De examens zijn al reeds begonnen maar ik besloot toch om op pinkstermaandag te koersen. Eernegem stond vandaag op het programma. Naar verluid stonden hier de voorbije jaren steeds veel renners aan de start. Vandaag duidelijk niet, slechts 22renners. Maar toch enkele jongens om naar uit te kijken zoals Slabbinck, Brit Carpenter, Constant, Blomme en de Nederlander Deruysscher. Al van in het begin lag het tempo hoog, en opnieuw kreeg ik het erg moeilijk in de beginfase. Na enkele ronden kon Dante Carpenter en Indiania Slabbinck zich afscheiden van het "peloton". Ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Niet veel later trok ik en Slabbinck in de aanval.. Het peloton zag het gevaar en reageerde snel. Uiteindelijk kwam er net voorbij half koers een echte afscheiding. Er ontstond een kopgroep van 5 renners, ik was de enkele Zeemeeuw die mee was van de 6 aanwezigen. Ronde later kwam een groepje van 3man aansluiten. Een aantal ronden later kwamen de overige 3 Zeemeeuwen aansluiten (Laurens, Dario, Jonas), Jonas was in goede doen vandaag en legde direct de pees erop vooraan. Op een 5tal ronden van het einde begin ik afspraken te maken met dario. Ik ging in de laatste en voorlaatste ronden nog ultieme uitvalspogingen doen en als dit niet lukte trok ik de spurt voor hem aan. Maar niet veel later sloeg net zoals zaterdag het noodlot toe. Lek achteraan. Ik had verwacht dat het "over en out" was, maar de jongens in de kopgroep toonden nu echt respect onder de collega's, ze vonden dat ik vandaag al een hele berg werk had opgeknapt en met de kleine groep die nog in wedstrijd was hadden ze besloten te wachten. Maar ze waren 2 duiveltjes vergeten(namen ga ik niet noemen), zij zagen dat ik lek reed en zagen onmiddelijk de kans om mij kwijt te spelen. Om de haverklap demareren, maar dat schoot in het verkeerde keelgat bij ploegmaat Jonas, hij dichte de kloof continu met de 2 jongens die een aanval plaatsten. Toen ik eindelijk me reservefiets kreeg bedroeg mijn achterstand 35sec. Even door vlammen en een halve ronde later sloot ik terug aan. Dan even een uitbrander geven aan de 2jongens over hoe professioneel ze waren en dan terug concentreren op de koers. Maar die inspanning had krachten gekost. In de laatste ronde kon ik niet meer reageren op de uitvalspoging van Dante Carpenter en Kenny Constant, Constant won voor Carpenter en Deruysscher. Ikzelf werd nog 9de
Vandaag trokken we naar Zedelgem, dit zou de laatse wedstrijd worden vooraleer ik me volledig op de examens concentreer. 50 deelnemers was een mooi aantal om de 96km af te malen. Er stond een alweer een strakke wind maar dit is nu eenmaal in West-Vlaanderen koersen. Vanaf het begin lag het tempo hoog en de deur stond achteraan meer dan open. Al na enkele ronden trokken de 2 Britten Rossi en Carpenter in de aanval, ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Ikzelf moest mijn diesel motor nog laten warm draaien. Enkele ronden later komt er een ontsnapping op gang met daarin Slabbinck, Rossi, Carpenter en Vanthourenhout. In enkele ronden tijd namen ze een voorsprong van een 40 tal seconden. Ik merkte het gevaar op en trok in de tegen aanval met Kevin Deltombe en 9metgezellen. In een goeie halve ronde reden we de kloof dicht. Enkel Rossi en Carpenter hadden zich nog kunnen losrukken van de kopgroep voor wij kwamen aansluiten. We draaiden goed rond en kwam op 15sec van de 2 koplopers. En toen sloeg op 2 ronden van het einde het noodlot toe. Lek achteraan, net aan de andere kant van het parcour dan waar mijn pa met mijn reservefiets stond. Ik reed nog door tot aan mijn pa maar zelfs het peloton was me al gepasseerd dus over en uit voor deze wedstrijd. Pech kan nu eenmaal gebeuren.
Met al 2 grote koersen en dus al 240 km koers in de benen besloot ik om zondag in Ettelgem te rijden. De voorzitter richtte deze koers in dus besloot ik om naar daar te trekken met nog een aantal Zeemeeuwen, vooral de jongens die de grote koersen hebben gereden deze week. 90km moest er worden afgewerkt verdeeld over 26 rondjes. Voor de start kon ik mijn ogen niet geloven, mijn beste maat Kevin Deltombe maakte zijn rentree in het wielerpeloton. Hij kon de wielermicrobe niet langer bedwingen en besloot na een ochtendtraining van 110km nog een koers te rijden. Na een 5tal ronden lag de koers al in z'n beslissende plooi. Er ontstond een kopgroep van 13man waarbij alle grote namen zaten. De overige 21 ronden waren eentonig. De constante sleepers achteraan en de jongens die niet meedraaiden en de hele tijd gaten lieten vallen. Ik heb toch een behoorlijke aantal kloven mogen toe rijden die dag. Toch een beetje spanning wanneer ploegmaat Stan Vanneuville lek reed. Ook Kevin moest de rol lossen wat normaal was na zijn herstel van een sleutelbeenbreuk en de ochtendtraining. Op 2 ronden van het einde demareerde Jelle Rutsaert, bij ons keek iedereen naar elkaar en waren de spurters zich al aan het voorbereiden voor de eindspurt. Dus Jelle was gaan vliegen en wij mochten uiteindelijk zelf nog spurten voor de 3de plaats want Kenny Constant kon nog net aan de spurt ontsnappen. In die spurt was ik waardeloos en eindigde ik 9e, wat opzich niet slecht is na 330km koers !
Na 1 rustdag moesten we alweer aan de start verschijnen van een Bvb manche. Dit maal was het allemaal te doen in Bonheiden. Na donderdag de rol te moeten lossen zat ik mentaal wat in de put. Ik hoopte gewoon om met het peloton na 128km over de meet te bollen. Al een half uur voor de start stonden we met z'n allen klaar aan de vertrekplaats. Het was warm en dat was nog licht uitgedrukt. Om 15u vertrekten we achter de auto. Paar kilometer verder werd de officiële start gegeven. In tegenstelling met donderdag voelden de benen nu wel goed aan. Wat normaal niet logisch is want 2dagen na een inspanning zijn de spieren het slechtste gerecupereerd. In de grote ronde van 75km ontstond er in schuifjes een kopgroep van 50 man, ik reageerde constant op de verkeerde demarages en demareerde zelf op de slechtste momenten. Daardoor was ik niet mee met de grote groep, en was het tijd om aan een achtervolgingsrace te beginnen. In de plaatselijk rondes reed er een groep van 10 man terug weg, hierbij zat ploegmaat Stan. Een ronde later ging ik en ploegmakker Jonas Dejonckheere in het tegenoffensief samen met 6 metgezellen. Een halve ronde later sloten we aan bij de groep Stan. Ik keek achterom en zag dat het peloton alweer op een goeie 10seconden hing dus besloot ik om direct op en over het groepje te gaan. Stan nam hier het initiatief en Jonas en ik volgden. Eenmaal we een kleine kloof hadden was het terug tijd om te "brommeren". Onze achterstand bedroeg 1min15sec op de koplopers. We hadden al snel een grote kloof op het peloton en we kwamen op 55sec van de kopgroep. Met nog een ronde te gaan was die kloof te groot. In de laatse ronde demareerde Stan, iedereen keek naar mij maar ik speelde uiteraard de tacktiek van het ploegenspel uit. Hij kreeg 6man mee en ik zat nog met de overige 4 in mijn groep. Stan won de spurt van zijn groepje en werd 48ste. Bij mij demareerde Jonas in de laatste kilometer en ik liet het gat vallen maar de renner van Bioracer zette de spurt al in van op 700 meter van de meet, ik wist dat ik dan niet te kloppen was in een macht spurt en won nog vlot de spurt. Zo werd ik 56ste en Jonas 58ste. De benen voelden de gehele wedstrijd goed aan en dus is er niets mis met de conditie het is puur de kilometers die niet in de benen zit.
Na een weekje rust zakte ik vol moed af naar Korbeek-Lo. De streek kende ik al een beetje en wist dat het op een golvend parcour lastig zou worden. Dus had ik me voor genomen om mee te trekken in de vroege ontsnapping. Al in de eerste kilometers gingen er een 7tal renners in de aanval, waaronder Miel Pyfferoen, Michael Goolaerts en Jan Logier, ik wist wat ik moest doen en schoof dan ook netjes mee. Maar lang duurde ons liedje niet. Nog geen seconde later reed de beslissende groep weg. Ik had niet onmiddelijk een antwoord en liet dan ook maar begaan. In de grote lus reed ik constant vooraan en had geen problemen om te volgen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden zat ik nog redelijk fris , maar na 100km ging mijn licht volledig uit, ik had nochtans 6 drinkbussen gedronken enb voldoende voeding genomen. Op 1 ronde van het einde, na 115km, besloot ik om te stoppen, zo maakte ik mijn lichaam niet volledig kapot want zaterdag staat er alweer een Bvb wedstrijd op het programma. Waarschijnlijk door de week rust en het lichte trainingsprogramma van de voorbije weken, zaten er niet genoeg kilometers in de benen.
Geen Bk voor mij vandaag, die werd terug in Wielsbeke gereden en het parcour is daar niet selectief genoeg. Alhoewel ik stond op en zag dat er een zeer strakke wind stond. De wind zou het Bk uiteindelijk beestig lastig maken. Ik koos om 2x dit weekend te rijden. Mesen en nog een wedstrijd in Limburg waren de enigste kermiskoersen vandaag, wat ook normaal was. Mesen ligt op een boogscheut van de Kemmelberg. Dit wou dus zeggen dat we het heuvelland moesten trotseren. Het parcour was niet zwaar, golvend parcour met net voor de aankomst een deftige klim. Maar de wind ging er wel voor zorgen dat dit een lastige wedstrijd ging worden. Er werd voortdurend op de kantjes gekoerst! Bij mij valt er weinig positief te zeggen over de wedstrijd. De benen waren duidelijk nog niet gerecupereerd van de wedstrijd van gisteren en de rug deed met momenten ook pijn. Na 55 van de 82km stopte voor mij al de wedstrijd. Ik was beschaamd in mezelf en trok uit deze wedstrijd mijn conclusies, een week rust zal deugd doen, daarna lichtjes terug beginnen opbouwen naar Tour de Valromey begin juli.
Vandaag trokken we erop uit naar Deinze. Na een half uurtje rijden kwamen we al aan. Al snel bleek dat hier een groot deelnemersveld zou starten. Maar dat belette mij niet op de 96km zo goed mogelijk af te malen. We moesten dan ook 15 ronden van ong 6km afleggen. Vice Frans Kampioen kwam hier ook en de start en ik vroeg me af wat die hier kwam doen. Om 15u stipt gingen we van start. De eerste ronde ging ik al eens aan langs links, direct werd er in het peloton geropen dat ze mij niet mochten laten rijden. Het peloton sloeg dan ook de handen in elkaar en riep mij terug tot orde. Ik liet me uitzakken in ronde 2 naar het midden, maar iets te ver. Want in ronde 3 reed een gevaarlijke groep weg, het was bijna ronde 5 voor aleer ik vanvoor zat en de groep had al een mooi voorsprong. Ik begon direct vooraan te werken, maar sommige slepers deden niets. Ik maakte mij even boos en lokte hen uit hun tent, dit werkte en net voor het ingaan van ronde 6 grepen we de koplopers. Ik zat nog fris en besloot dan maar om in ronde 7 eens fors door te trekken aan kop van het peloton. Na een halve ronde was ik erin geslaagd om met een groep van 12man sterk weg te rijden. Bijna een hele ronde lang reed ik aan kop om ervoor te zorgen dat onze groep uit de greep van het peloton bleef. Er kwam nog enkel een groep van 6man aansluiten met daarbij Niels Trio. Ook de Fransman en de Brit waren aanwezig in de kopgroep. Op 6ronden van het einde springt een 2tal weg uit onze groep. Ik wou hier een mooie prestatie neerzetten dus reed de kloof terug dicht. Nog geen ronde later sprong weer een 2tal. Nu liet de groep begaan en ik had ook geen zin meer om alles alleen te doen. We probeerden samen te werken maar sommigen zaten door hun beste krachten heen en de buitenlanders gedraagden zich als "de wieltjeszuigers". Dus reed ik de kloof toch weer dicht. De anderen profiteerden van me en schoven weeral mee. Op 3ronden van het einde liet ik me uitzakken naar de voorlaatste positie van mijn groep om een drinkbus aan te nemen van mijn pa. Ik vertraag wat om zeker mijn drinkbus niet te missen want het was noodzakelijk, net voor ik mijn drinkbus wou aan nemen werd er gedemareerd uit mijn groep, ik nam nog snel mijn drinkbus aan en probeerde dan een tegenaanval op te zetten. Maar tevergeefs, ik zat ook door mijn beste krachten heen. De 7-tallige kopgroep neemt al snel een grote voorsprong. Ik probeerde nog alles uit mijn benen te persen maar kwam geen meter dichter en mijn kaars ging ook stilaan uit. Na 96km gefietst te hebben aan een gemiddelde van 44Km/u won de Fransman voor de Brit. Ikzelf werd nog 13e...
Vandaag stond het Pk op het programma. Van veel jongens stond dit met rood aangestipt in de agenda, behalve van ik dan. De wegen waren veel te smal voor een peloton van 157 renners door te zenden. Bij ik was na de verzetcontrole mijn pk al voorbij. Ze hielden de verzetcontrole in de aankomts zone, die een brede baan was, maar de bond gebruikte misschien 1/10 van de baan. Het startlijntje van de verzetcontrole lag rechts van de baan en ik kwam net zoals 100 andere renners links van de baan aanschuiven, ik geraakte eindelijk vooraan en werd dan even zonder pardon helemaal terug naar achter gezonden, maar de zogezegde grote "vedetten" van België deden net hetzelfde als ik en kregen wel voorang. Zo zie je maar, "naam en faam"... Ik startte dus als 157ste. Door de smalle baantjes was het moeilijk opschuiven en ging het een hele klus worden vooraan te raken. Na 1 km, wanneer we de smalle baantjes betraden was er al een serieuze valpartij, beste maat Kevin Deltombe, ging hier over kop en brak zijn sleutelbeen, leuk toch zo'n Pk? Bij deze wens ik hem veel sterkte!! Hierdoor viel er een breuk in het peloton en mocht ik al op de eerste klim een serieuze pijl verschieten om terug aan te sluiten. Na 2ronden reed blijkbaar een kopgroep van 4man sterk weg. Ik wist van niets want ik was nog volop aan het opschuiven. Halfweg de 3de ronde reed ik voor de eerste keer in de voorenste linies, ik zag de kopgroep rijden en zag dat ze al een mooie voorsprong hadden, op de 2de klim in het parcour plaats ik een serieuze demarage, Indiana Slabbinck en Martijn Demeestere probeerden mee te springen maar geraakten nooit in mijn wiel. Alleen ging ik opzoek naar de koplopers, achterstand bedroeg 30sec. 2 km verder aan de aankomst bedroeg mijn achterstand nog maar 10 sec. Maar dan kwam die "vervloekte" eerste klim weer. Ik moest alle inspanningen alleen doen en dat bekocht ik dan op de klim, op de "top" werd ik terug ingelopen. De vogeltjes waren dus gaan vliegen. Ik probeerde meerdere malen met Jan Logier, Lorenzo Blomme en Daan Myngheer de sprong te maken, maar ook al reed ik met deze kleppers om z'n beurt weg, met geen 1 van allen raakte ik bij de kopgroep. De inspanningen van het opschuiven en de demarages begonnen door te wegen en ik moest nog 40Km afmalen, op 14 km van het einde kon ik nog met een groepje wegrijden uit het overgebleven "peloton" en werd zo nog 62ste, de benen voelden ook niet goed aan. Maar dat wist ik woensdag al in het Kta-Brugge criterium dat de benen niet super waren nochtans werd ik daar 2de na Kevin Deltombe. Martijn Degreve werd Pk bij de tweedejaars juniores en Miel Pyfferoen bij de eerstejaars juniores, proficiat!
