De examens zijn al reeds begonnen maar ik besloot toch om op pinkstermaandag te koersen. Eernegem stond vandaag op het programma. Naar verluid stonden hier de voorbije jaren steeds veel renners aan de start. Vandaag duidelijk niet, slechts 22renners. Maar toch enkele jongens om naar uit te kijken zoals Slabbinck, Brit Carpenter, Constant, Blomme en de Nederlander Deruysscher. Al van in het begin lag het tempo hoog, en opnieuw kreeg ik het erg moeilijk in de beginfase. Na enkele ronden kon Dante Carpenter en Indiania Slabbinck zich afscheiden van het "peloton". Ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Niet veel later trok ik en Slabbinck in de aanval.. Het peloton zag het gevaar en reageerde snel. Uiteindelijk kwam er net voorbij half koers een echte afscheiding. Er ontstond een kopgroep van 5 renners, ik was de enkele Zeemeeuw die mee was van de 6 aanwezigen. Ronde later kwam een groepje van 3man aansluiten. Een aantal ronden later kwamen de overige 3 Zeemeeuwen aansluiten (Laurens, Dario, Jonas), Jonas was in goede doen vandaag en legde direct de pees erop vooraan. Op een 5tal ronden van het einde begin ik afspraken te maken met dario. Ik ging in de laatste en voorlaatste ronden nog ultieme uitvalspogingen doen en als dit niet lukte trok ik de spurt voor hem aan. Maar niet veel later sloeg net zoals zaterdag het noodlot toe. Lek achteraan. Ik had verwacht dat het "over en out" was, maar de jongens in de kopgroep toonden nu echt respect onder de collega's, ze vonden dat ik vandaag al een hele berg werk had opgeknapt en met de kleine groep die nog in wedstrijd was hadden ze besloten te wachten. Maar ze waren 2 duiveltjes vergeten(namen ga ik niet noemen), zij zagen dat ik lek reed en zagen onmiddelijk de kans om mij kwijt te spelen. Om de haverklap demareren, maar dat schoot in het verkeerde keelgat bij ploegmaat Jonas, hij dichte de kloof continu met de 2 jongens die een aanval plaatsten. Toen ik eindelijk me reservefiets kreeg bedroeg mijn achterstand 35sec. Even door vlammen en een halve ronde later sloot ik terug aan. Dan even een uitbrander geven aan de 2jongens over hoe professioneel ze waren en dan terug concentreren op de koers. Maar die inspanning had krachten gekost. In de laatste ronde kon ik niet meer reageren op de uitvalspoging van Dante Carpenter en Kenny Constant, Constant won voor Carpenter en Deruysscher. Ikzelf werd nog 9de
Vandaag trokken we naar Zedelgem, dit zou de laatse wedstrijd worden vooraleer ik me volledig op de examens concentreer. 50 deelnemers was een mooi aantal om de 96km af te malen. Er stond een alweer een strakke wind maar dit is nu eenmaal in West-Vlaanderen koersen. Vanaf het begin lag het tempo hoog en de deur stond achteraan meer dan open. Al na enkele ronden trokken de 2 Britten Rossi en Carpenter in de aanval, ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Ikzelf moest mijn diesel motor nog laten warm draaien. Enkele ronden later komt er een ontsnapping op gang met daarin Slabbinck, Rossi, Carpenter en Vanthourenhout. In enkele ronden tijd namen ze een voorsprong van een 40 tal seconden. Ik merkte het gevaar op en trok in de tegen aanval met Kevin Deltombe en 9metgezellen. In een goeie halve ronde reden we de kloof dicht. Enkel Rossi en Carpenter hadden zich nog kunnen losrukken van de kopgroep voor wij kwamen aansluiten. We draaiden goed rond en kwam op 15sec van de 2 koplopers. En toen sloeg op 2 ronden van het einde het noodlot toe. Lek achteraan, net aan de andere kant van het parcour dan waar mijn pa met mijn reservefiets stond. Ik reed nog door tot aan mijn pa maar zelfs het peloton was me al gepasseerd dus over en uit voor deze wedstrijd. Pech kan nu eenmaal gebeuren.
Met al 2 grote koersen en dus al 240 km koers in de benen besloot ik om zondag in Ettelgem te rijden. De voorzitter richtte deze koers in dus besloot ik om naar daar te trekken met nog een aantal Zeemeeuwen, vooral de jongens die de grote koersen hebben gereden deze week. 90km moest er worden afgewerkt verdeeld over 26 rondjes. Voor de start kon ik mijn ogen niet geloven, mijn beste maat Kevin Deltombe maakte zijn rentree in het wielerpeloton. Hij kon de wielermicrobe niet langer bedwingen en besloot na een ochtendtraining van 110km nog een koers te rijden. Na een 5tal ronden lag de koers al in z'n beslissende plooi. Er ontstond een kopgroep van 13man waarbij alle grote namen zaten. De overige 21 ronden waren eentonig. De constante sleepers achteraan en de jongens die niet meedraaiden en de hele tijd gaten lieten vallen. Ik heb toch een behoorlijke aantal kloven mogen toe rijden die dag. Toch een beetje spanning wanneer ploegmaat Stan Vanneuville lek reed. Ook Kevin moest de rol lossen wat normaal was na zijn herstel van een sleutelbeenbreuk en de ochtendtraining. Op 2 ronden van het einde demareerde Jelle Rutsaert, bij ons keek iedereen naar elkaar en waren de spurters zich al aan het voorbereiden voor de eindspurt. Dus Jelle was gaan vliegen en wij mochten uiteindelijk zelf nog spurten voor de 3de plaats want Kenny Constant kon nog net aan de spurt ontsnappen. In die spurt was ik waardeloos en eindigde ik 9e, wat opzich niet slecht is na 330km koers !
Na 1 rustdag moesten we alweer aan de start verschijnen van een Bvb manche. Dit maal was het allemaal te doen in Bonheiden. Na donderdag de rol te moeten lossen zat ik mentaal wat in de put. Ik hoopte gewoon om met het peloton na 128km over de meet te bollen. Al een half uur voor de start stonden we met z'n allen klaar aan de vertrekplaats. Het was warm en dat was nog licht uitgedrukt. Om 15u vertrekten we achter de auto. Paar kilometer verder werd de officiële start gegeven. In tegenstelling met donderdag voelden de benen nu wel goed aan. Wat normaal niet logisch is want 2dagen na een inspanning zijn de spieren het slechtste gerecupereerd. In de grote ronde van 75km ontstond er in schuifjes een kopgroep van 50 man, ik reageerde constant op de verkeerde demarages en demareerde zelf op de slechtste momenten. Daardoor was ik niet mee met de grote groep, en was het tijd om aan een achtervolgingsrace te beginnen. In de plaatselijk rondes reed er een groep van 10 man terug weg, hierbij zat ploegmaat Stan. Een ronde later ging ik en ploegmakker Jonas Dejonckheere in het tegenoffensief samen met 6 metgezellen. Een halve ronde later sloten we aan bij de groep Stan. Ik keek achterom en zag dat het peloton alweer op een goeie 10seconden hing dus besloot ik om direct op en over het groepje te gaan. Stan nam hier het initiatief en Jonas en ik volgden. Eenmaal we een kleine kloof hadden was het terug tijd om te "brommeren". Onze achterstand bedroeg 1min15sec op de koplopers. We hadden al snel een grote kloof op het peloton en we kwamen op 55sec van de kopgroep. Met nog een ronde te gaan was die kloof te groot. In de laatse ronde demareerde Stan, iedereen keek naar mij maar ik speelde uiteraard de tacktiek van het ploegenspel uit. Hij kreeg 6man mee en ik zat nog met de overige 4 in mijn groep. Stan won de spurt van zijn groepje en werd 48ste. Bij mij demareerde Jonas in de laatste kilometer en ik liet het gat vallen maar de renner van Bioracer zette de spurt al in van op 700 meter van de meet, ik wist dat ik dan niet te kloppen was in een macht spurt en won nog vlot de spurt. Zo werd ik 56ste en Jonas 58ste. De benen voelden de gehele wedstrijd goed aan en dus is er niets mis met de conditie het is puur de kilometers die niet in de benen zit.
