Vandaag genieten we nog even van de mooie, in het groen gelegen, Voerstreek. Hiervoor maken we een grenswandeling tussen Teuven (B) en Slenaken. Deze wandeling van +- 8 km leidt ons door pittoreske dorpjes, holle wegen, boomgaarden, en vooral veel natuurschoon.
Een muurkruis (typisch voor deze streek)
Even uitblazen op een bankje ...
Midden in het veld komen we grenspaal N°18 tegen Laurens staat al in Nederland, terwijl Lennert nog even in België poseert.
In Slenaken pikken we een terrasje mee in de schaduw van de kerk, en genieten we van een fris drankje en een lekker hapje.
Aan de waterput te Slenaken
Lennert controleert nog even of het fruit al rijp is ...
Alvorens terug te keren, drinken we nog iets op het marktplein van 's Gravenvoeren, en zeggen we tot de volgende keer. Hopelijk binnenkort.
In de voormiddag maken we een korte wandeling in 's Gravenvoeren en genieten van het typische landschap van de Voerstreek: holle wegen, bossen en weiden. We wandelen langs rustige paden die soms door het grasland lopen of een unieke holle weg vormen. Deze wandelroute brengt ons gedeeltelijk door het natuurgebied Altenbroek. Er is wat klimwerk te doen maar steeds op korte afstand. Na 4 kilometer hebben we een zeer goede impressie van wat Voeren te bieden heeft.
Een authentieke vierkanthoeve uit de streek
Pittoreske dorpskern van 's Gravenvoeren, waar de rivier onder het huis doorvloeit
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men een kapelletje tegen ...
Typerend voor de streek: holle wegen ...
Nog iets typisch uit de Voerstreek: Wegkruisen, ter bescherming van de reiziger
In het domein Altenbroek zijn er verscheidene wandelroutes
Onderweg genieten we van prachtige panorama's.
De wandeling leidt ons echt door de weiden. De koeien kijken nauwelijks nog op van de wandelaars ...
Een oude watermolen
Deze namiddag staat er een bezoek aan het fort van Eben-Emael gepland. Tot straks
In de namiddag maken we een mooie wandeling tussen de bloesems in het wandelgebied van Groot-Gelmen. Geniet mee van het mooie weer en de mooie natuur.
Zicht op Groot-Gelmen
Deze kasteelhoeve vormde één van de decors van de serie 'Katarakt'
Wat kan de natuur toch mooi zijn ...
Iets voorbij de helft van de wandeling, houden we halt aan het Martenshof, waar we terug op krachten komen met een streekbiertje en de kinderen genieten van een ijsje en pannekoek.
Na de wandeling rijden we terug naar de camperstaanplaats te Sint-Truiden en zoeken we een leuk restaurantje met lekkere streekgerechten om de dag af te sluiten. We vinden dit bij Brasserie de Bink op de Grote Markt.
In de voormiddag brengen we nog een bezoekje aan het begijnhof en kasteeldomein 't Speelhof te Sint-Truiden.
't Speelhof' werd in de 16e eeuw ingericht als 'speelhuis' voor de abdij. In de 18e eeuw werden het huis en de hoeve vernieuwd. De eenvoud en de ligging in het groen zijn charmant. Op dit stedelijk domein kan je wandelen, er is een rozentuin, Finse looppiste en een petanquebaan. In de moestuin worden bloemen, groenten en kruiden gekweekt. In de oude kasteeltuin langs de moestuin worden prachtige rozen verzorgd door de Rozenkring. Achteraan is er een overstromingsgebied met houten wandelpad.
Het Begijnhof van Sint-Truiden
We eten nog een kleinigheid in taverne 'Afspanning 't Speelhof', gelegen in het kasteeldomein, alvorens de terugreis aan te vatten. http://www.speelhof.be/ Deze namiddag worden we immers nog verwacht op een Lentefeest.
We worden wakker onder een stralende zon na een ietwat rumoerige nacht op de camperstaanplaats van Sint-Truiden. Op zaterdagochtend is er daar namelijk brocantemarkt vanaf 6u00.
Na het ontbijt, dat papa en Laurens gehaald hebben bij de warme bakker, brengen we een bezoek aan het stadscentrum. De aandacht van de kinderen wordt getrokken door de abdijtoren, die te beklimmen is.
Samen met papa (mama heeft een beetje last van hoogtevrees) beklimmen ze de 196 treden van de toren om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Mama geniet ondertussen van een koffietje op een zonnig terras.
Binnen in de abdijtoren
De onmiddellijke omgeving van de toren
Zicht op de de grote markt van Sint-Truiden
Tussen de opgravingen van de oude abdij
Wie vindt de fout in het grafschrift ? O wee, de steenkapper die deze fout maakte ...
Bij de maquette van de abdij
Na het cultureel bezoek, kopen we nog enkele lekkernijen op de wekelijkse markt en rijden we richting bloesems.
Fantasia gaat over heel veel dingen: over angst, over moed, over oorlog en vrede, over licht en duister, over goed en kwaad maar vooral over vriendschap!
Op zolder vindt Geronimo een mooi kristallen muziekdoosje. Het brengt hem via een gouden trap naar een gouden poort. Florina de feeënkoningin heeft Geronimos hulp nodig. Achter de gouden poort wacht Prulletje Prulschrijver hem op om samen door de zeven Rijken van Fantasia te reizen. Ze doorkruisen het rijk van de heksen, de zeemeerminnen, de draken, de aardmannetjes, de kaboutertjes, de reuzen en de feeën. Achter iedere poort van kostbaar gesteente ligt een nieuw avontuur. Hij beleeft de spannendste momenten en zet zelf zijn leven op het spel. Maar het muziekdoosje zorgt ervoor dat zijn reis net iets makkelijker wordt. Bereikt Geronimo zijn doel en kan hij Florina redden? Stof genoeg voor een spannend boek én een Muisical!
Wie doet er allemaal mee?
Na het spektaktel wandelen we nog even richting binnenstad om onze hongerige maag te stillen en om even na te praten over deze mooie musical, die zowel jong als oud kon bekoren. We blijven in Antwerpen om er nog een dagje 'sightseeing' aan te breien.
Op zondagvoormiddag maken we een wandeling in het stadscentrum in de buurt van de Grote Markt. In de Hoogstraat ontdekken we dat een fraaie poort de toegang tot een steegje uit 1591 verleent: een oase van rust temidden van het drukke stadscentrum.
De Antwerpse Vlaaikensgang
In dit steegje ligt naast het toprestaurant 'Sir Anthony Van Dijck', ook het knusse restaurant 't'Hofke', waar men heerlijk kan eten tegen een goede prijs in een uniek kader. Wij komen zeker nog eens terug.
In de namuiddag maken we nog een wandeling naar het conscienceplein, waar enkele fraaie monumenten gegroepeerd staan .
Om ons dagje af te sluiten gaan we nog iets drinken in het Kathedraalcafé (of restaurant Het Elfde Gebod), dat bijzonder is door zijn interieur vol met heiligenbeelden.
Onze bengels worden misschien toch nog ooit engeltjes... Laat ons hopen ...
Gedoogde camperstaanplaats te Kessel-Lo aan de abdij van Vlierbeek
Vandaag brengen we een bezoekje aan Sint-Pieters-Rode, een deelgemeente van Holsbeek. Vooral bekend voor zijn unieke waterburcht, het Kasteel van Horst (= Kasteel van stripheld de Rode Ridder), gelegen in de groene vallei van de Wingebeek, midden in het glooiende Hageland.
Kasteel van Horst: Stenen spiegel van de tijd
Daar het kasteel enkel in de namiddag te bezoeken is, maken we in de voormiddag nog een wandeling van 3 km in de groene omgeving van het kasteel. 's Middags eten we een hapje en proeven we van het plaatselijke 'Horst'bier in het streekgasthof 'het Wagenhuis' aan de ingang van de waterburcht.
Het verhaal van Horst is een puzzel met stukjes uit verschillende eeuwen. In de 15° eeuw bouwde ridder Pynnock de imposante donjon. Hij woonde in deze verdedigingstoren. Na zijn dood werden er 2 vleugels tegen aangebouwd. In de 17° eeuw voerde Gravin Maria-Anna Vanden Tympel belangrijke verfraaiingswerken uit. De adelijke dame liet een wagenhuis bouwen en liet indrukwekkende plafonds beeldhouwen door een befaamde stucwerker. Het kasteel groeide uit tot een 'lusthof' voor de stadsadel van Leuven.
De kinderen maakten gebruik van het Prince-avonturenpakket om verkleed als echte prinsen het kasteel te verkennen
Het verhaal van de spookridder van Horst: Ooit was Amelrijck Pinnock kasteelheer van dit kasteel. Hij vroeg de slotkapelaande vroegmis zo laat mogelijk op te dragen, zodat hij tijd had voor zijn ochtendlijke jachtpartij. Dit ging een tijdje goed tot hij op een dag, bij zijn terugkeer merkte dat de mis al bijna ten einde was. Hij werd woedend en plantte zijn dolk in het hart van de kapelaan. Vandaag nog zou de schim van de wrede Amelrijck 's nachts doorheen de kamers van het kasteel dwalen. Ook zou hij op zijn vurige paard door de omliggende bossen draven, nog steeds op zoek naar zielerust.
De binnenkoer van het kasteel
In de late namiddag keren we terug naar huis en maken we plannen voor een volgende uitstap. Tot dan ...
In de namiddag kiezen we ervoor een wandeling van 9 km te maken in Hoegaarden en omstreken: De Dorps- en Kapellenwandeling. Deze wordt goed aangeduid met bordjes. De wandeling voert ons, volgens de folder, doorheen het Mekka van het Witbier. Er is afwisseling troef op de tocht: kapelletjes, imposante vierkantshoeves, holle wegen en machtige plattelandsgezichten.
Het stadhuis van Hoegaarden
Sint-Gorgoniuskerk (1754): De grootste rococokerk van het land.
Zicht op Hoegaarden van de Geosite Goudberg
De wandeling brengt ons zelfs naar de restanten van een 55 miljoen jaar oud, versteend bos en leert ons dat in die tijd de zee tot in Hoegaarden en omstreken kwam. Bizar ...
Even verderop passeren we de Marollenkapel te Hauthem, die in 1835 op een hoogte van 104 m gebouwd werd. Deze kapel moest oorspronkelijk een verkleinde kopie worden van de Basiliek van Scherpenheuvel. Vroeger liep er van hieruit een ondergrondse tunnel naar het centrum van Hoegaarden, maar deze is momenteel afgesloten. Iets verderop ligt de Sint-Katharinakapel.
De Marollenkapel
Sint-Katarinakapel
Langs de holle wegen, kunnen de kinderen naar hartelust de hoge bermen opklauteren en zich zelfs verstoppen in bomen.
Even wanen ze zich zelfs boer met een strohalm in hun mond
De wandeling sluiten we af met een bezoek aan de 'tuinen van Hoegaarden'. Deze bestaan uit en twintigtal modeltuinen in het historisch park van het Kapittelhuys.
Dit weekend gaan we op ontdekking in een voor ons toeristisch onbekende streeek: Het Hageland in Vlaams Brabant. Onze eerste uitstap in deze streek is een bezoek aan Hoegaarden.
Je kan er niet naast kijken als je Hoegaarden binnenrijdt. De koperen brouwketel op de rotonde maakt meteen duidelijk dat we in een brouwersdorp te gast zijn. Hier leeft een traditie van 500 jaar witbier.
In de 16° en 18° eeuw kende het brouwambacht zijn hoogtepunt. Het resultaat: 35 brouwerijen en meer dan 100 boerbrouwers.
In de voormiddag ontdekken we de geheimen van het enige echte Hoegaarden witbier in 't Wit Geb(r)ouw'.
Onze kinderen worden steeds aangetrokken door alles met wielen. Zit het misschien in de genen ???
In het museum maken we kennis met de vele legendes, verrassende wetenswaardigheden, verhalen en anekdotes over het Hoegaarden Witbier.
Enkele authentieke objecten uit de geschiedenis van het bierbrouwen.
We bekijken, proeven en ruiken de natuurlijke ingrediënten voor een witteke van Hoegaarden.
We beleven het brouwproces: van de koperen ketel over de inox gistingstanks tot het hectische bottelwerk.
Op cafébezoek bij mama ...
Schitterende spreuk ...
Vanzelfsprekend volgt er na het brouwerijbezoek een degustatie van een heerlijk glas Hoegaarden in het Kouterhof. We krijgen zelfs een typisch, zeshoekig Hoegaarden glas mee naar huis.
De kinderen zijn al vroeg wakker, want we hebben ze beloofd naar de paaseierenraap in Plopsa Indoor te gaan. Na het ontbijt rijden we richting het indoor pretpark. Maar reeds van de op de 'ring' zien we dat er enorm veel volk staat. Na zelf een halfuur aanschuiven, geven we de moed op en laten we Plopsa Indoor achter ons. Voor een volgende keer misschien.
De camperstaanplaats achter Sporthal Alverberg te Hasselt
Gelukkig is mama van deze streek afkomstig en weet ze wat er nog allemaal te doen is in en rond Hasselt. Het is redelijk mooi weer en mama besluit een bezoekje te brengen aan het openluchtmuseum van Bokrijk.
www1.limburg.be/bokrijk
Oude ambachten
Stoelen vlechten
Weven
Pottenbakken
Brood bakken
Aan een oude watermolen
Bij een mesthoop
Andere bewoners van het openluchtmuseum
Onze kinderen kunnen aan de lijve ondervinden hoe het leven er 100 jaar geleden aan toe ging.
Aan de schandpaal
Op de schoolbanken
Met speelgoed van 100 jaar oud
We sluiten de dag af met een hapje en drankje in een van de verscheidene oude kroegen die op het domein te vinden zijn.
Zelfs de spijzenkaart is in het dialect opgesteld met typische streekgerechten van toen
Gisterenavond nog vertrokken om tijdig in Mechelen te kunnen zijn. Ons programma voor vandaag is eerst Mechelen bezoeken en in de namiddag naar Technopolis. Door het slechte weer draaien we onze planning om en brengen we eerst een bezoek aan Technopolis.
We zijn aangenaam verrast door de vele activiteiten voor zowel groot als klein, dat ons bezoekje aan Mechelen volledig (letterlijke figuurlijk) in het water valt. We vertoeven in Technopolis van 10u00 tot 17u00 (sluitingsuur) en we hebben zelfs het gevoel s nog niet alles uitgetest te hebben.
Hieronder een aantal experimenten van onze kleine 'Einsteins'
Bruggenbouwers ...
Spurtje, Papa ???
Ik word later brandweerman
De wetten van de kinématica
Astronauten in spé (of in space?)
Natuurelementen ontdekken:
lucht ...
... water
Laurens op de luchtfiets
Het dierenrijk verkennen ...
Beroepen leren: Automecanicien of bouwvakker
Kortom: Technopolis is echt een aanrader voor wetenschappertjes in spé.
Na een leuke, kindvriendelijke dag, rijden we naar 'Liertje Pleziertje' en genieten we, zoals het in de Pallieterstad betaamt, van een lekker hapje en drankje onder de Zimmertoren.
's Morgens na een lekker ontbijt, rijden we naar Tongeren, mama's geboortestad en tevens de oudste stad van België. We parkeren op de camperstaanplaats aan de Motten en wandelen via het begijnhof naar de Moerenpoort.
Daarna wandelen we via de alomgekende 'Vlooienmarkt' richting grote Markt.
De wekelijkse antiek- en brocantemarkt
Onze maag begint een beetje te knorren en daarom besluiten we om iets te gaan eten in de Intermezzo op de markt. De kinderen genieten nog van een orgineel ijsje en dan is het alweer tijd om terug richting huiswaarts te keren.
Gisteren stond de dag in het teken van de kinderen. Vandaag kiezen mama en papa voor een beetje Sightseeing in Antwerpen.
Het is vandaag 'Open Monumentendag' en de 'Lijn' biedt de reizigers een speciaal ticket aan om de ganse dag van het openbaar vervoer gebruik te maken voor heel weinig geld. Dit is mooi meegenomen.
We nemen opnieuw de tram richting Groenplaats en vandaar uit starten we een wandeling door het stadscentrum.
Op de Groenplaats staat het standbeeld van Pieter Paul Rubens
Het heldere interieur van de Onze-Lieve-Vrouwe- kathedraal
De Grote Markt met het Stadhuis en standbeeld van Brabo
We wandelen verder naar de stroom die Antwerpen groot maakt(e).
Zicht vanop het Wandelterras met de welbekende overdekte kaaien
Het Steen, het Oudste gebouw van Antwerpen
In de namiddag wandelen we weg van de stroom, richting Meir (jammer genoeg zijn er op zondag geen winkels open)
Welke 'Deugniet' stoot hier zijn broek af ?
De Bourla schouwburg
Een verbouwde opslagplaats. Nu ingericht met lofts.
We drinken nog iets op een terrasje en de 'patron' vraagt ons of we wel de mooiste kerk van Antwerpen bezocht hebben. Deze bevindt zich om de hoek en bevat de grootste werken van Rubens.
De Sint-Pauluskerk met verschillende werken van Pieter-Paul Rubens
Moe van het vele wandelen nemen we de tram terug richting Wilrijk en Bobieltje. Nog een uurtje rijden en we zetten Bobieltje in zijn stelplaats in afwachting van een volgend avontuur.
Mama en Papa wisten dit al van begin dit jaar, maar konden het al die tijd geheim houden voor de grote Dino-fan en zijn kleine broer. Met veel gezaag en een beetje tegenzin achteraan in Bobieltje rijden we richting Antwerpen. Pas bij aankomst in het Sportpaleis met de nodige merchandising rond het evenement, krijgen we ongelooflijk blije gezichtjes vol verwondering. We gaan naar....
'Walking With Dinosaurs'
Gedurende 200 miljoen jaar hebben de dinosaurussen de wereld overheerst. En nu zijn ze terug. In een spectaculaire live show !
Na jaren van planning komt de prijswinnende BBC-serie Walking with Dinosaurs tot leven in een schitterende theatershow. Een duizelingwekkende voorstelling van ongekende omvang en kwaliteit, bedoeld om jong én oud te boeien. We laten ons verrassen door de geschiedenis van 200 miljoen jaar overheersing op aarde. We zien ze lopen. We horen ze brullen. We kijken toe terwijl zij vechten voor hun overleving en hun overwicht. Van de rimpels in hun huid tot de glinstering in hun ogen overtuigen deze dinosauriërs ons ervan dat ze echt terug zijn!
Internationaal vermaarde ontwerpers creëerden samen met wetenschappers 15 levensgrote dinosauriërs, inclusief de schrik van de prehistorie: de tyrannosaurus rex! Ze zien er net zo uit als toen ze voor het eerst op aarde rondliepen. Omdat de dinosaurussen levensgroot zijn is het echt een kolossale show.
In deze productie betoveren 15 brullende, grommende, levende dinosaurussen het publiek In de show zijn onder meer te zien: de tyrannosaurus rex of-tewel de grootste engerd uit die tijd, de plateosaurus en de liliënsternus uit het Trias, de stegosaurus en de allosaurus van het Jura en de torosaurus en Utah-raptor uit de afschrikwekkende geologische periode die het Krijt heet. De grootste van alle dinos, de brachiosaurus, meet bijna 19 meter van kop tot staartpunt en is 9 meter hoog.
Tijdens de show is de evolutie van de dinosaurussen te zien, inclusief de veranderingen in het klimaat en in de geologie van de aarde, waardoor vele soorten uitstierven. Met een bijna cinematografisch realisme toont WALKING WITH DINOSAURS de communicatie over en weer tussen de dinos en kan het publiek meemaken hoe de grote vleeseters evolueerden tot dieren die op twee poten liepen en hoe de herbivoren hun behendige belagers van zich af wisten te schudden.
De dinosaurussen staan op uit de dood en veroveren opnieuw de wereld.
Voor onze grote dinofan stellen we graag de acteurs aan u voor:
Allosaurus(12 m)
De allosaurus (Ned. "andere reptiel") was een van de grootste carnivoren uit de jura. Rennend op twee gespierde poten zoals van een vogel, had de allosaurus het gemunt op de grote herbivoren uit die periode, zoals de grote sauropoden en de kleinere planteneters. Misschien jaagde hij wel in groep, waarbij de prooi mogelijk in een hinderlaag werd gelokt. Zijn voorpoten waren kort maar gespierd, en elk van de drie vingers liepen uit in een scherpe, 25 cm lange klauw om zijn prooi mee vast te houden. Zijn sterke kaken bevatten ruim zeventig scherpe tanden van 8 cm lang. Dankzij de beweegbare gewrichten en elastische ligamenten in de kaak en schedel van de allosaurus kond hij met zijn tanden een prooi aan stukken scheuren. De flexibele kaken konden heel ver worden geopend om grote happen vlees naar binnen te werken.
De laatste en grootste van de tankvormige, gepantserde dinosauriërs, de ankylosaurus (Ned. "stijf reptiel"), was uitstekend beschermd tegen de grote vleeseters. Zijn flanken waren immers bedekt met grote beenderplaten en waarschijnlijk ook nog hoornachtige uitstulpingen. De schedel was dik en uit het achterhoofd staken twee paar scherpe hoorns. Delen van de staartwervels waren samengegroeid, als de handgreep van een knots, terwijl de de staart aan de basis heel flexibel bleef. Het uiteinde ervan was een grote, knokige knots die een verwoestend effect moet hebben gehad op zijn vijanden. nderzoek van de hersenholte van de ankylosaurus heeft uitgewezen dat het grootste deel van zijn hersenen gebruikt werd voor zijn reukgevoel.
Ankylosaurus (11 m)
Brachiosaurus(22 m)
De brachiosaurus is genoemd naar de brede botten in zijn voorpoten. Deze enorme sauropode is een van de grootste dinosauriërs waarvan we het hele skelet hebben kunnen reconstrueren. De brachiosaurus was meer dan 10 meter hoog, 22 meter lang en zo'n 80 ton zwaar. Hij leefde op het land, en leek wel wat op een giraffe, zoals hij in de boomtoppen naar eten snuffelde. Zijn puntige tanden werden gebruikt om bladeren van hoge takken af te trekken.
De liliensternus was een actieve jager, lenig en snel, die op twee sterke achterpoten rende, in evenwicht gehouden door een lange, gracieuze staart. Het was een lichtgebouwde carnivoor, de grootste vleeseter van zijn tijd. Details van zijn schedel suggereren dat de liliensternus verwant is aan de jurassische carnivoor dilophosaurus. Zijn kaken bevatten scherpe tanden, als messen. De schedel vertoont aanwijzingen van duidelijke vinvormige kammen langs de snuit. Het kan dat deze bedoeld waren voor soortherkenning, of als versiering om een partner aan te trekken. Zoals zoveel vroege theropoden heeft de liliensternus vijf vingers, waarvan de vierde en vijfde kleiner zijn dan de andere. Latere theropoden hebben maar drie vingers. We kennen de liliensternus van twee onvolledige exemplaren, gevonden in de Keuper Formatie in Saksen-Anhalt (Duitsland). Genoemd naar de Duitse paleontoloog Hugo Rühle von Lilienstern.
Liliensternus (5 m)
Ornithocheirus (12m)
De ornithocheirus, een van de grootste vliegende wezens ooit, kennen we van uiteenlopende beenderfragmenten die op verschillende continenten zijn gevonden. Zoals zoveel grote pterosauriërs had de ornithocheirus een enorme kop in vergelijking met de rest van zijn lijf. De kaak bevatte een groot aantal lange, dunne en puntige tanden, heel handig om glibberige vissen en inktvissen mee te vangen. De kam van de ornithocheirus kan enig aërodynamisch voordeel hebben geboden bij het vliegen, of een aanwijzing zijn geweest van het geslacht of de soort. Enkele van de beste fossielen van pterosauriërs werden gevonden op het Araripe Plateau in het noordwesten van Brazilië.
De plateosaurus (Ned. "breed reptiel" of "plat reptiel") was de eerste en bekendste van de vroege reusachtige herbivoren. Waarschijnlijk leefde de plateosaurus in kudden, en kon hij zowel rechtop als op vier poten lopen. Steunend op zijn lange achterpoten kon hij zijn nek uitrekken om bij de hogere takken van coniferen en varens te komen. De plateosaurus had heel speciale handen met dunne vingers en een grote, klauwachtige duim. Met deze handen beschikte hij over een goed grijpvermogen en de klauw werd mogelijk gebruikt om wortels los te rukken of aan takken te trekken. Als de plateosaurus rechtop stond, kon hij zijn klauwachtige duimen bovendien gebruiken om zich te verdedigen tegen roofvijanden zoals de postosuchus. Deze dinosauriër uit het trias werd in 1837 voor het eerst beschreven door H. von Meyer. Wij kennen de plateosaurus van meer dan honderd gedeeltelijke of complete skeletten, waaronder tien schedels. De plateosaurus is het meest voorkomende en bekendste Europese triassische werveldier uit het late trias, en het grootste landdier uit die periode.
Plateosaurus (8-9 m)
Stegosaurus (9 m)
De stegosaurus (Ned. "dakhagedis") is een van de best herkenbare dinosauriërs, dankzij de opvallende dubbele rij vliegervormige platen die verticaal op zijn kromme rug staan, evenals de twee paar lange punten die horizontaal uit het uiteinde van zijn staart steken. "De staart van de stegosaurus was zonder twijfel een van de gevaarlijkste wapens die ooit door een planteneter werden ontwikkeld" (Bakker). Zo'n wapen zal vast wel hard nodig zijn geweest als je weet dat de stegosaurus met grote vleesetende theropoden zoals de angstaanjagende albosaurus samenleefde. De functie van de platen is nog altijd onderwerp van veel discussie. Na aanvankelijk vooral te zijn beschouwd als een soort harnas, wordt nu ook door onderzoekers geopperd dat zij mogelijk dienden voor de regeling van de lichaamstemperatuur. Uit windtunneltests kan in elk geval worden opgemaakt dat de platen de juiste vorm hebben om hitte op te nemen en te verspreiden. De stegosaurus staat tevens bekend om zijn opmerkelijk kleine hersenen, die niet meer dan 80 gram wogen. Blijkbaar had hij niet meer nodig.
Met zijn reusachtige hoorns en zijn krachtige, gespierde lijf leek de torosaurus (Ned. "doorboord reptiel") wel een dinosaurusversie van een neushoorn. Met zijn enorme nekschild had de torosaurus de grootste schedel van een landdier. In het beenderige nekschild zaten grote gaten die zijn gewicht wat beperkten. Mogelijk waren zij fel gekleurd, om indruk te maken. Los van het grotere schild leek de torosaurus veel op zijn kleinere familielid, de triceratops. Beide ceratopiden hadden twee lange hoorns boven de ogen en een kleinere hoorn op de snuit. De torosaurus gebruikte zijn scherpe bek en tanden om zich een weg door de beplanting te kauwen. Gefossiliseerde voetafdrukken, geïdentificeerd als sporen van ceratopiden, vormen een aanwijzing dat de voorpoten iets breder waren, en dat de achterpoten recht onder het lijf stonden, net als bij een neushoorn.
Torosaurus (6-9 m)
Tyrannosaurus(12 m)
De tyrannosaurus (Ned. "tiranhagedis") was een van de grootste landcarnivoren aller tijden, en woog ruwweg zes ton. De reusachtige schedel van de Tyrannosaurus werd gecompenseerd door een lange, zware staart. De versterkte schedel van de t.rex suggereert dat hij een schrikbarend roofdier was met een botbrekende bijtkracht. De kaken waren gewapend met 150 mm lange, scherpe en gekartelde tanden. In vergelijking met de grote, sterke achterpoten waren de voorpoten van de tyrannosaurus vrij klein, met maar twee vingers. Aan recent gevonden exemplaren is te zien dat zijn kleine armen goed gespierd waren, waarschijnlijk om het dier in staat te stellen zichzelf stevig tegen de grond af te zetten terwijl het de achterpoten strekte om vanuit een buikligging overeind te komen. Dit was een van de laatst levende dinosauriërs vóór de gebeurtenis die in het krijt-tertiair tot uitsterving leidde. Meer dan 30 exemplaren van de t.rex zijn inmiddels geïdentificeerd, sommige bijna helemaal compleet, wat uitgebreid onderzoek heeft mogelijk gemaakt naar belangrijke aspecten van zijn biologie, inclusief zijn levensgeschiedenis en biomechanica.
De utahraptor (Ned. "Utah-rover") is het grootst bekende lid van de theropode dinosauriërfamilie dromaeosauridae. We kennen de utahraptor van een goed gepreserveerd skelet dat in 1991 in Utah(VS) werd gevonden, evenals van fragmentaire resten uit Zuid-Amerika. Hij was de grootste uit een groep lichtgebouwde carnivoren, de dromaeosauriërs ('rennende reptielen'). De utahraptor had grote ogen, lange handen met grote, scherpe klauwen die alles konden verscheuren. Zijn teengewrichten waren extra breed, zodat zijn enorme klauw naar boven en naar achteren kon worden gebogen, om beschadiging te voorkomen bij het rennen. Maar wanneer hij zijn klauw in een aanval gebruikte, bewoog hij deze bij het slaan automatisch naar voren. Een brede zwaai met deze 20 cm grote sikkelklauw zou hierdoor vreselijke verwondingen veroorzaken, zodat een utahraptor dieren kon verminken en doden die veel groter waren dan hijzelf. En dankzij de unieke polsgewrichten van de dromaeosauriërs konden de handen bovendien opzij draaien, ongeveer zoals het uitvouwen van een vogelvleugel.
Utahraptor (6m)
Een ideetje van hoe groot deze monsters wel zijn:
Na de voorstelling nemen we de tram richting 'Groenplaats', waar we nog even genieten van het bruisende 'Antwerp by Night'. We sluiten de avond af bij de Italiaan met een heerlijke pizza. Tegen middernacht zijn we terug bij Bobieltje, waar onze kindjes weldra zullen dromen over - u raadt het al ...-
Ieder jaar in januari gaan we een dagje 'nieuwjaren' bij de familie in Limburg. Dit jaar, dankzij 'Bobieltje' kunnen we er een tweedaagse van maken.
We starten onze uitstap met een mooie natuurwandeling in het domein 'Kattevennen' nabij Genk. Hieronder enkele interessante websites voor een bezoek aan deze regio.
Aan het domein is er ook een camperstaanplaats met de nodige voorzieningen.
Rustige camperplaats in het groen
Sanizuil
Na een fikse wandeling, genieten we nog van een drankje en hapje in de cafetaria van het domein en zetten we koers richting Tongeren. We drinken een glaasje champagne bij Tante en Nonkel en gaan een hapje eten in Brasserie Tinto, waar neef Gert-Jan ons als koningen bedient.
Vannacht hebben we een privé camperstaanplaats, waar we zelfs op zondagmorgen ontbijt geserveerd krijgen.
Op zondagvoormiddag maken we nog een wandeling door Tongeren, de oudste stad van België. Jammer van de sneeuw, anders konden we nog een bezoekje brengen aan de oh zo gekende 'Vlooienmarkt'.
Ook in Tongeren is er een camperstaanplaats op het domein 'De Motten'.
In de namiddag is het dan tijd om een bezoekje te brengen aan de rest van de familie.
Rond 19u00 is het dan tijd om onze terugweg aan te vatten, want de kindjes hebben morgen school.
