Vandaag Zondag 20 augustus, zijn we voor de derde dag in Uralsk aanwezig.

Sinds onze aankomst hier op donderdag is er eigenlijk niet zo veel gebeurd. We hebben gegeten, geslapen en gewandeld.

we hebben we een goed restaurant vlakbij gevonden. Siberië noemt het. Het is een plaats waar men komt om te zien en gezien te worden. Wij zien niet alleen maar, maar worden ook gezien. En natuurlijk, verstaan, maar dat is moeilijker. Voor 15 euro eet je al een bord lekkere soep, een T bone steak met frieten en een halve liter cola. We overdrijven niet en nemen geen dessert.

Maar vanavond, het is tenslotte zondag, gaan we eens naar de Burger King uit eten. Het mag af en toe feest zijn.

Voor de rest is het elke dag hetzelfde. Uitslapen, tot 9:00, eten en dan boodschappen doen. Eten en drinken kopen. Een wandeling in de voor middag en daarna eten boterhammen eten. Na de middag een middag dutje doen en daarna weer een wandeling doen tot het tijd is voor het avondeten. Daarna wachten tot het tijd is om te gaan slapen en da volgende dag opnieuw hetzelfde.

Dus er gebeurd niets spannends. O, jawel, vandaag heeft de kamer gepoetst en het linnen ververst.

Dit is de zesde keer dat ik het bericht begin in te geven. De vorige keren werd ik iedere keer, wanneer ik het bericht online wilde zetten, eruit geflikkerd en kon ik opnieuw beginnen vanaf NUL.

Gisteren donderdag 17 augustus zouden we in één trek van Aktobe naar Uralsk rijden, maar na een kwartiertje rijden passeerden we een openluchtmuseum van oude Russische legervliegtuigen en dat wilden we wel eens naderbij bekijken. Dus zijn we even gestopt om wat foto's te nemen. We hadden het wel gevraagd aan één van de medewerkers, maar kennelijk niet aan de juiste want al vlug kwam er iemand teken geven dat het niet mocht. Dus zijn we maar snel verder gereden voordat we in de bak zouden vliegen wegens spionage voor de Hollanders of zo.

Goed en wel buiten de stad werd de omgeving al snel heel saai. Heel lange rechte stukken weg te midden van een verlaten landschap. De begroeiing was pover en afgezien van de eenzame koe of kameel was er geen levende ziel te bespeuren.

Even bericht opslaan voordat alles weer weg.

Intussen weeral drie keer alle gegevens verloren en opnieuw begonnen.

Maar opeens veranderde dat want alles werd zwart. De hele begroeiing over vele kilometers was weggebrand. Alles zwart, soms aan beide kanten van de weg. Moet een serieuze brand geweest zijn. Er is zoveel begroeiing weggebrand dat het saai word om naar te kijken.

Vlug alles nog eens opslaan voor het weer verdwenen is.

De rit si zo goed verlopen dat we ruim op tijd in Uralsk aangekomen zijn en aan de zoektocht naar een deftig betaalbaar hotel voor enkele dagen kunnen beginnen. Enkele dag want we zullen ons hier bezig moeten houden tot 25 augustus omdat ons visum voor Rusland pas vanaf 26 augustus geldig is.

We hadden een lijstje gemaakt met hotels die voor ons in aanmerking kwamen en het eerste hotel kon ons maar één dag herbergen, dus die viel al af. De hotelmanager heeft nog gebeld naar nummer twee op de lijst, maar ook daar geen kamer vrij. Zo ook nummer drie en vier. De hotelmanager stelde zelf een hotel in de buurt voor, dat nog goedkoper was, en daar zijn we nu aangeland. Maar we weten nu al op welke posten ze bespaard hebben. En de internet verbinding is daar één van. Zeker weten.

Even opslaan.

En daar zijn we weer.

Alles bijeen is het een sober hotel waar alles wat je nodig hebt aanwezig is, en meer moet dat niet zijn.

Gisteren avond wilden we nog iets eten in het hotel, maar de dienstdoende keukenmeid verstaat ons taaltje niet en wij verstaan haar niet. Daarom hebben we het na tien minuten maar opgegeven en zijn buitenshuis gaan eten. We hadden van de receptioniste een "goed adres" meegekregen  en zijn op pad gegaan. Maar het opgegeven adres was niet te vinden en dus zijn we maar een ander restaurant binnengestapt. Eigenlijk buiten gestapt want het was in openlucht. Ook hier hebben we weer met de nodige moeite iets kunnen bestellen, want ook hier is het hetzelfde. Ruski Ruski. No ingles. Het eten was navenant dus hier komen we ook niet meer terug.

We hadden tenminste gegeten en we zijn vannacht niet uit ons bed gemoeten.

Vandaag, woensdag 16 augustus was gepland om van Aralsk naar Aktobe te rijden en dat was ineens een goede test voor de nieuwe benzineleiding. Na de gebruikelijke ochtend boodschappen was het tijd om de weg op te gaan en te testen of de auto na de reparatie van gisterenavond wel goed functioneerde. En we kunnen zeggen dat alles heel goed werkte. Te goed zelfs want we werden vandaag voor de derde keer aan de kant gezet voor overdreven snelheid. Volgens de speedgun van de politie reden we 87 waar we maar 70 mochten rijden. En ze hadden beeldmateriaal als bewijs. Het grote probleem was weer dat wij geen Russisch verstaan en de politie enkel Russisch verstaat. Maar daar hadden ze wat op gevonden. Seppe mocht telefoneren met een agent op bureel die wel Engels sprak en die duidelijk maakte dat dergelijke overtreding toch wel 100 Dollar moet kosten. Hij mocht wel afbieden bij de agenten die de vaststelling gedaan hadden. En dat lukte want na wat over en weer sjacheren kwamen ze uit op een bedrag van 40 dollar. En die hebben we dan betaald in briefjes van 5 dollar zodat ze buit beter kunnen verdelen. O ja, de som moest wel buiten beeld van de surveillance camera in de politiewagen betaald worden.

Op dit voorval hebben we onszelf dan maar getrakteerd op een lekker ijsje.

In Aktobe moesten we weer op zoek naar een slaapplaats voor de nacht en het eerste hotel, hotel Amsterdam, dat we binnenliepen was toch iets te duur naar ons goesting en zijn we terechtgekomen in het Dastan hotel. Daar hadden ze enkel nog een suite met twee slaapkamers vrij in plaats van een standaard kamer met twee bedden. Nu hopen we maar dat het ontbijt morgenvroeg heel lekker is zodat de prijs het waard is. Maar dat zien wel morgenvroeg wel.

Gisteren, dinsdag 15 augustus moesten we van Qirilorda naar Aralst rijden, wat toch een redelijke aftand is. Maar de 2+2pk had er weinig zin in. Kort na het vertrek begon het in de auto te stinken naar benzine en dat is nooit goed. Eerst en vooral wordt je daar niet goed van en ten tweede is dat nog gevaarlijk ook. Benzine dampen kunne redelijk snel ontvlammen en dat wil een mens niet als je in die dampen zit.

Dus moest Seppe op onderzoek. En ja hoor, onder de auto vormde zich een plas benzine. Nu nog uitzoeken waar die vandaan kwam. Verder onderzoek bracht aan het licht dat de benzineleiding naar de voorste motor lekte. Dus die moest gerepareerd worden maar die leiding zit schijnbaar ergens in het chassis ingewerkt en daar kun je niet zomaar aan. Overleg met de hulplijn in Belgie gaf als resultaat dat Seppe de leiding zou demonteren en dan zonder voorste motor zou verder rijden. Maar dan moet je wel de juiste leiding afkoppelen, wat niet gedaan was. Dus na 100 meter viel de 2+2pk terug stil op de oprit van de expresweg. Konden we de geit terug op de parking duwen en na de juiste leiding afgekoppeld te hebben ging het heel wat beter. Nu hadden we een geit met achterwielaandrijving en wonder boven wonder was het nog stil in de auto ook. Je hoorde die achterste motor bijna niet draaien. Waarschijnlijk omdat de auto zo vol gestouwd zit met allerhande spullen dat de motor zo goed geïsoleerd is.

In Aralst aangekomen moesten we eerst een onderkomen voor de nacht zoeken en veel keuze was er niet. We hadden eerst een heel oude barak uit de tijd van de russen gekozen maar hebben die locatie toch maar omgeruild voor een iets comfortabeler hotelletje. En de hotelbaas die kende nog iemand die de Seppe we aan materiaal kon helpen om de leiding van de 2+2pk te herstellen zodat we terug met 2 motoren konden rijden. Door al deze miserie was het weeral laat voor we moe in ons bed konden kruipen.

Vandaag Maandag 14 augustus doen we een verbindingsrit van Taraz naar Qirilorda, een afstand van meer dan 600 kilometer.

In Kazakstan is voor ons vooral een doorrijland omdat we hier niet zo veel gepland hebben. Er staat enkel nog een bezoek aan Baikimoer op het programma. Wat dat bezoek zal opleveren weten we nog niet want voor de lanceer site heb je een speciaal vergunning nodig en die hebben we niet. Dus zal het enkel het stadje zijn dat we kunnen bezoeken. Vanaf Qirilorda tot Baikimoer zou het ongeveer 250 kilometer zijn. Zodus kunnen we kort na de middag daar arriveren.

Vandaag was de tweede dag dat we door Kazakstan rijden en dan valt het op hoe plat het hier is. De hoofdwegen, een soort expreswegen, zijn meestal heel goed van kwaliteit en lopen door een uitgestrekte vlakte. Industrie zie je bijna niet. Het is hier hoofdzakelijk landbouw gebied met veel graanvelden en verder nog een soort steppe gebied. Veel koeien en paarden lopen vrij door de velden die niet afgemaakt zijn en dan komt het wel eens voor dat er enkele van die dieren over de weg lopen. Dus is het steeds oppassen geblazen voor de chauffeur die niet alleen moet oppassen voor vrijlopende dieren maar ook boeren karren die spookrijden over de weg. Hier moet je van niks verschieten op de baan. Verkeersregels dienen hier vooral om genegeerd te worden denken we alhoewel er redelijk streng gecontroleerd wordt op snelheid.

Rond 18:00 waren we aan het hotel. Goed op tijd voor het avondeten. Maar net zoals gisteren zijn we dat buitenshuis moeten gaan zoeken want het hotel serveert enkel ontbijt. Dus zijn we weer met een taxi op restaurant gegaan. Je zal zeggen, Amaai jullie kunnen het nogal hebben. Maar een taxirit van tien minuten kost hier ongeveer anderhalve euro. Voor dat geld ga je zelf niet sukkelen om een testaurant te vinden. Gewoon met de taxi is het gemakkelijkste en rapste. Het eten zelf is ook niet duur, want een maaltijd, voorgerecht met hoofdgerecht en soep, plus drinken kost in een deftig restaurant tussen de tien en vijftien euro. Als je bedenkt dat we op de middag meestal maar een boterham met beleg, meestal sardientjes, eten, moet zo een avondmaal wel kunnen, denken wij.

Dus morgen rijden we een korte rit naar Baikimoer om de Russische raketten te bewonderen?!