t Kondigde zich niet goed aan vanmorgen.... donkere dreigende wolken boven de 2 meren waartussen onze gîte lag... t zou niet droog blijven, dat zag je zo, maar dat t zó ellendig ging worden, dat hadden we nooit gedacht.
Om kwart voor 8 al namen we afscheid van onze mede-pelgrims, de Hagenaar zullen we waarschijnlijk niet meer terugzien, hij zou wat kortere etappes doen tot aan de Somport. De 3 overige koppels vertrokken bijna gelijktijdig. Wat n gewone tocht doorheen groene velden maïs en ik denk tarwe moest worden, werd bijna n helletocht.
Maïs en graan, zeggen we, dus denken we aan Haspengouw, maar dan t echt Vochtige Haspengouw, identiek hier, de vettige leemgrond.... maakt ook dat het stappen over de 'aarden' wegen verschrikkelijk zwaar gemaakt werd door de regen. Herinner je je t nog dat je over een vers omgeploegde akker, in de regen liep, en dat je schoenen, loodzwaar werden door de zware natte leemgrond, wel, zo was t, maar dan kilometers- en urenlang... Soms blij dat er ns een natte graszone kwam waar de schoenen konden afgeveegd worden....
Maar genoeg over onze ellende, de velden waren hier mooi en zeer uitgestrekt... als t begrip 'ne dikke boer' recht evenredig is met de hectaren grond die hij bewerkt, dan zijn t hier allemaal obesitas-boeren, en dan overdrijf ik niet eens. Die velden strekken zich ook uit over verschillende heuvels en dalen, hetgeen overkomt als prachtige groene golven.
Het enige 'fotografeerbaar' onderweg, was een eeuwenoude gemeenschappelijk broodoven, op n marktpleintje in Monferran-Savès, helemaal in metselwerk, zelfs het dak, dat in zn geheel dienst deed als schouw.
In Giscaro, na 16km, en rond het middaguur, gingen we picknicken, in open lucht, en dus in de regen. Het Belgische en het Franse koppel trokken voorbij, maar het jonge koppeltje uit Litouwen kwam wel bij ons zitten, en daar werd 'gemeenschappelijk' gegeten, zij hadden boerenpaté en kaas teveel, en wij hadden olijven en kerstomaten om te delen.... k Verzeker jullie dat we alle vier genoten.....
Dat niet alleen het weer en de modder ons parten speelde, maar ook onze gîte, daar maakten we ons haast kwaad over. Afgemat naderden we Gimont, zagen de watertoren, bleven de GR volgen, kwamen na een enorme bocht in het stadscentrum na 4 km. Daar vroegen we aan de dorpsoudsten waar de gïte Ecuries de Charlas lag, en tot onze grote ergernis lag deze in de buurt van die watertoren... Verdomd, 4 km teveel, en voor niks gestapt. Die manège bood ons onderdak, en niet veel meer, voor 10 per kop .. Doucheke, kleren en schoenen ontmodderd, wifi geïnstalleerd en..... dan besloot ons Malou dat we terug naar t stadscentrum zouden gaan voor inkopen, t was immers zaterdag, en morgen zou alles gesloten zijn. t Gaf ons ook de kans het pronkstuk van Gimont ns van naderbij te bekijken, op de marktplaats staat n unieke hall, helemaal in eik, en het unieke ervan is dat de Route Nationale 124 er onder door rijdt, helemaal uitgesloten in onze gedachtengang. Maar uiteindelijk hadden we nog n 8-tal km extra in de benen, maar t was wel de moeite, want ons zaterdagavond-menu bestond uit : brandade morue - tomate farcie en cordon bleu - roquefort en appelflap als dessert (totale kostprijs : 16,39, voor ons 2-en) - rode wijn gratis geleverd door de gîte-madam !
Vandaag de kilometersom gemaakt : we zitten aan 500,4 km en nog steeds één dag voorsprong op ons oorspronkelijk schema.
Morgentemperatuur : 12° - zonnig - middag 10° mistig en later regen !
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 15u15
t Schoon liedje was uit, rustdag voorbij, en eigenlijk waren we er niet kwaad om, het ritme terugvinden, daar hadden we de eerste 2 uur voor nodig.
Onze Toulouse-vrienden reden ons, tot buiten het drukke verkeer, en zetten ons af in Pibrac, aan de église Sainte Germaine, heel rare, enorme kerk, in neo-byzantijnse stijl.
Het afscheid was moeilijk, er vielen vrouwen- en mannentranen.... menselijk wel, want onze verhalen zeggen niet alles, we maakten ook moeilijke momenten mee, onderweg, en de steun die je dan aan mekaar hebt........
De weg naar L'Isle-Jourdain, die we kozen was niet de gemakkelijkste, want die liep, via gewone kleine wegen, maar we kozen om door la forêt de Bauconne te trekken... 20 km lang niks dan bos, waarvan we de eerste 5 werkelijk niets tegen mekaar zegden, voor t eerst waren we 'alleen' aan t stappen, elk terugdenkend aan de afgelopen tijd.....
Op die 20km kwamen we slecht één enkel iemand tegen, ze kwam ons groeten aan onze pick-nick tafel, en ons 'un bon chemin' wensen, dat oude dametje dat moederziel alleen met haar hond in t bos wandelde.
Even panikeerden we, dachten de weg kwijt te zijn, omdat de balissage nogal gebrekkig was, maar, zoals steeds tot nu toe, 'op de weg' lost zich alles op.
Voor het eerst stapten we ook in het département 32 Gers, en zoek t ns op, op de kaart, raar maar waar, de Gers heeft de vorm van n St.Jacobsschelp !
Le forêt de Bouconne (2500 ha) leerde ons onze neus te gebruiken, eiken, dennen, kastanjebomen, ze hebben inderdaad allemaal n verschillende geur !
De laatste 7 à 8 km waren niet de meest aangename.... Regen op ons lijf, t is te zeggen op de nieuw capes, die we gisteren nog vlug in de Decatlon zijn gaan kopen, die van ons, overblijfsels van de marathons van Rotterdam en Parijs, hadden het enkele dagen geleden al begeven...
Bij t binnenkomen van L'Isle Jourdain, zijn we de inkopen gaan doen voor t avondeten, en voor morgenvroeg. Malou vond in de gîte hier, tussen 2 meren, waarachtig n stoomketel, en lekkere soep dat ze kookte, de overige pelgrims genoten mee! Voorgerecht was witloof met vinaigrette saus en hardgekookt ei, spaghetti met verse groenten was de maagvuller, en fraises gariguettes (de plaatselijke aardbeien) was ons lekker dessert.... In ruil voor de soep, kregen we van n Hagenaar n glaasje rode wijn aangeboden (Madiran 2009 afkomstig uit de Gascogne-streek = Gers)
We zitten hier met 9 in de gîte : ons Belgisch koppel uit Vielsalm, n Nederlander dus, n Frans koppel, en, hou je vast, n jong koppel uit Litouwen, en wij 2)
Vanavond hebben we ons wat beziggehouden om logis te vinden, en we zijn gerust, tot en met woensdag hebben we vastgelegd en gereserveerd.
Tijd en eigenlijk ook de goesting om rond te wandelen in stadje ontbreekt ons, maar naar t schijnt zou t n goed bewaarde Middeleeuwse site zijn.... morgen bij t opstappen, zullen we proberen er wat van op te pikken.
De weersvoorspellingen hier zijn ook niet al te gunstig.... Regen voorspeld voor de volgende dagen... we steken het ons echter (nog niet) in onze kop
Gisteren eindigde onze tocht op de plaats waar la Rigole in de Canal du Midi uitmondde, onze gîte lag werkelijk op de meest onherbergzame plaats die je je kan indenken, en net zoals bij t aankomen, maakten we n akkoord met de uitbaatster, die ons met de auto terug afzette aan de GR653, vertrekpunt van de nieuwe etappe.
We dwongen dit ritje o.a. af door onze interesse te laten blijken in de wijze waarop zij groene asperges en aardbeien kweekte voor de groothandel.
Canal du Midi zou gans de dag onze begeleider zijn, kilometers lang langs de boorden van dit kanaal, dat tot beschermd erfgoed in Frankrijk verheven is. Nutteloos geworden eigenlijk op economisch gebied, enkel nog plezierbootjes die snel van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee willen oversteken, ipv langs Gibraltar te varen. Woonboten, à la Amsterdam, zagen we ook nog. Maar alles wordt in stand gehouden, alle sluizen zijn elektronisch bediend.
Het feit dat we direct langs t Canal du Midi vertrokken, maakte dat we niks te eten hadden voor onderweg, maar geen erg, op de Chemin de Compostelle lost zich altijd alles op : schoonzus Paulette van Toulousien Patrick, woont op 2 km van le Canal, werd gebeld, en zie, na 10km stond ze er, ons op te wachten met koffie, brood, eieren, radijsjes, avocado's, peren, kiwis, en lekkere zelfgebakken koek. Toen we vroegen wat onze schuld was, haalde ze n omslagje uit met de 'rekening', en daarop stond het volgende te lezen
Par vents et marées
Par monts et vallées
Vous arrivez au bout du chemin
Avec le courage du pélerin
Certains vous ont offert l'hospitalité
Je peux vous offrir la pitance
J'admire votre courage et votre détermiation
Bravo à tous
(Pitance verstond k eerst niet, maar duidde erop dat ze ons 'te eten' bracht)
t Ontroerde ons...... onze dank was dan ook navenant.
De babbel tussen broer en schoonzus was onbegrijpelijk koeterwaals voor mij, Occitan, noemden zij het, n mengeling van Spaans en Frans en dan nog met t accent du Midi. Alleen al dat accent du Midi is zo grappig, mn stapgenoot Patrick probeert zich verstaanbaar te maken, maar bij ieder woord voegt hij bijna een 'ng' aan t einde toe : bien wordt bieng... Le vent wordt le veng.... Allemaal tamelijk 'ambetang' als hij dan nog ns snel spreekt daarbij. Gisteren nog moest k n t paar keer hervragen toen hij me in de verte wees naar het voorgebergte (les contrevents) van de Pyreneeën en de besneeuwde bergtoppen zelf, die we zagen, meer dan 250km in vogelvlucht ver !
We naderen inderdaad die Pyreneeën, nog minder dan 350km, en de Col du Somport ligt op ons te wachten.
Morgen wordt het n opgesplitste dag : n 15-tal kilometer stappen, dan metro en bus om Toulouse te doorkruisen (te gevaarlijk te voet met rugzak), om daarna al weer, stappend, het huis van Bernadette en Patrick te bereiken. Die bieden ons het verblijf in hun woning aan ipv te overnachten in n gîte. Ze willen ons de dag daarna ook daar houden, om ons Toulouse te laten zien, en ik denk dat we hun grote oneer aandoen, moesten we dat weigeren. We hadden er toch al aan gedacht, 1dag rust in te bouwen per 10 stapdagen, en vermits we er al 16 opzitten hebben, zullen we hier denkelijk op ingaan.
Voor wie de stand bijhoudt, we zitten aan 413,7 km effectief gestapt.
Voor de fanaten : onze coördinaten zijn N 43.45448° en E 001.61502°
En voor wie zich nog wat herinnert van de aardrijkskunde-lessen, we doorkruisten tot nog toe 3 streken :
Provence-Alpes-Côtes d'Azur / Languedoc-Roussillion / Midi-Pyrénées
En daarbij passeerden we in 6 departementen :
13 Bouches de Rhône - 30 Gard - 34 Hérault
81 Tarn - 11 Aude - 31Haute-Garonne
Kenners weten dat uit de getallen die de naam van het departement voorafgaat men kan zien uit welk departement de auto afkomstig is.
t Zou weer n overgangsetappe worden vandaag, op naar de grootstad Toulouse, ons eerste richtpunt naar Santiago de Compostela. Vrijwilliger Roland van de gîte begeleidde ons tot buiten Baziège, erg sympathiek van de man, en dan ging t langs de Canal du Midi. Dat t canal nog sporadisch gebruikt werd, zagen we na n uurtje, een plezierboot uit richting Toulouse kwam naar ons toegevaren, wij enthousiast wenkend naar de 'schippers' , maar totaal geen reactie.... des nouveaux riches was de uitleg van onze gezellen... we hadden beslist om vandaag om de 2 uur te rusten, onze eerste halte was aan de sluis van Castanet, honderden fietsers flitsten ons voorbij, gevaarlijk soms tussen ons door laverend, zonder verwittiging, want n bel hebben ze natuurlijk niet, 80 gram is waarschijnlijk teveel gevraagd, om wat veiligheid te geven. Aan de overkant van t kanaal, bekeken we de stoere mountainbikers, die toeren moest uithalen op de smalle wegjes.... tot onze verbazing, zagen en hoorden we n grote plons, in t water getuimeld, met MTB en al, we wilden hulp gaan bieden, want zo'n sluiswater is erg diep ! De 'duiker' kroop er zelf uit, met in één hand zijn fiets ! en droop druipnat af... Wij hadden ons meer verschrokken dan de kletsnatte MTB-er.
We naderden de voorsteden van Toulouse, en nu werden het honderden (ja echt) joggers die trainden langs t Canal, in groepjes van 2 à 3, en goesting dat we kregen om mee te lopen ! die twaalf kilo op onze rug brachten ons wel vlug op andere gedachten.
Woonboten op t Canal, ook al weer honderden, sommigen niet meer dan schroot, maar er werd in gewoond... De laatste 8km stak er dan n geweldige wind op : 'le vent autan' (ontstaan uit de transmontagne) komende uit het Middellandse Zeegebied.
En dan kwam de verlossende brug, weg van t Canal, op naar de metro van Ramonville. Vermits t te gevaarlijk is de voorsteden van Toulouse te voet te doorkruisen, namen we daar de metro (ultramodern) tot Basso Cambo, dan de bus tot Cugnaux, en vandaar te voet naar het huis van onze metgezellen Bernadette en Patrick
Daar vielen we echt met ons gat in de boter : als koningen werden we er ontvangen, hun huis was t onze, we kregen onze kamer toegewezen, douche, wc.... nooit geziene gastvrijheid. Wij die de laatste weken enkel maar gîtes gewoon waren, waar alleen maar het strikte comfort voorzien was, mochten hier kiezen wat we gingen eten en drinken enz.... ons kennende weten jullie dat we met alles content zijn.... aperitief werd natuurlijk pastis... lekkere vis en groene boontjes.... n paar flessen rode wijn (1,50 per liter, verklapte Patrick ons).... fruit als dessert, met ijsgekoelde zoete witte anjou-wijn... en als afsluiter werd t zalige armagnac met koffie....
We sliepen als rozen... ons stukje schrijven zat er die avond niet meer in, maar de vriendschap en de gastvrijheid, die we hier tegenkwamen, zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven, We verzekerden hun ook dat onze deur in Tongeren altijd voor hun zal openstaan. Ook dat is de weg naar Compostela
We beslisten dan ook dat donderdag n rustdag zou worden... Bernadette en Patrick zullen ons Toulouse laten zien... met andere woorden, we gaan de toerist eens uithangen, en onze toch wel wat gekwelde leden tot rust laten komen.
Dag 18 - donderdag 25.04.13
24° op t middaguur
Toulouse (Cugnaux) : rust
Temperatuur 17u00 : 24°
Raar deze morgen.... Niet opstaan om half 7, niet jagen om alle hebben en houden in de rugzak te pompen... Neen, ns rustig ontbijten...
Ons gastgezin nam uitgebreid de tijd om hun huis te laten zien, om ons kennis te laten maken met de buren, n dan, de citroën picasso in, op weg naar Toulouse, neen niet naar t centrum, maar naar de parking van de dichtbijgelegen metro, om zo t centrum van Toulouse op t zoeken.
Wat n stad mensen!? Zeer mooie en verzorgde gebouwen, tegenstelling tot wat we de afgelopen dagen zagen, met op kop 'le Capitole', want ja, na Rome, maar vóór Washington had Toulouse al zijn Capitole. Dit gebouw uit de 18e eeuw is één van de mooiste stadhuizen in Frankrijk. We bewonderden het langs de buitenzijde, daarna viel onze mond open van verbazing, toen we binnen de prachtige muur- en plafondschilderingen, de trappenhuizen enz. konden bewonderen. Te vergelijken met de Sixtijnse kapel, wat de uitgebreidheid betreft, maar toch wat minder 'Michelangelo's uitgevoerd.
Het plein aan le Capitole mag ook gezien worden, zo'n beetje San Marco-achtig, met onder de Arcaden, de fijnste eettentjes, en de meest gerenommeerde Grand Hotels.
Toulouse is na Parijs, Lyon, Bordeaux en Marseille, de 5e grootste stad in Frankrijk.
Proper, en met alle respect, niet zo veel vreemden als in Montpellier.
Ik weet dat t weer raar zal klinken, maar de basiliek Saint-Sernais (11e eeuw) is weer één van de mooiste Romaanse kerken in Zuid-Frankrijk. t Eveneens mooie Romaanse kerkje van Berg kan er minstens 20 keer in. Volledig uitgevoerd in metselwerk, baksteen en natuursteen gemengd. De klokkentoren is achthoekig. Als pelgrim mochten we gratis de crypte bezoeken.... zoveel relieken hadden we in gans ons leven nog niet bij mekaar gezien. Saint-Sernais, k vraag me af waar ze die heiligen hier vandaan halen, 'nooit van gehoord' zou Toon Hermans zeggen, enfin t zou de eerste aartsbisschop van Toulouse (+ 250) geweest zijn, en wij geloven het.
Tot slot wist onze 'gids' ons te vertellen dat Toulouse het Europese epicentrum voor de ruimtevaart is, hier stond ook wieg van Mermoz, en Saint-Exépury.... de Airbus en indertijd befaamde Concorde en Ariane-raketten worden en werden hier gefabriceerd.
Prachtige rustdag was t, weer veel bijgeleerd !
En s avonds was t weer feestmaaltijd bij Bernadette en Patrick : Pastis.... Confit de Canard, gekonfijte eendeboutjes, klaargemaakt in ganzenvet ! de rode wijn weer extra , fruit in overvloed, poire william (van de ton) en armagnac (ook van de ton !).
11 uur werd t toen we slapen gingen, en t duurde geen vijf minuten vooraleer we insliepen.
Zondag, je wordt het hier eigenlijk niet gewaar, want het dagelijks ritueel herhaalde zich, opstaan om kwart voor 7, bedden aftrekken, lakens op de verzamelplaats, klaarmaken, baguette met confituur en wat kaas, café allongé dans un bol (niet in n tas!), en de weg op om kwart na 8.
Vermits we gisteren, n einde van de 'chemin de compostelle' gelogeerd waren, moesten we eerst de GR653 terugvinden, maar dat lukt allemaal wel, na n tijdje hebben we al de nodige ervaring en de neus daarvoor.
Tijdens de eerste kilometer moesten we al direct denken aan onze aankomst gisteren, t was eigenlijk vrij koud toen, we vroegen de boerin om wat warms om te drinken, en ja hoor, onmiddellijk rukte ze aan met een liter verse koemelk (!), wij die gekookt, en ge moet niet vragen hoe die hete chocolade smaakte !!! k heb er nu nog goesting in....
Enfin vandaag viel er ons maar één ding op, dat was de kleur 'groen'.... Gans de dag overheerste die kleur, de weiden, de velden, alle schakeringen groen die men zich kon voorstellen, we zitten immers op de Route du Lait... Koeien en nog ns koeien, in tegenstelling met de vorige dagen, toen we niks anders tegenkwamen dan 'brebis', want zeg hier nooit mouton tegen n schaap. Die brebis zorgen voor de nodige melk waarvan in de caves, de lekkere Roquefort wordt gemaakt.
De weiden dienen hier ook voor de productie van het nodige hooi voor het vee in de winter... doet me denken, toen we aan onze Toulouse-vrienden het verschil uitlegden tussen hooi en stro, dat in de vroege 20e eeuw, onze Vlaamsche soldaten opgeleid werden in het eentalige (frans) leger, dat het marcheer-commando 'gauche - droite' hun aangeleerd werd door hooi in linker, en strooi in hun rechterklomp te steken..... Het commando werd dan ook 'hooi - strooi' ipv 'gauche - droite'... dit terzijde.
De dag bood ons ook, mits wat omweg, n doortocht door het Middeleeuws stadje Sorèze, gesticht rond een Norbertijner-abdij ... de overgebleven klokkentoren Saint-Martin is echt het bezien waard.
Onze blijde intocht in t stadje Revel, waar onze gîte St.Jacques ligt, was eerder vermoeiend... n paar keer rond t centrum gewandeld, om de gîte te vinden, maar eens daar was t de moeite waarde... plaats voor 6... warm onthaal door 2 vrijwilligers.. zeer proper... niks op aan te merken.. prijs 12 per persoon, ontbijt inbegrepen...En vermits t zondag was, permitteerden we ons n extraatje : feestmaal bij t Italiaans restaurant Toscana, pastis, pizza Vesuvio met de nodige wijn en n heerlijke capuccino... prijs 15 per persoon...
Vroeg t bed in, want morgen staat er n 37km op het programma, en het logis is nog niet geregeld.... Vroeger zouden we daarover panikeren, maar nu weten we al dat het in orde zal komen, hoe ? dat zien we morgen dan wel weer !
Onze gîte vrijwilliger Alain Lepoint kwam nog even bij me zitten, toen k dit stukje schreef... iedereen slaapt intussen al, en hij vertelde me dat hij zich inzette om gehandicapten gratis, de kans te geven, ook naar Compostela te laten gaan, via de organisatie 'Handi Rando Compostelle Evasion' en dit met 'Randolines', speciaal daarvoor gemaakte wagentjes, getrokken door ezels of kleine paarden. Zie op t internet a.u.b. ' www.asso-rce.fr (warm aanbevolen)
Dag 15 - maandag 22.04.13
Revel - Montferrand (Avignonet-Lauragais)
35,1km - 7u00 - 30 + 20 + 10 + 30''rust
Middagtemperatuur : 15° - droog, licht zonnig
Vertrokken om 7u45
Aankomst om 16u00
Dit was de etappe waar we eigenlijk het meest tegen opzagen, gepland was 37km! Onze limieten kennen we intussen, 30km hadden we ons voorgenomen dat t maximum zou zijn dat we aankonden, dus zouden we deze dag maar tot in Les Cassés gaan, zowat 25 km verderop, maar geen slaapplaats te vinden. Dus we zouden tot Montferrand gaan, de 37 km etappe dus, maar ook daar geen gîte meer vrij, dus moesten we door tot Avignonet-Lauragais, 40 km, onbegonnen werk, en eerste minister Dehaene indachtig, je moet de problemen oplossen, als ze zich stellen! Wel ze stelden zic nú ! De gîte in Avignonet gebeld (n hele nieuwe, die niet erg gekend was en n akkoord met de uitbaatster gemaakt, OK we komen, maar we geraken er niet ! Beetje t arm schaap uitgehangen, en bekomen dat madam ons met de auto kwam opladen aan de 'seuil de Naurouze' aan de 35e km... En zo gebeurde, met n aftandse Ford Mondeo werden we naar de gîte gebracht, waar we met onze kont in de boter vielen: n madam van 40 aar, alleenwonend in de gîte, ontving ons met thee en koffie.. Als avondeten salade, quiche lorainne - kazen, fruit, lekkere rode wijn.... Slaapkamers, douche... Luxe waarnaar we al enkele dagen snakten....
We hebben trouwens die 35 km wel degelijk doorgestapt... Oervervelend parcours zal men zeggen, want voortdurend langs 'la Rigole' , maar neen hoor, viel best mee. Iedereen in Frankrijk kent la Rigole wel. t Is namelijk zo dat deze rigole, een kanaaltje is, waarin n aantal begriviertjes geleid werden, en die tot doel heeft, de Canal du Midi te voeden en op peil te houden. De Canal du Mii verbindt de Middellandse Zee met de Atlantische Oceaan. Dit alles is reeds in gebruik sind 165. Tot zover de les van Aardrijkskunde.
Waar we gisteren ons stukje 'groen' wilden noemen zullen we het vandaag 'geel' heten. Tijdens onze kilometers lange tocht langs la Rigole aan de ene zijde, en de velden aan de andere kant, merkten we prachtige gele velden op, zonnebloemen zult u denken... Neen wel colza-velden, en daar hadden we de Fransen weer, opnieuw n woord van ons gepikt, daar stond immers koolzaad op, die plant met zn gele bloem, waar koolzaadolie uit geproduceerd wordt !
Voor de rest was t inderdaad n lang tocht, onderbroken door t schouwspel dat twee eekhoorntjes voor ons opvoerden, en door de toevallige visser die we ontmoetten en die trots zn 2 gevangen forellen aan ons toonde. We wilden hier uitpakken met onze klassieke mop, of t un of une forel was, maar de brave man wist echter veel beter dan ons dat hij une truite en nog zo eentje gevangen had.
Morgen staat er nog n dikke 28km op t programma, en dan is t op naar Toulouse...
Onze teller staat intussen op 391 km !
We willen iedereen bedanken voor de fijne reacties die we dagelijks ontvangen. Dit steunt ons om na de zware inspanningen van de dag, s avonds nog heel wat tijd hierin te steken.
Eén negativist willen we echter vragen om andere blogs dan de onze te bezoeken, want t is zeker niet onze bedoeling om 'goei punten' te krijgen telkens onderaan ieder stukje, maar daar nu al zo dikwijls iemand tussen te zien die zich klaarblijkelijk amuseert om '0' (nul) punten toe te kennen.... we vinden echt niet dat we dat verdienen......
COMPOSTELA 2013
