Toerist en Marathonloper: the best of both worlds in Amsterdam leidt tot nieuw pr: 3u22min!
Zondag 21 oktober heb ik mijn laatste wedstrijd die ertoe doet van 2012 gelopen: de marathon van Amsterdam, met 38000 deelnemers over de verschillende afstanden en 13000 op de marathon de grootste van Nederland en één van de grootste ter wereld.
De voorbereiding verliep alles behalve optimaal. Na een lastig seizoen met als hoogtepunt natuurlijk de Ironman van Zurich, had ik wat problemen om mijn motivatie op peil te houden. Dit werd in de hand gewerkt door wat kleinere maar toch ambetante blessures: rugpijn die me een week niet deed sporten, achillespeesproblemen, waarschijnlijk veroorzaakt door mijn loopschoenen iets te lang door te dragen, pijn aan de bovenkant van de voet..., waardoor ik telkens de training voor enige tijd moest onderbreken. Ook mijn voedingspatroon was niet wat het zou moeten zijn voor een sporter die een marathon wil lopen. Kortom, eigenlijk had ik in mijn hoofd de marathon gewoon voor de fun mee te doen en niet naar de tijd te kijken, door de mindere trainingsarbeid en het feit dat ik 7 kg zwaarder sta dan bij mijn vorige marathons.
Daarom ook besloot ik de dagen voor de marathon, waar we met zijn vieren al in Amsterdam waren, mee de toerist uit te hangen zonder daarbij aan de loopproef te denken. Wijn, cava, jenever, bier, broodjes kroket, restaurantbezoekjes, alles passeerde ook langs mijn mond.:lol:
De dag zelf had ik me voorgenomen om het rustigaan te doen in het begin. De eerste 5 ging dat behoorlijk: ik kwam door in 24min, wat zo ongeveer de bedoeling was. De tweede vijf kriebelde het toch een beetje en ben ik beginnen versnellen, waardoor ik na 10 km doorkwam in 47 minuten, een minuut rapper dan de beoogde 48 minuten. Ondertussen was mijn hartslag wel al iets hoger dan ik in gedachten had, maar alles liep heel vlot.
Dat bleef zo tussen kilometer 10 en 15, toen plots de tempomaker van 3u15 me passeerde. Ik heb even getwijfeld, maar besloot dan toch om een risico te nemen: zo lang mogelijk dat tempo volgen. Als ik dat tot kilometer 25 ofzo kon, had ik nog een pak marge om in 3u30 binnen te komen en mocht ik nog een klopke krijgen.
Ik merkte al snel dat het toch limiet was: hartslag constant boven 160, en de bij momenten harde wind maakten het heel lastig lopen langs de Amstel, maar aan de andere kant, in de groep van een man of 50 rond de tempomaker was het, zeker in die harde wind, toch beter lopen dan alleen, dus ik besloot toch op mijn tanden te bijten.
Plots moest de tempomaker echter zelf aan de kant voor een sanitaire stop rond kilometer 25, en dat was het moment waarop de ganse groep uit elkaar viel. Ik besloot om mijn tempo te laten zakken, want ik had de eerste krampen al wat voelen naderen. Ik zat echter op een heel mooi schema, en rekende vlug uit dat als ik vanaf kilometer 30 nog een tempo van 5 min/km kon ontwikkelen, ik een tijd van 3u20 kon halen, wat een nieuw pr zou zijn, ik kon het zelf amper geloven door de slechte voorbereiding en toch wel wat overgewicht!!
En zo is het dus ook gelopen: tussen kilometer 30 en 38 liep ik ongeveer 5 minuten per kilometer, maar plots braken de krampen volledig door net bij de drankpost van 38 km, en dat in beide benen tegelijk. Ik zeg altijd: je kan door krampen heen lopen, maar als ze in beide benen tegelijk in alle hevigheid uitbreken, is er van lopen even geen sprake. Na een noodstop van 2 minuten met stretchen en veeeel drinken, ben ik heel voorzichtig terug beginnen lopen. In het begin met erg kleine pasje, na enkele minuten opnieuw richting 12 km/u, en wonder boven wonder, de krampen bleven op de loer liggen, maar bleven wel grotendeels weg.
Zo ben ik - erg op mijn hoede om geen onverwachte bewegingen of tempoversnellingen te maken - rustig richting Olympisch stadion gelopen, en heb ik tot mijn eigen verbazing een tijd van 3u22min op de klok gezet. Ik weet nog altijd niet hoe ik het gedaan heb, maar de tijd staat er wel, terwijl ik ondertussen ook heel veel en goed gegeten en gedronken heb, en veel van de prachtstad Amsterdam gezien heb. The best of both worlds zeg maar: toerist en marathonloper. Maar dit doet me natuurlijk wel denken aan een tijd richting 3 uur als we er de volgende keer wel de nodige kilo's afkrijgen en de nodige trainingskilometers bijkrijgen...
Misschien toch eens een voorjaarsmarathon lopen...:-8)
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
