We zijn vroeg vertrokken terwijl het nog donker was om tijdig aan te komen... dus moesten we stappen met de lichtjes op want we zagen geen steek!!!!!!!!!!!!!Niks, Nada... (foto)

We volgen de weg want dus ook de richtingaanwijzers zijn onzichtbaar.

Na ongeveer anderhalf uur stappen begint de zon op te komen en zien we iets meer waardoor we ook onze weg terug vinden met de schelpen en pijlen...

De weg is toch wel in stijgende lijn, kwestie van ons nog wat te doen afzien???

Op de splitsing nemen we de route van Fisterra want we kunnen er nog een dagje extra aan breien met via Muxia te gaan maar we zitten wat met tijdsgebrek....

We komen ook een kruis tegen waar we elk ons 'steentje' neerleggen. (foto)

Vandaag is het weer een warme dag,met veel wind,  we zien ook  de zee terug. yes....

FISTERRA we zijn er het einde van de wereld en onze tocht............

We vinden een slaapplaats in een albergue, douchen ons, eten een snelle hap en vertrekken naar de cabo waar we de zonsondergang bewonderen en onze kleren verbranden naar traditie.

Jasmine gooit zelfs haar botinnen in het vuur.

Er zijn nog enkele pelgrims die hetzelfde doen door ons bezig te zien en het wordt een emotioneel moment, de kers op de taart laat ons zeggen.

Als apotheose ontmoeten we onze jonge landgenoten (foto) ook waardoor er hier en daar toch wat traantjes vloeien.

Zelfs onze jongste stapper knuffelt iedereen...

Tegen 23 uur zijn we vertrokken bij een wondermooie sterrenhemel.


La dernière étape vers Cabo Fisterra,35.4km
Notre première étape en noirceur,on part vers 06h15, on voit rien malgré nos lampes.
On suit un groupe de pélerins mais tout d'un coup ,on se retrouve seul, on ne peut les retrouver, on cherche les flèches ,mais on ne voit rien ,nada.
On suit la route ,mais s'est dangereux avec le wheelie, après une heure et demie de marche, le jour se lève et on retrouve nos traces
On prend à la bifurcation la camino real vers fisterra et non vers Muxia
C'est un parcours assez difficile de grande montée avec beaucoup de pierres et des descentes aussi. Il fait chaud.On aperçoit à nouveau la mer. On passe par Cee, Corcubion jusqu'à Fisterra. Le bout du monde!!!!!!!!!!!!!! Ca y est ,Nous y sommes!On se rends à notre auberge privée pour se changer et on va manger.Et puis en route pour le cap où on se rend avant le couché du soleil pour brûler nos vêtements, c'est avec joie que je met mes bottes de marche au feu.C'est l'apothéose ,on revoit d'autres pèlerins, on se sent si bien , après le couché de soleil ,on a droit à une nuit étoilée de toute beauté. C'est une fin de voyage inoubliable avec un côté mystique!!

Zonsondergang aan de Cabo Fisterra

's Morgens langs mooie gebouwen en standbeeld gestapt waar aan de ene zijde een man vertekkende staat en de andere zijde een dame met kinderen hem tegenhouden.(zie foto).

We komen ook alweer de 'kool' tegen die hier gebruikt wordt voor hun regionale soep, die Marc heel lekker vind.(foto).

We stappen in de voormiddag door een bos die geteisterd werd door een brand.

's Namiddags in de verte moet er momenteel ook een brand woeden want we zien een blushelikopter overvliegen.

We stappen via bossen en rustige wegen, we klimmen lichtjes en komen ook weer tot bij de windmolens...

Marc wordt uitgedaagd om op een berg te klimmen wat hem ook lukt.  (foto).

Timothy werd vandaag door vermoeiheid overvallen en heeft eventjes in de wheelie geslapen.

Rond 19 uur zijn we in Olveira onder luid applaus van de pelgrims aangekomen.

Met al dat volk te zien waren we bang geen plaats meer te hebben in de toch grote prive albergue met dito restaurant maar gelukkig was er plaats voor iedereen, ook de jongeren die zelfs nog later toekwamen.

We hebben er ook nog lekker gegeten en zijn dan onder de wol gekropen. Het was toch alweer 22uur en we willen morgen voor één keer vroeg vertrekken om zeker tijdig toe te komen...

35km vers Olveira
Sorti de Negreira en logeant un beau bâtiment et une belle statue.
on passe près de l'albergue del peligrino pour prendre la route vers le finistère.
on passe une forêt qui fût victime d'un feu ,on y sentait encore l'odeur du brûlé.
On voit un hélicoptère dans la région transportant l'eau pour aller éteindre un feu de forêt.
On monte un peu ,on voit des éoliennes, et Marc s'amuse à escalader les montagnes.C'est un long parcours et Timothy prends du repos bien
mérité.
On arrive vers 19heure, sous les appaudissements des pèlerins. Voyant tout ce monde, on pensait ne pas avoir de logement;mais non il y en avait pour tous.
C'était une auberge privée,très belle et propre. On s'est couché assez tard mais c'était impressionnant de voir toutes ces personnes.

Vandaag de eerste tocht van 3 naar de Fisterra.

Een tocht van 21,5 km naar Neigreira.

Het vertrek uit Santiago geeft ons een mooier beeld, opener en een super mooi zicht op de Kathedraal, sprookjesachtig.

De route naar Neigreira is al even mooi, mooie beekjes, middeleeuwse bruggetjes, bossen, watervallen... (zie foto's) 

Aangekomen in Neigreira, aan de touristeninfo staat ons een jonge heer te woord die de weg naar de albergue aanwijst waar we een goede maaltijd krijgen en een goede nachtrust hebben.



21.5km vers Negreira
La sortie de Santiago nous offre une magnifique vue de la cathédrale et de la ville.
Nous voici reparti sur les routes, petit parcours mais de toute beauté .On passe un peu en forêt, traverse des ponts médiévaux,on voit des chuttes d'eau. On arrive à l'office du tourisme de Negreira, où un gentil jeune homme nous indique le chemin de l'auberge où on va passé la nuit.
On y est bien logé et on y prend un très bon repas.

Een tocht waar iedereen naar uitkijkt, allen met hetzelfde doel...

Vandaag een tocht van 24 km, lichtjes stijgend via de eucaliptusbossen.

Op de weg na Lavacolla, zien we veel van houten takjes gemaakte kruisjes hangen aan de omheining, gemaakt door pelgrims.(zie foto) We maken er elk zelf ook één. Indrukwekkend!!!

Jammergenoeg vinden we ook veel eerbetoon aan overleden mensen op weg naar Santiago. Het doet ons toch even stilstaan...

In Monto do Groso zien we een monument die hulde brengt aan Jean Paul II, die hier was in 1993. Ernaast staat de kapel San Marcos.

In de verte Santiago, maar door de grote van de stad is het vooral industrie en torenhoge flatgebouwen die we te zien krijgen. Toch niet zozeer het beeld dat we gevormd hadden. Kathedraal is nauwelijks te zien, een ontgoocheling!!!!

We stappen de stad door en vinden vele albergues. De 1ste is volzet, bij de 2de meer geluk.

Na een 4 tal km DE KATHEDRAAL!!!!!!!!!!!! Wauwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww.......

De binnenkant is prachtig met het vele goudwerk en sint Jacobus in al zijn schoonheid...

We gaan onze compostela halen, ons document die we krijgen als trofee van onze tocht...

We keren terug naar de Kathedraal waar we de mis bijwonen, daarna gaan we iets eten en dan gaan slapen want onze tocht gaat verder.... Yoepie....

Santiago, nous voilà!
24km, nous voici parti pour la grande étape ,celle que tous les pèlerins attendent avec impatience, l'arrivée à Santiago.
On passe par la forêt ,ça monte peu, c'est un parcours assez facile à travers les eucalyptus.Sur le chemin après lavacolla, on voit beaucoup de croix en bois sur les grillages. C'est assez impressionnant!!! On voit aussi malheureusement des hommages rendu aux personnes décédés sur ce chemin.
On retouve à Monte do Groso , un monument rendant hommage au pape Jean Paul 11, lors de sa venue en 1993. Tout près se trouve la chapelle de San Marcos.
Quelle déception, quelle désillusion, après tant de marche que de découvrir ,se côté industrielle de Santiago!!! J'en suis encore choquée!! On traverse la ville,on se trouve une auberge,avant de se rendre à la cathédrale.
Nous y voici , elle est très impressionante par sa grandeur imposante!!!!!
L'intérieur est magnifique, beaucoup de dorure et notre Saint -Jacques de toute beauté. !!!!
On fait la file pour recevoir notre trophée, la compostelle, papier authentifiant notre parcours.
On retourne à la Catédrale pour l'office religieux et après un bon repas ,on va dormir car le voyage continue...........