A daring challenge from Antwerp to Banjul 11/10/2008 - 31/10/2008.
Acht leden van HDC-Flanders vonden de perfecte uitdaging in een hoogst verleiderlijke mix van een gewaagd AVONTUUR voor het GOEDE DOEL.
21-10-2008
Reisverslag dag 11
[Broos] Gisterenavond op de briefing zijn de teams samengesteld om de Sahara te doorkruisen. Ons team wordt versterkt met drie Nederlandse heren
die met een Ford ambulance rijden nl de Zandhappers. Broos heeft de taak als groepsverantwoordelijke toegedeeld gekregen ... als dat maar
goed gaat .
Het vertrek is om 07u30 voorzien en de Zandhappers staan reeds op post maar dat is buiten de Desert Lions gerekend: de Seat slaapt nog , anderen zijn nog aan het ontbijten. Twee dames van de laatst vertrekkende groep vragen of zij niet al kunnen vertrekken en gretig gaan we op hun voorstel in. Als we dan uiteindelijk willen wegrijden krijgen de Buteekes hun bolide niet meer in achteruit . De Seat, nog niet goed wakker, trekt meteen zijn overall aan en begint te sleutelen, een half uurtje later is de kus geklaard. Bij de grens aangekomen sluiten we gewoon aan bij de andere teams .
De eerste formaliteiten gebeuren bij de gendarmerie, dan bij de douane (die meestal lastig doen en wat cadeautjes moeten worden toegestopt, de Fortis polo'tjes komen goed van pas). [nvw - Ze moesten eens weten wat die nu nog waard zijn .] Geloof het of niet, we rijden iets verder waar een Sergeant Garcia type ons een volgnummer in de hand duwt en ons doorverwijst naar een collega van hem, gezeten aan een versleten tuinset onder een olijfboom, en ons het land uit schrijft!!!!
Een ritje in niemandsland onder begeleiding van onze gids Ahmed op een weg die deze naam niet waardig is, slingerend door een mijnenveld, hier en daar autowrakken als stille getuigen van roekeloze chauffeurs of ... gaat het hier om intimidatie of nog iets anders?!?!
Aan de Mauriétaanse grens gekomen gaan de poppen aan het dansen: een militair met een Bedoienen masker en getooid met een zonnebril en
handschoenen voert het woord. Zijn lichaamstaal spreekt boekdelen en ondergetekende kent die taal op zijn duimpje . Ik wordt naar het bureau gebracht ... Een echte puinhoop: het logboek waar al onze gegevens worden in genoteerd doet mij denken aan mijn legertijd, toch al ruim 20 jaar geleden. Drie militairen houden mij gezelschap. Buiten wordt er geroepen en getierd, geen idee wat er buiten gebeurt maar dit ruikt naar intimidatie zegt mijn intuïtie. De hoogste in graad komt meteen ter zake (ondertussen loopt de gemaskerde aan en af): 100,- euro en alles wordt meteen geregeld. Ik laat mij niet doen en verlaat het kantoor ... Eerst neem ik poolshoogte en er blijkt niets aan de hand te zijn: één enkele volle jerrycan is afgegeven voor een vlotte controle en we besluiten per voertuig 5 smeergeld te verzamelen. Bij afgifte ervan lacht de militair zijn oerlelijk gebit bloot ... Op naar de volgende post .
Daar is het ontvangst hartelijker, Benji de verantwoordelijke van groep 2, geeft mij wat tips en er wordt mij meermaals thee aangeboden. Tot twee maal toe worden onze gegevens overgeschreven in een logboek. Het visum wordt in het pasport gestempeld en manueel aangevuld, hier is de tijd echt blijven stilstaan. Bij het overhandigen van het visum geld van 20 p/p gaat de Adjudant in geef acht staan en "slaat aan"; in beetje verwonderd doe ik hetzelfde en met een goed gevoel begeef ik mij naar het laatste kantoor ... heu!!!! ik bedoel geitenstal: dit lijkt wel de Middeleeuwen .
Het is ondertussen donker geworden en met donker bedoel ik dan ook pik-donker: nergens geen verlichting! We moeten ons behelpen met zaklantaarns. Bij de douaniers blijkt enkel de chef er ééntje te hebben en er wordt flink gelobbyd om er ééntje te hebben. Als ik met de chef-post de formaliteiten vervul blijkt later dat de hele groep werd afgezet door de ander douaniers. Sommigen hebben tot 15 afgedokt; Sabine blijkt een keikop in onderhandelen en betaald niks . Het inklaren van de voertuigen kost 10 per auto en als ik de teamleden vraag hun bijdrage te leveren voelen sommigen zich "genomen": wij hebben al betaald!!!!!! Ik trek mijn stoute schoenen aan en trek zonder geld terug naar de chef-post ... Vol ongeloof aanhoort hij mijn verhaal. Dit blijkt niet in goede aarde te vallen en meteen barst een hevige discussie los. De "beschuldigingen" worden mij/ons niet in dank afgenomen, de chef wordt nerveuzer en nerveuzer blijkt hij ook nog te stotteren en hoe langer hoe meer geraakt hij niet meer uit zijn woorden. Hij wil perse dat wij de "afpersers" aanduiden en belooft hen meteen een kopje kleiner te maken en zet zijn woorden kracht bij door meermaals een snij beweging te maken aan de keel . Een onbegonnen zaak lijkt ons, in de klaren lijken ze allemaal al op elkaar laat staan in den donker!! maar de chef houdt voet bij stuk. De gemoederen blijken niet meer te bedaren, de ongerustheid slaat toe als de chef al zijn manschappen optrommelt. Wat blijkt: hij wil een line-up van al zijn manschappen in een donker hok en Ives van 627 heeft de bedenkelijke eer om de daders aan te wijzen met mij als stille getuige. We houden het hoofd koel en beseffen we het anders moeten aanpakken. We proberen de chef te overtuigen dat we geen slechte bedoelingen hebben en dat de fout bij ons ligt en dat we bereidt zijn die 70 te betalen. Maar hij wil daar niks van horen, zolang we de daders niet hebben aangeduid laten ze ons niet gaan! Dieven maken we hier een kopje kleiner geeft hij ons nog eens cynisch mee . Na nog een ellenlange discussie nemen ze het geld aan en na ons uitvoerig te hebben verontschuldigt kunnen we beschikken. Hiermee eindigt dus de zetriller!!!!!
Van aan de grens tot Noucott komen we nog een paar primitieve check-points tegen maar zonder problemen bereiken we veilig onze eindbestemming.
11:21 Na het spelen in het zand gisteren en deze morgen al wat sleutelwerk, zijn we terug op weg richting Mauritanie. Het wordt steeds warmer. Groetjes van alle Desertlions.
00:00 Zijn laat maar veilig aangekomen op camping Abbawat. De passage aan de douane leek wel een scène uit triller b filmmet met Broos in een ondankbare hoofdrol maar eind goed al goed! Morgenvroeg maken we ons klaar voor onze trip door de Sahara dus levensmiddelen en brandstof inslaan. Helaas de komende dagen geen GSM bereik meer.
[nvw] Nu gaan ze de echte zandbak in! De teams werden inmiddels opgedeeld in 3 groepen met 4x4 's. Voor onze leeuwen verandert dit in principe weinig gezien ze al een groep vormden. Morgen, om 13 u vertrekken ze dan in 3 groepen naar de zandpistes richting
Nouakchott, elk begeleid door een gids voor deze 3 dagen durende tocht
door de Sahara. Het zal nu evenwel niet lang meer duren voor ze volledig buiten het
bereik van het gsm netwerk vallen. Dat wordt dus ff tandenknarsen ...
Het overnachten in de bungalow viel best mee en om 9 uur vertrekken we richting Dakla, een uurtje later weliswaar waarvoor onze excuses aan 627 en de Buteekes. Wat ook eens mag gezegd worden is dat de agenten op de vele controleposten best vriendelijk en behulpzaam zijn.
Laverend op kaarsrechte wegen met rechts zand en links nog meer zand houden we halt in Boujboub. Daar houden we een kleine pick-nick en
ondertussen slaan we het dagelijkse leven gade. We kopen nog snel wat water en sigaretten in en weg zijn we.
Aan de rand van de klippen houden we even halt voor de obligate foto en maken een babbel met de lijnvissers. De waterspiegel ligt wel 25 meter onder ons en sommige vissers dalen als apen aan een koord tot aan de voet van de klippen waar het water meters hoog tegen aanknalt. Echte waaghalzerij .
Langsheen de weg spoten we de eerste kamelen, of zijn het dromedarisen, en we houden halt voor wat foto's te nemen, de eigenaar van de kudde een Toeareg komt ons vriendelijk de hand schudden zonder ook maar iets van ons te willen hebben!!!!! Vanaf de klippen komen er meteen wat jonge gasten aan gelopen, zij willen graag wat water, wat we dan ook met plezier aan hen overhandigen. Ook de sigaretten van Evelyne worden
gretig aangenomen. Uit het gesprek blijkt dat het om Sahariens gaat, de oorspronkelijke bewoners van de Westelijke Sahara en ze uiten hun ongenoegen over de uitbuiting van de Marokkanen. Ze leven van de visvangst maar kunnen officieel hun vangsten niet verzilveren. Vele lotgenoten blijken ook geen identiteitskaart te hebben wat hen eigenlijk onbestaande maakt .
Vele kilometers verder ziet ondergetekende de horens van een steenbok liggen en die krijgt een mooi plaatsje op den Jumbo .
Dakla blijkt op een landtong te liggen en de Rocky 1 kan de roep om off-road te gaan niet weerstaan en we verlaten de weg om via het strand tot aan de baai te rijden waar kite surfers hun beste kunnen laten zien. Het Boxer team blijft wijselijk aan de rand van de weg staan want enkele ogenblikken later staan alle auto's muur vast in een soort drijfzand. Voor de eerste keer op onze reis wordt het 4 x 4 systeem ingeschakeld (Alain Seat monteert nog snel zijn cardan en daarvoor wordt een heuse put gegraven onder zijn voertuig. Maar dat alleen blijkt niet voldoende te zijn: er komt nog heel wat graaf- en trekwerk en duwkracht aan te pas. Met de hulp van een paar andere challengers hebben we weer vaste voet onder de grond. Ondertussen is de Boxer tot aan zijn as in het zand verzeild geraakt en met een trekkoord en wat paardenkracht van 627 en vele duwende handen kunnen we onze weg verder zetten . Overnachten doen we op camping/auberge Moussafir.
Enkel het Rocky 1 en 2 team begeven zich naar de stad met een taxi. Het snelste internetcafé van de stad blijkt het traagste te zijn en één van de laatste kansen om on-line te gaan voor de Shahara gaat hier aan onze neus voorbij . De lekkere vissoep en de vistagine maken echter alles goed en terug in de auberge nemen we nog een wijntje als slaapmuts .
Dat onze noeste woestijnleeuwen inmiddels in 't oog gesprongen zijn staat vast: de blog verwerkt dagelijks maar liefts zo'n 250 à 300 pageviews!!! En dat is beduidend meer dan tijdens de voorbeidingen. Bovendien staat de totaalteller inmiddels op +12.500 wat voor een blog met een tijdelijk karakter hoogst ongewoon is.
Dat menigeen zijn gebruikelijke collega of vriend of famielid mist of gewoon de beste groeten wilt overmaken moge blijken uit de reacties na de oproep van Evelyne (Rocky II-team).
De collega's van Christel (Boxer-team) van De Post in Ninove gaan nog een stap verder: immers, elke morgen print collega Ronny het laatste reisverhaal, fotoreeks of reeks SMS berichten keurig af en hangt deze uit in de werkruimte ten behoefte van de PC-loze (oeps, een nieuw woord) collega's. Christel was al bijzonder fier over de zeer geslaagde inzamelactie onder haar collega's (zie eerdere berichten) maar deze actie zal haar evenmin onberoerd laten: in het oog & in het hart!
11:41: Hallo, net vertrokken! Een uurtje later dan voorzien, na babbelen en wijn... Vandaag 565 km rechte baan langs de kust in niemandsland. Groetjes Evelyne
11:46 (bericht van 627): Op weg naar Dakhla (560km) lange saaie warme
route (bewolkt weer 25°) tussen zee en Sahara. Voor de laatste nacht in Marokko, morgen
Mauritanie. Cars ok. Groetjes E&I & DL & B'kes!
20:01: Het eerste echte zand!! ... en alle desert lions,
ook 627, zitten al vast. . Met hulp van challengers 609, 613, 610 en 611, die toevallig voorbij reden, proberen we terug op de weg te komen ...
Groetjes Evelyne.
[Broos] De hotelgangers onder ons nuttigen waarschijnlijk het laatste Europese getinte ontbijt en bij deze willen de Buteekes, team 627 en alle Desert Lions hun dank betuigen aan Liesbeth en haar personeel voor de voortreffelijke zorgen en hun gastvrijheid.
[Broos] We rijden richting Tiznit maar nemen een "sluiproute" door de bergen waar de wolken heel laag hangen. Op een bepaalt moment rijden we onder een verwelkom boog en sommigen onder ons dachten al dat ze aan de poort bij Sinte-Pieter aankwamen.
Plots merkt Broos een skelet op langs de weg en via de cb laten hij dat weten aan de achteraan rijdende teams. Dimi en Alain Seat reageren meteen en even later komen ze fier hun trofee showen: ze hebben een heuse koeien schedel gemonteerd op de bull bar (what's in a name) Iets verder stuiten we op een omleiding er is gewoon evenwijdig met de bestaande weg een baan getrokken door "voor- en achtertuintjes" slingerend tussen de boompjes en andere obstakels. Het eerste voertuig laat een heuse rode stofwolk achter zich en bij de eerst komende stop blijken de voertuigen bijna niet meer herkenbaar te zijn.
s' Middags gaan we op zoek naar een bank/geldautomaat en nuttigen we het middagmaal in het plaatselijk eethuis. Een halve kip met frieten en bijhorend sausje en als voorgerecht een heuse sla schotel voor maar liefst 20 Dirham, één drankje inclusief. De sfeer is opperbest en er wordt heel wat afgelachen; sommigen lachen echter groen!!!!
Bij het verlaten van de stad krijgen we begeleiding van een bromfiets. Achteraan zit een oude man en het blijkt een Mauritaniër te zijn. Hij geeft ons nog mee dat zijn broer een camping heeft in Nouchott en thee en sigaretten gegeerd zijn bij de grens overgang. Wat later krijgen we een doordringende geur onder de neus geschoven, de eerste kadaver geur ... dit zal ons nog ontelbare keren overkomen, zo blijkt later. Voor de rest van de dag en avond hebben we een enerverende rit voor de boeg, het enigste lichtpuntje is dat we de oceaan te zien krijgen.
Het is al donker als we aankomen en onze overnachtings plaats is moeilijk te vinden. Ontelbare controle posten verder blijken we een beetje verdwaald, verdwaast en verdoold. De eerste woordenwisseling is een feit . Het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn hé!!! Het plan om aan het strand te overnachten wordt teniet gedaan door de plaatselijke autoriteiten en noodgedwongen nemen we onderdak in een bungalow en met wat sneukelen en wat wijn sluiten we de dag af. Het is al ruim na middernacht 677Km extra op den teller.
08:50 (bericht van de organisator): Na een prettig verblijf bij groepsverzamelplaats Chez Amalia in Tafraoute vertrekken alle teams vandaag richting Laâyoune. De teams 622, 623 en 605 zijn gisteren al vertrokken........ Er zijn geen uitvallers. Cor. 11:00 (bericht van 627): Na de offroad testen (spelen tussenn de rotsen) gisterenavond, alles ok. Om 9h op weg naar Laâyoune. Nieuw adoptiekindje bij DL de Butékes 624 Groetjes E&I & DL.
23:00 (telefonisch contact met Broos): alles gaat zeer goed. Rijden momenteel nog op de kustweg naar Laâyoune. De sfeer bij de vier desertlions-teams is opperbest.
00h15 (bericht van 627): Aangekomen in Laâyoune, alles ok. Groetjes E&I en DL
Hallo,
zoals jullie wel kunnen lezen en vanaf morgen ook zullen zien (de
foto's zijn nog onderweg) hebben we het echt naar onze zin. Marokko is
1000x mooier dan ik had verwacht. Na Noorwegen en Schotland had ik niet
gedacht dat er iets mooier was, het landschap is oneindig en verandert
steeds, de wegen zijn ook super, zeker eens over te doen met de moto.
Broos is mijn gezeur al lang beu over het moto rijden.
Groetjes en voor iedereen een dikke knuffel.
Mama and the kids: speciaal voor jullie nog een super dikke kus.
PS. jullie kunnen hierop reageren, zo kunnen wij het thuisfrond ook wat volgen.
Ik wil jullie de groetjes doen van al de desert lions!
Het is hier echt een prachtig landschap , We stellen het hier allemaal
opperbest. Hoe kan het anders de zon, lekker genieten van alles en nog
wat , kortom vakantie. Binnen enkele dagen zijn we in Mauretanie.
Nog vele groetjes!
Christel
"Vijf uren in de morren en de wekker lupt weer af rap n zatte kaffee en de bootbozze in mijn hand. De treintses staan te wachten mee ijsblommekes versierd en gelijk sardientses nor dhuufdstad van den Belzjiek."
Gelukkig is de song van Miele (auteur van wat ben ik blij dat
ik in Zottegem ben geboren) hier niet van toepassing. Vroeg uit de veren
dat wel of zit de airco en de afnemende constipatie er voor iets tussen?
[nvw] ======= vanaf hier toegevoegde deel ==== 26/10/2008
Wat doet een mens zoal op een rustdag? Werken natuurlijk!!! Iedereen kijk zijn voertuig na op onderandere olie en waterverbruik, controle van het remoliepijl, bijvullen van de ruitensproeier, bandenspanning enz. Verder worden de ruiten eens deftig gewassen en het stof, zand en andere rommel wordt er uit gehaald. We herschikken onze bagage een beetje en het weggeef materiaal wordt binnen handbereik gelegd. Onze was wordt samen gedaan en met het witgoed van het hotel gewassen. Ondertussen gaan Alain en Alain op zoek naar een lasser om de dakdrager te laten repareren. Ver hoeven ze niet te zoeken op iets minder dan een km hebben ze de juiste man op de juiste plaats gevonden. Echt Marokkaans vakmanschap en met de juiste richtlijnen en wat hulp van de aanwezige Desert Lions is de kus geklaard in no time.
Aangezien onze twee Rocky's assorti aan elkaar zijn heeft team 627 dan
maar besloten om ook hun reserve bladveren aan de bull bar te bevestigen hetgeen hen dan ook wat meer in balans brengt. Het plaat en buizenstaal incl. het laswerk (met de bagette) kost in het totaal 350 Dirham.Voor alle zekerheid worden er ook nog twee bouten door de dakdrager bevestiging gevezen.
Team 627 vervangt nog een waterdarm en bij controle van de bandenspanning blijkt een steen één van de banden te hebben doorboord. Ives denkt eraan om in een garage het euvel te laten verhelpen maar de Desert Lions hebben een betere en goedkopere oplossing!!!! Het steentje werd verwijdert, het gat uitgeboord met diameter 8 en met een wiek te plaatsen was het probleem verholpen. Ives kijkt ondertussen vol bewondering toe. Die middag heeft Eric van 627 een bijzonder lekkere uiensoep klaargemaakt. Meer nog, de uien zijn van eigen biologische kweek rechtstreeks uit de Arendonkse grond.
Sommigen onder ons proberen hun slaap wat in te halen en gaan onder zeil, anderen nemen een duik in het zwembad, doen aan zonnebaden en
lezen een beetje en bezige bij Christel vouwt ondertussen de was op.
De buteekes (624) maken zich zorgen over de remmen van hun Mercedes en de Strooien en co offeren hun vrije tijd op om hen uit de nood te
helpen. Door het lange stilstaan is hun remklauw een beetje geoxideerd en demonteren en reinigen is dus de boodschap ontluchten en klaar is
kees.
Dan is het eindelijk tijd om eens off-road te gaan, de Rocky's en den Jumbo gaan de uitdaging aan in de buurt van de painted rocks. Rotsenblokken zo hoog als een huis 't lijken wel reuze voetballen maar dan minder rond, andere rotspartijen lijken ieder moment te zullen
neerkomen, maar ze staan/hangen daar waarschijnlijk reeds honderden jaren zo! De Jumbo trekt zich ongeloofelijk goed uit de slag op de
rotsondergrond en tot zonsondergang leven we ons uit als 18 jarigen
die pas hun rijbewijs hebben.
De weg terug vinden van de piste is minder evident, ergens in de achtertuin van een dorp komen we vast te staan maar een wakkere knaap brengt ons door voor te lopen op de juiste weg. Deze korte trip is niet zonder gevaar, tegenliggers die met volle licht ons verblinden, voetgangers op de weg en al wat twee wielen heeft zonder licht!!!!
Terug in het hotel blijken al onze collega challengers ook paraat te zijn en na een korte briefing in de bar heffen we het glas.op onze meer dan geslaagde eerste week!!!!
Zoals gewoonlijk worden aan den toog de grootste plannen gesmeed, kortom er wordt al aan een volgende uitdaging gedacht:
van Peken tot Peking ...
Onze Desertlions zijn online geraakt en hebben ons alvast hun reisverslagen doorgestuurd in aanvulling op hun SMS berichten. Om de blog een beetje overzichtelijk te houden heb ik de reisveslagen op de correcte datum (= in juiste volgorde) gezet.
Wie ze nog niet gelezen heeft zal dus op deze bladzijde eventjes naar beneden moeten scrollen (of in de rechtermarge de titel van het reisverslag aanklikken).
Helaas hebben we nog geen foto's van hen kunnen ontvangen wegens een technisch probleempje maar we hopen ook dit eerstdaags op de rails te krijgen. Wel heb ik intussen alle ontvangen fotoreeksen van het vertrek in het album gemengd (zie linkermarge bovenaan voor link).
Om +/- 08u verlaten we het dorp nadat de nodige ruilhandel heeft plaats
gevonden, zoals een vliegend tapijt voor een gsm enz. Verder krijgt
de eigenaar van het achterland, de buren die voor de bewaking instonden
en Mohammed onze contact persoon een fooi toegestopt samen met wat
cadeautjes voor de kinderen van het 627 team. Ook de Desert Lions laten
zich van hun goede kant zien en doen hun duit in het zakje.
Om de weinige achterstand die we gisteren hadden opgelopen in te
halen geven we er meteen een lap op ..de Rocky van 627 doet het
trouwens prima, hoe kan het ook anders met zo een professionele aanpak.
Via Tissint gaat het langs ..
Om 11u 06 komen we aan in het stadje Tata waar de temperatuurmeter
43° aangeeft, alhoewel de meeste onderons dat niet zo aanvoelen. Daar
nuttigen we meteen het middagmaal, echte Vlaamse frieten, verse
groenten met ofwel kip, koe of tagine. Smakelijk!!!
De auberge Chez Camalia is het volgende verzamelpunt waar we dan
ook zonder noemenswaardige problemen (de constipatie van één der Desert
Lions niet meegerekend) rond +/- 17u 25 aankomen.
Het Boxer, 627 en het Jumbo team kunnen niet scheiden van hun
mobile slaapstee en kamperen op de parking, waar de andere teams voor
wat meer luxe kiezen (overnachtings-en andere kosten worden door ons
zelf gedragen nb) airco, terras aan het zwembad en voor de constipatie
wat te verzachten een heuse Europese WC.
Morgen meer nieuws want er staat een rustdag op het programma,
waarschijnlijk wordt dat maintenance van mens en machine en zoals de
jongens van den Tour De France eens losrijden ( op een keienpiste) om
de conditie op pijl te houden.
Zondag staat er trouwens een lange rit op het programma nl ééntje van maar liefst 668,- km naar Laayoune.
Met een beetje geluk mag je ook enkele fotos verwachten vandaag of morgen dankzij de bereidwilligheid van de bazin v/h hotel.
12:21: We zijn in Tissint. De water pomp van 627 is perfect gemaakt. We denken er aan om Ives en Eric te adopteren als vijfde desertlions team.
17:28 (bericht van 627): Na een rustige nacht in het gestrande gastvrije Zaouit-S-Bl, zijn we om 8h vertrokken naar Tafraout... -> dagje rust! Alles ok. Groetjes E&I + Desertlions.
20:14 We zijn aangekomen op het verzamelpunt Chez Amalia in Tafraoute. Alles oké!!
Om 08u30 vertrokken van op camping Omar reeds
drukkend warm. Door de uitzonderlijke hevige regenval (reeds 60
jaar geleden) van 2 dagen terug blijken de wegen overspoelt door
rotsblokken, zand en modder dus oppassen geblazen. Eén van de
rivier beddingen is vrij diep (bruggen zijn hier eerder schaars)
hetgeen mooie fotos oplevert, helaas nog steeds niet de
kans gehad om ze te versturen. Op een andere locatie doen we de
eerste echte fotoshoot zwaluwen en vlinders houden ons gezelschap.
Team 627 is reeds goed geacclimatiseerd, de (soms vuile)
grappen en grollen nemen ze er graag bij ..allez dat denken
we toch.
s' Middags stoppen we in Tazzarine om een internetcafé (ondergetekende
krijgt er grijs haar van, problemen met paswoorden,
verschrikkelijk traag en nog andere ongemakken) te bezoeken en
een Tagine te eten om die daarna door te spoelen met een coca-cola.
Dat het hier
prachtig rijden is hoef ik jullie niet meer te vertellen
helaas zij er ook negatieve kanten aan het rijden in the
middle of nowhere ...
Het Rocky 2 team kon helaas een overstekend schaap niet
meer ontwijken onvrijwillige doodslag noemen ze dat.
Wat later bij het checken van onze route merken we dat de
Rocky van 627 water lekt een snelle diagnose leert ons dat de
waterpomp het heeft begeven. We besluiten om het euvel in het
eerste beste dorp te verhelpen en op de weg daar naartoe houden
we regelmatig halt om het waterpeil te controleren.
Zaouit-si-blal blijkt het dorp te noemen, we vragen na waar we de
reparatie kunnen uitvoeren en worden heel gastvrij ontvangen meer
zelfs we mogen bij de mensen thuis overnachten en krijgen thee
aangeboden. Het eerste voorstel slaan we vriendelijk af en Alain
en Alain beginnen meteen te sleutelen terwijl wij aan de thee
slurpen onder massale aandacht van de dorpelingen.
In no-time is de klus geklaard zo snel zelfs dat Ives de eigenaar
van de Rocky bijna niet de kans krijgt om zijn overall aan te
trekken zo snel is de waterpomp vervangen (gelukkig hadden ze een
spare pomp bij) over teamwork gesproken
Ondertussen proberen we de achterban te briefen over hetgeen er
gaande is maar is geen gsm signaal, dat was blijkbaar buiten de
vindingrijkheid van Mohammed gerekend die ondergetekende
meetroont naar een specifieke plaats in het dorp waar er wel
verbinding mogelijk is.
Ook Bellinda ons welpje blijkt ons te willen bereiken helaas met
minder goed nieuws over het LBS team en Cor. Zie sms board
Na het avond eten is Mohammed (hoe zou hij anders noemen) er
gezellig bij komen zitten en nuttigen we samen koffie, er is
ondertussen voor bewaking gezorgd voor deze nacht en
we gaan vroeg onder de wol.
Onderstaande SMS berichten dateren van na het reisverslag van dag 5:
20:36: We staan in Zaouit-Si-Blal met een defecte water pomp van de Rocky van team 627. De Rocky van 627 wordt onderhanden genomen door Alain en Alain, onder massale belangstelling van de dorpsbewoners, die ons spontaan een slaapplaats en thee aanbieden.
22:45 (Bericht van team 627): Waterpomp van de Rocky zeer snel vervangen door de DesertLions, THANKS! Overnachting in dorpje. Groetjes E&I
We verlaten Fes om 9 uur en rijden via Ifrane, Midelt, Errachidia naar Arfoud. Prachtige wegen met adembenemende vergezichten.Overal schapendrijvers (Berbers) die hun tenten opgeslagen hebben op de open vlaktes. Een groot contrast tussen de bergbewoners en de vlaktebewoners lachende gezichten en wuivende kinderen. Tevens zien we vele vrouwen thyme plukken langs heen onze route. Eerlijk toegeven het is hier ongelooflijk prachtig! Woorden schieten ons te kort om te beschrijven wat we hier zien. Het is de extreme route meer dan waard .
Aangekomen in Arfoud een stadje met waarachtig straatverlichting. Als we de weg vragen naar de dichts bijzijnde camping worden we bestormd door jeugdige verkopers en kinderen die bedelen om van alles en nog wat. Het blijkt er ook kermis te zijn met een heuse autoscooter ed. De kinderen blijven ons belagen en kruipen zelfs achteraan op de bumper en laten zich meevoeren.
De camping ligt aan de oever van de Ziz.en overnachten kost in verhouding met onze normen twee keer niks.
Kms tot nu toe gereden +/- 32OO,-
Nu is het tijd om eens een internet café op te zoeken!!!!!
U zit waarschijnlijk te wachten op enig nieuws van onze Desertlions. Wel, ik ook
Ik heb nog geen berichten ontvangen vandaag. Wat ik wel weet is dat ze deze nacht met de ganse groep konden overnachten bij een Nederlands-Marokkaanse familie. En dat ze daar ongelooflijk gastvrij ontvangen zijn! Vanmorgen zijn ze om 7 uur vertrokken samen met team 627 na een veel te korte nacht ([nvw] officieel door het tijdsverschil van -2 uur maar we weten wel beter )
Vandaag stond een zware dag van 350km naar Marrakech via Ar-Rachidia en Erfoud door het Atlas gebergte tot op 2400m hoogte aan een gemiddelde van 40km/h op het programma (tenzij de plannen zouden gewijzigd zijn). "Extreme route door Marokko" volgens Cor. Het valt dus te vrezen dat het onieuw laat zal worden maar in principe is er morgen een vrije dag in Marrakech voor bezoek aan de stad en om eventueel wat aan de auto's te sleutelen en ... ons hopelijk wat reisverslagen en foto's door te mailen .
23:23 We zitten in Erfoud en zijn op stap met onze gids Omar op zoek naar een internet café. Alles oké met mens en machine!
In konvooi naar de ferry die ons over de straat van Gibraltar brengt onder begeleiding van een school dolfijnen. Heel vlotte afhandeling aan Spaanse zijde van de grens, aan Marokkaanse zijde helaas andere koek. Er is blijkbaar een ware volksverhuizing aan de gang, mensen als pakezels geladen die als honden worden geslagen met knuppels door de politie: welkom in Marokko!!!
Op vraag van Cor doet ik de vertaling waar nodig. Als laatsten, na +/- 3 uur wachten overschrijden we de grens, nadat de douane beambte eerst nog eens een wandelingske maakt met de mijn paspoort!!!!! Na 10 smeergeld is alles geregeld Wat blijkt later? Wij hebben blijkbaar betaald voor alle andere voertuigen!!!!
Met een gezapig tempo puffen we verder; het wordt warmer en warmer en helaas ook smeriger en smeriger. Het vuil slingert overal. Na de nodige dirhams te hebben omgewisseld, proviand te hebben ingeslagen rijden we samen met team 627 Eric en Ives (ook met een Rocky). We zeggen hen trouwens steeds dat hun Rocky dient om ons van wisselstukken te voorzien .
De rit van de duizend bochten: heel goede wegen maar in ieder dorp en zelfs in elke stad die we aandoen stopt de weg en rijden we echt off road. Op de straat zie bijna alleen mannen: zij beloeren ons en wij hen .... er hangt een gespannen sfeer en langsheen de weg staan veel mannen jong en oud. Ze komen uit het niets om drugs te verkopen of ze bedelen voor een sigaret wat we beide negeren. Uiteindelijk stoppen we dan toch in een soort theehuis annex winkel waar we de locale muntthee proeven (het lijkt wel mochito maar dan zonder rum) .
Helaas is het sneller donker dan verwacht, eerder behoedzaam rijden we het dal tegemoet. De locale stuntrijders en een paar Franse off-road jeeps rijden als gekken de berg af en trekken zich van de regen en de modderstromen niks aan. Na het feilloos vinden van camping "Le Diamand Verte " genieten we na van onze 1000 bochten Rally met een lekkere soep /spaghetti op het terras van het resto Boxer chez Rudy en Christel .
Vanmorgen om 9:00 was de oversteek gepland van Spanje naar Marokko (Ceuta, Spanje). Bijgaand een filmpje van de omgeving rond Ceuta. Geniet u even mee?
15:05 We hebben Europa verlaten via de straat van Gibraltar onder begeleiding van dolfijnen. Na de grens formaliteiten nu aan de pick-nick met team 627 (Ives & Eric)net voorbij Tetouan.
17:24 Wij hopen Fes te halen maar we zijn een route door de bergen aan het rijden. De "1000 bochten" route. Heel mooi. Warm bewolkt en soms een regen druppel. Groeten van Evelyne.
22:32 Wij zijn bijna in Fès samen met 627 al heel wat af gelachen via de cb!
De hulp van onze leeuwen bij het herstel van de koppeling van de Mercedes 300D van het Rodan team bleek niet afdoende. Immers, de volledige kit van de koppeling diende vervangen te worden (kostprijs 400 Eur). Het Rodan-team heeft hun voiture in de mercedesgarage in Tanger (de hel van Tanger) achtergelaten. Ze laten evenwel de moed niet zakken en wachten tot hun auto klaar is.
.
, anderen zijn nog aan het ontbijten. Twee dames van de laatst vertrekkende groep vragen of zij niet al kunnen vertrekken en gretig gaan we op hun voorstel in. Als we dan uiteindelijk willen wegrijden krijgen de Buteekes hun bolide niet meer in achteruit 
. De Seat, nog niet goed wakker, trekt meteen zijn overall aan en begint te sleutelen, een half uurtje later is de kus geklaard. Bij de grens aangekomen sluiten we gewoon aan bij de andere teams 
.
.
.
Groetjes van alle Desertlions. 
.
. De lekkere vissoep en de vistagine maken echter alles goed en terug in de auberge nemen we nog een wijntje als slaapmuts 
.
. Met hulp van challengers 609, 613, 610 en 611, die toevallig voorbij reden, proberen we terug op de weg te komen ...
Groetjes Evelyne. 
){kind=link}