Toen we de Camino uitgestapt hebben, via de Northe en Primitiva wist ik het meteen
Dit smaakt naar meer en ik wil toch ooit de Frances stappen.(Wat initieel de route van mijn vader was)
Vorig jaar kwam het idee dan terug naar boven en samen met Bart hebben we bekeken wat mogelijk is.
We hadden het graag gestapt in de zomer van 2019 maar daar we net onze pleegzoon in huis kregen was dit een beetje een ongepast moment.
Jammer want Timothy heeft er net zijn lager onderwijs opzitten, zijn vormsel gekregen en zet de grote stap naar het middelbaar.
na veel wikken en wegen werd het de zomer van 2020.
Verloven aangevraagd en buiten onze verwachtingen in goedgekeurd.
Toen kwam Covid 19 in ons leven binnengestapt onzekere tijden maar we blijven hopen.
Als alles goed verloopt vertrekken we, Bart, Timothy en ikzelf op 12 juli 2020 vanuit Parijs naar Saint Pied de Port om van daaruit de Camino Frances te starten.
Als alles naar wens verloopt komen we op 14 augustus 2020 in Santiago aan.
Laatste tocht naar de Fisterra, wat vroeger het eind van de wereld was vòòr Columbus Amerika ontdekte...
We zijn vroeg vertrokken terwijl het nog donker was om tijdig aan te komen... dus moesten we stappen met de lichtjes op want we zagen geen steek!!!!!!!!!!!!!Niks, Nada... (foto)
We volgen de weg want dus ook de richtingaanwijzers zijn onzichtbaar.
Na ongeveer anderhalf uur stappen begint de zon op te komen en zien we iets meer waardoor we ook onze weg terug vinden met de schelpen en pijlen...
De weg is toch wel in stijgende lijn, kwestie van ons nog wat te doen afzien???
Op de splitsing nemen we de route van Fisterra want we kunnen er nog een dagje extra aan breien met via Muxia te gaan maar we zitten wat met tijdsgebrek....
We komen ook een kruis tegen waar we elk ons 'steentje' neerleggen. (foto)
Vandaag is het weer een warme dag,met veel wind, we zien ook de zee terug. yes....
FISTERRA we zijn er het einde van de wereld en onze tocht............
We vinden een slaapplaats in een albergue, douchen ons, eten een snelle hap en vertrekken naar de cabo waar we de zonsondergang bewonderen en onze kleren verbranden naar traditie.
Jasmine gooit zelfs haar botinnen in het vuur.
Er zijn nog enkele pelgrims die hetzelfde doen door ons bezig te zien en het wordt een emotioneel moment, de kers op de taart laat ons zeggen.
Als apotheose ontmoeten we onze jonge landgenoten (foto) ook waardoor er hier en daar toch wat traantjes vloeien.
Zelfs onze jongste stapper knuffelt iedereen...
Tegen 23 uur zijn we vertrokken bij een wondermooie sterrenhemel.
La dernière étape vers Cabo Fisterra,35.4km Notre première étape en noirceur,on part vers 06h15, on voit rien malgré nos lampes. On suit un groupe de pélerins mais tout d'un coup ,on se retrouve seul, on ne peut les retrouver, on cherche les flèches ,mais on ne voit rien ,nada. On suit la route ,mais s'est dangereux avec le wheelie, après une heure et demie de marche, le jour se lève et on retrouve nos traces On prend à la bifurcation la camino real vers fisterra et non vers Muxia C'est un parcours assez difficile de grande montée avec beaucoup de pierres et des descentes aussi. Il fait chaud.On aperçoit à nouveau la mer. On passe par Cee, Corcubion jusqu'à Fisterra. Le bout du monde!!!!!!!!!!!!!! Ca y est ,Nous y sommes!On se rends à notre auberge privée pour se changer et on va manger.Et puis en route pour le cap où on se rend avant le couché du soleil pour brûler nos vêtements, c'est avec joie que je met mes bottes de marche au feu.C'est l'apothéose ,on revoit d'autres pèlerins, on se sent si bien , après le couché de soleil ,on a droit à une nuit étoilée de toute beauté. C'est une fin de voyage inoubliable avec un côté mystique!!
Nachtelijk stappen zonder veel te zien
Mooi landschap bij zonsopgang
We leggen allen ons 'steentje'
Mooi strandje bij aankomst Fisterra Fisterra in zicht... Koppeltje bezig met hout sprokkelen Zee terug in zicht. Stappen maar...
We zijn er bijna...................
Sint Jacobus aan de Cabo, bij het vuur.
Fijn weerzien met onze landgenoten en ook afscheid nemen, snif snif
Vandaag een tocht van 35 km naar de voorlaatste stop, Olveira.
's Morgens langs mooie gebouwen en standbeeld gestapt waar aan de ene zijde een man vertekkende staat en de andere zijde een dame met kinderen hem tegenhouden.(zie foto).
We komen ook alweer de 'kool' tegen die hier gebruikt wordt voor hun regionale soep, die Marc heel lekker vind.(foto).
We stappen in de voormiddag door een bos die geteisterd werd door een brand.
's Namiddags in de verte moet er momenteel ook een brand woeden want we zien een blushelikopter overvliegen.
We stappen via bossen en rustige wegen, we klimmen lichtjes en komen ook weer tot bij de windmolens...
Marc wordt uitgedaagd om op een berg te klimmen wat hem ook lukt. (foto).
Timothy werd vandaag door vermoeiheid overvallen en heeft eventjes in de wheelie geslapen.
Rond 19 uur zijn we in Olveira onder luid applaus van de pelgrims aangekomen.
Met al dat volk te zien waren we bang geen plaats meer te hebben in de toch grote prive albergue met dito restaurant maar gelukkig was er plaats voor iedereen, ook de jongeren die zelfs nog later toekwamen.
We hebben er ook nog lekker gegeten en zijn dan onder de wol gekropen. Het was toch alweer 22uur en we willen morgen voor één keer vroeg vertrekken om zeker tijdig toe te komen...
35km vers Olveira Sorti de Negreira en logeant un beau bâtiment et une belle statue. on passe près de l'albergue del peligrino pour prendre la route vers le finistère. on passe une forêt qui fût victime d'un feu ,on y sentait encore l'odeur du brûlé. On voit un hélicoptère dans la région transportant l'eau pour aller éteindre un feu de forêt. On monte un peu ,on voit des éoliennes, et Marc s'amuse à escalader les montagnes.C'est un long parcours et Timothy prends du repos bien mérité. On arrive vers 19heure, sous les appaudissements des pèlerins. Voyant tout ce monde, on pensait ne pas avoir de logement;mais non il y en avait pour tous. C'était une auberge privée,très belle et propre. On s'est couché assez tard mais c'était impressionnant de voir toutes ces personnes.
Het vertrek uit Santiago geeft ons een mooier beeld, opener en een super mooi zicht op de Kathedraal, sprookjesachtig.
De route naar Neigreira is al even mooi, mooie beekjes, middeleeuwse bruggetjes, bossen, watervallen... (zie foto's)
Aangekomen in Neigreira, aan de touristeninfo staat ons een jonge heer te woord die de weg naar de albergue aanwijst waar we een goede maaltijd krijgen en een goede nachtrust hebben.
21.5km vers Negreira La sortie de Santiago nous offre une magnifique vue de la cathédrale et de la ville. Nous voici reparti sur les routes, petit parcours mais de toute beauté .On passe un peu en forêt, traverse des ponts médiévaux,on voit des chuttes d'eau. On arrive à l'office du tourisme de Negreira, où un gentil jeune homme nous indique le chemin de l'auberge où on va passé la nuit. On y est bien logé et on y prend un très bon repas.
Een tocht waar iedereen naar uitkijkt, allen met hetzelfde doel...
Vandaag een tocht van 24 km, lichtjes stijgend via de eucaliptusbossen.
Op de weg na Lavacolla, zien we veel van houten takjes gemaakte kruisjes hangen aan de omheining, gemaakt door pelgrims.(zie foto) We maken er elk zelf ook één. Indrukwekkend!!!
Jammergenoeg vinden we ook veel eerbetoon aan overleden mensen op weg naar Santiago. Het doet ons toch even stilstaan...
In Monto do Groso zien we een monument die hulde brengt aan Jean Paul II, die hier was in 1993. Ernaast staat de kapel San Marcos.
In de verte Santiago, maar door de grote van de stad is het vooral industrie en torenhoge flatgebouwen die we te zien krijgen. Toch niet zozeer het beeld dat we gevormd hadden. Kathedraal is nauwelijks te zien, een ontgoocheling!!!!
We stappen de stad door en vinden vele albergues. De 1ste is volzet, bij de 2de meer geluk.
Na een 4 tal km DE KATHEDRAAL!!!!!!!!!!!! Wauwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww.......
De binnenkant is prachtig met het vele goudwerk en sint Jacobus in al zijn schoonheid...
We gaan onze compostela halen, ons document die we krijgen als trofee van onze tocht...
We keren terug naar de Kathedraal waar we de mis bijwonen, daarna gaan we iets eten en dan gaan slapen want onze tocht gaat verder.... Yoepie....
Santiago, nous voilà! 24km, nous voici parti pour la grande étape ,celle que tous les pèlerins attendent avec impatience, l'arrivée à Santiago. On passe par la forêt ,ça monte peu, c'est un parcours assez facile à travers les eucalyptus.Sur le chemin après lavacolla, on voit beaucoup de croix en bois sur les grillages. C'est assez impressionnant!!! On voit aussi malheureusement des hommages rendu aux personnes décédés sur ce chemin. On retouve à Monte do Groso , un monument rendant hommage au pape Jean Paul 11, lors de sa venue en 1993. Tout près se trouve la chapelle de San Marcos. Quelle déception, quelle désillusion, après tant de marche que de découvrir ,se côté industrielle de Santiago!!! J'en suis encore choquée!! On traverse la ville,on se trouve une auberge,avant de se rendre à la cathédrale. Nous y voici , elle est très impressionante par sa grandeur imposante!!!!! L'intérieur est magnifique, beaucoup de dorure et notre Saint -Jacques de toute beauté. !!!! On fait la file pour recevoir notre trophée, la compostelle, papier authentifiant notre parcours. On retourne à la Catédrale pour l'office religieux et après un bon repas ,on va dormir car le voyage continue...........
Na een ontbijt vertrokken om 8u15 voor een eerste tocht op de Camino francés van 32 km tot Santa Irene.
Er was een massas volk, wat een wereld van verschil. (foto)
Het was even wennen en ik waande me even in het zoniënwoud...
Nog 50km te gaan tot in Santiago.
De 'schelpen' zijn minder mooi en vervuild
De kms verliepen vlot met kleine hellingen. Timothy rijd zelfs even met de wheelie (foto)
De hele tocht was bijna door het bos.
Aangekomen in Santa Irene was de privé albergue volzet, gelukkig beetje verder was de gemeente albergue waar nog plaats was.
Wat we niet wisten was dat we 1 km terug moesten stappen om te kunnen eten, hier was niets...pfffeee en dat na een lange tocht maar er zat niets anders op...
32km pour Santa Irene. Nous voici en chemin , sur la camino frances , cette fois, on rencontre plein de pèlerins. C'est assez étrange de voir autant de pèlerins, on a fait tellemement de km seul et tout d'un coup , il y a foule. Il y en a partout!!! Timothy a bien grandi,il porte même le wheelie!!!! Le chemin parmi les eucalyptus ça sent bon et c'est agréable. Par contre ,les coquilles sont moins belles et quelle saleté!!!! On arrive à Santa Irene, l'auberge privée est complète, quel dommage!! Car ,on pouvait y manger.On doit trouver plus loin l'auberge publique et on a de la place. Pour souper, on doit retourner sur nos pas d' un km. En plus ,je me suis refait une ampoule!!!
Vandaag een grotere tocht van 27 km, de laatste op de Camino Primitivo.
Vandaag komen we in Melide samen met de Camino Francés.
Het is een mooie route op de primitivo en we genieten er van.
's Morgens is het redelijk fris, bewolkt en we ontmoeten enkele verdwaalde regendruppels.
Tegen de middag brak de zon door en werd het warmer.
Waarschijnlijk om ons te herinneren dat we nog eventjes op de camino primitivo stappen moeten we voorrang verlenen aan een kudde koeien die ons tegemoet komen (foto).
Het is en dag met veel stijgen alweer.
Rond 18 u aangekomen in Melide en de albergue van 144!!! slaapplaatsen.
We slapen in een zaal op de 2de verdieping bed 25,26,27 en 28 in een hoekje. Benieuwd wat de nacht zal brengen.
We eten een pelgrimmenu in één van de vele restaurantjes die er in de straat aanwezig zijn.
Wat een verschil met de camino primitivo...
Parcours de 29.7km pour Melide Nous vivons nos derniers instants de la primitivo car on va bientôt se retrouvé sur la camino frances. On retrouve sur notre parcours nos éoliennes., c'est un beau parcours ,on passe de petits villages, par la forêt , bien évidemment ça monte!Et ça descend, on doit laisser le passage à un troupeau de vaches. A notre arrivée à Melide , on visite une belle église. Plus loin ,la grande surprise ,une auberge de 144 places. Et oui la rencontre des deux chemins pélerins ça réunit beaucoup de personnes sous le même toît!
Deze ochtend eerst een ontbijt in de stad genomen alvorens de tocht aan te gaan naar San Roman da Retorta.
Deze was onmiddelijk in stijgende lijn...
Het wordt een tocht van 20 km.
Vandaag vele kleine dorpjes doorgestapt.
Tegen de middag een nostalgisch cafeetje ontdekt, achter de kerk die waarschijnlijk uit de tijd van vóór de oorlog is.
Iets gegeten, gedronken en weer vertrokken...
Aangekomen in San Roman da Retorta, waar alleen een kerk, bar en albergue is eerst iets in de bar gedronken.
In ons boek stond dat er maar 12 slaapplaatsen in de albergue zijn. benieuwd of eer plaats is, we hopen dat er velen doorstappen omdat het een minidorpje is.
Bij de albergue aangekomen zien we tot onze verbazing dat het een grote gite is met een 40-tal plaatsen dus er is nog plaats voor ons.
De eigenaar stelt ons voor om barbeque te eten.
Timothy gaat eerst nog bij een groepje pelrims pootje baden aan het bronnetje ( foto).
Pas morgenochtend ontdekken we dat het een privé albergue is en de andere 50 m verder staat.
Het was uiteindelijk een mooie tocht en gezellige avond.
20.6km vers San Romàn da Retorta
Départ de Lugo, c'est un chemin en ligne droite plus que 100km avant Santiago!!! Un petit peu par la forêt mais on est souvent sur la route et le soleil nous poursuit . On s'arrête dans un café en court de route. Là , le temps c'est arrêté, on se croit projeté dans temps de l'avant -guerre. On s'y désaltère et continue jusqu'à l'auberge .On a de la place.C'est propre et pour le souper ,c'est un barbecue .
Het was een relatief 'easy' weg zonder veel klim en klauterwerk waardoor we goed vooruit gingen.
Pas om 8u30 vertrokken en al om 18u aangekomen.
Na een uurtje stappen komen we in een klein dorpje,Vilabade waar een man van takken kunstwerken maakt die we mogen meenemen tegen een 'donativo', een prijs die we zelf bepalen. Timothy kiest er een uit hout gesneden popje uit.(zie foto).
Het dorp verder moeten we eventjes een kudde schapen met zijn herder doorlaten. (foto).
In de albergue waren nog 3 plaatsen vrij maar de ambtenaar wou niet dat Timothy met mij in éénzelfde bed sliep.
We mochten het aantal personen, 44, niet overschrijden. Blijkbaar zijn ze hier in Galicia veel strenger dan elders waar de albergues uitgebaat worden door vrijwilligers.
Gelukkig zijn er in deze stad meerdere mogelijkheden om te overnachten.
We vinden een hotel waar we 40 euro voor ons 4 betalen, zelfs onze was wordt gedaan... Wat een luxe...
Hierdoor kunnen we nog eventjes naar de stad en de kathedraal waar de mis nog bezig was.(foto)
daarna zijn we iets gaan eten.
31km pour Lugo Le matin ,il y a un peu de brouillard et c'est très bien. C'est un parcours assez calme où on n'a presque pas soulevé le wheelie . A Castroverde, on visite l'église gothique Santa Maria qui fût bâtie sur le sîte d'un monastère plus ancien fondé en 1207 par saint François d'Assise. On y achète des médailles du ce dernier. A quelques pas de là , on visite un atelier d'un artisant qui fabrique des figurines avec des morceaux de bois. On en prend une pour Timothy. .En après-midi ,la chaleur est de retour ,et puis le choc quand on aperçoit Lugo. C'est une ville énorme de 80.000habitants!! Quel choc après ce chemin de campagne!!! On arrive dans le vieux quartier de Lugo, partie magnifique de cette ville,l'auberge pèlerin est complète ,on se trouve une pension non loin. On en profite pour visiter la cathédrale qui est majestueuse!!!
Vandaag met veel moed vertrokken voor een tocht van 25 km naar O Cadavo Baleira.
Alweer moeten we klimmen tot 1050m hoogte.We zitten wel al op 960m hoogte maar eerst moesten we een goed stuk dalen.
Bij ons vertrek om 8u30 is het al 28 graden, dat beloofd dus.
Blijkbaar is het dit jaar een uitzonderlijke zomer want normaal regent het hier regelmatig, zelfs in de zomer.
We hebben vandaag 4 leuke mensen ontmoet, die Timothy een 'diploma' hebben gemaakt. (foto)
Tegen 11u waren we op onze 1050m hoogte, bij de windmolens, een kapelletje en een ruïne die ooit een pelgrimziekenhuis was. (zie foto).
De afdaling begonnen. Iets na de middag in een dorpje aangekomen waar er tot onze verbazing een bar- restaurantje is dus onze picknick laten zitten en hier iets genuttigd.Nog 12km te gaan, met stijgen en dalen en in de volle....zon...
Om 18u30 aangekomen in de albergue waar alles bezet was. Enkele jongeren stelden onmiddellijk voor om hun bed af te staan en op hun matje te slapen. 50 m verder was er een hotelletje waar nog vrije plaatsen waren dus hebben we daar geslapen.
Toch een fijne ervaring!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En route pour 25km pour O Câvado Baleira En route par la forêt , il faît de nouveau très chaud 33°. On monte encore, il y a des pierres, on doit porter le wheelie. Il fait trop chaud pour moi , je n'arrive pas à avancer. Timothy marche bien malgré la chaleur. On arrive à l'auberge pèlerin mais elle est complète Des jeunes ,nous offrent leurs places mais nous les remerçions ,et préfèront aller dans une pension plus loin.
Vandaag een tocht van 28 km ipv 25,4 naar Fonsagrada.
Het stijgt en daalt zoals gewoonlijk...
Het is heel warm vandaag, 33 graden.Gelukkig kunnen we deels door de bossen stappen.
De andere stukken zijn via de weg en er is niets van schaduw, het lijken de Spaanse 'Landes' wel
Zoals gewoonlijk stijgen we weer tot bij de windmolens. (zie foto's)
Aangekomen in Fonsagrada, begeven we ons naar het Pension-Restaurant, die we gereserveerd hadden want hier was er geen Albergue.
Het is er mooi en netjes. Hier eten we ook een pelgrimmenu, die we iets vroeger konden nuttigen daar de dame vroeger wou koken voor ons.
s'Avonds krijgen we een prachtige zonsondergang. (zie foto)
28km au lieu de 25.4km.pour se rendre à Fonsagrada On monte, on descend ,on monte, on descend par la forêt, par la route, il fait chaud 33° On se rends jusqu'aux éoliennes, c'est épouventablement long.Ce sont les Landes Espagnoles!!! On monte encore un peu pour changer et enfin arriver au village de Fonsagrada. On arrive à notre pension que l'on avait réservée car pas de gîte pélerin au alentour!
Deze ochtend vertrokken na ontbijt vol goede moed, na de tocht van gisteren, met toch wat angsten daar we een afdaling van 7 km te doen hebben.
Ondanks alles, werd het een mooie, aangename tocht zonder veel valkuilen naar Grandas de Salime.
Eerst wat stijgen en dan dalen met mooie zichten, bergen en het meer, waar een verhaal aanhangt van een duivel die, beneveld van drank in het water is gesukkeld en met veel moeite terug aan wal geraakte, riep "salime,salime" wat "haal me hieruit, haal me hieruit" betekend. De dorpbewoners hebben hem terug in het water geduwd maar de naam behouden om hun overwinning van het kwaad te herdenken.
Een tocht van 23,2 km met een laatste stuk met veel zig-zag's.
Aangekomen in Grandas was er nog plaats in de albergue. Na een douche en onze dagelijkse handwas naar het centrum vertrokken waar we de mis, natuurlijk in het Spaans, hebben gevolgd.
's Avonds in een lokaal restaurant een stoofpotje van everzwijn gegeten, super lekker mmmmmmmmmmmmmmm
23.2km pour Grandas de Salime En route par la montagne, ça monte ,ça monte à travers le village et on passe par un troupeau de vaches. Pour ensuite amorcer une descente de 17km. à travers la forêt, il fait bon ce matin 20°. .On aperçoit le barrage de Salime et le très beau lac au couleur émeraude qui fait rêver! . Quand on arrive au barrage ,on a l'impression de traverser un village fantôme, les maisons sont désertes et abandonnées.Nous arrêtons au seul restaurant du coin en haut de la falaise après une montée sous un soleil de plomb. Quelle calor! On poursuit notre route pour enfin arriver à notre village Grandas de Salime. On assiste à une messe en Espagnole évidemment! C'est à l'église Collégiale San Salvador. Nous finissons la journée par un délicieux ragoût de sanglier! Un peu de légende sur l'origine du nom de Salime: On dit que le vieux pont sur le rio(l'ouvrage englouti par le barrage) a été baptisé par le diable.Un jour,pris de boisson,le démon tomba à l'eau. Avec beaucoup d'efforts, il s'efforcait d'atteindre la rive en criant:"Salime,Salime"( c'est-à-dire : sortez-moi,sortz-moi,en asturien.)Les villageois accourrent,le rejetèrent à l'eau,mais conservèrent le nom de Salime pour le pont et leur village, et commémorer ainsi leur victoire sur le malin.
Na een goede nachtrust en een "light" ontbijt, vertrokken voor een kleine tocht van 17 km.
Kort maar we stijgen vandaag naar een altitude van 1146 m, het hoogste punt van de Camino Primitieve.
Het is klimmen, klimmen en klimmen in de bossen met vele riviertjes en veeeeeeeeeeeeeeeeeel rotsen!
De wheelie wordt een 10-tal km gedragen.
Tot daar gaat alles goed maar na het stijgen moeten we natuurlijk dalen.
Dit wordt een heuse opdracht...amai, het was net een zwarte skipiste vol met witte keien.
Jasmine, Marc en ikzelf zijn meerdere malen gevallen.
Na die eerstse afdaling waren we aan het overwegen of we de weg zouden nemen of verder de waaghalzen zouden uithangen.
Via de weg zou het dubbel zo ver zijn.
Alweer kwam een geschenk uit de hemel... een man stopte met zijn wagen en wou ons meenemen tot Berducedo, het dorp waar we moesten zijn, ongeveer 4 a 5 km verderop.
Jasmine, Timothy en ikzelf hebben dit aanbod aanvaard.
Marc is met de wheelie via de weg naar beneden afgekomen.
aangekomen waren er in de Albergue maar 3 plaatsen meer en het was er super klein dus zijn we naar de privé albergue gegaan.
Veel beter,ruimer en netjes.
Na 2 uur is ook Marc aangekomen, nat bezweet want het was toch alweer 28 graden vandaag.
En route pour Berducedo, une étape de 17km. Une journée chaude 28 °, on soulève le wheelie pendant 11km.Ca monte et ça monte, en flan de montagne, pas le moindre coin d'ombre. Pour arriver enfin au sommet du col le plus élevé de la primitivo 1,146km d'altittude. Ouf!!!! . Maintenant il faut redescendre , c'est assez dangereux ,Marc a glissé deux fois dans les cailloux , Chantal une fois, on arrive à la route nationale et on est entrain de se demander si on continue par les petits chemins où par la route ,quand soudain un ange nous embarque Chantal , Timothy et moi jusqu'à destination. Malheureusement , Marc a du continuer avec le wheelie. Il est arrivé 2heures plûtard fatigué et brunit par le soleil . Le bitume ça chauffe!!!!:oops
Une chance que Chantal et moi sommes arrivées plutôt car il n'y aurait eu plus de place pour se loger ! Quelle journée!!!!!!!
Deze ochtend vertrokken in de volle zon voor een tocht van 31,6 km en dit na een korte nachtrust. Door het lokale feest, was het de hele nacht komen en gaan in de albergue. Er werd geen rekening gehouden met de 'huisregels'. Om 4 uur zijn de 'laatsten' binnengestruikeld, letterlijk met bijhorend kabaal, gelach en geur! Mooi uitzichten, we stappen via de bossen, we zien koeien, paarden. Het weer is warm en het is nog ochtend. Timothy heeft de tocht volledig gestapt. We hebben een stop gemaakt in een cafee-winkel waar we iets gedronken hebben en iets verder was er weer een lokale winkel die er eigenaardig uitzag en waarvan de eigenaar er opstond dat we binnen een kijkje gingen nemen. (zie foto). Wat is de tijd hier blijven stille staan...De man vertelde ons ook dat we een trap op moesten van een 10tal treden, en wat voor één!!! ( zie foto) Stopplaats voor de nacht is Pola de Allande, waar we in het hotel Allandesa verbleven om ons van de emoties te ontdoen.
Une longue journée de 31.6km pour rejoindre Pola de Allande Vue magnifique de Tineo à notre départ, on passe par la forêt, biensûr ça monte mais c'est agréable par la montagne, on rencontre des vaches, chevaux, il fait déjà chaud et il n'est que 9h.du matin. On arrête au bar restaurant à Campiello le midi. Timothy à marcher les 31km, il est incroyable!!! On s'est rafraichi en cours de route dans un magasin assez original , le propiétaire nous a indiqué le chemin , je crois bien que notre heure était arrivée! Je ne sais pas comment on a réusssi à monter cet escalier , c'était de la folie avec le wheelie. Pour se remettre de nos émotions , on est aller passer la nuit à l'hotêl Allandesa! olé! de Pola de Allande.
Vertrokken voor een tocht van normaal 18,9 km die er om één of andere reden 24,6 geworden zijn. De eerste 5 km was klimmen met veel rotsen, alhoewel we erger verwacht hadden... Gewenning? Vandaag heeft Marc een accidentje gehad, de centuur van de wheelie is stukgeschoten. De armspieren zullen getraind worden. Daarna was het ploeteren in het bos, vol modder,stenen en insecten. 's Middags eventjes gestopt in La Espina om te eten in een lokaal winkeltje, waar de schapenherder zijn diertjes naar de weide bracht. (zie foto) Daar er enkele kilometers bijgekomen zijn, aangekomen in Tineo om 17u waar er (alweer) feest, een soort van countryfeest, was.
En route pour Tinéo, un pacours de 17.9 qui s'est transformé en 24.6km, allez savoir pouquoi?
Ca monte à travers bois et ça monte, on soulève le wheelie quand il y a de grosses pierres. Et pas de chance la ceinture du carosse ,nous a lâchée, Marc se fera un peu plus de muscles. On est arrêté à La Espina , pour prendre un peu de force et en route par la forêt , il y a beaucoup de boue. Enfin , on aperçoit un terrain de football et nous voici à destination. Il y a un monde fou car c'est la fête locale à Tinéo
Een tocht van 23km naar Salas, een mooi primitief dorpje. Om er te geraken stappen we via kleine dorpjes in de bergen, dus is het weer een dagje van stijgen maar het valt reuze goed mee. Het weer is ons ook goedgezind en de zon is van de partij. Onderweg komen we een dame met haar ezel tegen die het hooi binnenbrengt. (zie foto.) Rond de middag stoppen we in een cafeetje waar we enkel iets kunnen drinken dus spreken we ons noodrantsoen aan, chocolade, broodje en smeerkaasje...mmm, toch lekker hoor. We vertrekken terug en stappen via de bossen waar soms grote stenen aanwezig zijn. We steken zelfs een riviertje over. (zie foto). Onderweg komen we aan in een klooster die voor éénmaal open is en waar er een processie aan de gang was. Blijkbaar vieren ze hier in Spanje allerlei naamfeesten. Aangekomen in Salas vinden we de privé auberge waar we vriendelijk onthaalt worden. De eigenaars brengen ons naar een kamer waar 2 stapelbedden staan. We eten er samen met hen een lekkere menu, tonijnsoep en pasta met spekjes. Timothy vond het super lekker en leuk want ze hadden ook een zoontje van ongeveer 3 jaar waar hij fijn mee kon spelen. Moe maar voldaan kruipen we onder de wol.
EN route pour Salas , 23km.on monte et monte mais c'est faisable et il fait beau.Le midi, il fait très chaud et on arrête à Cornellana, il n'y a rien à manger. Heureusement qu'il nous restait un peu de pains et du fromage et du chocolat. Ce n'était pas beaucoup mais c'était mieux que rien. On continue par la forêt, il ya des cailloux , on passe de petits villages et on traverse un ruisseau .On assiste à la célébration de Marie au monastère del Salvator .On arrive à Sallas , on traverse la rue de l'église ,on passe la porte du Palacio Valdès et on arrive à l'albergue privé , on y est reçu comme des rois, machine à laver ,sècheuse .On a mangé avec les propriétaires de l'auberge et leur fils., soupe au thon et macaroni au fromage!
Vandaag op weg naar Grado, een tocht van 27,5 km. Vandaag was het weer warm, 30 graden. We stappen via mooie wegen, velden en bergen. Onderweg moeten we voorrang verlenen aan ander verkeer, een Spaanse koe versperd onze weg en er zit niets anders op dan geduld te hebben en te wachten tot ze zelf ook verder wil stappen want onze wegel is smal en de koe heeft toch wel grote hoorns... (zie foto) Aangekomen in Grado verteld het toeristenbureau ons dat er maar 1 hotel meer actief is, de andere 2 hebben de boeken neergelegd. Gelukkig is er nog plaats. We logeren in hotel, Autobar, in een kamer met 2 stapelbedden en eten er ter plaatste de dagmenu. (Andere keuze was er niet, wat Timothy niet zo leuk vond.)
En route pour Grado, 27.5km sous un soleil de 30degré Belle promenade à travers champs et montagnes. On a rencontré une vache espagnole , avec de grosses cornes ,elle nous a barré la route!!! Impossible de passer,on a dû attendre que celle--ci veuille bien s'en aller! Après quelques minutes , elle partie d'elle-même,ouf!! Après avoir traversé la voie ferrée ,on arrive à Grado . Assoiffé et affamé, on boit dans le premier café sur le chemin et en route pour trouver un endroit pour dormir, finalement l'office du tourisme nous indique le seul hôtel disponible Auto-Bar. On y dormi dans des lits superposés ,et on a mangé un menu pèlerin. On a reçu des draps et serviettes pour se laver !
Een tocht van 29,5 km naar Oviedo. Terug naar een grote stad...en het is geen zondag... maar wel al laat dus niet veel tijd om alles te bezichtigen. We stapten via bruggen onder en boven de snelweg, treinsporen en romaanse bruggetjes. Er is vandaag nog veel mist maar de regen blijft uit. Aangekomen bezoeken we de mooie kathedraal waar het St Jacobsbeeld zelfs 2 maal aanwezig is. We overnachten in een grote pelgrim-auberge (die moeilijk te vinden is) maar krijgen een kleine kamer voor ons 4 met zelf een eigen toilet en douche en dit voor 5 euro. We gaan onze was eens gaan wassen in een wasserette en terwijl we die luxe hebben gaan we ondertussen eten rechtover de wasserette.
En route pour Oviedo , une étape de 29.5km. Il y encore un peu de brouillard ce matin mais pas de pluie. Le parcours n'est pas très côteux,et on passe sous l'autoroute,sur l'autoroute,sur le pont romain, les voies férées, chemins en banlieu d'Oviedo.On est content de voir la cathédrale, qui est magnifique!!! On y retrouve deux statuts de St-Jacques, je touche les pieds de celui en pierre. on demande son chemin pour l'auberge pèlerin ,on y arrive enfin .On reçoit une chambre à 4lits avec douche dans la chambre On a été faire notre lavage dans une buanderie et manger tout près à la cafétéria de Milan .C'était bon
Deze ochtend redelijk laat vertrokken voor een tocht van 18,3 km naar La Vega De Sariedo. Sinds deze morgen is de regen van de partij... Eens de stad uit is het klimmen, klimmen, klimmen en nog eens klimmen... We komen op de splitsing van de Camino del Norte en de Camino Primitivo. We klimmen nog steeds en klimmen zelfs tot boven de wolken!!! Om 15u aangekomen in La Vega De Sariedo, beslissen we om te stoppen door de regen. (We gingen eerst doorstappen tot Pola de Sierro waar een nieuwe pelgrim gite was). Hier is het ook goed, we krijgen een kamer voor ons 4 enner is een goede, warme douche.
En route pour Vega de Sariero , une étape de 18.3km.IL y a une petite pluie ce jour . On monte et un peu plus loin on arrive à un croisement où l'on quitte la côte pour la primtive direction Oviedo. On monte , monte monte jusqu'au ciel dans un brouillard, c'est presque irréel. On ne voit ni ciel ni terre. Il y a un petite pluie mais ce n'est pas froid .On est quand même trempé c'est pourquoi ,on arrète à Vega de Sariero pour la nuit. On loge à l'auberge pèlerin. C'est bien, on a une chambre pour nous 4., et la douche est bien chaude.
 "Laughing"){kind=icon}
(foto).
 "Shocked"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
.On est quand même trempé c'est pourquoi ,on arrète à Vega de Sariero pour la nuit. On loge à l'auberge pèlerin. C'est bien, on a une chambre pour nous 4., et la douche est bien chaude. 
