Vandaag heb ik een 100-tal nieuwe foto's mogen ontvangen. Ze zijn inmiddels toegevoegd aan het album! Haal een frisse pint, neem een luie stoel en geniet mee via deze link (enkel de foto's van de reis) of door in de linkermarge op 'Album Vertrek & Reis' (ganse album) te klikken..

Broos heeft zijn reisverslagen van dag 13, 14 en 15 ingestuurd . Even terugscrollen naar beneden of de betreffende reisdagen in linkermarge hiernaast aanklikken.

Veel leesplezier.

[Nota van Broos] De vestandhouding binnen de Desert Lions teams en de adoptie teams (en nu ook Welpje) is voortreffelijk, al onze auto's hebben de rit wonderbaarlijk doorstaan. Nu is het tijd om onze projecten te bezoeken. Later meer nieuws.

01-11-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

[Strooien]   Deze ochtend lieten de meesten de bedorven eieren aan de kant liggen en namen genoegen met een broodje konfituur en een kopje koffie. Toen we het hek van de lodge die morgen doorreden werden we bestormd door honderden kinderen die onze auto's beklommen om ons zo te vergezellen naar hun typische Afrikaanse dorpje.

Aangekomen onder de eeuwenoude boabab op het dorpsplein werden we verder welkom geheten door een bonte mengeling van zingende en dansende vrouwen en iedereen werd uitgenodigd om samen met hen te dansen op het Afrikaanse ritme. Zelfs de dorpsoudsten hadden hun hutjes verlaten om een verwelkomingswoord te richten aan hun blanke vrienden. De lokale voetbalbeloftes van het dorp daagden de mannen uit voor een matchje voetbal, wat we gretig aanvaarden. Alhoewel onze tegestanders grotendeels uit blootvoetse meisjes bestond hadden onze europese spelers het behoorlijk zwaar om in het het zand de bal naar de goal van de tegenstanders te loodsen. Bij elke voltreffer van ons elftal werden ze door een hondertal kinderen bestormd en gefeliciteerd, terwijl de rest van de kinderen ergens op onze arm zaten of zich stevig aan onze handen vastklampten. Na een dag van feest en spel keerden we naar onze lodge terug waar lokale dansers en muzikanten de avond verder omtoverden tot een groot feest! En hoe later op de avond, hoe zwarter het er aan toeging doordat de lokale bevolking gewoon uit de duisternis opdoken om samen met ons mee te feesten. Dit is pas Afrika op zijn best!!! Zie album voor meer foto's van dag 20.

30-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

Om 05:00 's morgens zette de karavaan zich in beweging met het kompas richting Banjul. Langs oerslechte wegen -waar meer naast als op de weg wordt gereden- kwamen we maar met een slakkengangetje vooruit. Zo berreikten we de Gambiaanse grens ergens tegen de namiddag.

Na een beetje verwarring bij de grensformaliteiten konden we toch eindelijk de eerste meters op Gambiaans zand afleggen en kwamen we om 17:00h -slechts één uurtje te laat- aan bij de ferry die ons "THE GAMBIA" zou overloodsen.

		Toen we de zuidelijke oever bereikten was de avond reeds gevallen en zou de rest van de rit richting Kartoeng zich in de duisternis én onder escorte van de lokale zwaantjes met veel vertoon verderzetten. Eenmaal in Kartong (1645) aangekomen werden we reeds verwelkomd door zingende en wuivende mensen langs de weg.
Alle deelnemers waren echter zodanig uitgeput dat we vlug onze intrek namen in de primitieve hutjes van de equator lodge. De muggen en kakkerlakken konden ons die nacht niet weerhouden te slapen.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

[Bellinda] Vandaag niet zoveel meegemaakt, iedereen blijft lachen en wil een praatje maken, sommige zijn zelfs te vriendelijk !!! Ook van alle beesten op de kamers: van kikkers tot kakkerlakken, ja zelfs in ons hotel !!!!   Kura is wel terug een ganse dag bij ons mogen vertoeven in het zwembad, het is tenslotte ook haar vakantie! In de namiddag zijn we naar een apenbos in Kololi geweest, de beesten komen uit je hand eten en kruipen in je nek al stinken ... het is ne keer iets anders.

Onzen taxichauffeur Dizzy met de groene taxi, by the way met een echte oerdegelijke Mercedes, had vandaag weer het voorrecht om met ons de dag te spenderen ... maar toch terug moeten onderhandelen voor de prijs. Verder waren we content want je moet toch iemand kunnen vertrouwen om door de sloppenwijken te rijden .... he's the guy .

Eenmaal de weg op en eenmaal buiten je hotel is het echt armoede troef, een ware kakafonie van alles en nog wat, en overal geiten op de weg -lelijke beesten, niet te doen- alla "Keizer Kusco", en koeien die gewoon doodleuk de weg overlopen, iedereen aan de kant, no problem in The Gambia!!!!  Alles in een zeer traag tempo, zonder verkeersregels, een chaos maar in slow motion.

Het leukste nieuws van de dag: daarjuist is gans het konvooi onder politiebegeleiding ons hotel gepasseerd . Echt een raar gevoel, ik heb ze zien passeren met grote sirenes, indrukwekkend, echt tof , had er graag in de auto gezeten, er bijgeweest !!!!!  Had ook graag aan iedereen ne knuffel gegeven, maar ze konden niet stoppen doordat de politie hen begeleide,...spijtig , maar allé, ze hebben het gehaald, ze zijn in 'The gambia'. Ongelooflijk wat ze verwezenlijkt hebben, hoedje af en veel respect !!!

Morgen komen ze mij halen om naar het feest te gaan van de challenge, georganiseerd door the Jammeh Foundation denk ik. Het zal een kleurrijke en feestelijke dag worden, en zeer zeker een blij weerzien! Er zullen traantjes vloeien!!!

Morgen een uitgebreid verslag , allé, het is te zien wanneer het feest gedaan is, .......we gaan er enen op drinken he jongens,  santeeeeeeeeeeeeeeee!!!!   groetjes van welpje en de Desert Lions

[nvw] Ons welpje Bellinda heeft tevens een eigen blog "Gambia, land van de glimlach", waar zij haar persoonlijke ervaring van in The Gambia neerpent. De link is tevens opgenomen bovenaan in de linkermarge.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

29-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

28-10-2008 om 21:45 geschreven door Webbie

[Bellinda]

Vandaag was de afspraak dat wij hen gingen bezoeken waar ze woonden en dat we naar haar schooltje gingen om regelingen te treffen ivm haar betalingen en dergelijke. Eerst -zoals verwacht- ons moeten sterk houden om met de taxi te onderhandelen, heel belangrijk hier om eerst de prijs te bespreken vooraleer je vertrekt : we hebben echt staan ruzie maken met wel 6 chauffeurs om een agreement te halen van wie mag ons voeren en voor hoeveel dat mag kosten maar dan is ons Bellinda wel klein maar niet op haar mondje gevallen hé .

We bekomen een prijs van 800 dalassi om voor ons een paar uur te rijden waar we willen met "Dizzy ", een oud uitziende man maar is eigenlijk maar 47 jaar. Wel eerst gezegd waar allemaal naartoe ... echt een heel gedoe, allé vooruit alles ok. We komen in de taxi, on the road, en hij begint eraan: eigenlijk moet ik 1200 dalassi vragen maar voor jullie mag het 1000 dalassi zijn ; lap het was al van dat ,... ik terug moeten onderhandelen voor de eerste prijs,....het kwam wel goed, ...we trust you !!!!
Na wat geld te wisselen in een 'exchangeburo'  back on the road, van stof, veel volk, ezels, oude karren, winkeltjes in oude metalen koten en ruines, armoede troef, echt, ... schockerend eigenlijk. Je moet dit gezien hebben om te geloven maar iedereen lacht, ongelooflijk !!!!  

Toegekomen aan het schooltje van Awa en Adama en Kura, Glory Baptist school and nursery, wandelend door een oude versleten metalen deur worden we begeleid door Neema en de schooldirectrice Veronique !! Kindjes aan alle kanten en een hels lawaai, iedereen is aan het zingen of teksten aan het opzeggen, je moet weten dat er hier nergens ramen in de muren zitten, alleen beroeste metalen roosters.

We laten hen inschrijven voor een nieuw schooljaar, boeken, uniform en het busvervoer (niets vergelijkend hoe het er bij ons aan toe gaat !!!!!) en jawel altijd onderhandelen en tellen . We zijn ook de klasjes gaan bezoeken waar ze moeten zijn ,...kindjes overal met allen een blauw uniformpje aan , velen hebben een loopneus en zijn aan het wenen, anderen zijn content ons te zien en komen op ons af, geven ons een hand en een knuffel ,...ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn knuffels dat ik mee heb uit te delen, met tranen in de ogen ,.....

Toch heb ik ook moeten vaststellen dat ze hier wel degelijk studeren; in het engels en ook hun toetsen moeten maken,...1 persoon aan een tafeltje, een oude man , is degene dat alles verbeterd in de schriftjes en erop toeziet dat alles vlotjes verloopt.Terug in de taxi volgens onze afspraak met de chauffeur, rijden we naar hun huis in Bakau, een 20 minuutjes van ons hotel. Maar tijdens de rit wordt de weg alsmaar slechter en slechter, putten van jewelste en we rijden echt in de sloppenwijken van Bakau. Dit is pas echte armoede, mensen aan de kant die iets minder lachen, de sfeer wordt wel iets anders, onze chauffeur begon terug over de prijs, de weg was te slecht om nog voor die prijs door te rijden en er kwamen dalassi bij. Ongelooflijk toch!! We hebben dan toch wijselijk besloten om niet verder te gaan. Ondertussen waren we al ergens geparkeerd en we voelden ons al niet meer op ons gemak, we moesten hier weg. Spijtig voor Kura en haar mama maar het kon niet anders. We hebben hen afgezet niet ver van hun woning en wij zijn moeten terugkomen

Voor morgen hebben we terug een afspraak gemaakt met Dizzy om Kura te gaan halen in Bakau en bij ons te brengen naar ons hotel, een dagje terug aan het zwembad, terug onderhandelen over de prijs om weer voor geen verassingen komen te staan. We hebben er vertrouwen in. We zien wel en we we hebben ook een uitstap gepland naar de Serekunda Market maar misschein is dit ook beter als de Desert Lions ons hierbij kunnen vervoegen, kwestie van een beetje extra veiligheid in te bouwen
Een lang verhaal, hoop morgen nog een stukje te schrijven .....

Wordt vervolgd,   Groeten van Bellinda, Miriam en Linde
xxx


 

28-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

		Iedereen spreekt je aan, ... gaan ontbijten en eens rondkijken waar we eigenlijk zitten (bij aankomst gisteren was het al pikkedonker). Het hotel is eigenlijk veel te chic voor de reden van de reis enfin, later blijkt dan weer dat je eigenlijk
wat goed moet zitten om je nog altijd goed te voelen na een dagje  Gambia . Zo rond 11.00u is het kindje dat Miriam (vriendin) en haar gezin nu al 2 jaar financieel steunen bij ons op bezoek geweest, de hoogzwangere mama (Neema) en nog een tweeling van 9 (Awa en Adama)  waren er ook bij; Kura heet ze.  Een klein schaapje van 4,5 jaar oud en spreekt geen Engels , ze heeft een loopneus en een grote hoest. De mama trekt zich weinig aan en wij geven haar medicatie om haar wat beter te voelen.
		Ze krijgen kadootjes en zijn er verschrikkelijk blij ermee!! Even later allen het zwembad in, ne keer drinken en iets eten  en ondertussen stond hun taxi al een ganse dag te wachten aan de receptie Echt ongelooflijk hoe het hier allemaal geregeld is. Neema had een afspraak met de taxidriver voor 2 uur voor een bedrag van 300 dalassi (heen en terug), maar wij wisten niet dat hij stond te wachten, wij dachten dat diene mens al lang weg
was en dat hij ging terugkomen to collect them. Niets was echter minder waar, wij komen buiten en ja de prijs ging natuurlijk de hoogte in, 1000 dalassi en nen hoop ambras, een geruzie in de bakkende zon ... niet te doen ... maar uiteindelijk eind goed al goed, voorlopig toch ....

27-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie

LacRose - Dakar



Op het einde kan u nog meerdere filmpjes bekijken

27-10-2008 om 00:00 geschreven door Webbie