Saint Guilhem-le-Désert - Saint Jean de la Blaquière
27,3 km - 6u30 - 30 + 20 +20 + 20' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 16u15
Wat n etappe ! t begon al goed, geen bakker in t dorpje, dus om kwart voor 8 naar t dorpsplein om bij de 'reizende bakker' n baguette te kopen.... zn camionette stond er wel, maar geen bakker te zien... Dus wij maar met het overschot van gisteren op stap, want we zouden onderweg wel wat tegenkomen.
We zijn wat tegengekomen : onze franse vrienden patrick en bernadette waren al vertrokken, en terwijl wij onze gps instelden en ons vertrekpunt op de gr653 opzochten, wuifden die ons al toe, vanop de bergflank, dat we moesten volgen, maar paniek bij ons, dat is verkeerde bergflank, want daar vertrekt de gr74 ! ... Wij ons eigen gedacht gedaan en onze eigen weg vervolgd. Zonder nieuws dus van die 2, de ganse dag..... En wat n dag : dadelijk n col omhoog, klimmen gedurende 2 uur over oneffen wegeltjes, eerder uitgedroogde bergriviertjes... 475m hoogteverschil... beulenwerk ! en dan... weer terug bergaf tot in t volgend dal.
Het vervolg was steeds gravement en dus niet légèrement vallonné (voor de kenners).. Als je dacht, aan t eind van die bocht is t gedaan, dan begon t weer opnieuw.
Dan de clou : in t dorp Arboras was er duidelijk verwarring : 2 compostela-wegen, een oude en een nieuwe, en tot overmaat van ramp gaf de gps nog n andere aan, gekozen om de GR te volgen maar na n kilometer brak de twijfel los, we zitten verkeerd ! Terug naar boven in t dorp... daar liepen we n eenzame burger tegen t lijf, die ons wist te vertellen dat de gr de nieuwe route aangaf, en die zou zelfs wat korter zijn ! Terug die weg dan maar op : half uur verloren en 2 km meer in de benen.. Dat is niks zal je zeggen, maar k kan je verzekeren dat je niet lacht, als de benen aanvoelen, als die van ons toen al... Halverwege toch al toen, en kenners hadden ons gezegd dat het 2e deel veel makkelijker was, niets was minder waar, n nieuwe col, 375m hoogteverschil en n verschrikkelijk moeilijke afdaling door de losliggende stenen.
De aankomst in St Jean de la Blaquière was bijna n blijde intocht : onze franse vrienden stonde ons op te wachten op t dorpsplein.... ze hadden na 3 uur hun vergissing ingezien, maar n behulpzaam frans dametje had hun met de auto gebracht tot op 8km van t einde.
Ze hadden al alles geregeld in de gîte en ons slapkamer klaargemaakt. k Kan u verzekeren da we blij waren,, niet alleen met t weerzien, maar om ons benene wat te kunnen uitrusten, de inspanning was immers zeer groot geweest, en daar laat k t bij, k wil immers niemand afschrikken....
In de gîte werden we opgewacht door Yamina, die de camino ook stapt, zij het in kortere stukjes, tot daar niks spectaculairs, maar de ontmoetingen op de camino zijn inderdaad zeer verrassend : Yamina is n 40-jarige Franse staatsburger, maar ze woont op St Pierre et Miquelon. Ik had er al van gehoord, maar viel toch achterover toen ze ons vertelde dat het n franse kolonie was, n voorschot groot, en dat het n eiland was dat ligt aan de Canadese kust.
t Zelfbereid avondmaal, cassoulette, werd internationaal gegeten, overgoten met n lekkere fles wijn, en nog meer woordenvloed van Yanina, die ons haar reden om de tocht te doen van naadje tot draadje uitlegde.
Dat is ook de camino, luisteren en meebabbelen met doodvreemden !
Morgen staat er n korte tocht op t programma, +- 15km.... Mag ook ns wat minder zijn ?
Dag 6 - zaterdag 13.04.13
Saint Jean de la Blaquière - Lodève
17,5 km - 4u45 - 30 + 10' rust
Vertrokken om 8u45
Aankomst om 14u30
Na de tocht van gisteren, was t eigenlijk n lachertje vandaag, 13,7 km was voorzien volgens de boekjes, maar we hebben de indruk dat t altijd wat langer uitvalt dan voorzien. Toen we rond half 3 Lodève bereikten, hadden we 17,5 km op de teller staan. Maar t was eigenlijk wel n makkelijke etappe.
Nochtans de hoogteverschillen logen er weer niet om : vertrokken op n hoogte van 165m en na 5km bereikten we de prieuré de Grandmont op 433m. We bezochten in de vlucht de mooie kapel en het klooster uit de 17e eeuw.
Daarna was het n 5-tal km wandelen op t plateau, met enorm mooie uitzichten op de omliggende Cevennes-bergen en het kunstmatige 'lac de Salagou', waarschijnlijk allemaal onbekend bij ons, maar eigenlijk wel de moeite om je vakantie door te brengen
Lastige afdaling naar Lodève toe, terug tot op 175m.
Lekker doucheke genomen in onze gîte La Mégisserie.
Lodève is n stad van zowat 8000 inwoners en vergane glorie, vroeger dus n rijke stad, waar de inwoners leefden van de wol van de schapen van Larzac, ze waren namelijk eeuwenlang de hoofdleverancier van de wol voor kledij van het Franse leger.
Kathedraal Saint Fulcran bezocht, met echt waar n pracht van een orgel en nog mooier glasramen.
Wat onszelf betreft : het gaat ons heel goed... t is erg zwaar, de rugzak maakt t nog zwaarder, maar we genieten van het uitzicht, de pittoreske dorpjes en de authentieke stadjes.
We genieten ook van de talrijke contacten, die steeds spontaan gebeuren.
t Klopt inderdaad wat men ons steeds voorhield : de speciale sfeer van de 'chemin de compostelle' is t proeven waard,
k Las net n mooi stukje :
Il n'y a pas de chemin, il faut marcher.
C'est en marchant que se fait le chemin.
Dag 7 - zondag 14.04.13
Lodève - Saint-Martin (Bousquet d'Orb)
32,2 km - 7u45 - 30 + 10 + 30' rust
Vertrokken om 8u15
Aankomst om 17u30
Lodève verlaten, zonder bewijs dat we er geweest zijn! Je moet weten dat het de gewoonte is om in iedere slaapplaats een stempel te laten zetten in je persoonlijk boekje dat bij je geloofsbrief hoort. Zo heb je n mooie herinnering van je camino, maar zo lever je ook t bewijs dat je uiteindelijk de ganse weg afgelegd hebt. Zo bewijs je eveneens in je volgende slaapplaats dat je wel degelijk de weg naar compostela aan t stappen bent, en dat je recht hebt als pelgrim op n goedkope overnachting. Bref, in Lodève was de pastoor onvindbaar, en dus zijn we maar 'zonder stempel' vertrokken.
De plannen waren deze morgen om vandaag tot in Lunas te geraken, maar ondanks alle gebel gisteren, vonden we er geen slaapplaats. Twee mogelijkheden dan : tot in Joncels gaan en 5 km korter, of naar Bousquet d'Orb en 3 km meer doen...
We hebben maar één paar schoenen, en dus hebben we die stoute schoenen maar aangetrokken... 3 km meer dus.... Is niks, zul je lachend in je zetel zeggen, maar dat is wel bijna n uur meer stappen, en ik kan je verzekeren dat hier geen meter plat is!
Enfin t is gelukt, en wat n mooi etappe weer ! Mooi weer 22° (thuis ook ns goed weer hoorde ik), de allermooiste bergwandeling die je je kunt indenken.. Mensen, onthou t voor de vakantie : in de Cevennes moet je zijn.
Enfin, we stapten nog ns samen met ons koppel uit Toulouse, en van Patrick kwam ik intussen alles te weten over - sentier caillouteux - chemin forestier - chemin de terre qui descend en larges lacets - sentier qui passe par le lit d'un torrent .....
Malou wisselde intussen recepten uit met Bernadette, konijn met pruimen klaarmaken in t frans tijdens het bergop stappen, niet min hoor... ze vergat wel effe de siroop, maar uiteindelijk was t konijntje gebakken, nu n dan met wat aangebrand frans, maar ze leert ontzettend veel bij.
Intussen stapten we Joncels en Lunas voorbij.... en daar begon t zwaarste... na t heel bos- en berggeploeter, stuurde de GR-aanduidingen ons via n omleiding minstens 1,5 km om, tot daar toe, maar om onze gîte te bereiken was er nog ns n beklimming voorzien van 15% over minstens 1 km. Ik kan je verzekeren dat t geen weesgegroetje was dat k tussen mn tanden prevelde, maar eerder n héél hoog getal, dat met milj... begon.
Maar t was de moeite waard, n prachtige gîte, met n kamer apart en n lit-jumeaux. Je moet weten dat we n ganse week sliepen in stapelbedden en met snurkende pelgrims rondom ons, en ik kan u verzekeren dat pelgrims kunnen snurken....
Een picobello badkamer, voor ons alleen, en vermits we kozen voor de full-option, schoven we aan, aan de table d'hôte... lekkere plaatselijke kost, met voor- en nagerecht, en... de wijn mocht er ook zijn. Morgen vroeg ook ns niet naar de boulangier lopen maar petit déjeuner is voorzien, k weet wel niet of t aan bed is?!
Morgen staat er weer n 25 km tocht op t programma, en volgens onze gastvrouw, één van de mooiste van gans het frans gedeelte van de via tolosana.
A propos, k heb t nog niet precies nageteld , maar k denk dat we morgen onze 200e km gaan stappen! Dus nog maar +-1450 km niet meer !
We willen eindigen vandaag met iedereen te bedanken voor de fijne reacties, langs blog, mail en andere wegen. Het is onmogelijk iedereen persoonlijk te antwoorden (vandaag waren er 32 reacties ! ! !). Daarenboven is t ook zo dat we niet iedere dag over wi-fi kunnen beschikken.
Montpellier - Montarnaud - Saint Guilhem-le-Désert
24,4 km - 5u30 - 30 + 20' rust
Vertrokken om 7u00
Aankomst om 14u15
In de Tour de France zou men zeggen, t is n étape de transition, die vandaag vertrekt uit Montpellier, wel zo was t voor ons ook.
Zoals we gisteren het binnenkomen in Montpellier per bus deden, wegens 'te gevaarlijk', zo raadde men ons ook aan de uittocht uit die stad met openbaar vervoer te doen, en zo gebeurde : opstaan om 6 uur, vlug vlug ontbijten, om 7 uur in volle uitrusting naar de Place de Comédie om de tram te nemen, die ons uit het centrum bracht, in één van de voorsteden de bus nemen, niet klassiek tot in Grabbels (voor de ingewijden) maar wel tot Montarnaud, het eigenlijke startpunt van onze volgende etappe. Je kunt dat foefelen noemen, maar veiligheid voor alles, hebben we allemaal gezegd, want ja, ook onze Franse gezellen kozen voor deze oplossing.
Wat de etappe zelf betreft, is er maar één woord : prachtig ! Gans de dag door de wijngaarden, bossen, garrigues, en de laatste 5 km langs de fenomenale 'Gorges du Hérault'. Wie ooit de Gorges du Verdon gezien heeft, weet waarvan we spreken, een wildwater rivier die kolkt tussen enorme rotspartijen (zoek t eens op, op t internet hé). En dan, subliem, de aankomst in Saint Guilhem, een prachtig Middeleeuws stadje, met als hoogtepunt, de abdij van Gellone. We hadden het geluk dat we er n mis konden bijwonen, de mooie gezangen van de (ja ja) jonge zusters klonk formidabel in deze romaanse kerk, die dateert uit de 11e eeuw.
Het zal ons dus wel vergeven zijn dat we wat kilometers pikten....
We hadden ook het geluk vandaag 3 jonge Belgische pelgrims te ontmoeten uit Waver, ze probeerden telkens te overnachten in hun tentje, en voor wie denkt dat Malou n zware rugzak heeft (had), wel, t meisje van de groep torste een rugzak van 17 kilo !
Nog n mooie ontmoeting, op t dorpsplein, na de mis zagen we n Brugs koppel en waarachtig n 84-jarige inwoner van Saint-Guilhem, die n Luikse vader en n Maaseikse moeder had... hij kon zelfs nog n klein gesprek in t Vlaams met ons doen.
Dat er met onze Franse pelgrimvrienden ook wel ns gelachen wordt, kan ik u verzekeren, vooral toen ze me betichtten van EPO-gebruik tijdens het stappen ! Bleek het te gaan om Eau -Pernod en Olives.
Allez. bedankt om de fijne reacties op ons eerste verhaaltje.... en denk eraan, als t soms wat duurt eer je ons hoort : Wi-Fi is hier niet elke dag te vinden.
Morgen wordt het n zware beklimming, heel in t begin van de wandeling, en we hopen die 25km ook weer aan te kunnen....
We weten het, we hadden gedacht om dagelijks verslag uit te brengen, maar de camino beslist daar anders over. Vandaag voor t eerst wi-fi, en dus n verslag van de eerste 3dagen
Dag 1 - maandag 08.04.13
Arles - Saint-Gilles
22,1 km - 4u52 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u30
Aankomst om 14u20
s Morgens mooi weer, maar vanaf middag lichte motregen
Mooi vertrek aan de Eglise Saint-Trophime in Arles
Via de pont Trinquetaille de Petit Rhône overgestoken, 15 km lang deze gevolgd over de dijk, en via een oude spoorweg Saint-Gilles binnengewandeld..
Logeren in de Maison du Pélerin (10 per persoon) langs de Abbatiale.
In die abdijkerk, met als patroonheilige natuurlijk, Saint-Gilles, hebben we de crypte bezocht, vrij toegankelijk voor de pelgrimgangers.
In de kerk zelf staat er n modern beeld van de heilige Jacobus.
14 plaatsen zijn er in de Maison du Pélerin. Een Frans koppel uit Toulouse, en n alleen wandelende Franse pélerin slapen met ons.
t Valt eigenlijk al niet meer op, de armoedige onverzorgde huizen in zo'n franse oude stad. Wat hebben we t toch goed, is nu al, ons besluit.
Voor morgen zou er n probleem zijn, de slaapplaats die we allemaal uitkozen in Gallargues (de enige die pélerins opvangt) is gesloten wegens verbouwingen. De Franse mevrouw belde naar n camping daar in de buurt en we gaan daar samen intrekken in n mobilhome ? ? we zullen wel zien zeker.... van opjagen daarover geen sprake, waarschijnlijk is dat de 'geest' van de camino die na één dag al heerst.
t Leert me ook al dat je toch niet alles van thuis uit kunt voorzien en regelen, maar zo zal t hier nog dikwijls gaan...... aanpassen zal steeds de boodschap zijn.
Dag 2 - dinsdag 09.04.13
St.Gilles - Gaillardes-les-Montueux
31,1 km - 7u30 - 3 x 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 16u30
s Morgens 10° , en vanaf middag zon' !
Prachtige natuurwandeling weer, veel bossen, mooi in bloei staande abrikozenbomen.
Ook helemaal door de wijngaarden gestapt.. t viel ons wel op dat deze Languedoc-Roussillion wijngaarden slecht onderhouden zijn (wat ons ook al van de huizen opviel).
Als we dit vergelijken met de Médoc-wijnvelden, dan zal dat ook wel wat het prijsverschil verklaren !
Qua parcours zijn we toch ook eigenlijk n beetje fier.... wij petits-belges, zoals de overige 6 franse pélerins ons noemen (we ontmoeten die 6 telkens in de gîtes s morgens en s avonds)... wel wij waren de enigen die geen problemen hadden vandaag met het parcours... zowat iedereen deed n paar wegvergissingen !, mais pas les petits belges ! Stiekem durven we dan ook nu vertellen dat we de Via Tolosana op onze wandel-gps hebben ingeladen en dus .....
Klein probleempje voor Malou : t is blaren verzorgen vanavond, maar ze kan er wel tegen...
En dus kwamen we in Gaillardes aan met wat voorsprong op de anciens, en wonder boven wonder (maar dat zal dan weer 'de french way' zijn zeker) : er was geen sprake van verbouwingen aan de gîte communal hier, en dus namen we alle 8 onze intrek in een oude school (aan 5 per persoon !).. allen samen op 1 slaapzaal.... enig nadeel.... In de prijs zat geen wi-fi.. wat zat er wel in, n stadswandeling met kerkbezoek, door n ratelende francaise.. Mn frans is eigenlijk niet zo slecht, maar ik heb heel veel 'traduction' moeten vragen, wegens 'veel te snel'
Wat opvalt, is de enorme hulpvaardigheid van de pelgrims onderling, raadgevingen over wat komen moet, uitwisseling over trajecten, overnachtingen enz...
By the way : k heb nog nooit zo lekker, zo goedkoop gegeten : malou haalde bij de plaatselijke épicier alle ingrediënten en voor 12 aten we pasta met (door Malou) gebakken tonijn (en er is nog over voor morgen !)
Enige waar ik hier niet gewoon aan raak... t is nu 21u00 als k aan t schrijven ben aan mn verhaal in de keuken, en in de slaapplaats is er al geen licht meer aan... ze slapen al allemaal... Eigenlijk niks voor mij dat pelgrimeren, want n dag duurt voor mij altijd tot middernacht.
Dag 3- woensdag 10.04.13
Gaillardes-les-Montueux - Montpellier
25,2 km - 5u30 - 40 + 20' rust
Vertrokken om 8u00
Aankomst om 14u30
s Morgens 10° , en vanaf middag volle bak 'zon' !
Zoals gepland eindigde de stapdag in een voorstad van Montpellier, namelijk Vendargues.. alle bronnen gaven ons immers de raad van daaruit bus en tram te nemen, teneinde het drukke verkeer in en rond Montpellier te vermijden.
We wandelen altijd onder ons 2-tjes alleen, maar hebben veel en goed contact met de Fransen, vooral met de 2 koppeltjes, we passeren mekaar onderweg telkens n ander even gaat uitrusten of eten. Het jongste koppel uit de Vogezen, is op stap tot zondag, ze doen zo elke vakantie n deel van de camino.... Het andere koppel uit Toulouse is, zoals wij, vertrokken uit Arles, en stoppen bij de doortocht aan hun huis.
Elke avond worden de verhalen uitgewisseld, tips worden gretig genoteerd.
Het feit van de dag is echter dat ons Malou ingezien heeft, dat ze wat teveel bagage bij heeft... de rugzak doet dan inderdaad erg veel pijn aan de schouders enz... Dan zijn er 3 oplossingen : n deel bagage achterlaten of weggooien (te veel waard om dit te doen natuurlijk), daarom werd er voor de derde oplossing gekozen: gauw om half zes met die 3 kilo teveel naar de post in Montpellier en t pakketje opsturen naar t thuisfront.. Hopelijk kan er zo vanaf morgen weer vlot gestapt worden.
Deze les is dus weeral geleerd.
Maar hetgeen me het meest aanstaat, is de grote solidariteit onder de pelgrims, waarschijnlijk omdat het doel van ieder hetzelfde is, en, zo laat ik me vertellen, door de (goede) geest van de camino.
COMPOSTELA 2013
