|
Deze namiddag ga ik met mama en papa terug naar het UZ. De prof zal ons daar zeggen of mijn brolbol een goeie of een stoute is. Mijn draadjes zullen verwijderd worden en de behandeling zal besproken worden. Ik hou het beschermengeltje dat ik van tante Ki kreeg dicht bij me en hoop, net als de vele crossende vingers en tenen en net als de massale kaarsjes, dat het me geluk zal brengen.
Ons bezighouden is ook onze taak vandaag. Op Studio Brussel draaien ze gelukkig mooie liedjes. Papa haalt herinneringen op bij 'Linkin Park - In the end': toen ik bijna 1 jaar was (en mama zwanger van Joren) gingen we met de voetbal van Vinkt op weekend en daar werd dit liedje gek gedraaid. De tekst is nu wel sprekend me dunkt...
Net zoals iedereen waarschijnlijk kleven mijn mama en papa momenteel tegen het plafond. Maar mensen zijn kneedbaar en grenzen worden verlegd. Ook hier gaan we gewoon weer door, net als alle andere voorbije dagen.
Nog even... even wachten. Vanavond weten we meer!
---
 HET IS GOED!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---
De dokter keek blij toen ze ons binnenliet in haar consultatieruimte en viel gelukkig met de deur in huis: "ik heb goed nieuws".
Mijn brolbol blijkt een ganglio-neuroom te zijn, die zich goedaardig gedraagt. Ik hoef dus geen medicatie! Omdat mijn brolbol zo groot is (nog groter dan ze eerst hadden gezegd: hij meet 6cm breed, 6cm diep en is maar liefst 11cm groot!!!) moet hij er wel dringend uit. Woensdag 12/2 moet ik terug naar het ziekenhuis en donderdag word ik geopereerd.
Ik weet genoeg en wil snel terug naar huis. Maar mama overspoelt de dokter met vragen, 'mama zeg!', en ik krijg ook nog eens een onderzoek van de dokter. Mijn draadjes moeten er niet uit, dit zal de chirurg doen als ik slaap: alweer happy Lena! Op de meeste vragen kan de prof niet antwoorden, het zijn vragen voor de chirurg en die zullen papa en mama pas zien komende woensdag. Het is wel zeker dat het een vrij zware operatie wordt, en ik zal ook terug enkele dagen op PICU moeten verblijven. Voor de operatie en na de PICU moet ik wel terug op het vijfde verdiep. Ik moet rekenen op een goeie 10 dagen opname en in februari nog geen school voor mij. Ik vind het jammer en maak me een beetje boos. 'Maar misschien mag ik morgen wel naar school?' Ook dit mag niet van de dokter omwille van het infectiegevaar. Ik mag de komende week niet ziek worden...
Mama en papa zijn gelukkig, maar ik weet niet of het al doordringt bij hen. Na de smsjes naar de familie en het korte bezoekje aan Helga van PICU (of IZP) hebben we in de auto op de parking elk om beurt eens keihard geroepen. Dat deed deugd! En dan nu: een feestje bouwen! Snel naar de Colruyt achter al mijn beleg voor mijn zelfgemaakte pizza, dan om Daantje in de crèche (waar mama begon te huilen van geluk (en besef?) dat ze hem zag) en huiswaarts, nog even wachten op Jorentje na de training en dan: een gezellig gezinmoment!
Ik ga genieten van mijn weekje thuis en me niet te veel zorgen maken voor volgende week (hoop ik). Bedankt allemaal voor jullie steun: deze was en is immens! Bekom nu ook maar allemaal een beetje, want volgende week zullen wij je terug nodig hebben... 
Liefs,
Lena xxx
|
