Omdat het mijn eerste dag is zonder mijn drain en alles nog wat trekt en mama nog wat meelij heeft met mij en... geeft ze toe.

Het lukt aardig, zij het alleen dat de plakkers van mijn wonde beetje los zijn en dus volledig moeten vervangen worden, en natuurlijk hangt de ene boven de andere dus alles moet eraf en dit doet pijn! Op mijn vraag gebruikt de verpleegster (studente) dan maar een 'remove'-doekje maar dit is rap uitgewerkt omdat ze het ook niet heel correct hanteert, maar soit. Ik kan moeilijk beginnen uitleggen hoe zij hier hun werk moeten doen hé, alhoewel....

Wanneer alles voorbij is en aan het bekomen ben arriveert ons papaatje al (met vuile schoenen! - mama heeft de kamer mogen samenvegen...).

Hij had nog een restje mee van de pasta-ovenschotel van Dieter en Sofie en dit smaakt me véél beter als middagmaal dan het eten van hier. Goed gedaan!

Toen papa vertrok voor de voetbalmatch moest ik van mama een beetje slapen: tot 14u! Ze is zot zeker? Dat is meer dan een half uur! Pffft.. Na wat gezeur en geklaag en gerek in tijd (ik moet pipi doen) val ik dan toch in snurkland (wat ben ik toch een braaf en gehoorzaam kind) en dit tot 14u10!

Toen besloten mama en ik om een beetje te lezen en daarna te kaarten. 

We speelden peike-zot jagen en broek van 't gat.

Toen kwam oma Deinze toe (ze had 2 kleine hespeworstjes mee - njammie!) en ze leerde me zotje jagen zonder peike zot! Ik snap er eerst niets van maar uiteindelijk is het wel spannned!

Daarna kreeg mama het lumineuze idee om te stronten! Ik schrik van haar taalgebruik maar blijkbaar is dat een spelletje kaart, zoals Halli Galli (weet je nog: mijn hotelbel). Mama en oma doen het me voor en ik zie er wel de grap van in. Ze halen mooie herinneringen boven van in Lourdes en Reims. Voor herhaling vatbaar die uitstapjes! Mag ik mee...?

Ik speel enkele spelletjes stronten mee en heb al rap 18 kilo stront aan mijn been... Lap, dan maar terug iets anders aub... Met al mijn flatulentie erbij (mijn darmen komen terug op gang na mijn verdoving) lijkt het echt wel een 'stront'dag  (lol)

Dan eens een belleke naar papa. Normaal ging papa vannacht bij me blijven maar mama vond dat het zot was dat hij van de voetbal in Vinkt naar UZG reed en ik dan naar huis. Dus ze deden een switch. Voor mij om het even hoor.

De jongens waren vandaag bij tante 'Tasj op de boerderij. Daar beleefde Daan blijkbaar de dag van zijn leven want volgens dat ze vertelde aan mama zat hij de hele tijd achter de 'poesj' en trok hij aan de staart. Ocharme da beestje! 

Nonkel Hans stond erop dat zij de jongens naar huis brachten (lief hé!)  tot bij papa (is alweer een rit gespaard) en we zijn hem daar wel oprecht dankbaar voor. 

Bij het avondmaal moest ik me al weer wat forceren en kort daarna krijg ik hele erge pijn. En dit ik net zo goed was vandaag, het ging zo rap vooruit... De dokter sprak zelfs dat mijn laatste infuus er eventueel uit mocht (als mijn pijn onder controle was, ik goed kon eten/drinken en mijn laatste longfoto goed was) maar nu ben ik bang dat ik het zal moeten houden.

De pijn raakt niet onder controle en ik huil, en dat terwijl ik toch zo'n harde tante ben? Ik krijg aangepaste pijnstilling en terwijl mama me wat masseert en voorleest word ik terug rustig.

We besluiten van snel te slapen vandaag.

Maar ja... dan moet ik weer pipi doen, en dan kan ik niet slapen en dan beginnen mama en ik wat te tetteren (meisjes onder elkaar) en dan als ik denk van mijn oogjes toe te doen moet ik weer pipi doen en... enz... enz... enz...

Het is al na 22u als het me lukt mijn oogjes te sluiten, het zal nu wel lukken want alle vragen die ik nu had, die in me opkwamen over mijn brolbol, mijn operatie, de gesprekken over mijn hoofd: daar heb ik nu een antwoord op. Ik weet ook wat ik later wil worden en waarom ik dus nu mijn best moet doen op school: ik wil onderzoeker worden in de jungle en de oceaan en ik wil de dieren verzorgen. En dan vind ik ook een machine uit: een grote bol die reikt tot aan de hemel en dan kunnen alle mensen die nu een sterretje zijn terugkomen naar de aarde.

Mama ziet het al helemaal zitten en weet al wie ze zou laten terugkomen...