wel, je moet eerst het stukje hieronder op blog lezen,ivm hondje Berre.dan pas kan je dit hier lezen, anders ga je niet kunnen volgen!!
mercikes
en jajaa, via een vriendin die kortbij het krantenwinkeltje woont vanwaar het hondje is, hadden ze een gouden tip gekregen om me te bedanken! want met bloemen, pralines,..doe je me toch niet echt een plezier meer... dus had ik afgesproken dat ik naar het winkeltje zou gaan in kessel lo en het hondje goedendag gaan zeggen, want ze hadden iets voor mij, hmhmhmh, rarara
ohh, die dame achter de toog, wist absoluut niet wie ik was, maar toen ik zei dat ik voor berreke had gezorgd kwam ze direkt achter de toog uit en gaf ze me een dikke knuffel om me te bedanken voor de goede zorgen en vooral berre terug te geven!!! want ze waren heel bang dat iemand hem ging houden, omdat hij net zo klein, lief,proper,...is!
toen hij mijn stem hoorde jankte hij van plezier en hij vloog terug in mijn armen, pffff, ik kreeg tranen in mijn ogen hem terug te zien...de mevrouw zei dat hij me nog heel goed kende en dat hij dat niet zo maar met iedereen deed en ze kon zien dat hij gelukkig was me terug te zien, maar dat was wederzijds, hoor!( ik ga hem nog steeds bezoeken!!! ) ik miste hem heel erg thuis... na heel wat vertellen en doen gaf ze me een kaartje met een poesje op, ahahaha, en ik zei meteen dat ze me niks moest geven, dat ik dat met heel mijn hart gedaan had en ik een dierenvriend ben en eerlijk dat ik geen hondje steel ook al is het de hond v mijn dromen!!!! toen ik thuis kwam deed ik het kaartje open om de tekst te lezen, owwwwwwwwwwww, er zat een cadeaubon v dierenwinkel in voor maar liefst 150euro, ik heb 2 keer moeten kijken!!ik heb gebeld om direkt te zeggen dat ik dat niet kon aannemen, maar ze stond er op, want een nieuwe hond had haar veel meer gekost en zo eerlijk zijn dat verdiend een mooi cadeau! dus bij mij ging een belletje rinkelen, ik had het gefluister en gekriebel aan mijn linkeroor goed gevoeld!mijn beschermengelen wilden me wat duidelijk maken...
ik had 1 dag de kans gekregen te ervaren wat t is een hondje in huis...wou ik dat wel echt? kon ik dat wel aan?wou ik wel zo'n klein hondje??geen geld geen hond, zoeken dus. maar nu had ik plots wel een mooi sommetje om gratis dingen aan te schaffen, want de bench, alles had ik weggedaan v mijn vorige hondje fieke! dus, na mijn operatie, moest ik toch veel stilzitten en rusten, ipv mijn blog nog te typen, ben ik overal op zoek gegaan naar een hondje!!! een dikke 10dagen heb ik gezocht, gesurfd,aan veeeeeeeeeeeel verleidingen weerstaan... want zo'n pups kosten 800-1200euro!!!!!en een volwassen vlinderke nergens te vinden! van lummen tot brugge tot zelfs in nederland heb ik gezocht!!! tot ik plots op een rasvereniging site zat in nederland en daar heb ik iemand gemaild en gebeld en bleek dat ze iemand wist die shows deed met zo'n vlinderkes!!die had er wel 16!!!!misschien kende die iemand...toen ik die naam hoorde, zei me dat iets, tja ik had die dame al op zoveel sites gezien met bekers en prijzen, hmhmhmm. maar ik belde vrijdag en die dame kon pas zondagavond of maandag bellen om te informeren, die was naar een hondenshow! pff, ik met veel ongeduld gewacht, maar op die zondag, rond 20.40u, fata morgana stond op en t ging over sprookjes(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) ging de telefoon een 0031-nummer, nederland dus! t was die dame met haar 16 hondjes, net vd show thuis en om een lang verhaal kort te maken...ze vond mijn verhaal vh gevonden hondje en t eerlijk terug bezorgen zoooooooooooooooo mooi en ontroerend, het had haar echt laten beslissen dat ik een hondje van haar KREEG!!!!! ze deed er nooit zomaar eentje weg, maar ze vond dat ik een hondje verdiende, GRATIS!!!!!!!!!t enige was ik moest er goed voor zorgen en mocht hem niet laten castreren, misschien wou ze er nog wel een nestje mee! hij is een phalène, zeeeeeeeeeeeeeeer zeldzaam, een nachtvlinderke dus,v 6.5j en noemt junior...als je hem niet mooi vindt of zo, moet je hem niet nemen, ik bied dat gewoon aan, want hij moet niet weg, ik verkoop hem ook aan niemand.velen deden al een bod op hem, maar ik wil niet dat hij dient om te fokken!!! hij is veelvoudig ( maar dan 16 internationale titels!!!!!!) nummer 1 kampioen!!!!! hij heeft alle prijzen die er kunnen gewonnen worden behaald, hij mag op pensioen!!! mijn oren suiste, ik dacht dat ik droomde, amaaai, was dat echt???? en gratis???? dus ikke kijken naar zijn fotoke en meteen wist ik het, na bijna 2 weken constant zoeken en bijna anderen te adopteren was daar mijn nieuwe " man " in de vorm ve hond, ahahahaaaaa.
dus heb ik nog een 10 dagen langer op mijn tanden moeten bijten en de 24e juni ben ik naar reusel hem gaan halen!gelukkig reed M., ook een supergrote dierenvriendin, want ik kon met been nog niet zo ver rijden en was veeeeeeeeeeeeeeel te zenuwachtig! maar na een gesprek zei die dame dat ik zelfs geen papier moest tekenen, ze vertrouwde me en zag dat ik t goed meende... dus sinds toen loopt hier een ander 4-voetig ding rond en hij maakt me dolgelukkig! elke dag gaan we 2 grote wandelingen maken v 40-50min en nog paar kleintjes rond de kerk en in de tuin natuurlijk spelen! met de katten klikte het meteen, zelfs mijn grootste schrikkepiet fistonke, lag na dag 4 al bij junior in de zetel!!! de eerste 3 dagen was hij hier niet zindelijk, alhoewel die dame had gezegd dat hij perfect zindelijk is!dus heb ik iemand professioneel gebeld en die is langsgekomen en junior is sinds die dag ( 4 dagen na aankomst ) inderdaad perfect zindelijk! hij luistert perfect en ik heb hem al leren zitten enzo, heel tof een echte therapie voor mijn gemoedsrust, amaai. onvoorstelbaar, ik was zo fier en blij en door het dolle heen ...terug een hondje en wat voor eentje een internationale kampioen, zelfs tot in bratislava enzo, hye! maar nu mag hij hond worden hoeft hij niet in een bench te slapenen mag hij verder dna ene tuin vol andere hondjes!!...alhoewel hij nog altijd in bench gaat liggen, maar poortje staat open en de zetel bij mama en de katten is ook heel tof, hoor! alles gaat prima....
en door het vele wandelen kwam er tot mijn grote ergernis een ander probleem naar boven!! mijn pijn in de knie werd weer erger en erger en ik kon amper nog 10min stappen...ik was zelfs door knie gezakt tijdnes t wandelen. toch had ik geen dik been meer! dus ik met schrik naar uzg en ik moest onder de NMR, 3 weken wachten!! joleeeeeeeeeeeeeeee.dus de 21e aug pas onder de scanner en 26e op bespreking! en ja het verdict????? rarararaaaaaa
ik blijk geen kraakbeen meer in mijn knie te hebben, allemaal foetsjieee! mijn miniscussen zijn er al 10j geleden uitgehaald en kruisband is gescheurd 14j geleden! die prof heeft me 2 dikke gelspuiten in mijn knie gezet, helemaal niet leuk en pikte enorm. dat was kunstkraakbeen en ging zich enkele uren zetten in de knie. bah, t was net of er zat een slang in mijn knie te zwemmen, brrrrr.
maar ik zou candy niet zijn was er ook nog een ADDERTJE onder t gras! want 24u later gloeide mijn hele gezicht , was ik zo groggy, moe, knallende hoofdpijn, jeuk jeuk,... tja, raad je het al??? ik was allergisch aan een stof in die gelspuit!!!!! 3 dagen afzien er nog boven op, en moest ik ook nog een brace v aan dijbeen tot helft v mijn schenen dragen, BIJ ELKE ACTIVITEIT dat ik doe en LEVENSLANG!!!!! ik werd gek toen die man me thuis dat spul kwam aandoen en VERKOPEN!!!!! ondertussen heb ik dat dus aan bij t wandelen en is t zeeeeeeeeeeeeeeeeer onaangenaam, ik heb t nu al een paar keer niet aangedaan en tis geen verschil, of ik t nu draag of niet!
ze willen me nog zo'n spuiten geven, want een nieuwe knie, daar ben ik te jong voor, ahahaha.
ik ging op 1 september eindelijk terug naar school gaan, om kleuterturnen te geven in Wilsele....tja, die prof heeft me al maar direkt thuis gelaten tem oktober!!!! dus weer niet werken en pijn en lijden, en panikeren om hoofd financieel boven water te houden!!!
dus wat er nu moet gebeuren??? ik zou t niet weten! maar op 25 sept ging ik op controle op hemato en de leukemie is nog altijd goed onder controle, dat is toch fantastisch, dat ik t zelf mag zeggen...
***** en...door mijn hondje en t wandelen, ben ik al 11kg lichter!!!!!!!!!!!!!!!*****
dus dat is ook fantastisch, en we doen voort, geen wonderdrankjes voor mij...een hondje, jaaa.
pff, ik kan t amper geloven dat ik al 5 volle maanden niets meer op mijn blog gezet heb! wat tikt de tijd voorbij, ik kan niet volgen...
vele mailden me nog om te vragen hoe t ondertussen met me ging, maar dat verminderde ook naargelang de tijd tikte... jullie vroegen me of ik in "blog-staking was", ahahahaaa zo zou je t wel kunnen noemen!
ik ben eigenlijk in "LEEF-staking"!!!!!!!!!!!! ik ben t allemaal kots kots kots beu...en ik weet wat kotsen is na 19 zware chemo's...dus waag t niet te zeggen dat ik niet weet wat ik schrijf!! haahhaaa
ik kan moeilijk 5 maanden hier in een paar zinnetjes omschrijven, maar laat me gewoon wat dingen opsommen, aan jullie om er beeld bij te zetten, .....wie heeft er t beste inlevingsvermogen hier???
* de operatie aan het gezwel in mijn lies ging door op 5 juni l.l. de chirurg is me persoonlijk aan mijn bed komen zeggen "wat een groot spel hebben we daar uitgehaald, geen wonder dat je zoveel last had", tja tja tja, wat zeg je daar op??? wel als je Candy kent.... ik zei doodleuk "ik heb t je al zo lang proberen uit te leggen dat er iets mis was, hye" en dit met mijn grootste en bekendste glimlach, hhmhhmhmhm. gelukkig viel de pijn mee, wetende dat het gezwel in mijn dubbele liesbreuk vast zat en 6.7cmx2.5cmx2cm was!!! naast me lag er weer een geval, amaai, roken/niet eten/constant naar beneden gaan/35kg/alle regels aan haar laars lappen/...daar word ik al sowieso ambetant van, niet te geloven hoe mensen met hun leven SPELEN als ze omringd worden door dokters en goede raad! enfin, ik had me voorgenomen zo vlug mogelijk uit bed te geraken en te stappen en ja hoor de 2e dag was ik al partieeeee...eerste keer mbv de verpleegster, alle volgende keren alleen!vrijgevochten en zelfstandig zo ben ik nog altijd. ik was weer enorm bang voor die rodon eruit te doen, ppffff, zo'n stress!want deze keer zat ze in mijn dijbeen vast en niet in mijn buik!!! maar blijkbaar was dat een groot voordeel, want dan wordt t niet vacuum gezogen als ze de darm eruit trekken en voel je idd veel minder pijn en gaat t ook sneller loskomen! jaajaja, ik al door het dolle heen, kon na 3 dagen al huiswaarts naar mijn diertjes gaan, joepieeeee. ik kon 6 weken niks dragen/heffen, haahha, ik moest wel als alleenstaande al na 2.5 week toch iets heffen en dat ik dat gevoeld heb, ohhhh jeeeee. maar toch kon ik al wel na exact 2 weken terug vlot stappen en geen dik been meer!!! super vond ik dat!
dus nu maar hopen dat er niks in de plaats groeit, maar tot nu toe geen dik been meer...en het gezwel is deze keer helemaal verwijderd!
* op 1 juni, zondag voor mijn operatie, zat ik in een dipje omdat ik weer mijn beestjes moest achterlaten voor de operatie! het was zeer mooi weer, ja mijn geheugen wordt ook beter en beter, haahaa. ik zie om 10u de buurvrouw met haar mooie hond Scott, een beige retriever, buiten staan praten en zeg nog tegen mezelf " oohhh, had ik nog maar een hondje, dan moest ik gaan wandelen en mijn kot uit...maar als ik ooit nog een hondje wil dan zal t een echt vlinderhondje zijn" jaajaja, zoals mijn fieke dat ik moest wegdoen voor meneertje kanker! " ik weet dat vele mij al zot verklaren, maar wat je nu gaat lezen hou je niet voor mogelijk, toch is t zo, hoor! die middag, 2uren na mijn "wishfull thinking" over een hondje, hoor ik de speciale toeter v de oldtimer van mc en f... ????? die gingen toch een ritje maken?, wat doen die hier aan mijn deur??? ik gaan zien, mc barricadeert de deur, kan niks zien en f die zegt " ge krijgt iets van ons, wil je het??? je gaat t heel tof vinden" ikke : ja maar wat is het???? waar heb je t gehaald? f: " we hebben dat net gevonden in t bos!!!" ikke: maar neeje, ik heb toch gezegd gene katjes meer, ik ben zo blij met mijn 8 bengels!!!!" f en mc: neen, je gaat dit echt super vinden!! en mc gaat aan de kant, tot mijn groooooooooooooooooooote verbazing zie ik daar een VLINDERHONDJE/papillionke zitten op de achterbank, ik doe die deur open en die springt recht in mijn armen en begint me helemaal te likken....en te kwispelen..t was net of t was MIJN eigne hondje! oggggggggggghhhhhhhhhh, de tranen liepen over mijn gezicht en ik vertel hun dat ik nog net gezegd had dat ik een vlinderhondje wou... ja ik ben er zeker van dat marraine en D. hierboven eens een klapke gedaan hebben, haahahaa...zeker weten! dus ik 22u voor dat diertje gezorgd, eten/drinken/wandelen/...die ging direkt naast de katten in zetel liggen! die liep hier rond alsof die hier altijd al gewoond had, super super lief, volgde me overal!ahahaa maar in mijn hart en vooral mijn achterhoofd voelde ik dat hier iets niet klopte...dat was een puur rashondje, zeldzaam ook nog, dus had ik al besloten om er direkt mee naar de dierenarts te gaan om te kijken of hij gechipt was en dna zou ik die eerlijk teruggeven, als ik WIST dat ze hem niet in t bos gedropt hadden, hye! want als t zo'n slechte mensen waren kregen ze die hond NOOIT terug, no way...maar die was proper, rook naar parfum, luisterde perfect, was perfect zindelijk, allez een droommmmmmmmmmmmm vd hondje en nog het ras waar ik van DROOMDE!!! hij sliep zelfs naast mij en de katten in bed; ahahaha ik met een bang hart naar de dierenarts, die me al dadelijk begon te sussen dat hij hoogswaarschijnlijk gechipt was, die was té verzorgd om los te lopen... tja, ze heeft de mensen gebeld, die waren door t dolle heen, want die hadden 9u lang in t bos zitten zoeken... die hond was rond de DOVO-terreinen los geraakt, dus een 5km v waar mc en f hem vonden, middne in t bos drijfnat v h lopen, helemaal alleen!!! die meneer was binnen de 20min bij mij thuis en toen begon t hye! ik kon geen afscheid nemen v die hond, hij noemde BERRE-ke... en hij rende achter elke kat aan in de tuin. hahaa, die man schrok als hij zag dat berre hier met 8 katten had gezeten, en ik had wel 20 fotokes als bewijs, hahahaaha, ik ben niet dom, hye! ze zeiden altijd " berre, waar is de poes? pakt ze zunne", maar vanaf die dag zeggen ze " ohh berre, kijk een poesje, braaf zijn, hye" ahahahaaa toch al een hoop katten meer op hun gemak nu, ahhaaa
enfin, eind goed al goed, ik heb de hond na 30 min in mijn armen te houden toch braafkes terug gegeven en de man was zeer blij en ging nog van hem iets laten horen...
exact 1 jaar geleden heb ik je uit je lijden verlost en je naar de poezenhemel laten gaan.... na 4 lange dagen gaf je de strijd op en begreep ik dat je wilde gaan, naar je liefde Franske en je andere vriendjes! de laatste dagen zei ik maar altijd "blijf maar vechten, mama is hier, doe zoals ik lieve Fleurke", maar het ging niet meer.
ik mis je nog altijd heel erg, elke dag opnieuw, maar ik zie je nog altijd hier in huis rond paraderen, hoor! en febeke heeft je plaatsje in bed ingenomen en zorgt ervoor dat ik lekker warm heb, haahaha...
ik kijk nog heel vaak naar je urneke, lieve Fleur, en naast jou staan de foto's vd MEISJES en Ann...ze worden ook vreselijk gemist. maar ik ben zeker dat ergens een plek is waar jullie nu samen verder genieten en naar ons lachen!!! jammer genoeg kunnen wij jullie niet meer zien, maar je denken, ohhhhhhhhhhhh, nog elke dag.
doe iedereen daar de groetjes,
marraine, bompa, boma, kleine peter, viviane, david, fiona, friemel,....zovelen die door kanker getroffen werden,...
