Vandaag, zondag 6 augustus zitten we reeds in een ander land, Kirgizstan.
Na Koroeg, in Tadsjikistan waar we het laatste bericht verstuurd hebben, zijn we Donderdag 3 augustus, het mooiste deel van de Pamir Highway opgegaan richting Murghab.
We verlaten in Koroeg de M41 en nemen de E009, de zuidelijke route via Vrang, Langar en Khargus. Dit is de langste en moeilijkste route maar ook de mooiste route naar Murghab. Hier komen we ook de meeste buitenlanders tegen. We zien hier mensen met de fiets uit Singapour, Zwitserland, Frankrijk en Nederland. Roemenen en Italianen met de moto. Zwitsers met de mobilhome en Polen met de 4X4. Maar de meeste achting blijven we hebben voor de mensen met de fiets. Als je ziet hoe slecht de wegen er hier bijliggen en hoe steil de hellingen zijn, en doe daar temperaturen van +35/40° bij, dan kun je je voorstellen hoe erg die mensen afzien. Ik kon me dat eerlijk gezegd niet voorstellen tot ik zag hoe die mensen moesten werken om voorruit te geraken. De mensen met de fiets moeten ook steeds door het stof rijden dat de moto's, personenwagens en vrachtagens opwerpen.
Inderdaad hier rijden, of liever kruipen, nog vrachtwagens tegen de hellingen omhoog. Onderweg zien we geregeld defecte vrachtwagens langs de kant staan. Hoe lang die daar dan blijven staan weet ik niet maar er zijn er bij waar al een flinke laag stof op ligt. Hier lukt het niet om even de VAB of Touring wegenhulp te bellen, want op de meeste plaatsen heb je zelfs geen GSM bereik. Dan zijn die mannen op elkaar aangewezen om geholpen te worden. Hier beduidt het woord vrachtwagenchauffeur toch nog iets anders dan in Belgie.
OP dit deel van de route zijn de overnachtingsplaatsen ook minder talrijk en minder comfortabel. Hier wordt meestal overnacht in Homestays, een soort B&B. Je kan hier meestal rekenen op een bed, een 'koude' douche en een maaltijd aan schappelijke rijzen.
Op Vrijdag 4 augustus zijn we vertrokken vanuit de Homestay Bekruz in Langar om het laatste stuk tot Murghab af te werken. Na het moeilijke vertrek, de 2+2pk wilde niet goed starten, kregen we al direct een helling buiten categorie voorgeschoteld die ons op enkele kilometers tot boven de 4000 meters bracht. En dat zuurstof gebrek wordt een mens, en ook de 2+2pk, gewaar.
Omdat bij aankomst in Murghab Seppe vaststelde dat de ophanging van de achterste uitlaat afgebroken was moest er hulp gevonden worden om de reparatie uit te voeren. Via iemand in het hotel vond Seppe een technieker die over de nodige faciliteiten beschikte om de reparatie uit te voeren. Seppe heeft van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de afstelling van de motor bij te regelen zodat de start problemen ook opgelost waren.
In Murghab verbleven we in het "Pamir Hotel". Elektriciteit en douches waren beschikbaar tussen 19:00 en 24:00. Murghab is een "stad" zonder elektriciteit. Het is eigenlijk meer een verzameling van barakken. Toen het onze beurt was om te douchen was er enkel koud water voorradig. Waar ze met het warm water gebleven zijn weten we nog altijd niet. Seppe was stik kapot, dus die heeft de nacht goed doorgeslapen, in tegenstelling tot anderen die half de nacht de sterren bewonderd hebben. Als er geen stroom is, is het ook donker. Dus prima condities om de sterren te bewonderen.
Op zaterdag 5 augustus zijn we vroeg opgestaan omdat we een 270 kilometer af te leggen hadden, plus een grensovergang moesten verwerken. De grensovergang tussen Tadzjikistan en Kirgizstan viel heel erg mee zodat we op tijd in hotel Tatina in Sari Tasch arriveerden. Op het uithangbord staat wel hotel vermeld, maar eigenlijk is het meer een heel "basic" B&B. Foto's zijn te vinden op Facebook en dergelijke meer. Al bij al hebben we 's avond een deftige maaltijd gekregen, een zacht bed om in te slapen en om af te ronden een sober ontbijt voor de prijs van 22 Dollars, alles inbegrepen voor twee personen.
Vandaag Zondag 6 augustus hebben we geen wekker gezet en hebben we nog eens uitgeslapen, zodat het pas 10 uur was voor we vertrokken. Deze eerste volledige dag in Kirgistan was direct aanpassen voor Seppe. Omdat de wegen hier redelijk goed zijn wordt er ook hard en roekeloos gereden. Er rijden hier ook nog veel auto's rond met het stuur aan de rechter zijde wat voor de nodige problemen zorgt.
Rond 15:30 zijn we neergestreken in Hotel Sputnik in Jalal Abad. Proper hotel. Voorzien van AC en WIFI maar geen avondeten. Volgens de hotel manager, die enkel Russisch sprak, was er in de buurt een restaurant waar we konden gaan eten, maar dat hebben we niet gevonden. We hebben ook niet al te lang gezocht omdat de buurt ons niet erg aanstond. Dus dat was even plan trekken voor het avondeten.
Hoe ver we morgen geraken weten we nog niet omdat dat zal afhangen van de kwaliteit van de wegen en het al dan niet vinden van een overnachtingsplaats. Maar dat zien we morgen dan wel weer.
Vandaag, woensdag 2 augustus hebben we genoten van de laatste dag in luxe in Koroeg. Neen dat is niet fout geschreven. Dat moet niet zijn De kroeg, maar werkelijk Koroeg. Deze morgen lekker uitgeslapen, tot 08:40. Heerlijk hebben we geslapen in onze gekoelde ruimte. Zo koel zelfs dat we het donsdeken gebruikt hebben. Seppe in zijn bed natuurlijk en ik aan de andere kant van de kamer in mijn bedje. Verschil moet er zijn. Daarna hebben we heerlijk ontbeten en nog wat gerust op de kamer. Tegen 10:30 zijn we dan toch op pad gegaan voor de info die we nodig hadden. We wilden graag weten of een bepaald gebied tegen de Chinese grens toegankelijk is of niet. En het antwoord is, blijf daar weg. En dat zullen we zeker doen want we hebben al eens een negatieve ervaring gehad in een grens zone. Een volgende vraag was of de grens met Afhanistan nog geopend wordt op zaterdag om naar de markt te gaan. Ook daar was het antwoord negatief. Dus zaterdag niet naar de markt. Daarna hebben we nog geprobeerd om naar het buitenland te bellen. Meer bepaald België. We hadden gehoord dat je dat kon doen, tegen betaling, in het postkantoor maar daar vertelde men dat het al 7 maanden niet meer kon. Dus heeft Seppe op een andere manier zijn plan moeten trekken. Op de terugweg naar het hotel nog inkopen gedaan en we waren juist op tijd voor het middageten in het hotel. Na de middag terug siësta gehouden en wat administratie bijgewerkt tot het weer tijd was om te gaan eten. Zo zie dat wij soms ook saaie dagen hebben waarop er niks speciaals gebeurd. Maar we zijn weer wel uitgerust voor de zware dagen die volgen. Wanneer we op de kaart kijken zien we dat de volgende paar honderd kilometer geen enkele stad te vinden is en dus waarschijnlijk ook geen enkel deftig onderkomen voor de nacht. Het eten zal ook heel "locale food" achtig worden en onze darmen zijn al op de proef gesteld, dus dat kan nog spannend worden. Internet zal de volgende dagen hoogstwaarschijnlijk ook niet binnen bereik zijn. Zelfs telefoneren zou moeilijk kunnen worden. Zodus, van ons zullen jullie waarschijnlijk de volgende dagen geen last meer hebben. Wanneer we terug in de beschaving zijn horen jullie wel van ons.
Vandaag Dinsdag 1 augustus, vervolgen we onze reis langs de M41. Het grote doel van de reis voor Seppe. Hiervoor hebben we al die kilometers gereden en al dat zweet gelaten.
We vertrekken omstreeks 08:30 vanuit ons Darvos Guesthouse in Qalai Khumb met niet al te goede herinneringen. We hebben allebei zeer slecht geslapen omdat de temperatuur op de kamer niet te harden was. Je lag nog maar 5 minuten in je bed en alles was al kletsnat van het zweet. Echt niet te doen. En de ventilator die voor wat verfrissing moest zorgen maakte meer lawaai dan wat anders.
Plus dat er nog een nest Fransen in het Guesthouse logeerden die tot laat in de nacht lawaai gemaakt hebben. Terrible!
Op de vraag van de manager of we goed geslapen hadden moesten we natuurlijk antwoorden dat we bijna niet geslapen hadden van de warmte. Hij antwoordde heel laconiek; Het is nu eenmaal warm in de Pamir, niets aan te doen. Zo dat weten we dan ook weer.
Vooraleer op pad te gaan moesten we eerst proberen om onze financiën nog aan te vullen en proviand in te slaan. Terwijl we daar geparkeerd stonden kwam er een politieman ons vriendelijk goedendag zeggen en toen we hem niet direct herkenden zei hij met een grote glimlach op zijn gezicht; RADAR. Toen wisten we het weer. Hij had ons gisteren aan de kant gezet voor overdreven snelheid.
In de bank kenden ze ons echter niet en wilden ze ons ook geen geld wisselen, dus moesten we zo verder. We hadden nog wel voldoende voor een tankbeurt en een mager middagmaal zodat we hoopten onderweg een oplossing te vinden.
We moesten vandaag 240km overbruggen en nu zal je zeggen, dat is zo gebeurd. Maar dan ken je de M41 nog niet. De gemiddelde snelheid op deze weg ligt rond de 30km per uur als je flink gas geeft. Maar Seppe wil de 2+2pk graag heel thuis krijgen dus doen we het liefst voorzichtig en dan daalt de gemiddelde snelheid. Je kan zelf uitrekenen, hopen we toch, hoe lang je dan onderweg bent.
De eigenaar van de Darvos Guesthouse had ons een "goed" adres voor de overnachting in Khorog meegegeven en daar zijn we dus eerst gestopt. Ge voelt hem al aankomen. Geen Airco en dus een hete kamer. Niks voor ons als er alternatieven zijn. Dus wij weer verder en ja hoor we vonden LAL Guesthouse. Aan de buienkant precies een vervallen barak in een achterbuurt maar aan de binnenkant netjes en proper en ze hebben AC en WIFI en een deftige douche. Hier kunnen we het wel een hele dag uithouden om op adem te komen.
We lopen per slot van rekening nog altijd voor op ons programma. Je zal zeggen waarom doen jullie je het niet een beetje kalmer aan en rijden wat minder uren of kilometers? Maar we moeten nu eenmaal van overnachtingsplaats naar overnachtingsplaats rijden. En dat maakt dat we soms extra lange dagen moeten rijden.
De eigenaar van LAL kon direct wat dollars wisselen en had nog een restaurant naast de deur waar we nog een avondmaal konden nuttigen. We waren er weer helemaal bovenop. Buikske goed vol en geld in de portemonnee.
Oja vandaag zijn we voor het eerst een voertuig met een Europese nummerplaat tegengekomen. Een Franse mobilhome. Ik weet of het interessant is voor jullie, maar ons viel het wel op.
Vandaag, Maandag 31 juli zijn we halverwege onze toer.
We vertrekken gewoontegetrouw rond 08:30 aan het hotel en zoeken eerst naar benzine omdat die hier niet altijd voorradig is.
Maar aan de eerste pomp konden we ons bakske al voldoen zodat we voor de rest van de dag gerust waren.
Ook vandaag zijn we weer eens aan de kant gezet voor overdreven snelheid. Dus onze 2+2pk doet het nog goed.
Aan één van de controle posten hebben we contact gemaakt met een groepje Fransen die hier met een gids/chauffeur een rondrit maken door Tasjikistan, Uzbekistan en Kirgistan. Ook zij waren weer verwonderd dat wij met ons bakske tot hier zijn geraakt zonder al te veel stukken.
Na enkele kilometers komen we aan de Panj rivier die de scheiding vormt tussen Tasjikistan en Afghanistan. Zelfs Proximus volgt onze toer want op een gegeven moment wensten zij ons veel plezier in Afghanistan en kregen we direct de tarieven meegedeeld. Toen hebben we toch maar eens gedubbel checkt of we wel aan de juiste kant van de grens reden. En ja hoor, we kunnen gerust zijn, we rijden nog steeds in Tasjikistan.
Slapen doen we vanavond in het Darvos Geusthouse in Qalai Khumb. Als je wil weten waar dat ligt zoek je het maar even op met Google Maps.
De vallei waar deze rivier door stroomt is machtig mooi. Het is niet in woorden duidelijk te maken daarom hebben we al een paar beelden van vandaag gepost en die spreken voor zichzelf. Deze rivier zullen we nog vele kilometers moeten volgen eer we aan de grens met kirgistan zijn. Dus wachten ons nog vele mooie, maar vooral warme momenten.
