Wat was het zalig om te slapen zonder kabeltjes en draintjes en kathetertjes en toeters en bellen!
Wat was het zalig om wakker te worden en te weten dat ik naar huis mag - voorgoed.
Wat was het zalig om me terug te kunnen douchen, mijn haar te wassen - mits de nodige voorzichtigheid.
Wat was het zalig: de laatste keer naar het ziekenhuisklasje.
Wat was het zalig: de laatste keer mijn verband checken - ook al moet het er maandag weer af voor de draadjes.
Wat was het zalig om naar huis te rijden en het plompe grijze UZ gebouw achter mij te laten - ook al kreeg ik daar een fantastische zorg.
Wat was het zalig om Daantje op te pikken en hem terug te zien na al die tijd - ook al was hij ziekjes.
Wat was het zalig om in mijn eigen huisje terug te zijn en mijn speelgoed en spulletjes terug te zien - ook al kan ik het nog niet lang aan 1 stuk mee spelen.
Wat was het zalig, die knuffel van Joren toen hij thuiskwam met de rang, terwijl oma en opa op bezoek waren.
Wat was het zalig, terug zelfgemaakte pizza - ook al kan ik nog niet zo veel eten.
Wat was het zalig om bij mama en papa te slapen, ook al was het op een matras op de grond - zolang ik 's nachts wakker word van de pijn mag ik bij hen op de kamer.
Wat was het zalig, de geruststelling dat het nu wel allemaal goed komt.
|