Deze ochtend wakker geworden, neen deze keer niet van onze wekker of van andere pelgrims maar van de regen. En ik die de hele nacht dacht dat het de ventilatie was die lawaai maakte 😱
Op ons gemak een ontbijt genomen in de hoop dat het regenen zou stoppen. Niet dus...
Beetje besluitloos gewikt en gewogen van wachten of vertrekken.
Uiteindelijk hebben we ons en de rugzakken volledig ingepakt en vertrokken. Brrr, het was koud en nat. Bart heeft hierdoor wat power gekregen 😅en is in galop vertrokken.
Gelukkig zijn we niet blijven wachten want het heeft tot in de namiddag blijven regenen ☔.
Na een 9tal kms eventjes in een bar gestopt om iets te drinken. Nu geen aqua con gaz maar een lekkere warme café con leche.
Ook hier hebben we beslist om toch maar in O Pedrouzo te stoppen. Ons eerste idee, daar we niks gereserveerd hadden om te zien of we eventueel gingen doorstappen zodat we morgen maar 10 km meer van Santiago de Compostela waren bergen we op. We blijven dus bij ons initieel plan. Voor alle zekerheid dus toch maar naar de albergue gebeld om onze slaapplaats te reserveren.
De regen werd minder hevig. Onze geur en smaakpapillen werden vandaag verwent. Door de regen roken we de lavendel en de eucalyptusbomen veel beter. Ook de wilde frambozen aan de rand van de weg smaken lekker 😋.
Aangekomen in O Pedrouzo moesten we even weg van de camino stappen.
In het dorpje zagen we een restaurant waar ze steak op de grill 🥩 🦗 hadden. Even gestopt om voor s avonds te reserveren, gelukkig blijkt achteraf want alles was volzet.
We kregen een steak van 1 kg!!!! die we aan tafel verder op een steen konden grillen. Mmmm dat smaakt maar zoveel!!!
Na ons buikje vol te hebben kruipen we in onze slaapzak. Morgen de laatste etappe vóór Compostela.
Deze morgen vertrokken uit onze grote slaapzaal om de laatste grote tocht te starten. De albergue leek verlaten.
In het begin was het wat zoeken welke richting we uit moesten. Het was straat in, straat uit. Ook vandaag was het fris maar zonder mist. Er werd wel onweer voorspelt tegen 15u. Het was een mooie route. Op onze eerste stop om te ontbijten kregen we (als we het vroegen) een mooie wax stempel. Een paralympische speler hield er zich mee bezig. Hij kon ook wat Frans. En ik maar proberen alles uit te leggen in het Spaans. 😅
Vandaag komen we ook in Melide, daar waar de primitieve route, de camino frances samenkomt. Veel herinner ik me van deze stad niet meer, behalve dat we hier ergens geslapen hadden. Beetje verder komen we aan de markering dat we nog / maar 50 km moeten stappen tot Santiago. Ik heb er een gemengd gevoel bij. Blij dat we er bijna zijn maar anderzijds wil ik niet dat het gedaan is. Vertel Bart dat ik rechtsomkeer maak en te voet naar huis kom. 🤪
Nu stappen we nog 10 km door. Bart krijgt het zwaar. Blijkbaar is 25 km zijn daglimit.
Aangekomen in onze albergue Ultreia wanen we ons bijna in een hotel.
Verschillende mensen staan overal alles te poetsen, als we iets nodig hebben hoeven we het maar te vragen... Wat een luxe!!!
Enkel jammer dat ze ons niet vertelt hebben dat de keuken vroeg sluit. Het leek ook allemaal zo lekker. Dus maar bij de bar naast de albergue gaan eten.
Vanochtend weer vetrokken in de mist /bewolking. We hebben onze truien aan. Snel krijgen we het al warm. Née niet van de zon of temperatuur maar wel van de klim die we moeten maken 😅.
We zien weer massa's pelgrims voor en achter ons.
De route is fijn. Enkele kuitenbijters, enkele dalers...
Na 8 km komen we een eerste open bar tegen. Wat een volk. Iedereen wil hier blijkbaar eten en of drinken. Na lang aanschuiven kunnen we iets achter de kiezen gooien.
De weg loopt deels in de bossen naast de weg. Het landschap veranderd.
We houden nog 1 stop rond de middag en komen rond 15u30 aan in Palas de Rei.
We krijgen een 12 persoonskamer voor ons drietjes. We zoeken iets om te eten, wat niet zo eenvoudig blijkt want velen blijven gesloten door het coronavirus.
We gaan proberen vroeg te gaan slapen want morgen is het er eentje van 30 km en vorige nacht hebben we niet zo goed geslapen door het lawaai van het restaurant onder onze slaapplaats.
Vanochtend weer vetrokken in de mist /bewolking. We hebben onze truien aan. Snel krijgen we het al warm. Née niet van de zon of temperatuur maar wel van de klim die we moeten maken 😅.
We zien weer massa's pelgrims voor en achter ons.
De route is fijn. Enkele kuitenbijters, enkele dalers...
Na 8 km komen we een eerste open bar tegen. Wat een volk. Iedereen wil hier blijkbaar eten en of drinken. Na lang aanschuiven kunnen we iets achter de kiezen gooien.
De weg loopt deels in de bossen naast de weg. Het landschap veranderd.
We houden nog 1 stop rond de middag en komen rond 15u30 aan in Palas de Rei.
We krijgen een 12 persoonskamer voor ons drietjes. We zoeken iets om te eten, wat niet zo eenvoudig blijkt want velen blijven gesloten door het coronavirus.
We gaan proberen vroeg te gaan slapen want morgen is het er eentje van 30 km en vorige nacht hebben we niet zo goed geslapen door het lawaai van het restaurant onder onze slaapplaats.
Deze ochtend vertrokken met voor ons nog de maan en achter ons de zon. Vreemd gevoel. We merken ook dat de dagen korten.
We hebben vandaag een rustige trip hoor de boeg. Het is maar een kleine 20 km.
De route is wel zeer gezellig en mooi.
Langs mini dorpjes waar met moeite een drietal boerderijen zijn tussen de bossen door. Ook de landschappen zijn mooi. Daar het allemaal minidorpjes zijn, zijn er natuurlijk weinig mogelijkheden om iets te nuttigen. Een jong koppel stelt hun huis open voor de pelgrims met allerlei lekkers waar se uit kunnen kiezen en ook de prijs mogen we zelf bepalen, donativa. We eten wat brood, drinken een fruitsap en nemen een koekje mee voor onderweg. Een 4tal km verderop is er een bar open. Nog iets drinken en we stappen onze laatste kms voor vandaag. We zijn met velen onderweg. In Sarria gaan we een lekkere dagmenu eten voor 9,50 €. Nog wat boodschappen voor deze avond en we gaan wat luieren en kaarten in de tuin van de albergue. De buren hebben een zwembad maar jammer genoeg kunnen we er enkel maar naar kijken. 😭
Vandaag vertrokken terwijl het nog wat donker is. In het centrum van Sarria wat mensen gezien die we al meerdere malen gekruist hebben. We zien ook vele nieuwe gezichten. Normaal blijkbaar want dit is de laatste stad van waaruit stappers kunnen vertrekken om de Compostela te halen.
Eens de stad uit, na de vele trappen wandelen we weer in de bossen. Er hangt veel bewolking en mist en we voelen enkele druppels op ons vallen. Fijn maar toch frisjes.
De weg is ook vandaag wat heuvelachtig met wat stijgers en dalers.
Ondanks de minidorpjes zijn er veel terrasjes, bars en shops. We nemen vandaag onze tijd om te stappen. Tegen de middag trekt de mist weg en wordt het al snel warm. We moeten ook een ommetje maken want de weg is gebaricadeerd...
Net voor Portomarín moeten we een brug over aan het water. Ook hier moeten we weer meerdere trappen op. Het is wel duidelijk aan het hoeveelheid volk in de stopplaatsen dat we vertrokken zijn voor een andere camino, veel drukker.
We vinden in Portomarín een Italiaans restaurant en laten ons verleiden door de aperol spritz. Santé
Rustig vertrokken na een koffie en chocomelk uit de automaat en een drinkyoghurt voor een kleine etappe. Wat we niet door hadden was dat we eerst nog een serieuze klim moesten doen. Het dalen start pas na een 6 tal km. Eens boven was er gelukkig een bar waar we iets konden eten 🥙 en drinken 🍻.
Vele pelgrims maken hier een stop. Daarna mogen we beginnen dalen, wat een mooie uitzichten. Wat mij hier ook wel blijft verwonderen, is hoe de Spanjaarden hier leven. Heel eenvoudig, zelfs primitief. We beseffen maar half hoeveel luxe en weelde wij in België hebben. De weg is fijn, op keiweggetjes tussen de bossen door. Soms moesten we wel plaats maken voor de boeren die met hun koeien naar de weide gaan. 🐮
Ondanks onze getrainde benen, voelen we het dalen en stijgen toch in de kuiten.
Aangekomen in Triacastela naar onze albergue Atrio. Wat in het dorpje rondgewandeld en gaan eten bij Esther op aanraden van onze albergue. Menu voor 10 , voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en wijn. Elk een fles want Bart drinkt rode wijn en ik witte. Ze komen zelfs vragen of we voldoende gegeten hebben. Nu nog naar de lokale supermarkt voor wat provisie en platte rust.
Dag 25, van Villafranca del Bierzo naar O Cebreiro en naar Liñares
Deze ochtend gestart met onze route wat in te korten om ze in de namiddag wat langer te maken. 😅
Het eerste deel naar Vega de Valcarce is langs de baan. We zien al veel pelgrims vroeg op de been. Het is dan ook een langere etappe met een toch wel grote klim van 700m naar 1330 m hoogte gedurende 6 kms.
In Las Herrerias ontbijt genomen waar we prachtig uitzicht hadden.
Vandaag ruilen we de graanvelden en wijngaarden voor dieren. In La Laguna moesten we effe de weg vrijmaken voor de koeien die langskwamen. 2 honden begeleidden de koeien naar de weide. De klimtocht verloopt vlot naar onze eigen verwondering maar we voelen het toch in onze kuiten. Tegen de middag kwamen we aan in O Cebreiro. Naar mijn idee, een grotere stad maar niet dus. Een prachtig mooi (toeristisch) dorpje met 2 mooie shops en enkele restaurants en bars. De albergue konden we niet reserven daar we het juiste telnr niet te pakken kregen en.... Was volzet. 😭 Er zat dus niets anders op dan naar het volgende dorp te gaan op 3,2 km verder. Hier is enkel de albergue en een mini winkel (Tiendra). Gelukkig waren we verwittigd en hebben we deze middag gegeten. Deze avond wordt het dus een broodje met wat kaas, hesp en chorizo. Timothy vindt dat super lekker 😋.
Morgen wordt dus een kleine etappe naar Triacastela. Aan de uitzichten die we hebben vanuit de albergue zien we dat we op hoge hoogte zitten. Prachtig om naar te kijken.
Dag 25, van Villafranca del Bierzo naar O Cebreiro en naar Liñares
Deze ochtend gestart met onze route wat in te korten om ze in de namiddag wat langer te maken. 😅
Het eerste deel naar Vega de Valcarce is langs de baan. We zien al veel pelgrims vroeg op de been. Het is dan ook een langere etappe met een toch wel grote klim van 700m naar 1330 m hoogte gedurende 6 kms.
In Las Herrerias ontbijt genomen waar we prachtig uitzicht hadden.
Vandaag ruilen we de graanvelden en wijngaarden voor dieren. In La Laguna moesten we effe de weg vrijmaken voor de koeien die langskwamen. 2 honden begeleidden de koeien naar de weide. De klimtocht verloopt vlot naar onze eigen verwondering maar we voelen het toch in onze kuiten. Tegen de middag kwamen we aan in O Cebreiro. Naar mijn idee, een grotere stad maar niet dus. Een prachtig mooi (toeristisch) dorpje met 2 mooie shops en enkele restaurants en bars. De albergue konden we niet reserven daar we het juiste telnr niet te pakken kregen en.... Was volzet. 😭 Er zat dus niets anders op dan naar het volgende dorp te gaan op 3,2 km verder. Hier is enkel de albergue en een mini winkel (Tiendra). Gelukkig waren we verwittigd en hebben we deze middag gegeten. Deze avond wordt het dus een broodje met wat kaas, hesp en chorizo. Timothy vindt dat super lekker 😋.
Morgen wordt dus een kleine etappe naar Triacastela. Aan de uitzichten die we hebben vanuit de albergue zien we dat we op hoge hoogte zitten. Prachtig om naar te kijken.
Dag 24, van Ponferrada naar Villafranca del Bierzo
Zoals elke dag, weer een dagje van stappen, eten en slapen. Dat is wat een pelgrimmer doet.
Vandaag een rustig traject. Beetje klimmen, beetje dalen. Morgen zal ander verhaal zijn. Daar gaan we weer 12 km goed klimmen. Mooie wandelpaden tussen wijngaarden en dorpjes. Eens aangekomen in Villafranca, mooi dorpje. Onze albergue ligt net wat verder van de stad maar zeker de moeite waard want ze ligt aan een leuk riviertje. Eens geïnstalleerd en gedoucht, snel naar daar voor wat verkoeling. Zaaaaaaalig. 🏊♂️
Daarna op verkenning naar de stad voor ons aperitief en avondeten.
Dag 24, van Ponferrada naar Villafranca del Bierzo
Zoals elke dag, weer een dagje van stappen, eten en slapen. Dat is wat een pelgrimmer doet.
Vandaag een rustig traject. Beetje klimmen, beetje dalen. Morgen zal ander verhaal zijn. Daar gaan we weer 12 km goed klimmen. Mooie wandelpaden tussen wijngaarden en dorpjes. Eens aangekomen in Villafranca, mooi dorpje. Onze albergue ligt net wat verder van de stad maar zeker de moeite waard want ze ligt aan een leuk riviertje. Eens geïnstalleerd en gedoucht, snel naar daar voor wat verkoeling. Zaaaaaaalig. 🏊♂️
Daarna op verkenning naar de stad voor ons aperitief en avondeten.
Zalig geslapen, jammer dat we aparte kamer hadden maar we waren snel in slaap zodat we het toch niet beseften.
Na een typisch ontbijt vetrokken richting Cruz de fierro. Buiten was het nog wat fris maar heel mooi. Vrij snel kwamen we op een stijle helling maar goed te doen. Aan het ijzeren kruis toegekomen begonnen met wat foto's trekken en laten trekken. Enkele pelgrims die de nacht onder de hemel hebben doorgebracht waren er ook nog. Zij hadden een volle maan ritueel gedaan en naar de Melkweg gekeken die tussen 1 en 2 u 'snachts mooi zichtbaar was. Daarna hebben we ook een ritueel gemaakt ter nagedachtenis van mijn vader Gilbert en steentjes gelegd voor mensen ons nauw aan het hart liggen. Al snel waren er verschillende pelgrims aan het aanschuiven om ook hun steen te leggen en foto's te maken. Was wel een emotioneel moment. Daarna richting de bergen waar we de afdaling konden starten. De uitzichten waren grandioos, enerzijds de zon, anderzijds de wolken boven de bergen. De afdaling was heavy, heel stijl, lang en overal rotsen... Na 20 kms, eindelijk op hoogt3waar we vandaag bleven. In het dorp was een rivier waar we naartoe gegaan zijn en wat pootje baden. Het frisse water deed deugd na de helse marteling. Nog iets gedronken en nog 7 kms naar onze stop, Ponferrada. Aangekomen naar de albergue municipal en gelukkig was er nog plaats. We mochten geven wat we wouden om te slapen, donativo. Dat dit nog bestaat!!! Gewoon fantastisch. Nu nog iets gaan eten en gaan slapen. Tot morgen
Deze ochtend fris vertrokken. We beginnen te voelen dat de dagen korten en we augustus zijn. 50 m verder een ontbijt genomen. De route vandaag is in stijgende lijn. We gaan van 868 m naar 1440 m hoogte. Gelukkig gaat het progressief. De weg loopt langs de route maar is heel mooi met prachtige natuur en landschappen. Op de middag lange pauze gehouden om onze krachten voor de laatste 6 kms want die zijn minder progressief en op rotsige paden. Bart was blij om aan te komen, wij ook hoor. 😁 Een leuke albergue met 2 persoonskamers, dus ik moet met een andere dame op kamer slapen 💤. Morgenochtend na 2 km komen we aan het ijzeren kruis. Deze avond weer een menu pelegrino met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert met wijn voor 10 € gegeten. Bart heeft er een cognackse bij genomen. 😋
Deze ochtend vertrokken na een mooi ontbijtbuffet richting Astorga. Het is wat frisser vandaag, 29 graden met wat bewolking ⛅.
Na gisteren waar we heel veel langs de weg moesten stappen was het vandaag een heerlijke tocht via mooie dorpjes. Na 6 km kwamen we in Hospital de Orbigo. Een mooi dorpje waar nog ridderspelen nagebootst worden. Jammergenoeg niet op moment dat wij er waren. Het dorpje straalt de middeleeuwse sfeer uit en ligt langs een mooi riviertje. Beetje verder, nog een klein dorpje, waar een man zijn huis openzet voor pelgrims en gratis watermeloen 🍉 en koekjes 🍪 uitdeelt. Timothy kreeg een mooie schelp. Vele pelgrims zijn ons hier al voorgeweest, zijn huis hangt vol met souvenirs. Wij terug verder. Na een goede staptocht via wandelwegen met keien kwamen we bij een alternatieve stop. Een dame hield een soort rustplaats open met hangmatten, kussens, enz en waar we allerlei lekkers gratis aangeboden kregen zoals fruit, granen, drinken... Zalige plek om effe te rusten. Vooral, het was maar een zestal kms meer naar onze stopplaats. Aangekomen in onze albergue municipal kregen we een eigen kamer. Zalig...
Na onze nacht in het spa hotel, waar we wouden gebruik maken van de spa-faciliteiten en de massage, die niet kon doorgaan omdat alles al volboekt was. 😭😭😭, na een ontbijt vertrokken richting San Martín del Camino. Bart heeft nog een dagje rust genomen en is met de bus vertrokken om zijn benen nog wat te laten rusten. Daar we pas na 8u zijn kunnen vertrekken hebben we, Timothy en ik wat tempo erin gestoken. We hebben aan een tempo van 5,8 km per uur gestapt. De weg was licht variërend van landwegen tot lange stukken langs de grote baan.Op een 6tal kms van de albergue ontmoeten we een Engelsman die we al enkele keren gekruist hadden en we raakten aan de praat. Hij maakte een engel uit strohalmen en gaf het mij als bescherming. Wat leuk om zo'n mensen op de camino te ontmoeten.
In het boek stond ook dat onze albergue een zwembad heeft. Jammergenoeg zijn ze pas sinds vandaag open en moet het zwembad nog gesloten blijven. Weer pech... Na ons douche een powernepje gedaan en 's avond kregen we onze pelgrimmenu. Mixte salade met Paella en dessert. Snel onder de wol want morgen weer een lange dag.
Na een fijn ontbijt in de albergue Gaia, een aanrader, vertrokken richting de grote stad Léon. Een kleine tocht van 20 km. We willen vroeg aankomen daar we een kamer geboekt hebben in een spa hotel. 😁 En Bart heeft vandaag een dagje rust genomen voor zijn beentjes. Het was een veel leukere route dan gisteren. Langs, beekjes en rivier, stukje door bos. Heel snel zagen we de stad Léon. Nu nog ons hotel vinden. Gelukkig ligt ze in het centrum van de stad, naast de kathedraal. Een fijne douche, onze was in een wasserette gaan doen en nu de stad gaan verkennen.
Na een fijn ontbijt in de albergue Gaia, een aanrader, vertrokken richting de grote stad Léon. Een kleine tocht van 20 km. We willen vroeg aankomen daar we een kamer geboekt hebben in een spa hotel. 😁 En Bart heeft vandaag een dagje rust genomen voor zijn beentjes. Het was een veel leukere route dan gisteren. Langs, beekjes en rivier, stukje door bos. Heel snel zagen we de stad Léon. Nu nog ons hotel vinden. Gelukkig ligt ze in het centrum van de stad, naast de kathedraal. Een fijne douche, onze was in een wasserette gaan doen en nu de stad gaan verkennen.
Dag 17, van Terradillos de los Templarios naar Bercianos del Real Camino
Na een goed nachtrust terug vroeg uit de veren.
Ontbijt genomen voeten en blaren ingepakt en op stap. Bart heeft wat last van de spieren in zijn scheenbeen. Vandaag een tocht tussen velden van kerk naar kerk en koppel en kerk. Een ommetje gemaakt in Sahahun om onze "halve" Compostela te krijgen. 🤣
Daarna terug vertrokken richting albergue. Nog één stop gemaakt om iets te drinken en weer weg. Laatste stuk was gewoon langs de weg onder de brandende zon. Uiteindelijk na veel puffen en zweten aangekomen. Het was teijd voor Bart zijn been. Wauw, wat een luxe, eigen kamer met opgemaakte bedden , eigen badkamer met shampoo en zeepjes. Dat wordt genieten. Enig minpuntje, we moeten een handwas doen. Hier is geen wasmachine. Morgen een nog langere dag.
Dag 16, van Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios
Dez ochtend, vertrokken in de donker. We konden geen licht aansteken daar we met meerderen samen sliepen op een grote zaal. Gelukkig de eerste keer want heeft een raar gevoel om zo te vertrekken. Bart had steeds het gevoel om iets vergeten te hebben. Uiteindelijk had Timothy zijn mondmasker vergeten wat we ontdekten bij het binnengaan van een bar om te ontbijten. Gelukkig was het maar 500 m verder.
De bakker was nog niet geweest dus beperken ons tot koffie en fruitsap. Toen de bakker brood leverde nam Timothy een broodje hesp maar deze was te hard. 😢
Normaal zou er 17 km lang niks zijn. Gelukkig vertelden ons internationale groep dat er na 9 km een food truck staat. En ja.... Ze hadden gelijk en... Hij was open. Zij zaten er zelfs al te pauzeren. De rest van de dag is Timothy met hen mee gaan stappen. De route was monotoon maar door de lage temperatuur, 30 graden 🤭en een fijn windje was het fijn stappen. Aangekomen in de albergue onze 3 persoons slaapkamer. Lekker pelgrimmenu. Voorgerecht pasta met kaas, hesp, tonijn, sla en wortel, hoofdgerecht was vlees met saus, een lekker soort stoofpotje en fruit als dessert. Heeft gesmaakt njamnjam.
Daarna nog een koffie ☕ en gaan slapen.
Morgen geven ze weer warmer weer en tocht is iets langer. Doeiii
N'a een woelige nacht, onze kamergenote is om 4u30 vertrokken... Op stap voor een kleine tocht van 20 km. In het dorp kwamen we verschillende mensen tegen die we al enkele keren gekruist hadden en we hebben dan ook samen met hen ontbeten want we zouden blijkbaar ok vandaag niet zoveel mogelijkheden hebben om iets te nuttigen. We zijn vertrokken, samen met een Duitse dame, Brigitte, die na een paar kms koos voor een variante te stappen. We hadden keuze tussen 2 routes, de ene langs de weg iets korter, de andere langs een bos en waterpartij. Timothy koos voor de kortste. We stapten dus van dorpje naar dorpje (waar alles dicht was of er totaal niks was). In één dorpje was er een hotel met zwembad open waar we geen toeristen of pelgrimers gezien hebben maar we hebben er wel iets kunnen drinken. Timothy wou er blijven om te zwemmen. 🏊
Een paar uur later kwamen we aan in ons dorp waar we volgens onze vorige verblijfplaats naar de albergue Santa Clara moesten. Daar aangekomen was alles zogezegd volzet behalve privé kamers waar we 25€ per persoon moesten wat we veel vonden. Vooral de manier waarop we onthaald werden. Wij dus weer weg naar waar we eerst wouden gaan, Santa Maria. Daar wachtte de kloosterzuster ons op. Wat een verschil!!! Na ons dagelijks ritueel wat boodschappen gedaan. Wat was het warm, 38°.
S avonds enkele jongeren ontmoet, een Zwitser, Nico, een Duitser Alex en een Spanjaard, Carlos. Samen met hen iets gaan eten en een kaartspel gespeeld. Voor we het wisten was het 21u45 en we moesten binnenzijn om 22u. Het was dus rennen...
