A daring challenge from Antwerp to Banjul 11/10/2008 - 31/10/2008.
Acht leden van HDC-Flanders vonden de perfecte uitdaging in een hoogst verleiderlijke mix van een gewaagd AVONTUUR voor het GOEDE DOEL.
10-02-2009
Film & diapresentatie 28 maart 2009
Beste vrienden, sympathisanten en sponsors,
Reserveer alvast zaterdagavond 28 maart 2009 in uw agenda want op deze avond zullen onze Leeuwen ons deelgenoot maken van hun belevenissen tijdens de Chalenge en hun deelname in de projecten toelichten mits een film- en diapresentaties. Uiteraard wordt er gezorgd voor een gezellig kader en zullen onze Leeuwen ruim ter uwer beschikking staan voor verdere tekst en uitleg omtrent de gesteunde projecten.
Meer precieze informatie over de locatie en het aanvangsuur in de komende dagen.
Dear Friends.
Seasons grettings from the Smiling Coast of West Africa and hoping this finds
you well and not too cold!
Our summer was successful due to not closing at all (except for the Muslim feast
of Koriteh week) and we have, amongst others, Alderwood Living and Learning with
Autism in England.Mountfield Lodge Youth Centre, Loughborough and a Dutch beach
volleyball competition as well as those who responded to our summer appeal, to
thank for that.
Geoff is still playing friendly chess whenever he can and involved in
the(resurrected) Gambian Chess Federation.Along with Rohey and Hoyan(committee
member) he was invited to the U.S.Ambassadors residence for their July 4th
Independence celebration. He was also part of the Gambia`s Special Needs
Education Policy validation workshop as well as attending, with Alagie (our
longest serving staff member), a psychodrama production at The Gambia`s school
of Midwifery and Nursing. Its Alagie who runs our craft table at the Sunset
Beach Hotal and sells the tickets at Churchills Bar and Restaurant each
Saturday during the tourist season, when along with Geoff and Rohey, we have a fundraising
raffle and Geoff tries to sing some `golden oldies`karaoke style.
In October we had 2 notices over the weekend on the local T.V., with
picture, commemorating Hart House`s 6th anniversary.
Lack of power has been one of our headaches but, thanks to a surprise visit by
the Desert Lions team from the Antwerp to Banjul rally, we expect to be up to 10
solar panels soon, which was helped on its way by workers of a Dutch Care Home
who donated 2. The Desert Lions also bought the children a new T.V. and D.V.D.
player (we have no discs though contributions welcome!) and wish to pay for us
to build a local kitchen out the back.
This rally has been a Godsend to us this year as we were also assisted greatly
by the Mari Safari team who gave us a large donation in addition to a vehicle
that has been auctioned by the Jammeh (as of the president) Foundation for
Peace. Geoff is expecting his invitation to State House to join other
beneficiaries for the presentation. Due to this we have already started taking
children on outings for the first time for at least 2 years. Employees of
Barclaycard, England, donated from fundraising events as did Market Harborough
Methodist Church (coffee mornings). We also thank those who have sponsored
children this year and encourage others to do so.
Thomas Cook Northern Europe are providing us with more visitors this year from
Denmark, Finland, Sweden and Norway.
We still need help with electricity, vehicle, signboards, painting, plumbing, furniture and plastering around the outside floor of the house and hope that
some, if not all, of these things will come sooner rather than later.
On behalf of the children, committee, parents and staff, thanks again for your
help, news, visits and interest.Without you, what we provide would not be
possible.
A joyous Christmas to you and a safe, healthy and happy 2009
Geoff and Rohey Hunwicks
De autoveiling in Banjul van 8 november 2008 is een groot succes geworden, mede te danken aan de reclame campagne voor de veiling op radio,
tv en in de dagbladen in Gambia. De opkomst was bijgevolg groot en er werd gretig
geboden:
Rocky I team: Daihatsu Rocky 63000 Dalasis/ 2100 Euro
Rocky II team: Daihatsu Rocky 55000 Dalasis/ 1775 Euro
Jumbo team: Subaru Mini Jumbo 37000 Dalasis/ 1235 Euro
Boxer-team: Peugeot Boxer 83000 Dalasis / 2770 Euro
Omrekenkoers van 30 Dalasis per euro en afgerond.
Van bovenstaande bedragen wordt 10% veilingkosten afgetrokken, de rest gaat integraal naar de projecten.
In totaal, met name alle voertuigen van de challenge 2008 editie oktober, brachten de voertuigen het respectabele bedrag van 46.885,- Euro op! De
nieuwe eigenaars van de voertuigen hoeven slechts 15.500 Dalasis / 516
Euro te betalen aan invoerrechten om een kenteken te verkrijgen.
Vandaag heb ik drie nieuwe reisverslagen toegevoegd en een 50-tal foto's toegevoegd.
De nieuwe berichten: - Reisverslag Dag 19 - Reisverslag Dag 20 - Reisverslag Dag 2x (bezoek aan de projecten) Scrol naar beneden om ze te lezen of klik in de rechtermarge op het desbetreffende bericht.
De foto's zijn tussengevoegd in het album vanaf reisdag 19. Klik HIER om de diashow vanaf reisdag 19 te starten. Voor het ganse album, klik op de link 'Album Vertrek & Reis' in de linkermarge.
En er komt nog meer: nog een paar 1000 foto's moeten gesorteerd en uitgefilterd worden om aan het album toe te voegen. Wij houden u op de hoogte!
Vanmorgen was het alweer tijd voor
afscheid. We rijden richting Senegambia zodat we ons
kamp wat dichter bij onze projecten kunnen opslaan. Tijdens de
toespraak van de afgevaardigden van de Jammah
foundation worden we herenigd met onze negende Desertlion
Bellinda (welpje) die ons is nagevlogen om samen met ons
alles verder af te werken en te regelen. Samen trekken we
naar Kerre Sereng waar zo'n
tweehonderdtal kleine Gambiaantjes in schooluniform ons
staan op te wachten.
Onder
leiding van hun juf begeleiden ze ons zingend door hun
dorpje naar hun schooltje. Daar aangekomen bijkt er nog
meer werk aan de winkel dan verwacht en bespreken we met
Mat, Jo en Marcel -de mensen die Picca samen trachten
verder af te bouwen- wat er nu nog allemaal moet gedaan
worden en hoeveel dit allemaal moet gaan kosten. De eindsom om het
schooltje af te bouwen komt op zo'n 10.000 ....
Wij
werwachten dat de wagens ongeveer 4000 zullen
opbrengen op de veiling en besluiten de overige 6000
cash bij te leggen. Jo en Mat zijn spraakloos en
dolgelukkig met onze -jullie- steun
en besluiten meteen met de kontraktor te onderhandelen
over de verdere bouwwerken die nu pas echt vaart zullen
nemen .
Verder bezoeken de Lions de medical post in
Kerre Sereng en merken het totale gebrek aan stromend
water. De koe word meteen bij de horens gevat en de Alain's
en Ives trommelen de lokale loodgieter op die echter niet
over een diploma noch gereedschap noch materiaal beschikt.
Maar de jonge kerel is wel zeer bereidwillig en loodst
ons door de dorpjes naar enkele lokale winkeltjes waar we
toch het nodige materiaal kunnen bij elkaar sprokkelen om
samen waterproblemen in het kleine hospitaaltje van de
baan te krijgen. En vanaf vandaag hebben ze daar dus
overal stromend water, een werkend toilet en een werkende
douche. Wij konden het ons bijna niet voorstellen dat
hier dagelijks vrouwen uit het dorp kwamen bevallen onder
deze omstandigheden.
Ondertussen gaan Broos en Bellinda naar
Banjul om de nodige bankzaken te bespreken zodat het
sponsoringsgeld zo vlug mogelijk kan worden doorgesluisd. Ook werd er nog
rondgereden en gebeld om een écht hospitaalbed te
bekomen maar aangezien alles hier met een Afrikaanse
traagheid verloopt is dit niet meer gelukt. Onze collega
Jo beloofde dit verder voor ons af te werken zodat het
bed binnenkort toch nog terecht zal komen.
Bij het
verlaten van het dorpje schenken we al ons
werkgereedschap aan de loodgieter die het als een
geschenk uit de hemel beschouwd en ons plechtig beloofd
om alle verdere problemen in de school en medical post
meteen op te lossen zodat er op elk ogenblik stromend
water beschikbaar zal zijn. Doordat de jongeman zo gedreven blijkt
besluiten Jo en Mat de jongen financieel te steunen om
alsnog zijn loodgietersdiploma te behalen!!! Met tranen
van blijdschap verteld hij ons dat hij hierdoor de kans
krijgt een échte toekomst op te bouwen.
Verder deze week bezoeken we het tweede
project namelijk "The Hart House"
een schooltje voor kinderen met een geestelijke
achterstand. Dit werd zo'n zes jaar terug opgebouwd door
Geof, een Engelse weldoener die zijn Engelse thuis
verkocht om met dat geld hier deze school te
verwezenlijken.
Na een
rondleiding en wat vragen en antwoorden blijkt dat deze
mensen elke dag moeten vechten om de school overeind te
houden en de kinderen op te vangen. Alle kinderen
verblijven hier namelijk de ganse week met maaltijden,
onderwijs, verzorging en opvoeding. Ze gaan enkel naar
huis voor de weekends. Tot voor kort werden deze kinderen gewoon
door hun families verstoten of gedumpt bij famileleden in
andere dorpen om dat geen enkele ouder de schande van een
mentaal gehandicapt kind wou dragen. Dankzij Geof en
zijn vrouw en jullie steun is er hier
eindelijk verandering in gekomen. Ook deze kinderen
hebben nu een kans op onderwijs en het recht normaal te
funcioneren in de gemeenschap. Het gebrek aan
elektriciteit en een keuken bleek de grootste
struikelblok in deze school. Tot nu toe werd er enkel
buiten gekookt wat voor veel problemen zorgde tijdens het
regenseizoen wanneer de omliggende tuin volledig blank
staat en er buiten onmogelijk gewerkt kan worden. Met het
sponsoringsgeld worden 6 zonnenpanelen besteld en wordt
er binnenkort een buiten keuken gebouwd zodat er elke
moment gewoon kan gekookt worden voor de kinderen. Als extraatje
schonken we ook nog een nieuwe tv en dvd- speler
zodat er 's avonds toch een beetje vermaak is en er
natuurlijk overdag educatieve filmpjes kunnen worden
bekeken in de lessen. Het hoeft natuulijk geen bevestiging dat dit
gebaar ons in overvloedige dank werd afgenomen. Verder kochten we
250kg rijst, 150kg suiker, 150kg bloem, 400 boullion
blokjes, 200 stukken zeep en tenslotten 400 lolliepops
met fluitje. Al deze dagelijkse
benodigdheden werden door ons team netjes afgewogen en in
tweehonderd paketjes verdeeld en in het Kerre Sereng
dorpsschooltje aan de kinderen meegegeven naar hun
familie: blije gezichtjes alom natuurlijk een een massaal
fluitconcert te gevolge van het fluitje in de
lolliepops ...
De
laatste dag van onze missie kwam dan het pijnlijke
afscheid van onze nieuwe vrienden en natuurlijk van onze
trouwe dessertmobielen. De wagens werden afgeleverd bij
de regeringssoldaten die ze veilig op de openbare
verkoop zullen afleveren. De nummerlpaten worden met de
Gambiaanse schroevendraaier verwijderd en na een dikke
knuffel keren we onze bolides de rug toe (en pinken
stiekem een traan weg terwijl we nog even over onze
schouder gluren). Denk nu niet dat dit een druppel op een hete
plaat is want in Gambia is elke dag een strijd om het
gezin te voeden en te overleven. En bovenal zijn de
kinderen de volwassenen van morgen en blijven we onze
slogan indachtig: onderwijs is de eerste stap
naar een betere toekomst.
Vandaag is het de voorlaatste dag dat onze leeuwen in The Gambia vertoeven. Alhoewel de challenge reeds enige dagen achter de rug is werd het een bewogen week. De bezoeken aan de projecten blijven immers aan de kleren plakken maar onze Desertlions zouden onze Desertlions niet zijn als ze niet vollop hun handen uit de mouwen zouden steken. En voor zij die hen niet persoonlijk kennen, weet dat onder hun ruwe bolsters kleine harten schuilgaan.
U kan een uitgebreid verslag van deze week (eerste drie dagen) lezen op de blog van ons Welpje 'Gambia, land van de glimlach' (zie linkermarge voor link). Tevens heb ik vandaag aan het album van ons Welpje zeven nieuwe foto's toegevoegd.
[Bellinda] Vandaag een relatief rustige dag gehad ondanks dat we toch verschillende projecten gedaan hebben en de regeling voor de container hebben getroffen bij de Jammeh Foundation. In bijlage nog 70 foto's!
vele groeten Bellinda en de lions !! xxx
Ik heb een selectie van 50 foto's aan het album toegevoegd (ingevoegd op datum). Via deze link (enkel de foto's van de reis) of door in de linkermarge op 'Album
Vertrek & Reis' (ganse album) te klikken kan u de reeks bekijken. De volledige reeks van de 70 nieuwe foto's is te bekijken via de blog 'Gambia, land van de glimlach' (zie linkermarge).
De medechalangers de Zandhappers hebben hun doel bereikt. Vandaag is hun ambulance
officieel overgedragen aan de bevolking van Bantu Kunku. De feestelijk
heden zijn uitgebreid op de Gambiaanse Tv geweest.
Vandaag heb ik een 100-tal nieuwe foto's
mogen ontvangen. Ze zijn inmiddels toegevoegd aan het
album!
Haal een frisse pint, neem een luie stoel en
geniet mee via deze link (enkel de foto's van de reis) of door in de linkermarge op 'Album
Vertrek & Reis' (ganse album) te klikken..
Broos heeft zijn reisverslagen van dag 13, 14 en 15 ingestuurd . Even
terugscrollen naar beneden of de betreffende reisdagen in
linkermarge hiernaast aanklikken.
Veel leesplezier.
[Nota van Broos] De vestandhouding binnen de Desert Lions teams
en de adoptie teams (en nu ook Welpje) is voortreffelijk, al onze
auto's hebben de rit wonderbaarlijk doorstaan. Nu is het tijd om
onze projecten te bezoeken. Later meer nieuws.
Deze
ochtend lieten de meesten de bedorven eieren aan de kant
liggen en namen genoegen met een broodje konfituur en een
kopje koffie.
Toen we
het hek van de lodge die morgen doorreden werden we
bestormd door honderden kinderen die onze auto's
beklommen om ons zo te vergezellen naar hun typische
Afrikaanse dorpje.
Aangekomen onder de eeuwenoude boabab op het
dorpsplein werden we verder welkom geheten door een bonte
mengeling van zingende en dansende vrouwen en iedereen
werd uitgenodigd om samen met hen te dansen op het
Afrikaanse ritme. Zelfs de dorpsoudsten hadden hun hutjes
verlaten om een verwelkomingswoord te richten aan hun
blanke vrienden.
De lokale voetbalbeloftes van het dorp
daagden de mannen uit voor een matchje voetbal, wat we
gretig aanvaarden. Alhoewel onze tegestanders grotendeels
uit blootvoetse meisjes bestond hadden onze europese
spelers het behoorlijk zwaar om in het het zand de
bal naar de goal van de tegenstanders te loodsen. Bij
elke voltreffer van ons elftal werden ze door een
hondertal kinderen bestormd en gefeliciteerd, terwijl de
rest van de kinderen ergens op onze arm zaten of zich
stevig aan onze handen vastklampten.
Na een dag
van feest en spel keerden we naar onze lodge terug waar
lokale dansers en muzikanten de avond verder omtoverden
tot een groot feest! En hoe later op de avond, hoe
zwarter het er aan toeging doordat de lokale
bevolking gewoon uit de duisternis opdoken om samen met
ons mee te feesten. Dit is pas Afrika op zijn
best!!!
[Strooien] De laatste etappe van onze trip
bleek nog één van de zwaarste te worden.
Om 05:00 's morgens zette de karavaan zich
in beweging met het kompas richting Banjul. Langs oerslechte
wegen -waar meer naast als op de weg wordt gereden-
kwamen we maar met een slakkengangetje vooruit. Zo
berreikten we de Gambiaanse grens ergens tegen de
namiddag.
Na een beetje verwarring bij de
grensformaliteiten konden we toch eindelijk de eerste
meters op Gambiaans zand afleggen en kwamen we om 17:00h
-slechts één uurtje te laat- aan bij de ferry die ons
"THE GAMBIA" zou overloodsen.
Toen we de zuidelijke oever bereikten was de
avond reeds gevallen en zou de rest van de rit richting
Kartoeng zich in de duisternis én onder escorte van de
lokale zwaantjes met veel vertoon verderzetten. Eenmaal in Kartong
(1645) aangekomen werden we reeds verwelkomd door
zingende en wuivende mensen langs de weg.
Alle deelnemers waren echter
zodanig uitgeput dat we vlug onze intrek namen in de
primitieve hutjes van de equator lodge. De
muggen en kakkerlakken konden ons die nacht niet
weerhouden te slapen.
[Bellinda] Vandaag niet zoveel
meegemaakt, iedereen blijft lachen en wil een praatje maken,
sommige zijn zelfs te vriendelijk !!! Ook van alle beesten op de
kamers: van kikkers tot kakkerlakken, ja zelfs in ons hotel !!!! Kura is wel terug een ganse
dag bij ons mogen vertoeven in het zwembad, het is tenslotte ook
haar vakantie! In de namiddag zijn we naar een apenbos
in Kololi geweest, de beesten komen uit je hand eten en kruipen
in je nek al stinken ... het is ne keer iets anders.
Onzen taxichauffeur Dizzy met de groene taxi,
by the way met een echte oerdegelijke Mercedes, had
vandaag weer het voorrecht om met ons de dag te spenderen
... maar toch terug moeten onderhandelen voor de prijs.
Verder waren we content want je moet toch iemand kunnen
vertrouwen om door de sloppenwijken te rijden .... he's
the guy .
Eenmaal de weg op en eenmaal buiten je hotel is het echt armoede troef, een ware kakafonie van alles en nog wat, en overal geiten op de weg -lelijke beesten, niet te doen- alla "Keizer Kusco", en koeien die gewoon doodleuk de weg overlopen, iedereen aan de kant, no problem in The Gambia!!!! Alles in een zeer traag tempo, zonder verkeersregels, een chaos maar in slow motion.
Het leukste nieuws van de dag: daarjuist
is gans het konvooi onder politiebegeleiding ons hotel gepasseerd. Echt
een raar gevoel, ik heb ze zien passeren met grote sirenes,
indrukwekkend, echt tof , had er graag in
de auto gezeten, er bijgeweest !!!!! Had ook graag aan
iedereen ne knuffel gegeven, maar ze konden niet stoppen doordat
de politie hen begeleide,...spijtig , maar allé, ze hebben het
gehaald, ze zijn in 'The gambia'. Ongelooflijk wat ze
verwezenlijkt hebben, hoedje af en veel respect !!!
Morgen komen ze mij halen om naar
het feest te gaan van de challenge, georganiseerd door the Jammeh
Foundation denk ik. Het zal een kleurrijke en feestelijke dag
worden, en zeer zeker een blij weerzien! Er zullen traantjes
vloeien!!!
Morgen een uitgebreid verslag , allé, het is te zien wanneer het
feest gedaan is, .......we gaan er enen op drinken he jongens,
santeeeeeeeeeeeeeeee!!!! groetjes van welpje en de Desert
Lions
[nvw] Ons welpje Bellinda heeft tevens een eigen blog "Gambia, land van de glimlach", waar zij haar persoonlijke ervaring van in The Gambia neerpent. De link is tevens opgenomen bovenaan in de linkermarge.
12:06 Vanmorgen om 6h vertrokken aan Lac Rose bij
Dakar (= aankomst Paris-Dakar) richting Gambia. Deze trip gaat over barslechte
"wegen" Groetjes DL & E&I 19:46 We zitten op de ferry naar Banjul, het eindpunt is in zicht!
Het was meer dan de moeite waard, eventueel voor herhaling
vatbaar of wordt het dan toch van Peken tot Peking!?!
Intussen weten we uit het reisverslag van ons Welpje (dag -0) dat ze veilig en wel in Banjul aangekomen zijn!!
Ik heb zonet de eerste reisverslagen van ons Welpje ontvangen en geplaatst. Net zoals de andere reisverslagen zet ik ze op de juiste datum. Ditmaal met een aftellende reisdag tot ze onze challengers treft in Banjul.
Zie 26/10/2008 voor het eerste verslag (dag -3). Veel leesplezier!
Een minder leuk bericht: Op 23 oktober is in de Sahara Paul Jans-Beeke
(team 618) met zijn motor over de kop geslagen. Dit is zo hard
aangekomen dat hij er een paar gekneusde ribben aan heeft overgehouden.
Verder rijden was niet meer mogelijk en hij is liggend door team 609
naar de bewoonde wereld (Auberge Sahara in Nouakchott) vervoerd. Johan
Loijens (team 628) heeft zijn motor overgenomen.
In Nouakchott is de alarmcentrale ingeschakeld en op 25
oktober is Paul, met Dimitri De Valck (onze leeuw van het Rocky II team) als begeleider, naar huis teruggevlogen.
Op dit moment zijn beide rijders thuis aangekomen.
Vandaag
was de afspraak dat wij hen gingen bezoeken waar ze
woonden en dat we naar haar schooltje gingen om
regelingen te treffen ivm haar betalingen en dergelijke.
Eerst -zoals verwacht- ons moeten sterk houden om met de
taxi te onderhandelen, heel belangrijk hier om eerst de
prijs te bespreken vooraleer je vertrekt :
we hebben echt staan ruzie maken met wel 6 chauffeurs om
een agreement te halen van wie mag ons voeren en
voor hoeveel dat mag kosten maar dan is ons Bellinda wel
klein maar niet op haar mondje gevallen hé .
We bekomen een prijs van 800
dalassi om voor ons een paar uur te rijden waar we willen met
"Dizzy ", een oud uitziende man maar is eigenlijk maar
47 jaar. Wel eerst gezegd waar allemaal naartoe ... echt een heel
gedoe, allé vooruit alles ok. We komen in de taxi, on the
road, en hij begint eraan: eigenlijk moet ik 1200 dalassi
vragen maar voor jullie mag het 1000 dalassi zijn ; lap het
was al van dat ,... ik terug moeten onderhandelen voor
de eerste prijs,....het kwam wel goed, ...we trust you
!!!!
Na wat geld te wisselen in een 'exchangeburo' back on
the road, van stof, veel volk, ezels, oude karren,
winkeltjes in oude metalen koten en ruines, armoede troef, echt,
... schockerend eigenlijk. Je moet dit gezien hebben om te
geloven maar iedereen lacht, ongelooflijk !!!!
Toegekomen aan het schooltje van Awa en
Adama en Kura, Glory Baptist school and nursery,
wandelend door een oude versleten metalen deur worden we
begeleid door Neema en de schooldirectrice Veronique !!
Kindjes aan alle kanten en een hels lawaai, iedereen is
aan het zingen of teksten aan het opzeggen, je moet weten
dat er hier nergens ramen in de muren zitten, alleen
beroeste metalen roosters.
We laten hen inschrijven voor een nieuw
schooljaar, boeken, uniform en het busvervoer (niets
vergelijkend hoe het er bij ons aan toe gaat !!!!!) en
jawel altijd onderhandelen en tellen .
We zijn ook de klasjes gaan bezoeken waar ze moeten zijn
,...kindjes overal met allen een blauw uniformpje aan ,
velen hebben een loopneus en zijn aan het wenen, anderen
zijn content ons te zien en komen op ons af, geven ons
een hand en een knuffel ,...ik heb natuurlijk van de
gelegenheid gebruik gemaakt om mijn knuffels dat ik mee
heb uit te delen, met tranen in de ogen ,.....
Toch heb ik ook moeten vaststellen
dat ze hier wel degelijk studeren; in het engels en ook hun
toetsen moeten maken,...1 persoon aan een tafeltje, een oude man
, is degene dat alles verbeterd in de schriftjes en erop toeziet
dat alles vlotjes verloopt.Terug in de taxi volgens onze afspraak
met de chauffeur, rijden we naar hun huis in Bakau, een 20
minuutjes van ons hotel. Maar tijdens de rit wordt de weg alsmaar
slechter en slechter, putten van jewelste en we rijden echt in de
sloppenwijken van Bakau. Dit is pas echte armoede, mensen aan de
kant die iets minder lachen, de sfeer wordt wel iets anders, onze
chauffeur begon terug over de prijs, de weg was te slecht om nog
voor die prijs door te rijden en er kwamen dalassi bij.
Ongelooflijk toch!! We hebben dan toch wijselijk besloten om niet
verder te gaan. Ondertussen waren we al ergens geparkeerd en we
voelden ons al niet meer op ons gemak, we moesten hier weg.
Spijtig voor Kura en haar mama maar het kon niet anders. We
hebben hen afgezet niet ver van hun woning en wij zijn moeten
terugkomen
Voor morgen hebben we terug een afspraak gemaakt met Dizzy om
Kura te gaan halen in Bakau en bij ons te brengen naar ons hotel,
een dagje terug aan het zwembad, terug onderhandelen over de
prijs om weer voor geen verassingen komen te staan. We hebben er
vertrouwen in. We zien wel en we we hebben ook een uitstap
gepland naar de Serekunda Market maar misschein is dit
ook beter als de Desert Lions ons hierbij kunnen vervoegen,
kwestie van een beetje extra veiligheid in te bouwen
Een lang verhaal, hoop morgen nog een stukje te schrijven .....
Wordt vervolgd, Groeten van
Bellinda, Miriam en Linde
xxx
Iedereen spreekt
je aan, ... gaan ontbijten en eens rondkijken waar
we eigenlijk zitten (bij aankomst gisteren was het al
pikkedonker). Het hotel is eigenlijk veel te chic voor de
reden van de reis enfin, later blijkt dan weer dat je
eigenlijk
wat goed moet zitten om je nog altijd
goed te voelen na een dagje Gambia . Zo rond 11.00u is het kindje dat
Miriam (vriendin) en haar gezin nu al 2 jaar financieel
steunen bij ons op bezoek geweest, de hoogzwangere mama (Neema)
en nog een tweeling van 9 (Awa en Adama) waren er
ook bij; Kura heet ze. Een klein schaapje van 4,5
jaar oud en spreekt geen Engels , ze heeft een loopneus
en een grote hoest. De mama trekt zich weinig aan en wij
geven haar medicatie om haar wat beter te voelen.
Ze krijgen kadootjes en zijn er
verschrikkelijk blij ermee!! Even later allen het zwembad
in, ne keer drinken en iets eten en ondertussen
stond hun taxi al een ganse dag te wachten aan de
receptie
Echt ongelooflijk hoe het hier allemaal geregeld is. Neema had een afspraak met de taxidriver
voor 2 uur voor een bedrag van 300 dalassi (heen en terug),
maar wij wisten niet dat hij stond te wachten, wij
dachten dat diene mens al lang weg
was en dat hij ging
terugkomen to collect them. Niets was echter
minder waar, wij komen buiten en ja de prijs ging
natuurlijk de hoogte in, 1000 dalassi en nen hoop ambras,
een geruzie in de bakkende zon ... niet te doen ... maar
uiteindelijk eind goed al goed, voorlopig toch ....
12:27 Vanmorgen in kolonne naar Dakar vertrokken. In St Louis nog gauw een groepsboete gekregen voor gordeldracht (6 pers. niet??) 30? Alweer gepluimd Voor de rest is alles Ok! Groetjes E&I & DesertLions.
17:03 Alle voertuigen zijn aangekomen bij LacRose in Dakar. Prachtig weer: 40°. [nvw] Het LacRose (officieel Lac Retba ) is een zoutmeer dat op 25km van de hoofdstad Dakar van Senegal gelegen is. Het is door duinen gescheiden van de Atlantische Oceaan. Meer info: zie Wikipedia.
LacRose - Dakar
Op het einde kan u nog meerdere filmpjes bekijken
[nvw] Goed nieuws!!! Met de hulp van Gert (3 brothers to Afrika) is de WiFi verbinding opnieuw opgezet en kunnen onze Desertlions opnieuw online.
Ik kreeg de reisverslagen van dag 8 tot 12 doorgestuurd en deze van dag 16. De andere (13-14-15) komen eraan. Het eerste nieuwe verslag is dus dit van dag 8 (dat vorige keer afgebroken werd na de song van Miele). Scrol naar beneden of klik in de rechtermarge op het reisverslag dat u wilt lezen.
Vergeet ook niet de reflecties van onze Desertlions in de berichten hier juist onder te lezen!
Voor de langslapers onder ons is het feestdag, douchen en een lekker ontbijt achter de kiezen en we zijn terug als nieuw ... De butekes hun
carter pan is nog eens gecheckt en het oplaad probleem is ook van de baan: 't bleek aan de meter te liggen, gelukkig maar!!!!
Aangezien we aan het strand logeren hebben er al een paar van ons een frisse duik in zee genomen, verder zoals op iedere rustdag maintenance
van mens en machine ... De auto's zijn aan een wasbeurt toe maar we vinden het zonde van het kostbare water, de binnenkant lijkt eerder op een zandbak met wat rondslingerend gerief ... opgeruimd staat netjes!!!
De was laten doen is hier ook geen probleem; afrekenen gaat per stuk. Ondertussen neemt ondergetekende ruim de tijd om all reisverslagen klaar te stomen om te verzenden. Hopelijk werkt het Wifi systeem hier voortreffelijk!!!!!
En dan is het tijd om wat aan side seeing te doen ...
[Bellinda] Beste mensen, Ik
kan me indenken dat jullie al gedacht hebben waar ik met mijn
verhaaltjes zit. Welnu, ik heb mijn laptop niet mee omdat het in
de eerste plaats onzen Dennis de zijnen is en hij kijkt
hier graag mee naar 'big en betsy'. Bovendien was hij te
zwaar om overal mee te nemen en de kans dat ze hem hier stelen is
meer dan waarschijnlijk Vandaar
dus mijn zoektocht om een pc te vinden om op mijn gemak te kunnen
brouwsen zoals ze dat hier noemen.
Zondag 26/10 8.00: 's morgens vertrokken, 10 graden en vol
spanning, ... overal wachten, sms'jes krijgen van iedereen, ....
meelopen met de donkere mensen allen naar de
incheckbalie voor Banjul/Dakar, toen al een kleurrijk volkje te
bemerken ,... De vliegreis duurde 6 uur met een tussenstop in
Dakar, ... de zon schijnt en het is buiten bakken, -48 graden aub-,
ons Bellinda kreeg al de schrik!!!! Wat gaat dat in Gambia zijn
??? Aangekomen op de luchthaven, de warmte valt letterlijk op je
kop!!! Overal mensen en geroep, niets is gestructureerd,
iedereen de stinkende op en naar
de inkomhal, al bakken, echt!! Verschillende kruiers
proberen je te helpen met je valiezen, wij denkend hoe
vriendelijk, maar eigenlijk gaat het alleen om geld, dat weet je
pas later als je op een paar min 15 euro moet betalen om je
kar te duwen naar de taxi, ... maar allé, we waren content dat
we er waren en namen dit erbij, ne klik maken hadden ze ons
gezegd!!!We stappen allen de taxi in, and off we go, ... met een
oorverdovend slechte en luide radioinstallatie met
Gambiaanse muziek.
Onderweg al eens mogen proeven hoe het hier
eigenlijk aan toegaat, overal bedelende mensen op straat,
geen verkeersregels (bijna ons de kop ingereden tegen ne
mercedes van 1970), een lawaai, vuil, ... ondanks dit
alles te ondergaan zat ik met ne smile op mijn gezicht
tot achter mijn oren, ... dit is de reden waarom ik hier
ben, een paar van die mensen kunnen helpen, hun
kinderen naar school te krijgen .... en de sfeer, gewoon
iets dat je moet meemaken
In het hotel toegekomen ging alles
veel vlotter, terug iedereen supervriendelijk en iedereen noemt
je bij je voornaam, en drie jonge dames alleen op stap vraagt om
aandacht natuurlijk, ... keep on smiling !!!Na het inchecken in
onze hutten zijn we moe en content gaan slapen (eerst ik nog een dikke
beest doodgedaan dat ik nog nooit gezien had , ......we zijn er !!!
Groeten vanuit het bakkende Gambia, ... Bellinda, Miriam en Linde,
.....xxx
Hallo,
we zijn al in Senegal! Zelf had ik nooit verwacht dat het allemaal zo
vlot zou verlopen. Alles gaat echt heel goed, vandaag een dagje rust =
zwemmen in de oceaan, zonnen, pintje bier drinken en wandelen door de
achterbuurt van St. Louis.
Het was prachtig, de mensen wonen in kleine steegjes, zand wegeltjes
met overal geiten en kinderen, de kinderen zwaaien eerst heel beschaamt
maar als je terug zwaait lachen ze zonder ophouden en dan komen ze een
handje geven, zo komen dan wel 30 kleintjes om een handje te geven, ook
even handje-klap gedaan met de kinderen , het was lachen en een
uitbundige benden, hier weten ze niet wat bedelen is, gewoon een witte
mevrouw eens aanraken. Aan de grensen is het andere koek, daar komen ze
bedelen = done moi un stylo wel 100x herhalen ze het. Aan de grens
moeten we iedere keer heel lang wachten en veel geld af geven, 10 per
persoon voor grens, 20 euro per auto, 2 euro voor de gemeente, 8 euro
voor over een brug te rijden, 10 euro douane, ........ aan grens vragen
ze voor alles geld.
Maar we verliezen de moed niet, nog 1 grens moeten we voorbij Senegal-GAMBIE en dan zijn we er.
Vanaf nu is het allemaal heel rustig, vandaag rustdag, morgen nog tot
Dakar rijden en dan terug rustdag, weer wandelen = winkelen, ik heb
reeds een afspraak bij de kleedmaker ?????? en daarna rijden we door
tot Gambia en dan 7 dagen rust = zwemmen en zonnen, zalig.......
Voor al de gene die jaloers zijn, de volgende challenge gaat door in maart, echt een aanrader.
Vanhier uit voor iedereen een super dikke knuffel en een dikke zoen, xxxx....
De Sahara, het deel waar iedereen het meeste naar uitkeek, is nu spijtig genoeg voorbij ...
Het was een dolgekke rit in pure Parijs-Dakar stijl, over zandduinen, wasborden en zandvlaktes bezaaid met rotsen en stenen. En nachten
onder de prachtigste sterrenhemels ...
Het was heel zwaar voor mens en machine, de vier wielen zweefden
geregeld door de lucht en het bagagerek kwam er een paar keer af,
maar we zijn er nog altijd verbaasd over dat we, ondanks het vele sleep
en graafwerk, er toch met weinig kleerscheuren zijn doorgekomen. Onze
voertuigen hebben de vuurproef doorstaan en worden nu volledig
desertproof bevonden.
Alhoewel ik er zelf het volste vertrouwen in had werd de Subaru in het
begin eerder spottend bekeken door de medechallengers, maar dwingt hij
nu het grootste respect af! Hopelijk mag de rest van de trip even
vlekkeloos verlopen.
Hier in Senegal worden we pas echt door het Afrika gevoel overwelmd: als we over zandpistes scheuren en door primitieve dorpjes rijden
tussen ezelskarren, geiten en kamelen; nagewuifd door
lachende mensen en achterna gelopen door bedelende kinderen.
De langdurige en moeizame grensovergangen nemen we er graag bij en kunnen de sfeer in het team zeker niet drukken. Voor de rest, blijft het genieten, vliegt de tijd voorbij, en krijgen
we het gevoel dat ons avontuur véél te snel voorbij zal zijn ...
. Even
terugscrollen naar beneden of de betreffende reisdagen in
linkermarge hiernaast aanklikken.
!!!! Kura is wel terug een ganse
dag bij ons mogen vertoeven in het zwembad, het is tenslotte ook
haar vakantie! In de namiddag zijn we naar een apenbos
in Kololi geweest, de beesten komen uit je hand eten en kruipen
in je nek al stinken ... het is ne keer iets anders. 
.
, had er graag in
de auto gezeten, er bijgeweest !!!!! Had ook graag aan
iedereen ne knuffel gegeven, maar ze konden niet stoppen doordat
de politie hen begeleide,...spijtig , maar allé, ze hebben het
gehaald, ze zijn in 'The gambia'. Ongelooflijk wat ze
verwezenlijkt hebben, hoedje af en veel respect !!! 
:
we hebben echt staan ruzie maken met wel 6 chauffeurs om
een agreement te halen van wie mag ons voeren en
voor hoeveel dat mag kosten maar dan is ons Bellinda wel
klein maar niet op haar mondje gevallen hé 
. 
Voor de rest is alles Ok! 
