Zalig geslapen, jammer dat we aparte kamer hadden maar we waren snel in slaap zodat we het toch niet beseften.
Na een typisch ontbijt vetrokken richting Cruz de fierro. Buiten was het nog wat fris maar heel mooi. Vrij snel kwamen we op een stijle helling maar goed te doen. Aan het ijzeren kruis toegekomen begonnen met wat foto's trekken en laten trekken. Enkele pelgrims die de nacht onder de hemel hebben doorgebracht waren er ook nog. Zij hadden een volle maan ritueel gedaan en naar de Melkweg gekeken die tussen 1 en 2 u 'snachts mooi zichtbaar was. Daarna hebben we ook een ritueel gemaakt ter nagedachtenis van mijn vader Gilbert en steentjes gelegd voor mensen ons nauw aan het hart liggen. Al snel waren er verschillende pelgrims aan het aanschuiven om ook hun steen te leggen en foto's te maken. Was wel een emotioneel moment. Daarna richting de bergen waar we de afdaling konden starten. De uitzichten waren grandioos, enerzijds de zon, anderzijds de wolken boven de bergen. De afdaling was heavy, heel stijl, lang en overal rotsen... Na 20 kms, eindelijk op hoogt3waar we vandaag bleven. In het dorp was een rivier waar we naartoe gegaan zijn en wat pootje baden. Het frisse water deed deugd na de helse marteling. Nog iets gedronken en nog 7 kms naar onze stop, Ponferrada. Aangekomen naar de albergue municipal en gelukkig was er nog plaats. We mochten geven wat we wouden om te slapen, donativo. Dat dit nog bestaat!!! Gewoon fantastisch. Nu nog iets gaan eten en gaan slapen. Tot morgen
Deze ochtend fris vertrokken. We beginnen te voelen dat de dagen korten en we augustus zijn. 50 m verder een ontbijt genomen. De route vandaag is in stijgende lijn. We gaan van 868 m naar 1440 m hoogte. Gelukkig gaat het progressief. De weg loopt langs de route maar is heel mooi met prachtige natuur en landschappen. Op de middag lange pauze gehouden om onze krachten voor de laatste 6 kms want die zijn minder progressief en op rotsige paden. Bart was blij om aan te komen, wij ook hoor. 😁 Een leuke albergue met 2 persoonskamers, dus ik moet met een andere dame op kamer slapen 💤. Morgenochtend na 2 km komen we aan het ijzeren kruis. Deze avond weer een menu pelegrino met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert met wijn voor 10 € gegeten. Bart heeft er een cognackse bij genomen. 😋
Deze ochtend vertrokken na een mooi ontbijtbuffet richting Astorga. Het is wat frisser vandaag, 29 graden met wat bewolking ⛅.
Na gisteren waar we heel veel langs de weg moesten stappen was het vandaag een heerlijke tocht via mooie dorpjes. Na 6 km kwamen we in Hospital de Orbigo. Een mooi dorpje waar nog ridderspelen nagebootst worden. Jammergenoeg niet op moment dat wij er waren. Het dorpje straalt de middeleeuwse sfeer uit en ligt langs een mooi riviertje. Beetje verder, nog een klein dorpje, waar een man zijn huis openzet voor pelgrims en gratis watermeloen 🍉 en koekjes 🍪 uitdeelt. Timothy kreeg een mooie schelp. Vele pelgrims zijn ons hier al voorgeweest, zijn huis hangt vol met souvenirs. Wij terug verder. Na een goede staptocht via wandelwegen met keien kwamen we bij een alternatieve stop. Een dame hield een soort rustplaats open met hangmatten, kussens, enz en waar we allerlei lekkers gratis aangeboden kregen zoals fruit, granen, drinken... Zalige plek om effe te rusten. Vooral, het was maar een zestal kms meer naar onze stopplaats. Aangekomen in onze albergue municipal kregen we een eigen kamer. Zalig...
Na onze nacht in het spa hotel, waar we wouden gebruik maken van de spa-faciliteiten en de massage, die niet kon doorgaan omdat alles al volboekt was. 😭😭😭, na een ontbijt vertrokken richting San Martín del Camino. Bart heeft nog een dagje rust genomen en is met de bus vertrokken om zijn benen nog wat te laten rusten. Daar we pas na 8u zijn kunnen vertrekken hebben we, Timothy en ik wat tempo erin gestoken. We hebben aan een tempo van 5,8 km per uur gestapt. De weg was licht variërend van landwegen tot lange stukken langs de grote baan.Op een 6tal kms van de albergue ontmoeten we een Engelsman die we al enkele keren gekruist hadden en we raakten aan de praat. Hij maakte een engel uit strohalmen en gaf het mij als bescherming. Wat leuk om zo'n mensen op de camino te ontmoeten.
In het boek stond ook dat onze albergue een zwembad heeft. Jammergenoeg zijn ze pas sinds vandaag open en moet het zwembad nog gesloten blijven. Weer pech... Na ons douche een powernepje gedaan en 's avond kregen we onze pelgrimmenu. Mixte salade met Paella en dessert. Snel onder de wol want morgen weer een lange dag.
Na een fijn ontbijt in de albergue Gaia, een aanrader, vertrokken richting de grote stad Léon. Een kleine tocht van 20 km. We willen vroeg aankomen daar we een kamer geboekt hebben in een spa hotel. 😁 En Bart heeft vandaag een dagje rust genomen voor zijn beentjes. Het was een veel leukere route dan gisteren. Langs, beekjes en rivier, stukje door bos. Heel snel zagen we de stad Léon. Nu nog ons hotel vinden. Gelukkig ligt ze in het centrum van de stad, naast de kathedraal. Een fijne douche, onze was in een wasserette gaan doen en nu de stad gaan verkennen.
Na een fijn ontbijt in de albergue Gaia, een aanrader, vertrokken richting de grote stad Léon. Een kleine tocht van 20 km. We willen vroeg aankomen daar we een kamer geboekt hebben in een spa hotel. 😁 En Bart heeft vandaag een dagje rust genomen voor zijn beentjes. Het was een veel leukere route dan gisteren. Langs, beekjes en rivier, stukje door bos. Heel snel zagen we de stad Léon. Nu nog ons hotel vinden. Gelukkig ligt ze in het centrum van de stad, naast de kathedraal. Een fijne douche, onze was in een wasserette gaan doen en nu de stad gaan verkennen.
Dag 17, van Terradillos de los Templarios naar Bercianos del Real Camino
Na een goed nachtrust terug vroeg uit de veren.
Ontbijt genomen voeten en blaren ingepakt en op stap. Bart heeft wat last van de spieren in zijn scheenbeen. Vandaag een tocht tussen velden van kerk naar kerk en koppel en kerk. Een ommetje gemaakt in Sahahun om onze "halve" Compostela te krijgen. 🤣
Daarna terug vertrokken richting albergue. Nog één stop gemaakt om iets te drinken en weer weg. Laatste stuk was gewoon langs de weg onder de brandende zon. Uiteindelijk na veel puffen en zweten aangekomen. Het was teijd voor Bart zijn been. Wauw, wat een luxe, eigen kamer met opgemaakte bedden , eigen badkamer met shampoo en zeepjes. Dat wordt genieten. Enig minpuntje, we moeten een handwas doen. Hier is geen wasmachine. Morgen een nog langere dag.
Dag 16, van Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios
Dez ochtend, vertrokken in de donker. We konden geen licht aansteken daar we met meerderen samen sliepen op een grote zaal. Gelukkig de eerste keer want heeft een raar gevoel om zo te vertrekken. Bart had steeds het gevoel om iets vergeten te hebben. Uiteindelijk had Timothy zijn mondmasker vergeten wat we ontdekten bij het binnengaan van een bar om te ontbijten. Gelukkig was het maar 500 m verder.
De bakker was nog niet geweest dus beperken ons tot koffie en fruitsap. Toen de bakker brood leverde nam Timothy een broodje hesp maar deze was te hard. 😢
Normaal zou er 17 km lang niks zijn. Gelukkig vertelden ons internationale groep dat er na 9 km een food truck staat. En ja.... Ze hadden gelijk en... Hij was open. Zij zaten er zelfs al te pauzeren. De rest van de dag is Timothy met hen mee gaan stappen. De route was monotoon maar door de lage temperatuur, 30 graden 🤭en een fijn windje was het fijn stappen. Aangekomen in de albergue onze 3 persoons slaapkamer. Lekker pelgrimmenu. Voorgerecht pasta met kaas, hesp, tonijn, sla en wortel, hoofdgerecht was vlees met saus, een lekker soort stoofpotje en fruit als dessert. Heeft gesmaakt njamnjam.
Daarna nog een koffie ☕ en gaan slapen.
Morgen geven ze weer warmer weer en tocht is iets langer. Doeiii
N'a een woelige nacht, onze kamergenote is om 4u30 vertrokken... Op stap voor een kleine tocht van 20 km. In het dorp kwamen we verschillende mensen tegen die we al enkele keren gekruist hadden en we hebben dan ook samen met hen ontbeten want we zouden blijkbaar ok vandaag niet zoveel mogelijkheden hebben om iets te nuttigen. We zijn vertrokken, samen met een Duitse dame, Brigitte, die na een paar kms koos voor een variante te stappen. We hadden keuze tussen 2 routes, de ene langs de weg iets korter, de andere langs een bos en waterpartij. Timothy koos voor de kortste. We stapten dus van dorpje naar dorpje (waar alles dicht was of er totaal niks was). In één dorpje was er een hotel met zwembad open waar we geen toeristen of pelgrimers gezien hebben maar we hebben er wel iets kunnen drinken. Timothy wou er blijven om te zwemmen. 🏊
Een paar uur later kwamen we aan in ons dorp waar we volgens onze vorige verblijfplaats naar de albergue Santa Clara moesten. Daar aangekomen was alles zogezegd volzet behalve privé kamers waar we 25€ per persoon moesten wat we veel vonden. Vooral de manier waarop we onthaald werden. Wij dus weer weg naar waar we eerst wouden gaan, Santa Maria. Daar wachtte de kloosterzuster ons op. Wat een verschil!!! Na ons dagelijks ritueel wat boodschappen gedaan. Wat was het warm, 38°.
S avonds enkele jongeren ontmoet, een Zwitser, Nico, een Duitser Alex en een Spanjaard, Carlos. Samen met hen iets gaan eten en een kaartspel gespeeld. Voor we het wisten was het 21u45 en we moesten binnenzijn om 22u. Het was dus rennen...
Terug vroeg uit de veren, ontbijtje en snel vertrokken voor het alweer heet wordt want het is een iets langere tocht.
Sven liep juist naast ons en Timothy is, met de groep mee vertrokken. De oudjes stappen niet snel genoeg. 😱 We stappen nochtans 5,5 km per uur volgens Strava...
Na 3 kms te hebben gestapt begon een serieuze klim van een 2tal kms. Gelukkig was het s morgens en niet op het einde van de tocht. Daarna ging het vlot want de weg was vlak. Een mooie tocht langs velden en op het einde langs het kanaal. Aangekomen in Frómista zaten Sven en Timothy ons op te wachten op een terras. Daar werden we getrakteerd op een pintje en een kas lemon. Daarna gingen we elk op zoek naar onze albergue. In het dorp was een feestje an de gang. De eigenares van de albergue is een Nederlandse dus we konden alles vragen in onze eigen taal. ☺️
Jammer dat ze geen drinken verkochten want we hadden dorst en het is zondag, dus alle winkels dicht. 🔒
De fiesta was ondertussen veranderd in een siësta.
S avond in een aanbevolen restaurant een pelgrimmenu gegeten. Deze was lekker luxueus, het was lekkere zalm met ijsje als dessert.
Vandaag een tochtje van 20 km. Na een sober ontbijt rond 8u op stap. Het beloofd een hete dag te worden van 32 graden. Normaal zouden we volgens ons boek na 7km het eerste dorp tegenkomen. Alweer niet gezien...
Na 12 km komen we toe in het volgende dorp. Daar lijken alle pelgrims samen gekomen. We hadden zelfs geen stoel meer om te zitten dus installeren we ons op de dorpel van een huis om iets te drinken. We vertrekken weer snel want het wordt warmer. Stappend door smalle paadjes komen we na een 2tal uur aan bij een bar met veel muziek. Ik waan me in Mexico 🇲🇽.
We vragen een drankje, krijgen watermeloen 🍉 en kijken hoe ze een grote paella 🥘 maken. Nog 3 km stappen en we kwamen aan in onze albergue Ultreia, waar de man ons hartelijk onthaald. We worden van kop tot teen ontsmet.
We krijgen volledige uitleg over de kamers, avondmaal (voorgerecht pasta, kip met groenten, ijs, sangria, water en wijn) , ontbijt, de waterput om onze voeten te ontspannen, zijn wijnkelder, waar we een uitgebreide uitleg kregen over de oorsprong van de historische wijnkelder met een kleine degustatie 🍷 . Gewoonweg een fantastische albergue. Die man is gepassioneerd. We zijn ook onze Gentse vriend, Sven weer tegengekomen waar we wat bijgepraat hebben met een aperitiefje.
Vandaag een tochtje van 20 km. Na een sober ontbijt rond 8u op stap. Het beloofd een hete dag te worden van 32 graden. Normaal zouden we volgens ons boek na 7km het eerste dorp tegenkomen. Alweer niet gezien...
Na 12 km komen we toe in het volgende dorp. Daar lijken alle pelgrims samen gekomen. We hadden zelfs geen stoel meer om te zitten dus installeren we ons op de dorpel van een huis om iets te drinken. We vertrekken weer snel want het wordt warmer. Stappend door smalle paadjes komen we na een 2tal uur aan bij een bar met veel muziek. Ik waan me in Mexico 🇲🇽.
We vragen een drankje, krijgen watermeloen 🍉 en kijken hoe ze een grote paella 🥘 maken. Nog 3 km stappen en we kwamen aan in onze albergue Ultreia, waar de man ons hartelijk onthaald. We worden van kop tot teen ontsmet.
We krijgen volledige uitleg over de kamers, avondmaal (voorgerecht pasta, kip met groenten, ijs, sangria, water en wijn) , ontbijt, de waterput om onze voeten te ontspannen, zijn wijnkelder, waar we een uitgebreide uitleg kregen over de oorsprong van de historische wijnkelder met een kleine degustatie 🍷 . Gewoonweg een fantastische albergue. Die man is gepassioneerd. We zijn ook onze Gentse vriend, Sven weer tegengekomen waar we wat bijgepraat hebben met een aperitiefje.
Vandaag, na een woelige nachtrust de big city uit. We dachten n'a een 6tal kms te kunnen ontbijten. Niet dus... Er was niks, nada, nopes. Na uiteindelijk 12 kms gestapt te hebben eindelijk een dorp met een bar dat open was. Daar broodjes gegeten en weer op stap voor een tocht van een 10tal kms door veldwegen tussen de uitgestrekte graanvelden. Ja, dat dachten we door de boekskes. Toch 2 à 3 km verder weer een dorpje waar we enkel lokale politie tegenkwamen die er ons attent op maakten dat we bij het binnenkomen van het dorp onze mondmasker moeten opzetten, zelfs al is er niemand op straat. Eens goed en wel buiten het dorp zagen we een klein kerkje / kapelletje waar de deur van openstond. Een lokaal zusterje ontving ons heel enthousiast in het Spaans en gaf ons een ganse uitleg over moeder Maria die haar kinderen beschermt. We kregen elk een amuletje van Maria om ons te beschermen en de belofte dat ze voor ons gaat bidden. Raar in deze tijden dat zoiets mogelijk is zonder prijskaartje. Onze tocht verder gezet en na goed doorgestapt te hebben ons eindpunt van vandaag bereikt. In dit dorpje is er enkel 1 bar open en enkele albergues waar we een nieuw aperitief proeven. Rode wijn, suiker en citroen Fanta. 😋
Vertrokken na een café con leche en Timothy zijn paladin chocomelk richting grote stad Burgos. Van het minidorpje naar de big city.
Voor het eerst was er veel mist. Voordeel is dat het frisser is, nadeel minder zicht. Eerste deel was via de baan. Daar in een bar waar de ganzen de wacht hielden, ontbeten. Het volgende deel van de weg was nog steeds in de mist maar via een grove grintweg, lees rotsachtig en langs een militair domein de vrij steile helling op.
Daarna was het weer stappen langs de wagens heen. Niet zo'n mooie weg wat we tot nu toe gewoon zijn. Bij het binnenkomen van Burgos wilden we iets nuttigen en vroegen we naar de mogelijkheden om het centrum te bereiken. Blijkbaar was er een bus die er naartoe reed en binnen 5 min vertrok net voor de deur. Daar we de laatste kms langs de weg en industrie moesten stappen hebben we de bus dan maar genomen. In het centrum gezocht achter onze hostel waar we gelukkig net op tijd toekwamen want na ons sloten ze tot 18u...
Ons dagelijks ritueel, douche, was en opmaak van bed.
Hierna na de kathedraal. Echt heel mooie stad en vooral imposante kathedraal!!!
Terrasje, wat winkeltjes en de voetjes terug wat laten rusten.
Savonds wat rondgelopen om iets te zoeken om te eten en uiteindelijk op het plein waar onze albergue was, lekker Mexicaans gegeten.
Smorgens, na een onweerachtige nacht met een gemengd gevoel vertrokken voor een tocht van een 24tal kms. De ene zei dat het nog ging onweren, de andere dat het voorbij was. Daar we toch door een bos moesten zijn we snel vertrokken. Het stappen ging vlot ook omdat de zon nog niet van de partij was. We passeerden vele dorpjes doch niets was open. Door Covid-19 blijven de meeste winkeltjes, bars en albergues dicht. Er zijn dit jaar ook weinig pelgrims op de weg. Na een 12tal kms een bar gevonden die open was. Gelukkig want daarna was het een tocht van 12 kms door het bos zonder iets. Tot onze grote verbazing stond er plots, na 7 km een wagen met verschillende hapjes en drankjes. We mochten geven wat we wouden. Donativa dus. ☺️
Aangekomen in ons dorpje, San Juan de Ortega, kwamen we aan in onze albergue. Een peperkoekenhuisje. Een piepkleine albergue met 2 kamers van 4 personen waar de kok voor ons een pelgrimmenu voor ons klaarmaakt. Mmm, lekker was het, pasta of mixte salade als voorgerecht en varkensvlees met eitjes en frietjes als hoofdgerecht. Wat ze wel niet hebben is een wasmachine dus moesten we wel alles met de hand uitwassen. Na nog een babbel met onze Duitse dame Brigitte genoten van een rustige nacht.
Dag 9, van Santo Domingo de la Calzada naar Belgrado
Deze ochtend wakker geworden na een goede nachtrust door de hanen die heel luid kraaiden. 🐓
De voet van Bart bleek opgezwollen en was pijnlijk om op te stappen. Dat samen met Timothy zijn wondje liet ons beslissen om een dagje rust te nemen. Hierdoor mocht madré alleen op stap terwijl padre zich ontfermde over de opkuis en de bagage.
Dus vroeg vertrokken op 7u15 voor een wandeling van 21 km. Onderweg met verschillende mensen wat gepraat. Een jonge vrouw uit Frankrijk, bij Tours waar ik een 5tal km meegestapt heb maar haar tempo lag mij iets te hoog. Daarna een andere man van Bretagne ontmoet die ondanks een driedubbele beenbreuk en artrodese naar Santiago probeert te stappen. Chapeau !!! Hier vergeet je zelf je pijn in je benen en blaren op je voeten... Goed doorgestapt en rond 13u30 aangekomen in onze albergue waar Bart en Timothy mij stonden op te wachten. 3 jonge kerels achter mij begonnen te applaudisseren. Toch wel een kippenvelmoment.
Onze albergue had alles wat we konden verwachten, bar, restaurant, winkel en zwembad 🏊.
Dag 8, van Nájera naar Santo Domingo de la Calzada
Zonder een wolkje aan de lucht begonnen aan de tocht. Alles ging vlot tot na onze 6 kms. We moeten opzij gaan voor een aankomende wagen en er gaat een deur van een garage open. Plots sprong een hond op Timothy en hij viel op de grond. Gevolg, beet of krab, is niet zo duidelijk, maar wel een wonde op de onderrug. Politie en ziekenwagen ter plaatse en wij terug naar Nájera... Eens in het ziekenhuis leek het minder erg dan eerst gedacht. Dokter en verpleegster verzorgen alles goed. We krijgen pijnstillers en op aandringen antibiotica mee voor 3 dagen. Door de houding van de eigenaar van de hond gaan we richting Guarda civile om ons verhaal te doen en te maken dat diet niet nogmaals gebeurt bij anderen. Dan maar taxi genomen tot Santa Domingo de la Calzada. Wat gaan eten, ingecheckt in de albergue die een jeugdherberg? Klooster? leek maar super netjes en professioneel. Naar lokale winkel om wat stokbrood, kazen, hesp en wat drinken en in de albergue onze picknick verorberd.
Dag 7, van Los Arcos naar Logroño en verder naar Nájera
Zoals dagelijks wekker om 6u30..
Na een rumoerige nacht, het was zaterdag, en blijkbaar te warm om te slapen voor de lokale bevolking. 😱
Vetrokken na een lekker ontbijtje in de albergue voor een tocht van 28 km.
Het was van in het begin al zonnig niet tegenstaande het vroege uur.
De eerste 8 kms gingen echt vlot. Even gerust, wat gedronken en vertrokken voor een stuk van 12tal kms zonder shops of bars. Tot onze verbazing een oud, mini kraampje dook op met eten en drinken, tortilla's, croques, fruit. Daar genoten van wat lekkers en weer vertrokken voor de volgende 5 km. Volgend dorpje gewoon wat gedronken en weer weg voor de laatste 10 km. Oei, waterflessen vergeten vullen.. 😢
Gelukkig op een 5tal kms een fontein. Met een temperatuur van 34 graden, stappen tussen olijfbomen en wijngaarden toch niet te onderschatten.
Aangekomen (eindelijk) in logroño de bus genomen tot Nájera.
We moeten een dagje winnen want we willen naar de finestre en hebben jammer niet voldoende verlof. Dus is het doorlopen naar het busstation en doorreizen naar Nájera.
Oostenrijkse vader en zoon tegengekomen. Hij laat weten dat het voor hen te rustig is, moeilijk om slaapplaats te vinden door Covid-19 en waarschijnlijk gaan stoppen.
In Nájera aangekomen, nog een kleine 500 m gestapt om toe te komen in onze albergue waar een kamer voor ons 3 klaarstaat. Douchke, telefoontje naar Remko, ons insmeren met aftersun en op zoek naar iets om te eten.
Vandaag wat later vertrokken daar we in de albergue een mooi buffet ontbijt kregen voor 5 €.
Onmiddellijk bij vertrek onze Gentenaar, Sven tegengekomen samen met zijn Spaanse vriendin.
Samen de eerste 8 km gestapt.
Niet lang na ons vertrek de wijnfontein tegengekomen.
We konden het niet laten om ervan te proeven. Dit konden toch niet overslaan. 🍷
De eerste en enige bar die we vandaag op onze route vonden, gelukkig nog wat gedronken en flessen gevuld.
Blijkt dat we 12 km lang niks, nada gingen tegenkomen!!!
Op zich heel mooie tocht tussen wijngaarden maar niks van schaduw en dit bij een temperatuur van 32 graden. Voor Timothy toch wat lang zonder schaduw en een ninimum aan water.
Ook een Engelsman tegengekomen waar ik aan de praat mee raakte en blijkbaar stapten we wat sneller. Heb dan op 3 km van het dorp bij een schaduwplek effe op mijn 2 mannen gewacht.
Aangekomen op onze logeerplaats zijn we neergeploftop op ons bed. Straks nog wat gaan eten en rugzak voor morgen maken.
Heb een beetje het gevoel dat we een gezinscamino stappen, Nog een koppel van zuid Parijs tegengekomen met hun zoon van 9.
