Normaal zou de tocht vandaag tot in Montesquiou gaan, t zou niet goed voor de benen en t koppeke geweest zijn, maar t geluk was weer ns bij ons.... Reserveren moet je hier n paar dagen op voorhand, en wat stellen we gisterenavond vast, verkeerd telefoonnummer gebruikt, en gereserveerd bij Edna Moddy in l'Isle de Noé ipv in Montesquiou, 8 km korter bij t vertrekpunt, dat kwam ons eigenlijk wel goed uit, na de zware dag van gisteren.
Om 8 u wij dus op weg, de prachtstad Auch achter ons latend... En ondanks t feit dat t over vlakke asfaltwegen ging, vlotte t niet zo goed... We liepen kilometers lang heel stil langs mekaar, enfin met n meter tussen, beiden dachten we immers aan 29 april, één jaar geleden, toen bonneke suzanneke ons verliet... t was precies of ze tussen ons in liep.... tot we ons beiden vermanden en mekaar in de ogen keken : 'ze zou fier op ons zijn, moest ze t meegemaakt hebben'... traantjes weg.... hogere versnelling ingezet, en genieten van de natuur : afwisselend boswegen, en paarden-trekwegen, veldwegen tussen nog altijd die enorm grote bewerkte akkers, meestal graan vandaag.
We zitten nog steeds in het departement Gers, de place to be, als t over foie gras gaat, de specialiteit van de streek, maar geef mij toch maar de 2e grootste specialiteit van de Gers dan : de Aragnac !
Net op t middaguur passeerden we Barran, 2 straten groot, en met zicht op de romaanse kerk met n merkwaardige toren in helicoidale (getorste) vorm. We aten er de overgebleven pizza van gisteravond, en smaken dat dat deed !
Tot eindbestemming werd t nog n 7-tal kilometer genieten, de glooiingen zijn we intussen al gewend, na 300m stijgen, komt er idem-dito dalen, maar intussen kun je je ogen de kost geven.
De intocht in L'Isle-de-Noé was verrassend : bij de reservatie wisten we enkel dat t n Engelse dame was, die n 5-tal kamers ter beschikking stelde, toen k haar t adres aan telefoon vroeg, zei ze me, a big green door, in front of the boulangier ! .... t Eerste wat we zagen, op t eind van die ene straat die t dorp rijk was, was inderdaad a big green door, maar daar stond in koeienletters 'à vendre' op..... even kleine paniek, die zelfs oversloeg in schrik, toen we de boulangerie vonden, fermé jusqu'au 5 mai ! .. Maar gelukkig stond aan de overkant al n échte Engelse lady ons op te wachten, de koffie met gebak stond klaar... gemoedelijk babbeltje in koeter engels-frans... en wat er hier te zien is in t dorp, awel ge gaat hier buiten, naar links, daar zie je t kasteel en iets verder de kerk.... Ga maar douchen, wandel maar rond en binnen 10 minuten sta je hier terug, en zo was t ook, kasteel, omgevormd tot school, kerk half vervallen, en zoals bijna overal, gesloten.
Eén wetenswaardigheidje toch, tot 1750 heette t dorp hier L'Isle-Arbéchan, tot Marquise de Noé t lumineuse idee kreeg t kasteel te schenken aan de gemeente, en uit dankbaarheid werd de gemeente genoemd naar de markies. Moest dat ooit in Tongeren gebeurd zijn dan zouden de inwoners waarschijnlijk Betho-naren of zo geheten hebben !
Wat zich op papier aankondigde, als n lange, maar gemakkelijke tocht, werd n superlange en eigenlijk zeer zware etappe... op papier 'slechts 27 km'... t Werden er 37 ! ... Vermits we aan de andere kant, de verkeerde dus, van Gimont sliepen, moesten we, om terug op de GR te geraken, eerst 5 km stappen, en wat we nooit verwacht hadden, de laatste kilometers na Montégut werden er 12 ipv de voorziene 7... En goede teller heeft de rekening gauw gemaakt, 37 km !!! Dat gaat op t laatste natuurlijk in je kopje werken, de benen worden loodzwaar, de dagelijks terugkerende blaren van Malou hadden dringend verzorging nodig, afin, t eerste gekibbel tussen ons beiden... je zou voor minder.. waarom had je niet...? En, waarom dit en waarom dat ? Voor t eerst zag k tranen bij aankomst, stikkapot liet ons Malou zich op bed in de gîte presbyterien vallen... zo kan t niet meer verder waren haar woorden... k voelde me aangevallen, want t was dus weer eens 'mijn fout' enz.... Na n lekkere warme douche van minstens 20 minuten, kwam er n helemaal andere Malou onder t water uit.. Strijdvaardig als altijd wilde ze weten wat er morgen op t programma zou staan... normaal 32 km moest ik opbiechten, maar door n herboeking van ons logis in n 'eerder' dorp, doen we daar 8 km van af, zodat het er morgen maar (?) 24 zullen zijn (als God belieft, zal k maar zeggen)
De etappe op zichzelf verliep droog, ideale temperaturen, glooiend, enfin telkens 100m op en dan weer eens 100 m af... eigenlijk te vergelijken met onze Voerstreek, maar dan zonder de klassieke hagen. En, nog meer dan gisteren : enorme velden maïs, graan en koolzaad, nog 'dikkere boeren' dan gisteren dus.. Maar van n absolute kalmte gesproken, dit is de streek van de kalmte... t landschap werd enkel 'verstoord' door het prachtige kasteel in Montégut... en daarna echt door de superdrukke Route Nationale124.
Het zicht om Auch binnen te stappen, niet te beschrijven... Auch domineert echt de vallei van de Gers, de Cathédrale Sainte-Marie (15e eeuw), de Tour Armagnac, prachtige Middeleeuwse en Renaissance huizen... de tijd ontbrak ons jammer genoeg om ervan te genieten. Kenners weten zeker dat Auch dé stad is van d'Artagnan, één van de drie musketiers.
Wat we wel spijtig vonden, we gingen rond half acht s avonds de stad in, want we wilden ons, op n zondag, en na de modale levenswijze van de afgelopen week, ns op restaurant-eten tracteren.... n uur rondgelopen..... en met 2 pizzas in n kartonnen doos terug gekomen... geen enkel restaurant of café open te vinden ! op n zondag !
We namen er dan maar n fles rosé bij, en van de 4 overige pelgrims die hier nog verblijven, was er maar één meer wakker. Een Duits koppel en n alleenstaande Française sliepen al, ze gingen morgen immers n lange doen, 18 km zegden ze !
Maar die ene die nog wakker was, en ons hielp met de pizza's en de rosé, was de 35 jarige Elisabeth, n Hongaarse, die in Zwitserland woont, haar man bij de katten gelaten had, en die ons in t Duits uitlegde waarom en hoe ze naar Santiago zou stappen. Die contacten maakt de tocht naar Compostela voor ons nog n stuk 'fijner'
Maar, dat alles maakt dat t stukje schrijven, echt nachtwerk werd... Hopelijk schaadt dat de kwaliteit niet....
t Kondigde zich niet goed aan vanmorgen.... donkere dreigende wolken boven de 2 meren waartussen onze gîte lag... t zou niet droog blijven, dat zag je zo, maar dat t zó ellendig ging worden, dat hadden we nooit gedacht.
Om kwart voor 8 al namen we afscheid van onze mede-pelgrims, de Hagenaar zullen we waarschijnlijk niet meer terugzien, hij zou wat kortere etappes doen tot aan de Somport. De 3 overige koppels vertrokken bijna gelijktijdig. Wat n gewone tocht doorheen groene velden maïs en ik denk tarwe moest worden, werd bijna n helletocht.
Maïs en graan, zeggen we, dus denken we aan Haspengouw, maar dan t echt Vochtige Haspengouw, identiek hier, de vettige leemgrond.... maakt ook dat het stappen over de 'aarden' wegen verschrikkelijk zwaar gemaakt werd door de regen. Herinner je je t nog dat je over een vers omgeploegde akker, in de regen liep, en dat je schoenen, loodzwaar werden door de zware natte leemgrond, wel, zo was t, maar dan kilometers- en urenlang... Soms blij dat er ns een natte graszone kwam waar de schoenen konden afgeveegd worden....
Maar genoeg over onze ellende, de velden waren hier mooi en zeer uitgestrekt... als t begrip 'ne dikke boer' recht evenredig is met de hectaren grond die hij bewerkt, dan zijn t hier allemaal obesitas-boeren, en dan overdrijf ik niet eens. Die velden strekken zich ook uit over verschillende heuvels en dalen, hetgeen overkomt als prachtige groene golven.
Het enige 'fotografeerbaar' onderweg, was een eeuwenoude gemeenschappelijk broodoven, op n marktpleintje in Monferran-Savès, helemaal in metselwerk, zelfs het dak, dat in zn geheel dienst deed als schouw.
In Giscaro, na 16km, en rond het middaguur, gingen we picknicken, in open lucht, en dus in de regen. Het Belgische en het Franse koppel trokken voorbij, maar het jonge koppeltje uit Litouwen kwam wel bij ons zitten, en daar werd 'gemeenschappelijk' gegeten, zij hadden boerenpaté en kaas teveel, en wij hadden olijven en kerstomaten om te delen.... k Verzeker jullie dat we alle vier genoten.....
Dat niet alleen het weer en de modder ons parten speelde, maar ook onze gîte, daar maakten we ons haast kwaad over. Afgemat naderden we Gimont, zagen de watertoren, bleven de GR volgen, kwamen na een enorme bocht in het stadscentrum na 4 km. Daar vroegen we aan de dorpsoudsten waar de gïte Ecuries de Charlas lag, en tot onze grote ergernis lag deze in de buurt van die watertoren... Verdomd, 4 km teveel, en voor niks gestapt. Die manège bood ons onderdak, en niet veel meer, voor 10 per kop .. Doucheke, kleren en schoenen ontmodderd, wifi geïnstalleerd en..... dan besloot ons Malou dat we terug naar t stadscentrum zouden gaan voor inkopen, t was immers zaterdag, en morgen zou alles gesloten zijn. t Gaf ons ook de kans het pronkstuk van Gimont ns van naderbij te bekijken, op de marktplaats staat n unieke hall, helemaal in eik, en het unieke ervan is dat de Route Nationale 124 er onder door rijdt, helemaal uitgesloten in onze gedachtengang. Maar uiteindelijk hadden we nog n 8-tal km extra in de benen, maar t was wel de moeite, want ons zaterdagavond-menu bestond uit : brandade morue - tomate farcie en cordon bleu - roquefort en appelflap als dessert (totale kostprijs : 16,39, voor ons 2-en) - rode wijn gratis geleverd door de gîte-madam !
Vandaag de kilometersom gemaakt : we zitten aan 500,4 km en nog steeds één dag voorsprong op ons oorspronkelijk schema.
Morgentemperatuur : 12° - zonnig - middag 10° mistig en later regen !
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 15u15
t Schoon liedje was uit, rustdag voorbij, en eigenlijk waren we er niet kwaad om, het ritme terugvinden, daar hadden we de eerste 2 uur voor nodig.
Onze Toulouse-vrienden reden ons, tot buiten het drukke verkeer, en zetten ons af in Pibrac, aan de église Sainte Germaine, heel rare, enorme kerk, in neo-byzantijnse stijl.
Het afscheid was moeilijk, er vielen vrouwen- en mannentranen.... menselijk wel, want onze verhalen zeggen niet alles, we maakten ook moeilijke momenten mee, onderweg, en de steun die je dan aan mekaar hebt........
De weg naar L'Isle-Jourdain, die we kozen was niet de gemakkelijkste, want die liep, via gewone kleine wegen, maar we kozen om door la forêt de Bauconne te trekken... 20 km lang niks dan bos, waarvan we de eerste 5 werkelijk niets tegen mekaar zegden, voor t eerst waren we 'alleen' aan t stappen, elk terugdenkend aan de afgelopen tijd.....
Op die 20km kwamen we slecht één enkel iemand tegen, ze kwam ons groeten aan onze pick-nick tafel, en ons 'un bon chemin' wensen, dat oude dametje dat moederziel alleen met haar hond in t bos wandelde.
Even panikeerden we, dachten de weg kwijt te zijn, omdat de balissage nogal gebrekkig was, maar, zoals steeds tot nu toe, 'op de weg' lost zich alles op.
Voor het eerst stapten we ook in het département 32 Gers, en zoek t ns op, op de kaart, raar maar waar, de Gers heeft de vorm van n St.Jacobsschelp !
Le forêt de Bouconne (2500 ha) leerde ons onze neus te gebruiken, eiken, dennen, kastanjebomen, ze hebben inderdaad allemaal n verschillende geur !
De laatste 7 à 8 km waren niet de meest aangename.... Regen op ons lijf, t is te zeggen op de nieuw capes, die we gisteren nog vlug in de Decatlon zijn gaan kopen, die van ons, overblijfsels van de marathons van Rotterdam en Parijs, hadden het enkele dagen geleden al begeven...
Bij t binnenkomen van L'Isle Jourdain, zijn we de inkopen gaan doen voor t avondeten, en voor morgenvroeg. Malou vond in de gîte hier, tussen 2 meren, waarachtig n stoomketel, en lekkere soep dat ze kookte, de overige pelgrims genoten mee! Voorgerecht was witloof met vinaigrette saus en hardgekookt ei, spaghetti met verse groenten was de maagvuller, en fraises gariguettes (de plaatselijke aardbeien) was ons lekker dessert.... In ruil voor de soep, kregen we van n Hagenaar n glaasje rode wijn aangeboden (Madiran 2009 afkomstig uit de Gascogne-streek = Gers)
We zitten hier met 9 in de gîte : ons Belgisch koppel uit Vielsalm, n Nederlander dus, n Frans koppel, en, hou je vast, n jong koppel uit Litouwen, en wij 2)
Vanavond hebben we ons wat beziggehouden om logis te vinden, en we zijn gerust, tot en met woensdag hebben we vastgelegd en gereserveerd.
Tijd en eigenlijk ook de goesting om rond te wandelen in stadje ontbreekt ons, maar naar t schijnt zou t n goed bewaarde Middeleeuwse site zijn.... morgen bij t opstappen, zullen we proberen er wat van op te pikken.
De weersvoorspellingen hier zijn ook niet al te gunstig.... Regen voorspeld voor de volgende dagen... we steken het ons echter (nog niet) in onze kop
Gisteren eindigde onze tocht op de plaats waar la Rigole in de Canal du Midi uitmondde, onze gîte lag werkelijk op de meest onherbergzame plaats die je je kan indenken, en net zoals bij t aankomen, maakten we n akkoord met de uitbaatster, die ons met de auto terug afzette aan de GR653, vertrekpunt van de nieuwe etappe.
We dwongen dit ritje o.a. af door onze interesse te laten blijken in de wijze waarop zij groene asperges en aardbeien kweekte voor de groothandel.
Canal du Midi zou gans de dag onze begeleider zijn, kilometers lang langs de boorden van dit kanaal, dat tot beschermd erfgoed in Frankrijk verheven is. Nutteloos geworden eigenlijk op economisch gebied, enkel nog plezierbootjes die snel van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee willen oversteken, ipv langs Gibraltar te varen. Woonboten, à la Amsterdam, zagen we ook nog. Maar alles wordt in stand gehouden, alle sluizen zijn elektronisch bediend.
Het feit dat we direct langs t Canal du Midi vertrokken, maakte dat we niks te eten hadden voor onderweg, maar geen erg, op de Chemin de Compostelle lost zich altijd alles op : schoonzus Paulette van Toulousien Patrick, woont op 2 km van le Canal, werd gebeld, en zie, na 10km stond ze er, ons op te wachten met koffie, brood, eieren, radijsjes, avocado's, peren, kiwis, en lekkere zelfgebakken koek. Toen we vroegen wat onze schuld was, haalde ze n omslagje uit met de 'rekening', en daarop stond het volgende te lezen
Par vents et marées
Par monts et vallées
Vous arrivez au bout du chemin
Avec le courage du pélerin
Certains vous ont offert l'hospitalité
Je peux vous offrir la pitance
J'admire votre courage et votre détermiation
Bravo à tous
(Pitance verstond k eerst niet, maar duidde erop dat ze ons 'te eten' bracht)
t Ontroerde ons...... onze dank was dan ook navenant.
De babbel tussen broer en schoonzus was onbegrijpelijk koeterwaals voor mij, Occitan, noemden zij het, n mengeling van Spaans en Frans en dan nog met t accent du Midi. Alleen al dat accent du Midi is zo grappig, mn stapgenoot Patrick probeert zich verstaanbaar te maken, maar bij ieder woord voegt hij bijna een 'ng' aan t einde toe : bien wordt bieng... Le vent wordt le veng.... Allemaal tamelijk 'ambetang' als hij dan nog ns snel spreekt daarbij. Gisteren nog moest k n t paar keer hervragen toen hij me in de verte wees naar het voorgebergte (les contrevents) van de Pyreneeën en de besneeuwde bergtoppen zelf, die we zagen, meer dan 250km in vogelvlucht ver !
We naderen inderdaad die Pyreneeën, nog minder dan 350km, en de Col du Somport ligt op ons te wachten.
Morgen wordt het n opgesplitste dag : n 15-tal kilometer stappen, dan metro en bus om Toulouse te doorkruisen (te gevaarlijk te voet met rugzak), om daarna al weer, stappend, het huis van Bernadette en Patrick te bereiken. Die bieden ons het verblijf in hun woning aan ipv te overnachten in n gîte. Ze willen ons de dag daarna ook daar houden, om ons Toulouse te laten zien, en ik denk dat we hun grote oneer aandoen, moesten we dat weigeren. We hadden er toch al aan gedacht, 1dag rust in te bouwen per 10 stapdagen, en vermits we er al 16 opzitten hebben, zullen we hier denkelijk op ingaan.
Voor wie de stand bijhoudt, we zitten aan 413,7 km effectief gestapt.
Voor de fanaten : onze coördinaten zijn N 43.45448° en E 001.61502°
En voor wie zich nog wat herinnert van de aardrijkskunde-lessen, we doorkruisten tot nog toe 3 streken :
Provence-Alpes-Côtes d'Azur / Languedoc-Roussillion / Midi-Pyrénées
En daarbij passeerden we in 6 departementen :
13 Bouches de Rhône - 30 Gard - 34 Hérault
81 Tarn - 11 Aude - 31Haute-Garonne
Kenners weten dat uit de getallen die de naam van het departement voorafgaat men kan zien uit welk departement de auto afkomstig is.
t Zou weer n overgangsetappe worden vandaag, op naar de grootstad Toulouse, ons eerste richtpunt naar Santiago de Compostela. Vrijwilliger Roland van de gîte begeleidde ons tot buiten Baziège, erg sympathiek van de man, en dan ging t langs de Canal du Midi. Dat t canal nog sporadisch gebruikt werd, zagen we na n uurtje, een plezierboot uit richting Toulouse kwam naar ons toegevaren, wij enthousiast wenkend naar de 'schippers' , maar totaal geen reactie.... des nouveaux riches was de uitleg van onze gezellen... we hadden beslist om vandaag om de 2 uur te rusten, onze eerste halte was aan de sluis van Castanet, honderden fietsers flitsten ons voorbij, gevaarlijk soms tussen ons door laverend, zonder verwittiging, want n bel hebben ze natuurlijk niet, 80 gram is waarschijnlijk teveel gevraagd, om wat veiligheid te geven. Aan de overkant van t kanaal, bekeken we de stoere mountainbikers, die toeren moest uithalen op de smalle wegjes.... tot onze verbazing, zagen en hoorden we n grote plons, in t water getuimeld, met MTB en al, we wilden hulp gaan bieden, want zo'n sluiswater is erg diep ! De 'duiker' kroop er zelf uit, met in één hand zijn fiets ! en droop druipnat af... Wij hadden ons meer verschrokken dan de kletsnatte MTB-er.
We naderden de voorsteden van Toulouse, en nu werden het honderden (ja echt) joggers die trainden langs t Canal, in groepjes van 2 à 3, en goesting dat we kregen om mee te lopen ! die twaalf kilo op onze rug brachten ons wel vlug op andere gedachten.
Woonboten op t Canal, ook al weer honderden, sommigen niet meer dan schroot, maar er werd in gewoond... De laatste 8km stak er dan n geweldige wind op : 'le vent autan' (ontstaan uit de transmontagne) komende uit het Middellandse Zeegebied.
En dan kwam de verlossende brug, weg van t Canal, op naar de metro van Ramonville. Vermits t te gevaarlijk is de voorsteden van Toulouse te voet te doorkruisen, namen we daar de metro (ultramodern) tot Basso Cambo, dan de bus tot Cugnaux, en vandaar te voet naar het huis van onze metgezellen Bernadette en Patrick
Daar vielen we echt met ons gat in de boter : als koningen werden we er ontvangen, hun huis was t onze, we kregen onze kamer toegewezen, douche, wc.... nooit geziene gastvrijheid. Wij die de laatste weken enkel maar gîtes gewoon waren, waar alleen maar het strikte comfort voorzien was, mochten hier kiezen wat we gingen eten en drinken enz.... ons kennende weten jullie dat we met alles content zijn.... aperitief werd natuurlijk pastis... lekkere vis en groene boontjes.... n paar flessen rode wijn (1,50 per liter, verklapte Patrick ons).... fruit als dessert, met ijsgekoelde zoete witte anjou-wijn... en als afsluiter werd t zalige armagnac met koffie....
We sliepen als rozen... ons stukje schrijven zat er die avond niet meer in, maar de vriendschap en de gastvrijheid, die we hier tegenkwamen, zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven, We verzekerden hun ook dat onze deur in Tongeren altijd voor hun zal openstaan. Ook dat is de weg naar Compostela
We beslisten dan ook dat donderdag n rustdag zou worden... Bernadette en Patrick zullen ons Toulouse laten zien... met andere woorden, we gaan de toerist eens uithangen, en onze toch wel wat gekwelde leden tot rust laten komen.
Dag 18 - donderdag 25.04.13
24° op t middaguur
Toulouse (Cugnaux) : rust
Temperatuur 17u00 : 24°
Raar deze morgen.... Niet opstaan om half 7, niet jagen om alle hebben en houden in de rugzak te pompen... Neen, ns rustig ontbijten...
Ons gastgezin nam uitgebreid de tijd om hun huis te laten zien, om ons kennis te laten maken met de buren, n dan, de citroën picasso in, op weg naar Toulouse, neen niet naar t centrum, maar naar de parking van de dichtbijgelegen metro, om zo t centrum van Toulouse op t zoeken.
Wat n stad mensen!? Zeer mooie en verzorgde gebouwen, tegenstelling tot wat we de afgelopen dagen zagen, met op kop 'le Capitole', want ja, na Rome, maar vóór Washington had Toulouse al zijn Capitole. Dit gebouw uit de 18e eeuw is één van de mooiste stadhuizen in Frankrijk. We bewonderden het langs de buitenzijde, daarna viel onze mond open van verbazing, toen we binnen de prachtige muur- en plafondschilderingen, de trappenhuizen enz. konden bewonderen. Te vergelijken met de Sixtijnse kapel, wat de uitgebreidheid betreft, maar toch wat minder 'Michelangelo's uitgevoerd.
Het plein aan le Capitole mag ook gezien worden, zo'n beetje San Marco-achtig, met onder de Arcaden, de fijnste eettentjes, en de meest gerenommeerde Grand Hotels.
Toulouse is na Parijs, Lyon, Bordeaux en Marseille, de 5e grootste stad in Frankrijk.
Proper, en met alle respect, niet zo veel vreemden als in Montpellier.
Ik weet dat t weer raar zal klinken, maar de basiliek Saint-Sernais (11e eeuw) is weer één van de mooiste Romaanse kerken in Zuid-Frankrijk. t Eveneens mooie Romaanse kerkje van Berg kan er minstens 20 keer in. Volledig uitgevoerd in metselwerk, baksteen en natuursteen gemengd. De klokkentoren is achthoekig. Als pelgrim mochten we gratis de crypte bezoeken.... zoveel relieken hadden we in gans ons leven nog niet bij mekaar gezien. Saint-Sernais, k vraag me af waar ze die heiligen hier vandaan halen, 'nooit van gehoord' zou Toon Hermans zeggen, enfin t zou de eerste aartsbisschop van Toulouse (+ 250) geweest zijn, en wij geloven het.
Tot slot wist onze 'gids' ons te vertellen dat Toulouse het Europese epicentrum voor de ruimtevaart is, hier stond ook wieg van Mermoz, en Saint-Exépury.... de Airbus en indertijd befaamde Concorde en Ariane-raketten worden en werden hier gefabriceerd.
Prachtige rustdag was t, weer veel bijgeleerd !
En s avonds was t weer feestmaaltijd bij Bernadette en Patrick : Pastis.... Confit de Canard, gekonfijte eendeboutjes, klaargemaakt in ganzenvet ! de rode wijn weer extra , fruit in overvloed, poire william (van de ton) en armagnac (ook van de ton !).
11 uur werd t toen we slapen gingen, en t duurde geen vijf minuten vooraleer we insliepen.
Zondag, je wordt het hier eigenlijk niet gewaar, want het dagelijks ritueel herhaalde zich, opstaan om kwart voor 7, bedden aftrekken, lakens op de verzamelplaats, klaarmaken, baguette met confituur en wat kaas, café allongé dans un bol (niet in n tas!), en de weg op om kwart na 8.
Vermits we gisteren, n einde van de 'chemin de compostelle' gelogeerd waren, moesten we eerst de GR653 terugvinden, maar dat lukt allemaal wel, na n tijdje hebben we al de nodige ervaring en de neus daarvoor.
Tijdens de eerste kilometer moesten we al direct denken aan onze aankomst gisteren, t was eigenlijk vrij koud toen, we vroegen de boerin om wat warms om te drinken, en ja hoor, onmiddellijk rukte ze aan met een liter verse koemelk (!), wij die gekookt, en ge moet niet vragen hoe die hete chocolade smaakte !!! k heb er nu nog goesting in....
Enfin vandaag viel er ons maar één ding op, dat was de kleur 'groen'.... Gans de dag overheerste die kleur, de weiden, de velden, alle schakeringen groen die men zich kon voorstellen, we zitten immers op de Route du Lait... Koeien en nog ns koeien, in tegenstelling met de vorige dagen, toen we niks anders tegenkwamen dan 'brebis', want zeg hier nooit mouton tegen n schaap. Die brebis zorgen voor de nodige melk waarvan in de caves, de lekkere Roquefort wordt gemaakt.
De weiden dienen hier ook voor de productie van het nodige hooi voor het vee in de winter... doet me denken, toen we aan onze Toulouse-vrienden het verschil uitlegden tussen hooi en stro, dat in de vroege 20e eeuw, onze Vlaamsche soldaten opgeleid werden in het eentalige (frans) leger, dat het marcheer-commando 'gauche - droite' hun aangeleerd werd door hooi in linker, en strooi in hun rechterklomp te steken..... Het commando werd dan ook 'hooi - strooi' ipv 'gauche - droite'... dit terzijde.
De dag bood ons ook, mits wat omweg, n doortocht door het Middeleeuws stadje Sorèze, gesticht rond een Norbertijner-abdij ... de overgebleven klokkentoren Saint-Martin is echt het bezien waard.
Onze blijde intocht in t stadje Revel, waar onze gîte St.Jacques ligt, was eerder vermoeiend... n paar keer rond t centrum gewandeld, om de gîte te vinden, maar eens daar was t de moeite waarde... plaats voor 6... warm onthaal door 2 vrijwilligers.. zeer proper... niks op aan te merken.. prijs 12 per persoon, ontbijt inbegrepen...En vermits t zondag was, permitteerden we ons n extraatje : feestmaal bij t Italiaans restaurant Toscana, pastis, pizza Vesuvio met de nodige wijn en n heerlijke capuccino... prijs 15 per persoon...
Vroeg t bed in, want morgen staat er n 37km op het programma, en het logis is nog niet geregeld.... Vroeger zouden we daarover panikeren, maar nu weten we al dat het in orde zal komen, hoe ? dat zien we morgen dan wel weer !
Onze gîte vrijwilliger Alain Lepoint kwam nog even bij me zitten, toen k dit stukje schreef... iedereen slaapt intussen al, en hij vertelde me dat hij zich inzette om gehandicapten gratis, de kans te geven, ook naar Compostela te laten gaan, via de organisatie 'Handi Rando Compostelle Evasion' en dit met 'Randolines', speciaal daarvoor gemaakte wagentjes, getrokken door ezels of kleine paarden. Zie op t internet a.u.b. ' www.asso-rce.fr (warm aanbevolen)
Dag 15 - maandag 22.04.13
Revel - Montferrand (Avignonet-Lauragais)
35,1km - 7u00 - 30 + 20 + 10 + 30''rust
Middagtemperatuur : 15° - droog, licht zonnig
Vertrokken om 7u45
Aankomst om 16u00
Dit was de etappe waar we eigenlijk het meest tegen opzagen, gepland was 37km! Onze limieten kennen we intussen, 30km hadden we ons voorgenomen dat t maximum zou zijn dat we aankonden, dus zouden we deze dag maar tot in Les Cassés gaan, zowat 25 km verderop, maar geen slaapplaats te vinden. Dus we zouden tot Montferrand gaan, de 37 km etappe dus, maar ook daar geen gîte meer vrij, dus moesten we door tot Avignonet-Lauragais, 40 km, onbegonnen werk, en eerste minister Dehaene indachtig, je moet de problemen oplossen, als ze zich stellen! Wel ze stelden zic nú ! De gîte in Avignonet gebeld (n hele nieuwe, die niet erg gekend was en n akkoord met de uitbaatster gemaakt, OK we komen, maar we geraken er niet ! Beetje t arm schaap uitgehangen, en bekomen dat madam ons met de auto kwam opladen aan de 'seuil de Naurouze' aan de 35e km... En zo gebeurde, met n aftandse Ford Mondeo werden we naar de gîte gebracht, waar we met onze kont in de boter vielen: n madam van 40 aar, alleenwonend in de gîte, ontving ons met thee en koffie.. Als avondeten salade, quiche lorainne - kazen, fruit, lekkere rode wijn.... Slaapkamers, douche... Luxe waarnaar we al enkele dagen snakten....
We hebben trouwens die 35 km wel degelijk doorgestapt... Oervervelend parcours zal men zeggen, want voortdurend langs 'la Rigole' , maar neen hoor, viel best mee. Iedereen in Frankrijk kent la Rigole wel. t Is namelijk zo dat deze rigole, een kanaaltje is, waarin n aantal begriviertjes geleid werden, en die tot doel heeft, de Canal du Midi te voeden en op peil te houden. De Canal du Mii verbindt de Middellandse Zee met de Atlantische Oceaan. Dit alles is reeds in gebruik sind 165. Tot zover de les van Aardrijkskunde.
Waar we gisteren ons stukje 'groen' wilden noemen zullen we het vandaag 'geel' heten. Tijdens onze kilometers lange tocht langs la Rigole aan de ene zijde, en de velden aan de andere kant, merkten we prachtige gele velden op, zonnebloemen zult u denken... Neen wel colza-velden, en daar hadden we de Fransen weer, opnieuw n woord van ons gepikt, daar stond immers koolzaad op, die plant met zn gele bloem, waar koolzaadolie uit geproduceerd wordt !
Voor de rest was t inderdaad n lang tocht, onderbroken door t schouwspel dat twee eekhoorntjes voor ons opvoerden, en door de toevallige visser die we ontmoetten en die trots zn 2 gevangen forellen aan ons toonde. We wilden hier uitpakken met onze klassieke mop, of t un of une forel was, maar de brave man wist echter veel beter dan ons dat hij une truite en nog zo eentje gevangen had.
Morgen staat er nog n dikke 28km op t programma, en dan is t op naar Toulouse...
Onze teller staat intussen op 391 km !
We willen iedereen bedanken voor de fijne reacties die we dagelijks ontvangen. Dit steunt ons om na de zware inspanningen van de dag, s avonds nog heel wat tijd hierin te steken.
Eén negativist willen we echter vragen om andere blogs dan de onze te bezoeken, want t is zeker niet onze bedoeling om 'goei punten' te krijgen telkens onderaan ieder stukje, maar daar nu al zo dikwijls iemand tussen te zien die zich klaarblijkelijk amuseert om '0' (nul) punten toe te kennen.... we vinden echt niet dat we dat verdienen......
Wat zich aankondigde als n makkie, want de bergen waren achter de rug, bleek toch in de kuiten te blijven hangen.... Het weer speelde ook weer n grote rol, s morgens leek het erop dat het n mooie zonnige dag ging worden, maar namiddag moesten we zowaar weer de regenkledij aandoen, en de rugzakken beschermen tegen de regen, en alsof dat nog niet genoeg was, kwam er nog ns hagel bovenop ! Zeuren doen we er niet om, maar t vreet toch wat aan ons, t wordt dan ook stiller als t moeilijk wordt. Er wordt minder gelachen en gesproken. En inderdaad, t was ook eentoniger dan de vorige dagen : van in t vertrek bossen, maar dan zoals bij ons, bergriviertjes bijna niet meer te bespeuren.. En voor de eerste keer eens n grote stad te voet doortrekken, Castres, de stad waar de meeste jongeren uit uren in de omtrek gaan werken in de industrie, net als in Montpellier.
Castres is vooral bekend als geboorteplaats van Jean Jaurès (1859), voorvechter, grondlegger van het socialisme in Frankrijk. Kunstkenners weten zeker dat er daar ook n museum is van de bekende Spaanse schilder Goya... Ons Zwitserse Wcompostela-stapster, ging één dag in Castres blijven, enkel en alleen voor Goya ! Spijtig genoeg hadden wijzelf geen tijd om er n bezoek aan te brengen. Wat we wel zagen waren de huizen langs de Agout waar vroeger de stoffen-ververijen gevestigd waren... die huizen t deden me terugdenken aan Firenze....
Voor de rest was t stappen door de voorsteden van Castres, monotoon eigenlijk.
Daarna kwam er weer n mooi stukje door Gods wijde natuur, om Viviers-les-Montagnes te bereiken. We vonden er echter geen slaapplaats vooraf, en moesten uitwijken (+- 1km van de Compostela-route) naar t onooglijk gehucht, Les Bessous, waar we onderdak vonden op de boerderij van de familie Boutonnier. Een pracht van een oude gîte, waar we sliepen in oma's bed, een keuken, ingericht zoals in de jaren 40, aangevuld met wat moderne elektrische apparaten (Malou kan je daar alles over vertellen!). Het eten werd door de boerin voorbereid en moest afgewerkt worden door onszelf : vooraf kippenbouillon (van haar eigen kippen), dan aardappelen met look (of was t andersom?) en boerensaucis, dessert was gewoonweg, hun eigen appelen (voorzeker oogst van vorig jaar!). We kunnen het niet genoeg onderstrepen, wat kan n mens toch gauw zonder al die luxe van thuis!
Het dorpje zelf konden we jammer genoeg niet gaan bezoeken wegens de afstand, maar t deed ons plezier wat face-time-bezoek uit onverwachte hoek te krijgen.
Wat het stappen betreft : het gaat ons tot nu toe zeer goed af, we geraken ook stilaan gewoon aan de rugzak. Toekomstige compostela-gangers, besteed hier genoeg aandacht aan a.u.b. let vooral op gewicht, juiste manier van vullen.... Train zeker ook ns met volle rugzak...
En voor de gps-fanaten, dit zijn onze coördinaten voor vanavond :
N : 43,5532
O : 02,19651
We hebben intussen 326 km op de teller, en nog steeds één dag voorsprong op onze planning.
Het werd een heel gemakkelijk tocht, geen ziel te zien gans de dag, want het ganse traject liep door de bossen. Mistig vanaf de eerste kilometer, werd het steeds grauwer, tot we zelfs rond 11u voor t eerst op onze tocht onze regenjas moesten aantrekken, en de beschermingshoes over de rugzak moesten trekken.
Van dan af werd het eerder 'une marche forcée' om zo snel mogelijk Anglés te bereiken. Veel in gedachten bij de vrienden thuis, vooral Malou.....
Maar wat we vooraf te zien kregen in t bos.... Om ons op te warmen kruiste een stevige haas onze weg, niks speciaals zal men zeggen, maar t doorbrak de rust en stilte, gans de tijd klonk in mn hoofd immers 'the sound of silence'.... de haas bekeek ons als n onwijs en vluchtte heel slim t struikgewas in, hij had waarschijnlijk Malou enkele dagen geleden over 'konijn met pruimen' bezig gehoord. We waren er nog niet over uitgepraat of we kregen de mooiste ontmoeting sinds we hier in de Hérault/Tarn rondliepen : zowaar n vos (!) stond op 10 meter voor ons, hij was nog meer verbaasd dan wij. We hebben misschien nog niet veel gezien in ons leven, maar n vos in t wild, dat was wel degelijk voor t eerst. We konden hem nakijken op zn vlucht over een open plek in t bos, hij gunde ons precies t geluk om hem wat langer te zien. t Deed ons, en onze metgezellen onmiddellijk aan onze jeugd (hebben jullie dat ook moeten leren in de tijd?) en Jean de la Fontaine denken : le Corbeau et le Renard :
Maître corbeau sur un arbre perché,
tenait en son bec un fromage,
Maître renard par l'odeur alleché
lui tint à peu près ce language...............
De rest lukt voor ons niet meer, maar hopelijk weet iemand het nog voor ons te vinden, k ben ns benieuwd.
Een fijne verrassing was eveneens dat we rond de klok van 12 midden in t bos een jagershut tegenkwamen, die ter beschikking stond van ieder die t nodig had, deur niet op slot, tafel en zes stoelen, ideaal voor de pick-nick in dit miezerig weertje.
We stapten verder in gestrekte draf en zagen bij aankomst dat we 20 km gestapt hadden, eigenlijk met de vingers in de neus deze keer. We realiseerden ons plots dat we (vergelijkend) van aan de voet van Ambiorix (Tongeren) tot op t Vrijthof (Maastricht) waren gestapt......
Bij aankomst in Anglés waren we te vroeg, de Mairie ging pas open om 2uur, dus was een heerlijke tas 'café allongé in de enige bar van t dorp erg welkom.
De gîte communale viel ook weer mee, proper, alles voorhanden om warm eten te bereiden. Boodschappen bij de plaatselijk épicier gedaan, en we eten purée met porei en alaska-polak à la bordelaise, vooraf natuurlijk witloofsalade.... om vingers en duimen af te likken, alleen de wijn paste er deze keer niet bij, want het werd 'maar' Malbec Démon noir 2011, kenners weten immers dat die eigenlijk alleen maar bij gegrild vlees. Maar we zijn echt niet kieskeurig op dat gebied !
Dag 12 - vrijdag 19.04.13
Anglés - Boissezon
21,5km - 4u30 - 30'rust
Middagtemperatuur : 8° - maar in t bos : kil
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 13u15
Wat n simpele tocht moest worden, werd uiteindelijk n helse tocht...
Vertrokken op 700m hoogte in de mist, wetende dat we straks in Boissezon op 285m zouden aankomen, hadden we goede hoop dat de mist wel zou optrekken! Niets was echter minder waar, rond 10u begon het te motregenen, dus n eerste stop om een regenjas en hoed op te zetten, en n waterdichte overtrek over de rugzak..... en om 11u begon het zowaar echt te regenen, tijd om de rugzak af te zetten en de ponchos aan te doen, n hele onderneming, vooral voor n onhandige Harry zoals Jean....
Er werd weinig gelachen, die laatste 10km, ijzig koud werd het, de ellende droop letterlijk van ons af. De kilte van het bos, de modder die zich begon te vormen, de wind, de natte voeten..... t werkte op het gemoed, gesproken werd er amper... t duurde ineens allemaal zoveel langer.... daarbij kwam nog dat Bernadette ten val kwam, en naar ons aller goesting te lang bleef liggen, maar gelukkig niks ergs...
Drijfnat arriveerden we in Boissezon, maar onze gemiddelde snelheid per km, had nog nooit zo hoog gelegen, kwestie van doorstappen, nergens naar kijken (je kon trouwens ook niks zien), geen halt houden om te eten....
Wat waren we blij dat we in de enige café, enige restaurant en tevens épicier van t dorp terecht konden om een hete choco te drinken.... Om 2u 'inchecken' in de gîte, en wat bleek.... Ondanks het feit dat we in n boerengat zaten, was t n supermoderne gîte, mooie keuken, en wat voor ons zeer van belang was, er stond een wasmachine en wat nog voornamer was, ook een droogkast ! ! Alle nat geworden spullen, en ook de vuil geworden spullen (voor mij waren die eigenlijk nog helemaal niet vuil !) werden gewassen, en dan in de droogkast geduwd...... maar ramp o ramp, die was defect ! dus zaten we opgescheept met 'niet gedroogde' boel.... dus maar inventief geweest, wasdraad gaan halen (pikken) bij de buren en alles opgehangen in de slaapkamer... wat n zicht (k mag er geen foto van trekken!), hopelijk zal morgenvroeg alles droog zijn?!
Tot slot gingen we inkopen doen bij die 'épicier'... Ons avondmaal : ajuinsoep en spaghetti, als dessert weer gezonde natuuryoghurt met honing, geen wijn vandaag. Mensen, wat kan men met weinig tevreden zijn.... O ja, en t is eigenlijk ook n beetje feest, want hier staat n senseo-machine, en van de gîte-verantwoordelijke kregen we ieder één 'padje'... de vraag is of we nu al die senseo drinken of wachten tot morgenvroeg?
Mooie etappe, niet te zwaar, maar toch tamelijke hoogteverschillen, we stegen en daalden toch weer meer dan 500m.
Bijna het volledige parcours weer in de bossen, goed beschermd tegen de steeds heter schijnende zon. We geraken stilaan wel gewoon om ons stap-ritme van 4 km per uur (=15' per km) aan te houden, op deze parcoursen nochtans niet makkelijk.
Weinig pelgrims gezien vandaag onderweg, lange gesprekken met onze medestappers uit Toulouse dus. A propos, k viel bijna achterover van de goedkope prijzen op gsm-gebied hier : onbeperkt bellen en sms'en in t binnenland. Hou je vast, voor n forfait van 2 per maand. Wil er iemand in België dat ns gaan vertellen aan Proximus, Mobistar en C°? Ze kunnen zich bevragen bij het franse merk 'Free'
Elektriciteitsverbruik per jaar : 800 en dan zeiden ze er gauw wel nog bij dat ze wel verwarming op elektriciteit hebben!!! Wil er ns iemand in België.........
Maar dit terzijde ....
We beginnen op stapgebied verwonderd te geraken van onszelf. Net zoals bij t marathonlopen wordt ook dit lange-afstand-stappen voor 70% in t koppeke gedaan. Na 10 km, de voormiddag laat ons zeggen, loopt t eigenlijk zoals n fluitje van n cent, maar namiddag, zo vanaf 17 à 18 km is t op de tanden bijten tot het einde, en is t n trip van 30 km, dan zijn die tanden zwaar aan t slijten!
Maar als t moeilijk wordt in dat koppeke, dan doen we maar zoals in onze verre jeugd, we tellen de voorbijrijdende auto's, maar natuurlijk geen enkele hier.... Maar wat ik wel telde waren de bergriviertjes, die we in de loop van de dag tegenkwamen, niet minder dan 35, en geloof me, ik heb er gegarandeerd enkele niet gezien.
Al die bergriviertjes monden dan op hun beurt ofwel in n bergmeer of hetzij in de Hérault, die uitmondt in de Middellandse Zee of in de Tarn, die t water afvoert via de Garonne naar de Atlantische Oceaan.
Eén van de bergmeren die we vandaag urenlang onder ons zagen doorschuiven, en langs op stapten was 'le lac du Laouzas' onbekend voor ons, maar prachtig van vorm en zéér visrijk, naar t schijnt.
We zijn uiteindelijk in Salvetat beland, n pittoresk dorpje, in het departement Hérault, arrondissement Béziers (voor de ingewijden) en zoals de 2 vorige dorpen ook weer gelegen aan n rivier, de Agout. Salvetat is gesticht door Compostela-pelgrims, het is n labyrint van smalle steegjes, trappen en overdekte passages. Ondenkbaar in onze normen. In heel Frankrijk is t bekend om zijn bronwater, dat verkocht wordt onder de naam 'eau petillante de Salvetat' zeer verfrissend !
We logeren vandaag in de gîte communale Saint-Jacques, prijs 10 per persoon. Ons avondeten werd weer in gemeenschap bereid, voorgerecht salade van witloof en tomaten met vinaigrette-saus, dan wortelen en erwten met kalkoenlapje met frans brood, en we permitteerden (?) ons nog n yoghurtje natuur met honing als dessert. Alleen de prijs van de fles wijn herinner k me nog 1,80, en ja, hij was lekker, en t was geen bordeaux.
Vandaag face-timeden we, als moderne mensen met onze kinderen en kleinkinderen, en ja, k zag n traan (van blijdschap) in de ogen van Malou.
Morgen wordt het een tocht van +- 20 km tot in Anglès, en we zien er naar uit !
Saint-Martin (Bousquet d'Orb) - Saint Gervais sur Mare
26,6 km - 6u55 - 30 + 20 + 30' rust
Middagtemperatuur : 22°
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u30
Gisteren deden we 3 km meer dan voorzien, dus vandaag lekker 3 km minder, en dat waren dan ook nog net die zware van gisteren op t einde. Maar om te beginnen hadden we ons ook nog eens laten verwennen met een ontbijt in de chambre d'hôte, eenvoudig, baguette geroosterd met confituur van mirabellen en pastek, alleen al de babbel met onze gastvrouw deed t feestelijker lijken...
Op stap, voor wat een van de mooiste etappes moest worden, en inderdaad, van in t begin, n enorme klim om 'u' tegen te zeggen, door bosrijk gebied, kastanjebomen overal... de vergezichten die we hadden, telkens we de top van n col bereikten, zijn onbeschrijflijk... Ik denk dat we minstens tien keer gestopt zijn om oh en ah te zeggen.. We stegen van 420 m tot 810 m, maar minstens 3 maal tot het beginniveau zakkend, om uiteindelijk in Saint Gervais aan te komen op 318 m (fantastisch wat zo'n gps je kan leren !
Col de Vignères, Col de Peyermale, Col de Liourel, Col de la Fontasse, t zegt jullie en mij inderdaad helemaal niks, maar we hebben ze allemaal overwonnen vandaag.
Maar de titel van mn stukje was eigenlijk 'ontmoetingen' : We kwamen n Belgisch koppel tegen in de bergen, hij afkomstig uit Antwerpen, zij uit Vielsalm, en ja in onze gîte deze avond ontmoetten we n koppel uit Finland, dat blij was ns n woordje engels te kunnen placeren, maar de ontmoetingen die ons vandaag t meest aanspraken, waren de natuur-ontmoetingen. Te beginnen met n koekoek, die we praktisch de ganse dag hoorden, maar niet zagen, heerlijk geluid dat af en toe de stilte doorbrak. Maar toppunt van al, was n ontmoeting die amper 3 seconden duurde. De mannen, Patrick en Jean liepen n eindje voorop, midden in t bos, hoorden n geluid, maar Malou en haar gezellin zagen plots 4 herten voorbijschieten, en zoals k reeds zei, t duurde amper 3 seconden, maar Malou heeft drie kwartier lang over niks anders gesproken, zo'n indruk had deze ontmoeting op haar gemaakt. Mijn ontmoeting was minder spectaculair, n groene hagedis kruiste mn pad, en k had t geluk om er n foto van te maken... Un lézard noemen ze dat hier... Nooit gezien, 25cm lang, mooi mooi, geloof me.
Mn laatste ontmoeting van de dag was weer n 'menselijke', dat Fins koppel uit Lapland, 70 jaar zeker, had zich helemaal apart gehouden, maar toen iedereen al in bed lag, zocht hij in de keuken contact : in ons beider best Duits-Engels hebben we het 2 uur lang gehad over al wat de Camino betekende. Voor die Finse Lap of was t n Lapse Fin ? was t de 7e maal dat hij hier op weg was ! De wijsheid van de man zal ik me nog lang herinneren. Hij vertelde me ook over zn voorliefde voor de bloemen in t bos, het 'bloempje' dat wij tegenkwamen, omschreef hij haarfijn voor me, en hij noemde het 'orchis militaris', n mini-orchidee. Als we thuis zijn, zoeken we t op !
Nog één statistisch weetje : we hebben vandaag de kaap van de 200 effectief gestapte kilometers overschreden ! Het gaat ons nog altijd goed, kleine ongemakken daar spreken we zelfs niet over.... We durven al n beetje richting Toulouse kijken..
Dag 9 - dinsdag 16.04.13
Saint Gervais sur Mare - Murat sur Vèbre
24,9km - 6u40 - 30 + 10 + 25' rust
Middagtemperatuur : 21°
Vertrokken om 7u30
Aankomst om 15u15
Vooraf gezegd, geloof nooit n oud frans péke..... Bij t wachten gisterenavond aan de Mairie, vroeg zo'n péke, waar we morgen naar toe stapten, wij fier als n luis, naar Murat sur Vèbre natuurlijk.... 'etappe très facile et tranquille' was zn antwoord, maar dan in veel meer bewoordingen... 'tranquille' was t wel, we kwamen immers maar 1 auto tegen op gans ons tocht, maar 'facile' dat was 'une autre paire de manches'...
Lag t aan ons, of... maar t was de zwaarste tocht tot nu toe. Na 500m begon t klimmen, en dat duurde tot voorbij de middag, steeds door kastanjebossen, over enorm steile paadjes, de hoogtemeter van de gps bekijken durfden, neen konden we niet, zonder halt te houden,,, vertrokken op 325m hoogte, stegen we over 12km naar 920m, vergeet niet dat we daartussen in, n paar hellingen naar beneden kregen, die ons telkens n 100tal meter deden dalen... Uiteindelijk bereikten we de top van de Cap de Faulat op 1081m, stikkapot ,, Jean nog meer dan Malou, maar ja, met n voldaan gevoel, of hoe zegt men dat ook al weer? Wel wetende dat we het hoogste punt bereikt hadden van het Pré-Pyreneeën gedeelte van de weg naar Compostela ! ! !
En dan werd t zakken tot in Murat op 840m. De pijn werd overal gevoeld, in de schouders vanwege de rugzak, aan de voorkant van de dijen door t dalen, aan de voeten, aan de hielen, enfin het deed nergens 'niet pijn' ?!
We overnachten gewoonlijk in de gîte communale van t dorp waar we aankomen, en zo ook vandaag, 8 plaatsen zijn er, en we zitten er met 5, het Toulouse-koppel, n Parisien en wij. We proberen wat afwisseling te vinden voor t avondeten, gisteren aten we in de (enige) bar van t dorp, het pelgrimsmenu, voor-, hoofd- en nagerecht voor 11 de man ! We permitteerden ons wel n pastis en n flesje huiswijn, maar wel echt lekkere ! Vandaag gingen de dames boodschappen doen in de enige supermarkt (?!) en maken t eten zelf klaar : soep, noedels, champignons en braadworst, dessert zal yoghurt worden denk k....
Tijd om even stil te staan met hoe weinig (geld) er nodig is om gelukkig te zijn :
- na ons stappen en t doucheke, deden we nog n wandeling van n uur in t dorp
- ons uitgebreid diner van deze avond
- het babbelen vandaag met n zwitsers madammeke die de camino heel alleen aan t stappen is
Wat t geldelijke betreft : we betaalden voor de aankopen van t diner 24 (voor ons 4-en wel te verstaan) en daarin zat eveneens alles wat nodig is voor t eten morgenvroeg en morgenmiddag, fruit inbegrepen....
Toch nog ns even iets anders, bijna alles wat er tot nu toe verscheen op deze blog, zou er voor jullie kunnen op wijzen dat wij ook maar 'toeristen' zijn, neen, iedereen voelt zich op weg naar Compostela, n beetje pelgrim, in welke zin dat je daar ook zelf betekenis aan wilt geven. We lazen in t boekje van Luc Herbots volgende toepasselijke tekst :
Saint Guilhem-le-Désert - Saint Jean de la Blaquière
27,3 km - 6u30 - 30 + 20 +20 + 20' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u15
Wat n etappe ! t begon al goed, geen bakker in t dorpje, dus om kwart voor 8 naar t dorpsplein om bij de 'reizende bakker' n baguette te kopen.... zn camionette stond er wel, maar geen bakker te zien... Dus wij maar met het overschot van gisteren op stap, want we zouden onderweg wel wat tegenkomen.
We zijn wat tegengekomen : onze franse vrienden patrick en bernadette waren al vertrokken, en terwijl wij onze gps instelden en ons vertrekpunt op de gr653 opzochten, wuifden die ons al toe, vanop de bergflank, dat we moesten volgen, maar paniek bij ons, dat is verkeerde bergflank, want daar vertrekt de gr74 ! ... Wij ons eigen gedacht gedaan en onze eigen weg vervolgd. Zonder nieuws dus van die 2, de ganse dag..... En wat n dag : dadelijk n col omhoog, klimmen gedurende 2 uur over oneffen wegeltjes, eerder uitgedroogde bergriviertjes... 475m hoogteverschil... beulenwerk ! en dan... weer terug bergaf tot in t volgend dal.
Het vervolg was steeds gravement en dus niet légèrement vallonné (voor de kenners).. Als je dacht, aan t eind van die bocht is t gedaan, dan begon t weer opnieuw.
Dan de clou : in t dorp Arboras was er duidelijk verwarring : 2 compostela-wegen, een oude en een nieuwe, en tot overmaat van ramp gaf de gps nog n andere aan, gekozen om de GR te volgen maar na n kilometer brak de twijfel los, we zitten verkeerd ! Terug naar boven in t dorp... daar liepen we n eenzame burger tegen t lijf, die ons wist te vertellen dat de gr de nieuwe route aangaf, en die zou zelfs wat korter zijn ! Terug die weg dan maar op : half uur verloren en 2 km meer in de benen.. Dat is niks zal je zeggen, maar k kan je verzekeren dat je niet lacht, als de benen aanvoelen, als die van ons toen al... Halverwege toch al toen, en kenners hadden ons gezegd dat het 2e deel veel makkelijker was, niets was minder waar, n nieuwe col, 375m hoogteverschil en n verschrikkelijk moeilijke afdaling door de losliggende stenen.
De aankomst in St Jean de la Blaquière was bijna n blijde intocht : onze franse vrienden stonde ons op te wachten op t dorpsplein.... ze hadden na 3 uur hun vergissing ingezien, maar n behulpzaam frans dametje had hun met de auto gebracht tot op 8km van t einde.
Ze hadden al alles geregeld in de gîte en ons slapkamer klaargemaakt. k Kan u verzekeren da we blij waren,, niet alleen met t weerzien, maar om ons benene wat te kunnen uitrusten, de inspanning was immers zeer groot geweest, en daar laat k t bij, k wil immers niemand afschrikken....
In de gîte werden we opgewacht door Yamina, die de camino ook stapt, zij het in kortere stukjes, tot daar niks spectaculairs, maar de ontmoetingen op de camino zijn inderdaad zeer verrassend : Yamina is n 40-jarige Franse staatsburger, maar ze woont op St Pierre et Miquelon. Ik had er al van gehoord, maar viel toch achterover toen ze ons vertelde dat het n franse kolonie was, n voorschot groot, en dat het n eiland was dat ligt aan de Canadese kust.
t Zelfbereid avondmaal, cassoulette, werd internationaal gegeten, overgoten met n lekkere fles wijn, en nog meer woordenvloed van Yanina, die ons haar reden om de tocht te doen van naadje tot draadje uitlegde.
Dat is ook de camino, luisteren en meebabbelen met doodvreemden !
Morgen staat er n korte tocht op t programma, +- 15km.... Mag ook ns wat minder zijn ?
Dag 6 - zaterdag 13.04.13
Saint Jean de la Blaquière - Lodève
17,5 km - 4u45 - 30 + 10' rust
Vertrokken om 8u45
Aankomst om 14u30
Na de tocht van gisteren, was t eigenlijk n lachertje vandaag, 13,7 km was voorzien volgens de boekjes, maar we hebben de indruk dat t altijd wat langer uitvalt dan voorzien. Toen we rond half 3 Lodève bereikten, hadden we 17,5 km op de teller staan. Maar t was eigenlijk wel n makkelijke etappe.
Nochtans de hoogteverschillen logen er weer niet om : vertrokken op n hoogte van 165m en na 5km bereikten we de prieuré de Grandmont op 433m. We bezochten in de vlucht de mooie kapel en het klooster uit de 17e eeuw.
Daarna was het n 5-tal km wandelen op t plateau, met enorm mooie uitzichten op de omliggende Cevennes-bergen en het kunstmatige 'lac de Salagou', waarschijnlijk allemaal onbekend bij ons, maar eigenlijk wel de moeite om je vakantie door te brengen
Lastige afdaling naar Lodève toe, terug tot op 175m.
Lekker doucheke genomen in onze gîte La Mégisserie.
Lodève is n stad van zowat 8000 inwoners en vergane glorie, vroeger dus n rijke stad, waar de inwoners leefden van de wol van de schapen van Larzac, ze waren namelijk eeuwenlang de hoofdleverancier van de wol voor kledij van het Franse leger.
Kathedraal Saint Fulcran bezocht, met echt waar n pracht van een orgel en nog mooier glasramen.
Wat onszelf betreft : het gaat ons heel goed... t is erg zwaar, de rugzak maakt t nog zwaarder, maar we genieten van het uitzicht, de pittoreske dorpjes en de authentieke stadjes.
We genieten ook van de talrijke contacten, die steeds spontaan gebeuren.
t Klopt inderdaad wat men ons steeds voorhield : de speciale sfeer van de 'chemin de compostelle' is t proeven waard,
k Las net n mooi stukje :
Il n'y a pas de chemin, il faut marcher.
C'est en marchant que se fait le chemin.
Dag 7 - zondag 14.04.13
Lodève - Saint-Martin (Bousquet d'Orb)
32,2 km - 7u45 - 30 + 10 + 30' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 17u30
Lodève verlaten, zonder bewijs dat we er geweest zijn! Je moet weten dat het de gewoonte is om in iedere slaapplaats een stempel te laten zetten in je persoonlijk boekje dat bij je geloofsbrief hoort. Zo heb je n mooie herinnering van je camino, maar zo lever je ook t bewijs dat je uiteindelijk de ganse weg afgelegd hebt. Zo bewijs je eveneens in je volgende slaapplaats dat je wel degelijk de weg naar compostela aan t stappen bent, en dat je recht hebt als pelgrim op n goedkope overnachting. Bref, in Lodève was de pastoor onvindbaar, en dus zijn we maar 'zonder stempel' vertrokken.
De plannen waren deze morgen om vandaag tot in Lunas te geraken, maar ondanks alle gebel gisteren, vonden we er geen slaapplaats. Twee mogelijkheden dan : tot in Joncels gaan en 5 km korter, of naar Bousquet d'Orb en 3 km meer doen...
We hebben maar één paar schoenen, en dus hebben we die stoute schoenen maar aangetrokken... 3 km meer dus.... Is niks, zul je lachend in je zetel zeggen, maar dat is wel bijna n uur meer stappen, en ik kan je verzekeren dat hier geen meter plat is!
Enfin t is gelukt, en wat n mooi etappe weer ! Mooi weer 22° (thuis ook ns goed weer hoorde ik), de allermooiste bergwandeling die je je kunt indenken.. Mensen, onthou t voor de vakantie : in de Cevennes moet je zijn.
Enfin, we stapten nog ns samen met ons koppel uit Toulouse, en van Patrick kwam ik intussen alles te weten over - sentier caillouteux - chemin forestier - chemin de terre qui descend en larges lacets - sentier qui passe par le lit d'un torrent .....
Malou wisselde intussen recepten uit met Bernadette, konijn met pruimen klaarmaken in t frans tijdens het bergop stappen, niet min hoor... ze vergat wel effe de siroop, maar uiteindelijk was t konijntje gebakken, nu n dan met wat aangebrand frans, maar ze leert ontzettend veel bij.
Intussen stapten we Joncels en Lunas voorbij.... en daar begon t zwaarste... na t heel bos- en berggeploeter, stuurde de GR-aanduidingen ons via n omleiding minstens 1,5 km om, tot daar toe, maar om onze gîte te bereiken was er nog ns n beklimming voorzien van 15% over minstens 1 km. Ik kan je verzekeren dat t geen weesgegroetje was dat k tussen mn tanden prevelde, maar eerder n héél hoog getal, dat met milj... begon.
Maar t was de moeite waard, n prachtige gîte, met n kamer apart en n lit-jumeaux. Je moet weten dat we n ganse week sliepen in stapelbedden en met snurkende pelgrims rondom ons, en ik kan u verzekeren dat pelgrims kunnen snurken....
Een picobello badkamer, voor ons alleen, en vermits we kozen voor de full-option, schoven we aan, aan de table d'hôte... lekkere plaatselijke kost, met voor- en nagerecht, en... de wijn mocht er ook zijn. Morgen vroeg ook ns niet naar de boulangier lopen maar petit déjeuner is voorzien, k weet wel niet of t aan bed is?!
Morgen staat er weer n 25 km tocht op t programma, en volgens onze gastvrouw, één van de mooiste van gans het frans gedeelte van de via tolosana.
A propos, k heb t nog niet precies nageteld , maar k denk dat we morgen onze 200e km gaan stappen! Dus nog maar +-1450 km niet meer !
We willen eindigen vandaag met iedereen te bedanken voor de fijne reacties, langs blog, mail en andere wegen. Het is onmogelijk iedereen persoonlijk te antwoorden (vandaag waren er 32 reacties ! ! !). Daarenboven is t ook zo dat we niet iedere dag over wi-fi kunnen beschikken.
Montpellier - Montarnaud - Saint Guilhem-le-Désert
24,4 km - 5u30 - 30 + 20' rust
Vertrokken om 7u00
Aankomst om 14u15
In de Tour de France zou men zeggen, t is n étape de transition, die vandaag vertrekt uit Montpellier, wel zo was t voor ons ook.
Zoals we gisteren het binnenkomen in Montpellier per bus deden, wegens 'te gevaarlijk', zo raadde men ons ook aan de uittocht uit die stad met openbaar vervoer te doen, en zo gebeurde : opstaan om 6 uur, vlug vlug ontbijten, om 7 uur in volle uitrusting naar de Place de Comédie om de tram te nemen, die ons uit het centrum bracht, in één van de voorsteden de bus nemen, niet klassiek tot in Grabbels (voor de ingewijden) maar wel tot Montarnaud, het eigenlijke startpunt van onze volgende etappe. Je kunt dat foefelen noemen, maar veiligheid voor alles, hebben we allemaal gezegd, want ja, ook onze Franse gezellen kozen voor deze oplossing.
Wat de etappe zelf betreft, is er maar één woord : prachtig ! Gans de dag door de wijngaarden, bossen, garrigues, en de laatste 5 km langs de fenomenale 'Gorges du Hérault'. Wie ooit de Gorges du Verdon gezien heeft, weet waarvan we spreken, een wildwater rivier die kolkt tussen enorme rotspartijen (zoek t eens op, op t internet hé). En dan, subliem, de aankomst in Saint Guilhem, een prachtig Middeleeuws stadje, met als hoogtepunt, de abdij van Gellone. We hadden het geluk dat we er n mis konden bijwonen, de mooie gezangen van de (ja ja) jonge zusters klonk formidabel in deze romaanse kerk, die dateert uit de 11e eeuw.
Het zal ons dus wel vergeven zijn dat we wat kilometers pikten....
We hadden ook het geluk vandaag 3 jonge Belgische pelgrims te ontmoeten uit Waver, ze probeerden telkens te overnachten in hun tentje, en voor wie denkt dat Malou n zware rugzak heeft (had), wel, t meisje van de groep torste een rugzak van 17 kilo !
Nog n mooie ontmoeting, op t dorpsplein, na de mis zagen we n Brugs koppel en waarachtig n 84-jarige inwoner van Saint-Guilhem, die n Luikse vader en n Maaseikse moeder had... hij kon zelfs nog n klein gesprek in t Vlaams met ons doen.
Dat er met onze Franse pelgrimvrienden ook wel ns gelachen wordt, kan ik u verzekeren, vooral toen ze me betichtten van EPO-gebruik tijdens het stappen ! Bleek het te gaan om Eau -Pernod en Olives.
Allez. bedankt om de fijne reacties op ons eerste verhaaltje.... en denk eraan, als t soms wat duurt eer je ons hoort : Wi-Fi is hier niet elke dag te vinden.
Morgen wordt het n zware beklimming, heel in t begin van de wandeling, en we hopen die 25km ook weer aan te kunnen....
We weten het, we hadden gedacht om dagelijks verslag uit te brengen, maar de camino beslist daar anders over. Vandaag voor t eerst wi-fi, en dus n verslag van de eerste 3dagen
Dag 1 - maandag 08.04.13
Arles - Saint-Gilles
22,1 km - 4u52 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u30
Aankomst om 14u20
s Morgens mooi weer, maar vanaf middag lichte motregen
Mooi vertrek aan de Eglise Saint-Trophime in Arles
Via de pont Trinquetaille de Petit Rhône overgestoken, 15 km lang deze gevolgd over de dijk, en via een oude spoorweg Saint-Gilles binnengewandeld..
Logeren in de Maison du Pélerin (10 per persoon) langs de Abbatiale.
In die abdijkerk, met als patroonheilige natuurlijk, Saint-Gilles, hebben we de crypte bezocht, vrij toegankelijk voor de pelgrimgangers.
In de kerk zelf staat er n modern beeld van de heilige Jacobus.
14 plaatsen zijn er in de Maison du Pélerin. Een Frans koppel uit Toulouse, en n alleen wandelende Franse pélerin slapen met ons.
t Valt eigenlijk al niet meer op, de armoedige onverzorgde huizen in zo'n franse oude stad. Wat hebben we t toch goed, is nu al, ons besluit.
Voor morgen zou er n probleem zijn, de slaapplaats die we allemaal uitkozen in Gallargues (de enige die pélerins opvangt) is gesloten wegens verbouwingen. De Franse mevrouw belde naar n camping daar in de buurt en we gaan daar samen intrekken in n mobilhome ? ? we zullen wel zien zeker.... van opjagen daarover geen sprake, waarschijnlijk is dat de 'geest' van de camino die na één dag al heerst.
t Leert me ook al dat je toch niet alles van thuis uit kunt voorzien en regelen, maar zo zal t hier nog dikwijls gaan...... aanpassen zal steeds de boodschap zijn.
Dag 2 - dinsdag 09.04.13
St.Gilles - Gaillardes-les-Montueux
31,1 km - 7u30 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 16u30
s Morgens 10° , en vanaf middag zon' !
Prachtige natuurwandeling weer, veel bossen, mooi in bloei staande abrikozenbomen.
Ook helemaal door de wijngaarden gestapt.. t viel ons wel op dat deze Languedoc-Roussillion wijngaarden slecht onderhouden zijn (wat ons ook al van de huizen opviel).
Als we dit vergelijken met de Médoc-wijnvelden, dan zal dat ook wel wat het prijsverschil verklaren !
Qua parcours zijn we toch ook eigenlijk n beetje fier.... wij petits-belges, zoals de overige 6 franse pélerins ons noemen (we ontmoeten die 6 telkens in de gîtes s morgens en s avonds)... wel wij waren de enigen die geen problemen hadden vandaag met het parcours... zowat iedereen deed n paar wegvergissingen !, mais pas les petits belges ! Stiekem durven we dan ook nu vertellen dat we de Via Tolosana op onze wandel-gps hebben ingeladen en dus .....
Klein probleempje voor Malou : t is blaren verzorgen vanavond, maar ze kan er wel tegen...
En dus kwamen we in Gaillardes aan met wat voorsprong op de anciens, en wonder boven wonder (maar dat zal dan weer 'de french way' zijn zeker) : er was geen sprake van verbouwingen aan de gîte communal hier, en dus namen we alle 8 onze intrek in een oude school (aan 5 per persoon !).. allen samen op 1 slaapzaal.... enig nadeel.... In de prijs zat geen wi-fi.. wat zat er wel in, n stadswandeling met kerkbezoek, door n ratelende francaise.. Mn frans is eigenlijk niet zo slecht, maar ik heb heel veel 'traduction' moeten vragen, wegens 'veel te snel'
Wat opvalt, is de enorme hulpvaardigheid van de pelgrims onderling, raadgevingen over wat komen moet, uitwisseling over trajecten, overnachtingen enz...
By the way : k heb nog nooit zo lekker, zo goedkoop gegeten : malou haalde bij de plaatselijke épicier alle ingrediënten en voor 12 aten we pasta met (door Malou) gebakken tonijn (en er is nog over voor morgen !)
Enige waar ik hier niet gewoon aan raak... t is nu 21u00 als k aan t schrijven ben aan mn verhaal in de keuken, en in de slaapplaats is er al geen licht meer aan... ze slapen al allemaal... Eigenlijk niks voor mij dat pelgrimeren, want n dag duurt voor mij altijd tot middernacht.
Dag 3- woensdag 10.04.13
Gaillardes-les-Montueux - Montpellier
25,2 km - 5u30 - 40 + 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 14u30
s Morgens 10° , en vanaf middag volle bak 'zon' !
Zoals gepland eindigde de stapdag in een voorstad van Montpellier, namelijk Vendargues.. alle bronnen gaven ons immers de raad van daaruit bus en tram te nemen, teneinde het drukke verkeer in en rond Montpellier te vermijden.
We wandelen altijd onder ons 2-tjes alleen, maar hebben veel en goed contact met de Fransen, vooral met de 2 koppeltjes, we passeren mekaar onderweg telkens n ander even gaat uitrusten of eten. Het jongste koppel uit de Vogezen, is op stap tot zondag, ze doen zo elke vakantie n deel van de camino.... Het andere koppel uit Toulouse is, zoals wij, vertrokken uit Arles, en stoppen bij de doortocht aan hun huis.
Elke avond worden de verhalen uitgewisseld, tips worden gretig genoteerd.
Het feit van de dag is echter dat ons Malou ingezien heeft, dat ze wat teveel bagage bij heeft... de rugzak doet dan inderdaad erg veel pijn aan de schouders enz... Dan zijn er 3 oplossingen : n deel bagage achterlaten of weggooien (te veel waard om dit te doen natuurlijk), daarom werd er voor de derde oplossing gekozen: gauw om half zes met die 3 kilo teveel naar de post in Montpellier en t pakketje opsturen naar t thuisfront.. Hopelijk kan er zo vanaf morgen weer vlot gestapt worden.
Deze les is dus weeral geleerd.
Maar hetgeen me het meest aanstaat, is de grote solidariteit onder de pelgrims, waarschijnlijk omdat het doel van ieder hetzelfde is, en, zo laat ik me vertellen, door de (goede) geest van de camino.
"We gaan vertrekken" dat zeggen we al zo lang ! ! !
Maar nu is t zover, en we zijn er niet kwaad om.
Het aftellen duurt net ietjes te lang.
De rugzakken staan al 3 weken klaar, al 6 keer gewogen en herwogen. Uitgetest hebben we onze wandelschoenen, getraind met en zonder rugzakken. Het weer zat ons de laatste weken niet echt mee. (Zie maar eens naar de foto van ons stappen op palmzondag in Voeren ! Dat brengt ons ook op n woordje van dank voor allen, die de afgelopen maanden ons steunden in de voorbereiding en ons verder blijven steunen :
- zij die ons urenlang vertelden over de ervaringen van hun talrijke Compostela-tochten en ons als t ware camino-voorlichting gaven... aan ons om t in de praktijk om te zetten.
- hij die enorm veel geduld met ons had, om ons wegwijs te maken met de wandel-gps
- zij die ons vergezelden op onze trainings-wandelingen, en daarbij zorgden voor enkele pracht-parcoursen
- zij die ervoor gaan zorgen dat het thuis, op praktisch gebied, in orde zal blijven
- zij die ervoor zullen zorgen, dat het papierenwerk op t thuisfront in orde blijft
- zij die voor t luchthaven-transport zorgen
- zij die ons steun(d)en in gedachten en ons aanmoedig(d)en Bedankt, en tot op de Camino
Dat we samen dit avontuur aangaan, heeft heel veel (bijna alles!) te maken met de ervaring die Malou de 2 afgelopen jaren mocht opdoen samen met een groepje Femma-vrouwen uit Nerem, onder leiding van Riet Van Cleuvenbergen.
Op vrijdag 22 maart 2013, willen deze dames via een dia-voorstelling, iedereen laten meegenieten van hun 'Camino' van vorig jaar. (zie uitnodiging en details in bijlage)
Dat wij het niet alleen zijn die naar Compostela gaan, zal wel algemeen bekend zijn.
Op dit ogenblik zijn er ongeveer 200 Vlamingen, die aangekondigd hebben dat ze in de loop van 2013 de tocht zullen aanvangen, vanuit verschillende locaties, zowel te voet als met de fiets.
We weten nu ook al dat een tiental andere Tongenaren naar Compostela trekken :
Te voet :
Vanuit Burgos tot Astorga (+-250km 11 stapdagen)
Riet Van Cleuvenbergen, Denise Marneffe, Myriam Jacobs, Edith Vandelaer
Vertrek op 8 juni
Te voet :
Vanuit Sarria tot Santiago de Compostela (+-120km 7 stapdagen)
Godelieve Baerten en Yvette Clerinx
Vertrek op 4 juni
Te voet :
Vanuit Leon tot Santiago de Compostela (+-330km 16 stapdagen)
Guy Collas en Diane Lesire
Vertrek op 9 mei
Per fiets : Vanuit Tongeren (heen en terug) (+-4800 km)
Jef Colson en Louis Schoefs
Vertrek op 1 mei terugkomst begin juni
We wensen deze Tongenaren nu reeds n "buen camino" toe .
De pelgrimroutes (Camino in t Spaans) naar Santiago de Compostela zijn de routes naar het graf van de apostel Jacobus in het gelijknamige stadje in Spanje.
Er vertrekken vanuit alle hoeken van Europa routes naar Compostela. Het overal terugkerend symbool dat als wegaanduiding gebruikt wordt is allicht bekend.
Wij kozen voor de Via Tolosana, die zijn naam ontleent aan de stad Toulouse, maar begint in Arles. Hier verzamelden zich destijds de pelgrims uit de Provence en Italië. Arles was in omgekeerde richting ook een knooppunt voor de Spaanse en Franse pelgrims naar Rome.
Vermits we houden van avontuurlijk stappen, en vermits we fan geworden zijn van de Provence en Italië vonden we het een uitdaging om vanuit het, voor ons, Vlamingen, eerder ongewone Arles te vertrekken. Vanuit Vlaanderen kun je de tocht natuurlijk ook doen, maar het wispelturige klimaat in onze contreien en richting Pyreneeën deden ons kiezen voor n hopelijk gunstiger stap-weertje vanuit de Camargue naar de Pyreneeën.
De Via Tolosana vertrekt dus vanuit Arles zo via Montpellier, Toulouse, Auch, en Oloron, om de Pyreneeën te bereiken, die we oversteken via de Col du Somport. Aan de andere kant ligt dan Spanje, waar we verder stappen via Jaca, om het eindpunt van de Via Tolosana in Puente la Reina hopelijk te bereiken, na +- 950 km en +- 38 stapdagen
Puente la Reina is het grote knooppunt waar de Via Tolosana aansluit op de klassieke Camino Francés, daar zullen we nog +-735 km voor de boeg hebben tot in Santiago de Compostela.? Onze totale tocht hopen we te beëindigen in +-72 dagen.
Inderdaad definitef groen licht aan onszelf gegeven. De heenvlucht is geboekt. We twijfelden lang tussen TGV en vliegtuig. t Is dan uiteindelijk toch maar Ryanair geworden. Vertrek in Charleroi op zondag 7 april 2013 om 14u50 We vliegen tot Nimes, vanwaar we door'treinen' naar Arles in het departement Bouches-du-Rhône (regio Provence-Alpes-Côte d'Azur) Als we Camargue zeggen, zal t iedereen wel bekender in de oren klinken. Arles is inderdaad de poort van de Camargue. Vakantiegangers kennen Arles waarschijnlijk beter als buurgemeente van Saintes-Marie-de-la-Mer. Arles ligt aan de Rhône, juist op het punt waar de delta begint (voor wie nog wat overgehouden heeft van zn aardijkskunde-lessen)
Vooreerst welkom aan iedereen die het de moeite vindt ons te volgen op onze tocht (die we momenteel plannen) van Arles naar Santiago de Compostela. Voor zover het ons mogelijk zal zijn, zullen we proberen jullie op de hoogte te houden van ons lief en leed ! Onze voorbereiding is in ieder geval gestart op 29.09.2012. Onze tocht hopen we te doen vanaf april 2013
COMPOSTELA 2013
De pelgrimroutes (Camino in t Spaans) naar Santiago de Compostela zijn de routes naar het graf van de apostel Jacobus in het gelijknamige stadje in Spanje.
Inderdaad definitef groen licht aan onszelf gegeven.
Vooreerst welkom aan iedereen die het de moeite vindt ons te volgen op onze tocht (die we momenteel plannen) van Arles naar Santiago de Compostela.
