wel, je moet eerst het stukje hieronder op blog lezen,ivm hondje Berre.dan pas kan je dit hier lezen, anders ga je niet kunnen volgen!!
mercikes
en jajaa, via een vriendin die kortbij het krantenwinkeltje woont vanwaar het hondje is, hadden ze een gouden tip gekregen om me te bedanken! want met bloemen, pralines,..doe je me toch niet echt een plezier meer... dus had ik afgesproken dat ik naar het winkeltje zou gaan in kessel lo en het hondje goedendag gaan zeggen, want ze hadden iets voor mij, hmhmhmh, rarara
ohh, die dame achter de toog, wist absoluut niet wie ik was, maar toen ik zei dat ik voor berreke had gezorgd kwam ze direkt achter de toog uit en gaf ze me een dikke knuffel om me te bedanken voor de goede zorgen en vooral berre terug te geven!!! want ze waren heel bang dat iemand hem ging houden, omdat hij net zo klein, lief,proper,...is!
toen hij mijn stem hoorde jankte hij van plezier en hij vloog terug in mijn armen, pffff, ik kreeg tranen in mijn ogen hem terug te zien...de mevrouw zei dat hij me nog heel goed kende en dat hij dat niet zo maar met iedereen deed en ze kon zien dat hij gelukkig was me terug te zien, maar dat was wederzijds, hoor!( ik ga hem nog steeds bezoeken!!! ) ik miste hem heel erg thuis... na heel wat vertellen en doen gaf ze me een kaartje met een poesje op, ahahaha, en ik zei meteen dat ze me niks moest geven, dat ik dat met heel mijn hart gedaan had en ik een dierenvriend ben en eerlijk dat ik geen hondje steel ook al is het de hond v mijn dromen!!!! toen ik thuis kwam deed ik het kaartje open om de tekst te lezen, owwwwwwwwwwww, er zat een cadeaubon v dierenwinkel in voor maar liefst 150euro, ik heb 2 keer moeten kijken!!ik heb gebeld om direkt te zeggen dat ik dat niet kon aannemen, maar ze stond er op, want een nieuwe hond had haar veel meer gekost en zo eerlijk zijn dat verdiend een mooi cadeau! dus bij mij ging een belletje rinkelen, ik had het gefluister en gekriebel aan mijn linkeroor goed gevoeld!mijn beschermengelen wilden me wat duidelijk maken...
ik had 1 dag de kans gekregen te ervaren wat t is een hondje in huis...wou ik dat wel echt? kon ik dat wel aan?wou ik wel zo'n klein hondje??geen geld geen hond, zoeken dus. maar nu had ik plots wel een mooi sommetje om gratis dingen aan te schaffen, want de bench, alles had ik weggedaan v mijn vorige hondje fieke! dus, na mijn operatie, moest ik toch veel stilzitten en rusten, ipv mijn blog nog te typen, ben ik overal op zoek gegaan naar een hondje!!! een dikke 10dagen heb ik gezocht, gesurfd,aan veeeeeeeeeeeel verleidingen weerstaan... want zo'n pups kosten 800-1200euro!!!!!en een volwassen vlinderke nergens te vinden! van lummen tot brugge tot zelfs in nederland heb ik gezocht!!! tot ik plots op een rasvereniging site zat in nederland en daar heb ik iemand gemaild en gebeld en bleek dat ze iemand wist die shows deed met zo'n vlinderkes!!die had er wel 16!!!!misschien kende die iemand...toen ik die naam hoorde, zei me dat iets, tja ik had die dame al op zoveel sites gezien met bekers en prijzen, hmhmhmm. maar ik belde vrijdag en die dame kon pas zondagavond of maandag bellen om te informeren, die was naar een hondenshow! pff, ik met veel ongeduld gewacht, maar op die zondag, rond 20.40u, fata morgana stond op en t ging over sprookjes(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) ging de telefoon een 0031-nummer, nederland dus! t was die dame met haar 16 hondjes, net vd show thuis en om een lang verhaal kort te maken...ze vond mijn verhaal vh gevonden hondje en t eerlijk terug bezorgen zoooooooooooooooo mooi en ontroerend, het had haar echt laten beslissen dat ik een hondje van haar KREEG!!!!! ze deed er nooit zomaar eentje weg, maar ze vond dat ik een hondje verdiende, GRATIS!!!!!!!!!t enige was ik moest er goed voor zorgen en mocht hem niet laten castreren, misschien wou ze er nog wel een nestje mee! hij is een phalène, zeeeeeeeeeeeeeeer zeldzaam, een nachtvlinderke dus,v 6.5j en noemt junior...als je hem niet mooi vindt of zo, moet je hem niet nemen, ik bied dat gewoon aan, want hij moet niet weg, ik verkoop hem ook aan niemand.velen deden al een bod op hem, maar ik wil niet dat hij dient om te fokken!!! hij is veelvoudig ( maar dan 16 internationale titels!!!!!!) nummer 1 kampioen!!!!! hij heeft alle prijzen die er kunnen gewonnen worden behaald, hij mag op pensioen!!! mijn oren suiste, ik dacht dat ik droomde, amaaai, was dat echt???? en gratis???? dus ikke kijken naar zijn fotoke en meteen wist ik het, na bijna 2 weken constant zoeken en bijna anderen te adopteren was daar mijn nieuwe " man " in de vorm ve hond, ahahahaaaaa.
dus heb ik nog een 10 dagen langer op mijn tanden moeten bijten en de 24e juni ben ik naar reusel hem gaan halen!gelukkig reed M., ook een supergrote dierenvriendin, want ik kon met been nog niet zo ver rijden en was veeeeeeeeeeeeeeel te zenuwachtig! maar na een gesprek zei die dame dat ik zelfs geen papier moest tekenen, ze vertrouwde me en zag dat ik t goed meende... dus sinds toen loopt hier een ander 4-voetig ding rond en hij maakt me dolgelukkig! elke dag gaan we 2 grote wandelingen maken v 40-50min en nog paar kleintjes rond de kerk en in de tuin natuurlijk spelen! met de katten klikte het meteen, zelfs mijn grootste schrikkepiet fistonke, lag na dag 4 al bij junior in de zetel!!! de eerste 3 dagen was hij hier niet zindelijk, alhoewel die dame had gezegd dat hij perfect zindelijk is!dus heb ik iemand professioneel gebeld en die is langsgekomen en junior is sinds die dag ( 4 dagen na aankomst ) inderdaad perfect zindelijk! hij luistert perfect en ik heb hem al leren zitten enzo, heel tof een echte therapie voor mijn gemoedsrust, amaai. onvoorstelbaar, ik was zo fier en blij en door het dolle heen ...terug een hondje en wat voor eentje een internationale kampioen, zelfs tot in bratislava enzo, hye! maar nu mag hij hond worden hoeft hij niet in een bench te slapenen mag hij verder dna ene tuin vol andere hondjes!!...alhoewel hij nog altijd in bench gaat liggen, maar poortje staat open en de zetel bij mama en de katten is ook heel tof, hoor! alles gaat prima....
en door het vele wandelen kwam er tot mijn grote ergernis een ander probleem naar boven!! mijn pijn in de knie werd weer erger en erger en ik kon amper nog 10min stappen...ik was zelfs door knie gezakt tijdnes t wandelen. toch had ik geen dik been meer! dus ik met schrik naar uzg en ik moest onder de NMR, 3 weken wachten!! joleeeeeeeeeeeeeeee.dus de 21e aug pas onder de scanner en 26e op bespreking! en ja het verdict????? rarararaaaaaa
ik blijk geen kraakbeen meer in mijn knie te hebben, allemaal foetsjieee! mijn miniscussen zijn er al 10j geleden uitgehaald en kruisband is gescheurd 14j geleden! die prof heeft me 2 dikke gelspuiten in mijn knie gezet, helemaal niet leuk en pikte enorm. dat was kunstkraakbeen en ging zich enkele uren zetten in de knie. bah, t was net of er zat een slang in mijn knie te zwemmen, brrrrr.
maar ik zou candy niet zijn was er ook nog een ADDERTJE onder t gras! want 24u later gloeide mijn hele gezicht , was ik zo groggy, moe, knallende hoofdpijn, jeuk jeuk,... tja, raad je het al??? ik was allergisch aan een stof in die gelspuit!!!!! 3 dagen afzien er nog boven op, en moest ik ook nog een brace v aan dijbeen tot helft v mijn schenen dragen, BIJ ELKE ACTIVITEIT dat ik doe en LEVENSLANG!!!!! ik werd gek toen die man me thuis dat spul kwam aandoen en VERKOPEN!!!!! ondertussen heb ik dat dus aan bij t wandelen en is t zeeeeeeeeeeeeeeeeer onaangenaam, ik heb t nu al een paar keer niet aangedaan en tis geen verschil, of ik t nu draag of niet!
ze willen me nog zo'n spuiten geven, want een nieuwe knie, daar ben ik te jong voor, ahahaha.
ik ging op 1 september eindelijk terug naar school gaan, om kleuterturnen te geven in Wilsele....tja, die prof heeft me al maar direkt thuis gelaten tem oktober!!!! dus weer niet werken en pijn en lijden, en panikeren om hoofd financieel boven water te houden!!!
dus wat er nu moet gebeuren??? ik zou t niet weten! maar op 25 sept ging ik op controle op hemato en de leukemie is nog altijd goed onder controle, dat is toch fantastisch, dat ik t zelf mag zeggen...
***** en...door mijn hondje en t wandelen, ben ik al 11kg lichter!!!!!!!!!!!!!!!*****
dus dat is ook fantastisch, en we doen voort, geen wonderdrankjes voor mij...een hondje, jaaa.
pff, ik kan t amper geloven dat ik al 5 volle maanden niets meer op mijn blog gezet heb! wat tikt de tijd voorbij, ik kan niet volgen...
vele mailden me nog om te vragen hoe t ondertussen met me ging, maar dat verminderde ook naargelang de tijd tikte... jullie vroegen me of ik in "blog-staking was", ahahahaaa zo zou je t wel kunnen noemen!
ik ben eigenlijk in "LEEF-staking"!!!!!!!!!!!! ik ben t allemaal kots kots kots beu...en ik weet wat kotsen is na 19 zware chemo's...dus waag t niet te zeggen dat ik niet weet wat ik schrijf!! haahhaaa
ik kan moeilijk 5 maanden hier in een paar zinnetjes omschrijven, maar laat me gewoon wat dingen opsommen, aan jullie om er beeld bij te zetten, .....wie heeft er t beste inlevingsvermogen hier???
* de operatie aan het gezwel in mijn lies ging door op 5 juni l.l. de chirurg is me persoonlijk aan mijn bed komen zeggen "wat een groot spel hebben we daar uitgehaald, geen wonder dat je zoveel last had", tja tja tja, wat zeg je daar op??? wel als je Candy kent.... ik zei doodleuk "ik heb t je al zo lang proberen uit te leggen dat er iets mis was, hye" en dit met mijn grootste en bekendste glimlach, hhmhhmhmhm. gelukkig viel de pijn mee, wetende dat het gezwel in mijn dubbele liesbreuk vast zat en 6.7cmx2.5cmx2cm was!!! naast me lag er weer een geval, amaai, roken/niet eten/constant naar beneden gaan/35kg/alle regels aan haar laars lappen/...daar word ik al sowieso ambetant van, niet te geloven hoe mensen met hun leven SPELEN als ze omringd worden door dokters en goede raad! enfin, ik had me voorgenomen zo vlug mogelijk uit bed te geraken en te stappen en ja hoor de 2e dag was ik al partieeeee...eerste keer mbv de verpleegster, alle volgende keren alleen!vrijgevochten en zelfstandig zo ben ik nog altijd. ik was weer enorm bang voor die rodon eruit te doen, ppffff, zo'n stress!want deze keer zat ze in mijn dijbeen vast en niet in mijn buik!!! maar blijkbaar was dat een groot voordeel, want dan wordt t niet vacuum gezogen als ze de darm eruit trekken en voel je idd veel minder pijn en gaat t ook sneller loskomen! jaajaja, ik al door het dolle heen, kon na 3 dagen al huiswaarts naar mijn diertjes gaan, joepieeeee. ik kon 6 weken niks dragen/heffen, haahha, ik moest wel als alleenstaande al na 2.5 week toch iets heffen en dat ik dat gevoeld heb, ohhhh jeeeee. maar toch kon ik al wel na exact 2 weken terug vlot stappen en geen dik been meer!!! super vond ik dat!
dus nu maar hopen dat er niks in de plaats groeit, maar tot nu toe geen dik been meer...en het gezwel is deze keer helemaal verwijderd!
* op 1 juni, zondag voor mijn operatie, zat ik in een dipje omdat ik weer mijn beestjes moest achterlaten voor de operatie! het was zeer mooi weer, ja mijn geheugen wordt ook beter en beter, haahaa. ik zie om 10u de buurvrouw met haar mooie hond Scott, een beige retriever, buiten staan praten en zeg nog tegen mezelf " oohhh, had ik nog maar een hondje, dan moest ik gaan wandelen en mijn kot uit...maar als ik ooit nog een hondje wil dan zal t een echt vlinderhondje zijn" jaajaja, zoals mijn fieke dat ik moest wegdoen voor meneertje kanker! " ik weet dat vele mij al zot verklaren, maar wat je nu gaat lezen hou je niet voor mogelijk, toch is t zo, hoor! die middag, 2uren na mijn "wishfull thinking" over een hondje, hoor ik de speciale toeter v de oldtimer van mc en f... ????? die gingen toch een ritje maken?, wat doen die hier aan mijn deur??? ik gaan zien, mc barricadeert de deur, kan niks zien en f die zegt " ge krijgt iets van ons, wil je het??? je gaat t heel tof vinden" ikke : ja maar wat is het???? waar heb je t gehaald? f: " we hebben dat net gevonden in t bos!!!" ikke: maar neeje, ik heb toch gezegd gene katjes meer, ik ben zo blij met mijn 8 bengels!!!!" f en mc: neen, je gaat dit echt super vinden!! en mc gaat aan de kant, tot mijn groooooooooooooooooooote verbazing zie ik daar een VLINDERHONDJE/papillionke zitten op de achterbank, ik doe die deur open en die springt recht in mijn armen en begint me helemaal te likken....en te kwispelen..t was net of t was MIJN eigne hondje! oggggggggggghhhhhhhhhh, de tranen liepen over mijn gezicht en ik vertel hun dat ik nog net gezegd had dat ik een vlinderhondje wou... ja ik ben er zeker van dat marraine en D. hierboven eens een klapke gedaan hebben, haahahaa...zeker weten! dus ik 22u voor dat diertje gezorgd, eten/drinken/wandelen/...die ging direkt naast de katten in zetel liggen! die liep hier rond alsof die hier altijd al gewoond had, super super lief, volgde me overal!ahahaa maar in mijn hart en vooral mijn achterhoofd voelde ik dat hier iets niet klopte...dat was een puur rashondje, zeldzaam ook nog, dus had ik al besloten om er direkt mee naar de dierenarts te gaan om te kijken of hij gechipt was en dna zou ik die eerlijk teruggeven, als ik WIST dat ze hem niet in t bos gedropt hadden, hye! want als t zo'n slechte mensen waren kregen ze die hond NOOIT terug, no way...maar die was proper, rook naar parfum, luisterde perfect, was perfect zindelijk, allez een droommmmmmmmmmmmm vd hondje en nog het ras waar ik van DROOMDE!!! hij sliep zelfs naast mij en de katten in bed; ahahaha ik met een bang hart naar de dierenarts, die me al dadelijk begon te sussen dat hij hoogswaarschijnlijk gechipt was, die was té verzorgd om los te lopen... tja, ze heeft de mensen gebeld, die waren door t dolle heen, want die hadden 9u lang in t bos zitten zoeken... die hond was rond de DOVO-terreinen los geraakt, dus een 5km v waar mc en f hem vonden, middne in t bos drijfnat v h lopen, helemaal alleen!!! die meneer was binnen de 20min bij mij thuis en toen begon t hye! ik kon geen afscheid nemen v die hond, hij noemde BERRE-ke... en hij rende achter elke kat aan in de tuin. hahaa, die man schrok als hij zag dat berre hier met 8 katten had gezeten, en ik had wel 20 fotokes als bewijs, hahahaaha, ik ben niet dom, hye! ze zeiden altijd " berre, waar is de poes? pakt ze zunne", maar vanaf die dag zeggen ze " ohh berre, kijk een poesje, braaf zijn, hye" ahahahaaa toch al een hoop katten meer op hun gemak nu, ahhaaa
enfin, eind goed al goed, ik heb de hond na 30 min in mijn armen te houden toch braafkes terug gegeven en de man was zeer blij en ging nog van hem iets laten horen...
exact 1 jaar geleden heb ik je uit je lijden verlost en je naar de poezenhemel laten gaan.... na 4 lange dagen gaf je de strijd op en begreep ik dat je wilde gaan, naar je liefde Franske en je andere vriendjes! de laatste dagen zei ik maar altijd "blijf maar vechten, mama is hier, doe zoals ik lieve Fleurke", maar het ging niet meer.
ik mis je nog altijd heel erg, elke dag opnieuw, maar ik zie je nog altijd hier in huis rond paraderen, hoor! en febeke heeft je plaatsje in bed ingenomen en zorgt ervoor dat ik lekker warm heb, haahaha...
ik kijk nog heel vaak naar je urneke, lieve Fleur, en naast jou staan de foto's vd MEISJES en Ann...ze worden ook vreselijk gemist. maar ik ben zeker dat ergens een plek is waar jullie nu samen verder genieten en naar ons lachen!!! jammer genoeg kunnen wij jullie niet meer zien, maar je denken, ohhhhhhhhhhhh, nog elke dag.
doe iedereen daar de groetjes,
marraine, bompa, boma, kleine peter, viviane, david, fiona, friemel,....zovelen die door kanker getroffen werden,...
wie niet kijkt, doe me een plezier én kijk voor 1 keertje WEL...
waarom??
omdat het met kattenliefhebbers is.
omdat IK in het publiek zit ( achter jaak pijpen )
samen met mc ,f, e en n waren we via het pension uitgenodigd!!!! de opnames waren al op 9 april, dus maandje geleden, maar t was wel tof ... rare kanditaten, ik had beter die vragen beantwoord, was mijn ploeg zeker gewonnen, ahahaaaha
dus uitzending op één....13 mei (volgende dinsdag)....om 22.10u....
ik weet niet hoeveel ik in beeld kom, maar jullie herkennen mc en f vast al wel!!
véél kijkplezier
(ik weet al wie wint, haahaa)
en jaak pijpen was zooooooooooo zat als een patat....benieuwd of jullie dat merken??!!!!
oki, met wat vertraging, ben ik hier terug!!! bloemekes moeten ook drinken hye met dit schitterende weer! en de katten zijn nu ook allemaal geknuffeld, ze kunnen er weer paar uurtjes tegenaan...
dus, met mijn zona is het ondertussen ook goed, na 2 weken die zware antibiotica lijkt t onder controle.
MAAR, neeje, t is nog niet gedaan... 2 weken geleden heb ik nog maar eens aangegeven dat mijn linkerbeen dik blijft en ik zelfs gewoon schoenen niet meer kan dragen! ik vroeg aan de hematoloog of die wou bellen naar "abdominale" voor een afspraak en wonder boven wonder, de volgende dag kon ik al gaan. allez, daar weer ne keer mijn gal gespuwd, hoe moet dat verder? als ik een paar dagen na elkaar durf te bewegen en mezelf bezig te houden heb ik een enorm opgezwollen been en ambetante pijn in mijn lies! tja, dat stuk gezwel ( zei eind augustus 2007 ) baart me nog veel zorgen. er werd beslist dat ik onder de CT-scan moest, zo vlug mogelijk, ahahahaaa op 20 mei kon ik pas gaan! ik protesteerde, want ik zou normaal gezien ( haaha, goeie voornemens ) dan halftijds nog paar weken gaan werken!!! dus opeens ging t al na 5 dagen! ikke weer v die lekkere contrastvloeistof bekerjtes gedronken en onder de rakketaaaakkkketaak scanner! een week erna op controle, dat was vorige maandag...verdict:
willen jullie t wel weten??? of kan je hier de rode draad ZELF trekken??????ahahahaaa tis over mij, alias Candy met de 501 rare voorvallen... jaajajaaa, het resultaat is dat ik WEER onder het mes moet, totale narcose, want ze gaan via lies kijken of ze dat stukje er toch nog uit kunnen halen én ik heb ook zo maar eventjes WEER een dijbreuk!!! moet je weten, ik voelde me, buiten dik been, nu eens wat beter, haahaaaa en ik wandel en prul en beweeg maar, desondanks de breuk! de wachttijd voor operatie is 4 tot 8 weken en de andere prof zei me 6 tot 10 weken.tja, geduld noemt dat zeker??? ben benieuwd wanneer ze mij gaan bellen voor operatie.
dus, voor mij begint de grote vakantie al, séééé!!jajaaaa, ik wil onmiddellijk ruilen met jullie "gezonde mensen" hoor. maar ik vrees jullie absoluut niet met mij willen ruilen, want je moet sterk zijn, anders over-leef je t niet, en geef je echt wel op, hoor. dat kan ik nu met zekerheid zeggen,sé. ik kijk dus al uit naar september...dromen durf ik niet meer.!
voor de rest zijn er een heleboel dingen gebeurd, maar mijn schatjes v KATJES werden tot nu toe nog gespaard, lets hope dat dat ook zo blijft. vandaag is mijn fleurke 7 maanden ingeslapen, ik mis haar nog elke dag en pink nog vaak een traantje weg. ja het is een kat, maar wel mijn "alles".
ik heb heel wat bloempjes goedkoop op de kop getikt en hier verpot, verplant, her ingericht...NU is t helemaal naar mijn zin! en genieten dat ik doe met al die kleurrijke bloemekes, daar word ik al gelukkig van , sé. *** genieten vd kleine dingen des levens ****
de lenteschoonmaak was de moeite, nu heb ik spullen voor de rommelmarkt,haahhaa
vandaag is ook mijn auto nog eens grondig gepoetst, dat was ook hoog nodig! morgen zijn de vensters aan de beurt en dan alles klaar zetten voor zaterdag op de rommelmarkt te gaan staan, hye! gelukkig mag ik de grote wagen v mc en f.....want ik heb nogal wat staan hier om mee te nemen, hmhmhmhm. dus nu duimen maar dat ik iets verkocht krijg! duimen jullie ook mee??? geukkig vergezelt N me met haar nodige "brol", ahahaaa, dus t wordt weer een leuk dagje tetteren en hopelijk terwijl wat centjes verdienen.
voila, nu zijn jullie toch al een beetje op de hoogte van mijn vorderingen, alhoewel???? vorderingen???? ik blijf maar op de sukkel, tja, t zal wel zo moeten zeker??
maar ach, het weer is perfect, de vogeltjes fluiten heerlijk, de katjes genieten vh zonnetje, en jullie zijn er nog om blog te lezen...
laten jullie nog een reactie of berichtje in gastenboek????
alvast bedankt koen en de bende, ik mis jullie nog altijd en denk nog vaak aan jullie....smaksmak aan tibe en co! en kroepoek en co.
ik ben nog altijd aan t verwerken wat er met de meisjes en mama A. gebeurde, nu exact 2 maanden geleden... ook het nieuws vd papa die zich nu heeft verenigd hierboven, was weer een nashock erbij!
maar daar spreek ik me niet over uit, wat die man verkiest hebben wij geen zaken mee, jammer dat close friends hem niet konden helpen en dochter T. dit keer helemaal ALLEEN achter blijft...daar zijn idd geen woorden voor...en dat kan ik hem niet goedpraten!!! maar zoals alles, zal dit ergens ook wel zijn redenen hebben, hoe triest en onbegrijpelijk het ook mag zijn!
ik hoop maar dat er goed gezorgd zal worden voor T, t is zo al erg genoeg allemaal.
enfin, dat heeft me diep geraakt...
maar niet temin gaat mijn strijd hier verder..
ik heb alweer heel wat tijd door gebracht in UZG, voor allerhande onderzoeken ! mijn menopauze test was ( zoals ik al wel dacht!!! ) niet correct behandeld, dus ben ik met alle medicatie, extra hormonen ed. moeten stoppen en na een maand hebben ze dan terug bloed getrokken...volgende dinsdag weet ik eindelijk de definitieve uitspraak!!! allelujahhhhhh. maar de indianen zijn al zolang niet meer gepasseerd, dus zal mijn gevoel wel juist zijn, ahahaa.de chemo heeft zijn werk extra goed gedaan, hmmhmhm.
met de nodige ongemakken, zo zonder medicatie, en krampen aan baarmoeder alom, ben ik er toch weer door geraakt. tja, de contracties vd baarmoeder hebben eindelijk plaats geruimd voor een volgend probleem.
jajaaa, je denkt toch NIET dat ik gespaard gebleven ben van ongemakken?????? dan ben je volkomen verkeerd,hahahaaa
een dikke maand geleden, had ik enorme pijn in mijn nek en dat trok door tot in mijn vingers...oei een stijve nek, dacht ik, tot ik concludeerde dat er een rare uitslag in mijn nek was...ohhh jee, niets "herkenbaar", een NIEUWE uitdaging wat kan dit weeral zijn.?? dat gebeurde op donderdag toen ik wakker werd en ging niet weg...integendeel het jeukte verschrikelijk, in de netelen vallen is aangenamer als dit!!!ppfff
maar, ik gaf de moed niet op, kuisen-bloemen verpotten/planten-winkel gaan-... ik bleef alles doen, ondanks de steeds erger wordende pijn. zaterdagavond, toen ik neerplofte in de zetel, realiseerde ik me dat t echt niet pluis was én heeft F. me nog om 21.15u naar SPOED gebracht! mijn kofferjte stond al klaar, want ik was zéér zeker dat "iets" me weer ging dwars liggen. ( ik ben geen dokter, maar intuitie is wel een hele goede barometer bij mij! )
tja, daar zat ik nog eens op spoed, gelukkig was t tamelijk rustig, de hematologe v dienst was een oude bekende en had "mijn UITZONDERLIJKE-onverklaarbare gevallen" van kortbij mee gemaakt. oef, die ging me wel helpen, dacht ik én vooral die GELOOFT me wel als ik beschrijf waarom ik weer ne keer hier zit. en jaaaaaaaaaaaaaa, hoor, er werd dadelijk in actie getreden! bloed nemen, infuus, extra dokters en specialisten kwamen zien... want geloof het of niet, het bleek hun alle 3 weer een RAADSEL wat ik aan de hand had. er was sprake van "zona", maar de uitslag wees op exzeem ofzo iets.
dus het zekere voor het onzekere en een 2.5u durende intraveneuse zovirax behandeling. jak, spuiten, prikken, infuus in de pols, maar t viel allemaal goed mee. en grappig, kom ik daar de achterburen nog tegen!!! allez, daar wat mee gepraat en zo ging de tjid traag voorbij. om 00.32u kon ik eindelijk taxi F bellen, om me te komen oppikken. ik kreeg zware antibiotica ( 5x 800mg /dag ), zyrtec enzo voorgeschreven én zonder enig "idee" wat t nu juist was ging ik slapen.
3 dinsdagen na elkaar hebben ze me fantastisch opgevolgd op dagzaal, waar ik zoooooooooo graag naartoe ga, ook al klinkt t voor jullie raar, het is bekend terrein en je zit er tussen al je lotgenoten! er zijn ook dermatologen een staal komen nemen, ze dachten in eerste instantie "uitbarsting v exzeem", omdat er geen etterblaasjes (zoals bij zona) in nek waren. maaaaaaaaaaaaaaaaar, een week later was t verdict gevallen 100% ZONA!!! joléééééééééééééé, iedereen hier verwittigde me van helse pijnen, langdurige medicatie,.. haahaha, bibipke heeft enkel de eerste dagen veel spierpijn gehad en suf vd medicatie, en daarna ging mijn leventje netjes verder! ahahahaa, zona pijnlijk? wablief??? ik heb al voor hetere vuren gestaan. onbegrijpelijk, maar ik heb er in mij ogen bijna geen last van gehad. wel mijn nek en hoofdpijn, maar dat heb ik toch al alle dagen, dus...
nu was ik wel al ingeschreven om met ELS-smiley GRATIS een heel weekend onder lotgenoten naar hasselt te gaan.we telden samen af en ging met K op de kamer slapen, plezier verzekerd! zo'n toffe activiteiten waren er voor ons georganiseerd, MAAR....kan je het al raden????? zou ik mee gegaan zijn of was er weer een VERSCHRIKKELIJKE spelbreker???
tja, ik had deze uitstap gemeld in uzg, en gevraagd of het toch geen kwaad kon voor mijn lotgenoten, laps...het was beter niet mee te gaan, omdat mensen met zwakker immuunsysteem eventueel wel besmet kunnen raken en dat was het allerlaatste wat ik wil, hye! dus, weer een dikke klop op mijn hoofd en de nodige maagpijn enzo vd ontgoocheling... nu kon ik nog eens weg en met zo'n toffe bende! niks aan te doen, alleen al uit respect voor mijn mede-slachtoffers v meneertje kanker ben ik dan maar thuis gebleven! ik dacht meteen, hier klopt iets niet, dit heeft een REDEN...ik MOET v mijn beschermengelen thuisblijven voor iets anders!!
nu, zo was t ook, hoor. vrijdag toen ik eigenlijk de trein naar hasselt zou nemen, kreeg ik bericht dat mijn "bod" op een enorm grote krabpaal ( 1.82m ) aanvaard was en ik die dezelfde dag nog kon komen halen! een nieuwe paal voor mijn schatjes, ik droomde daar al lang van, maar het geld had ik er niet voor...maar met deze deal dus WEL! joepieeeeeeeeeeeeeee, vreugde alom en met de grote auto v F huppeldepup naar londerzeel. wowwwwwwwww, wat een pronkstuk! sindsdien zijn ook mijn katjes weer wat gelukkiger, haahahaa en kunnen ze over de gordijntjes naar buiten kijken... ik was door het dolle heen en werd beloond om mijn juiste redenering en thuis te blijven, zodat ik niemand kon ziek maken! alsof het nog niet genoeg was, heb ik die zondag ook al van 9u mijn garage-sale gedaan ipv 14u ( als ik v hasselt zou terugkomen) als ik niet té moe was vd uitstap! en jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, zoals hierboven vermeld het heeft goed opgebracht en toch een 6-tal bananendozen minder!ahahaa
ik ga nu een boterhammeke eten en dan kom ik terug typen,
ik ben blij dat ik weer wat zin heb om te "bloggen". de laatste tijd was de moed ver zoek en moest ik even op adem komen door de gebeurtenissen vd laatste maanden!
ik hoor jullie al vragen: hoe gaat het? werken? ziek?pijn?positief? negatief? waar hang je zoal uit?
wel, ik zal jullie wat feedback geven en beginnen met te zeggen dat ik...
vandaag exact 365 dagen ZONDER chemo over-leef!!!
wowww, wat ben ik daar fier op zeg! er zijn wel al een resem andere kwalen de revue gepasseerd, maar die ellende v misselijkheid heeft eindelijk plaats gemaakt voor wat "ongeloofwaardige, maar draaglijke voorvallen".
sommigen onder jullie weten al wat er mij weer allemaal overkomen is de laatste 2 maanden, voor de naderen probeer ik alles wat op een rijtje te zetten...
ik ben er nog, hoor! maar voel me de laatste tijd niet zo "happy en hip" ...
t is exact 2 jaar geleden dat "leukemie" op mijn hoofd viel... de hele film passeert hier al dagen & NACHTEN de revue en t is echt niet leuk het weer allemaal seconde na seconde te her-beleven!
ik zal zeker nog wel komen typen, maar nu even niet!
sorry hiervoor, want ik zie aan de poll dat jullie toch nog met velen zijn die hier komen lezen en willen weten hoe t met me gaat. dat had ik nooit gedacht, maar het heeft me enorm gesteund, echt waar. dankuwel merci thanks voor jullie steun en mailtjes en berichtjes!
ik wilde niet alleen zijn op de 8e maart en daarom ben ik met mijn goede vrienden gaan eten, jammer dat sommigen al andere verplichtingen hadden! toch was t gezellig, rustig en kon ik mijn gedachten wat verzetten!
het ongeluk in Heverlee, waar jullie ondertussen wel allemaal vna gehoord hebben,...vrouw en 3 kinderen omgekomen.... dat was hier in restaurant "talk of the town". ik had er meteen een slecht gevoel bij, amaai weer onschuldige kinderen die t moeten vergelden voor zotten die roekeloos rijden. ik had na t etentje nog de 101 reacties op HLN.be zitten lezen, sommigen vrij rasistisch en kru, amaai.
tot ik daarnet het nieuws op vtm zag, mijn goede vriendin ( die me rond 12u 2x probeerde te bellen, maar ik had mijn gsm niet gehoord ) deed het woord en ik zag een plakaat v die "pest-school".... ik wist direkt wie die tweeling was, zeker van 11j! mijn haren kwamen recht en ik denk dat ik 5 beenmergpuncties zonder verdoving in mijn borst voelde....neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen, neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen, dat mag niet, dat kan niet! zo'n lieve meisjes, ze hebben nog bij mij hun eerste stappen in het onderwijs gezet, de ouders zijn altijd zo behulpzaam geweest, de mama leest mijn blog hier nog regelmatig en stuurt me superlieve mailtjes...neeeeeeeeeeeeeeeeen ik heb meteen mijn vriendin gebeld en kreeg onmiddellijk bevestiging en ook het andere meisje en de mama ken ik natuurlijk! zij zat ook bij mij in de klas!!!!!! en de mama was een lieve en behulpzame vrouw. ik had nooit gedacht dat IK alle 4 de slachtoffers zou kennen...
ik ben er compleet van overstuur, zo aangedaan, zo gefrustreerd...weer die altijd terugkomende vraag WAAROM ?????
en dan nog WAAROM net op 8 maart???? die dag staat nu niet alleen voor mijn gevecht tegen kanker, maar voor een hele trieste gebeurtenis. ze noemen het een ongeval, ik noem het een foute timing van hierboven!
in elk geval, de beelden vd 3 kids spoken hier door mijn hoofd! vd paardenstal in de klas, tot opendeurdagen, de ouders die kwamen helpen in de klas, de papa die klusjesman in mijn klas was en mama die altijd klaar stond! het ook mijn eerste tweeling in de klas- ervaring...ochhcchhc, ik kan hier blijven herinneringen typen, het is één flits in mijn hoofd en steken in mijn hart! ik moet nu even bekomen en zal, desondanks ik begrafenissen vermijd, er toch naartoe gaan, zeker weten. voor de ouders en de 3 lieve meiden moet ik dat gewoon doen!
ik zal over mezelf nog wel komen typen, nu even niet!
sorry, maar hopelijk begrijpen jullie hoe een juf, hun eerste juf eigenlijk, toch ook heel erg geraakt is door dit hele gebeuren...
***** liefste T & M.........liefste C & mama *****
ondertussen is er vanalles en niets gebeurd hier bij mij.
de laatste maand voel ik me "overhoop" met mezelf, vanalles willen, maar niet kunnen... veel slapen, moe zijn, vapeurs, onderbuikkrampen om flauw te vallen, migraine zowat elke dag nu...ach ik typ het niet graag, omdat ik ergens toch nog positief moet blijven, maar hoe?????? ik moet inderdaad, zoals velen onder jullie me al zeiden, " heeeeeeeeel sterk zijn en optimistisch", want hoe ik me door de dagen sleur en toch nog iets probeer te maken vh leven, ppfpff, ik snap het amper zelf nog tegenwoordig !
ik ben nog eens op controle geweest met mijn been, waar gezwel is weg gehaald. ik heb er nog regelmatig last van en nu willen ze spuiten rechtstreeks in mijn lies geven, om de pijn wat te verzachten! hmhmhmh, alleen al de gedachte bezorgt me pijn, mhhmhm. ik word dus nog altijd opgevolgd.
ik heb ook mijn ziekteverlof weer verlengd t e m eind maart...moest ik de supervisor geloven, bleef ik al sowieso thuis tot einde schooljaar! die wil me niet werken sturen met mijn terugval vd laatste maand! ik heb dan maar vriendelijk gevraagd me 1 maand te geven, hij zei " één maand is niks, dat weet je toch ook wel", dus zijn t er twee geworden!
19 februari ga ik weer op een nieuwe dienst onderzoeken laten doen!!!! jajajaa, weer een nieuw streepje op mijn "kanker-CV" deze keer is het gynaecologie....dat hebben we nog niet gehad... mijn elleboog/pols/schouder en dan is mijn hele lichaam al extra behandeld en onderzocht! niet te geloven, maar het is echt waar! ik ben nog niet genezen vh ene en het andere is al daar! ik kan echt niet meer volgen, het klinkt zo ongeloofwaardig als ik het hier allemaal typ, jammer genoeg is het de waarheid ( zonder overdrijven!!!!! )
ik ben dus sinds eind december OMA-BOMMA-MOEKE !!! want ben toch nog in mijn MENOPAUZE gesukkeld, na een jaar van "normaal vruchtbaar" te zijn... wat ben ik blij dat mijn biologische klok al 10j op non-actief staat, zeg!
tja, daarom voel ik me ook zo ambetant en tot niets tegoei in staat. de hormonen zijn op hol geslagen en vapeurs, ik ben er ondertussen in gespecialiseerd! mijn spieren en rug doen vaak pijn en mijn kuiten trillen ' s avonds... geen indianen meer op bezoek ( zo noemden wij dat in ons jonge jaren ), dat is zowat het enige leuke aan deze hele nieuwe " WAY OF LIVING " voor al degenen die nog niet in de menopauze zitten, bereidt u maar voor, leuk is anders!
ik ga dus allerlei onderzoeken moeten doen, om uit te sluiten dat er niets anders (weeral ) aan de hand is. dan zal er besproken worden of ik medicatie krijg om die hormonen wat op peil te brengen. eetbuien, maagpijn, buikkrampen, tis net of ik heb pas chemo gehad!!! en na 19 chemo's weet ik ook heel goed hoe dat voelt!
ik beloof jullie op de hoogte te brengen hoe het verder afloopt.
maar voor nu, dezer dagen, is het me allemaal even té veel!
het is ook al van 14 nov geleden dat iemand een berichtje liet in mijn gastenboek, nog wel paar lieve reacties op tekstjes ( dankuwel ) dus ik heb zoiets van...is het nog wel nodig dat ik mijn blog schrijf???? of wordt het niet stilletjes aan tijd om ermee te stoppen??? ik had zooooooooooooooo graag getypt hoe de EERSTE SCHOOLDAG op 1 februari was geweest, maar dat is dus weeral eens toekomst muziek in mijn geval.
ik heb niet veel meer te vertellen, ga amper nog eten, kook veel zelf, ga nergens meer naartoe, want heb gewoon geen geld daarvoor... ik ben wel gelukkig in mijn huis met de katten ( die geven me onvoorwaardelijke vriendschap ), maar elke dag is zowat hetzelfde en is om voor ik het goed en wel besef! mijn bezoekjes aan t kattenpension zijn ook nog intact, en ook daar flets ik met de hond en de katten, dat is zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig en ik geniet er toch zo van die beestjes te knuffelen...dat is voor mij mijn enige "therapie" om door te gaan!!!! zonder de katten was ik hier vrees ik niet meer!
ik hoop dat jullie mij een beetje begrijpen als ik hier niet veel meer typ! ik kan me voorstellen dat er nog mensen zijn die komen kijken op blog, maar t opgeven om nog te lezen, want er komt niets nieuws op. ( de teller is wat aan t rusten, ahaha ) maar kijk, ik moet eerst de hormonen en dat hele gedoe doorkomen, OMA worden is toch efkes weer een shok en die moet ik doorkomen!!!!
mensen die in hun menopauze zitten zullen me vast en zeker beter begrijpen, dat denk ik toch ja.
aan carnaval durf ik amper denken! voor mij is dat onlosmakelijk verbonden aan " LEUKEMIE " !!!!! want 2j geleden waren er dus al leukemiecellen die besloten carnaval te vieren in mijn lichaam! en ik moest geen 10 dagen feesten zoals in AALST, zij deden dat wel op zeer dodelijke wijze in mijn plaats.
ach, bijna 2jaar v e mensenleven is toch niets??? zo troost ik me dan maar. maar t voelt wel aan als 25jaar leven, hoor!
mijn glimlach en plezier mensen te zien is er nog altijd, die kan niemand me doen verliezen.
dus mensen,
*** neem even de tijd iets in mijn gastenboek te schrijven ***
op 27 december ben ik weer op controle geweest in UZG !
alles is heeeel goed, ook het "duplex-onderzoek" was positief.
ik heb voorzichtig gevraagd of ik vanaf 1 februari terug mag gaan werken.
ik MAG TERUG GAAN WERKEN !!!!
maar wel maar halftijds, en afwachten hoe de eerste weken zullen verlopen.
ik moet wel naar een adviserend dokter, om de financiële toestand te bespreken, want als ik maar halftijds mag gaan werken, kan ik amper nog iets betalen.
dus dat zal ik zo vlug mogelijk doen.
het zal een hele aanpassing worden, na bijna 2 jaar thuis te zijn en helemaal in een ander ritme te leven. ook vroeg opstaan en in de auto rijden zo vroeg is niet echt mijn ding meer. MAAR, ik ga proberen, hoor.
en de katjes zullen zich ook wat moeten aanpassen, vrees ik, maar die slapen toch veel, dus zullen ze wel wachten tot ik terug thuis arriveer en dan komen knuffelen!
ik hoop alleen dat ik al niet de eerste week bacteriën en virussen opraap v d kleine patoeterkes, waar ik ga tussen zitten! oohhh, jee, dat is zowat het enige waar ik echt bang v ben.
°°° op 27 maart moet ik pas terug op controle, laat ons hopen dat ik NIET vroeger moet gaan met één of ander obstakel °°°
ooghhhhh, mijn kerstboom is dit jaar niet uit de doos gekomen! enkel wat verlichting aan het venster, voor de voorbijgangers, heb ik opgehangen.
het ging me allemaal niet zo af, ik mis fleurke nog vaak en fiston ziek en dan nog al die rekeningen die ik niet betaald krijg, amaaai.
maar ik heb kerst wel samen met mc en f gevierd ! met allerlei hapjes, fondue en een mokka buche. op kerstdag zelf zijn we een 5-rangen menue in een sjiek restaurant ( adriatico, jodoigne ) gaan eten, veeeeeeeeeeeeeeeeel te veeeeeeeeeeeeeeeel, maar wel suuuuuper lekker.
op oudejaarsavond was t dan scampi's met cocossaus en kaaskroketjes als voorgerecht. met mijn favoriete cocktail " PERTE TOTALE" zijn we gestart, en met allerlei snoesjes waren we net klaar toen we aftelden naar het nieuwe jaar!
ppgffff, wat was me dat hier in ons dorpke?? ik denk dat t vuurwerk in "super aanbieding" was. overal vuurwerk en zelfs dat v leuven en leefdal en waver konden we tot bij ons zien! ik zat met rocky, de hond, in de zetel haar te troosten, want zoals zij moet ik absoluut niet v die slagen enzo hebben!
rond 00.40u lag ik in bed, maar eerst heb ik nog flexy en femi vd kast moeten halen, ze waren ook bang geweest v al dat vuurwerk denk ik!
wat ben ik blij dat die feesten weer voorbij zijn, voor mij hoeft dat allemaal niet hoor!
maar de leuke mailtjes en kaartjes vind ik wel HEEEEEL LEEUUUUUUK, hoor.
voila, voor de rest is er niets bijzonders gebeurd.
ik kuis nu wel zelf, maar dat is nog veel te zwaar! ga toch een oplossing moeten vinden hiervoor.
de rest lukt aardig én dat is toch ook al een vooruitgang.
allez, de dag na mijn verjaardag, weer vroeg gewekt!
deze keer om 8.10u door mijne gsm...t was de dierenarts, mijn hart klopte in mijn keel, ik dacht dat fistonke iets ergs aan de hand had, mits zijn blaas niet goed werkte... maar direkt als ik opnam zei ze al " niet schrikken, ik heb GOED nieuws, hoor...tis voor jou een laat verjaardagscadeau, want fiston mag mee naar huis!!!! hij kan zelf plassen en ik ben er zeker van dat JIJ hem goed zal observeren en helpen en als er iets fout loopt, zal jij dat wel zien, dus mag je hem komen halen!!! "
joepieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee...mijne schattebol mag eindelijk, na 5 dagen mee naar huis.
allez, het was wel een hele bedoening, de anderen schrokken nogal v hem met zijn andere geur en kappeke aan. hij moest nog wel mediactie nemen enzo, maar al bij al viel t goed mee.
na 2 dagen ben ik toch terug moeten gaan naar dierenarts, want hij plaste niet veel en natvoer ( wat zijn favoriete eten is! ) liet hij gewoon staan. tja, weer krijsen en zich verzetten tegen de pijn, want zijn blaas werd weer leeg geduwd, amaai, dat moet nog vreselijk pijn doen, die open wonde! hij heeft de dierenarts goed gekrabd toen ze hem eindelijk losliet, maar ze was absoluut niet boos.ze weet maar al te goed dat hij enorm bang is en je zou voor minder als je hele urinekanaal bloot ligt en je piemel ook weg gesneden is!
enfin, hij plaste sinds toen wel "OP COMMANDO"...dat heb ik nog nooit gehoord of gelezen, maar als ik hem op de kattenbak zette, plaste hij meteen en krabde hij het netjes dicht ook. dus om de 2/3u zette ik hem op de kattenbak, een fulltime job dus! hahaaa ook de dierenarts vond het wel grappig, ze had t ook nog niet gehoord, maar wist wel dat er waren die enkel met lepeltje wilde eten na zo'n erge en zware operatie en de aandacht die ze dan extra krijgen!
hij heeft dan toch na 6 dagen zijn kappeke mogen uitlaten en dat was al een hele verademing voor hem! hij is nog aanhankelijker geworden, komt me ' s morgens al jammerend vragen om in de keuken natvoer te krijgen en eens 18u is hij weer daar om terug naar de keuken te mogen! ongelooflijk, hij raakt zelfs de brokjes niet meer aan, wat SUPER is, want eigenlijk mag hij die niet meer eten... allez, whiskas verdient goed aan mij nu, maar fistonke leeft nog en dat is wat telt!
ondertussen gaat alles prima, zijn draadjes zijn na 3 weken uit zijn wonde gehaald, het ziet er allemaal goed uit . wat een opluchting.
allez, nu hoor ik bij de weinigen die een "verbouwde" kat hebben, m.a.w. een kater die kattineke werd! ahahha, met dieren gaat dat blijkbaar ook al.
°°° hij is sinds 1-1-08 SENIOR geworden, want hij is 8 jaar °°°
aaiaia, dat de dementie, parkinson, artrose en toestanden toch nog efkes achterwegen blijven, hoor!
tja, ik werd weer een jaartje ouder...dus weer enkele grijze haren erbij!
om 8.20u werd er aangebeld, maar ik dacht "oohh neen, dat is de postbode!" ik had wel geen zin om zooo vroeg op te staan op mijn verjaardag. maar na 3x aanbellen en de katten die rond vlogen, want die haten de deurbel, ging ik via t venster boven zeggen dat ik eraan kwam...MAAR daar stond me de ULTIEME verrassing te wachten!!!
jajaja, LEES aandachtig:
er stond een jonge gentleman met 2 grote manden in zijn armen en zei "aaah, ik moet hier een CHAMPAGNE-ontbijt leveren, er zou hier iemand jarig zijn vandaag??? "
ik schoot in mijne lach en zei dat ik er dadelijk aankwam. terwijl ik mijn badjas aandeed en naar beneden liep, naar de vrieskou(!!), was mijn hoofd computerke ( mijn brain ) al op volle toeren aan t draaien.." wie heeft me dat gelapt????"
die jongeman was heel lief , maar mocht NIET ZEGGEN van wie dit kwam! hij zei enkel " t komt v bij the cottage in leuven " ik maar mijn charmes boven gehaald, maar njet, hij loste geen naam, niks enkel "je zal er wel achter komen wie dit gedaan heeft, geniet er maar van en laat je verwennen vandaag, daaaaag ".
tja, ik maar direkt naar mc en f gebeld, maar die wisten v niks!
ik moest om 9.45u naar fistonke, want die was bij de dierenarts en ik mocht hem mee verzorgen en hem extra knuffelen voor mijn verjaardag. jammer genoeg moest ik hem wel nog daar laten, want hij plaste nog niet zelf. ik heb ervan genoten hem te knuffelen, maar plots werd t me teveel en weende ik met hem in mijn armen, voor t eerst moest ik ons fleurke én fiston missen op mijn verjaardag...want ze krijgen hier dan kippewit, hye! aaaahh jaaaa, feest ook voor mijn schattekes natuurlijk! allez, voor de rest was hij wel superlief, hoor. en met zijn plastieke kappeke aan, zag hij er nog liever uit.
allez, ik dan maar met mijn CHAMPAGNE-ONTBIJT naar mc en f...want er zaten zo efkes 4 pistolés, 4 koffiekoeken, een GROOOOTE fles champagne, aardbeien, 6 speciale soorten kaas, artisanale choco en vruchtenpasta, kreeft cocktail, en boter in, veeeeeeeeeeel te veeeeeeeeeeel voor mij alleen! het heeft ons enorm gesmaakt en ik kon efkes alle ellende v fiston enzo vergeten.
*** wie dit ook gedaan heeft, hartelijk BEDANKT ***
na zowat iedereen die ik gevraagd heb, weet ik nog NIET wie dit voor mij gedaan heeft!!!! niemand wist v iets, maar iedereen die het hoorde, vond het wel een supertof idee... als degene die me zo aangenaam verrast heeft hier toevallig mijn blog ook leest, DOE UW MASKER AF en laat weten wie je bent!
's avonds ben ik nog naar de mexicaan "fajitas" gaan eten met mc en f...ik wou groof doen en ne cocktail vh huis drinken, mmm, ik heb er wel 2u over gedaan, met de nodige hoofd-draaingen, maaaar het was wel op, hoor! en zo een 55cl water hielp ook wel, hahaa ik kan dus echt niet tegen alcohol vrees ik, haahaa
gisteren is mijn FISTON- ke onder het mes gegaan! hij sukkelde al v vorige week vrijdag met zijn blaas ontsteking en plaste moeilijk. dus ik antibiotica gegeven en hem goed in t oog gehouden, maar hij verbeterde niet en heb dan dinsdag nog speciaal dieetvoer beginnen geven. hij had er allemaal geen zin in en hij plaste ook niet meer... de ALARMBEL !!! dus, donderdag l.l., weer naar dierenarts en t was al vlug duidelijk! zijn blaas volledig geblokkeerd...2 dingen mogelijk : onder verdoving blaas spoelen of operatie ! ik ben erbij gebleven toen de blaas gespoeld werd, er kwam zo'n 25-30cl uit, amaai, dat is een heel blikje in zijn blaas. hij is daar moeten blijven voor observatie...snik snik, ik mijn kat achterlaten...dat is een ramp voor mij! ik vrijdagmorgen gebeld, maar slecht nieuws, zijn blaas terug helemaal vol en geblokkeerd en infuus eruit getrokken. ( die kan nog van mij leren met infusen enzo! )
er was geen andere optie dan onmiddellijk opereren alvorens de blaas scheurt, ohhhh, wat was ik weer bezorgd. gelukkig heeft de dierenarts me net na operatie gebeld dat alles oki was,maar er wel nog vet v zijn billen afgesneden was, want het urinekanaal klapte dicht, tja hij weegt 7,4kg! en dat zijn hele piemelke nu ook geamputeerd is! ocharme, mijn stoere bink is nu "invalide"...hmhmhm, maar tis voor zijn goed, anders was t inslapen, dat is natuurlijk niet aan de orde! ik ben hem dan tegen 17u gaan bezoeken, maar hij had ijskoud, reageerde amper en was veeeeeeel te stil. ik denk dat hij veel last had vd narcose en de immense pijn, want t was een lange operatie v 2u. ik had doekjes v hier mee en blijkbaar heeft hij er wel de hele tijd op gelegen! das toch vertederend voor mij...
*** dit is dus de reden dat ik niet naar de ballet-voorstelling kon gaan! *** ik kon daar toch niet v genieten, wetende dat mijn kat enorm af aan t zien was en er misschien nog complicaties konden zijn.nu was ik tenminste bij hem geweest en maar 8 min van hem als het mis zou lopen!
dus vanmorgen dadelijk om 9.30u gebeld om te checken hoe t was...hij had al goed gegeten en gedronken gisterenavond, een klein plasje op de kattenbak, maar niet genoeg. de dierenarts vertelde me wel dat wat hij ondergaan heeft heel pijnlijk is! tja, geen troost voor mij, maar ach hij is nog in leven, dat is belangrijkste, de liefde en troost geef ik hem wel. v 10.20u tem 11.25u ben ik bij hem geweest, heb ik zijn kotteke mee opgekuist en nieuwe doekjes gelegd v bij ons thuis...en hem mee verzorgd. ik heb ineens fufu zijn klitten laten wegscheren en die was echt wel superbraaf, hij is niet voor niets een MAINE COON, hé!
fiston-ke was heel blij me te zien en hij ronkte nu toch al terug, dat is voor mij een goed teken, hij kroop voortdurend op mijn schoot en at en dronk heel goed. zijn wonde is heel groot en vies, maar ik troost me met de gedachte dat ik dit heb MOETEN beslissen, anders was ik hem kwijt! de dierenarts heeft zelf voorgesteld dat ik morgen rond 10u nog even ga helpen met de verzorging en eten geven, want als ik er ben eet hij goed en is hij rustig, want hij is een schrikkepiet eerste klas. ik tel dus de uren af dat ik hem toch nog op een zondag mag zien... ik heb hem heel veel kusjes en knuffels gegeven, zodat hij de dag doorkomt.hahaaha
ik hoop dat hij op mijn verjaardag mee naar huis mag, maar hij moet eerst zelf kunnen plassen. deze dagen zijn heel kritiek, want als hij zelf niet meer kan plassen, moet ik hem toch nog laten inslapen!!! ik heb nu meer stress dan voor een beenmergpunctie, m.a.w. ik sta op flauwvallen vd schrik. morgen hopelijk positief nieuws, duim duim duim.
*** ach, ik kan niets voor hem doen nu, het wordt afwachten ***
maar ben al blij dat ik elke dag hem mag bezoeken, want dat zal hem ook wel goed doen.
ik hou jullie op de hoogte...laat hopen met goed nieuws!
ik wil me nog efkes excuseren dat jullie hier geen nieuws meer konden lezen, maar nu zullen jullie wel begrijpen waarom... het was een drukke periode en ik was echt met andere dingen bezig.
even melden dat ik ook weer SLECHT nieuws te melden heb! bij mij kan dat niet anders, ik ben dat al sinds mijn geboorte gewoon, maar dit keer was het toch weer hard om te verteren!
Issa, de st bernard v mijn lotgenote M, is niet meer... haar hartje heeft het begeven en ik was wel droevig het nieuws te horen. zo'n brave hond en enorm lief! maar ze heeft toch een mooi leven gehad ( 12j ) en is elke dag met liefde overdonderd door haar baasjes.
Gisteren toverde ik een trapje van hier tot aan de regenboogbrug dan kan elk dier om middernacht nog even naar het baasje terug.
Kijk dan lieverd kijk dan toch mee! Daar komt tussen al die diertjes ook jouw lieverd naar benee.
Zie je haar komen? Wat rent ze hard! Ze weet dat jij wacht met liefde in je hart.
Ze springt in je armen jij kust haar, zij likt terug. En laat jou met die kus weten ik mis je daar bij de regenboogbrug
wel, ik heb toch enkele reacties op mijn interview in passe partout ( leuven ) gekregen! nu hebben ze dat nogal ingekort en ook foute dingen gepubliceerd... er stond dat ik laatste hand aan boek leg, tja bedoeling was om iemand te vinden om me te helpen met lay-out enzo! en ik zoek een uitgever natuurlijk.
enfin, ik ga voort met mijn boek, maar t is nog lang niet af, t vergt veel tijd en denkwerk. maar ik geef nog niet op!
fototoestel :
allez, ik voor mezelf een verjaardags cadeau gekocht! met vele foto's trekken in t pension, kwam ik tot de conclusie dat mijn digitale cybershotteke geen scherpe foto's meer trok en tja zijn tijd is gekomen ( na 5j dienst ), vreesde ik! dus ik wat rond gekeken en zag ik nu toch juist een speciaal aanbod...een cybershot w50 en bij horend leren tasje en in t ROZE! tja, la vie en rose, hye! ahahaaa ik heb me dan maar voor één keer laten gaan en ben er heel blij mee, wat een groot scherm en easy to use. en mijn foto's terug scherp en mooi. ik had een roze bril, maar die heeft t ook al begeven, dus nu trek ik "mijn leven" door een ROZE KODAKske...
ballet v Vlaanderen:
wowwwwww, ze zijn me nog niet vergeten op 467...mijn côte isolé ! ik kreeg op 3 dec een telefoontje vd psychologe v hemato, met een uitnodiging om op 14 dec naar een voorstelling vh koninklijk ballet v Vlaanderen te gaan in de opera v Gent! ik voelde me wel vereerd,amaai. het michael van wayenberghe fonds organiseerde deze avond, met receptie en al! dus verjaardagsfeestje een weekje verzet en een vriendin gevraagd om mee te gaan, want we kunnen iemand meenemen! ondertussen is het dus al 15 dec, maar ik ben jammer NIET naar gent gegaan, ook al keek ik er enorm naar uit, het LOT heeft daar weer anders over beslist! ( onder "fiston" weet je waarom ik niet gegaan ben... )
16 dec...uitstap naar Anderlecht :
aan zee ( VLK ) werden we uitgenodigd door het vlaams huis voor amateurstheater, om een voorstelling " ambras op de vismet " bij te wonen. ze hebben in de voormiddag ook een "sightseeing" in brussel gepland, lunch in het theater en een bezoek v Chris Lomme, omdat ze ook met kanker-campagne werkt. dus, de 16e, ben ik ribbedebie... maar ik ga pas bij de lunch, want onze fiston is onder het mes moeten gaan! ik weet de weg, want het is kort bij asiel "veeweyde", daar zijn we cosmo-ke gaan adopteren, die nu een luxe-leven heeft bij Mc & F. ( verslag volgt nog wel )
zondag, 9 december :
tja, ik tussen de snottebellen en hoofdpijn door, mijn huis ZELF gepoetst, want tante I is hier niet meer, dus trek ik mijn plan maar alleen! ik was nat in t zweet en bekaf, maar alles is proper en ikke blij en fier op mezelf. ik ben ook nog eens op spoed geweest, maar deze keer NIET voor mezelf...een vriendin werd niet geholpen in H Hart, dus samen naar spoed, omdat ze haar weg daar niet echt kent, haahahaha, voor mij is dat mijne "2e thuis". alles goed afgelopen, maar t was wel al donker toen we thuiskwamen ! en kon niet meer naar etentje v els smiley, wat ik wel jammer vond.
oooooooohh, mooi t leven is mooi...met al de ups & downssssss !!!
pension babysitten :
wow, vorige keer als ik nog eens het kattenpension gerund heb, ben ik plots ziek geworden én de rest weten jullie wel! het was dus een "raar" gevoel, zo terug naar ginder gaan en daar blijven logeren, voor de katjes zorgen en mijn katten ook mee naar het 5-sterren-hotel, hye! voor mij was het de "ultieme" test om te kijken hoe het nu met mijn "lichaam" gesteld was...en het organiseren, plannen, poetsen, klanten ontvangen, reservaties maken,... wonder boven wonder viel het enorm mee en ik bloeide helemaal terug open! ik had wel gezonde stress de eerste dagen, maar al vlug had ik de smaak te pakken en liep alles op wieltjes! ik voel me daar zoooooooooooooooooooooo goed en voor mij is het echt "therapie"..psychologisch kalmeer ik , vergeet ik al de miserie en kom ik (ondanks het harde werken ) tot rust! leuk om de klanten te onvangen en vooral de kattekes allemaal hun dagelijkse kat-massages te geven. omdat mijn bengels er ook vertoefden, zat ik 's avonds daar bij hen tv te kijken! jajaja, daar is in t pension een tv, radio en cd speler!! en iedereen passeerde de revue om te komen knuffelen. ik heb er echt met volle teugen v genoten, en was 's avonds bekaf, maar wel moe vh werken, niet v me te vervelen... ik kan al veel terug aan, maar na 14 dagen was mijn pijp wel zo goed als uit en moest ik wel een kleine week recupereren, amaai dat is de andere kant vd medaille dus! terug voor de klas staan is toch nog wat anders, maar ik hoop binnen een paar maanden dat het lukt!
blitsbezoek UZ Gasthuisberg via SPOED :
tja, woensdag 21 november rond 18.50u, had frisco me gebeten ! op zich niet erg, was het niet dat ik tijdens de nacht niet kon slapen, omdat mijn vingers zwollen en ik ze nog amper kon bewegen! inge verhuisd, dus ik ZELF naar spoed gereden om 6u ' s morgens!!! jajaja, ik voelde dat er iets niet pluis was...wat ik daar weer meegemaakt heb, hallélllluuujaah! eerste dokteres vond het niet nodig dat ik naar spoed kwam, ik moest met zoiets naar huisarts...ik zei dat ik toch op zeker wou spelen en ik had binnenin mijn hand ook pijn! occh, je bent toch HELEMAAL GENEZEN zei die tegen mij!!! ik antwoordde dat ik toch nog 3j gevolgd moet worden en de rest v mijn leven MET het idee moet leven dat t terug kan komen. enfin, ze zei "zalfje aan doen en genezen"..ik begon lichtjes te steigeren! want moet je weten, ik had zo'n doorzichtige klever v HANSAPLAST op mijn vinger met isobetadine-zalf op...weet je wat die DOKTER dacht??? hou je vast, dit slaat nergens op!!!! ze vraagt : zeg, wat is dat? ( ze wijst naar vinger ) ikke: wat bedoel je mevrouw? zij: wel, dat ding daar aan je vinger!! ikke: tja, een pleister, hye met isobetadine- zalf erop zij: hoe dit??? en ze tikt met balpen op pleister..ja maar is dat geen PLAKBAND ??? dit is wel geen hygiënische methode en zeker in UW GEVAL niet! grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr ikke: maar mevrouw, als er hier iemand 110% hygiënisch is, ben IK het wel, hoor.vraag dat maar op 467 of aan mijn ANDERE dokters. dit is helemaal GEEN PLAKBAND, dit is een HANSAPLAST, dat goede merk v d apotheek(!!!!) .iets anders kan ik op deze moeilijke plek niet plakken! ik ben wel slim genoeg om te weten wat ik moet doen, hoor! dat zie je toch dat het een pleister is!!??? én ik trek die pleister eraf en toon het haar! zij: ahh ja ! IK DENK DAT TOEN PAS haar kleinste eurocent wakker werd en viel... zij: ok, ik ga het met mijn supervisor bespreken, wacht hier maar... ikke: ja maar, moet hier geen bloed getrokken worden? ik heb wel erge pijn, anders kwam ik hier niet, hoor! ik kan mijn vingers niet meer plooien en mijn palm en wrijf branden en gloeien! je kan in mijn bloed toch aan CRP zien dat ik een ontsteking heb of zo???? zij: bloed hoef ik niet te nemen, je bent gezond!!!! tot straks.
voila, daar zat ik dan!
45 min later, 7.20u...kwam er iemand bloed prikken...eindelijk...
ik zat daar om 8.45u nog in mijn kotteke, op een stoel, ik had nog niet eens een bed!!! ik raakte in paniek, want om 9u moet ik een insulinespuit geven aan één vd katten in t pension!! en die beestjes moesten eten, kattenbakken proper gemaakt en dergelijke...
tja, ik maar mijn stoute schoenen aangedaan en via interne telefoon dr D, MIJNE SUPERVISOR, gebeld! die schrok dat ik al bijna 3u op spoed zat en hij dat niet wist! ik bekende met een bang hart dat mijn kat me gebeten heeft en hij aub niet boos mocht zijn! maar hij was absoluut niet boos, maar bezorgd! omdat ik zei dat ik nog altijd niets v mijn bloed wist en ik niemand hier v hemato meer zag en ik eigenlijk zo vlug mogelijk hier weg wil voor de kat insuline te geven, zei hij " wacht efkes ik ga iets regelen"
NUUUUUUUUU, gaan we t hebben...dacht ik bij mezelf nog!
ik kreeg opeens een bed (!!!! ) en echt waar, binnen de 5 min. stond er een andere hematologe en EEN CHIRURG naast mijn bed! ik wist niet wat ik zag!!!! die chirurg bleek dezelfde als v mijn gezwel aan lies te zijn, haahaaa die zei zo grappig " mevr. Ylen, kennen wij elkaar al niet??" ahahahaaaa ik al lachend: och meneer, ja 2 maanden geleden lag ik hier voor gezwel aan mijn lies, nu ben ik hier voor mijn hand! allez, ik vloog naar echografie en mijn bloed was onderzocht! toen kwam het verdict :°°° tja, uw pees is al goed ontstoken er zit al etter rond!!! u zal zo vlug mogelijk een antibiotica kuur moeten hebben en dus ook zeker 3/4 dagen hier moeten blijven! °°° ik duizelde helemaal! wie gaat het pension doen? wie zorgt er voor al de katten en de hond des huizes? oeei, klanten afbellen, dat gaat NIET!
(dus ik niet met mij laten sollen, hye)
ikke: ja maar, eerst is er NIETS en zou ik nog naar de huisarts moeten, nu plots moet ik hier 4 dagen blijven???? wie is hier nu de waarheid aan t zeggen??? of droom ik, na 3.5u hier te zitten krijg ik dit nieuws!!!!
enfin, ik mocht niet naar huis...dat is BUITEN mijn WIL gerekend! ik heb duidelijk gemaakt dat ik naar HUIS MOEST, kost wat wilt, ik MOET die SPUIT geven en er MOET een KAT INGESLAPEN worden, ik laat die niet achter, NO WAY! die chirurg keek eens raar, de helmatologe ook, maar kon mij niet schelen! me zooooooooooo lang laten wachten en dan opeens is er alarm !!!
dus tegen 11.30u (!!!jajjaa 5.5u heb ik daar gezeten!! ) was mijn hand "geschrobd", mijn eerste antibiotica intraveneus binnen en kon ik een uur naar huis om dingen te regelen! ik direkt met dierenarts gebeld, die kwam dan dadelijk langs... dan klanten nog gebeld, die konden ook dadelijk katten brengen... v valies maken GEEN SPRAKE...alles voor de diertjes! moet je weten, mijn vingers en hand waren helemaal ingetaped, zeeeer onhandig, dus!
enfin, de poes "GARFIELD" is in mijn armen ingeslapen...t was de poes v MC & F, maar ze was al hele tijd ziek en nu was ze helemaal op v ouderdom, dus ze wisten ergens wel dat het er zat aan te komen, met hun toestemming en op advies vd arts is ze nu naar de kattenhemel! naar mijn fleurke en franske en alle andere katten daar! de dieren waren oki en ik was om 13u terug op spoed!
om 17.30u was ik eindelijk op mijn kamer!!!!! onbegrijpelijk, maar wel de WAARHEID... ik heb veeeeeeeeeeeeel geregeld en gedaan en VOELDE dat ik leefde, amaaaii, wat een gedoe, maar het is allemaal goed afgelopen, hoor!
en ik???
ahahahahaa, ik was weer voorbeeldige patiënte! ahahahaha vrijdag, na net 23u in kliniek, mocht ik al naar huis! maar moest wel nog 10 dagen antibiotica nemen, 6 flashy paarse pillen v 300mg elk / dag!!! gene zever, dus! ik heb nu ook weer eens op traumatologie gelegen, dat stond nog niet op mijn lijstje én grappig, t was net onder mijne "côte isolé"!!!
°°° allez, ondertussen is mijn hand goed genezen en is er alweer niets meer v te zien °°°
I. is donderdag de beetjes gaan verzorgen en heeft mijn valies gebracht! ( ze weet alles goed liggne hye, ahaha ) dankzij N., mijn kattenvriendin, zijn de kattekes vrijdag goed opgevangen! en ze is me zater- en zondag nog komen helpen poetsen en opruimen enzo!! oef, wat was ik blij...
