Dag 7, van Los Arcos naar Logroño en verder naar Nájera
Zoals dagelijks wekker om 6u30..
Na een rumoerige nacht, het was zaterdag, en blijkbaar te warm om te slapen voor de lokale bevolking. 😱
Vetrokken na een lekker ontbijtje in de albergue voor een tocht van 28 km.
Het was van in het begin al zonnig niet tegenstaande het vroege uur.
De eerste 8 kms gingen echt vlot. Even gerust, wat gedronken en vertrokken voor een stuk van 12tal kms zonder shops of bars. Tot onze verbazing een oud, mini kraampje dook op met eten en drinken, tortilla's, croques, fruit. Daar genoten van wat lekkers en weer vertrokken voor de volgende 5 km. Volgend dorpje gewoon wat gedronken en weer weg voor de laatste 10 km. Oei, waterflessen vergeten vullen.. 😢
Gelukkig op een 5tal kms een fontein. Met een temperatuur van 34 graden, stappen tussen olijfbomen en wijngaarden toch niet te onderschatten.
Aangekomen (eindelijk) in logroño de bus genomen tot Nájera.
We moeten een dagje winnen want we willen naar de finestre en hebben jammer niet voldoende verlof. Dus is het doorlopen naar het busstation en doorreizen naar Nájera.
Oostenrijkse vader en zoon tegengekomen. Hij laat weten dat het voor hen te rustig is, moeilijk om slaapplaats te vinden door Covid-19 en waarschijnlijk gaan stoppen.
In Nájera aangekomen, nog een kleine 500 m gestapt om toe te komen in onze albergue waar een kamer voor ons 3 klaarstaat. Douchke, telefoontje naar Remko, ons insmeren met aftersun en op zoek naar iets om te eten.
Vandaag wat later vertrokken daar we in de albergue een mooi buffet ontbijt kregen voor 5 €.
Onmiddellijk bij vertrek onze Gentenaar, Sven tegengekomen samen met zijn Spaanse vriendin.
Samen de eerste 8 km gestapt.
Niet lang na ons vertrek de wijnfontein tegengekomen.
We konden het niet laten om ervan te proeven. Dit konden toch niet overslaan. 🍷
De eerste en enige bar die we vandaag op onze route vonden, gelukkig nog wat gedronken en flessen gevuld.
Blijkt dat we 12 km lang niks, nada gingen tegenkomen!!!
Op zich heel mooie tocht tussen wijngaarden maar niks van schaduw en dit bij een temperatuur van 32 graden. Voor Timothy toch wat lang zonder schaduw en een ninimum aan water.
Ook een Engelsman tegengekomen waar ik aan de praat mee raakte en blijkbaar stapten we wat sneller. Heb dan op 3 km van het dorp bij een schaduwplek effe op mijn 2 mannen gewacht.
Aangekomen op onze logeerplaats zijn we neergeploftop op ons bed. Straks nog wat gaan eten en rugzak voor morgen maken.
Heb een beetje het gevoel dat we een gezinscamino stappen, Nog een koppel van zuid Parijs tegengekomen met hun zoon van 9.
Weer vroeg uit de veren(6u30) . Zonder ontbijt vertrokken.
Na ongeveer 45 min de stad verlaten om weer de bergen te gaan beklimmen.
Hoogste punt vandaag was alto de Perdon op 770m. Serieuze klim!!! Aangekomen was het uitzicht fenomenaal maar door de felle wind toch wat frisjes. We zijn nog steeds in de Pyreneeën.
Eens helemaal boven begon het dalen.
Naar mijn idee toch wel gevaarlijk als het nat zou liggen.
Veel losliggende keien...
Na al vele km te hebben gestapt, toch een dorp tegengekomen waar een bar was. Daar maar onmiddellijk ons middagmaal genoten. Broodje ham en kaas.
Hier is Timothy ook weer onze Gentse vriend, Sven tegengekomen waar hij mee is verder gestapt tot ons eindpunt van vandaag. (en verder waardoor hijeen stuk mocht terugkomen 😱)
Nog een 8tal km gedaald en aangekomen in Puenta de la Reina.
Hier op de route ligt ons hostel, een kamer voor ons 3.
In het restaurant een pelgrimmenu genoten voor 14 €.
Hoe ze dat doen blijft voor mij toch nog altijd een raadsel. Voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie, wijn en water.
We zijn vandaag ook naar een lokaal winkeltje geweest om aftersun te kopen want zon en wind hoog in de bergen laat zijn sporen na op ons velletje. Rarara
Om 6u30 liep onze wekker af. Toen we opstonden voelden we nog stramme spieren... Na een Spaans ontbijt, toast met confituur, fruitsap en koffie rond 8 u vertrokken. Het zou een gemakkelijkere tocht worden van een 22 tal km. Hier en daar moesten we toch veel stijgen en dalen om daarna weer te stijgen en weer te dalen... We zijn ook iemand van Gent tegengekomen. Timothy raakte ermee aan de praat en het leek of hij vitessepillen geslikt had. Madré en padré moesten maar kunnen volgen. 😱
Het was een leuk pad en om 14u30 aangekomen in de albergue, een omgebouwde kerk. Voor ons 25 jaar huwelijk slapen we dus in een kerk. 😁.
Straks nog eens naar de kathedraal en iets gaan eten.
Om 6 uur deze ochtend gewekt met Latijns paterskoor waar ook alle lichten automatisch aansprongen. Na een ontbijt om 7u vertrokken richting Zubiri.
Mooie route door het bos met minder klimmen dan gisteren. Na 2 klimmen begon de forse daling. Ook daar kan je jezelf tegenkomen.( He Bart) 😅. Voor Timothy leek alles vlot te gaan, chapeau !!! Het dalen, 300m was intens en vol rotsen en losliggende stenen. Vandaag een Oostenrijkse vader Michaël met zijn zoon, Simon van 13 tegengekomen. Het is zijn derde camino, telkens met één van zijn zonen. Onmiddellijk aangekomen, naast de Rio Arga was onze slaapplaats. Een privé albergue waar we eerst volledig ontsmet werden met sproeier en onze temperatuur werd genomen onze intrek mochten nemen. Zalig, opgemaakte bedden en handdoeken. Douchen, gaan eten en in bed. Tot morgen.
Dag 1, van Saint Jean Pied de Port naar Roncesvalles
Deze ochtend vroeg uit de veren voor onze 1ste tocht over de Pyreneeën. Als we de informatie van de dame mogen geloven zijn de eerste 8 km de zwaarste. Wij gelukkig want na een goeie 10 km verliep alles perfect. We begrepen het niet zo goed. We moesten meer en meer stijgen en het werd zwaarder en zwaarder. Toen kwam de aap uit de mouw. Om naar Roncesvalles te stappen heb je 2 routes, een die je in de zomer kan stappen en eentje voor bij slecht weer en in de winter. En ja!!! De verkeerde route genomen. Na een goeie 9 uur te hebben gestapt, lees ons naar boven gesleurd van 700m naar 1400m om 18u30 aangekomen in Roncesvalles. Een super groot en mooi klooster met alle faciliteiten. Oef. Na een deugddoende douche ons avondmaal genoten en rond 22u in bed.
