Na een een stormachtige nacht met veel regen, krijgen we bij het opstaan toch de eerste opklaringen.
De camperstaanplaats aan de jachthaven van Gravelines
In voormiddag wil papa een bezoekje brengen aan het plaatsje Fort Philippe (zou dit misschien iets te maken hebben met zijn naam?), maar helaas is het een doods vissersdorpje, waar we enkel een foto kunnen maken van een oude scheepsherstellingsloods.
Dan maar terug richting Gravelines, waar Vaubans vestingwerken uit de 17° eeuw nog redelijk intact gebleven zijn. Dit 12°-eeuwse dorpje, onstaan bij een vissershaventje, groeide in de middeleeuwen uit tot een belangrijke voorhaven van St-Omer.
Het belfort
Wandeling langs en over Vaubans vestingwerken
Een grote en een kleine stier ...
Na de wandeling te Gravelines zetten we koers richting Bergues. We parkeren op de camperstaanplaats, maar deze avond zullen we terug thuis slapen ...
De resten van het benedictijnerklooster 'Abbaye St-Winoc'
Een oude vergeetput
Bienvenue chez les Ch'ti's
in 'Café de la Poste' op de martkt komt de film tot leven door de vele verhalen van de plaatselijke bevolking
De markt en het belfort van Bergues
De camperstaanplaats te Bergues
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen) Categorie:FR / Nord - Pas de Calais
Na een gezellig kerstfeest met de familie aan zee doorgebracht te hebben, nemen we afscheid en rijden we naar de Franse kust. Eerst brengen we een bezoekje aan Dunkerque. We parkeren niet ver van de haven en wandelen langs enkele oude boten naar het stadscentrum.
Duinkerke is na Marseille en Le Havre de derde zeehaven van Frankrijk
De oude stad Dunkerque werd in WO II nagenoeg volledig verwoest. Na de bombardementen in 1945 stonden in het centrum alleen het belfort en het standbeeld van Jean Bart nog overeind. We betreden het 13°-eeuwse Beffroi, de vroegere klokketoren van de in 1558 afgebrande Eglise St-Eloi.
De toren bestaat uit een 48 klokken tellende carillon, die om het kwartier een muziekje over de stad laten klinken.
Vanop het belfort heeft men een mooi uitzicht op de weidse omgeving.
We maken nog een wandelingtje door het stadscentrum en komen een leuke kerstmarkt tegen, waar de kinderen, zittend in een opblaasband naar beneden kunnen glijden. Eens iets anders dan de gebruikelijke schaatspistes op een kerstmarkt.
Let op !!!! Een ijsbeer ...
's Avonds gaan we nog lekkere Franse mosseltjes eten in restaurant L'Iguane op de dijk van Dunkerque. Daarna rijden we naar de camperstaanplaats te Gravelines. Slaapwel
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen) Categorie:FR / Nord - Pas de Calais
's Morgens na een lekker ontbijt, rijden we naar Tongeren, mama's geboortestad en tevens de oudste stad van België. We parkeren op de camperstaanplaats aan de Motten en wandelen via het begijnhof naar de Moerenpoort.
Daarna wandelen we via de alomgekende 'Vlooienmarkt' richting grote Markt.
De wekelijkse antiek- en brocantemarkt
Onze maag begint een beetje te knorren en daarom besluiten we om iets te gaan eten in de Intermezzo op de markt. De kinderen genieten nog van een orgineel ijsje en dan is het alweer tijd om terug richting huiswaarts te keren.
Het begon allemaal vorig weekend op de housewarmingparty van mama's nicht uit Tongeren. Mama en papa spraken om de eerstvolgende zaterdagavond op bezoek te gaan bij Tante en Nonkel. Gezien dit het eerste weekend was van de herfstvakantie besloten we om het weekendje wat langer te maken en vrijdagnamiddag na schooltijd al te vertrekken naar Luxemburg. In de vooravond kwamen we aan te Heiderscheid, waar we frietjes eten en overnachten op de mooi aangelegde camperstaanplaats.
De camperstaanplaatsen met elk een aansluiting voor electriciteit en Tv-distributie
is een bewegwijzerd wandel- en geluidsparcours (6,5 km) dat 14 geluidspunten telt waar de wandelaar de natuur kan beluisteren of muziek kan maken op de tentoongestelde installaties en kunstwerken.
Na een redelijk vermoeiende wandeling, met de nodige afdalingen en beklimmingen, zetten we koers richting Limburg. Daar worden we verwerlkomd met een lekker etentje en aangenaam samenzijn. Iets na middernacht zoeken we Bobieltje terug op, om moe maar voldaan in te slapen.
Gisteren stond de dag in het teken van de kinderen. Vandaag kiezen mama en papa voor een beetje Sightseeing in Antwerpen.
Het is vandaag 'Open Monumentendag' en de 'Lijn' biedt de reizigers een speciaal ticket aan om de ganse dag van het openbaar vervoer gebruik te maken voor heel weinig geld. Dit is mooi meegenomen.
We nemen opnieuw de tram richting Groenplaats en vandaar uit starten we een wandeling door het stadscentrum.
Op de Groenplaats staat het standbeeld van Pieter Paul Rubens
Het heldere interieur van de Onze-Lieve-Vrouwe- kathedraal
De Grote Markt met het Stadhuis en standbeeld van Brabo
We wandelen verder naar de stroom die Antwerpen groot maakt(e).
Zicht vanop het Wandelterras met de welbekende overdekte kaaien
Het Steen, het Oudste gebouw van Antwerpen
In de namiddag wandelen we weg van de stroom, richting Meir (jammer genoeg zijn er op zondag geen winkels open)
Welke 'Deugniet' stoot hier zijn broek af ?
De Bourla schouwburg
Een verbouwde opslagplaats. Nu ingericht met lofts.
We drinken nog iets op een terrasje en de 'patron' vraagt ons of we wel de mooiste kerk van Antwerpen bezocht hebben. Deze bevindt zich om de hoek en bevat de grootste werken van Rubens.
De Sint-Pauluskerk met verschillende werken van Pieter-Paul Rubens
Moe van het vele wandelen nemen we de tram terug richting Wilrijk en Bobieltje. Nog een uurtje rijden en we zetten Bobieltje in zijn stelplaats in afwachting van een volgend avontuur.
Mama en Papa wisten dit al van begin dit jaar, maar konden het al die tijd geheim houden voor de grote Dino-fan en zijn kleine broer. Met veel gezaag en een beetje tegenzin achteraan in Bobieltje rijden we richting Antwerpen. Pas bij aankomst in het Sportpaleis met de nodige merchandising rond het evenement, krijgen we ongelooflijk blije gezichtjes vol verwondering. We gaan naar....
'Walking With Dinosaurs'
Gedurende 200 miljoen jaar hebben de dinosaurussen de wereld overheerst. En nu zijn ze terug. In een spectaculaire live show !
Na jaren van planning komt de prijswinnende BBC-serie Walking with Dinosaurs tot leven in een schitterende theatershow. Een duizelingwekkende voorstelling van ongekende omvang en kwaliteit, bedoeld om jong én oud te boeien. We laten ons verrassen door de geschiedenis van 200 miljoen jaar overheersing op aarde. We zien ze lopen. We horen ze brullen. We kijken toe terwijl zij vechten voor hun overleving en hun overwicht. Van de rimpels in hun huid tot de glinstering in hun ogen overtuigen deze dinosauriërs ons ervan dat ze echt terug zijn!
Internationaal vermaarde ontwerpers creëerden samen met wetenschappers 15 levensgrote dinosauriërs, inclusief de schrik van de prehistorie: de tyrannosaurus rex! Ze zien er net zo uit als toen ze voor het eerst op aarde rondliepen. Omdat de dinosaurussen levensgroot zijn is het echt een kolossale show.
In deze productie betoveren 15 brullende, grommende, levende dinosaurussen het publiek In de show zijn onder meer te zien: de tyrannosaurus rex of-tewel de grootste engerd uit die tijd, de plateosaurus en de liliënsternus uit het Trias, de stegosaurus en de allosaurus van het Jura en de torosaurus en Utah-raptor uit de afschrikwekkende geologische periode die het Krijt heet. De grootste van alle dinos, de brachiosaurus, meet bijna 19 meter van kop tot staartpunt en is 9 meter hoog.
Tijdens de show is de evolutie van de dinosaurussen te zien, inclusief de veranderingen in het klimaat en in de geologie van de aarde, waardoor vele soorten uitstierven. Met een bijna cinematografisch realisme toont WALKING WITH DINOSAURS de communicatie over en weer tussen de dinos en kan het publiek meemaken hoe de grote vleeseters evolueerden tot dieren die op twee poten liepen en hoe de herbivoren hun behendige belagers van zich af wisten te schudden.
De dinosaurussen staan op uit de dood en veroveren opnieuw de wereld.
Voor onze grote dinofan stellen we graag de acteurs aan u voor:
Allosaurus(12 m)
De allosaurus (Ned. "andere reptiel") was een van de grootste carnivoren uit de jura. Rennend op twee gespierde poten zoals van een vogel, had de allosaurus het gemunt op de grote herbivoren uit die periode, zoals de grote sauropoden en de kleinere planteneters. Misschien jaagde hij wel in groep, waarbij de prooi mogelijk in een hinderlaag werd gelokt. Zijn voorpoten waren kort maar gespierd, en elk van de drie vingers liepen uit in een scherpe, 25 cm lange klauw om zijn prooi mee vast te houden. Zijn sterke kaken bevatten ruim zeventig scherpe tanden van 8 cm lang. Dankzij de beweegbare gewrichten en elastische ligamenten in de kaak en schedel van de allosaurus kond hij met zijn tanden een prooi aan stukken scheuren. De flexibele kaken konden heel ver worden geopend om grote happen vlees naar binnen te werken.
De laatste en grootste van de tankvormige, gepantserde dinosauriërs, de ankylosaurus (Ned. "stijf reptiel"), was uitstekend beschermd tegen de grote vleeseters. Zijn flanken waren immers bedekt met grote beenderplaten en waarschijnlijk ook nog hoornachtige uitstulpingen. De schedel was dik en uit het achterhoofd staken twee paar scherpe hoorns. Delen van de staartwervels waren samengegroeid, als de handgreep van een knots, terwijl de de staart aan de basis heel flexibel bleef. Het uiteinde ervan was een grote, knokige knots die een verwoestend effect moet hebben gehad op zijn vijanden. nderzoek van de hersenholte van de ankylosaurus heeft uitgewezen dat het grootste deel van zijn hersenen gebruikt werd voor zijn reukgevoel.
Ankylosaurus (11 m)
Brachiosaurus(22 m)
De brachiosaurus is genoemd naar de brede botten in zijn voorpoten. Deze enorme sauropode is een van de grootste dinosauriërs waarvan we het hele skelet hebben kunnen reconstrueren. De brachiosaurus was meer dan 10 meter hoog, 22 meter lang en zo'n 80 ton zwaar. Hij leefde op het land, en leek wel wat op een giraffe, zoals hij in de boomtoppen naar eten snuffelde. Zijn puntige tanden werden gebruikt om bladeren van hoge takken af te trekken.
De liliensternus was een actieve jager, lenig en snel, die op twee sterke achterpoten rende, in evenwicht gehouden door een lange, gracieuze staart. Het was een lichtgebouwde carnivoor, de grootste vleeseter van zijn tijd. Details van zijn schedel suggereren dat de liliensternus verwant is aan de jurassische carnivoor dilophosaurus. Zijn kaken bevatten scherpe tanden, als messen. De schedel vertoont aanwijzingen van duidelijke vinvormige kammen langs de snuit. Het kan dat deze bedoeld waren voor soortherkenning, of als versiering om een partner aan te trekken. Zoals zoveel vroege theropoden heeft de liliensternus vijf vingers, waarvan de vierde en vijfde kleiner zijn dan de andere. Latere theropoden hebben maar drie vingers. We kennen de liliensternus van twee onvolledige exemplaren, gevonden in de Keuper Formatie in Saksen-Anhalt (Duitsland). Genoemd naar de Duitse paleontoloog Hugo Rühle von Lilienstern.
Liliensternus (5 m)
Ornithocheirus (12m)
De ornithocheirus, een van de grootste vliegende wezens ooit, kennen we van uiteenlopende beenderfragmenten die op verschillende continenten zijn gevonden. Zoals zoveel grote pterosauriërs had de ornithocheirus een enorme kop in vergelijking met de rest van zijn lijf. De kaak bevatte een groot aantal lange, dunne en puntige tanden, heel handig om glibberige vissen en inktvissen mee te vangen. De kam van de ornithocheirus kan enig aërodynamisch voordeel hebben geboden bij het vliegen, of een aanwijzing zijn geweest van het geslacht of de soort. Enkele van de beste fossielen van pterosauriërs werden gevonden op het Araripe Plateau in het noordwesten van Brazilië.
De plateosaurus (Ned. "breed reptiel" of "plat reptiel") was de eerste en bekendste van de vroege reusachtige herbivoren. Waarschijnlijk leefde de plateosaurus in kudden, en kon hij zowel rechtop als op vier poten lopen. Steunend op zijn lange achterpoten kon hij zijn nek uitrekken om bij de hogere takken van coniferen en varens te komen. De plateosaurus had heel speciale handen met dunne vingers en een grote, klauwachtige duim. Met deze handen beschikte hij over een goed grijpvermogen en de klauw werd mogelijk gebruikt om wortels los te rukken of aan takken te trekken. Als de plateosaurus rechtop stond, kon hij zijn klauwachtige duimen bovendien gebruiken om zich te verdedigen tegen roofvijanden zoals de postosuchus. Deze dinosauriër uit het trias werd in 1837 voor het eerst beschreven door H. von Meyer. Wij kennen de plateosaurus van meer dan honderd gedeeltelijke of complete skeletten, waaronder tien schedels. De plateosaurus is het meest voorkomende en bekendste Europese triassische werveldier uit het late trias, en het grootste landdier uit die periode.
Plateosaurus (8-9 m)
Stegosaurus (9 m)
De stegosaurus (Ned. "dakhagedis") is een van de best herkenbare dinosauriërs, dankzij de opvallende dubbele rij vliegervormige platen die verticaal op zijn kromme rug staan, evenals de twee paar lange punten die horizontaal uit het uiteinde van zijn staart steken. "De staart van de stegosaurus was zonder twijfel een van de gevaarlijkste wapens die ooit door een planteneter werden ontwikkeld" (Bakker). Zo'n wapen zal vast wel hard nodig zijn geweest als je weet dat de stegosaurus met grote vleesetende theropoden zoals de angstaanjagende albosaurus samenleefde. De functie van de platen is nog altijd onderwerp van veel discussie. Na aanvankelijk vooral te zijn beschouwd als een soort harnas, wordt nu ook door onderzoekers geopperd dat zij mogelijk dienden voor de regeling van de lichaamstemperatuur. Uit windtunneltests kan in elk geval worden opgemaakt dat de platen de juiste vorm hebben om hitte op te nemen en te verspreiden. De stegosaurus staat tevens bekend om zijn opmerkelijk kleine hersenen, die niet meer dan 80 gram wogen. Blijkbaar had hij niet meer nodig.
Met zijn reusachtige hoorns en zijn krachtige, gespierde lijf leek de torosaurus (Ned. "doorboord reptiel") wel een dinosaurusversie van een neushoorn. Met zijn enorme nekschild had de torosaurus de grootste schedel van een landdier. In het beenderige nekschild zaten grote gaten die zijn gewicht wat beperkten. Mogelijk waren zij fel gekleurd, om indruk te maken. Los van het grotere schild leek de torosaurus veel op zijn kleinere familielid, de triceratops. Beide ceratopiden hadden twee lange hoorns boven de ogen en een kleinere hoorn op de snuit. De torosaurus gebruikte zijn scherpe bek en tanden om zich een weg door de beplanting te kauwen. Gefossiliseerde voetafdrukken, geïdentificeerd als sporen van ceratopiden, vormen een aanwijzing dat de voorpoten iets breder waren, en dat de achterpoten recht onder het lijf stonden, net als bij een neushoorn.
Torosaurus (6-9 m)
Tyrannosaurus(12 m)
De tyrannosaurus (Ned. "tiranhagedis") was een van de grootste landcarnivoren aller tijden, en woog ruwweg zes ton. De reusachtige schedel van de Tyrannosaurus werd gecompenseerd door een lange, zware staart. De versterkte schedel van de t.rex suggereert dat hij een schrikbarend roofdier was met een botbrekende bijtkracht. De kaken waren gewapend met 150 mm lange, scherpe en gekartelde tanden. In vergelijking met de grote, sterke achterpoten waren de voorpoten van de tyrannosaurus vrij klein, met maar twee vingers. Aan recent gevonden exemplaren is te zien dat zijn kleine armen goed gespierd waren, waarschijnlijk om het dier in staat te stellen zichzelf stevig tegen de grond af te zetten terwijl het de achterpoten strekte om vanuit een buikligging overeind te komen. Dit was een van de laatst levende dinosauriërs vóór de gebeurtenis die in het krijt-tertiair tot uitsterving leidde. Meer dan 30 exemplaren van de t.rex zijn inmiddels geïdentificeerd, sommige bijna helemaal compleet, wat uitgebreid onderzoek heeft mogelijk gemaakt naar belangrijke aspecten van zijn biologie, inclusief zijn levensgeschiedenis en biomechanica.
De utahraptor (Ned. "Utah-rover") is het grootst bekende lid van de theropode dinosauriërfamilie dromaeosauridae. We kennen de utahraptor van een goed gepreserveerd skelet dat in 1991 in Utah(VS) werd gevonden, evenals van fragmentaire resten uit Zuid-Amerika. Hij was de grootste uit een groep lichtgebouwde carnivoren, de dromaeosauriërs ('rennende reptielen'). De utahraptor had grote ogen, lange handen met grote, scherpe klauwen die alles konden verscheuren. Zijn teengewrichten waren extra breed, zodat zijn enorme klauw naar boven en naar achteren kon worden gebogen, om beschadiging te voorkomen bij het rennen. Maar wanneer hij zijn klauw in een aanval gebruikte, bewoog hij deze bij het slaan automatisch naar voren. Een brede zwaai met deze 20 cm grote sikkelklauw zou hierdoor vreselijke verwondingen veroorzaken, zodat een utahraptor dieren kon verminken en doden die veel groter waren dan hijzelf. En dankzij de unieke polsgewrichten van de dromaeosauriërs konden de handen bovendien opzij draaien, ongeveer zoals het uitvouwen van een vogelvleugel.
Utahraptor (6m)
Een ideetje van hoe groot deze monsters wel zijn:
Na de voorstelling nemen we de tram richting 'Groenplaats', waar we nog even genieten van het bruisende 'Antwerp by Night'. We sluiten de avond af bij de Italiaan met een heerlijke pizza. Tegen middernacht zijn we terug bij Bobieltje, waar onze kindjes weldra zullen dromen over - u raadt het al ...-
Onze vakantie loopt bijna ten einde. In de voormiddag brengen we nog een bezoekje aan Montargis, dat zichzelf vergelijkt met Venetië. Kanalen en passerelles doorkruisen het aangename centrum. Montargis is een sympathieke halte om te flaneren, zonder dat er iets belangrijks te zien is.
Passerelle Victor Hugo --> een constructie van Eiffel
We rijden de laatste kilometers langs de beroemde N7 en houden nog even halt aan de wegkapel in Fontenay-sur-Loing. Dit betonnen kapelletje, romantisch overwoekerd door klimop, is het meest aandoenlijke reliek van de hele 'Franse Route 66'. In 1954 werd het gebouwd ter attentie van de vrome weggebruikers. Naast het altaar ligt een schrift waarin gelovige reizigers om bescherming vragen.
Notre Dame de la Route N7
We eindigen onze reis langs de Route N7 en tevens onze vakantie in een echt baancafé te Dordives, met de toepasselijke naam 'Le Relais Routier'.
De muurschildering is nog een typisch overblijfsel van de mythische N7 uit de jaren '50-60.
Bobieltje tussen de truckers
Na het verorberen van onze 'menu routier', rijden we de allerlaatste kilometers op de N7 en nemen we de autostrade naar huis. Tot zover onze zomervakantie. We kijken al uit naar volgend jaar, maar hopen nog een aantal korte uitstappen te maken met Bobieltje. A la prochain ...
Vanaf vandaag begint als het ware onze terugtocht via de Route Nationale 7, de N7, de weg die loopt van Parijs tot de Italiaanse grens. De Route Nationale 7 is de Franse Route 66, de 'Route des Vacances' van Europa.
Eerst passeren we Magny-Cours, waar ze van wagens en wegen houden, de sensatie van snelheid en de geur van asfalt. Net buiten het dorp ligt het formule 1-circuit van Frankrijk en de dorpskern zelf lijkt wel een levend museum van de N7.
Le Palais Ducal met elegante en fijne renaissancegevel en esplanade
Door het oude centrum van Nevers is met een blauwe lijn op het trottoir en de weg een wandeling uitgezet, die langs de belangrijkste bezienswaardigheden loopt.
Kathedraal Saint-Cyr-et-Sainte-Juliette
Geällieerde gevechtspiloten namen in 1944 de gotische kathedraal onder vuur omdat ze dachen dat het gebouw een spoorwegdepot was. Alle 122 glasramen gingen aan diggelen. Sinds de jaren 70 worden ze vervangen door ontwerpen van binnen- en buitenlandse kunstenaars. Het resultaat is alvast apart en sfeervol, er speelt een bijzonder licht tussen de pilaren en onder de bogen.
Onze volgende halte is Pougues-les-Eaux, waar we genieten van een Franse picknick 'du vin, du pain et du ...' Dit kuurpark heeft nog steeds een zweem van de belle époque, vooral het paviljoentje van de geneeskrachtige bronnen Saint-Léger en Saint-Léon.
Na de picknick zetten we verder koers richting noorden en onze eerstvolgde stopplaats is het ietwat vreemde La-Charité-sur-Loire. Door de eeuwen heen is de enorme romaanse priorij met kerk en bijgebouwen versnipperd en verhakkeld in het stadscentrum verwerkt - er staan zelfs woonhuizen in het schip van de kerk. Verder is La Charité een 'Ville du Livre' met boekenwinkels en antiquariaten.
Op 200 kilometerpaaltjes (bornes) van Parijs lessen we onze dorst in 'Le Relais des 200 Bornes'. Het tankstation met wegrestaurant, bar en hotelkamers geprangd tussen de nieuwe A77 en de oude N7, bruist van de nostalgie. Oude reclameborden en retro tankstation doen ons terugkeren naar de jaren '50-'60.
Route Nationale 7 Charles Trenet -1955
De toutes les routes de France d'Europe Celle que je préfère est celle qui conduit En auto ou en auto-stop Vers les rivages du Midi
Nationale Sept Il faut la prendre qu'on aille à Rome à Sète Que l'on soit deux trois quatre cinq six ou sept C'est une route qui fait recette
Route des vacances Qui traverse la Bourgogne et la Provence Qui fait d'Paris un p'tit Faubourg d'Valence Et la banlieue de Saint-Paul-de-Vence
Le ciel d'été Remplit nos coeurs de sa lucidité Chasse les aigruers et les acidités Qui font l'malheur des grandes cités Tout excitées
On chante, on fête Les oliviers sont bleus ma p'tite Lisette L'amour joyeux est là qui fait risette On est heureux Nationale 7.
HOTEL LES 200 BORNES
Eigenlijk bevinden we ons nu in Pouilly-sur-Loire, met het ideale klimaat en de goede bodem voor minerale witte wijn. We stoppen nog even aan de cooperatieve 'Caves de Pouilly-sur-Loire / Les Moulins à Vent', om een aantal flessen Pouilly-fumé in te laden.
In de vooravond brengen we nog een bezoekje aan Briare, een vernuftig stadje aan de N7 en de Loire, iets voor liefhebbers van 'Jongens en Wetenschap', want ze laten er water over water lopen. Met dank aan Eiffel bouwde men hier 'Le Pont Canal' om het water van het kanaal dat parallel loopt met de Loire in een brug, eigenlijk een brede metalen goot, over de Loire te leiden, 662 m zonder lekken. In de jaren 1890 blijkbaar een noodzaak voor het bootverkeer, nu het decor voor een gezapige 'cruise' of een wandeling over het jaagpad.
Vandaag staat onze dag grotendeels in het teken van het water, met bezoeken aan Volvic en Vichy.
Om te weten waar de grondstof ligt van de vele zwaarmoedige, in zwart geklede bouwwerken van de Auvergene, trekken we naar de lavagroeve van Volvic. Deze plaats ligt bij een gestolde lavastroom. De vulkaansteen wordt in open groeven gewonnen. Er is veel vraag naar omdat het, in tegenstelling tot het moeilijk verkrijgbare graniet van het Centraal Massief, vrij licht is, zeer stevig en niet vatbaar voor veel zuren. Dit andesiet heeft de geschiedenis van Volvic bepaald, want de lavasteen werd al vanaf de 13° eeuw geëxploiteerd. De ondergrondse mijn, nu 'La maison de la Pierre de Volvic' laat ons afdalen in het hart, gevuld met de lavastroom. Het op een gegeven moment uit de aarde stromende veldspaat maakte de andesietlaag zeer hard en ondoordringbaar.
Vichy werd reeds sinds Romeinse tijden tot kuuroord bij uitstek verheven door de aanwezigheid van warme en koude bronnen. Momenteel is Vichy een mondain kuurcentrum waar ontspannen ook nog kan bijdragen tot heilzame werkingen op lever, maag en nieren. Vichy is, met of zonder duik in de natuurlijke jacuzzi's, een verademing, een luxueus aandoende stad in het dal van de Allier.
In de Halle des Sources kan men proeven uit een van de 3 hier ontspringende 'koude bronnen.
Le Grand Etablissement Thermal
Maar liefst 32.000 m² wordt overkoepeld door een riant gebouwencomplex, het grootste van Europa, dat in 1900 in Byzantijns-romaanse stijl opgetrokken werd.
Parc des Célenstins Een groenstrook op de plek van het in 1410 gesticht celestijnse klooster. Onder de bron van Célestins bevinden zich nog resten van het sacrale bouwwerk. http://classique.vichy-celestins.com
In de namiddag bezichtigen we Moulins. Deze stad, waar eens de watermolens ratelden, was reeds in de middeleeuwen een voorname plek. We maken een wandeling door de aangename, compacte, historische stadskern met onder meer talrijke oude huizen, de Jacquemart (horlogetoren met bewegende beeldjes), de Kathedraal, om te eindigen in Le Grand Café.
Grote brasserie, waar de oorspronkelijke art-deco-inrichting van 1889 volledig behouden bleef. De decoratie met spiegels, luchters en lambriseringen is als monument beschermd.
In Moulins doen we nog enkele aankopen voor een bbq'tje om dan een mooie staanplaats dicht bij ht water te zoeken. Deze vinden we in Sancoins langs een oud kanaal.
We ontwaken met het geloei van de koeien, die deelnemen aan de plaatselijke 'foire agricole'. Het heeft vanacht hevig geregend en door de verdamping is 'Bobieltje' gehuld in een dichte mist.
Foire agricole de Pleaux Ze waren niet voorzien op regen ...
Vandaag ruilen we de mooie streek van de Dordogne-Limousin in voor het vulkanenlandschap van de Auvergne. We nemen afscheid van deze streek via een toerischtisch bijzonder aantrekkelijke route langs de Dordogne: 'La Route des Ajustants' De (gedeeltelijk) in de rotsen uitgeslagen weg voert dwars door de Gorges de Dordogne.
Hangbrug van St-Projet
Les Gorges
de
Dordogne
Pont des Ajustants
Adembenemende vergezichten langs de 'Route des Ajustants' vanaf het 'Belvedère de Gratte-Bruyère'.
In de namiddag maken we in de buurt van Bort-Les-Orgues een wandeling naar de waterval 'Saut de la Saule'. Tegenwoordig een minder felle waterval omdat het water van de Rhue omgeleid wordt naar het stuwmeer van Bort.
La saut de la Saule
In de vooravond brengen we nog een bezoekje aan het pittoreske bergdorp 'Besse-en-Chandesse', waar er veel kaas (Bleu d'Auvergne) en andere streekproducten verhandeld worden.
Vandaag brengen we eerst een religieus geïnspireerd bezoek aan Rocamadour, dat in 3 etages tegen een bergwand hangt.
Op onze weg er naartoe komen we deze eendenkwekerij tegen. Het zijn niet alleen de ganzen, maar ook eenden hebben in de Perigord en de Quercy het twijfelachtige genot, zeer goed gevoed te worden (kroppen = via een in de snavel ingeschoven trechtermolen een aantal handen mais indraaien), teneinde het alom aanwezige streekproduct 'Foie Gras' te bekomen.
Foie gras d'oie
Er wordt verondersteld dat de bijbelse Zaccheus zich hier terugtrok na een leven vol verkondiging. Vanaf het moment dat zijn dode lichaam bij het altaar neergelegd werd, werden wonderen werkelijkheid. De halte Rocamadour werd meer dan een rustplaats op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Ze groeide zelfs uit tot een vermaard bedevaartsoord.
Het dunne lint van de hoofdstraat onderstreept de er boven hangende, massief aandoende religieuze burcht, terwijl op de top de resten van het chateau prijken.
Rocamadour werd het eindstation van gestraften, die na de mis (soms in België of Nederland) de eindeloze strafwandeling naar Rocamadour ondernamen om zich aan de voet van de rotsen te ontkleden, zich met ketenen te verzwaren om dan op hun knieën over de vele, vele treden omhoog te kruipen. Waarna ze voor het altaar van de Zwarte Maagd van hun zonden verlost werden.
De Zwarte Maagd
Na een halve dag in het religieuze vertoeft te hebben, inclusief de kruisweg gevolgd te hebben, keren we terug noordwaarts. We houden halt in het pittoreske Argentat, ooit een belangrijke havenstad, met een beminnelijk uitzicht op de huizenrijen langs de Dordogne.
In de buurt van Argentat gaan we opzoek naar de 'Cascades de Murel'. We maken een wandeling langs een pad dat al snel tot strompelen dwingt en ons langs de oever van de Valeine begeleidt tot aan de waterval, die in een romantische setting van met groen omrande rotsen naar beneden dondert.
Cascades de Murel
Het wordt stilaan avond en we moeten nog op zoek naar een overnachtingsplaats. Deze vinden we in Pleaux. Tot morgen.
Na een ietwat rumoerige nacht (de camperstaanplaats van Sarlat le Canéda lag op de ringweg van de stad) en de nodige voorzieningen (water en elektriciteit) voor Bobieltje getroffen te hebben, vertrekken we naar Domme.
De esthetische en architectonische eenheid van deze bastide ligt in een lieflijke compositie van bloemenbalkonnetjes en geelstenen muren boven op een plateau, een heuveltop die garant staat voor weidse uitzichten over het dal van de Dordogne.
De meest besproken belvedère, die 150 m boven de meanders van de Dordogne uitsteekt.
De opmerkelijke stijleenheid van de oude panden maken van Domme een harmonieus aandoend juweeltje.
Vandaag is het uitzonderlijk warm, weliswaar 37°C en vanop het vestingstadje zien we dat veel mensen afkoeling zoeken bij het water. We besluiten hun voorbeeld te volgen en huren een kano voor een afvaart van de Dordogne over een afstand van +/- 13 km. We varen langs verscheidene pittoreske dorpjes, de meeste met een eigen kasteel.
Dit dorpje lijkt één met de verticale rotswand en de weerkaatsing van de huizen in het water is bekoorlijk.
Le Château de Castelnaud
Een pompeuze fortificatie uit de 12° eeuw.
Le Château de Fayrac
Een 15/16° eeuws mysterieus en gesloten aandoende bouw met peperbustorentjes.
Le Château de Beynac
Een sterk oprijzende burcht met in haar schaduw de 14/16° eeuwse panden van het dorpje Beynac.
Een zotte bende ...
Na een, toch wel, beetje vermoeiende afvaart, gaan we op zoek naar een rustige slaapplaats. Deze vinden we in Pinsac. Zo rustig zelfs dat we pas na een uur onze eerste en enige buur mogen verwelkomen. Terwijl mama en papa genieten van een apero'tje, kunnen de kinderen naar hartelust spelen op het speelpleintje.
De sanizuil van Bourdeilles Gratis watervoorziening
In de voormiddag brengen we een bezoekje aan de 2 kastelen van Bourdeilles, ttz. het middeleeuwse fort uit de 13-14° eeuw, met in het midden een renaissancekasteel uit de 16° eeuw.
Het Renaissancekasteel gebouwd binnen de muren van het middeleeuwse fort van Bourdeilles
Na een picknickje net buiten Chateau L'Eveque, keren we een heel stuk terug in de tijd met een bezoek aan het museum van de prehistorie 'Le Thot' te Thonac.
We voelen ons goed 'terug in de tijd' en brengen nog een historisch bezoek aan de troglodietenvesting:
La Roque Saint-Christophe
Hier ziet men nog sterker dan elders hoe indrukwekkend de tijd kan inwerken op de meest gewaagde ondernemingen. Van dit onneembare stadje, genesteld tegen de rotswand, zijn alleen nog de sporen van de ambitie, de angst en de eenzaamheid van de bewoners te zien die deze rots duizenden jaren geleden tot een woongebied omgebouwd hebben.
De imponerende klif van de Roque Saint-Christophe is een kilometer lang en troont op +- 100 m hoogte boven de weg en de rivier de Vezère. Deze rots omvat 5 terrassen, die enerzijds ontstaan zijn door de erosie van het rivierwater 60 miljoen jaren geleden en anderzijds door de inwerking van de vorst op de kalksteen tijdens de ijsperioden van het quartaire tijdperk. De verschillende voorwerpen die men ontdekt heeft tijdens de archeologische opgravingen maken het mogelijk vrij nauwkeurig in te schatten wie en hoe achtereenvolgens geleefd hebben op deze plaats vanaf de prehistorie.
Een wachtpost van waaruit stenen en andere projectielen op de aanvallers gegooid werden.
's Avonds brengen we een bezoekje aan het bruisende, historische kunststadje, waar we eerst genieten van een etentje bij een lokale Italiaan en nadien nog een terrasje doen.
Onze slaapplaats aan het water in Chabanais sur Vienne, in de regio Poitou-Charentes
Hebben we nu een dochter ???
Of is het een punker ???
Neen,
het is onze jongste zoon
onder de douche.
Na de nodige voorzieningen (proper en vuil water) getroffen te hebben, brengen we een bezoek aan 'de porseleinstad':
Limoges
Deze moderne, centraal in het departement 'Haute-Vienne' gelegen stad, heeft industrieel, commercieel en cultureel een enorme uitstraling in de omgeving.
Les Halles De laat 19° eeuwse overdekte markthall toont via een porseleinen fries welke producten hier verkocht werden.
La Cathédrale
Saint-Etienne
Somber van buiten, maar des te mooier binnenin ...
Jardins de l'Eveche
Deze tuinen dalen terrasvormig naar de Vienne af.
Het zicht op de kathedraal is schitterend.
Le Pont Saint-Etienne Een 13° eeuwse oeververbinding die met 8 spitsbogen over de Vienne waaiert.
In het moderne Limoges is een authentieke wijk zeldzaam.
La Four des Casseaux
De enige nog resterende van de 30 industriële ovens die de stad in de 19° eeuw rijk was. Vroeger werkte hij op hout, later op kolen.
In de namiddag rijden we verder naar het 'Venetië van de Perigord':
Brantôme
De rivier de Dronne maakt een slinger rond dit stadje, een meander die romantisch overbrugd wordt en in een groen waas van tuinen en parken rond een hechte stadskern draait. De oude kern met een strak stratenplan ligt op een eiland.
Brantôme ...
| | |
De Benedictijnenabdij met kerk ---->
La Venise du Périgord
Na van dit pittoreske stadje genoten te hebben zetten we koers naar nog zo'n pittoresk plekje:
Bourdeilles
Er is hier een mooie camperplaats, vlak aan de rivier de Dronne, waar onze stoere binken naar hartelust kunnen spelen.
De camperstaanplaats aan het water.
Lekker rustig ontspannen en genieten van een bbq'tje.
In de voormiddag kiezen we voor een beetje natuur en rijden we richting 'le Dorat' voor een wandeling naar 'La Cascade du Saut de la Brâme'.
Cascade du Saut de la Brâme
In de buurt van Le Dorat stort deze waterval zich in een idyllisch panorama naar beneden ...
Schilderachtig mooi ...
Watermolen aan de rivier 'La Gartempe' eveneens in de buurt van Le Dorat
Na een fikse wandeling met het nodige geklauter en een welvediende pick-nick, ruilen we het natuurschoon in voor wat cultuur. Eerst brengen we een bezoek aan één van de mooiste dorpen van Frankrijk: Mortemart
Het pittoreske marktje van Mortemart met overdekte markthal.
Le Château des Ducs de Mortemart
Na het pittoreske dorp achter ons gelaten te hebben, rijden we naar Oradour-sur-Glane, waar de ruïnes van een waar martelaarsdorp ons bewust maken van de zinloosheid van oorlog.
In 1944 slachtten 160 SS-ers bijna de volledige dorpsbevolking af. Slechts een handvol mensen ontkwam. Over de reden van deze Sonderaktion wordt nog steeds gespeculeerd. Hebben de Duitsers zich vergist en het onschuldige Oradour sur Glane aanzien voor Oradour sur Vayres, dat wel een verzetshaard was? Of was het een blinde wraakactie om een door het Franse Verzet omgebrachte strijdmakken van majoor Dickmann te wreken? In ieder geval een duidelijk voorbeeld van zinloos oorlogsgeweld.
Oradour sur Glane
De ruïnes van een martelaarsdorp
We verlaten in stilte deze triestige plek en zoeken een plaatsje om te bbq'en en de nacht door te brengen. Dit vinden we in Chabanais sur Vienne.
Na gisterenavond nog een 4-tal uurtjes gereden te hebben, ontwaken we in Souppes-sur-Loing, net even onder Parijs. Na het ontbijt zetten we verder koers richting het Zuiden.
Aubigny sur Nère
Tegen de middag bereiken we onze eerste echte stopplaats Bourges 'Een plaats op het kunsthistorisch podium, behorend tot Unesco's werelderfgoed'.
We sluiten de dag af met een etentje in restaurant L'Escale, aan de N20, 5 km ten noorden van Déols.
Brasserie met vrachtwagenchauffeurssfeertje en lekkere mosseltjes
We rijden nog naar onze slaapplaats in Argenton sur Creuse, waar we 's nachts wakker worden van een hels onweer en het rumoer van onze ondergelopen campergebuur.
We ontwaken met zicht op het meer, wat kan een mens nog meer wensen.
De camperstaanplaats aan het onthaalcentrum van La Plate Taille
Deze dag beslissen we om te rusten en zalig niets te doen. De vorige dagen waren er immers weer van veel bezichtigen en veel wandelen. We blijven de ganse dag rond de meren.
Bootje varen op het meer ...
We kijken uit naar ons volgend avontuur met Bobieltje. De eerste grote reis naar de streek van de Dordogne en Rocamadour. Meer hierover over enkele weken.
Na lekkere koffiekoeken gegeten te hebben, laten we Rochefort achter ons en rijden we richting Falaën, waar we zullen 'spoorwegfietsen' tot Maredsous en terug.
Gezien de spoorwegfietsen slechts op bepaalde tijdstippen van de ene gemeente naar het andere dorp rijden, hebben we in Maredsous een beetje tijd om een wandeling te maken en de abdij te bezoeken.
De abdij van Maredsous, gelegen in het dal van de Molignée, werd in 1872 gesticht door Benidictijnenmonniken en wordt gerekend tot één van de mooiste abdijen van ons land.
We zoeken een plekje op om te picknicken en genieten van de rust bij een kabbelend beekje, terwijl Laurens en Lennert zich amuseren met dammen bouwen in het water.
Metal men !!!
In de buurt van onze picknickplek zien we de ruïnes van een oude burcht op een rotswand. We besluiten er naartoe te wandelen, maar lopen de goed verborgen ingang voorbij. Na anderhalf uur gewandeld te hebben, besluiten we terug te keren en onze reis verder te zetten.
Vanavond gaan we opnieuw slapen aan Les Lacs de l'Eau d'Heure, dus is het hoog tijd om te vertrekken. Daar mama zin heeft in mosseltjes, stoppen we in Philippeville in de hoop er een mosselrestaurant te vinden. Er is echter weinig loos in deze stad en het enige restaurant dat wat volk lokt, is de Italiaan. Het wordt dan maar pizza. de mosseltjes zijn voor een volgende keer.
De vakantiestemming is ook overgeslagen op papa, die ons op zondagmorgen verrast met lekkere, verse koffiekoeken.
De omgeving van Rochefort leent zich uitstekend voor het maken van wandelingen. In de voormiddag maken we een kleine wandeling van +- 3 km in de buurt van de grot van Lorette-Rochefort. Na de wandeling genieten we op een terrasje van de plaatselijke trappist en bijhorende kaas 'Rochefort'.
De overblijfselen van het gravenkasteel van Rochefort
's Namiddags brengen we een bezoek aan het grootste kasteel van de Famenne, of wat er nog van overblijft. Aansluitend maken we nog een wandeling van 5 km in de bossen rond de ruines van het kasteel. Net terug in het centrum worden we verrast door een wolkbreuk, die ons noodzaakt iets te nuttigen in een plaatselijke taverne.
Gelukkig duurt de regenval niet lang en kunnen we terug naar 'Bobieltje', waar we de avond rustig doorbrengen met een bbq'tje. We besluiten om nog een nachtje hier te blijven en kijken al uit naar de koffiekoeken van morgen.
Na een nachtje geslapen te hebben aan de 'Lacs de l'Eau d'Heure', zijn we al een stuk dichter bij de Ardennen, zodat we ten volle van een lang weekend Ardennen kunnen genieten.
Onze eerste stopplaats is Ciney, waar we dit mooie paard spotten. Anders is er op het eerste zicht niet veel te beleven in dit stadje.
In de namiddag brengen we een bezoek aan het provinciaal domein'Valéry Cousin' te Chevetogne. Dit park van 550 ha ligt in het hart van de provincie Namen, temidden van een mooie, beboste en heuvelachtige streek. De natuur toont er een verscheiden landschap, waar de dynamiek van verscheidene tuinen aan toegevoegd werd.
In Chevetogne leent de hele natuur zich tot spelen. Het is een attractie op zich die tot de verbeelding van de kinderen spreekt. Op 150 ha ludieke zone zijn er 10 spectaculaire speelpleinen aangelegd met een originele scenografie rond thema's waar kinderen gek van zijn: de wereld van de piraten, van de ridders, of van sprookjes en legenden,...
↔ Wie zit er verscholen in deze prehistorische beelden ???
Het park park biedt ook de mogelijkheid kennis te maken met een aantal thematuinen, zoals de ark van Noë, Woodland Garden, de tuin van geneeskrachtige planten, de tuin van de eenhoors, ...
← De ark van Noë
De tuin van eenhoors →
Zelfs voor een beetje romantiek is er plaats in dit prachige park
Tot slot brengen we nog een bezoekje aan de kinderboerderij, die eveneens op dit domein gelegen is. Onze zonen wanen zich echte boeren op de oude tractor.
Dit willen wij later worden ...
De tijd is voorbij gevlogen in dit prachtige park. Het is tijd om onze overnachtingsplaats op te zoeken in Rochefort. Er heerst een aangename vakantiestemming in dit stadje en deze doet ons de dag afsluiten met een lokaal gerechtje en een slaapmutsje op een van de terrasjes in het gezellige centrum.
een constructie van Eiffel
HOTEL LES 200 BORNES 
