A daring challenge from Antwerp to Banjul 11/10/2008 - 31/10/2008.
Acht leden van HDC-Flanders vonden de perfecte uitdaging in een hoogst verleiderlijke mix van een gewaagd AVONTUUR voor het GOEDE DOEL.
18-10-2008
Voor mama and the kids, friends and .....
Hallo,
zoals jullie wel kunnen lezen en vanaf morgen ook zullen zien (de
foto's zijn nog onderweg) hebben we het echt naar onze zin. Marokko is
1000x mooier dan ik had verwacht. Na Noorwegen en Schotland had ik niet
gedacht dat er iets mooier was, het landschap is oneindig en verandert
steeds, de wegen zijn ook super, zeker eens over te doen met de moto.
Broos is mijn gezeur al lang beu over het moto rijden.
Groetjes en voor iedereen een dikke knuffel.
Mama and the kids: speciaal voor jullie nog een super dikke kus.
PS. jullie kunnen hierop reageren, zo kunnen wij het thuisfrond ook wat volgen.
Ik wil jullie de groetjes doen van al de desert lions!
Het is hier echt een prachtig landschap , We stellen het hier allemaal
opperbest. Hoe kan het anders de zon, lekker genieten van alles en nog
wat , kortom vakantie. Binnen enkele dagen zijn we in Mauretanie.
Nog vele groetjes!
Christel
"Vijf uren in de morren en de wekker lupt weer af rap n zatte kaffee en de bootbozze in mijn hand. De treintses staan te wachten mee ijsblommekes versierd en gelijk sardientses nor dhuufdstad van den Belzjiek."
Gelukkig is de song van Miele (auteur van wat ben ik blij dat
ik in Zottegem ben geboren) hier niet van toepassing. Vroeg uit de veren
dat wel of zit de airco en de afnemende constipatie er voor iets tussen?
[nvw] ======= vanaf hier toegevoegde deel ==== 26/10/2008
Wat doet een mens zoal op een rustdag? Werken natuurlijk!!! Iedereen kijk zijn voertuig na op onderandere olie en waterverbruik, controle van het remoliepijl, bijvullen van de ruitensproeier, bandenspanning enz. Verder worden de ruiten eens deftig gewassen en het stof, zand en andere rommel wordt er uit gehaald. We herschikken onze bagage een beetje en het weggeef materiaal wordt binnen handbereik gelegd. Onze was wordt samen gedaan en met het witgoed van het hotel gewassen. Ondertussen gaan Alain en Alain op zoek naar een lasser om de dakdrager te laten repareren. Ver hoeven ze niet te zoeken op iets minder dan een km hebben ze de juiste man op de juiste plaats gevonden. Echt Marokkaans vakmanschap en met de juiste richtlijnen en wat hulp van de aanwezige Desert Lions is de kus geklaard in no time.
Aangezien onze twee Rocky's assorti aan elkaar zijn heeft team 627 dan
maar besloten om ook hun reserve bladveren aan de bull bar te bevestigen hetgeen hen dan ook wat meer in balans brengt. Het plaat en buizenstaal incl. het laswerk (met de bagette) kost in het totaal 350 Dirham.Voor alle zekerheid worden er ook nog twee bouten door de dakdrager bevestiging gevezen.
Team 627 vervangt nog een waterdarm en bij controle van de bandenspanning blijkt een steen één van de banden te hebben doorboord. Ives denkt eraan om in een garage het euvel te laten verhelpen maar de Desert Lions hebben een betere en goedkopere oplossing!!!! Het steentje werd verwijdert, het gat uitgeboord met diameter 8 en met een wiek te plaatsen was het probleem verholpen. Ives kijkt ondertussen vol bewondering toe. Die middag heeft Eric van 627 een bijzonder lekkere uiensoep klaargemaakt. Meer nog, de uien zijn van eigen biologische kweek rechtstreeks uit de Arendonkse grond.
Sommigen onder ons proberen hun slaap wat in te halen en gaan onder zeil, anderen nemen een duik in het zwembad, doen aan zonnebaden en
lezen een beetje en bezige bij Christel vouwt ondertussen de was op.
De buteekes (624) maken zich zorgen over de remmen van hun Mercedes en de Strooien en co offeren hun vrije tijd op om hen uit de nood te
helpen. Door het lange stilstaan is hun remklauw een beetje geoxideerd en demonteren en reinigen is dus de boodschap ontluchten en klaar is
kees.
Dan is het eindelijk tijd om eens off-road te gaan, de Rocky's en den Jumbo gaan de uitdaging aan in de buurt van de painted rocks. Rotsenblokken zo hoog als een huis 't lijken wel reuze voetballen maar dan minder rond, andere rotspartijen lijken ieder moment te zullen
neerkomen, maar ze staan/hangen daar waarschijnlijk reeds honderden jaren zo! De Jumbo trekt zich ongeloofelijk goed uit de slag op de
rotsondergrond en tot zonsondergang leven we ons uit als 18 jarigen
die pas hun rijbewijs hebben.
De weg terug vinden van de piste is minder evident, ergens in de achtertuin van een dorp komen we vast te staan maar een wakkere knaap brengt ons door voor te lopen op de juiste weg. Deze korte trip is niet zonder gevaar, tegenliggers die met volle licht ons verblinden, voetgangers op de weg en al wat twee wielen heeft zonder licht!!!!
Terug in het hotel blijken al onze collega challengers ook paraat te zijn en na een korte briefing in de bar heffen we het glas.op onze meer dan geslaagde eerste week!!!!
Zoals gewoonlijk worden aan den toog de grootste plannen gesmeed, kortom er wordt al aan een volgende uitdaging gedacht:
van Peken tot Peking ...
Onze Desertlions zijn online geraakt en hebben ons alvast hun reisverslagen doorgestuurd in aanvulling op hun SMS berichten. Om de blog een beetje overzichtelijk te houden heb ik de reisveslagen op de correcte datum (= in juiste volgorde) gezet.
Wie ze nog niet gelezen heeft zal dus op deze bladzijde eventjes naar beneden moeten scrollen (of in de rechtermarge de titel van het reisverslag aanklikken).
Helaas hebben we nog geen foto's van hen kunnen ontvangen wegens een technisch probleempje maar we hopen ook dit eerstdaags op de rails te krijgen. Wel heb ik intussen alle ontvangen fotoreeksen van het vertrek in het album gemengd (zie linkermarge bovenaan voor link).
Om +/- 08u verlaten we het dorp nadat de nodige ruilhandel heeft plaats
gevonden, zoals een vliegend tapijt voor een gsm enz. Verder krijgt
de eigenaar van het achterland, de buren die voor de bewaking instonden
en Mohammed onze contact persoon een fooi toegestopt samen met wat
cadeautjes voor de kinderen van het 627 team. Ook de Desert Lions laten
zich van hun goede kant zien en doen hun duit in het zakje.
Om de weinige achterstand die we gisteren hadden opgelopen in te
halen geven we er meteen een lap op ..de Rocky van 627 doet het
trouwens prima, hoe kan het ook anders met zo een professionele aanpak.
Via Tissint gaat het langs ..
Om 11u 06 komen we aan in het stadje Tata waar de temperatuurmeter
43° aangeeft, alhoewel de meeste onderons dat niet zo aanvoelen. Daar
nuttigen we meteen het middagmaal, echte Vlaamse frieten, verse
groenten met ofwel kip, koe of tagine. Smakelijk!!!
De auberge Chez Camalia is het volgende verzamelpunt waar we dan
ook zonder noemenswaardige problemen (de constipatie van één der Desert
Lions niet meegerekend) rond +/- 17u 25 aankomen.
Het Boxer, 627 en het Jumbo team kunnen niet scheiden van hun
mobile slaapstee en kamperen op de parking, waar de andere teams voor
wat meer luxe kiezen (overnachtings-en andere kosten worden door ons
zelf gedragen nb) airco, terras aan het zwembad en voor de constipatie
wat te verzachten een heuse Europese WC.
Morgen meer nieuws want er staat een rustdag op het programma,
waarschijnlijk wordt dat maintenance van mens en machine en zoals de
jongens van den Tour De France eens losrijden ( op een keienpiste) om
de conditie op pijl te houden.
Zondag staat er trouwens een lange rit op het programma nl ééntje van maar liefst 668,- km naar Laayoune.
Met een beetje geluk mag je ook enkele fotos verwachten vandaag of morgen dankzij de bereidwilligheid van de bazin v/h hotel.
12:21: We zijn in Tissint. De water pomp van 627 is perfect gemaakt. We denken er aan om Ives en Eric te adopteren als vijfde desertlions team.
17:28 (bericht van 627): Na een rustige nacht in het gestrande gastvrije Zaouit-S-Bl, zijn we om 8h vertrokken naar Tafraout... -> dagje rust! Alles ok. Groetjes E&I + Desertlions.
20:14 We zijn aangekomen op het verzamelpunt Chez Amalia in Tafraoute. Alles oké!!
Om 08u30 vertrokken van op camping Omar reeds
drukkend warm. Door de uitzonderlijke hevige regenval (reeds 60
jaar geleden) van 2 dagen terug blijken de wegen overspoelt door
rotsblokken, zand en modder dus oppassen geblazen. Eén van de
rivier beddingen is vrij diep (bruggen zijn hier eerder schaars)
hetgeen mooie fotos oplevert, helaas nog steeds niet de
kans gehad om ze te versturen. Op een andere locatie doen we de
eerste echte fotoshoot zwaluwen en vlinders houden ons gezelschap.
Team 627 is reeds goed geacclimatiseerd, de (soms vuile)
grappen en grollen nemen ze er graag bij ..allez dat denken
we toch.
s' Middags stoppen we in Tazzarine om een internetcafé (ondergetekende
krijgt er grijs haar van, problemen met paswoorden,
verschrikkelijk traag en nog andere ongemakken) te bezoeken en
een Tagine te eten om die daarna door te spoelen met een coca-cola.
Dat het hier
prachtig rijden is hoef ik jullie niet meer te vertellen
helaas zij er ook negatieve kanten aan het rijden in the
middle of nowhere ...
Het Rocky 2 team kon helaas een overstekend schaap niet
meer ontwijken onvrijwillige doodslag noemen ze dat.
Wat later bij het checken van onze route merken we dat de
Rocky van 627 water lekt een snelle diagnose leert ons dat de
waterpomp het heeft begeven. We besluiten om het euvel in het
eerste beste dorp te verhelpen en op de weg daar naartoe houden
we regelmatig halt om het waterpeil te controleren.
Zaouit-si-blal blijkt het dorp te noemen, we vragen na waar we de
reparatie kunnen uitvoeren en worden heel gastvrij ontvangen meer
zelfs we mogen bij de mensen thuis overnachten en krijgen thee
aangeboden. Het eerste voorstel slaan we vriendelijk af en Alain
en Alain beginnen meteen te sleutelen terwijl wij aan de thee
slurpen onder massale aandacht van de dorpelingen.
In no-time is de klus geklaard zo snel zelfs dat Ives de eigenaar
van de Rocky bijna niet de kans krijgt om zijn overall aan te
trekken zo snel is de waterpomp vervangen (gelukkig hadden ze een
spare pomp bij) over teamwork gesproken
Ondertussen proberen we de achterban te briefen over hetgeen er
gaande is maar is geen gsm signaal, dat was blijkbaar buiten de
vindingrijkheid van Mohammed gerekend die ondergetekende
meetroont naar een specifieke plaats in het dorp waar er wel
verbinding mogelijk is.
Ook Bellinda ons welpje blijkt ons te willen bereiken helaas met
minder goed nieuws over het LBS team en Cor. Zie sms board
Na het avond eten is Mohammed (hoe zou hij anders noemen) er
gezellig bij komen zitten en nuttigen we samen koffie, er is
ondertussen voor bewaking gezorgd voor deze nacht en
we gaan vroeg onder de wol.
Onderstaande SMS berichten dateren van na het reisverslag van dag 5:
20:36: We staan in Zaouit-Si-Blal met een defecte water pomp van de Rocky van team 627. De Rocky van 627 wordt onderhanden genomen door Alain en Alain, onder massale belangstelling van de dorpsbewoners, die ons spontaan een slaapplaats en thee aanbieden.
22:45 (Bericht van team 627): Waterpomp van de Rocky zeer snel vervangen door de DesertLions, THANKS! Overnachting in dorpje. Groetjes E&I
We verlaten Fes om 9 uur en rijden via Ifrane, Midelt, Errachidia naar Arfoud. Prachtige wegen met adembenemende vergezichten.Overal schapendrijvers (Berbers) die hun tenten opgeslagen hebben op de open vlaktes. Een groot contrast tussen de bergbewoners en de vlaktebewoners lachende gezichten en wuivende kinderen. Tevens zien we vele vrouwen thyme plukken langs heen onze route. Eerlijk toegeven het is hier ongelooflijk prachtig! Woorden schieten ons te kort om te beschrijven wat we hier zien. Het is de extreme route meer dan waard .
Aangekomen in Arfoud een stadje met waarachtig straatverlichting. Als we de weg vragen naar de dichts bijzijnde camping worden we bestormd door jeugdige verkopers en kinderen die bedelen om van alles en nog wat. Het blijkt er ook kermis te zijn met een heuse autoscooter ed. De kinderen blijven ons belagen en kruipen zelfs achteraan op de bumper en laten zich meevoeren.
De camping ligt aan de oever van de Ziz.en overnachten kost in verhouding met onze normen twee keer niks.
Kms tot nu toe gereden +/- 32OO,-
Nu is het tijd om eens een internet café op te zoeken!!!!!
U zit waarschijnlijk te wachten op enig nieuws van onze Desertlions. Wel, ik ook
Ik heb nog geen berichten ontvangen vandaag. Wat ik wel weet is dat ze deze nacht met de ganse groep konden overnachten bij een Nederlands-Marokkaanse familie. En dat ze daar ongelooflijk gastvrij ontvangen zijn! Vanmorgen zijn ze om 7 uur vertrokken samen met team 627 na een veel te korte nacht ([nvw] officieel door het tijdsverschil van -2 uur maar we weten wel beter )
Vandaag stond een zware dag van 350km naar Marrakech via Ar-Rachidia en Erfoud door het Atlas gebergte tot op 2400m hoogte aan een gemiddelde van 40km/h op het programma (tenzij de plannen zouden gewijzigd zijn). "Extreme route door Marokko" volgens Cor. Het valt dus te vrezen dat het onieuw laat zal worden maar in principe is er morgen een vrije dag in Marrakech voor bezoek aan de stad en om eventueel wat aan de auto's te sleutelen en ... ons hopelijk wat reisverslagen en foto's door te mailen .
23:23 We zitten in Erfoud en zijn op stap met onze gids Omar op zoek naar een internet café. Alles oké met mens en machine!
In konvooi naar de ferry die ons over de straat van Gibraltar brengt onder begeleiding van een school dolfijnen. Heel vlotte afhandeling aan Spaanse zijde van de grens, aan Marokkaanse zijde helaas andere koek. Er is blijkbaar een ware volksverhuizing aan de gang, mensen als pakezels geladen die als honden worden geslagen met knuppels door de politie: welkom in Marokko!!!
Op vraag van Cor doet ik de vertaling waar nodig. Als laatsten, na +/- 3 uur wachten overschrijden we de grens, nadat de douane beambte eerst nog eens een wandelingske maakt met de mijn paspoort!!!!! Na 10 smeergeld is alles geregeld Wat blijkt later? Wij hebben blijkbaar betaald voor alle andere voertuigen!!!!
Met een gezapig tempo puffen we verder; het wordt warmer en warmer en helaas ook smeriger en smeriger. Het vuil slingert overal. Na de nodige dirhams te hebben omgewisseld, proviand te hebben ingeslagen rijden we samen met team 627 Eric en Ives (ook met een Rocky). We zeggen hen trouwens steeds dat hun Rocky dient om ons van wisselstukken te voorzien .
De rit van de duizend bochten: heel goede wegen maar in ieder dorp en zelfs in elke stad die we aandoen stopt de weg en rijden we echt off road. Op de straat zie bijna alleen mannen: zij beloeren ons en wij hen .... er hangt een gespannen sfeer en langsheen de weg staan veel mannen jong en oud. Ze komen uit het niets om drugs te verkopen of ze bedelen voor een sigaret wat we beide negeren. Uiteindelijk stoppen we dan toch in een soort theehuis annex winkel waar we de locale muntthee proeven (het lijkt wel mochito maar dan zonder rum) .
Helaas is het sneller donker dan verwacht, eerder behoedzaam rijden we het dal tegemoet. De locale stuntrijders en een paar Franse off-road jeeps rijden als gekken de berg af en trekken zich van de regen en de modderstromen niks aan. Na het feilloos vinden van camping "Le Diamand Verte " genieten we na van onze 1000 bochten Rally met een lekkere soep /spaghetti op het terras van het resto Boxer chez Rudy en Christel .
Vanmorgen om 9:00 was de oversteek gepland van Spanje naar Marokko (Ceuta, Spanje). Bijgaand een filmpje van de omgeving rond Ceuta. Geniet u even mee?
15:05 We hebben Europa verlaten via de straat van Gibraltar onder begeleiding van dolfijnen. Na de grens formaliteiten nu aan de pick-nick met team 627 (Ives & Eric)net voorbij Tetouan.
17:24 Wij hopen Fes te halen maar we zijn een route door de bergen aan het rijden. De "1000 bochten" route. Heel mooi. Warm bewolkt en soms een regen druppel. Groeten van Evelyne.
22:32 Wij zijn bijna in Fès samen met 627 al heel wat af gelachen via de cb!
De hulp van onze leeuwen bij het herstel van de koppeling van de Mercedes 300D van het Rodan team bleek niet afdoende. Immers, de volledige kit van de koppeling diende vervangen te worden (kostprijs 400 Eur). Het Rodan-team heeft hun voiture in de mercedesgarage in Tanger (de hel van Tanger) achtergelaten. Ze laten evenwel de moed niet zakken en wachten tot hun auto klaar is.
9u20: We verlaten Aranjuez om 09u20 richting Granada. Alles verloopt vlot, een beetje olie verbruik en een paar haarscheurtjes in de dakdrager van de Rocky 1 maar dat kan de pret niet bederven de techneuten onder ons kunnen zich eens uitleven. Een kleine regenbui spoelt het stof van onze wagens en met een geur van olijven in de neus rijden we gezapig verder.
16u00: Na wat zoekwerk komen we in hotel Las Camilias aan juist op tijd voor het vier uurtje, wat bestaat uit twee glazen boterhammen dat we samen nuttigen met Belgische Rodan team die we ter hoogte van Marbella op sleeptouw hebben genomen. We noemen ze nu de buteekes omwille van hun problemen met de versnellingsbak van hun Mercedes.
Diezelfde namiddag doorgebracht met menig ander team, ervaringen uitgewisseld, en na verzorging van mens (doucheeeennnnnnnn en machine was het tijd voor het laatste avond maal op Europese bodem.
00:11 We zijn aan onze eerste frisse pint in twee dagen! Na 853 km vandaag meer dan verdiend. We zijn nu in Almuradiel - Ciudad Real. Santéééé!!
11:04 Sinds 09u20 on the road door berg en dal. Er hangt hier een heerlijke olijf geur in de lucht. Met mens en machine alles goed, alhoewel de dak drager van de rocky1 begint af te scheuren. Maar geen nood, de techneuten onder ons kunnen zich dan ook eens uitleven ;-)
11:29 Eerste ontmoeting met mede challengers team 609. We zijn nu op 50 km van Granada.
16:20 Aangekomen in Sotogrande, alles verloopt perfect!!
Om 16 uur toegekomen in Sotogrande. Alles ok uitgezonderd de koppeling van de auto. Grote problemen, maar hopelijk krijgen we het opgelost met de hulp van de Desert lions uit Ninove (prachtige typen) en nu aan het werk!! Duimen maar.
Na een korte maar goede nachtrust in de voertuigen -tijdelijk omgebouwd tot slaapstee- nuttigen we het ontbijt.
9u15: Met de vlam in de pijp scheur ik over de , naar de Frans/Spaanse grens. Onderweg nemen we contact op met welpje, onze negende Desert Lion, om te vragen waar de andere teams zich bevinden en tevens sturen we onze eigen positie door naar Cor de organisator van deze challenge nl. Bayonne
10u45: Blijkt dat de meeste teams zich rond Bordeaux bevinden met een uitschieter in beide richtingen nl. Poitier en Granada ... jawel Granada! Alstublieft moeten er nog kilometers zijn?
11u40: We overschrijden de grens met Spanje na 1136,- km! In de buurt van San Sebastian kiezen we voor een alternatieve route langs de flanken van picos De Etxgarate met pieken tot 1549 meter waarmee we onze bolides aan de eerste grote test onderwierpen. Een stijging percentage van maar liefst 8 %, veel zij/kopwind en onze beladen toestand doen de meeste tegen een slakkengangetje de berg op puffen. Na bergop gaat het meestal bergaf en een poos later snorren we Vitoria voorbij om daarna Burgos aan te doen.
16u45: We houden we halt en hebben vandaag zondag 493,- km opzitten. Na het raadplegen van Heilige Christoffel (meegekregen van Marie-Louise de moeder van Sabine) besluiten we voor vandaag als alles blijft meevallen door te gaan tot Aranjuez een 5O,- km (maw 689,- km) onder Madrid om daar te genieten van een wel verdiende warme maaltijd klaargemaakt door onze drie bevallige dames. (19u20 maw 689,- km) Tijdens de afwas een lekkere koffie gedronken en toen ... toen hadden we er weer zin in met het gedacht in het achterhoofd van zolang het goed gaat gaan we door .
We are on the road again.......
In Aranjuez aangekomen kamperen we op een parking van een tankstation waar de tapas bar 24/24 open is: santeeeeeeeeeeeeeeee
10:16 Na een verdiende nacht rust in de buurt van Basin de Carcason en een lekker ontbijt bijna in Bayonne.
11:41 Grens Spanje voorbij; alles tip top oleeeè!
20:10 Wij zijn nu in Aranjuez (nvw: 50 km ten zuiden van Madrid) en zijn van plan er nog 200 km bij te lappen.
Nota van Webbie (nvw): Dat maakt dat onze Desertlions plannen te overnachten rond La Carolina. Vandaaruit is het nog minder dan 400 km (als ze over Granada gaan) naar Sotogrande waarvoor ze dan morgen een ganse dag hebben.
De meeste andere teams zitten momenteel rond Madrid. Eentje is er echter al doorgestoten tot Sotogrande, de 1e afspraakplaats voor alle teams morgenavond. In Sotogrande worden de boottickets aangeschaft voor de oversteek naar Ceuta, een klein stukje Spaanse enclave in Marroko.
Eerst en vooral hartelijk dank aan al diegene die ons zijn komen uitwuiven, en zoals altijd hadden de afwezigen ongelijk. De koffie vloeide rijkelijk en de ontbijt koeken en broodjes gingen er vlot in. Sommigen onder jullie hadden nog een extra attentie meegebracht zoals knuffels, fruit, drank, jerrycan geld, gebakjes, een denk aan mij briefje en waar we al veel plezier hebben aan beleeft: de 4 MP 3 cds.
Tevens kregen we een pech verhelping aangeboden tot het zuiden van Frankrijk.
Toen het vertrek uur nader bij kwam liepen de emoties hoog op, hier en daar werd er een traan weggepinkt, zelfs de stoere binken onder ons hadden het even moeilijk, en na ontelbare kussen en omhelzingen werden de motoren gestart.
10u17: Onderbegeleiding van de HDC Flanders escorte en een stralende zon ging het vlot via de A8 richting Parijs. Helaas was de lichtstad aan ons niet besteed want ter hoogte van Carvin omstreeks 11u40 kwamen we in een monsterfile terecht.
12u30: Onze benjamin Dimi heeft ons dan via prachtige D wegen langsheen Lens, Arras, chartres gevoerd, via de N10 naar Angouleme.
22u30: Tit veur e pafke en een zatje café want we hebben al 751,- km op den teller staan, en na wat overleg hebben we besloten om vandaag tot voorbij Bordeaux te rijden.
02u40: In de buurt van Basin De Carcason hebben we dan maar wijselijk besloten na 982,- km om de pijp aan Maarten te geven.
23:49 Via D wegen tot Chartres. Echt genieten! Dan N wegen tot zonsondergang via Tours een stukje peage bijna in Angouleme nu en na een lekkere koffie besloten om door te gaan tot voorbij Bordeaux. Sfeer is goed en de auto's houden stand.
Eindelijk is het zover: de
vier teams van de Desertlions staan na ruim een
jaar voorbereidingen aan het begin van hun
grootse avontuur! Het hoe kon het moment van
afscheid nemen beter omkaderd worden dan in een
kring van vrienden & sympathisanten? En zo
geschiedde deze morgen. Onder een staalblauwe
hemel met een stralende ochtendzon liep het
terein van sponsor Nino-Trac algauw vol. De
Desertlions hadden voor alle familieleden,
sponsors en sympathisanten een gratis ontbijt veil.
De volledig reisklare voertuigen genoten
ruime belangstelling op de parking en werden door de toeschouwers
gewikt en gewogen; niet in het minste op de aangebrachte
uitrustingen en accomodatie. Na de verplichte fotosessies
voor de pers was het tijd om afscheid te nemen. Er werd
menig traantje weggepinkt
en dan ... was het 10 uur. Tijd om te vertrekken: onder luid
applaus startte de Jumbo zijn motor (oef ;-) gevolgd door
de andere voertuigen. De colonne werd op de straat gevolg
en verschillende leden van de H-DC Flanders begeleiden
het convooi richting autosnelweg.
Ook stipt om 10 uur vertrokken de mede-challengers
in Antwerpen zoals u allicht gezien hebt in het VTM journaal. Het is de bedoeling dat zij samen met onze Desertlions de boot nemen van Sotogrande naar Ceta (straat
van Gibraltar). Helaas vernamen we dat onze Leeuwen rond de middag
in de omgeving van
Parijs in een grote file zijn terechtkomen.
.
)
. 
en een paar haarscheurtjes in de dakdrager van de Rocky 1
en machine was het tijd voor het laatste avond maal op Europese bodem. 
