Mijn oudjes zijn goed opgestaan vandaag, content met de uitslag, en vol goede moed om er vandaag eens stevig in te vliegen: ons huis ging nog eens gepoetst worden... Gelukkig kwam oma Deinze tussenin een bezoekje brengen en voor wat afleiding zorgen. En gelukkig stak ze een handje toe in de badkamer, het was nodig...

Ondanks de goede start heeft mama het toch niet zo makkelijk vandaag. Het 'klopke' zeker...? Ook heeft ze heel wat schrik voor mijn operatie van donderdag. Blijkbaar zal dat toch wel het één en het ander zijn, maar dat verzwijgen ze mij. Ik weet wel dat ik een 'snee' krijg en dat dat een litteken(tje) zal blijven. Dit, en het besef dat de pijn nog beetje erger zal zijn dan woensdag, vind ik al eng genoeg dus ze moeten me zeker niet verder uitleggen.

Deze middag kreeg ik onverwacht doch heel tof bezoek. Meester Bart kwam langs met een mini-tablet van school. De bedoeling is dat we af en toe eens zullen skypen! Cool hé. Het was even zoeken hoe te gebruiken maar uiteindelijk was het al lachen geblazen in onze testfase. Deze namiddag mocht ik dan 'bellen' naar de klas. Het was een beetje vreemd. Mijn klasgenootjes waren super-enthousiast: hilarisch om te zien hoe ze mij allemaal wilden zien en spreken. Zelf was ik minder spraakzaam maar vond het toch super om alle fratsen te zien. Ik mis mijn klasgenootjes wel! Ik denk dat iedereen van mijn klas superblij is dat mijn brolbol 'goed' is: meester liet me de agenda (huiswerk) zien op het bord: 'geen huiswerk wegens goed nieuws van Lena!'. Ik vond het grappig, mama moest een traantje wegpinken... Zo lief dat iedereen is voor ons...!

Na school kwam Dylan op bezoek met zijn mama, hij bracht Côte d'Or chocolaatjes mee! En aan de brievenbus hing een cadeautje van Amaris: een toffe beer.

Vanavond vliegen we allen vroeg in bed want gisteren hebben we het een beetje te laat gemaakt (de pizza was te lekker) en dit uit zich ook een beetje in Jorens gedrag: hij is wat wild. Mama zegt dat het voor hem ook niet makkelijk is en neemt hem af en toe apart om wat te praten, te knuffelen en dit lijkt te helpen, althans voor enkele minuutjes... Omdat hij zijn rekenboek heeft vergeten in de klas en hij zijn ander huiswerk niet wil tonen aan mama of papa denken ze dat ze het misschien even zo moeten laten en besluit papa beetje met Joren te lezen in ons boek van De Leeuwenkoning. Dit lukt goed. Intussen lees ik met mama verder in mijn boek van Galaxy Park. Spannend!

Na nog wat geruzie met mijn broer (mama laat ook dit even gebeuren: is ook een 'therapie' op zich?) zijn we plots weer de beste vrienden: we praten honderduit terwijl we spelen met onze Beyblades. En we komen ook goed overeen in onze plannen om mama en papa te dwarsbomen in hun plan om ons vroeg in bed te krijgen...

En toch zal het moeten, zegt mama: want morgen, na school, dan komt Lucas en zal het ook weer veel te snel avond zijn...