Dag 32, van O Pedrouzo naar Santiago de Compostela "" :
Deze ochtend vroeg vertrokken. We hebben de wekker nog wat vroeger gezet omdat we voor de middag wouden aankomen. Toch hadden we de wekker niet nodig. De andere pelgrims dachten er blijkbaar net zo over. In de albergue wat ontbeten en weg waren we. Wel met een gemengd gevoel. Enerzijds, we did it, anderzijds oeps, het zit erop. Buiten was het nog donker en daar we het bos ingingen hebben we onze hoofdlampjes gebruikt. Bart vond het moeilijk, in normale omstandigheden let hij al niet altijd op de pijlen. Nu in het donker liep hij meerdere keren de verkeerde kant uit. 🤣 Na een uurtje stappen begon het klaarder te worden. Zelfs vandaag was het nog pittig met enkele klimmers en dalers. Kwestie van ons nog beetje te laten voelen wat het is. 🤪. Het was gezellig druk. Op een stop nog een Belgische ontmoet die Nederlands praat. Ook zijn we langs de luchthaven gestapt. We hoorden een vliegtuig opstijgen. Wat een lawaai... Een 5 tal kms voor Santiago de Compostela zagen we de kathedraal. al. Hier horen we weer mensen Nederlands praten. Blijken Nederlanders te zijn die vanuit hun thuisland vertrokken waren. Ze hebben wel even rechtsomkeer moeten maken daar ze Frankrijk niet binnen mochten. Dus hebben ze de trein genomen tot Irun en daar hun tocht verdergezet.
Op nog geen km van de kathedraal zien we plots Sven terug. Leuk weerzien. Nu naar de kathedraal, ook daar op het plein komen we verschillende mensen tegen die we enkele keren op de camino hadden ontmoet, een spaanse dame met haar zoon, de man die mijn engeltje had gemaakt . We vielen elkaar in de armen. We waren allemaal emotioneel. Nu nog ons Compostela en afstandscertificaat gaan halen. Door covid moeten we een barcode scannen en onze gegevens invullen. We krijgen een nummer en moeten onze beurt afwachten.
Nu nog slaapplaats zoeken. Plots werden we aangesproken door een dame die ons een appartement aanbood voor een schappelijke prijs. Omdat we er 2 nachten konden blijven laten we ons overtuigen. 's avonds zijn we lekker gaan eten in Dos Reis. Dat hadden we 7 jaar geleden ook gedaan. Lekker restaurant om de tocht te eindigen en ons 25 jaar huwelijk te vieren. 💖.
Toen we aan ons dessert begonnen keek ik naar de tafel naast ons en wie zat er daar? Het Frans koppel met hun zoon van 9 die we ook al ontmoet hadden. Ook hier was het een leuk weerzien.
Deze ochtend wakker geworden, neen deze keer niet van onze wekker of van andere pelgrims maar van de regen. En ik die de hele nacht dacht dat het de ventilatie was die lawaai maakte 😱
Op ons gemak een ontbijt genomen in de hoop dat het regenen zou stoppen. Niet dus...
Beetje besluitloos gewikt en gewogen van wachten of vertrekken.
Uiteindelijk hebben we ons en de rugzakken volledig ingepakt en vertrokken. Brrr, het was koud en nat. Bart heeft hierdoor wat power gekregen 😅en is in galop vertrokken.
Gelukkig zijn we niet blijven wachten want het heeft tot in de namiddag blijven regenen ☔.
Na een 9tal kms eventjes in een bar gestopt om iets te drinken. Nu geen aqua con gaz maar een lekkere warme café con leche.
Ook hier hebben we beslist om toch maar in O Pedrouzo te stoppen. Ons eerste idee, daar we niks gereserveerd hadden om te zien of we eventueel gingen doorstappen zodat we morgen maar 10 km meer van Santiago de Compostela waren bergen we op. We blijven dus bij ons initieel plan. Voor alle zekerheid dus toch maar naar de albergue gebeld om onze slaapplaats te reserveren.
De regen werd minder hevig. Onze geur en smaakpapillen werden vandaag verwent. Door de regen roken we de lavendel en de eucalyptusbomen veel beter. Ook de wilde frambozen aan de rand van de weg smaken lekker 😋.
Aangekomen in O Pedrouzo moesten we even weg van de camino stappen.
In het dorpje zagen we een restaurant waar ze steak op de grill 🥩 🦗 hadden. Even gestopt om voor s avonds te reserveren, gelukkig blijkt achteraf want alles was volzet.
We kregen een steak van 1 kg!!!! die we aan tafel verder op een steen konden grillen. Mmmm dat smaakt maar zoveel!!!
Na ons buikje vol te hebben kruipen we in onze slaapzak. Morgen de laatste etappe vóór Compostela.
Deze morgen vertrokken uit onze grote slaapzaal om de laatste grote tocht te starten. De albergue leek verlaten.
In het begin was het wat zoeken welke richting we uit moesten. Het was straat in, straat uit. Ook vandaag was het fris maar zonder mist. Er werd wel onweer voorspelt tegen 15u. Het was een mooie route. Op onze eerste stop om te ontbijten kregen we (als we het vroegen) een mooie wax stempel. Een paralympische speler hield er zich mee bezig. Hij kon ook wat Frans. En ik maar proberen alles uit te leggen in het Spaans. 😅
Vandaag komen we ook in Melide, daar waar de primitieve route, de camino frances samenkomt. Veel herinner ik me van deze stad niet meer, behalve dat we hier ergens geslapen hadden. Beetje verder komen we aan de markering dat we nog / maar 50 km moeten stappen tot Santiago. Ik heb er een gemengd gevoel bij. Blij dat we er bijna zijn maar anderzijds wil ik niet dat het gedaan is. Vertel Bart dat ik rechtsomkeer maak en te voet naar huis kom. 🤪
Nu stappen we nog 10 km door. Bart krijgt het zwaar. Blijkbaar is 25 km zijn daglimit.
Aangekomen in onze albergue Ultreia wanen we ons bijna in een hotel.
Verschillende mensen staan overal alles te poetsen, als we iets nodig hebben hoeven we het maar te vragen... Wat een luxe!!!
Enkel jammer dat ze ons niet vertelt hebben dat de keuken vroeg sluit. Het leek ook allemaal zo lekker. Dus maar bij de bar naast de albergue gaan eten.
Vanochtend weer vetrokken in de mist /bewolking. We hebben onze truien aan. Snel krijgen we het al warm. Née niet van de zon of temperatuur maar wel van de klim die we moeten maken 😅.
We zien weer massa's pelgrims voor en achter ons.
De route is fijn. Enkele kuitenbijters, enkele dalers...
Na 8 km komen we een eerste open bar tegen. Wat een volk. Iedereen wil hier blijkbaar eten en of drinken. Na lang aanschuiven kunnen we iets achter de kiezen gooien.
De weg loopt deels in de bossen naast de weg. Het landschap veranderd.
We houden nog 1 stop rond de middag en komen rond 15u30 aan in Palas de Rei.
We krijgen een 12 persoonskamer voor ons drietjes. We zoeken iets om te eten, wat niet zo eenvoudig blijkt want velen blijven gesloten door het coronavirus.
We gaan proberen vroeg te gaan slapen want morgen is het er eentje van 30 km en vorige nacht hebben we niet zo goed geslapen door het lawaai van het restaurant onder onze slaapplaats.
Vanochtend weer vetrokken in de mist /bewolking. We hebben onze truien aan. Snel krijgen we het al warm. Née niet van de zon of temperatuur maar wel van de klim die we moeten maken 😅.
We zien weer massa's pelgrims voor en achter ons.
De route is fijn. Enkele kuitenbijters, enkele dalers...
Na 8 km komen we een eerste open bar tegen. Wat een volk. Iedereen wil hier blijkbaar eten en of drinken. Na lang aanschuiven kunnen we iets achter de kiezen gooien.
De weg loopt deels in de bossen naast de weg. Het landschap veranderd.
We houden nog 1 stop rond de middag en komen rond 15u30 aan in Palas de Rei.
We krijgen een 12 persoonskamer voor ons drietjes. We zoeken iets om te eten, wat niet zo eenvoudig blijkt want velen blijven gesloten door het coronavirus.
We gaan proberen vroeg te gaan slapen want morgen is het er eentje van 30 km en vorige nacht hebben we niet zo goed geslapen door het lawaai van het restaurant onder onze slaapplaats.
