Dag 7, van Los Arcos naar Logroño en verder naar Nájera
Zoals dagelijks wekker om 6u30..
Na een rumoerige nacht, het was zaterdag, en blijkbaar te warm om te slapen voor de lokale bevolking. 😱
Vetrokken na een lekker ontbijtje in de albergue voor een tocht van 28 km.
Het was van in het begin al zonnig niet tegenstaande het vroege uur.
De eerste 8 kms gingen echt vlot. Even gerust, wat gedronken en vertrokken voor een stuk van 12tal kms zonder shops of bars. Tot onze verbazing een oud, mini kraampje dook op met eten en drinken, tortilla's, croques, fruit. Daar genoten van wat lekkers en weer vertrokken voor de volgende 5 km. Volgend dorpje gewoon wat gedronken en weer weg voor de laatste 10 km. Oei, waterflessen vergeten vullen.. 😢
Gelukkig op een 5tal kms een fontein. Met een temperatuur van 34 graden, stappen tussen olijfbomen en wijngaarden toch niet te onderschatten.
Aangekomen (eindelijk) in logroño de bus genomen tot Nájera.
We moeten een dagje winnen want we willen naar de finestre en hebben jammer niet voldoende verlof. Dus is het doorlopen naar het busstation en doorreizen naar Nájera.
Oostenrijkse vader en zoon tegengekomen. Hij laat weten dat het voor hen te rustig is, moeilijk om slaapplaats te vinden door Covid-19 en waarschijnlijk gaan stoppen.
In Nájera aangekomen, nog een kleine 500 m gestapt om toe te komen in onze albergue waar een kamer voor ons 3 klaarstaat. Douchke, telefoontje naar Remko, ons insmeren met aftersun en op zoek naar iets om te eten.
Vandaag wat later vertrokken daar we in de albergue een mooi buffet ontbijt kregen voor 5 €.
Onmiddellijk bij vertrek onze Gentenaar, Sven tegengekomen samen met zijn Spaanse vriendin.
Samen de eerste 8 km gestapt.
Niet lang na ons vertrek de wijnfontein tegengekomen.
We konden het niet laten om ervan te proeven. Dit konden toch niet overslaan. 🍷
De eerste en enige bar die we vandaag op onze route vonden, gelukkig nog wat gedronken en flessen gevuld.
Blijkt dat we 12 km lang niks, nada gingen tegenkomen!!!
Op zich heel mooie tocht tussen wijngaarden maar niks van schaduw en dit bij een temperatuur van 32 graden. Voor Timothy toch wat lang zonder schaduw en een ninimum aan water.
Ook een Engelsman tegengekomen waar ik aan de praat mee raakte en blijkbaar stapten we wat sneller. Heb dan op 3 km van het dorp bij een schaduwplek effe op mijn 2 mannen gewacht.
Aangekomen op onze logeerplaats zijn we neergeploftop op ons bed. Straks nog wat gaan eten en rugzak voor morgen maken.
Heb een beetje het gevoel dat we een gezinscamino stappen, Nog een koppel van zuid Parijs tegengekomen met hun zoon van 9.
Weer vroeg uit de veren(6u30) . Zonder ontbijt vertrokken.
Na ongeveer 45 min de stad verlaten om weer de bergen te gaan beklimmen.
Hoogste punt vandaag was alto de Perdon op 770m. Serieuze klim!!! Aangekomen was het uitzicht fenomenaal maar door de felle wind toch wat frisjes. We zijn nog steeds in de Pyreneeën.
Eens helemaal boven begon het dalen.
Naar mijn idee toch wel gevaarlijk als het nat zou liggen.
Veel losliggende keien...
Na al vele km te hebben gestapt, toch een dorp tegengekomen waar een bar was. Daar maar onmiddellijk ons middagmaal genoten. Broodje ham en kaas.
Hier is Timothy ook weer onze Gentse vriend, Sven tegengekomen waar hij mee is verder gestapt tot ons eindpunt van vandaag. (en verder waardoor hijeen stuk mocht terugkomen 😱)
Nog een 8tal km gedaald en aangekomen in Puenta de la Reina.
Hier op de route ligt ons hostel, een kamer voor ons 3.
In het restaurant een pelgrimmenu genoten voor 14 €.
Hoe ze dat doen blijft voor mij toch nog altijd een raadsel. Voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie, wijn en water.
We zijn vandaag ook naar een lokaal winkeltje geweest om aftersun te kopen want zon en wind hoog in de bergen laat zijn sporen na op ons velletje. Rarara
Om 6u30 liep onze wekker af. Toen we opstonden voelden we nog stramme spieren... Na een Spaans ontbijt, toast met confituur, fruitsap en koffie rond 8 u vertrokken. Het zou een gemakkelijkere tocht worden van een 22 tal km. Hier en daar moesten we toch veel stijgen en dalen om daarna weer te stijgen en weer te dalen... We zijn ook iemand van Gent tegengekomen. Timothy raakte ermee aan de praat en het leek of hij vitessepillen geslikt had. Madré en padré moesten maar kunnen volgen. 😱
Het was een leuk pad en om 14u30 aangekomen in de albergue, een omgebouwde kerk. Voor ons 25 jaar huwelijk slapen we dus in een kerk. 😁.
Straks nog eens naar de kathedraal en iets gaan eten.
Om 6 uur deze ochtend gewekt met Latijns paterskoor waar ook alle lichten automatisch aansprongen. Na een ontbijt om 7u vertrokken richting Zubiri.
Mooie route door het bos met minder klimmen dan gisteren. Na 2 klimmen begon de forse daling. Ook daar kan je jezelf tegenkomen.( He Bart) 😅. Voor Timothy leek alles vlot te gaan, chapeau !!! Het dalen, 300m was intens en vol rotsen en losliggende stenen. Vandaag een Oostenrijkse vader Michaël met zijn zoon, Simon van 13 tegengekomen. Het is zijn derde camino, telkens met één van zijn zonen. Onmiddellijk aangekomen, naast de Rio Arga was onze slaapplaats. Een privé albergue waar we eerst volledig ontsmet werden met sproeier en onze temperatuur werd genomen onze intrek mochten nemen. Zalig, opgemaakte bedden en handdoeken. Douchen, gaan eten en in bed. Tot morgen.
Dag 1, van Saint Jean Pied de Port naar Roncesvalles
Deze ochtend vroeg uit de veren voor onze 1ste tocht over de Pyreneeën. Als we de informatie van de dame mogen geloven zijn de eerste 8 km de zwaarste. Wij gelukkig want na een goeie 10 km verliep alles perfect. We begrepen het niet zo goed. We moesten meer en meer stijgen en het werd zwaarder en zwaarder. Toen kwam de aap uit de mouw. Om naar Roncesvalles te stappen heb je 2 routes, een die je in de zomer kan stappen en eentje voor bij slecht weer en in de winter. En ja!!! De verkeerde route genomen. Na een goeie 9 uur te hebben gestapt, lees ons naar boven gesleurd van 700m naar 1400m om 18u30 aangekomen in Roncesvalles. Een super groot en mooi klooster met alle faciliteiten. Oef. Na een deugddoende douche ons avondmaal genoten en rond 22u in bed.
Na een korte nachtrust om 5 u vertrokken met de wagen richting Parijs Montparnasse. Onze chauffeur Marc was mooi op tijd. 😁
Aangekomen ontbeten en om 10u48 met de tgv naar Bayonne om van daaruit met een boemeltrein van 2wagonnetjes richting Saint Jean Pied de Port.
Aangekomen om 16u30.
Op zoek naar het infobureau voor pelgrims (wat niet zo moeilijk wa, we zijn blijkbaar niet alleen).
Na wat informatie te hebben ontvangen op zoek naar slaapplaats. Snel gevonden in een grote albergue in een kamer met 3 stapelbedden voor ons alleen met een ontbijt, een koek, granini, appel en flesje water voor de democratische prijs van 10 .
Nu nog even krachten gaan verzamelen voor de tocht van morgen die ons toch wat zorgen baart. Een 25tal kms met hoogteverschil van 1400 m.
Lekker pelgrimmenu gegeten en nu vroeg onder de wol.
Toen we de Camino uitgestapt hebben, via de Northe en Primitiva wist ik het meteen
Dit smaakt naar meer en ik wil toch ooit de Frances stappen.(Wat initieel de route van mijn vader was)
Vorig jaar kwam het idee dan terug naar boven en samen met Bart hebben we bekeken wat mogelijk is.
We hadden het graag gestapt in de zomer van 2019 maar daar we net onze pleegzoon in huis kregen was dit een beetje een ongepast moment.
Jammer want Timothy heeft er net zijn lager onderwijs opzitten, zijn vormsel gekregen en zet de grote stap naar het middelbaar.
na veel wikken en wegen werd het de zomer van 2020.
Verloven aangevraagd en buiten onze verwachtingen in goedgekeurd.
Toen kwam Covid 19 in ons leven binnengestapt onzekere tijden maar we blijven hopen.
Als alles goed verloopt vertrekken we, Bart, Timothy en ikzelf op 12 juli 2020 vanuit Parijs naar Saint Pied de Port om van daaruit de Camino Frances te starten.
Als alles naar wens verloopt komen we op 14 augustus 2020 in Santiago aan.
Laatste tocht naar de Fisterra, wat vroeger het eind van de wereld was vòòr Columbus Amerika ontdekte...
We zijn vroeg vertrokken terwijl het nog donker was om tijdig aan te komen... dus moesten we stappen met de lichtjes op want we zagen geen steek!!!!!!!!!!!!!Niks, Nada... (foto)
We volgen de weg want dus ook de richtingaanwijzers zijn onzichtbaar.
Na ongeveer anderhalf uur stappen begint de zon op te komen en zien we iets meer waardoor we ook onze weg terug vinden met de schelpen en pijlen...
De weg is toch wel in stijgende lijn, kwestie van ons nog wat te doen afzien???
Op de splitsing nemen we de route van Fisterra want we kunnen er nog een dagje extra aan breien met via Muxia te gaan maar we zitten wat met tijdsgebrek....
We komen ook een kruis tegen waar we elk ons 'steentje' neerleggen. (foto)
Vandaag is het weer een warme dag,met veel wind, we zien ook de zee terug. yes....
FISTERRA we zijn er het einde van de wereld en onze tocht............
We vinden een slaapplaats in een albergue, douchen ons, eten een snelle hap en vertrekken naar de cabo waar we de zonsondergang bewonderen en onze kleren verbranden naar traditie.
Jasmine gooit zelfs haar botinnen in het vuur.
Er zijn nog enkele pelgrims die hetzelfde doen door ons bezig te zien en het wordt een emotioneel moment, de kers op de taart laat ons zeggen.
Als apotheose ontmoeten we onze jonge landgenoten (foto) ook waardoor er hier en daar toch wat traantjes vloeien.
Zelfs onze jongste stapper knuffelt iedereen...
Tegen 23 uur zijn we vertrokken bij een wondermooie sterrenhemel.
La dernière étape vers Cabo Fisterra,35.4km Notre première étape en noirceur,on part vers 06h15, on voit rien malgré nos lampes. On suit un groupe de pélerins mais tout d'un coup ,on se retrouve seul, on ne peut les retrouver, on cherche les flèches ,mais on ne voit rien ,nada. On suit la route ,mais s'est dangereux avec le wheelie, après une heure et demie de marche, le jour se lève et on retrouve nos traces On prend à la bifurcation la camino real vers fisterra et non vers Muxia C'est un parcours assez difficile de grande montée avec beaucoup de pierres et des descentes aussi. Il fait chaud.On aperçoit à nouveau la mer. On passe par Cee, Corcubion jusqu'à Fisterra. Le bout du monde!!!!!!!!!!!!!! Ca y est ,Nous y sommes!On se rends à notre auberge privée pour se changer et on va manger.Et puis en route pour le cap où on se rend avant le couché du soleil pour brûler nos vêtements, c'est avec joie que je met mes bottes de marche au feu.C'est l'apothéose ,on revoit d'autres pèlerins, on se sent si bien , après le couché de soleil ,on a droit à une nuit étoilée de toute beauté. C'est une fin de voyage inoubliable avec un côté mystique!!
Nachtelijk stappen zonder veel te zien
Mooi landschap bij zonsopgang
We leggen allen ons 'steentje'
Mooi strandje bij aankomst Fisterra Fisterra in zicht... Koppeltje bezig met hout sprokkelen Zee terug in zicht. Stappen maar...
We zijn er bijna...................
Sint Jacobus aan de Cabo, bij het vuur.
Fijn weerzien met onze landgenoten en ook afscheid nemen, snif snif
Vandaag een tocht van 35 km naar de voorlaatste stop, Olveira.
's Morgens langs mooie gebouwen en standbeeld gestapt waar aan de ene zijde een man vertekkende staat en de andere zijde een dame met kinderen hem tegenhouden.(zie foto).
We komen ook alweer de 'kool' tegen die hier gebruikt wordt voor hun regionale soep, die Marc heel lekker vind.(foto).
We stappen in de voormiddag door een bos die geteisterd werd door een brand.
's Namiddags in de verte moet er momenteel ook een brand woeden want we zien een blushelikopter overvliegen.
We stappen via bossen en rustige wegen, we klimmen lichtjes en komen ook weer tot bij de windmolens...
Marc wordt uitgedaagd om op een berg te klimmen wat hem ook lukt. (foto).
Timothy werd vandaag door vermoeiheid overvallen en heeft eventjes in de wheelie geslapen.
Rond 19 uur zijn we in Olveira onder luid applaus van de pelgrims aangekomen.
Met al dat volk te zien waren we bang geen plaats meer te hebben in de toch grote prive albergue met dito restaurant maar gelukkig was er plaats voor iedereen, ook de jongeren die zelfs nog later toekwamen.
We hebben er ook nog lekker gegeten en zijn dan onder de wol gekropen. Het was toch alweer 22uur en we willen morgen voor één keer vroeg vertrekken om zeker tijdig toe te komen...
35km vers Olveira Sorti de Negreira en logeant un beau bâtiment et une belle statue. on passe près de l'albergue del peligrino pour prendre la route vers le finistère. on passe une forêt qui fût victime d'un feu ,on y sentait encore l'odeur du brûlé. On voit un hélicoptère dans la région transportant l'eau pour aller éteindre un feu de forêt. On monte un peu ,on voit des éoliennes, et Marc s'amuse à escalader les montagnes.C'est un long parcours et Timothy prends du repos bien mérité. On arrive vers 19heure, sous les appaudissements des pèlerins. Voyant tout ce monde, on pensait ne pas avoir de logement;mais non il y en avait pour tous. C'était une auberge privée,très belle et propre. On s'est couché assez tard mais c'était impressionnant de voir toutes ces personnes.
Het vertrek uit Santiago geeft ons een mooier beeld, opener en een super mooi zicht op de Kathedraal, sprookjesachtig.
De route naar Neigreira is al even mooi, mooie beekjes, middeleeuwse bruggetjes, bossen, watervallen... (zie foto's)
Aangekomen in Neigreira, aan de touristeninfo staat ons een jonge heer te woord die de weg naar de albergue aanwijst waar we een goede maaltijd krijgen en een goede nachtrust hebben.
21.5km vers Negreira La sortie de Santiago nous offre une magnifique vue de la cathédrale et de la ville. Nous voici reparti sur les routes, petit parcours mais de toute beauté .On passe un peu en forêt, traverse des ponts médiévaux,on voit des chuttes d'eau. On arrive à l'office du tourisme de Negreira, où un gentil jeune homme nous indique le chemin de l'auberge où on va passé la nuit. On y est bien logé et on y prend un très bon repas.
Een tocht waar iedereen naar uitkijkt, allen met hetzelfde doel...
Vandaag een tocht van 24 km, lichtjes stijgend via de eucaliptusbossen.
Op de weg na Lavacolla, zien we veel van houten takjes gemaakte kruisjes hangen aan de omheining, gemaakt door pelgrims.(zie foto) We maken er elk zelf ook één. Indrukwekkend!!!
Jammergenoeg vinden we ook veel eerbetoon aan overleden mensen op weg naar Santiago. Het doet ons toch even stilstaan...
In Monto do Groso zien we een monument die hulde brengt aan Jean Paul II, die hier was in 1993. Ernaast staat de kapel San Marcos.
In de verte Santiago, maar door de grote van de stad is het vooral industrie en torenhoge flatgebouwen die we te zien krijgen. Toch niet zozeer het beeld dat we gevormd hadden. Kathedraal is nauwelijks te zien, een ontgoocheling!!!!
We stappen de stad door en vinden vele albergues. De 1ste is volzet, bij de 2de meer geluk.
Na een 4 tal km DE KATHEDRAAL!!!!!!!!!!!! Wauwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww.......
De binnenkant is prachtig met het vele goudwerk en sint Jacobus in al zijn schoonheid...
We gaan onze compostela halen, ons document die we krijgen als trofee van onze tocht...
We keren terug naar de Kathedraal waar we de mis bijwonen, daarna gaan we iets eten en dan gaan slapen want onze tocht gaat verder.... Yoepie....
Santiago, nous voilà! 24km, nous voici parti pour la grande étape ,celle que tous les pèlerins attendent avec impatience, l'arrivée à Santiago. On passe par la forêt ,ça monte peu, c'est un parcours assez facile à travers les eucalyptus.Sur le chemin après lavacolla, on voit beaucoup de croix en bois sur les grillages. C'est assez impressionnant!!! On voit aussi malheureusement des hommages rendu aux personnes décédés sur ce chemin. On retouve à Monte do Groso , un monument rendant hommage au pape Jean Paul 11, lors de sa venue en 1993. Tout près se trouve la chapelle de San Marcos. Quelle déception, quelle désillusion, après tant de marche que de découvrir ,se côté industrielle de Santiago!!! J'en suis encore choquée!! On traverse la ville,on se trouve une auberge,avant de se rendre à la cathédrale. Nous y voici , elle est très impressionante par sa grandeur imposante!!!!! L'intérieur est magnifique, beaucoup de dorure et notre Saint -Jacques de toute beauté. !!!! On fait la file pour recevoir notre trophée, la compostelle, papier authentifiant notre parcours. On retourne à la Catédrale pour l'office religieux et après un bon repas ,on va dormir car le voyage continue...........
Na een ontbijt vertrokken om 8u15 voor een eerste tocht op de Camino francés van 32 km tot Santa Irene.
Er was een massas volk, wat een wereld van verschil. (foto)
Het was even wennen en ik waande me even in het zoniënwoud...
Nog 50km te gaan tot in Santiago.
De 'schelpen' zijn minder mooi en vervuild
De kms verliepen vlot met kleine hellingen. Timothy rijd zelfs even met de wheelie (foto)
De hele tocht was bijna door het bos.
Aangekomen in Santa Irene was de privé albergue volzet, gelukkig beetje verder was de gemeente albergue waar nog plaats was.
Wat we niet wisten was dat we 1 km terug moesten stappen om te kunnen eten, hier was niets...pfffeee en dat na een lange tocht maar er zat niets anders op...
32km pour Santa Irene. Nous voici en chemin , sur la camino frances , cette fois, on rencontre plein de pèlerins. C'est assez étrange de voir autant de pèlerins, on a fait tellemement de km seul et tout d'un coup , il y a foule. Il y en a partout!!! Timothy a bien grandi,il porte même le wheelie!!!! Le chemin parmi les eucalyptus ça sent bon et c'est agréable. Par contre ,les coquilles sont moins belles et quelle saleté!!!! On arrive à Santa Irene, l'auberge privée est complète, quel dommage!! Car ,on pouvait y manger.On doit trouver plus loin l'auberge publique et on a de la place. Pour souper, on doit retourner sur nos pas d' un km. En plus ,je me suis refait une ampoule!!!
Vandaag een grotere tocht van 27 km, de laatste op de Camino Primitivo.
Vandaag komen we in Melide samen met de Camino Francés.
Het is een mooie route op de primitivo en we genieten er van.
's Morgens is het redelijk fris, bewolkt en we ontmoeten enkele verdwaalde regendruppels.
Tegen de middag brak de zon door en werd het warmer.
Waarschijnlijk om ons te herinneren dat we nog eventjes op de camino primitivo stappen moeten we voorrang verlenen aan een kudde koeien die ons tegemoet komen (foto).
Het is en dag met veel stijgen alweer.
Rond 18 u aangekomen in Melide en de albergue van 144!!! slaapplaatsen.
We slapen in een zaal op de 2de verdieping bed 25,26,27 en 28 in een hoekje. Benieuwd wat de nacht zal brengen.
We eten een pelgrimmenu in één van de vele restaurantjes die er in de straat aanwezig zijn.
Wat een verschil met de camino primitivo...
Parcours de 29.7km pour Melide Nous vivons nos derniers instants de la primitivo car on va bientôt se retrouvé sur la camino frances. On retrouve sur notre parcours nos éoliennes., c'est un beau parcours ,on passe de petits villages, par la forêt , bien évidemment ça monte!Et ça descend, on doit laisser le passage à un troupeau de vaches. A notre arrivée à Melide , on visite une belle église. Plus loin ,la grande surprise ,une auberge de 144 places. Et oui la rencontre des deux chemins pélerins ça réunit beaucoup de personnes sous le même toît!
Deze ochtend eerst een ontbijt in de stad genomen alvorens de tocht aan te gaan naar San Roman da Retorta.
Deze was onmiddelijk in stijgende lijn...
Het wordt een tocht van 20 km.
Vandaag vele kleine dorpjes doorgestapt.
Tegen de middag een nostalgisch cafeetje ontdekt, achter de kerk die waarschijnlijk uit de tijd van vóór de oorlog is.
Iets gegeten, gedronken en weer vertrokken...
Aangekomen in San Roman da Retorta, waar alleen een kerk, bar en albergue is eerst iets in de bar gedronken.
In ons boek stond dat er maar 12 slaapplaatsen in de albergue zijn. benieuwd of eer plaats is, we hopen dat er velen doorstappen omdat het een minidorpje is.
Bij de albergue aangekomen zien we tot onze verbazing dat het een grote gite is met een 40-tal plaatsen dus er is nog plaats voor ons.
De eigenaar stelt ons voor om barbeque te eten.
Timothy gaat eerst nog bij een groepje pelrims pootje baden aan het bronnetje ( foto).
Pas morgenochtend ontdekken we dat het een privé albergue is en de andere 50 m verder staat.
Het was uiteindelijk een mooie tocht en gezellige avond.
20.6km vers San Romàn da Retorta
Départ de Lugo, c'est un chemin en ligne droite plus que 100km avant Santiago!!! Un petit peu par la forêt mais on est souvent sur la route et le soleil nous poursuit . On s'arrête dans un café en court de route. Là , le temps c'est arrêté, on se croit projeté dans temps de l'avant -guerre. On s'y désaltère et continue jusqu'à l'auberge .On a de la place.C'est propre et pour le souper ,c'est un barbecue .
Het was een relatief 'easy' weg zonder veel klim en klauterwerk waardoor we goed vooruit gingen.
Pas om 8u30 vertrokken en al om 18u aangekomen.
Na een uurtje stappen komen we in een klein dorpje,Vilabade waar een man van takken kunstwerken maakt die we mogen meenemen tegen een 'donativo', een prijs die we zelf bepalen. Timothy kiest er een uit hout gesneden popje uit.(zie foto).
Het dorp verder moeten we eventjes een kudde schapen met zijn herder doorlaten. (foto).
In de albergue waren nog 3 plaatsen vrij maar de ambtenaar wou niet dat Timothy met mij in éénzelfde bed sliep.
We mochten het aantal personen, 44, niet overschrijden. Blijkbaar zijn ze hier in Galicia veel strenger dan elders waar de albergues uitgebaat worden door vrijwilligers.
Gelukkig zijn er in deze stad meerdere mogelijkheden om te overnachten.
We vinden een hotel waar we 40 euro voor ons 4 betalen, zelfs onze was wordt gedaan... Wat een luxe...
Hierdoor kunnen we nog eventjes naar de stad en de kathedraal waar de mis nog bezig was.(foto)
daarna zijn we iets gaan eten.
31km pour Lugo Le matin ,il y a un peu de brouillard et c'est très bien. C'est un parcours assez calme où on n'a presque pas soulevé le wheelie . A Castroverde, on visite l'église gothique Santa Maria qui fût bâtie sur le sîte d'un monastère plus ancien fondé en 1207 par saint François d'Assise. On y achète des médailles du ce dernier. A quelques pas de là , on visite un atelier d'un artisant qui fabrique des figurines avec des morceaux de bois. On en prend une pour Timothy. .En après-midi ,la chaleur est de retour ,et puis le choc quand on aperçoit Lugo. C'est une ville énorme de 80.000habitants!! Quel choc après ce chemin de campagne!!! On arrive dans le vieux quartier de Lugo, partie magnifique de cette ville,l'auberge pèlerin est complète ,on se trouve une pension non loin. On en profite pour visiter la cathédrale qui est majestueuse!!!
Vandaag met veel moed vertrokken voor een tocht van 25 km naar O Cadavo Baleira.
Alweer moeten we klimmen tot 1050m hoogte.We zitten wel al op 960m hoogte maar eerst moesten we een goed stuk dalen.
Bij ons vertrek om 8u30 is het al 28 graden, dat beloofd dus.
Blijkbaar is het dit jaar een uitzonderlijke zomer want normaal regent het hier regelmatig, zelfs in de zomer.
We hebben vandaag 4 leuke mensen ontmoet, die Timothy een 'diploma' hebben gemaakt. (foto)
Tegen 11u waren we op onze 1050m hoogte, bij de windmolens, een kapelletje en een ruïne die ooit een pelgrimziekenhuis was. (zie foto).
De afdaling begonnen. Iets na de middag in een dorpje aangekomen waar er tot onze verbazing een bar- restaurantje is dus onze picknick laten zitten en hier iets genuttigd.Nog 12km te gaan, met stijgen en dalen en in de volle....zon...
Om 18u30 aangekomen in de albergue waar alles bezet was. Enkele jongeren stelden onmiddellijk voor om hun bed af te staan en op hun matje te slapen. 50 m verder was er een hotelletje waar nog vrije plaatsen waren dus hebben we daar geslapen.
Toch een fijne ervaring!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En route pour 25km pour O Câvado Baleira En route par la forêt , il faît de nouveau très chaud 33°. On monte encore, il y a des pierres, on doit porter le wheelie. Il fait trop chaud pour moi , je n'arrive pas à avancer. Timothy marche bien malgré la chaleur. On arrive à l'auberge pèlerin mais elle est complète Des jeunes ,nous offrent leurs places mais nous les remerçions ,et préfèront aller dans une pension plus loin.
 "Laughing"){kind=icon}
(foto).
