Het werd een heel gemakkelijk tocht, geen ziel te zien gans de dag, want het ganse traject liep door de bossen. Mistig vanaf de eerste kilometer, werd het steeds grauwer, tot we zelfs rond 11u voor t eerst op onze tocht onze regenjas moesten aantrekken, en de beschermingshoes over de rugzak moesten trekken.
Van dan af werd het eerder 'une marche forcée' om zo snel mogelijk Anglés te bereiken. Veel in gedachten bij de vrienden thuis, vooral Malou.....
Maar wat we vooraf te zien kregen in t bos.... Om ons op te warmen kruiste een stevige haas onze weg, niks speciaals zal men zeggen, maar t doorbrak de rust en stilte, gans de tijd klonk in mn hoofd immers 'the sound of silence'.... de haas bekeek ons als n onwijs en vluchtte heel slim t struikgewas in, hij had waarschijnlijk Malou enkele dagen geleden over 'konijn met pruimen' bezig gehoord. We waren er nog niet over uitgepraat of we kregen de mooiste ontmoeting sinds we hier in de Hérault/Tarn rondliepen : zowaar n vos (!) stond op 10 meter voor ons, hij was nog meer verbaasd dan wij. We hebben misschien nog niet veel gezien in ons leven, maar n vos in t wild, dat was wel degelijk voor t eerst. We konden hem nakijken op zn vlucht over een open plek in t bos, hij gunde ons precies t geluk om hem wat langer te zien. t Deed ons, en onze metgezellen onmiddellijk aan onze jeugd (hebben jullie dat ook moeten leren in de tijd?) en Jean de la Fontaine denken : le Corbeau et le Renard :
Maître corbeau sur un arbre perché,
tenait en son bec un fromage,
Maître renard par l'odeur alleché
lui tint à peu près ce language...............
De rest lukt voor ons niet meer, maar hopelijk weet iemand het nog voor ons te vinden, k ben ns benieuwd.
Een fijne verrassing was eveneens dat we rond de klok van 12 midden in t bos een jagershut tegenkwamen, die ter beschikking stond van ieder die t nodig had, deur niet op slot, tafel en zes stoelen, ideaal voor de pick-nick in dit miezerig weertje.
We stapten verder in gestrekte draf en zagen bij aankomst dat we 20 km gestapt hadden, eigenlijk met de vingers in de neus deze keer. We realiseerden ons plots dat we (vergelijkend) van aan de voet van Ambiorix (Tongeren) tot op t Vrijthof (Maastricht) waren gestapt......
Bij aankomst in Anglés waren we te vroeg, de Mairie ging pas open om 2uur, dus was een heerlijke tas 'café allongé in de enige bar van t dorp erg welkom.
De gîte communale viel ook weer mee, proper, alles voorhanden om warm eten te bereiden. Boodschappen bij de plaatselijk épicier gedaan, en we eten purée met porei en alaska-polak à la bordelaise, vooraf natuurlijk witloofsalade.... om vingers en duimen af te likken, alleen de wijn paste er deze keer niet bij, want het werd 'maar' Malbec Démon noir 2011, kenners weten immers dat die eigenlijk alleen maar bij gegrild vlees. Maar we zijn echt niet kieskeurig op dat gebied !
Dag 12 - vrijdag 19.04.13
Anglés - Boissezon
21,5km - 4u30 - 30'rust
Middagtemperatuur : 8° - maar in t bos : kil
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 13u15
Wat n simpele tocht moest worden, werd uiteindelijk n helse tocht...
Vertrokken op 700m hoogte in de mist, wetende dat we straks in Boissezon op 285m zouden aankomen, hadden we goede hoop dat de mist wel zou optrekken! Niets was echter minder waar, rond 10u begon het te motregenen, dus n eerste stop om een regenjas en hoed op te zetten, en n waterdichte overtrek over de rugzak..... en om 11u begon het zowaar echt te regenen, tijd om de rugzak af te zetten en de ponchos aan te doen, n hele onderneming, vooral voor n onhandige Harry zoals Jean....
Er werd weinig gelachen, die laatste 10km, ijzig koud werd het, de ellende droop letterlijk van ons af. De kilte van het bos, de modder die zich begon te vormen, de wind, de natte voeten..... t werkte op het gemoed, gesproken werd er amper... t duurde ineens allemaal zoveel langer.... daarbij kwam nog dat Bernadette ten val kwam, en naar ons aller goesting te lang bleef liggen, maar gelukkig niks ergs...
Drijfnat arriveerden we in Boissezon, maar onze gemiddelde snelheid per km, had nog nooit zo hoog gelegen, kwestie van doorstappen, nergens naar kijken (je kon trouwens ook niks zien), geen halt houden om te eten....
Wat waren we blij dat we in de enige café, enige restaurant en tevens épicier van t dorp terecht konden om een hete choco te drinken.... Om 2u 'inchecken' in de gîte, en wat bleek.... Ondanks het feit dat we in n boerengat zaten, was t n supermoderne gîte, mooie keuken, en wat voor ons zeer van belang was, er stond een wasmachine en wat nog voornamer was, ook een droogkast ! ! Alle nat geworden spullen, en ook de vuil geworden spullen (voor mij waren die eigenlijk nog helemaal niet vuil !) werden gewassen, en dan in de droogkast geduwd...... maar ramp o ramp, die was defect ! dus zaten we opgescheept met 'niet gedroogde' boel.... dus maar inventief geweest, wasdraad gaan halen (pikken) bij de buren en alles opgehangen in de slaapkamer... wat n zicht (k mag er geen foto van trekken!), hopelijk zal morgenvroeg alles droog zijn?!
Tot slot gingen we inkopen doen bij die 'épicier'... Ons avondmaal : ajuinsoep en spaghetti, als dessert weer gezonde natuuryoghurt met honing, geen wijn vandaag. Mensen, wat kan men met weinig tevreden zijn.... O ja, en t is eigenlijk ook n beetje feest, want hier staat n senseo-machine, en van de gîte-verantwoordelijke kregen we ieder één 'padje'... de vraag is of we nu al die senseo drinken of wachten tot morgenvroeg?
Mooie etappe, niet te zwaar, maar toch tamelijke hoogteverschillen, we stegen en daalden toch weer meer dan 500m.
Bijna het volledige parcours weer in de bossen, goed beschermd tegen de steeds heter schijnende zon. We geraken stilaan wel gewoon om ons stap-ritme van 4 km per uur (=15' per km) aan te houden, op deze parcoursen nochtans niet makkelijk.
Weinig pelgrims gezien vandaag onderweg, lange gesprekken met onze medestappers uit Toulouse dus. A propos, k viel bijna achterover van de goedkope prijzen op gsm-gebied hier : onbeperkt bellen en sms'en in t binnenland. Hou je vast, voor n forfait van 2 per maand. Wil er iemand in België dat ns gaan vertellen aan Proximus, Mobistar en C°? Ze kunnen zich bevragen bij het franse merk 'Free'
Elektriciteitsverbruik per jaar : 800 en dan zeiden ze er gauw wel nog bij dat ze wel verwarming op elektriciteit hebben!!! Wil er ns iemand in België.........
Maar dit terzijde ....
We beginnen op stapgebied verwonderd te geraken van onszelf. Net zoals bij t marathonlopen wordt ook dit lange-afstand-stappen voor 70% in t koppeke gedaan. Na 10 km, de voormiddag laat ons zeggen, loopt t eigenlijk zoals n fluitje van n cent, maar namiddag, zo vanaf 17 à 18 km is t op de tanden bijten tot het einde, en is t n trip van 30 km, dan zijn die tanden zwaar aan t slijten!
Maar als t moeilijk wordt in dat koppeke, dan doen we maar zoals in onze verre jeugd, we tellen de voorbijrijdende auto's, maar natuurlijk geen enkele hier.... Maar wat ik wel telde waren de bergriviertjes, die we in de loop van de dag tegenkwamen, niet minder dan 35, en geloof me, ik heb er gegarandeerd enkele niet gezien.
Al die bergriviertjes monden dan op hun beurt ofwel in n bergmeer of hetzij in de Hérault, die uitmondt in de Middellandse Zee of in de Tarn, die t water afvoert via de Garonne naar de Atlantische Oceaan.
Eén van de bergmeren die we vandaag urenlang onder ons zagen doorschuiven, en langs op stapten was 'le lac du Laouzas' onbekend voor ons, maar prachtig van vorm en zéér visrijk, naar t schijnt.
We zijn uiteindelijk in Salvetat beland, n pittoresk dorpje, in het departement Hérault, arrondissement Béziers (voor de ingewijden) en zoals de 2 vorige dorpen ook weer gelegen aan n rivier, de Agout. Salvetat is gesticht door Compostela-pelgrims, het is n labyrint van smalle steegjes, trappen en overdekte passages. Ondenkbaar in onze normen. In heel Frankrijk is t bekend om zijn bronwater, dat verkocht wordt onder de naam 'eau petillante de Salvetat' zeer verfrissend !
We logeren vandaag in de gîte communale Saint-Jacques, prijs 10 per persoon. Ons avondeten werd weer in gemeenschap bereid, voorgerecht salade van witloof en tomaten met vinaigrette-saus, dan wortelen en erwten met kalkoenlapje met frans brood, en we permitteerden (?) ons nog n yoghurtje natuur met honing als dessert. Alleen de prijs van de fles wijn herinner k me nog 1,80, en ja, hij was lekker, en t was geen bordeaux.
Vandaag face-timeden we, als moderne mensen met onze kinderen en kleinkinderen, en ja, k zag n traan (van blijdschap) in de ogen van Malou.
Morgen wordt het een tocht van +- 20 km tot in Anglès, en we zien er naar uit !
Saint-Martin (Bousquet d'Orb) - Saint Gervais sur Mare
26,6 km - 6u55 - 30 + 20 + 30' rust
Middagtemperatuur : 22°
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u30
Gisteren deden we 3 km meer dan voorzien, dus vandaag lekker 3 km minder, en dat waren dan ook nog net die zware van gisteren op t einde. Maar om te beginnen hadden we ons ook nog eens laten verwennen met een ontbijt in de chambre d'hôte, eenvoudig, baguette geroosterd met confituur van mirabellen en pastek, alleen al de babbel met onze gastvrouw deed t feestelijker lijken...
Op stap, voor wat een van de mooiste etappes moest worden, en inderdaad, van in t begin, n enorme klim om 'u' tegen te zeggen, door bosrijk gebied, kastanjebomen overal... de vergezichten die we hadden, telkens we de top van n col bereikten, zijn onbeschrijflijk... Ik denk dat we minstens tien keer gestopt zijn om oh en ah te zeggen.. We stegen van 420 m tot 810 m, maar minstens 3 maal tot het beginniveau zakkend, om uiteindelijk in Saint Gervais aan te komen op 318 m (fantastisch wat zo'n gps je kan leren !
Col de Vignères, Col de Peyermale, Col de Liourel, Col de la Fontasse, t zegt jullie en mij inderdaad helemaal niks, maar we hebben ze allemaal overwonnen vandaag.
Maar de titel van mn stukje was eigenlijk 'ontmoetingen' : We kwamen n Belgisch koppel tegen in de bergen, hij afkomstig uit Antwerpen, zij uit Vielsalm, en ja in onze gîte deze avond ontmoetten we n koppel uit Finland, dat blij was ns n woordje engels te kunnen placeren, maar de ontmoetingen die ons vandaag t meest aanspraken, waren de natuur-ontmoetingen. Te beginnen met n koekoek, die we praktisch de ganse dag hoorden, maar niet zagen, heerlijk geluid dat af en toe de stilte doorbrak. Maar toppunt van al, was n ontmoeting die amper 3 seconden duurde. De mannen, Patrick en Jean liepen n eindje voorop, midden in t bos, hoorden n geluid, maar Malou en haar gezellin zagen plots 4 herten voorbijschieten, en zoals k reeds zei, t duurde amper 3 seconden, maar Malou heeft drie kwartier lang over niks anders gesproken, zo'n indruk had deze ontmoeting op haar gemaakt. Mijn ontmoeting was minder spectaculair, n groene hagedis kruiste mn pad, en k had t geluk om er n foto van te maken... Un lézard noemen ze dat hier... Nooit gezien, 25cm lang, mooi mooi, geloof me.
Mn laatste ontmoeting van de dag was weer n 'menselijke', dat Fins koppel uit Lapland, 70 jaar zeker, had zich helemaal apart gehouden, maar toen iedereen al in bed lag, zocht hij in de keuken contact : in ons beider best Duits-Engels hebben we het 2 uur lang gehad over al wat de Camino betekende. Voor die Finse Lap of was t n Lapse Fin ? was t de 7e maal dat hij hier op weg was ! De wijsheid van de man zal ik me nog lang herinneren. Hij vertelde me ook over zn voorliefde voor de bloemen in t bos, het 'bloempje' dat wij tegenkwamen, omschreef hij haarfijn voor me, en hij noemde het 'orchis militaris', n mini-orchidee. Als we thuis zijn, zoeken we t op !
Nog één statistisch weetje : we hebben vandaag de kaap van de 200 effectief gestapte kilometers overschreden ! Het gaat ons nog altijd goed, kleine ongemakken daar spreken we zelfs niet over.... We durven al n beetje richting Toulouse kijken..
Dag 9 - dinsdag 16.04.13
Saint Gervais sur Mare - Murat sur Vèbre
24,9km - 6u40 - 30 + 10 + 25' rust
Middagtemperatuur : 21°
Vertrokken om 7u30
Aankomst om 15u15
Vooraf gezegd, geloof nooit n oud frans péke..... Bij t wachten gisterenavond aan de Mairie, vroeg zo'n péke, waar we morgen naar toe stapten, wij fier als n luis, naar Murat sur Vèbre natuurlijk.... 'etappe très facile et tranquille' was zn antwoord, maar dan in veel meer bewoordingen... 'tranquille' was t wel, we kwamen immers maar 1 auto tegen op gans ons tocht, maar 'facile' dat was 'une autre paire de manches'...
Lag t aan ons, of... maar t was de zwaarste tocht tot nu toe. Na 500m begon t klimmen, en dat duurde tot voorbij de middag, steeds door kastanjebossen, over enorm steile paadjes, de hoogtemeter van de gps bekijken durfden, neen konden we niet, zonder halt te houden,,, vertrokken op 325m hoogte, stegen we over 12km naar 920m, vergeet niet dat we daartussen in, n paar hellingen naar beneden kregen, die ons telkens n 100tal meter deden dalen... Uiteindelijk bereikten we de top van de Cap de Faulat op 1081m, stikkapot ,, Jean nog meer dan Malou, maar ja, met n voldaan gevoel, of hoe zegt men dat ook al weer? Wel wetende dat we het hoogste punt bereikt hadden van het Pré-Pyreneeën gedeelte van de weg naar Compostela ! ! !
En dan werd t zakken tot in Murat op 840m. De pijn werd overal gevoeld, in de schouders vanwege de rugzak, aan de voorkant van de dijen door t dalen, aan de voeten, aan de hielen, enfin het deed nergens 'niet pijn' ?!
We overnachten gewoonlijk in de gîte communale van t dorp waar we aankomen, en zo ook vandaag, 8 plaatsen zijn er, en we zitten er met 5, het Toulouse-koppel, n Parisien en wij. We proberen wat afwisseling te vinden voor t avondeten, gisteren aten we in de (enige) bar van t dorp, het pelgrimsmenu, voor-, hoofd- en nagerecht voor 11 de man ! We permitteerden ons wel n pastis en n flesje huiswijn, maar wel echt lekkere ! Vandaag gingen de dames boodschappen doen in de enige supermarkt (?!) en maken t eten zelf klaar : soep, noedels, champignons en braadworst, dessert zal yoghurt worden denk k....
Tijd om even stil te staan met hoe weinig (geld) er nodig is om gelukkig te zijn :
- na ons stappen en t doucheke, deden we nog n wandeling van n uur in t dorp
- ons uitgebreid diner van deze avond
- het babbelen vandaag met n zwitsers madammeke die de camino heel alleen aan t stappen is
Wat t geldelijke betreft : we betaalden voor de aankopen van t diner 24 (voor ons 4-en wel te verstaan) en daarin zat eveneens alles wat nodig is voor t eten morgenvroeg en morgenmiddag, fruit inbegrepen....
Toch nog ns even iets anders, bijna alles wat er tot nu toe verscheen op deze blog, zou er voor jullie kunnen op wijzen dat wij ook maar 'toeristen' zijn, neen, iedereen voelt zich op weg naar Compostela, n beetje pelgrim, in welke zin dat je daar ook zelf betekenis aan wilt geven. We lazen in t boekje van Luc Herbots volgende toepasselijke tekst :
Saint Guilhem-le-Désert - Saint Jean de la Blaquière
27,3 km - 6u30 - 30 + 20 +20 + 20' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u15
Wat n etappe ! t begon al goed, geen bakker in t dorpje, dus om kwart voor 8 naar t dorpsplein om bij de 'reizende bakker' n baguette te kopen.... zn camionette stond er wel, maar geen bakker te zien... Dus wij maar met het overschot van gisteren op stap, want we zouden onderweg wel wat tegenkomen.
We zijn wat tegengekomen : onze franse vrienden patrick en bernadette waren al vertrokken, en terwijl wij onze gps instelden en ons vertrekpunt op de gr653 opzochten, wuifden die ons al toe, vanop de bergflank, dat we moesten volgen, maar paniek bij ons, dat is verkeerde bergflank, want daar vertrekt de gr74 ! ... Wij ons eigen gedacht gedaan en onze eigen weg vervolgd. Zonder nieuws dus van die 2, de ganse dag..... En wat n dag : dadelijk n col omhoog, klimmen gedurende 2 uur over oneffen wegeltjes, eerder uitgedroogde bergriviertjes... 475m hoogteverschil... beulenwerk ! en dan... weer terug bergaf tot in t volgend dal.
Het vervolg was steeds gravement en dus niet légèrement vallonné (voor de kenners).. Als je dacht, aan t eind van die bocht is t gedaan, dan begon t weer opnieuw.
Dan de clou : in t dorp Arboras was er duidelijk verwarring : 2 compostela-wegen, een oude en een nieuwe, en tot overmaat van ramp gaf de gps nog n andere aan, gekozen om de GR te volgen maar na n kilometer brak de twijfel los, we zitten verkeerd ! Terug naar boven in t dorp... daar liepen we n eenzame burger tegen t lijf, die ons wist te vertellen dat de gr de nieuwe route aangaf, en die zou zelfs wat korter zijn ! Terug die weg dan maar op : half uur verloren en 2 km meer in de benen.. Dat is niks zal je zeggen, maar k kan je verzekeren dat je niet lacht, als de benen aanvoelen, als die van ons toen al... Halverwege toch al toen, en kenners hadden ons gezegd dat het 2e deel veel makkelijker was, niets was minder waar, n nieuwe col, 375m hoogteverschil en n verschrikkelijk moeilijke afdaling door de losliggende stenen.
De aankomst in St Jean de la Blaquière was bijna n blijde intocht : onze franse vrienden stonde ons op te wachten op t dorpsplein.... ze hadden na 3 uur hun vergissing ingezien, maar n behulpzaam frans dametje had hun met de auto gebracht tot op 8km van t einde.
Ze hadden al alles geregeld in de gîte en ons slapkamer klaargemaakt. k Kan u verzekeren da we blij waren,, niet alleen met t weerzien, maar om ons benene wat te kunnen uitrusten, de inspanning was immers zeer groot geweest, en daar laat k t bij, k wil immers niemand afschrikken....
In de gîte werden we opgewacht door Yamina, die de camino ook stapt, zij het in kortere stukjes, tot daar niks spectaculairs, maar de ontmoetingen op de camino zijn inderdaad zeer verrassend : Yamina is n 40-jarige Franse staatsburger, maar ze woont op St Pierre et Miquelon. Ik had er al van gehoord, maar viel toch achterover toen ze ons vertelde dat het n franse kolonie was, n voorschot groot, en dat het n eiland was dat ligt aan de Canadese kust.
t Zelfbereid avondmaal, cassoulette, werd internationaal gegeten, overgoten met n lekkere fles wijn, en nog meer woordenvloed van Yanina, die ons haar reden om de tocht te doen van naadje tot draadje uitlegde.
Dat is ook de camino, luisteren en meebabbelen met doodvreemden !
Morgen staat er n korte tocht op t programma, +- 15km.... Mag ook ns wat minder zijn ?
Dag 6 - zaterdag 13.04.13
Saint Jean de la Blaquière - Lodève
17,5 km - 4u45 - 30 + 10' rust
Vertrokken om 8u45
Aankomst om 14u30
Na de tocht van gisteren, was t eigenlijk n lachertje vandaag, 13,7 km was voorzien volgens de boekjes, maar we hebben de indruk dat t altijd wat langer uitvalt dan voorzien. Toen we rond half 3 Lodève bereikten, hadden we 17,5 km op de teller staan. Maar t was eigenlijk wel n makkelijke etappe.
Nochtans de hoogteverschillen logen er weer niet om : vertrokken op n hoogte van 165m en na 5km bereikten we de prieuré de Grandmont op 433m. We bezochten in de vlucht de mooie kapel en het klooster uit de 17e eeuw.
Daarna was het n 5-tal km wandelen op t plateau, met enorm mooie uitzichten op de omliggende Cevennes-bergen en het kunstmatige 'lac de Salagou', waarschijnlijk allemaal onbekend bij ons, maar eigenlijk wel de moeite om je vakantie door te brengen
Lastige afdaling naar Lodève toe, terug tot op 175m.
Lekker doucheke genomen in onze gîte La Mégisserie.
Lodève is n stad van zowat 8000 inwoners en vergane glorie, vroeger dus n rijke stad, waar de inwoners leefden van de wol van de schapen van Larzac, ze waren namelijk eeuwenlang de hoofdleverancier van de wol voor kledij van het Franse leger.
Kathedraal Saint Fulcran bezocht, met echt waar n pracht van een orgel en nog mooier glasramen.
Wat onszelf betreft : het gaat ons heel goed... t is erg zwaar, de rugzak maakt t nog zwaarder, maar we genieten van het uitzicht, de pittoreske dorpjes en de authentieke stadjes.
We genieten ook van de talrijke contacten, die steeds spontaan gebeuren.
t Klopt inderdaad wat men ons steeds voorhield : de speciale sfeer van de 'chemin de compostelle' is t proeven waard,
k Las net n mooi stukje :
Il n'y a pas de chemin, il faut marcher.
C'est en marchant que se fait le chemin.
Dag 7 - zondag 14.04.13
Lodève - Saint-Martin (Bousquet d'Orb)
32,2 km - 7u45 - 30 + 10 + 30' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 17u30
Lodève verlaten, zonder bewijs dat we er geweest zijn! Je moet weten dat het de gewoonte is om in iedere slaapplaats een stempel te laten zetten in je persoonlijk boekje dat bij je geloofsbrief hoort. Zo heb je n mooie herinnering van je camino, maar zo lever je ook t bewijs dat je uiteindelijk de ganse weg afgelegd hebt. Zo bewijs je eveneens in je volgende slaapplaats dat je wel degelijk de weg naar compostela aan t stappen bent, en dat je recht hebt als pelgrim op n goedkope overnachting. Bref, in Lodève was de pastoor onvindbaar, en dus zijn we maar 'zonder stempel' vertrokken.
De plannen waren deze morgen om vandaag tot in Lunas te geraken, maar ondanks alle gebel gisteren, vonden we er geen slaapplaats. Twee mogelijkheden dan : tot in Joncels gaan en 5 km korter, of naar Bousquet d'Orb en 3 km meer doen...
We hebben maar één paar schoenen, en dus hebben we die stoute schoenen maar aangetrokken... 3 km meer dus.... Is niks, zul je lachend in je zetel zeggen, maar dat is wel bijna n uur meer stappen, en ik kan je verzekeren dat hier geen meter plat is!
Enfin t is gelukt, en wat n mooi etappe weer ! Mooi weer 22° (thuis ook ns goed weer hoorde ik), de allermooiste bergwandeling die je je kunt indenken.. Mensen, onthou t voor de vakantie : in de Cevennes moet je zijn.
Enfin, we stapten nog ns samen met ons koppel uit Toulouse, en van Patrick kwam ik intussen alles te weten over - sentier caillouteux - chemin forestier - chemin de terre qui descend en larges lacets - sentier qui passe par le lit d'un torrent .....
Malou wisselde intussen recepten uit met Bernadette, konijn met pruimen klaarmaken in t frans tijdens het bergop stappen, niet min hoor... ze vergat wel effe de siroop, maar uiteindelijk was t konijntje gebakken, nu n dan met wat aangebrand frans, maar ze leert ontzettend veel bij.
Intussen stapten we Joncels en Lunas voorbij.... en daar begon t zwaarste... na t heel bos- en berggeploeter, stuurde de GR-aanduidingen ons via n omleiding minstens 1,5 km om, tot daar toe, maar om onze gîte te bereiken was er nog ns n beklimming voorzien van 15% over minstens 1 km. Ik kan je verzekeren dat t geen weesgegroetje was dat k tussen mn tanden prevelde, maar eerder n héél hoog getal, dat met milj... begon.
Maar t was de moeite waard, n prachtige gîte, met n kamer apart en n lit-jumeaux. Je moet weten dat we n ganse week sliepen in stapelbedden en met snurkende pelgrims rondom ons, en ik kan u verzekeren dat pelgrims kunnen snurken....
Een picobello badkamer, voor ons alleen, en vermits we kozen voor de full-option, schoven we aan, aan de table d'hôte... lekkere plaatselijke kost, met voor- en nagerecht, en... de wijn mocht er ook zijn. Morgen vroeg ook ns niet naar de boulangier lopen maar petit déjeuner is voorzien, k weet wel niet of t aan bed is?!
Morgen staat er weer n 25 km tocht op t programma, en volgens onze gastvrouw, één van de mooiste van gans het frans gedeelte van de via tolosana.
A propos, k heb t nog niet precies nageteld , maar k denk dat we morgen onze 200e km gaan stappen! Dus nog maar +-1450 km niet meer !
We willen eindigen vandaag met iedereen te bedanken voor de fijne reacties, langs blog, mail en andere wegen. Het is onmogelijk iedereen persoonlijk te antwoorden (vandaag waren er 32 reacties ! ! !). Daarenboven is t ook zo dat we niet iedere dag over wi-fi kunnen beschikken.
Montpellier - Montarnaud - Saint Guilhem-le-Désert
24,4 km - 5u30 - 30 + 20' rust
Vertrokken om 7u00
Aankomst om 14u15
In de Tour de France zou men zeggen, t is n étape de transition, die vandaag vertrekt uit Montpellier, wel zo was t voor ons ook.
Zoals we gisteren het binnenkomen in Montpellier per bus deden, wegens 'te gevaarlijk', zo raadde men ons ook aan de uittocht uit die stad met openbaar vervoer te doen, en zo gebeurde : opstaan om 6 uur, vlug vlug ontbijten, om 7 uur in volle uitrusting naar de Place de Comédie om de tram te nemen, die ons uit het centrum bracht, in één van de voorsteden de bus nemen, niet klassiek tot in Grabbels (voor de ingewijden) maar wel tot Montarnaud, het eigenlijke startpunt van onze volgende etappe. Je kunt dat foefelen noemen, maar veiligheid voor alles, hebben we allemaal gezegd, want ja, ook onze Franse gezellen kozen voor deze oplossing.
Wat de etappe zelf betreft, is er maar één woord : prachtig ! Gans de dag door de wijngaarden, bossen, garrigues, en de laatste 5 km langs de fenomenale 'Gorges du Hérault'. Wie ooit de Gorges du Verdon gezien heeft, weet waarvan we spreken, een wildwater rivier die kolkt tussen enorme rotspartijen (zoek t eens op, op t internet hé). En dan, subliem, de aankomst in Saint Guilhem, een prachtig Middeleeuws stadje, met als hoogtepunt, de abdij van Gellone. We hadden het geluk dat we er n mis konden bijwonen, de mooie gezangen van de (ja ja) jonge zusters klonk formidabel in deze romaanse kerk, die dateert uit de 11e eeuw.
Het zal ons dus wel vergeven zijn dat we wat kilometers pikten....
We hadden ook het geluk vandaag 3 jonge Belgische pelgrims te ontmoeten uit Waver, ze probeerden telkens te overnachten in hun tentje, en voor wie denkt dat Malou n zware rugzak heeft (had), wel, t meisje van de groep torste een rugzak van 17 kilo !
Nog n mooie ontmoeting, op t dorpsplein, na de mis zagen we n Brugs koppel en waarachtig n 84-jarige inwoner van Saint-Guilhem, die n Luikse vader en n Maaseikse moeder had... hij kon zelfs nog n klein gesprek in t Vlaams met ons doen.
Dat er met onze Franse pelgrimvrienden ook wel ns gelachen wordt, kan ik u verzekeren, vooral toen ze me betichtten van EPO-gebruik tijdens het stappen ! Bleek het te gaan om Eau -Pernod en Olives.
Allez. bedankt om de fijne reacties op ons eerste verhaaltje.... en denk eraan, als t soms wat duurt eer je ons hoort : Wi-Fi is hier niet elke dag te vinden.
Morgen wordt het n zware beklimming, heel in t begin van de wandeling, en we hopen die 25km ook weer aan te kunnen....
We weten het, we hadden gedacht om dagelijks verslag uit te brengen, maar de camino beslist daar anders over. Vandaag voor t eerst wi-fi, en dus n verslag van de eerste 3dagen
Dag 1 - maandag 08.04.13
Arles - Saint-Gilles
22,1 km - 4u52 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u30
Aankomst om 14u20
s Morgens mooi weer, maar vanaf middag lichte motregen
Mooi vertrek aan de Eglise Saint-Trophime in Arles
Via de pont Trinquetaille de Petit Rhône overgestoken, 15 km lang deze gevolgd over de dijk, en via een oude spoorweg Saint-Gilles binnengewandeld..
Logeren in de Maison du Pélerin (10 per persoon) langs de Abbatiale.
In die abdijkerk, met als patroonheilige natuurlijk, Saint-Gilles, hebben we de crypte bezocht, vrij toegankelijk voor de pelgrimgangers.
In de kerk zelf staat er n modern beeld van de heilige Jacobus.
14 plaatsen zijn er in de Maison du Pélerin. Een Frans koppel uit Toulouse, en n alleen wandelende Franse pélerin slapen met ons.
t Valt eigenlijk al niet meer op, de armoedige onverzorgde huizen in zo'n franse oude stad. Wat hebben we t toch goed, is nu al, ons besluit.
Voor morgen zou er n probleem zijn, de slaapplaats die we allemaal uitkozen in Gallargues (de enige die pélerins opvangt) is gesloten wegens verbouwingen. De Franse mevrouw belde naar n camping daar in de buurt en we gaan daar samen intrekken in n mobilhome ? ? we zullen wel zien zeker.... van opjagen daarover geen sprake, waarschijnlijk is dat de 'geest' van de camino die na één dag al heerst.
t Leert me ook al dat je toch niet alles van thuis uit kunt voorzien en regelen, maar zo zal t hier nog dikwijls gaan...... aanpassen zal steeds de boodschap zijn.
Dag 2 - dinsdag 09.04.13
St.Gilles - Gaillardes-les-Montueux
31,1 km - 7u30 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 16u30
s Morgens 10° , en vanaf middag zon' !
Prachtige natuurwandeling weer, veel bossen, mooi in bloei staande abrikozenbomen.
Ook helemaal door de wijngaarden gestapt.. t viel ons wel op dat deze Languedoc-Roussillion wijngaarden slecht onderhouden zijn (wat ons ook al van de huizen opviel).
Als we dit vergelijken met de Médoc-wijnvelden, dan zal dat ook wel wat het prijsverschil verklaren !
Qua parcours zijn we toch ook eigenlijk n beetje fier.... wij petits-belges, zoals de overige 6 franse pélerins ons noemen (we ontmoeten die 6 telkens in de gîtes s morgens en s avonds)... wel wij waren de enigen die geen problemen hadden vandaag met het parcours... zowat iedereen deed n paar wegvergissingen !, mais pas les petits belges ! Stiekem durven we dan ook nu vertellen dat we de Via Tolosana op onze wandel-gps hebben ingeladen en dus .....
Klein probleempje voor Malou : t is blaren verzorgen vanavond, maar ze kan er wel tegen...
En dus kwamen we in Gaillardes aan met wat voorsprong op de anciens, en wonder boven wonder (maar dat zal dan weer 'de french way' zijn zeker) : er was geen sprake van verbouwingen aan de gîte communal hier, en dus namen we alle 8 onze intrek in een oude school (aan 5 per persoon !).. allen samen op 1 slaapzaal.... enig nadeel.... In de prijs zat geen wi-fi.. wat zat er wel in, n stadswandeling met kerkbezoek, door n ratelende francaise.. Mn frans is eigenlijk niet zo slecht, maar ik heb heel veel 'traduction' moeten vragen, wegens 'veel te snel'
Wat opvalt, is de enorme hulpvaardigheid van de pelgrims onderling, raadgevingen over wat komen moet, uitwisseling over trajecten, overnachtingen enz...
By the way : k heb nog nooit zo lekker, zo goedkoop gegeten : malou haalde bij de plaatselijke épicier alle ingrediënten en voor 12 aten we pasta met (door Malou) gebakken tonijn (en er is nog over voor morgen !)
Enige waar ik hier niet gewoon aan raak... t is nu 21u00 als k aan t schrijven ben aan mn verhaal in de keuken, en in de slaapplaats is er al geen licht meer aan... ze slapen al allemaal... Eigenlijk niks voor mij dat pelgrimeren, want n dag duurt voor mij altijd tot middernacht.
Dag 3- woensdag 10.04.13
Gaillardes-les-Montueux - Montpellier
25,2 km - 5u30 - 40 + 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 14u30
s Morgens 10° , en vanaf middag volle bak 'zon' !
Zoals gepland eindigde de stapdag in een voorstad van Montpellier, namelijk Vendargues.. alle bronnen gaven ons immers de raad van daaruit bus en tram te nemen, teneinde het drukke verkeer in en rond Montpellier te vermijden.
We wandelen altijd onder ons 2-tjes alleen, maar hebben veel en goed contact met de Fransen, vooral met de 2 koppeltjes, we passeren mekaar onderweg telkens n ander even gaat uitrusten of eten. Het jongste koppel uit de Vogezen, is op stap tot zondag, ze doen zo elke vakantie n deel van de camino.... Het andere koppel uit Toulouse is, zoals wij, vertrokken uit Arles, en stoppen bij de doortocht aan hun huis.
Elke avond worden de verhalen uitgewisseld, tips worden gretig genoteerd.
Het feit van de dag is echter dat ons Malou ingezien heeft, dat ze wat teveel bagage bij heeft... de rugzak doet dan inderdaad erg veel pijn aan de schouders enz... Dan zijn er 3 oplossingen : n deel bagage achterlaten of weggooien (te veel waard om dit te doen natuurlijk), daarom werd er voor de derde oplossing gekozen: gauw om half zes met die 3 kilo teveel naar de post in Montpellier en t pakketje opsturen naar t thuisfront.. Hopelijk kan er zo vanaf morgen weer vlot gestapt worden.
Deze les is dus weeral geleerd.
Maar hetgeen me het meest aanstaat, is de grote solidariteit onder de pelgrims, waarschijnlijk omdat het doel van ieder hetzelfde is, en, zo laat ik me vertellen, door de (goede) geest van de camino.
"We gaan vertrekken" dat zeggen we al zo lang ! ! !
Maar nu is t zover, en we zijn er niet kwaad om.
Het aftellen duurt net ietjes te lang.
De rugzakken staan al 3 weken klaar, al 6 keer gewogen en herwogen. Uitgetest hebben we onze wandelschoenen, getraind met en zonder rugzakken. Het weer zat ons de laatste weken niet echt mee. (Zie maar eens naar de foto van ons stappen op palmzondag in Voeren ! Dat brengt ons ook op n woordje van dank voor allen, die de afgelopen maanden ons steunden in de voorbereiding en ons verder blijven steunen :
- zij die ons urenlang vertelden over de ervaringen van hun talrijke Compostela-tochten en ons als t ware camino-voorlichting gaven... aan ons om t in de praktijk om te zetten.
- hij die enorm veel geduld met ons had, om ons wegwijs te maken met de wandel-gps
- zij die ons vergezelden op onze trainings-wandelingen, en daarbij zorgden voor enkele pracht-parcoursen
- zij die ervoor gaan zorgen dat het thuis, op praktisch gebied, in orde zal blijven
- zij die ervoor zullen zorgen, dat het papierenwerk op t thuisfront in orde blijft
- zij die voor t luchthaven-transport zorgen
- zij die ons steun(d)en in gedachten en ons aanmoedig(d)en Bedankt, en tot op de Camino
Dat we samen dit avontuur aangaan, heeft heel veel (bijna alles!) te maken met de ervaring die Malou de 2 afgelopen jaren mocht opdoen samen met een groepje Femma-vrouwen uit Nerem, onder leiding van Riet Van Cleuvenbergen.
Op vrijdag 22 maart 2013, willen deze dames via een dia-voorstelling, iedereen laten meegenieten van hun 'Camino' van vorig jaar. (zie uitnodiging en details in bijlage)
Dat wij het niet alleen zijn die naar Compostela gaan, zal wel algemeen bekend zijn.
Op dit ogenblik zijn er ongeveer 200 Vlamingen, die aangekondigd hebben dat ze in de loop van 2013 de tocht zullen aanvangen, vanuit verschillende locaties, zowel te voet als met de fiets.
We weten nu ook al dat een tiental andere Tongenaren naar Compostela trekken :
Te voet :
Vanuit Burgos tot Astorga (+-250km 11 stapdagen)
Riet Van Cleuvenbergen, Denise Marneffe, Myriam Jacobs, Edith Vandelaer
Vertrek op 8 juni
Te voet :
Vanuit Sarria tot Santiago de Compostela (+-120km 7 stapdagen)
Godelieve Baerten en Yvette Clerinx
Vertrek op 4 juni
Te voet :
Vanuit Leon tot Santiago de Compostela (+-330km 16 stapdagen)
Guy Collas en Diane Lesire
Vertrek op 9 mei
Per fiets : Vanuit Tongeren (heen en terug) (+-4800 km)
Jef Colson en Louis Schoefs
Vertrek op 1 mei terugkomst begin juni
We wensen deze Tongenaren nu reeds n "buen camino" toe .
De pelgrimroutes (Camino in t Spaans) naar Santiago de Compostela zijn de routes naar het graf van de apostel Jacobus in het gelijknamige stadje in Spanje.
Er vertrekken vanuit alle hoeken van Europa routes naar Compostela. Het overal terugkerend symbool dat als wegaanduiding gebruikt wordt is allicht bekend.
Wij kozen voor de Via Tolosana, die zijn naam ontleent aan de stad Toulouse, maar begint in Arles. Hier verzamelden zich destijds de pelgrims uit de Provence en Italië. Arles was in omgekeerde richting ook een knooppunt voor de Spaanse en Franse pelgrims naar Rome.
Vermits we houden van avontuurlijk stappen, en vermits we fan geworden zijn van de Provence en Italië vonden we het een uitdaging om vanuit het, voor ons, Vlamingen, eerder ongewone Arles te vertrekken. Vanuit Vlaanderen kun je de tocht natuurlijk ook doen, maar het wispelturige klimaat in onze contreien en richting Pyreneeën deden ons kiezen voor n hopelijk gunstiger stap-weertje vanuit de Camargue naar de Pyreneeën.
De Via Tolosana vertrekt dus vanuit Arles zo via Montpellier, Toulouse, Auch, en Oloron, om de Pyreneeën te bereiken, die we oversteken via de Col du Somport. Aan de andere kant ligt dan Spanje, waar we verder stappen via Jaca, om het eindpunt van de Via Tolosana in Puente la Reina hopelijk te bereiken, na +- 950 km en +- 38 stapdagen
Puente la Reina is het grote knooppunt waar de Via Tolosana aansluit op de klassieke Camino Francés, daar zullen we nog +-735 km voor de boeg hebben tot in Santiago de Compostela.? Onze totale tocht hopen we te beëindigen in +-72 dagen.
Inderdaad definitef groen licht aan onszelf gegeven. De heenvlucht is geboekt. We twijfelden lang tussen TGV en vliegtuig. t Is dan uiteindelijk toch maar Ryanair geworden. Vertrek in Charleroi op zondag 7 april 2013 om 14u50 We vliegen tot Nimes, vanwaar we door'treinen' naar Arles in het departement Bouches-du-Rhône (regio Provence-Alpes-Côte d'Azur) Als we Camargue zeggen, zal t iedereen wel bekender in de oren klinken. Arles is inderdaad de poort van de Camargue. Vakantiegangers kennen Arles waarschijnlijk beter als buurgemeente van Saintes-Marie-de-la-Mer. Arles ligt aan de Rhône, juist op het punt waar de delta begint (voor wie nog wat overgehouden heeft van zn aardijkskunde-lessen)
Vooreerst welkom aan iedereen die het de moeite vindt ons te volgen op onze tocht (die we momenteel plannen) van Arles naar Santiago de Compostela. Voor zover het ons mogelijk zal zijn, zullen we proberen jullie op de hoogte te houden van ons lief en leed ! Onze voorbereiding is in ieder geval gestart op 29.09.2012. Onze tocht hopen we te doen vanaf april 2013
COMPOSTELA 2013
De pelgrimroutes (Camino in t Spaans) naar Santiago de Compostela zijn de routes naar het graf van de apostel Jacobus in het gelijknamige stadje in Spanje.
Inderdaad definitef groen licht aan onszelf gegeven.
Vooreerst welkom aan iedereen die het de moeite vindt ons te volgen op onze tocht (die we momenteel plannen) van Arles naar Santiago de Compostela.
