Wat zich aankondigde als n makkie, want de bergen waren achter de rug, bleek toch in de kuiten te blijven hangen.... Het weer speelde ook weer n grote rol, s morgens leek het erop dat het n mooie zonnige dag ging worden, maar namiddag moesten we zowaar weer de regenkledij aandoen, en de rugzakken beschermen tegen de regen, en alsof dat nog niet genoeg was, kwam er nog ns hagel bovenop ! Zeuren doen we er niet om, maar t vreet toch wat aan ons, t wordt dan ook stiller als t moeilijk wordt. Er wordt minder gelachen en gesproken. En inderdaad, t was ook eentoniger dan de vorige dagen : van in t vertrek bossen, maar dan zoals bij ons, bergriviertjes bijna niet meer te bespeuren.. En voor de eerste keer eens n grote stad te voet doortrekken, Castres, de stad waar de meeste jongeren uit uren in de omtrek gaan werken in de industrie, net als in Montpellier.
Castres is vooral bekend als geboorteplaats van Jean Jaurès (1859), voorvechter, grondlegger van het socialisme in Frankrijk. Kunstkenners weten zeker dat er daar ook n museum is van de bekende Spaanse schilder Goya... Ons Zwitserse Wcompostela-stapster, ging één dag in Castres blijven, enkel en alleen voor Goya ! Spijtig genoeg hadden wijzelf geen tijd om er n bezoek aan te brengen. Wat we wel zagen waren de huizen langs de Agout waar vroeger de stoffen-ververijen gevestigd waren... die huizen t deden me terugdenken aan Firenze....
Voor de rest was t stappen door de voorsteden van Castres, monotoon eigenlijk.
Daarna kwam er weer n mooi stukje door Gods wijde natuur, om Viviers-les-Montagnes te bereiken. We vonden er echter geen slaapplaats vooraf, en moesten uitwijken (+- 1km van de Compostela-route) naar t onooglijk gehucht, Les Bessous, waar we onderdak vonden op de boerderij van de familie Boutonnier. Een pracht van een oude gîte, waar we sliepen in oma's bed, een keuken, ingericht zoals in de jaren 40, aangevuld met wat moderne elektrische apparaten (Malou kan je daar alles over vertellen!). Het eten werd door de boerin voorbereid en moest afgewerkt worden door onszelf : vooraf kippenbouillon (van haar eigen kippen), dan aardappelen met look (of was t andersom?) en boerensaucis, dessert was gewoonweg, hun eigen appelen (voorzeker oogst van vorig jaar!). We kunnen het niet genoeg onderstrepen, wat kan n mens toch gauw zonder al die luxe van thuis!
Het dorpje zelf konden we jammer genoeg niet gaan bezoeken wegens de afstand, maar t deed ons plezier wat face-time-bezoek uit onverwachte hoek te krijgen.
Wat het stappen betreft : het gaat ons tot nu toe zeer goed af, we geraken ook stilaan gewoon aan de rugzak. Toekomstige compostela-gangers, besteed hier genoeg aandacht aan a.u.b. let vooral op gewicht, juiste manier van vullen.... Train zeker ook ns met volle rugzak...
En voor de gps-fanaten, dit zijn onze coördinaten voor vanavond :
N : 43,5532
O : 02,19651
We hebben intussen 326 km op de teller, en nog steeds één dag voorsprong op onze planning.
Het werd een heel gemakkelijk tocht, geen ziel te zien gans de dag, want het ganse traject liep door de bossen. Mistig vanaf de eerste kilometer, werd het steeds grauwer, tot we zelfs rond 11u voor t eerst op onze tocht onze regenjas moesten aantrekken, en de beschermingshoes over de rugzak moesten trekken.
Van dan af werd het eerder 'une marche forcée' om zo snel mogelijk Anglés te bereiken. Veel in gedachten bij de vrienden thuis, vooral Malou.....
Maar wat we vooraf te zien kregen in t bos.... Om ons op te warmen kruiste een stevige haas onze weg, niks speciaals zal men zeggen, maar t doorbrak de rust en stilte, gans de tijd klonk in mn hoofd immers 'the sound of silence'.... de haas bekeek ons als n onwijs en vluchtte heel slim t struikgewas in, hij had waarschijnlijk Malou enkele dagen geleden over 'konijn met pruimen' bezig gehoord. We waren er nog niet over uitgepraat of we kregen de mooiste ontmoeting sinds we hier in de Hérault/Tarn rondliepen : zowaar n vos (!) stond op 10 meter voor ons, hij was nog meer verbaasd dan wij. We hebben misschien nog niet veel gezien in ons leven, maar n vos in t wild, dat was wel degelijk voor t eerst. We konden hem nakijken op zn vlucht over een open plek in t bos, hij gunde ons precies t geluk om hem wat langer te zien. t Deed ons, en onze metgezellen onmiddellijk aan onze jeugd (hebben jullie dat ook moeten leren in de tijd?) en Jean de la Fontaine denken : le Corbeau et le Renard :
Maître corbeau sur un arbre perché,
tenait en son bec un fromage,
Maître renard par l'odeur alleché
lui tint à peu près ce language...............
De rest lukt voor ons niet meer, maar hopelijk weet iemand het nog voor ons te vinden, k ben ns benieuwd.
Een fijne verrassing was eveneens dat we rond de klok van 12 midden in t bos een jagershut tegenkwamen, die ter beschikking stond van ieder die t nodig had, deur niet op slot, tafel en zes stoelen, ideaal voor de pick-nick in dit miezerig weertje.
We stapten verder in gestrekte draf en zagen bij aankomst dat we 20 km gestapt hadden, eigenlijk met de vingers in de neus deze keer. We realiseerden ons plots dat we (vergelijkend) van aan de voet van Ambiorix (Tongeren) tot op t Vrijthof (Maastricht) waren gestapt......
Bij aankomst in Anglés waren we te vroeg, de Mairie ging pas open om 2uur, dus was een heerlijke tas 'café allongé in de enige bar van t dorp erg welkom.
De gîte communale viel ook weer mee, proper, alles voorhanden om warm eten te bereiden. Boodschappen bij de plaatselijk épicier gedaan, en we eten purée met porei en alaska-polak à la bordelaise, vooraf natuurlijk witloofsalade.... om vingers en duimen af te likken, alleen de wijn paste er deze keer niet bij, want het werd 'maar' Malbec Démon noir 2011, kenners weten immers dat die eigenlijk alleen maar bij gegrild vlees. Maar we zijn echt niet kieskeurig op dat gebied !
Dag 12 - vrijdag 19.04.13
Anglés - Boissezon
21,5km - 4u30 - 30'rust
Middagtemperatuur : 8° - maar in t bos : kil
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 13u15
Wat n simpele tocht moest worden, werd uiteindelijk n helse tocht...
Vertrokken op 700m hoogte in de mist, wetende dat we straks in Boissezon op 285m zouden aankomen, hadden we goede hoop dat de mist wel zou optrekken! Niets was echter minder waar, rond 10u begon het te motregenen, dus n eerste stop om een regenjas en hoed op te zetten, en n waterdichte overtrek over de rugzak..... en om 11u begon het zowaar echt te regenen, tijd om de rugzak af te zetten en de ponchos aan te doen, n hele onderneming, vooral voor n onhandige Harry zoals Jean....
Er werd weinig gelachen, die laatste 10km, ijzig koud werd het, de ellende droop letterlijk van ons af. De kilte van het bos, de modder die zich begon te vormen, de wind, de natte voeten..... t werkte op het gemoed, gesproken werd er amper... t duurde ineens allemaal zoveel langer.... daarbij kwam nog dat Bernadette ten val kwam, en naar ons aller goesting te lang bleef liggen, maar gelukkig niks ergs...
Drijfnat arriveerden we in Boissezon, maar onze gemiddelde snelheid per km, had nog nooit zo hoog gelegen, kwestie van doorstappen, nergens naar kijken (je kon trouwens ook niks zien), geen halt houden om te eten....
Wat waren we blij dat we in de enige café, enige restaurant en tevens épicier van t dorp terecht konden om een hete choco te drinken.... Om 2u 'inchecken' in de gîte, en wat bleek.... Ondanks het feit dat we in n boerengat zaten, was t n supermoderne gîte, mooie keuken, en wat voor ons zeer van belang was, er stond een wasmachine en wat nog voornamer was, ook een droogkast ! ! Alle nat geworden spullen, en ook de vuil geworden spullen (voor mij waren die eigenlijk nog helemaal niet vuil !) werden gewassen, en dan in de droogkast geduwd...... maar ramp o ramp, die was defect ! dus zaten we opgescheept met 'niet gedroogde' boel.... dus maar inventief geweest, wasdraad gaan halen (pikken) bij de buren en alles opgehangen in de slaapkamer... wat n zicht (k mag er geen foto van trekken!), hopelijk zal morgenvroeg alles droog zijn?!
Tot slot gingen we inkopen doen bij die 'épicier'... Ons avondmaal : ajuinsoep en spaghetti, als dessert weer gezonde natuuryoghurt met honing, geen wijn vandaag. Mensen, wat kan men met weinig tevreden zijn.... O ja, en t is eigenlijk ook n beetje feest, want hier staat n senseo-machine, en van de gîte-verantwoordelijke kregen we ieder één 'padje'... de vraag is of we nu al die senseo drinken of wachten tot morgenvroeg?
Mooie etappe, niet te zwaar, maar toch tamelijke hoogteverschillen, we stegen en daalden toch weer meer dan 500m.
Bijna het volledige parcours weer in de bossen, goed beschermd tegen de steeds heter schijnende zon. We geraken stilaan wel gewoon om ons stap-ritme van 4 km per uur (=15' per km) aan te houden, op deze parcoursen nochtans niet makkelijk.
Weinig pelgrims gezien vandaag onderweg, lange gesprekken met onze medestappers uit Toulouse dus. A propos, k viel bijna achterover van de goedkope prijzen op gsm-gebied hier : onbeperkt bellen en sms'en in t binnenland. Hou je vast, voor n forfait van 2 per maand. Wil er iemand in België dat ns gaan vertellen aan Proximus, Mobistar en C°? Ze kunnen zich bevragen bij het franse merk 'Free'
Elektriciteitsverbruik per jaar : 800 en dan zeiden ze er gauw wel nog bij dat ze wel verwarming op elektriciteit hebben!!! Wil er ns iemand in België.........
Maar dit terzijde ....
We beginnen op stapgebied verwonderd te geraken van onszelf. Net zoals bij t marathonlopen wordt ook dit lange-afstand-stappen voor 70% in t koppeke gedaan. Na 10 km, de voormiddag laat ons zeggen, loopt t eigenlijk zoals n fluitje van n cent, maar namiddag, zo vanaf 17 à 18 km is t op de tanden bijten tot het einde, en is t n trip van 30 km, dan zijn die tanden zwaar aan t slijten!
Maar als t moeilijk wordt in dat koppeke, dan doen we maar zoals in onze verre jeugd, we tellen de voorbijrijdende auto's, maar natuurlijk geen enkele hier.... Maar wat ik wel telde waren de bergriviertjes, die we in de loop van de dag tegenkwamen, niet minder dan 35, en geloof me, ik heb er gegarandeerd enkele niet gezien.
Al die bergriviertjes monden dan op hun beurt ofwel in n bergmeer of hetzij in de Hérault, die uitmondt in de Middellandse Zee of in de Tarn, die t water afvoert via de Garonne naar de Atlantische Oceaan.
Eén van de bergmeren die we vandaag urenlang onder ons zagen doorschuiven, en langs op stapten was 'le lac du Laouzas' onbekend voor ons, maar prachtig van vorm en zéér visrijk, naar t schijnt.
We zijn uiteindelijk in Salvetat beland, n pittoresk dorpje, in het departement Hérault, arrondissement Béziers (voor de ingewijden) en zoals de 2 vorige dorpen ook weer gelegen aan n rivier, de Agout. Salvetat is gesticht door Compostela-pelgrims, het is n labyrint van smalle steegjes, trappen en overdekte passages. Ondenkbaar in onze normen. In heel Frankrijk is t bekend om zijn bronwater, dat verkocht wordt onder de naam 'eau petillante de Salvetat' zeer verfrissend !
We logeren vandaag in de gîte communale Saint-Jacques, prijs 10 per persoon. Ons avondeten werd weer in gemeenschap bereid, voorgerecht salade van witloof en tomaten met vinaigrette-saus, dan wortelen en erwten met kalkoenlapje met frans brood, en we permitteerden (?) ons nog n yoghurtje natuur met honing als dessert. Alleen de prijs van de fles wijn herinner k me nog 1,80, en ja, hij was lekker, en t was geen bordeaux.
Vandaag face-timeden we, als moderne mensen met onze kinderen en kleinkinderen, en ja, k zag n traan (van blijdschap) in de ogen van Malou.
Morgen wordt het een tocht van +- 20 km tot in Anglès, en we zien er naar uit !
Saint-Martin (Bousquet d'Orb) - Saint Gervais sur Mare
26,6 km - 6u55 - 30 + 20 + 30' rust
Middagtemperatuur : 22°
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u30
Gisteren deden we 3 km meer dan voorzien, dus vandaag lekker 3 km minder, en dat waren dan ook nog net die zware van gisteren op t einde. Maar om te beginnen hadden we ons ook nog eens laten verwennen met een ontbijt in de chambre d'hôte, eenvoudig, baguette geroosterd met confituur van mirabellen en pastek, alleen al de babbel met onze gastvrouw deed t feestelijker lijken...
Op stap, voor wat een van de mooiste etappes moest worden, en inderdaad, van in t begin, n enorme klim om 'u' tegen te zeggen, door bosrijk gebied, kastanjebomen overal... de vergezichten die we hadden, telkens we de top van n col bereikten, zijn onbeschrijflijk... Ik denk dat we minstens tien keer gestopt zijn om oh en ah te zeggen.. We stegen van 420 m tot 810 m, maar minstens 3 maal tot het beginniveau zakkend, om uiteindelijk in Saint Gervais aan te komen op 318 m (fantastisch wat zo'n gps je kan leren !
Col de Vignères, Col de Peyermale, Col de Liourel, Col de la Fontasse, t zegt jullie en mij inderdaad helemaal niks, maar we hebben ze allemaal overwonnen vandaag.
Maar de titel van mn stukje was eigenlijk 'ontmoetingen' : We kwamen n Belgisch koppel tegen in de bergen, hij afkomstig uit Antwerpen, zij uit Vielsalm, en ja in onze gîte deze avond ontmoetten we n koppel uit Finland, dat blij was ns n woordje engels te kunnen placeren, maar de ontmoetingen die ons vandaag t meest aanspraken, waren de natuur-ontmoetingen. Te beginnen met n koekoek, die we praktisch de ganse dag hoorden, maar niet zagen, heerlijk geluid dat af en toe de stilte doorbrak. Maar toppunt van al, was n ontmoeting die amper 3 seconden duurde. De mannen, Patrick en Jean liepen n eindje voorop, midden in t bos, hoorden n geluid, maar Malou en haar gezellin zagen plots 4 herten voorbijschieten, en zoals k reeds zei, t duurde amper 3 seconden, maar Malou heeft drie kwartier lang over niks anders gesproken, zo'n indruk had deze ontmoeting op haar gemaakt. Mijn ontmoeting was minder spectaculair, n groene hagedis kruiste mn pad, en k had t geluk om er n foto van te maken... Un lézard noemen ze dat hier... Nooit gezien, 25cm lang, mooi mooi, geloof me.
Mn laatste ontmoeting van de dag was weer n 'menselijke', dat Fins koppel uit Lapland, 70 jaar zeker, had zich helemaal apart gehouden, maar toen iedereen al in bed lag, zocht hij in de keuken contact : in ons beider best Duits-Engels hebben we het 2 uur lang gehad over al wat de Camino betekende. Voor die Finse Lap of was t n Lapse Fin ? was t de 7e maal dat hij hier op weg was ! De wijsheid van de man zal ik me nog lang herinneren. Hij vertelde me ook over zn voorliefde voor de bloemen in t bos, het 'bloempje' dat wij tegenkwamen, omschreef hij haarfijn voor me, en hij noemde het 'orchis militaris', n mini-orchidee. Als we thuis zijn, zoeken we t op !
Nog één statistisch weetje : we hebben vandaag de kaap van de 200 effectief gestapte kilometers overschreden ! Het gaat ons nog altijd goed, kleine ongemakken daar spreken we zelfs niet over.... We durven al n beetje richting Toulouse kijken..
Dag 9 - dinsdag 16.04.13
Saint Gervais sur Mare - Murat sur Vèbre
24,9km - 6u40 - 30 + 10 + 25' rust
Middagtemperatuur : 21°
Vertrokken om 7u30
Aankomst om 15u15
Vooraf gezegd, geloof nooit n oud frans péke..... Bij t wachten gisterenavond aan de Mairie, vroeg zo'n péke, waar we morgen naar toe stapten, wij fier als n luis, naar Murat sur Vèbre natuurlijk.... 'etappe très facile et tranquille' was zn antwoord, maar dan in veel meer bewoordingen... 'tranquille' was t wel, we kwamen immers maar 1 auto tegen op gans ons tocht, maar 'facile' dat was 'une autre paire de manches'...
Lag t aan ons, of... maar t was de zwaarste tocht tot nu toe. Na 500m begon t klimmen, en dat duurde tot voorbij de middag, steeds door kastanjebossen, over enorm steile paadjes, de hoogtemeter van de gps bekijken durfden, neen konden we niet, zonder halt te houden,,, vertrokken op 325m hoogte, stegen we over 12km naar 920m, vergeet niet dat we daartussen in, n paar hellingen naar beneden kregen, die ons telkens n 100tal meter deden dalen... Uiteindelijk bereikten we de top van de Cap de Faulat op 1081m, stikkapot ,, Jean nog meer dan Malou, maar ja, met n voldaan gevoel, of hoe zegt men dat ook al weer? Wel wetende dat we het hoogste punt bereikt hadden van het Pré-Pyreneeën gedeelte van de weg naar Compostela ! ! !
En dan werd t zakken tot in Murat op 840m. De pijn werd overal gevoeld, in de schouders vanwege de rugzak, aan de voorkant van de dijen door t dalen, aan de voeten, aan de hielen, enfin het deed nergens 'niet pijn' ?!
We overnachten gewoonlijk in de gîte communale van t dorp waar we aankomen, en zo ook vandaag, 8 plaatsen zijn er, en we zitten er met 5, het Toulouse-koppel, n Parisien en wij. We proberen wat afwisseling te vinden voor t avondeten, gisteren aten we in de (enige) bar van t dorp, het pelgrimsmenu, voor-, hoofd- en nagerecht voor 11 de man ! We permitteerden ons wel n pastis en n flesje huiswijn, maar wel echt lekkere ! Vandaag gingen de dames boodschappen doen in de enige supermarkt (?!) en maken t eten zelf klaar : soep, noedels, champignons en braadworst, dessert zal yoghurt worden denk k....
Tijd om even stil te staan met hoe weinig (geld) er nodig is om gelukkig te zijn :
- na ons stappen en t doucheke, deden we nog n wandeling van n uur in t dorp
- ons uitgebreid diner van deze avond
- het babbelen vandaag met n zwitsers madammeke die de camino heel alleen aan t stappen is
Wat t geldelijke betreft : we betaalden voor de aankopen van t diner 24 (voor ons 4-en wel te verstaan) en daarin zat eveneens alles wat nodig is voor t eten morgenvroeg en morgenmiddag, fruit inbegrepen....
Toch nog ns even iets anders, bijna alles wat er tot nu toe verscheen op deze blog, zou er voor jullie kunnen op wijzen dat wij ook maar 'toeristen' zijn, neen, iedereen voelt zich op weg naar Compostela, n beetje pelgrim, in welke zin dat je daar ook zelf betekenis aan wilt geven. We lazen in t boekje van Luc Herbots volgende toepasselijke tekst :
COMPOSTELA 2013
