plots heb je acute myeloide leukemie KLIK op de prentjes voor verrassing !! op foto's om ze groter te zien !!!
veel plezier...
03-11-2006
zondag 22 oktober 2006
allez allez, bijna naar de zee !
maar ik ben om 7u ' s morgens wakker geworden en ben beginnen lezen in een bibliotheek boek " leukemie-kes "...van Els Rainson. ik kon niet meer stoppen en de tranen vloeiden over mijn wangen, zo ontroerend en herkenbaar was het dagboek van dit meisje die ALL had! ons febeke ( mijn zwarte kat ) lag op mijn schoot en kwam zo lief dat ze is mijn tranen oplikken, wat een binding ik met mijn schattekes heb! en toen was ik nog meer aan 't wenen, van blijdschap dat ik er nog ben en mijn katjes kon houden, ondanks mijn ziekte!!! wat zou ik zonder hun vriendschap en onvoorwaardelijke liefde doen...
ohhhh, pas om 18.30u heb ik vlug mijn valies gemaakt en dan verder gelezen... ik kon niet stoppen!
amaai, ben ik blij dat mijn ogen verbeterden en ik terug leesboeken kan lezen.
inge, mijn nicht was er een dagje tussenuit, toen ze thuis kwam trof ze me nog altijd met mijn leesboek aan, ze vroeg of ik mijn valies toch al gemaakt had! ahahahaa, ja ja, ik had pijn aan mijn schouder en barstende hoofdpijn, ik wilde niet naar zee vertrekken, ik wou thuis blijven met mijn katjes en in mijn vertrouwde concon-etje! enfin, ik zal mij maar forceren en zien wat er me te wachten staat...
nog 2 dagen slapen in mijn bed, dan naar de "jodium-lucht" ......
ik ben nog wat boeken gaan halen in de bibiliotheek, mijn goede vriendin was daar een rondleiding aan 't geven aan "gepensioneerden" en ze vroeg of ik mee naar de °spataderfuif° kwam, hahahahaa....we hebben wat bijgepraat en gelachen en ik had eindelijk het boek "leukemie-kes" gevonden van een meisje dat een dagboek geschreven had over haar ziekte, maar jammer genoeg eraan gestorven is! ( ze kwam ook op tv programma's en kom op tegen kanker heeft haar in de tijd ook gefilmd! ) ik had daar zo'n medelijden mee als ik jaren geleden die reprotages zag en zie mij nu , ook leukemie-patiënte, wie had dat ooit gedacht? enfin, ik heb boeken genoeg mee, moest ik me vervelen!
ik ben nog even een nieuwe joggingbroek gaan kopen, want we kunnen in ons hotel " Thermae Palace " ook fitnessen...
voila, nog nieuwe oorbellen gekocht, en wonder boven wonder met wat duwen kon ik na 8 maanden nog door de gaatjes! ik heb ook besloten om de juwelen van mijn marraine aan te doen ipv ze te laten liggen in een doosje... ik er maar beter nu van genieten, wie weet wat staat me nog te wachten??? ik voelde me altijd te jong om zo'n sjieke dingen aan te doen, maar tis waar hé ***diamonds are a girls best friend ***
allez, mijn valies maken, daar heb ik nog niet veel zin in! ik mag wel zo'n sjieke valies op wieltjes van Mc en F meenemen.maar nog helpt het niet mijn kleren e.d. klaar te leggen..ooooh, mijn poesjes achterlaten dat is natuurlijk niet leuk voor mij!!!
's avonds nog eens in agua gaan eten....tja, je weet nooit wat een 4-sterrenhotel serveert hye! hahaahaa
sorry sorry sorry dat hier niet veel meer te gebeuren was de laatste weekjes, MAAR....ik heb niets speciaals gedaan of gezien EN voelde me niet zo goed! ik heb veel geslapen, gerust, de katjes vertroeteld, hoofdpijn/buikpijn/maagpijn gehad !!!
maar ik ben vorige week EINDELIJK ( na 3 maanden aftellen ) NAAR ZEE geweest!!!!
en dat zal jullie zeker boeien en "stiekem-jaloers" maken ( wees maar eerlijk, hmhmhmm )...allez er is dan toch nog iets positiefs aan kanker hebben, VLK ( Vlaamse Liga tegen Kanker ) heeft ons op een wolk langs een regenboog laten zweven en echt onze ziekte even laten vergeten *** er bestaan niet genoeg woorden om deze mensen & sponsors te bedanken, echt super ***
wat een geruststellend telefoontje naar het dagziekenhuis! het was dokter D. die me wist te vertellen dat mijn beenmerg er mooi uitzag, perfect eigenlijk! oef oef oef... ik moet pas op 2 november ( na mijn zeevakantie!! ) terug op controle gaan... MAAR, dan zal hoogst waarschijnlijk ook mijn "treatment met pillekes" starten voor de komende 2 jaar.
er is ook sprake om mijn dikke vriend " hickmann-catheter" eruit te halen, hmhmhmhmhm, dan ga ik nog "kajieeeeeeeeeeeeeten" , zonder verdoving trekken ze die eruit!!! grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, erger dan een punctie zal wel niet kunnen zeker???? allez, weer een reden om bang en stressy te zijn!
voila, ik moet enkel nog mijn anticonceptie-pil elke dag nemen, dat is alles, geen andere pilletjes meer.....dat is stilte voor de storm denk ik, hahahaa !
nu uitkijken naar de vakantie aan zee....mmmmmmmmmmmm
om 11u word ik verwacht in het dagziekenhuis...voor een 8e beenmergpunctie!
ik rijd deze keer zelf, want iedereen is druk bezig en als mijn punctie weer zo'n pijn doet, tja zal er mij iemand moeten komen halen, hé!
de bloedafname en verzorging van mijn catheter gebeuren door een lieve verpleger, we hadden het over de wonderbaarlijke " tradonal"- druppeltjes, hoe goed die helpen tegen pijn en zeer effectief zijn als slaapmiddel voor mij!
na wat te bladeren in de story & dag allemaal.....stond daar opeens mijn supervisor.." kom tis tijd" aaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiiiiiii, weer een gaatje bij in mijn borstbeen! ( om 12.15 geen etne voor mij....)
maar echt waar deze keer heb ik weer 20minuten getetterd ( doe ik wel iets anders als ik buiten kom??? ) terwijl die naald in mij stak, ocharme de dokter zijn oren ( hahaah ) maar het deed ivgl met vorige keer veel minder pijn! oef, ik ben er nu wel van af voor een paar maanden...nu maar hopen dat het resultaat goed is! vrijdag mag ik bellen.
ik mag terug een beetje "baileys" drinken, joepieeeeeeeeeeeeeeeee. maar mosselen rauwkost e.d. nog niet!
mijn supervisor heeft me ook verteld dat mijn "cadeautje" mee naar San Fransisco gegaan is en de amerikanen het een geweldig gadget vonden, ooh nu ben ik een beetje fier, hoor! dat het echt wel leuk gevonden wordt en al zover mee op reis ging! ik moet nog altijd naar de verpleging van 467 gaan om hun welverdiende cadeautje te geven............foei, ik ben niet flink, maar het lukt me niet, ik ben altijd te moe of met iets bezig of het past net niet! maar ik ga er werk van maken!!!
ik ben maar meteen kaaskroketten gaan eten als belonging voor de goede afloop van mijn beenmergpunctie...mc en ik hebben weer heel wat getetterd, maar er kwam daar in het restaurant net een bus franstaligen binnen, wel 70 senioren, amaai wat kunnen die kabaal maken, dat is nog erger dan een refter met 75 kleutertjes!!!
ik heb nog gerust en ben nu volop mijn leesboek aan 't onder handen nemen!! ik ben zo blij dat ik terug beter en beter kan lezen!
*** ik ben 2x naar de autokeuring moeten gaan, maar nu is mijn tuuuuteke weer voor een jaartje goedgekeurd! tja, de eerste keer ontbrak er een bout aan mijn voorste wiel en aan het achterste was er een veer gebroken.ook één van mijn lichten ging plots niet meer..amaai, ik heb daar mijn saus gekregen en ik heb gezegd " meneer ik ken niets van auto's ik zal wel terug naar de garage gaan!! " ( 2 dagen ervoor had ik al 3.5u in garage gewacht om mijn auto in orde te brengen!!!! )
enfin, de wisselstukken waren er pas binnen een week, dus ik dan terug en doorgereden naar de keuring, waar het dit keer een hele lieve man was en dadelijk alles in orde! oef, wat een goed gevoel..
*** na tevergeefs verschillende mensen te vragen of ze een nieuwe zetelhoes kunnen maken voor mijn lievelingszetel...heb ik besloten een nieuwe te kopen! ik wou terug voor rood gaan of oranje leek me ook wel wat, maar na wel 200 verschillende modellen te zien, is vorige maandag de beslissing gevallen.... een flashy groene zetel van 288cm x 236cm, met zo'n ligbed aan en donkergrijze sierkussentjes.....heerlijk om me in af te kappen en te rusten, dan hoef ik niet altijd in mijn bed te gaan!!! één nadeel is wel dat het 8 tot 10 weken kan duren voor de levering ! allez, ik kan er hopelijk op mijn verjaardag in neerploffen! ( foto's volgen nog wel ) ik kijk er echt naar uit, want zo fel groen is wel niet alledaags, natuurlijk...maar ik ook niet hé...hahahaaaa
*** vorige zondag heeft het hard gehageld en geregend hier in sint-joris-weert! ongelooflijk dikke hagelstenen verstopten de dakgoot met als gevolg dat het was binnen geregend in mijn keuken! op mijn senseo/broodrooster/gsm/diepvries/fornuis en door de verlichting liep het water op de tafel en stoelen. buiten moest ik het water wegtrekken, want anders liep het binnen! ohhhhhh, dat was me de avond wel! de brandweer heeft meer dan 2 uren voor mijn deur gestaan om de buren te helpen met schade en de straat leeg te pompen! door het glas kwam dat blauwe licht in mijn living binnen, het was net een disco bij mij thuis...ik werd er gek van & de katten ook ! dus was het maandag weer een geloop en gedoe en een regeling met de verzekeing om de schade te regelen. in elk geval heb ik me al een nieuwe gsm aangeschaft, mijn nummer is gelukkig hetzelfde ! tis een roze ...en de nummerkes zitten verstopt achter een schuifklepje! leuk hoor! kan ik me daar weer mee amuseren om al de mogelijkheden van dat ding te ontdekken!
*** ik ben een paar keer op restaurant geweest, maar kook ook veel zelf...daar kan ik meer en meer van genieten! ik heb al een paar keer gewokt voor mijn nicht en die vond het toch lekker ( en was er niet ziek van, allez dat heeft ze toch niet gezegd!!! hmhmhmh ). ik eet veel kip en vis, vlees eet ik niet meer zo graag!
°°° voila, zo een beetje mijn avonturen van de laatste 2.5 week °°°
sorrrrrrrrrrry dat ik de laatste weken niets van mij liet horen, maar ik zat GRATIS op een rollercoaster...naar een diepte, maar nu de laatste dagen ben ik weer in de hoogte aan't stijgen!!!
m.a.w., ik was ziek, heeeeeel moe, overal algemene pijn, iets willen doen maar het niet kunnen, als ik de trap neem om naar boven te gaan sta ik nat in' t zweet, uit mijn adem, te bekomen eens boven! bloempjes verplanten ( ong 15min werk ) is leuk, het zweet breekt me plots uit en ik moet een paar uren echt SLAPEN om te recupereren! echt als ik alles zou typen, hoe de ziekte mijn wil en energie verprutst, je zou pas verschieten!
enfin, ik zag dat het laatste bericht ging over de beenmergpunctie! wel, die is toen niet kunnen doorgaan, omdat mijn witte bloedcellen te laag waren en de rest ook aan de lage kant was...ik heb toen "platte rust tem 4 okt" gekregen, geen lachtertje voor mij! in het begin had ik er geen oren naar, wat ik bekocht heb met 4 dagen lang in mijn bed en zetel te moeten doorbrengen! ik heb dus niets spectaculairs gedaan buiten slapen, tv kijken, rusten, katjes bewonderen!
tja, mijn hickmann is gespoeld en verzorgd! gelukkig was bloed afnemen geen probleem..... maar na een uurtje werd ik al geroepen door mijn supervisor!! hmhmhmhm, degene die mijn beenmergpuncties uitvoert...ik vroeg is het al zover???? blijkt dat mijn bloedwaarden nog altijd van de (té) lage kant zijn en er geen punctie kan gebeuren ! deze is verzet naar 4 oktober. ik voelde me de laatste dagen heel zwak en veel pijn, dat is dus de reden!
maar we proberen ons sterk te houden, nietwaar?
nu goed rusten en slapen...heeft de supervisor gezegd!!!!
°°° PLATTE RUST voor poezenmadam!!!!! °°°
hahaha, fleurke, flex en flup lagen bij mij in de zetel....mijn nicht zei tegen de beestjes " goed zo, flink, blijven jullie daar maar lekker liggen, want dan kan mama-ke ook niet weg! dan blijft ze rusten! " je ziet wel, de katten hebben hier meerdere functies , hoor! en allemaal om me te helpen genezen!!!!
ik moet nu elke maandag op controle in het dag-ziekenhuis, vandaag staat er in de namiddag weer zo'n "fijne" beenmergpunctie gepland! de zenuwen bekruipen mij al bij de gedachte en als ik daar zit wordt het nog veel erger. maar na deze weet ik of de chemo's genoeg waren en of ik er nu geen meer nodig heb. dan zal het hopelijk een tijdje duren voor ik weer zo'n pijnscheut moet voelen in mijn borstbeen!
ik laat jullie het resultaat weten, dat duurt wel een paar dagen en hopelijk krijg ik dan geen negatieve telefoon!??!
ik zal dan ook weten waarom ik me de laatste dagen zo "raar" en moe voel...misschien zijn mijn bloedwaarden dan toch weer heel laag.alhoewel het ondertussen al 4 weken geleden is dat ik nog chemo had, deze laatste 2 zakjes hebben me al "ellende" gekost zeg, en thuis is het toch heel anders om je erdoor te trekken dan op isolatie met al de verpleegsters en dokters rond je...die weten meteen wat te doen en daar kan je neit anders dan rusten. thuis begin ik toch weer te prullen en stofzuigen en opruimen ipv te rusten.
allez, bang weer naar ziekenhuis en hopelijk met minder pijn dan vorige keer terug naar huis!
ohhhh, wat ben ik blij naar huis te gaan! maar omdat ik nog zwak ben komen de katjes pas zaterdag naar huis...aftellen dus.
net toen ik het ziekenhuis wou verlaten, stond een vroegere collega aan de lift, dat wou ook lukken zeg! ze is dan nog even mee naar mij thuis gegaan en t was leuk haar terug te zien...merci voor de mooie kattenkalender, ik kijk al uit naar 2007 !
deze keer ben ik 2 dagen alleen thuis gebleven, amaai dat was raar! ik was een beetje bang dat me iets zou overkomen, maar ik voelde me beter en beter... ik ben zelfs naar ikea en makro in vogelvlucht geweest...hahaahaa, heel snel dus! mooie laarzen gevonden en een nieuwe kast, want nu mijn nicht hier woont en ik hopelijk niet meer naar het ziekenhuis moet voor chemo's hebben we wel extra kasten nodig!
ik ben ook naar gaby geweest, paar planten meegebracht, om de collectie te vergroten, hye. en wat katten-dingetjes voor halloween gevonden.
MAANDAG - 11 september :
ben ik naar ziekenhuis vertrokken om 8.25u en stond nog eens in de file!!!!! amaai, dat is al 7 maanden geleden dat ik dat nog meegemaakt heb! gelukkig was ik nog op tijd in het ziekenhuis...ik heb mijn ontplofte catether laten zien,hhmhm, hij marcheert nog, dat is al goed! ik heb nog 2 zakken bloedplaatjes gehad die pas om 15.10u aangekomen waren, uuuuuuuuuuuuuuuuuren heb ik me daar zitten vervelen. 3 dokters zijn een babbeltje komen maken, dat was leuk weerzien, maar mijn bloedwaarden zijn toch nog van de lage kant, oppassen dus! om 16.22u ben ik dan eindelijk naar huis kunnen gaan pfffffffff. vandaag is het ook al 9 jaar geleden dat mijn oma aan buikkanker gestorven is, emotioneel heb ik het wel even zwaar, maar we moeten door ! heel de dag worden we herinnerd aan 9/11 dat 5 jaar geleden is, wel dat is de dag dat mijn leven ook veranderde door mijn auto-ongeluk toen die dag!! ik voel me innerlijk heel verdrietig, maar hopelijk kan ik na deze leukemie te verdrijven dat hoofdstuk van de laatste 5 jaar sluiten...ik ben het meer dan beu!
mijn nicht is naar zee vertrokken van woensdag tem zondag, oei helemaal alleen thuis...het voelt toch niet aan zoals voor mijn ziekte, ik mis de normale gang van zaken en werken gaan enzo! niets aan te doen, dat kan nu nog niet!
voor de rest ben ik sinds donderdag heel moe en constante spierpijnen en hoofdpijn en kan ik niets doen! alles is teveel en overal heb ik ambetante pijn.ik heb nog geen koorts, dat is al iets.vrijdagavond stond ik op het punt om naar spoed te gaan, zo misselijk was ik, ik was duizelig en kortademig, maar ik heb tem 1.30u wakker gelegen en toen goed geslapen. ik wil allerlei dingen doen, maar niets lukt...zo frustrerend, maar typisch voor kankerpatiënten & jammer onbegrijpelijk voor "gezonde" mensen! maar we kunnen echt niet uit bed/zetel ook al willen we dat dolgraag.
gelukkig heb ik de katjes nog die me zoveel vriendschap geven en altijd rond mij zijn! onze fufu heeft een ongeneeslijke huidziekte, ze weten niet vanwaar dat komt, niet te genezen enkel te remmen....tja hij wou zeker ook zoals mama een "ziekte" hebben!?? hij heeft een kale plek in zijn nek, maar febe likt daar altijd onmiddellijk de zalf van af en wast hem tot de wonde bloedt. dus zit hij nu in het pension, want zelf kan hij niet zo goed aan de wonde en hopelijk kan die nu wat genezen...ik ga hem elke dag bezoeken en knuffelen, want ik mis hem thuis hoor!
ik heb voor de eerste keer het gevoel dat ik geen juf meer wil zijn! erg, ik mis de school al zooooooooooooo lang! ik ben met F mijn laatste spullen nog gaan halen in de vorige school...wat was dat raar. maar we gaan vooruit en heb geen tijd om over zo'n "oneerlijke praktijken " te piekeren, je hebt kanker dus je vliegt dan maar als eerste de deur uit! dat heb ik nog al gelezen van andere patiënten, ik dacht alleen dat het mij niet overkwam, ahahhaaa. het gebeurt dus overal.
als ik me beter voel, probeer ik vaker in mijn dagboek te schrijven, maar als het niet lukt tja dan zullen jullie beetje langer moeten wachten! maar de chemo's zijn hopelijk achter de rug en jullie levens gaan verder, maar hopelijk nemen jullie nog eens de tijd me een mailtje te sturen, ik weet ook graag hoe jullie het stellen!!!!!
vaak liggen we lekker te genieten van de zon op de loopbrug, ze is groot genoeg, dus kunnen we elkaar goed voorbij steken ! mmmmmmmmmm, en dan die heerlijk warme zonnestralen op ons vachtje...uren en uren kan ik hier liggen snurken...
langs een gat in de muur van mama 's slaapkamer geraken we in ons ren ! we gaan dan langs de loopbrug van wel 6m en meer dan 2m boven de grond! heerlijk zeg...
we kunnen naar de vogels kijken, maar ze gelukkig niet pijn doen of opeten...mama geeft ons veel namaak speeltjes daar amuseren we ons ook mee, hoor!
we hebben ook uitzicht op de kleurige bloemekes, maar ons mama is zo slim geweest ze ver genoeg te zetten, zodat we ze niet kunnen opeten en ziek ervan worden!
we genieten met volle teugen van ons kattenren van 5x5 !!! ons mama heeft er allerlei mandjes, dozen, de tuintafel en ligstoelen en zelfs een hangmat ingezet voor ons! gelukkig is het onder de "hangar" gemaakt en kunnen we niet nat worden! dus als het stormt of pijpenstelen regent, we kunnen buiten blijven genieten ... 's nachts gaan we de sterretjes telllen en 's morgens genieten we van de zonnestralen ( als die er zijn!! )
mmmm, goed geslapen en ik mag terug een baddeke nemen !!! ja, hier mogen we elke dag in bad én dat laat ik me geen 2 keer zeggen... ik heb wat roddelblaadjes gelezen en om 11u was het mijn "badkamer-moment" wow, wat een service, bad helemaal gevuld, badschuim en grote doek naast het bad ! dat zag er uitnodigend uit, zeg!
°°° ONTPLOFFING °°° ( incroiable mais vrai !!!!! )
toen ik nog aan 't nagenieten was kwam de verpleger mijn catether spoelen, maar hij bood veel weerstand, ik zei 2 keer " pas op het gaat niet goed, stop maar er scheelt iets " maar de kerel bleef voortduwen en proberen tot er plots POEEEEEEEEEEEEEEEEEEF bloed spoot uit mijn hickmann en ik zweette doodsangsten uit! ik voelde een enorme pijnscheut in mijn borst en wist niet wat ik moest denken! ik zag al dadelijk die grote operatielamp boven mijn hoofd en veeeel immense pijn, ontstekingen, en ik voelde me duizelig van de schok! ze hebben me dan op gelegd en zijn ze onmiddellijk komen kijken van "catether-support".als die mevrouw mijn nnaam hoort weet ze dat het weer iets heel raars gaat zijn met mij, iets gewoon dat kan bij mij echt wel niet! hmhmhhmm en ja, catether ontploft zei ze en ze had een gat aan de buitenkant gevonden, nu was alleen de vraag of hij vanbinnen ook gescheurd was van die hoge druk en dat was anders groot probleem natuurlijk. ik heb een uur stil moeten liggen op bed, niet bewegen en dan hebben ze zitten rondbellen en doen om te zien wat ze best deden! ze hebben dan eerst met een " repair kit " ( ik voelde me net de carosserie van een auto ) de scheur weggeknipt, een nieuw stuk aan gemaakt en dan dichtgeplakt! het zweet liep van me af, daar ging mijn heerlijk baddeke... ik was heel erg bang, ik durf dat toe te geven, ik dacht waarom moet dat nu weer MIJ overkomen? niets aan te doen, het is zo. ze hebben dan een vreselijk ambetant infuus in mijn arm gestoken, dat jeukte en deed pijn, maar ik moest mijn antibiotica enzo krijgen en er mag 24u niets door mijn hickmann lopen, want die lijm moet drogen!!! tja als de "oplap" gedaan was kon ik weer lachen en zei ik , zeg je hebt mijn man afgepakt, waarop L. antwoordde " neen ik heb u ne nieuwe man gegeven " !! en dat infuus in arm heb ik maar mijn minnaar genoemd! occhh, wat humor toch goed doet! ik heb mijn eerste hickmann gekregen als souvenir...en nu maar hopen dat alles goed komt vanbinnen, morgen moet ik onder de scan en foto vd longen laten nemen!
ik heb gerust om te bekomen van dit " zeldzaam " avontuur! ik voelde me wel niet goed dat die verpleger niet naar mij geluisterd heeft,ik ben maar een patiënt, maar ik leef wel al bijna 7 maanden met dat ding en weet ondertussen heel goed hoe dat marcheert, hoor!maar tja, ik zit nu met de miserie en de rekening zal ook wel naar mij komen, alhoewel ik er absoluut niet kan aan doen!
middag heb ik pas om 15u gegeten en dan nog een ijsje en 's avonds nog een sandwich
ik kon niet in slaap geraken en had al gevraagd de windel rond dat infuus af te doen, bleek dat die plastiek van leiding in mijn arm stak en leek net of ik een tatoeage had! het jeukte en ik heb er dan watjes onder gestoken...eigen creatie ! ik heb nog tv gekeken tot.....BOEMBOEMBOEM ik mijn buurvrouw hoorde kloppen met hare 'fifi' tegen de badkamerdeur, ik deed het gordijn weg en zag haar daar hangen tegen de deur en de fifi!!! ik ben uit mijn bed gesprongen heb ze tegen mij gehouden meegetrokken tot ik aan de "reanimatiebel" kon in toilet...die was dus wel flauw gevallen en woog wel 100kg alhoewel ze misschien maar 40kg weegt ( ze is vel over been ) ik heb haar dan toch op bed gekregen, maar ze reageerde nog niet...ik heb toen ( het was 23.45u ) heel hard ( en dat kan ik goed!!hmhmhmh) help help door de gang geroepen en net toen kwamen er 3 verpleegster tegelijk aan! ze hebben haar dan overgenomen en bij bewustzijn gebracht.ze herrinnerde haar niets meer! ik had zeker heel de gang wakker gemaakt vrees ik! maar ik kon haar toch niet laten hangen? zo ben ik ook niet, maar ik was wel mijn eigen veiligheid vergeten...
mijn ontplofte catether vanmorgen was nog niet genoeg, nu dat weeral! ik ben trillend op mijn benen in het zaaltje buiten gaan zitten om te bekomen, waarom ik???? gelukkig dat ik een infuus in arm had en dat het er nog inzat, want ik had mijn staander (fifi) niet mee, ik ben gewoon recht op die madam gelopen! had ik leidingen aan mijn catether dan had hij eruit geweest, want de badkamer is veel te ver, ik lig aan het venster, de hele andere kant vd kamer. enfin, rond 1u ben ik beetje rustiger geworden en heb ik mijn "gal gespuwd" tegen de verpleegster! *** nu moet het gedaan zijn, dit is teveel, die wast haar al 4 dagen niet, poetst haar tanden nooit, wast nooit haar handen na toietbezoek, stinkt, zit hiet te braken en te doen en zegt dat niet tegen de dokter...hoe moet ik hier genezen met al dat vies gedoe?? ze denkt wel dat ze woensdag naar huis mag, ik denk dat jullie het haar eens duidelijk moeten maken dat ze dan eerst ook moet eten en beter worden en eens uit haar bed komne of recht zitten, die beweegt neit niets !!! ze eet niets niets niets! en kan ook geen hulp aanvaarden. de verpleging zit op zijn knieen om haar te helpen, ze weigert constant***
de verpleegster beloofde me het aan te kaarten en in dossier te vermelden!
oooohhhh, waarom moet mij toch altijd zoiets overkomen???
ik heb eens op een programma gehoord
°°° God geeft je alleen wat je zelf aankunt °°°
amaai, hoe moet die over mij denken, dat stopt gewoon niet !!! wat zal er nog allemaal te gebeuren staan?
tja, hetzelfde als gisteren, maar ik eet al beetje aangenamer !
ik ben hier in bad geweest.zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig.hier mag je zelfs elke dag in bad/douche.
met de burvrouw wordt het erger, ik heb al ontdekt dat ze nog steeds hetzelde robeke aan heeft! haar tandenborstel is niet nat en washandje ook niet! dat beloofd!!! ik de hygiëne freak met zo iemand samen, wat een uitdaging...ik ga toch één of vtm eens uitnodigen voor een serie! hahaa
hahaa ik ging net mijn middagdutje doen, toen firmin met marie claire al binnen kwam om 13.30u ze waren hier in ziekenhuis gaan eten en dan hier op bezoek! tja nu de katjes daar zijn, moeten ze verslag uitbrengen hye! maar de katten gedragen zich voorbeeldig ( zoals altijd )
we hebben veel gelachen en ik vertelde van mijn nieuwe job als " sherlock holmes " ahahahaaaa. ne mens moet zich hier met iets bezig houden, maar ik jaag meer vreselijk in op, hoor!
ik voel me sterker worden, de koorts is ook minder in aantal!
tja, miezerig en grijs is het buiten, maar in de kamer is het al niet beter! die naast mij zegt geen 2 woorden en slaapt hele tijd ( ik dacht dat ik veel sliep)
ik heb deze nacht verschillende keren koorts gehad, gezweet en gepuft, maar daarom lig ik hier ook hye!
ik heb me bijeen geraapt, me moed ingesproken en gezegd " candy, als je niet gaat beginnen eten, minstens proberen, ga je niet genezen ! " met rare snuiten en pijn in mijn mond heb ik toch een half sandwishke binnen gehouden.daarvoor had ik al een motilium instant genomen om mijn maag al aan 't werk te zetten! 's middags klein beetje puree en brocolli en vlees en soep geprobeerd!
in de namiddag stond firmin hier plots, dat was een verrassing...mijn was moet gedaan worden hye, ahahaaa het viel hem ook dadelijk op dat in mijn buurvrouw geen fut, leven, communicatie zat.
ik heb geslapen en koorts gemaakt en me proberen vastpinnen aan de gedachte "eten"...en beetje bij beetje lukt het. ik heb zelfs een mokkaijsje gegeten! ja, ik kreeg gisteren opeens de diëtiste op bezoek, met mokkaijsjes die logistiek van op de Côte Isolé voor mij hadden mee gegeven! lief, hé ze denken daar nog aan mij! ( ik ook nog heeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeel aan hen hoor....was ik maar daar!!!! ) en ik krijg dus ook elke dag een malse sandwish 's morgens en 's avonds, ipv dat raar brood hier! kwestie van terug in gang te schieten met eten! alle trukjes helpen hoor als je niet kan eten!
