Weer in het Belgenland is even wennen! De temperaturen zijn we gewoon en zweten dus gewoon voort zoals we dat gewoon waren van de Spaanse zon. Binnenkomen in je eigen huis na 3 maanden is zoals een bungalowtje ontdekken dat je voor een weekend hebt gehuurd. Wat voelde dat vreemd allemaal maar snel kwam het gevoel opborrelen van echt thuis te zijn. De Oma en Poepoe hadden hun poetszin gespaard om ons kot kraaknet te schrobben en er was geen vuiltje overgebleven, zaaalig gewoon. Voor de kids was het Sinterklaas en begonnen al hun speelgoed tegelijkertijd uit te laden om er dan telkens 2 minuten mee te spelen. Wauw nen TV!!! Al de DVD's werden uitgestald op de grond en konden maar niet overeen komen welke nu eerst in de speler moest. Hun bed is om op te springen en ze zaten uren in bad te spettteren. In de Pat zijn schoen heeft een spin zijn intrek genomen en ik was verbaasd over mijn grote keuken. Tussen de was en de hopen correspondentie vinden we ons Belgisch leventje terug en genieten nog van de laatste dagen vakantie thuis. Binnenkort zal ik een aantal foto's selecteren van de 1850 exemplaren dat we trokken zodat jullie een glimps kunnen opvangen van waar we allemaal hebben uitgehangen!! Leest iemand deze blog nog eigenlijk? Doe ik nog wat voort of zou ik stoppen?
Hej bloggers, Wat is het lang geleden. Omdat we nu reeds 3 weken in Marokko toeren, hebben we niet veel gelegenheid gehad om te internetten. Nu zijn we in Fes en hebben ons in-een-te-warm-Cybercafe gezet, de kids vervelen zich te pletter maar moeten deze "marteling" maar even doorstaan. Marokko is ronduit prachtig! De mensen vriendelijk en gastvrij hoewel ze soms te veel interesse kunnen tonen, zeker als je hun shop, restaurant passeert. Max is een attractie, hij wordt opgepakt, gekust, zijn krollen betast. Verlegen zoals hij dan is kijkt hij ofwel boos terug, ofwel naar de grond en wil dan niet gedag zeggen, genant wel. Ondertussen is hij het al wat gewoon en steekt nu zijn tong uit. (mag alleen als de voorbijgangers het eerst doen) We hebben al bijna overal kunnen kamperen soms is het sanitair op het randje en als Eva dan wat bezorgd kijkt dan zeg ik dat het gewoon oud is. Gelukkig ziet ze net niet die ene kakkerlak die vanuit een hoek een veiliger plek opzoekt.
Wat een land: prachtige zichten, bergen in alle formaten, paleizen met mega-mozaiken, natuur, apen en dromedarissen, geiten en schapen ,zee en zon, zon, zon. Het wordt elke dag warmer hier 35 graden is zowat het gemiddelde, in de bergen wat frisser maar in de stad kan de hitte ons wat ophitsen zeker als we de weg kwijt zijn in de soek, met 2 drommels die zeggen dat hun buikje zaagt voor water. DE SOEK: wat een ervaring, de geuren en kleuren, het zorgvuldig opgestapelde goed, de venters die luidkeels roepen, achter elke hoek een winkeltje, de drukte, wat voelt dit vreemd en zo interessant!
Ik moet jullie laten want Eva en Max breken de boel hier af. Ons plan is nog Meknes, Chefchaouen, Tanger en terug naar Tarifa. We zullen de Oma s ontmoeten in Sevilla op 1 juli,we zullen samen een weekje doorbrengen. Ciao guys tot gauw!!
Hoewel we meermaals het sanitair als verboden terrein benadrukken, blijft de lok naar de sanitaire blok onweerstaanbaar. Hoe vaak we ze ook terecht wijzen, kunnen ze het niet laten om tussen de lavabo's te slalommem, heerlijk te gillen in het galmemde WC potten paleis.
Max is gevallen!! Oh wee de halve wereld is vergaan, tranen met tuiten zeker als hij naar zijn bebloede knie kijkt. Hij wil niet stappen en durft amper zijn been op de grond te zetten. Na een plakker, een dikke knuffel en een snoepje gaat het alweer beter. Toch stapt hij nog wat ongemakkelijk en als Patrick vraagt of zijn knie nog pijn doet zegt hij :" Neen, ik ben gewoon lastig!"
