Een leuke dag in het vooruitzicht vandaag!

Met mama en papa en mijn broers naar de Brielmeersen, en vanavond mogen we gaan eten bij vrienden.

Heel bizar, maar in de Brielmeersen, na amper 50m lopen en eventjes schommelen voel ik me plots niet goed. Ik roep mama erbij. Ze vindt dat ik bleek zie en zegt dat mijn hart nogal te keer gaat. Ze legt me neer en houdt mijn voeten omhoog. Kijk, dat kan ik nu niet verdragen hé! Mama, iedereen kijkt wel naar mij hé! Doe eens normaal! Mama zegt dat ik me dit niet moet aantrekken. Nadat ik wat bekomen ben voel ik een steek in mijn hart. Mama gaat met mij op een bankje zitten. Net als ik zeg dat het beter wordt voel ik dat 'het' terugkomt. Mama doet me terug liggen en roept papa erbij (die was een toerke aan het lopen). Hij schrikt ervan dat ik zo wit zie. Omdat dit alles bijna een half uur aanhoudt besluit mijn mama de dokter te bellen, deze verwijst ons direct door naar spoed. Toeme hé, mama - dat gaat toch niet weeeeer datzelfde liedje zijn?

Mama stelt me gerust en doet haar (allez: mijn) verhaal op spoed in Deinze. Daar zijn ze heel snel om me te onderzoeken, maar ze vinden niets.

Gelukkig!

Ik voel me snel terug beter, maar bij mama blijft het nog wat knagen...