Zondag 15 juli stond al een jaar met rood aangestipt in mijn agenda. Dan zou ik samen met zes ploegmaten starten in de Ironman van Zurich. De voorbereiding liep de laatste weken niet altijd van een leien dakje, maar met mijn gekende doorzettingsvermogen, twijfelde ik er niet aan dat ik ook dit tot een goed einde zou brengen.
Vooraf had ik me voorgenomen totaal niet naar de tijd te kijken, maar dat het enige doel was om uit te doen, aangezien het mijn allereerste Ironman is en je dus heel veel respect moet hebben voor de afstand. Het is sowieso niet realistisch om op een Hawaii-slot te rekenen, dus ik stond aan de start met het plan om rustig te beginnen en tijdens het zwemmen en fietsen niet te forceren.
Om zeven u zondagmorgen weerklonk het startschot. De SMO-ploeggenoten stonden verspreid in de massa, ik had me samen met Koen rustig ergens achteraan gezet, wat met zich meebracht dat we in de opstopping zaten bij het begin van het zwemmen. Met 2000 man tegelijk een meer induiken kan zelfs om zeven uur 's morgens tot file leiden. Na de eerste boei ging het veld wat open, en kon ik toch iets meer mijn eigen weg kiezen, ik keek ook nu en dan eens op mijn hartslagmeter, en probeerde de hartslag rond 135 slagen per minuut te houden, wat rustig zwemmen betekent. De rest van het zwemparcours heb ik op dat tempo gezwommen, waardoor ik redelijk fris uit het water kwam na 1u15minuten voor de 3,8 km. Bleek dat ik heel goed gedoseerd had, want de tweede lus heb ik vlugger gezwommen dan de eerste.
Na een redelijk vlotte wissel, zat ik drie minuten later op de fiets voor 2 ronden van 90 km. Alles verliep rustig (alweer hartslag onder de 140 gehouden) en na een fantastische passage op hartbreakhill met vlotte bevoorrading, en waar het publiek je kippenvel bezorgt en je echt met een smile naar boven rijdt, kon ik de tweede ronde aanvatten na 2u55 minuten fietsen. In de tweede ronde voelde ik me zo lekker, dat ik iets begon te verdapperen, waardoor ik nu van groepje naar groepje begon te rijden. Achteraf bleek dat ik de tweede ronde ongeveer in dezelfde tijd als de eerste heb afgelegd, maar aangezien andere atleten begonnen te verzwakken, haalde ik constant mensen in. Net voor de zwaarste klim van het parcours, the beast genaamd, haalde ik ook Steven bij, die 4 minuten vlugger gezwommen had dan mij. We hebben even samen gereden, maar op zo een lange proef als een ironman, is het beter je eigen tempo te ontwikkelen, waardoor ik even later langzaam wegreed van hem. Verder geen problemen gehad tijdens het fietsen. Iets minder leuk was het feit dat we wel een paar serieuze stortbuien over ons heen gekregen hebben, maar dat is voor iedereen hetzelfde, en we zijn niet van chocolade, dus we gaan er niet van smelten, gewoon doorrijden en hopen dat het stopt, en dat deed het dan ook even later. 180 km fietsen hebben we uiteindelijk afgewerkt in 5u48minuten, dat is met een gemiddelde snelheid van 31 km per uur. Maar dan moest er nog een marathon gelopen worden, en dat was andere koek...
De eerste ronde van de marathon (die in totaal uit vier ronden van 10.5 km bestond) ging heel vlot. Ik liep ongeveer 50 minuten, wat achteraf misschien iets te vlug bleek. Probleem was dat mijn maag in een knoop sloeg na al die repen en gels die er doorheen de dag al door gegaan waren. Ik kreeg met moeite nog iets binnen, en als je geen kolen in de kachel legt, dan dooft die vroeg of laat uit. Dat is bij mij ook gebeurd: de tweede ronde ging in 55 minuten, de derde ronde in een uur, waarbij ik mijn hartslag nog met moeite aan 130 kreeg, en ik dus volledig op vetverbranding aan het lopen was. Bij aanvang van de vierde ronde ben ik dan cola beginnen drinken, maar het gas in de cola deden me nagenoeg onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde toilet spurten. Jammergenoeg was dat bezet, dus ik moest geduldig mijn beurt afwachten, en na een goeie vijf minuten tijdsverlies kon ik mijn weg verderzetten. Na het toiletbezoek wist ik echter zeker dat ik de eindstreep zou halen, en dat gaf me voor de laatste halve ronde nog een (kleine) boost van energie, waardoor ik het tempo opnieuw iets kon optrekken. Uiteindelijk heb ik de marathon, toiletbezoeken inbegrepen, afgelegd in 4u05minuten.
Daarmee heb ik dus in totaal 11u14'30" nodig gehad voor mijn eerste Ironman, waarmee ik 477ste op 1750 finishers geworden ben. Daar ben ik heel tevreden mee, zeker omdat ook alle andere SMO'ers de finish gehaald hebben!
Ik wil tenslotte zeker nog de supporters bedanken die mij - zeker tijdens de marathon - vooruit geschreeuwd hebben. Bedankt, en volgend jaar misschien de sequel in Nice?
I AM AN IRONMAN!!!
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
