Terug vroeg uit de veren, ontbijtje en snel vertrokken voor het alweer heet wordt want het is een iets langere tocht.
Sven liep juist naast ons en Timothy is, met de groep mee vertrokken. De oudjes stappen niet snel genoeg. 😱 We stappen nochtans 5,5 km per uur volgens Strava...
Na 3 kms te hebben gestapt begon een serieuze klim van een 2tal kms. Gelukkig was het s morgens en niet op het einde van de tocht. Daarna ging het vlot want de weg was vlak. Een mooie tocht langs velden en op het einde langs het kanaal. Aangekomen in Frómista zaten Sven en Timothy ons op te wachten op een terras. Daar werden we getrakteerd op een pintje en een kas lemon. Daarna gingen we elk op zoek naar onze albergue. In het dorp was een feestje an de gang. De eigenares van de albergue is een Nederlandse dus we konden alles vragen in onze eigen taal. ☺️
Jammer dat ze geen drinken verkochten want we hadden dorst en het is zondag, dus alle winkels dicht. 🔒
De fiesta was ondertussen veranderd in een siësta.
S avond in een aanbevolen restaurant een pelgrimmenu gegeten. Deze was lekker luxueus, het was lekkere zalm met ijsje als dessert.
Vandaag een tochtje van 20 km. Na een sober ontbijt rond 8u op stap. Het beloofd een hete dag te worden van 32 graden. Normaal zouden we volgens ons boek na 7km het eerste dorp tegenkomen. Alweer niet gezien...
Na 12 km komen we toe in het volgende dorp. Daar lijken alle pelgrims samen gekomen. We hadden zelfs geen stoel meer om te zitten dus installeren we ons op de dorpel van een huis om iets te drinken. We vertrekken weer snel want het wordt warmer. Stappend door smalle paadjes komen we na een 2tal uur aan bij een bar met veel muziek. Ik waan me in Mexico 🇲🇽.
We vragen een drankje, krijgen watermeloen 🍉 en kijken hoe ze een grote paella 🥘 maken. Nog 3 km stappen en we kwamen aan in onze albergue Ultreia, waar de man ons hartelijk onthaald. We worden van kop tot teen ontsmet.
We krijgen volledige uitleg over de kamers, avondmaal (voorgerecht pasta, kip met groenten, ijs, sangria, water en wijn) , ontbijt, de waterput om onze voeten te ontspannen, zijn wijnkelder, waar we een uitgebreide uitleg kregen over de oorsprong van de historische wijnkelder met een kleine degustatie 🍷 . Gewoonweg een fantastische albergue. Die man is gepassioneerd. We zijn ook onze Gentse vriend, Sven weer tegengekomen waar we wat bijgepraat hebben met een aperitiefje.
Vandaag een tochtje van 20 km. Na een sober ontbijt rond 8u op stap. Het beloofd een hete dag te worden van 32 graden. Normaal zouden we volgens ons boek na 7km het eerste dorp tegenkomen. Alweer niet gezien...
Na 12 km komen we toe in het volgende dorp. Daar lijken alle pelgrims samen gekomen. We hadden zelfs geen stoel meer om te zitten dus installeren we ons op de dorpel van een huis om iets te drinken. We vertrekken weer snel want het wordt warmer. Stappend door smalle paadjes komen we na een 2tal uur aan bij een bar met veel muziek. Ik waan me in Mexico 🇲🇽.
We vragen een drankje, krijgen watermeloen 🍉 en kijken hoe ze een grote paella 🥘 maken. Nog 3 km stappen en we kwamen aan in onze albergue Ultreia, waar de man ons hartelijk onthaald. We worden van kop tot teen ontsmet.
We krijgen volledige uitleg over de kamers, avondmaal (voorgerecht pasta, kip met groenten, ijs, sangria, water en wijn) , ontbijt, de waterput om onze voeten te ontspannen, zijn wijnkelder, waar we een uitgebreide uitleg kregen over de oorsprong van de historische wijnkelder met een kleine degustatie 🍷 . Gewoonweg een fantastische albergue. Die man is gepassioneerd. We zijn ook onze Gentse vriend, Sven weer tegengekomen waar we wat bijgepraat hebben met een aperitiefje.
Vandaag, na een woelige nachtrust de big city uit. We dachten n'a een 6tal kms te kunnen ontbijten. Niet dus... Er was niks, nada, nopes. Na uiteindelijk 12 kms gestapt te hebben eindelijk een dorp met een bar dat open was. Daar broodjes gegeten en weer op stap voor een tocht van een 10tal kms door veldwegen tussen de uitgestrekte graanvelden. Ja, dat dachten we door de boekskes. Toch 2 à 3 km verder weer een dorpje waar we enkel lokale politie tegenkwamen die er ons attent op maakten dat we bij het binnenkomen van het dorp onze mondmasker moeten opzetten, zelfs al is er niemand op straat. Eens goed en wel buiten het dorp zagen we een klein kerkje / kapelletje waar de deur van openstond. Een lokaal zusterje ontving ons heel enthousiast in het Spaans en gaf ons een ganse uitleg over moeder Maria die haar kinderen beschermt. We kregen elk een amuletje van Maria om ons te beschermen en de belofte dat ze voor ons gaat bidden. Raar in deze tijden dat zoiets mogelijk is zonder prijskaartje. Onze tocht verder gezet en na goed doorgestapt te hebben ons eindpunt van vandaag bereikt. In dit dorpje is er enkel 1 bar open en enkele albergues waar we een nieuw aperitief proeven. Rode wijn, suiker en citroen Fanta. 😋
Vertrokken na een café con leche en Timothy zijn paladin chocomelk richting grote stad Burgos. Van het minidorpje naar de big city.
Voor het eerst was er veel mist. Voordeel is dat het frisser is, nadeel minder zicht. Eerste deel was via de baan. Daar in een bar waar de ganzen de wacht hielden, ontbeten. Het volgende deel van de weg was nog steeds in de mist maar via een grove grintweg, lees rotsachtig en langs een militair domein de vrij steile helling op.
Daarna was het weer stappen langs de wagens heen. Niet zo'n mooie weg wat we tot nu toe gewoon zijn. Bij het binnenkomen van Burgos wilden we iets nuttigen en vroegen we naar de mogelijkheden om het centrum te bereiken. Blijkbaar was er een bus die er naartoe reed en binnen 5 min vertrok net voor de deur. Daar we de laatste kms langs de weg en industrie moesten stappen hebben we de bus dan maar genomen. In het centrum gezocht achter onze hostel waar we gelukkig net op tijd toekwamen want na ons sloten ze tot 18u...
Ons dagelijks ritueel, douche, was en opmaak van bed.
Hierna na de kathedraal. Echt heel mooie stad en vooral imposante kathedraal!!!
Terrasje, wat winkeltjes en de voetjes terug wat laten rusten.
Savonds wat rondgelopen om iets te zoeken om te eten en uiteindelijk op het plein waar onze albergue was, lekker Mexicaans gegeten.
Smorgens, na een onweerachtige nacht met een gemengd gevoel vertrokken voor een tocht van een 24tal kms. De ene zei dat het nog ging onweren, de andere dat het voorbij was. Daar we toch door een bos moesten zijn we snel vertrokken. Het stappen ging vlot ook omdat de zon nog niet van de partij was. We passeerden vele dorpjes doch niets was open. Door Covid-19 blijven de meeste winkeltjes, bars en albergues dicht. Er zijn dit jaar ook weinig pelgrims op de weg. Na een 12tal kms een bar gevonden die open was. Gelukkig want daarna was het een tocht van 12 kms door het bos zonder iets. Tot onze grote verbazing stond er plots, na 7 km een wagen met verschillende hapjes en drankjes. We mochten geven wat we wouden. Donativa dus. ☺️
Aangekomen in ons dorpje, San Juan de Ortega, kwamen we aan in onze albergue. Een peperkoekenhuisje. Een piepkleine albergue met 2 kamers van 4 personen waar de kok voor ons een pelgrimmenu voor ons klaarmaakt. Mmm, lekker was het, pasta of mixte salade als voorgerecht en varkensvlees met eitjes en frietjes als hoofdgerecht. Wat ze wel niet hebben is een wasmachine dus moesten we wel alles met de hand uitwassen. Na nog een babbel met onze Duitse dame Brigitte genoten van een rustige nacht.
Dag 9, van Santo Domingo de la Calzada naar Belgrado
Deze ochtend wakker geworden na een goede nachtrust door de hanen die heel luid kraaiden. 🐓
De voet van Bart bleek opgezwollen en was pijnlijk om op te stappen. Dat samen met Timothy zijn wondje liet ons beslissen om een dagje rust te nemen. Hierdoor mocht madré alleen op stap terwijl padre zich ontfermde over de opkuis en de bagage.
Dus vroeg vertrokken op 7u15 voor een wandeling van 21 km. Onderweg met verschillende mensen wat gepraat. Een jonge vrouw uit Frankrijk, bij Tours waar ik een 5tal km meegestapt heb maar haar tempo lag mij iets te hoog. Daarna een andere man van Bretagne ontmoet die ondanks een driedubbele beenbreuk en artrodese naar Santiago probeert te stappen. Chapeau !!! Hier vergeet je zelf je pijn in je benen en blaren op je voeten... Goed doorgestapt en rond 13u30 aangekomen in onze albergue waar Bart en Timothy mij stonden op te wachten. 3 jonge kerels achter mij begonnen te applaudisseren. Toch wel een kippenvelmoment.
Onze albergue had alles wat we konden verwachten, bar, restaurant, winkel en zwembad 🏊.
Dag 8, van Nájera naar Santo Domingo de la Calzada
Zonder een wolkje aan de lucht begonnen aan de tocht. Alles ging vlot tot na onze 6 kms. We moeten opzij gaan voor een aankomende wagen en er gaat een deur van een garage open. Plots sprong een hond op Timothy en hij viel op de grond. Gevolg, beet of krab, is niet zo duidelijk, maar wel een wonde op de onderrug. Politie en ziekenwagen ter plaatse en wij terug naar Nájera... Eens in het ziekenhuis leek het minder erg dan eerst gedacht. Dokter en verpleegster verzorgen alles goed. We krijgen pijnstillers en op aandringen antibiotica mee voor 3 dagen. Door de houding van de eigenaar van de hond gaan we richting Guarda civile om ons verhaal te doen en te maken dat diet niet nogmaals gebeurt bij anderen. Dan maar taxi genomen tot Santa Domingo de la Calzada. Wat gaan eten, ingecheckt in de albergue die een jeugdherberg? Klooster? leek maar super netjes en professioneel. Naar lokale winkel om wat stokbrood, kazen, hesp en wat drinken en in de albergue onze picknick verorberd.
