Bij een verkenning van de Sommebaai mag 'St-Valéry' niet worden overgeslagen. Het is een buitengewoon sfeervol plaatsje met een oude, nog grotendeels ommuurde bovenstad. We trekken de ganse voormiddag uit voor een wandeling in het oude stadsgedeelte.
Het oude stadsgedeelte van Ste-Valery sur Somme
Zicht op de baai vanuit het oude stadsgedeelte
Camperstaanplaats in Ste-Valery sur Somme
In de namiddag maken we nog een wandeling van 4 km door de duinen en op het strand van Fort-Mahon-Plage naar Quend en terug. De wandeling 'La dune du Royon' vertrekt op de parking van Fort-Mahon-Plage en leidt ons eerst door de duinen naar Quend om ons dan via het strand terug te brengen naar Fort-Mahon-Plage. We nuttigen nog iets in een plaatselijke taverne en zetten koers huiswaarts.
Le Crotoy - Mers les Bains - Cayeux-sur-Mer - Le Hourdel
Zondag 22 februari 2009
Na een rustige nacht nabij de jachthaven van 'Le Crotoy' en een 'Frans ontbijt', maken we eerst nog een wandeling over de dijk van Le Crotoy en genieten we van het schouwspel van het snel opkomende water.
Het havenplaatsje 'Le Crotoy' was in de middeleeuwen een versterkte plaats met een kasteel. De haven was indertijd van belang voor de visserij en de handel. De Honderdjarige Oorlog maakte een eind aan deze activiteiten. Het kasteel en de muren werden in 1674 op bevel van de Zonnekoning ontmandeld. In de late 19° eeuw groeide 'Le Crotoy' uit tot een bescheiden badplaatsje.
www.tourisme-crotoy.com
Dijk van Le Crotoy
Camperstaanplaats aan de haven van Le Crotoy
In de namiddag zakken we de kust nog een beetje af voor een bezoekje aan een aantal kustplaatsjes. Onze eerste bezoek brengt ons naar 'Mers-Les-Bains', het verste punt van deze reis.
Het is nog net 'Picardie', maar al bijna 'Normandie'.
De rivier de 'Bresle' vormt de grens tussen beide regio's met aan de ene zijde 'Mers-Les-Bains' en aan de andere zijde 'Le Tréport'. Sinds 1872 ontwikkelt 'Mers' zich als badplaats en raakt het in de mode bij een chic publiek van adel, schrijvers en kunstenaars. Rond 1900 verrezen de prachtige villa's langs de zeekant en in de aangrenzende straten. Hier heeft de oorlog gelukkig niet toegeslagen, zodat men nog steeds kan genieten van architectuur uit de 'Belle Epoque' Hoewel Art-Nouveau overheerst, is er op fantasierijke wij gebruik gemaakt van andere stijlelementen zodat er een bont geheel ontstaan is van luifels, erkers, torentjes, houten en smeedijzeren balkons en keramiekdecoraties.
De authentieke, fel gekleurde, 'Bel Epoque' huisjes van 'Mers- Les-Bains'
Vreemd verkeersbord: 'Honden niet ondersteboven houden'
Het kiezelstrand van Mers-Les-Bains is in de zomer populair bij dagjesmensen. Bij eb komt het zandstrand tevoorschijn.
Zicht op de krijtrotsen van le 'Pays de Caux'': vanaf Le Treport' tot aan de monding van de Seine.
De kinderen leven zich nog even uit op een speelpleintje in Mers, en dan keren we langzaam terug noordwaarts.
Acrobaten in actie ...
We rijden terug via de kustlijn en stoppen eerst in 'Ault/Onival', aardige badplaatsjes met een spectaculair uitzicht op de 'falaisekust'.
Hier vreten de golven nog steeds aan de krijtrotsen en elk jaar moeten deze laatsten 30 tot 50 cm prijsgeven aan de zee. Aan dit niet te stoppen proces van erosie, waaraan ook regen en vorst bijdragen, zijn al wegen en zelfs huizen ten prooi gevallen. Ault heeft ook een mooie vuurtoren, die bekleed is met rode en witte keramiektegels.
Nadien houden we halt in 'Cayeux-sur-Mer'.
Dit badplaatsje is enigszins geïndustrialiseerd doordat het belangrijk centrum is voor de winning van kiezels. De naam Cayeux is Picardisch dialect voor het Franse 'cailloux'.
De door noordwaartse zeestromen ontstane kiezelbank strekt zich uit over een lengte van 15 km tussen Le Hourdel en Ault. De laatste zijn de reden waarom op deze plek zoveel kiezels voorkomen. De krijtrotsen ontstonden miljoenen jaren geleden door de opeenhoping van schelpen van dode zeedieren op de zeebodem. Doordat zich in de kalk op sommige plaatsen concentraties siliciumdioxide (= kiezelzuur) ophoopten, werd vuursteen gevormd. Door erosie kwamen deze grillige gevormde brokken vuursteen vrij en belandden aan de voet van de krijtrotsen, waar ze door de golven gevormd werden tot glade eivormige kiezelstenen.
Als badplaats werd 'Cayeux' geboren aan het eind van van de 19° eeuw en het heeft wel iets van de charme uit die tijd behouden. Te midden van de eenvoudige vissershuisjes staan hier en daar aardige, ouderwetse villa's.
Cayeux is ook beroemd om zijn 'Chemin des Planches'. Dit pad van houten vlonders loopt over het kiezelstrand langs een bijna 2 km rij van meer dan 400 kleurig beschilderde, houten badcabines.
Helaas was dit laatste niet zichtbaar eind februari, we zullen nog eens moeten terugkeren in de zomer.
Zicht op de 'kiezelbank' vanuit Onival
Een vissersmonument te Cayeux (wel rare vissen dat ze er vangen ...)
Onze volgende halte is 'Le Hourdel'
Dit vissershaventje op de uiterste zuidpunt van de Baai van de Somme, geeft een beetje het gevoel aan het einde van de wereld te zijn beland.
'Het einde van de wereld'
Wachten op vloed ....
Toch enkele gezellig uitziende visrestaurantjes
Le Hourdel
We eindigen op onze overnachtingsplaats in St-Valery-sur-Somme. Deze staanplaats is gelegen in het rustige de bovendeel van de stad, maar om iets tussen de kiezen te kunnen slaan, moeten we eerst een wandeling maken van een kwartiertje naar het meer bedrijvige benedenstadje met vissers- en plezierhaven langs de Somme. Voor de verandering staat er op het menu 'mosseltjes'.
Ste. Valery sur Somme by Night ... Schilderachtig mooi
Daar wij redelijk fan zijn van 'La Douce France' en we er deze keer voor 3 dagen op uit kunnen trekken, zakken we iets lager de Franse Westkust af voor een bezoek aan de 'Baai van de Somme'.
www.baiedesomme.fr
De 'Baai van de Somme' is de plek waar het zoete water van het estuarium van de Somme en het aan eb en vloed onderhevige zeewater van het Kanaal elkaar ontmoeten. Het is een 70 m² groot gebied, waarvan bij laagwater grote delen droogvallen. Als gevolg van de steeds terugkerende overstroming door het zeewater zijn slikken (door het getij gevormde banken van zand en klei) en schorren (door stroming opgehoogde zand- en kleiafzettingen die enkel nog bij stormvloed onder water komen te liggen en begroeid zijn met grasachtige vegetatie) gevormd.
Na een 3-tal uurtjes rijden via 'les Routes Nationales' bereiken we onze eerste bestemming in deze streek:
'Parc Ornithologique du Marquenterre'
'Le Marquenterre' (afgeleid van 'mer qui rentre en terre') is een natuurreservaat ten noorden van de Baai van de Somme. Het is een land van duinen, kwelders en plassen dat een paradijs is voor trekvogels, te vergelijken met het Zwin.
In het park zijn 3 wandelingen uitgezet van 2 km, 4 km en 6 km. Wij kiezen voor de wandeling van 4 km. Hieronder enkele sfeerbeelden van onze wandeling.
Uitzicht op Le Marquenterre
Om de vogels niet aan het schrikken te maken, kun je ze bespieden vanuit uitkijkposten.
Het zwanenmeer
Ooievaars 'op rust'
Een kleine snip op de oever
Wie vindt de zilverreiger in het struikgewas ???
Een boom waar een specht haar sporen achtergelaten heeft.
In de vooravond zoeken we onze overnachtingsplaats op in het havenstadje 'Le Crotoy'. We maken nog een wandeling door het haventje en zoeken een gezellig restaurantje op om 'mosseltjes' te eten.
Ieder jaar in januari gaan we een dagje 'nieuwjaren' bij de familie in Limburg. Dit jaar, dankzij 'Bobieltje' kunnen we er een tweedaagse van maken.
We starten onze uitstap met een mooie natuurwandeling in het domein 'Kattevennen' nabij Genk. Hieronder enkele interessante websites voor een bezoek aan deze regio.
Aan het domein is er ook een camperstaanplaats met de nodige voorzieningen.
Rustige camperplaats in het groen
Sanizuil
Na een fikse wandeling, genieten we nog van een drankje en hapje in de cafetaria van het domein en zetten we koers richting Tongeren. We drinken een glaasje champagne bij Tante en Nonkel en gaan een hapje eten in Brasserie Tinto, waar neef Gert-Jan ons als koningen bedient.
Vannacht hebben we een privé camperstaanplaats, waar we zelfs op zondagmorgen ontbijt geserveerd krijgen.
Op zondagvoormiddag maken we nog een wandeling door Tongeren, de oudste stad van België. Jammer van de sneeuw, anders konden we nog een bezoekje brengen aan de oh zo gekende 'Vlooienmarkt'.
Ook in Tongeren is er een camperstaanplaats op het domein 'De Motten'.
In de namiddag is het dan tijd om een bezoekje te brengen aan de rest van de familie.
Rond 19u00 is het dan tijd om onze terugweg aan te vatten, want de kindjes hebben morgen school.
