimwee hebben naar hun lief en anderen afkick verschijnselen hebben naar het gerstennat van bij Peken .Onze adoptie teams doen het ook voortreffelijk helaas hebben de butékes hun carterpan kapot gereden, notabene op de laatste zand heuvel voor de grote weg. Op dit moment is de reparatie bijna een feit. Straks meer nieuws!

21:05 (bericht van 627; de butékes): Vandaag de laatste dag in de Sahara doorgebracht . Een enige belevenis. Op het einde nog een barst in het karter gereden. Nogmaals gered door de "desertlions", prachtige kerels! Morgen rijden we naar de grens met Senegal - tot St. Louis (500 km).
Alles picobello in orde.

[nvw] Alle teams hebben inmiddels de Sahara getrotseerd en zijn aangekomen bij Auberge Sahara in Nouakchott, de laatste grote plaats in Mauritanië. Morgen gaan ze via Rosso naar de grensplaats Diama om Senegal binnen te rijden.

24-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie