Vorige week kreeg ik terug een NMR scan ter controle (onverwacht terug een prik) en nu zal ik horen hoe het was.

Zenuwachtig waren we helemaal niet want het is gewoon nog een formaliteit.

We vonden allemaal dat ik het goed maak en we verwachtten goed nieuws. 

Controles zullen wel nodig blijven uiteraard, maar misschien niet meer zo intensief? Om de 3-4 maand of zo?

We moesten niet lang wachten in de wachtzaal en mochten snel bij de dokter.

Deze vroeg me nogal uit hoor! Hoe voel ik me? Pijn? Slaap ik goed? Kan ik goed naar het toilet? Hoe lukt het op school? 

En ik zat vol met vragen: mag ik al terug wild doen? Ja toch hé? Mijn briefje 'niet turnen' liep pas tot einde maart zodus... Moet ik nog terugkomen? ...? Vandaag toch geen prik hé?

De dokter vond dat ik er goed uitzag. Ik ben bijgekomen, ben gegroeid, ik zie er goed uit, mijn bloedwaarden zijn goed,... Allemaal goed nieuws dus!

Maar ook wel weer wat ontnuchtering...

Sporten mag helemaal nog niet! (ik deed dus al wat te veel) Nog niet tot einde schooljaar. En dan is het op te bouwen met de kiné!

Op de scan zie je echter nog duidelijk vrij veel (3cm) restweefsel zitten (ik kon dat zelf ook zien, de dokter toonde me het). Wat dit weefsel is is heel onduidelijk: is het restweefsel van diene domme brolbol, is het littekenweefsel, is het 'ander' weefsel dat groeit,...? 

Dit kunnen we nu niet zien of te weten komen, maar mijn bloedwaarden zijn geruststellend.

Terug voetjes op de grond want de dokter vertelde aan mama dat dit weefsel écht wel niet mag verder groeien.

Mama had plots heel veel vragen, vond ik. 

Maar wat ik eruit begreep is dat ik binnen 2 maand terug op onderzoek moet: bloedonderzoek, NMR, prik,... en de week erna achter mijn uitslag bij de dokter. Ik hoorde zeggen dat, als het weefsel is gegroeid, dat dit er dan terug uit moet.

Who - ho - ow! Dat is wat veel informatie ineens!

Terug opereren? 

Terug onderzoeken?

Terug wachten?

Mama sust me. Het is allemaal niet zeker. Als dat 'ding' groeit wel. 

Als het niet groeit dan mag het gewoon blijven zitten...

Onderzoek en opvolgcontroles zullen heel kortbij en nodig blijven...

Het worden nu dus 2 lange maanden wachten. Hopen.

De put, vanwaar we dachten stilletjes aan uitgekropen te zijn, daar werden we effkes terug ingeschopt.

Maar we krabbelen er wel weer uit. 

Het was niet leuk om te horen maar we gaan ervan uit gaan dat het niet zal groeien. Dat alles nu blijft zoals het is.

Ik zou het anders niet eerlijk vinden. Ik ben nu net goed aan het herstellen... en dan terug heel die operatie, en vooral het herstel nadien... alles terug opnieuw...? 

Neenee, dat zal wel niet. Dat mag niet.