Het reisverslag van een tocht met een Citroen 2+2 PK door centraal Azie
22-06-2017
De 2+2 pk
Gisteren kwam ook het verlossende nieuws dat de 2+2 pk reisvaardig is.
De eerste testritten zijn positief verlopen. Zo positief zelfs dat de Seppe erover denkt om zijn eerste versnelling op het internet te zetten om dat we die niet, of heel weinig, gaan nodig hebben. Bravo voor de Seppe, en zijn helpers.
Als het goed is, is er morgen de persvoorstelling van de 2+2 pk.
Dat er zoveel bij komt kijken om een visum vast te krijgen, daar zijn we van verschoten, ook al had men ons gewaarschuwd.
Zoals je in vorig bericht kon lezen heeft het veel moeite gekost om het visum voor Iran te bekomen.
Het visum voor Rusland was ook niet simpel. Het ene document na het ander moesten we doorsturen. Bankafschriften, verzekeringsbewijs, Hotel reservaties, kopij van paspoort, pasfoto's die te licht of te donker zijn. Te volgen route per dag, met opgave van afstanden.
Enkel de schoenmaat moesten ze nog niet weten. Maar die worden misschien aan de grens opgemeten.
Maar dat was niks vergeleken met Turkmenistan.
Ondanks de enorme inspanningen van de mensen van Visumcentrale zullen we moeten vertrekken zonder visum voor Turkmenistan.
We hopen dat de beloofde autorisatie ons onderweg nog zal bereiken en dat we daarmee aan de grens van Iran en Turkmenistan een transit visum voor Turkmenistan kunnen vast krijgen.
Het visum voor Turkije, Uzbekistan en Tadzikistan is zonder probleem, maar wel met de nodige papierwinkel afgeleverd.
Morgen, vrijdag 23 juni, kan ik naar Brussel, naar Visumcentrale, om onze paspoorten terug op te halen en naar RACB om de carnet de passage voor Iran op te halen.
