Vandaag Zondag 16 juli hebben we een verbindingsrit van zo'n 600km gereden van Isfahan naar Semnam in het Noorden.
Ons vertrek is wel vertraagd begonnen omdat onze was nog niet gearriveerd was en in uw onderbroek mag dat hier niet.
De stad uitrijden was net zoals gisteren weer een belevenis. Een heel aparte manier van rijden hebben de mensen hier. Hier geldt echt de wet van de sterkste. Gewoon niet verzinnen en u overal tussendoor wringen en niet aarzelen want dan blijft ge voor eeuwig en altijd stilstaan.
Ook hier in Iran kennen ze het systeem van de Péage al. Maar hoe het echt werkt weten we nog steeds niet. Aan het eerste betaalhokje moesten we niet betalen, enkel even blijven stilstaan om een foto te laten nemen. Bij het tweede betaalhokje betaalden we 50000 rial, zo'n 1,5 euro, en bij de drie volgende betaalhokje kwamen we er weer vanaf met een fotoshoot. Alhoewel bij het laatste betaal hokje schrokken we toch even toen de aanwezige politieman ons aan de kant zette. Natuurlijk ook weer om een foto te nemen en de nodige nieuwsgierige vragen te stellen. Daarna was het volle gas vooruit naar onze overnachtingsplaats heir in Semnam, hotel Gootkemal. Een luxe hotel waar we weer tegen sterk gereduceerde prijs konden inchecken. In het ene restaurant van het hotel zat niemand, dus zijn naar het andere restaurant gegaan waar we, op één na, alleen zaten te eten.
Nu nog even proberen om wat foto's te posten en dan bed in.
Zaterdagmorgen, 15 juli, wakker worden in een recente villa, verborgen hoog in de bergen, die bewoond word door een bejaard koppel waarvan de vrouw een verre afstammeling is van een van de prinsen van het Perzische rijk.
Een groter contrast met gisteren kon niet. Of deze bewoners zoveel beter af zijn dan de bewoner van gisteren valt nog te betwijfelen.
Ook hier werd ons weer een heerlijk ontbijt voorgezet dat klaar gemaakt werd met verse producten. Na het ontbijt stond nog een bezoek aan oud vervallen paleis, nog hoger in de bergen, op het programma. Echt triestig als je ziet hoe dergelijke mooie gebouwen aan hun lot overgelaten worden. Je was precies weer in Belgie. Daar zou dat ook mogelijk zijn.
Na deze inspannende tocht kregen we nog een laatste lunch aangeboden in de villa en was het tijd om terug naar Isfahan te rijden, waar we midden op het spitsuur arriveerden. Dat was lachen geblazen. Man, man, wat een heksenketel. Tijd voor afscheid van de gids en een deftige douche na vier dagen in de boeren buiten. En ook weer tijd om de was te laten doen.
's Avonds is Seppe nog een paar bidmatjes gaan kopen met de gids en is hij naar de kapper geweest. Ziet er nu heel anders uit.
Vrijdagmorgen 14 juli, ontwaken midden in de woestijn waar het inmiddels wel had opgehouden met regenen zodat we ons ontbijt relaxed konden gebruiken.
Na het deskundig opruimen van onze bivakplaats was het alweer tijd voor onze volgende ervaring. Onze gids, die toch een ervaren offroad-woestijn rijder is, reed al na 200 meter zijn Mitsubishi Pajero pot vast in het mulle zand. Na een half uur zandgraven, met vijf man, heeft Seppe de zware 4x4 met zijn kleine 2+2pk losgetrokken. Er werden ogen getrokken.
De verdere tocht door de woestijn verliep vlekkeloos en 's middags waren we bij een oude geiten en schapen hoeder te gast voor de lunch. Dat er mensen zijn die nog in zulke omstandigheden leven, dat was wel even met de neus op de feiten gedrukt worden.
Na de lunch hebben we onze tocht door de woestijn vervolgd tot in een klein dorpje waar we afscheid namen van de twee vrienden van de gids. Nu moesten we nog anderhalf uur rijden tot de volgende slaapplaats hoog in de bergen.
Donderdag 13 juli; Na een heerlijk ontbijt van onze gids, Ashkan, zijn we verder de streek doorgetrokken om 's middags in een oude caravansarai, is een tegenhanger van een oude herberg, te belanden waar de lunch geserveerd werd door enkele vrienden van de gids.
Na de middag ging het richting woestijn. Bij het woord woestijn denk ik altijd aan een grote zandvlakte. Voor een deel is het dat ook, maar er is veel meer te zien. Als eerste belandde we in een soort dadelplantage met een groot waterreservoir. De bedoeling was om hier te gaan zwemmen, maar het water stond te laag en had een vieze geur.
Dus werd plan B uitgevoerd. De rit ging naar een zoutvlakte, met nog enkele zoutwater poeltjes. Daar hebben we zout verzameld zodat we 's avond zout op ons eten hadden.
Ondertussen was het beginnen regenen. Stel je voor, je gaat in de zomer naar de woestijn en dan begint het daar te regenen. Ongezien volgens de gids. Zou de klimaat verandering daar voor iets tussen zitten?
Na een interessante tocht door de woestijn zijn we in de woestijn, tussen enkele zandduinen neergestreken om ons kamp op te zetten en daar de nacht door te brengen. Ook weer een ervaring. Op een houtvuurtje hebben de drie Iraniërs een simpel maar lekker avondmaal klaar gemaakt. Ondertussen had Seppe onze hotelmanager uitgenodigd voor een rit door de woestijn in de 2+2pk. De man had de dag van zijn leven.
Ondertussen regende het nog steeds, dus werden de tenten in de regen opgezet.
Zit je daar in het midden van de woestijn, dichtstbijzijnde nederzetting is toch al snel 70 km ver, komt daar een man op een oude motor aangereden. Volgens onze gids was het iemand die in de woestijn een oogje in het zeil houdt dat er geen abnormale dingen gebeuren. Hij viel bijna van zijn brommer toen hij het verhaal achter de 2+2pk hoorde. Natuurlijk most hij ook weer de nodige foto's maken.
07:00 Opstaan, tent demonteren, kamp opruimen en inpakken.
07:30 Twee oud vrouwen, één op ezel en één naast ezel passeren aan het kamp, juist op het moment onze gids wakker wordt en zich rechtzet op zijn veldbed. De ezel schrikt zich een bult en gaat er met de oude vrouw op zijn rug vandoor. Na 10 meter verliest de oude vrouw de strijd en wordt op de grond gekatapulteerd. Moeizaam kruipt de oude vrouw terug recht onder het uiten van een stroom van verwensingen en samen met de ander vrouw zetten ze moeizaam de weg naar het werk op het veld verder.
Vandaag Woensdag 12 juli hebben we om 10 uur afgesproken met Ashkan Azarmi, een Iranees die hier in de streek rond Isfahan begeleide rondleidingen doet. We gaan vier dagen met hem rondtrekken en een aantal bezienswaardigheden, die je anders nooit zou vinden, bezichtigen. Op onze eerste dag bezoeken we een oud dorp, Abayaneh, en aan de rand van het dorp kamperen we op een verlaten stuk grond. Onze gids schijnt nog een beetje te kunnen koken en bereidt ons kip kebab op een klein houtvuur. Dus wij, ik dus, kunnen gaan hout sprokkelen, terwijl Seppe zijn Drone gaat uitproberen. De eerste vlucht verloopt, door de hevige wind, niet helemaal volgens planning en Seppe kan op zoek naar zijn vliegmachine. 'S avonds na een bush wash is het tijd om de tent met luchtmatras en slaapzak uit te proberen. De bush wash deed deugd maar was behelpen in het donker. Slapen hebben we in ieder geval gedaan.
Vandaag 11 juli zijn we vroeg opgestaan om naar het werk te gaan. Of toch niet. We zijn wel vroeg opgestaan, maar niet om te gaan werken, wel omdat we een drukke agenda hadden vandaag.
Als eerste stond er een bezoek aan Kharanaq op het programma. Kharanac is een oude verlaten stad waar de huizen gebouwd zijn van leem.
Een soort Bokrijk, maar dan zonder attracties. Was aardig om te zien, vooral omdat het nog vroeg en niet te heet was.
Na de verplichte tankbeurt van de 2+2 konden we richting dan Chack Chack rijden en toen was het al een heel stuk warmer. Om 11:27 op 1500 meter hoogte hadden we al 40,3° en toen had de auto nog niet in de zon gestaan.
Chack Chack viel eigenlijk een beetje tegen. Het waren een deel huizen die in de bergen tegen een rotswand gebouwd zijn. Dus vanaf de parking nog een heel eind trappen lopen. Veel te warm en boven was er niets te drinken, plus er zaten honderden vliegen. Dus snel wegwezen.
Onze verdere rit van vandaag voerde ons door een kale woestijn met veel wind en hoge temperaturen, van +44° voor de tweede maal naar Isfahan.
We hadden daar een afspraak met Ashkan Azarmi. Seppe had de gegevens van deze man op het internet gevonden. Hij organiseert dagtochten door de omgeving naar mooie plaatsen die je alleen als plaatselijk inwoner gevonden krijgt. Hij had ons ook een deftig hotel aanbevolen en ja, op het eerste zicht ziet het er heel aardig uit. Meer een appartement met extra slaapkamer en een WC en een badkamer. Dus vandaag slapen we apart. De man heeft ons vanavond nog een korte rondleiding gegeven in Isfahan en zijn daarna nog een Kebab gaan eten in een lokaal eethuis. Dus nu spannend afwachten of morgen de darmen gaan reclameren.
Morgenvroeg komt de man ons ophalen aan het appartement en trekken we dus twee dagen de brousse in.
Dus de volgende dagen is de kans dat jullie nieuws krijgen klein, of er zou in het midden van nergens internet moeten zijn.
Wanneer we terug in de bewoonde wereld zijn zullen we jullie zeker op de hoogte brengen van deze avonturen.
Om 8:30 zijn we na het maken van een foto van de 2+2pk voor de ingang van Persepolis vertrokken richting Yazd.
Volgens onze Australische buren tijdens het ontbijt is dit de warmste plaats in Iran. En het is warm. Onderweg op een hoogte van 2145 meter was het nog steeds 40,8 graden volgens onze digitale thermometer en op 2500 meter was het een zalige 33 graden. Maar zoals steeds had de achterste motor toch weer last van de warmte tijdens het klimmen.
Reeds kort na de middag arriveerden we in Yazd en hadden deze maal geluk tijdens onze zoektocht naar een goed hotel. Bij het binnenrijden van Yazd vonden we een nieuw hotel waar ze 40% korting gaven op de kamerprijs. We hebben vlug de koffers in de kamer gezet en zijn de plaatselijk archeologische site gaan bezoeken.
The Tower Of Silence. Het was er stil en goedkoop. Wegens de hitte was de site gratis te bezoeken en dat was te zien. Buiten een Iraans koppel hadden we de site voor ons gans alleen.
We zijn er ook niet lang gebleven maar hebben vlug de koelte van het hotel opgezocht. Gelukkig heeft het hotel een laundry service en kunnen we morgen weer proper lekker ruikende kledij aandoen. Hopen we.
Voor de rest van de dag genieten we van de koelte van het hotel en hopen we straks nog van een lekkere maaltijd te genieten.
Morgen bezoeken we twee sites, Kharanaq en chak chak, op de weg naar Isfahan waar we tijdig voor de avond spits hopen te arriveren.
We hebben al een paar keer foto's en tekst documenten geplaatst op onze blog.
Schijnbaar kunnen jullie de foto's en tekstbestanden goed zien, maar als wij een geplaatste foto of tekstbericht willen openen zien we iets zoals we nu in bijlage geplaatst hebben. Raar maar waar.
Onderaan de blog wordt weergegeven wanneer het bericht online gezet is.
Maar het uur dat daar weergegeven wordt is de tijd in Belgie en niet hier in Iran. Schijnbaar is het hier zo'n 02:30 uur later dan in Belgie.
Ge moet dus niet denken dat wij maar halve dagen rondreizen en voor de rest op ons lui gat liggen.
Volgens de specialist ter zaken uit Merksplas, heeft de 2+2pk na 6000 km wel recht op een olie verversing.
Deze werd vakkundig uit gevoerd door de plaatselijke banden handelaar onder het deskundig toezicht van Seppe.
Enkel de olie-aflaat-stop, of hoe heet dat ding, moest Seppe zelf losdraaien omdat de arme man in de verkeerde richting draaide. Daarna moest er ook nog een plaatsje gezocht worden in de 2+2pk voor de overschot van de olie mee te nemen want uit een vorig bericht weten we nog dat die speciale Minerale 20W40 olie moeilijk te vinden is. En dat was misschien nog wel het moeilijkst deel van de operatie.
Na de verplichte fotoshoot konden we onze weg verder zetten.
Maar eind goed, al goed.
De olie is ververst en het geitje kan er weer tegen voor 6000km.
Op deze donderdag 6 juli moet je rap zijn. In het hotel waar we verblijven krijg je een inlog naam en een code. Ben nu aan mijn achtste bezig. Schijnbaar vervalt je internet acces als je 100 MB verbruikt hebt.
Heb juist een heel verhaal geschreven, elf pagina's lang, en wilde dat posten, maar de 100MB was blijkbaar al opgebruikt dus is niks gepost. Alles weg en het was nog zo een goed veerhaal.
Dus nu even in telegram stijl het verhaal van de dag.
Opgestaan
Gegeten
Uit gecheckt
Taq E bosgat bezocht, was zijn geld niet waar
Geld gewisseld. Positieve ervaring.
Slechte eraring met tankbeurt.
Iemand had verkeerde eindebestemming in gegeven. Op tijd gezien en rechtgezet.
Olie van auto laten verversen. Positieve ervaring en goed gelachen.
Hotel Zagros gevonden. Tot hiertoe ook een positieve ervaring.
Verslag gepost. Moet nog afwachten of dat positief is.
Vandaag Woensdag 12 juli hebben we om 10 uur afgesproken met Ashkan Azarmi, een Iranees die hier in de streek rond Isfahan begeleide rondleidingen doet. We gaan vier dagen met hem rondtrekken en een aantal bezienswaardigheden, die je anders nooit zou vinden, bezichtigen. Op onze eerste dag bezoeken we een oud dorp, Abayaneh, en aan de rand van het dorp kamperen we op een verlaten stuk grond. Onze gids schijnt nog een beetje te kunnen koken en bereidt ons kip kebab op een klein houtvuur. Dus wij, ik dus, kunnen gaan hout sprokkelen, terwijl Seppe zijn Drone gaat uitproberen. De eerste vlucht verloopt, door de hevige wind, niet helemaal volgens planning en Seppe kan op zoek naar zijn vliegmachine. 'S avonds na een bush wash is het tijd om de tent met luchtmatras en slaapzak uit te proberen. De bush wash deed deugd maar was behelpen in het donker. Slapen hebben we in ieder geval gedaan.
