De activiteit op de blog is een hele tijd stilgevallen, en dat vooral omdat de activiteit thuis enorm is toegenomen!!
De verhoogde activiteit thuis was enerzijds omdat Vince na zijn 1e
oorontsteking (cf vorig bericht) er een hele reeks andere ziektes aan
koppelde (extra oorontstekingen, stomatitis, keelontsteking,
bronchitis,...). Die zieke periodes waren heel vermoeiend, want hij had
uiteraard extra zorgen nodig én had minder goede nachten (waardoor mama
en papa ook niet voldoende slaap hadden).
Anderzijds omdat Vince ondertussen een behoorlijk actief kereltje is
geworden! Rond zijn 8ste maand begon hij te 'baggeren'. Dit moet je je
als volgt inbeelden: zittende Vince heeft rondom zich massa's
speelgoed, en wil graag van speeltje A naar speeltje B kruipen. hij
lanceert zijn handjes en probeert vooruit te geraken, beseft dat hij
ook iets met zijn benen moet doen, maar weet nog niet goed wat.
Hierdoor experimenteert hij met allerlei bewegingen (poepje optillen
maar helaas direct opzij vallen wegens evenwichtsproblemen, knietjes
vooruit proberen te schuifelen maar niet vooruit geraken wegens voetjes
id knoop,...), die hem echter geen meter vooruit helpen, den duts. Dus
wriemelt hij zijn handjes terug achteruit, duwt zijn poep daar waar hij
denkt dat er plaats is en beland zo op een ander plekje dan hij
vertrok. Met dit patroon kon hij een hele tijd lang op zijn speelmat
zitten achteruit 'baggeren'.. tja, dat werd behoorlijk frustrerend voor
ons manneke, want hij wou VOORUIT!!
Op een dag gaf hij het op, en begon hij zich dan maar volop rechtop te
trekken aan alles wat maar mogelijk was. Hierdoor leerde hij om goed op
zijn knietjes te zitten en hop, plots had hij ontdekt hoe hij de
verdomde voetjes uit de knoop kon halen en op 30/12/08 was de hoogdag
aangebroken: Vince kon plots kruipen!! Tante Gwenny zal het geweten
hbb.. Net die dag kwam ze babysitten, en ze heeft de hele dag niet
anders kunnen doen dan achter hem aanracen, om te zorgen dat hij in
zijn expeditie geen gevaarlijke stoten zou uithalen..
Nu, ik moet toegeven: zijn timing om te leren kruipen was picobello:
tot net voor kerst zat Vince in de crèche nl bij de ijsbeertjes. Dit is
het klasje van de allerkleinsten (de niet-kruipertjes). Na nieuwjaar
mocht Vince over naar het volgende klasje: de Koala-beertjes. De
kindjes hier zijn al wat groter en kunnen kruipen. Doelstelling in dit
groepje is om oa te leren stappen. Dus ik kan da manneke maar al te
goed begrijpen: hij wou niet onderdoen voor de kindjes in het nieuwe
klasje, slim bekeken he!
Bij zijn overgang van de ijsbeertjes naar de koala's kreeg hij zijn 1e diploma, met bijhorende foto:
En ondertussen amuseert hij zich met een combinatie van:
- rondkruipen
- rustig spelen in zijn box
- bumba of samson kijken
- naar papa of mama kruipen, daar stevige handen proberen te grijpen om dan stappe stap doorheen het hele huis te kunnen doen!
- naar de poef van het salon kruipen om zich daar recht te trekken en rondjes rond de poef te stappen
tziet er dus naar uit dat hij misschien tegen zijn 1e verjaardag zal
kunnen stappen, al zal hij dan nog goed moeten oefenen qua evenwicht.
De stapbeweging zelf heeft hij al flink beet, maar die stevige handen
van mama of papa zijn toch echt nog wel nodig om vooruit te geraken.
Alles op zijn tijd he!
En nu is het aftellen naar 20/3, zodat we zijn 1e verjaardag kunnen vieren!!
Wat gaat het toch snel vooruit! We hebben zaterdag een half kaarsje uitgeblazen. Vince kan ondertussen al vlotjes op zijn buik rollen (terug ook, maar dan verbaal, zijnde: lang genoeg roepen tot mama of papa je terug op de rug draaien - om dan direct terug op de buik te belanden: leuk spelletje!) Ook zitten begint goed te gaan: in zijn eetstoeltje, maar ook op de grond mits nog support en regelmatig omkippen.
Net op de valreep van zijn eerste semester, heeft hij nog een oor-onsteking versierd. Nadat hij de derde dag op rij koorts maakte van 39°, zijn we dan maar op zondag naar de spoed gereden om een check-up te doen. Conclusie: antibioticum, neusdruppels en 1 week thuisblijven van de crêche... dat was efkes plannen & organiseren!
Maar goed, hij is er al lang weer bovenop en is weer de vrolijke baby van tevoor.
Ondertussen slaapt hij toch weer een stuk moeilijker, elke nacht wordt wel verschillende keer onderbroken - soms 1 min., soms 1uur. Dat kan dan toch wel wat knagen tijdens een drukke werkdag, maar goed: je went anderzijds ook wel langzaam aan een ander levenstempo. Straffer nog, ik zie er zelfs nog pluskanten bovenop: je hebt veel meer tijd om iets productiefs te doen.. of niet natuurlijk.
6 maand dus: leuk want vanaf nu mag hij pletkoekjes bij de fruitpap eten en zit vlees tussen de groentepap. Ik kijk al uit naar pakweg volgende maand, dan gaan we samen eens een lekkere saté met frietjes halen - zonder mayonaise natuurlijk, dat zou wat vettig zijn voor zo'n klein ventje.. ;-)
We zijn net terug van wat vakantie in Bordeaux en omstreken, met een uitgebreide tussenstop in Parijs op de terugweg.
We zaten in het Mercure Médoc Golf&Spa hotel, aan de westkant van Bordeaux, rustig temidden van 36 golfterreinen.
We hebben toch verschillende uitstapjes kunnen doen met Vince, oa. naar Arcachon, Biscarosse, Andernos-les-bains, Cap Ferret en natuurlijk Bordeaux zelf. We hebben de Bordeaux wijngaarden opgezocht en zijn zelf gaan proeven in een chateau in de Margaux streek vlakbij.
Op sportief vlak was het voornamelijk meeleven met de olympische spelen (vooral dan met de fransen en hun emotionele commentatoren - hilarisch), zelf wat golfballetjes proberen raken (moeilijker dan op de Wii) en in het zwembad plonzen - waarin Vince zich kostelijk heeft geamuseerd met zijn baby vlotje.
Hierbij wat leuke beelden... (op de kleinere kan je doorklikken om te vergroten)
Bordeaux - Gironne
Bordeaux - Monument aux Girondins
Bordeaux - Cathédrale St-André
Bordeaux: Grand Théätre / Place Jean Moulin / La grosse cloche / Esplanade des Quinconces
Eindje lopen met de koets - altijd goed voor kriebels in de buik
Wat is da? Fruitpap? Bweh, dat is precies koud! / Ready for swimming! ('k heb toch gezien oe da Misjel Fjelps da doe!)
So sjie !
Little Buddha
In de baai van Arcachon (Andernos-les-bains) hebben ze af en toe een waterprobleempje
Gujan - (oester)jachthaven zonder water, is als een café zonder bier..
Perrier - love at first sight & first french kiss ;-)
Paris - Jardin de Luxembourg
Notre Wie? och, papa maakt toch foto's...
Notre Dame Pantheon
Crêperies overal, zelfs kebab zaken verkopen ze! Waarom? Omdat er toeristen als Veerle op bezoek komen..
Interessant fiets-systeem overal in de stad: goedkoop te huur voor een ritje (1e half uur zelfs gratis) - een super idee!
1 Venti White Mocha Decaf No Cream - To Go (home) svp!
Ondertussen zijn we al goed gewend aan de extra afleiding in huis. Het wordt wel moeilijker om 's avonds nog iets in te plannen zonder regelingen te treffen vooraf. De laatste papfles zit nu al om 20u, dus daarna begint hij aan zijn uitgebreide nachtrust (tot 7u). Na 4.5 maand meet onze rakker 68cm (97 percentiel), en weegt hij 8.1kg (90percentiel) droog aan de haak.
Hij begint ook al redelijk goed rechtop te zitten, zijn rugje wordt steviger en steviger. Alleen gaat het natuurlijk nog niet zonder omvallen. Opmerkelijk ook hoe snel ze dingen oppikken: handjes draaien voordoen, en enkele dagen later zit hij zelf naar zijn draaiende handjes te staren.
rechtervoet is mijn favoetriet
Sinds vorige week heeft hij ook zijn voetjes ontdekt en sinds gisteren nog maar rolt hij vanzelf van rug naar buik. Spijtig is wel dat de omgekeerde beweging nog niet lukt en begint hij na een tijdje te huilen... Dus draai je hem terug op zijn rug, alleen maar zodat hij na 30sec. opnieuw op zijn buik ligt te huilen.. It's not rock'n'roll only, baby! )
Mag ik deze dans van u? The hangmat men euh.. ik denk best firewire gebruiken..
Dat wil ook zeggen dat hij ondertussen al verschillende keren in de crêche is geweest en Veerle ondertussen weer aan het werk is. Ondanks het genot van lang samen te kunnen zijn na de geboorte met Vince, keek ze op het einde van het verlof er toch wel naar uit om terug wat meer sociaal contact te hebben en nog eens met andere dingen bezig te kunnen zijn. Dat gebeurt dus ondertussen, hoewel het fysiek wel terug aanpassen is aan het dagelijks ritme!
Vince laat de sociale interactie zich ook wel bevallen in de kinderopvang (eigenlijk een klein schooltje in Wilrijk vol klein grut, +-90 baby's!). Al vanaf de eerste dag stond hij geboekt als rustige, sociale baby: een droom voor een onthaalmoeder.. En met zijn bescheiden lachjes is hij blijkbaar al snel in een favorietenrol gekropen: dat komt nog wel van pas later als er moet gevochten worden om de schommelstoel, slimme kerel ;-)
Nu maar hopen dat hij niet te snel een paar kinderziektes oploopt, anderzijds heeft hij genoeg reserve. Sterker nog, hij is de gemiddelde curves van Kind&Gezin naar boven aan het trekken want hij springt quasi uit de maximale bandbreedte, zowel qua lengte als gewicht (+- 7.8kg voor 67cm). 't Zal geen boeferke zijn zeker! Sinds dit weekend is de fun er wel wat af, want de groentepapjes hebben hun intrede gedaan (enkel nog 's middags alleen voorlopig), tesamen met gesmodder en geschrei. De traantjes komen vooral omdat meneer vindt dat het te traag gaat, dus de tijd tussen lepel afkappen in de mond en nieuwe lepel klaar voor de mond, hou je best zo scherp mogelijk.. hij is zelfs zo vriendelijk om je hand mee te helpen sturen, wat dan weer nefast is voor extra gesmodder
come,come, gimme some!
Dus nadat je de groentepap zo vakkundig mogelijk erin hebt gelepeld, rep je je om een volle fles pap te prepareren, die hij met gemak erachteraan kapt. euh, tja, ik denk dat het vooral langs Veerles familiekant zit, of worden vleesschotels van 14personen altijd opgegeten door 8 eters?
Tegenwoordig heeft hij een speciale slaaphouding gevonden: hij trekt altijd een doekje over zijn hoofd, dat geeft geborgenheid veronderstel ik, daarna trekt hij een ander doekje tot over zijn kin zodat 1. zijn voeten niet te warm krijgen (hate it when that happens! heeft hij duidelijk van mij) en 2. kan hij ook de rest van zijn gezicht bedekken. Je moet er vooral over waken dat hij nog kan ademen, maar gelukkig zijn die doekjes ook dun genoeg. Dit beetje vreemde zicht krijg je dan.
Nog even een kleine update over onze tuin: eindelijk zijn de 4 kanjers van bomen omgezaagd! Gebreveteerde tarzans hebben die gisteren vakkundig naar beneden gehaald, tak per tak en meter per meter. Hier zie je nog de top naar beneden komen van die grote den, die bedekte ongeveer heel het grasperk.
Afgelopen vrijdag 20/6 mocht Vince reeds zijn '3 maanden'-verjaardag vieren. Dit betekent dat mijn bevallingsrust er bijna op zit: volgende week ga ik terug aan de slag. Tzal varen mijn kleine prinsje niet meer continu bij mij te hebben, maar anderzijds kijk ik er ook wel naar uit om terug aan de slag te gaan en conversaties te hebben die iets dieper gaan dan 'agoegaga' en 'aboe'. :o)
Ik kan met volle fascinatie zitten kijken naar ons kapoentje: waar hij een tweetal weken maar net zijn handjes had ontdekt en pas begon te grijpen naar voorwerpen die binnen handbereik waren, zit hij ondertussen al stilaan te oefenen om te grijpen naar voorwerpen (meestal knuffeldiertjes) die wat verderaf zijn. In de meeste gevallen lukt dit hem nog niet, en dan reageert hij ofwel door een beetje boos te zitten morren, ofwel door tegen het voorwerp te beginnen b(r)abbelen, alsof hij wil zeggen "hey, kom es wat dichter!". Dat babbelen doet hij momenteel trouwens quasi de ganse tijd door. Hij vindt het heerlijk om zijn wakkere uurtjes te vullen met het oefenen van zijn stembanden en het zoeken van interactie. Dit laatste doet hij met het 'woordje' abwoeoeoehh, oftewel zijn versie van 'hallo'. De geluidjes/woordjes die hij produceert zijn soms echt hilarisch en eigenlijk echt wel elke keer supercute.. Heel fascinerend hoe zo'n kleine wezentje in staat is om vanalles te leren, dag na dag..
Tijdens onze drie maanden samen thuis, zijn Vince en ik eigenlijk al goed verwend geweest met goed weer. Hierdoor hebben we een zomerse, blije en guitige baby, die zich duidelijk goed voelt in zijn vel, en ook in zijn zomerse tenu.. kijk maar..:
We hadden het er al eerder over: nu het EK volop aan de gang is, proberen we (vooral de papa) onze kleine Vince ook volop in de stemming te krijgen. Zo zitten ze dan met z'n tweetjes od sofa naar de voetbal te kijken, en wanneer de Mannschaft scoort, is de papa dolenthousiast, en zit de Vince zich verbaasd (cf tut op foto) af te vragen wat er in hemelsnaam aan het gebeuren is..
Naast zijn zit-oefeningen od sofa (cf vorige bericht), proberen we Vince ook de nodige lichaamsbeweging te geven door hem regelmatig op zijn speelkussen te leggen. Hier heeft hij alle vrijheid om met armen en beentjes te zwaaien naar believen, al moet je je daar voorlopig ook niet al te veel bij voorstellen. Hij houdt het voorlopig bij het id lucht tillen van zijn voetjes/beentjes, zeer zeer zeer uitzonderlijk met het resultaat dat hij op zijn zij rolt. Maar doorrollen naar zijn buikje, dat is er voorlopig nog niet bij. Dat blijkt ook pas iets voor latere leeftijd (bron Kind en Gezin). Wanneer we hem zelf op zijn buikje neerleggen, laat hij meestal vrij snel merken dat dit niet zijn favoriete houding is. De keren dat hij het wel ok vindt (toch voor eventjes), drukt hij al mooi zijn rompje op dan kijkt hij zo eens naar ons met een blik van 'kijk eens, doe ik het goed zo?'. Best wel schattig!!
"De tijd gaat snel, gebruik hem wel.." Onvoorstelbaar hoe waar deze simpele spreuk is! Onze kleine spruit is ondertussen al 12 weken 'oud', en hij is al helemaal niet meer dat platte boeleke van de eerste dagen. Zalig om die evolutie gade te slaan!
Zo ontdekte hij recent zijn handjes én de besturingsknopjes van zijn handjes! Hierdoor kan hij ondertussen zijn knuffelbeertje vastnemen, maar voorlopig alleen nog maar wanneer het binnen handbereik is. Om echt naar iets toe te grijpen, daarvoor is het voorlopig nog wat vroeg. Maar 't is op zich al leuk om zien hoe hij zijn speeltjes zit vast te nemen en te bekijken, op te tillen en neer te leggen,... De wondere wereld van een kind..
Dankzij een schattig geschenk van papa's ex-collega's in Henkel Duitsland, is onze Vince nu ook in EK-modus: zijn sportschoenen zijn echt supercute en de papa is met Vince alvast begonnen met sofa-socker, kwestie van hem van jongs af aan voor te bereiden he! Little Vince seems to love it!
Vermits voetballen toch nog iets te vroeg blijkt, houden we ons ook bezig met zaken die wat meer zijn aangepast aan zijn leeftijdsniveau: leren zitten bijvoorbeeld. Hij is vrij sterk, en wanneer je'm vasthebt, voel je dat hij zijn rugje al zelf begint recht te houden. Dus oefenen we dit verder door hem rechtop in de zetel te zetten. Dit lukt al aardig, maar af en toe valt hij toch nog eens opzij, en dan is zijn verbaasde blik echt wel grappig om zien.
Afgelopen weekend gingen Vince, mama en papa op bezoek aan zee bij opie en omie. De zon was ons welgezind, zowel zaterdag als zondag, waardoor we behoorlijk hebben kunnen genieten van de zalige zeelucht. Vince toonde zich weer de voorbeeldige blije baby, zoals we hem kennen. 't Is echt wel een sociaal rakkerke! Ik denk dat we ons moeten voorbereiden op een uithuizige tiener, want nu reeds merken we dat hij het meest in zijn sas is als we op stap zijn.. Tja, hij heeft het niet van vreemden uiteraard :o)
Bovendien hebben we ondertussen de kaap van 2 maanden overschreden: afgelopen week was hij opnieuw 2x jarig: op dinsdag 20/5 werd hij 2 maanden oud, op donderdag 22/5 was hij welgeteld 9 weken.. Over verjaardagen gesproken: een dikke proficiat aan ons nichtje Jana: van harte gefeliciteerd met je 11e verjaardag! Tot zaterdag op je feestje!
Morgen (di 27/5) wordt Vince bij Kind & Gezin verwacht. Tijd om hem nog es te wegen & te meten! Vorige week deden we zelf een weging (zelf mét en zónder Vince od weegschaal) en toen kwamen we al op 6kg uit, ben dus benieuwd wat het wordt. Maar tzal morgen meer dan meten & wegen alleen zijn: tijd voor zijn eerste vaccinaties.. dat wordt wel effe slikken voor de mama.. Ik herinner me dat ik geen held was toen er moest geprikt worden in zijn handje voor de geelzucht-test, dus khou mijn hartje al vast voor morgen.. Stoere Vince daarentegen is zich nog van geen kwaad bewust en ligt alweer heerlijk te dutten hier naast mij in zijn relaxje :o))
Sinds de laatste update is er alweer veel gebeurd in het leven van kleine Vince: - op vrijdag 25/4 stelde de dokter spruw vast (gevolg: een week lang orale daktarin gel id mond na elke pappefles, bwakkes) - de weegschaal gaf op 29/4 al 5,3kg aan - de meetlat vertelde ons dat hij die dag al 57,5cm groot was - hij schakelde die dag om van gewone melk naar anti-refluxmelk - hij is vrijgevig geworden met lachjes, ze passeren regelmatig en dat is echt heerlijk om te zien! - hij kijkt volop rond zich heen, want hij kan zijn aandacht nu al heel goed richten en is dan ook geinteresseerd om alles zo goed mogelijk te zien
Ondertussen is hij zijn eerste reisje aan het maken, want we zitten met ons drietjes in het Zwarte Woud. We hebben een heerlijk hotelletje in Badenweiler, kortbij Freiburg. Vince bewijst nog maar eens dat hij een heel braaf babytje is: hij heeft nl wat last van harde stoelgang (reactie op anti-refluxmelk), maar ondanks dit ongemak is hij quasi de ganse dag rustig. Alleen 's avonds heeft hij zijn huilmoment, en dat maakt helaas dat we voorlopig nog geen rustig dinner gehad hebben.. Gelukkig is hij 's nachts wel superbraaf: hij laat al 6 á 7 uur tussen zijn voedingen, waardoor de mama al heel wat langer kan slapen en de andere hotelgasten ook hun normale rust kunnen hebben :o) Vermits hij nu dus al vrij goed doorslaapt, zitten we ondertussen op 5 voedingen/dag ipv 6, wat ook al wat meer flexibiliteit biedt overdag.
Tijdens ons reisje hebben we gisteren Freiburg ontdekt (heel leuk, beetje zoals Leuven, maar dan groter en toch gezelliger - met open riooltjes die eignlijk als kleine riviertjes door de stad vloeien - heel speciaal). Vandaag zitten we aan de Titisee, de komende dagen plannen we nog Baden Baden te bezoeken en enkele wandelingen in de buurt met onze Baby-Bjorn buidelzak (ah ja!), dat op en neer bewegen dicht bij papa of mama vindt hij precies aangenaam, want het duurt dan niet lang of hij valt in slaap..
Daarnaast genoten we ook van het wellness-deel van het hotel. 'We' is letterlijk te nemen, Vince deed zijn duit zeker in het zakje!!
Afgelopen week kon Vince eigenlijk 2x zijn verjaardag vieren: een eerste keer op donderdag 17/4, want toen was hij exact 4 weken, en een tweede keer gisteren 20/4, want toen was hij een maand oud. En feesten dat hij gedaan heeft: op die dagen wou hij bij elke pappefles zijn feesthoedje opzetten! ;o)
Alleszins, hij blijft zijn groeiparcours verderzetten: op dinsdag 15/4 hadden we afspraak bij Kind & Gezin, waar bleek dat hij op (toen minder dan) een maand tijd 5 cm gegroeid is en 1kg 130gr bijgekomen is. Mr. Cute stelt het dus bijzonder goed. :o) En dat zie je momenteel vooral aan zijn bolle wangetjes, waarin hij precies zijn pap zit te hamsteren :o)
Naast zijn fysieke groei merken we dat hij een sociaal beestje is: hij vind het heerlijk om allerlei stemmen rond hem te hebben en hij wordt daar lekker rustig van: als er bezoek komt, als we zelf met hem op pad gaan (familiefeestjes, uitstapjes naar winkels,...) is hij bijna altijd super rustig en zit hij ofwel braafjes in zijn relaxje rond te kijken, ofwel valt hij in slaap op een of andere gezellige arm, ofwel ligt hij lekker te pitten in zijn bedje en horen we hem alleen als het pappeflessetijd is (ahja, zijn pappefles laat hij niet passeren hoor!). Hij is dus een volleerde baby-promoboy aan het worden: zo'n braaf kindje kan je iedereen toewensen!
In zijn mentale ontwikkeling zien we ook een duidelijk verschil, zelfs tov enkele dagen geleden. Waar hij voordien eigenlijk vooral in een bepaalde richting staarde, merken we dat hij ondertussen zijn blik al heel gericht kan wenden naar geluiden of bewegende voorwerpen, en dat hij duidelijk met veel meer aandacht kijkt, en niet langer gewoon staart. Zijn blik is duidelijk veel bewuster. Da's een leuke verandering, want zo merken we dat hij ons effectief volgt als we langs hem passeren, ons bewust aankijkt als we tegen hem praten etc.. Nu is het hoopvol uitkijken naar zijn eerste bewuste glimlach! Hij geeft al regelmatig lachjes cadeau, maar dan vooral wanneer hij volop in slaap ah vallen is. Raar maar waar is dat het moment dat hij lachende snoetjes begint te trekken. Allez, zo raar is dat niet: want wat is er zaliger dan met een volle maag lekker in slaap te dommelen voor een tukkie?
Vermits alles zo goed verloopt, hebben we ondertussen ook een reisje geboekt: we trekken begin mei voor een midweek naar het Zwarte Woud, dat zal zeker genieten worden!
Hieronder nog enkele kiekjes, je kan op de foto's doorklikken voor meer foto's.
Het is onvoorstelbaar hoe snel de tijd vliegt als je toch 'alleen maar' de verzorging van je kleine baby om handen hebt: vince is ondertussen al 3 weken 'oud'!! Elke week zingen we zijn happy birthday, ben es benieuwd hoe lang we dat gaan volhouden..
Doordat het 4u-ritme van de voedingen goed loopt, heb ik nu telkens iets meer tijd tussen de voedingen om iets te ondernemen, wat de dag duidelijk meer afwisselend maakt. Zo ben ik deze week al 2x met Vince gaan wandelen, hij lekker knorrend id koets, ik genietend van het eerste lente zonnetje. We hebben er beide van genoten en hopen dat we de komende weken nog vaker op pad kunnen (als de weergoden het ons gunnen).
Daarnaast is de borstontsteking ondertussen goed onder controle, het antibioticum deed vrij snel haar werk, waardoor ik eigenlijk woensdag al terug 'de oude' was en geen koorts meer had. Gelukkig maar, want die zondag voelde ik me echt zo belabberd dat ik zelfs haast niet uit de sofa geraakte om aan tafel een hapje yoghurt te eten. Dat wil ik niet al te snel opnieuw meemaken!
Door dagelijks met hem bezig te zijn, leer ik z'n gedragjes al vrij goed kennen: zijn kirrende of knorrende geluidjes tijdens het slapen, zijn grimasjes wanneer hij honger begint te krijgen, zijn trieste blik wanneer de spijsvertering wat tegenwringt na de pappefles,.... Waar ik bijzonder van geniet is de manier waarop hij tot rust komt als hij dicht bij mij is. Hij heeft zo een aantal favoriete houdingen, die we trachten af te wisselen: 1) Vinceke op zijn buik op mijn buik, en zo lekker in slaap vallen en een dutje doen, 2) Vinceke liggend id armen van mama, en zo lekker in slaap vallen en een dutje doen, 3) Vinceke samen met mama liggend od sofa, en zo lekker samen in slaap vallen en een dutje doen tja, zijn leven is nog luilekker eenvoudig!
ergens ben ik een beetje bang dat ik hem mega aan het verwennen ben, omdat ik hem vrij snel dicht bij mij neem als hij huilt of onrustig is, maar ik heb me laten vertellen (zowel mondeling als via lectuur) dat je zo'n kleine rakker op deze leeftijd niet kàn verwennen, dus laat ik me volop gaan en geniet ik van elke knuffel waarmee ik hem tot rust kan brengen!
De eerste volle week thuis was een hectische! Het strakke ritme van om de 3u voeding doet daar veel aan, gecombineerd met een sterke 'groeispurt' wat gewoon inhoudt dat hij nog sneller om eten vraagt! Het lijkt wel alsof het afvallen van zijn resterend navelstrengetje vorige zondag, een teken voor hem was om zelf extra moeite te doen nu.
Dat laat natuurlijk niet veel ruimte voor andere dingen, maar gelukkig kunnen we vanaf vandaag in principe overschakelen naar elke 4u. Door die groeispurt is hij al ferm bijgekomen en dat kan je ook merken op de foto's van nu tegenover pakweg een week geleden: ronder en gezonder Waar hij vorige zaterdag 29/3 nog 3.580kg woog, weegt hij vandaag 7/4 - 9 dagen later dus - al 16% meer, ofwel 4.160kg! Jawadde dadde!!
Dit weekend was het even schrikken, niet zozeer van het bezoek op zaterdag- integendeel, maar vooral dat Veerle sinds zondagmorgen opnieuw zware koorts maakte. Oorzaak is duidelijk nu: een borstontsteking. Geen pretje, maar wel onder controle te krijgen door een antibioticum. Laat ons hopen dat die medicatie snel resultaat geeft, voorlopig ziet het er alweer wat beter uit gelukkig.
Alleszins was het even alle hens aan dek voor de papa, inclusief de nachtvoedingen op de agenda.
Na ruim 2 weken observatie hebben we al een goed idee wat Vince later zou kunnen worden: filosoof, journalist of dj. Dat is duidelijk te merken aan de manier waarop hij met zijn wijsvinger tegen zijn slaap drukt of zijn voorhoofd ondersteunt (filosoof), ofwel aan zijn oortje dat hij frequent vastneemt alsof hij op locatie in verbinding staat met de studio (reporter ter plaatse), ofwel oefent hij alvast om zijn headset met één hand vast te houden op zijn oor, terwijl hij met zijn andere hand opzwepende bewegingen maakt om de bezoekers op het juiste ritme te entertainen (dj).
Wat ook duidelijk in de smaak valt, is een uitgebreid badje nemen. Zalig drijven in 37°, daar wordt een mens rustig van...
Na enkele dagen samen thuis, beginnen bepaalde routinekes het leven van ons gezinnetje al wat makkelijker te maken. En dankzij de goede hulp van Björn, is ook mijn vermoeidheid al wat beter onder controle. De koorts is weg, een dutje tussendoor id namiddag en naar de avond toe helpen om wat reserve op te bouwen voor 's nachts. Bovendien mogen we 's nachts ook al es een keer 4uur laten tussen twee voedingen ipv 3u, wat toch een extra uurtje slaap betekent. Vince blijkt dit zelf ook een goed idee te vinden, want sinds we dit 'mogen' toepassen, heeft hij effectief elke nacht 1x een uurtje langer geslapen. 't Is een braaf manneke ;o)
Gisteren, maandag, namen we een beslissing waarmee ik even worstelde, maar die wel noodzakelijk was: we schakelen over van borstvoeding naar flesvoeding. Ik had me vooraf voorgenomen dat ik borstvoeding wou proberen, maar indien er problemen zouden zijn, ik zeker zou overschakelen. Maar eenmaal bezig, voelde ik me tov Vinceke verplicht het zo lang mogelijk vol te houden (want het wordt in alle lectuur en brochures etc benadrukt dat het zo bijzonder goed is voor hem). Door zeer pijnlijke kloven is dit echter niet mogelijk, helaas.
Wat de beslissing vooral moeilijk maakte is dat de borstvoeding op zich eigenlijk vrij goed ging: Vince komt goed bij in gewicht - na 8 dagen al +100gr boven zijn geboortegewicht. Alleen de pijn is niet te volharden tijdens het drinken, ik zat de laatste dagen te huilen vd pijn elke keer hij voeding kreeg, dat was echt niet vol te houden. Dus heb ik mijn schuldgevoel aan de kant moeten zetten en hebben we hem gisteren zijn eerste flesje gegeven.
Vince liet het duidelijk niet aan zijn hartje komen en nam de fles zonder morren aan. Meer
zelfs hij slurpte de 100cc aan een recordtempo naar binnen en viel
nadien supervoldaan in slaap. Dat was een geruststelling voor de mama.
:o) En doordat deze stress wegvalt, kan ik nu ook meer genieten.
Woensdag, na 7 dagen UZA, was het dan eindelijk het moment om Vince zijn nieuw nestje te laten zien. Bij Veerle ging dit gepaard met een beetje koudwatervrees, want je bent dan natuurlijk volledig op jezelf aangewezen, geen rechtstreeks belletje meer met de verpleging. Anderzijds beleeft Veerle alles veel emotioneler door de baby-blues. Dat is eigenlijk wel een amusant hormonaal gegeven, want ze herkent het fenomeen zelf ook en meestal start het dan met traantjes, onmiddellijk gevolgd door een goede lachbui.
Edegem, we're ready for take off !
Bij thuiskomst was het wel wat improviseren natuurlijk, er stonden nog veel onuitgepakte cadeaus, en sommige zaken hebben we nog niet, maar geleidelijk aan vinden we wel onze draai. Het badmeubeltje is gisteren in elkaar gevezen, de verzorgingspakketten boven en beneden staan aangevuld op hun plaats, Veerle vindt de plaatsjes om gemakkelijkst voeding te geven etc.
Het zijn al bij al wel heel vermoeiende dagen, die we beide lang niet zo zwaar hadden ingeschat. Zeker Veerle was gisteren oververmoeid met een echt SOS-signaal van haar lichaam: 39.6° koorts plots! Een combinatie van veel te weinig slaap (elke 3u voeding - wat max. 2u slaap betekent), de nasleep van de operatie en het overinschatten van haar krachten door 's morgens vanalles te willen doen. Dus is ze nu verplicht om overdag een aantal keer tussen de voedingen te gaan slapen en gelukkig voelt ze zich al beter vandaag en is de vermoeidheidskoorts voorlopig weg. Wat naar gemoedsrust ook helpt is dat er een vroedvrouw regelmatig langskomt om eens te checken hoe alles gaat. Een andere interessante service van de mutualiteit is Kraamzorg, maar daar moet je je blijkbaar voor inschrijven tijdens de zwangerschap (tip voor toekomstige moeders!), dus hopelijk kunnen ze ons er nog bij nemen wanneer ik woensdag terug begin te werken.
En wat is er verder nog op Vince-TV te zien?
Hi dudes & dudettes !
Meer en meer eigenlijk, de programmatie wordt uitgebreider: hij staart soms al heel lang naar ons met grote ogen, het lijkt alsof hij gelaatsuitdrukkingen oefent tijdens zijn slaap, hij begint zich meer en meer te strekken en te bewegen en hij maakt geweldig leuke kir-geluidjes wanneer hij wakker wordt. Hij blaakt van gezondheid en zit ondertussen op 3.6kg. Daarnet hebben we hem voor de eerste keer een kwartier op zijn buik gelegd, schitterend hoe hij eerst zijn poep omhoog duwt om zich dan van kant te wisselen. En dan die even verbaasde blik wanneer hij de dingen aan de andere kant observeert... prachtig!
Alvast bedankt ook voor de vele wensen en leuke reacties die binnenstromen! Vince kijkt uit naar jullie bezoekje binnenkort!
De 2 eerste nachten zijn voorbij, maar slapen was er nauwelijks bij. De spijsvertering staat nog niet op punt, dus krijgt hij geregeld krampjes die we dan samen overwinnen. Fysiek heb ik ondertussen alweer wat meer vrijheid: geen infuus meer, de wonde trekt nog wel serieus tegen, maar ik geraak af en toe toch al eens uit bed, wat direct een vrijer en minder 'ziek' gevoel geeft. En ondanks de flauwe nachten, boeit de dag voldoende om met energie erdoor te komen, waarschijnlijk dankzij 'Vince TV', zoals Bjorn het noemt.
Het is vertederend hoe hij alle expressies kan geven, puur en zuiver, je kan meestal zo op zijn gezicht en bekkentrekken aflezen wat hij voelt. Grijnzen vlak voor hij voeding krijgt, schreien bij te koud of krampjes, dromen met een glimlach of boos fronzen wanneer hij de pamper test. Trouwens de borstvoeding lukt ondertussen al vrij goed. In het begin was het wat zoeken - je kan er wel over lezen, maar het is pas al doende leren- maar nu legt hij al vlot aan. Het enige wat wel moet gebeuren is hem op tijd eens wakker kietelen, want hij neigt dikwijls in slaap te vallen. Hij begint het ondertussen ook al te kennen, want meestal vlak ervoor komt er een brede grijns tevoorschijn. Dat zijn eigenlijk heel aangename, intense momenten tussen ons.
Om de drie uur krijgt hij zijn voeding, wat soms lastig valt wanneer er bezoek komt, dan is het wel vervelend om te vragen nog wat buiten te wachten, maar het is wel het efficiëntst. Vince toont zich voorbeeldig tijdens de bezoekuren, hij ligt dan
meestal rustig te slapen, ondanks het lawaai of de koechie-koechies op
zijn wang. Hij is dan ook ontegensprekelijk 'cute' ;-) en ik geniet van elke blik!
Sinds deze middag 12u15 heeft onze kleine prins eindelijk het levenslicht gezien: Vince!! Wat begon als een kleine scampi, is nu een mooie gezond baby met alles erop en eraan, schitterend toch! Veerle stelt het ook goed, ze heeft de operatie goed doorstaan en was nog relatief sterk erna. Hij weegt 3.5kg voor 51cm, en heeft toch al wat haartjes op zijn kruin. Het grappige is dat zijn beentjes nog altijd wat naar boven floepen omdat hij in stuitligging heeft gelegen met zijn poep naar onder - en zo dus samengeplooid met zijn borst tegen de benen
Door zijn stuitligging werd hij er met een keizersnede uitgehaald, iets waar ik ook mocht bij zijn, maar het voor mij al snel duidelijk was dat ik enkel bij Veerle aan het hoofdeinde wou blijven. Het moment van de geboorte legden ze Vince direct op mama's borst en pas daar begon het besef eigenlijk pas echt door te sijpelen. Hij deed ook vrij snel zijn donkerblauwe oogjes wagewijd open naar ons ...hartveroverend!
Na deze korte kennismaking, mocht ik hem meenemen naar de kamer om zijn huidhonger wat te stillen, terwijl de kersverse mama nog even op de operatietafel moest blijven. Het bleek al snel dat hij honger had, want bij mij was hij tevergeefs aan het smakken naar melk, wat wel lief was, want hij was de hele tijd aan het twijfelen tussen honger en slaap. Toen Veerle dan een uurtje later aankwam, ging hij resoluut voor zijn maagje. Na 9 maanden simpelweg eens trekken aan de navelstreng om zijn bestelling te krijgen, moet hij nu natuurlijk ook zelf moeite doen, dat is nog een aanpassing - voor beide. In de namiddag kwam voor mij persoonlijk eigenlijk het besef-moment: hij zat een dikke twee uur op mijn arm en heb me geen moment verveeld: pure cinema!
's Avonds kwamen al de eerste bezoekers, waaronder de fiere meter Agnes en peter Jaak.
Hij was direct de star of the show:
Met uiteraard de eerste vergelijkingen over welke eigenschappen hij nu wel of niet van resp. mama of papa. Eerlijk gezegd, zien we zelf nog niet zoveel, maar hij zal de komende tijd dan ook nog veel veranderen waarschijnlijk. Hopelijk kan Veerle de komende nachten wel beter slapen dan de eerste want, daar kwam niet veel - om niet te zeggen niks - van in huis. De spanning van al zijn bewegingen & geluiden met de immobiliteit door de wonde, maken het voor haar wel een stuk vermoeiender. Maar bij elke aanblik zie je haar stralen, en daar komt ook energie uit ...
Wat heel lang veraf leek, komt nu heel dichtbij... Vooral de laatste maanden werd het steeds concreter: te beginnen met het exponentieel toenemende buikje van Veerle, maar ook door de voorbereidingen op de baby-kamer. Daarna de eerste kleertjes, pampers en uiteindelijk dit weekend nog het bedje en het parkje.
Nu ook de valies voor het ziekenhuis gemaakt is, tellen we met spanning af naar donderdag. Sinds een paar weken weten we definitief dat de bevalling niet natuurlijk zal kunnen verlopen omdat de kapoen nog steeds in een verkeerde houding ligt, dus een kleine operatie zal noodzakelijk zijn. Niet het gewenste scenario dus, maar zolang onze baby gezond kan geboren worden, maken we ons geen zorgen. Bovendien geeft nu wel een soort zekerheid omdat je je vasthoudt aan de vooropgestelde datum. Een vervroegde verrassing is natuurlijk niet uitgesloten.
Via de blog gaan we proberen om af en toe een update te geven, inclusief de eerste foto's en ervaringen.
Sinds donderdagavond ben ik terug in België en mijn kledij keuze moet duidelijk anders.
Deze rondtocht door China is
heel fascinerend gebleken, door een land dat duidelijk in volle
ontwikkeling is, veel afwisseling kan bieden in cultuur, natuur,
ontspanning etc. Het communistische regime heerst er nog altijd, maar
men is zich toch wel zeer bewust van het open markt potentieel, waar
men bijna pattriotisch de strijd aanbindt met andere grootmachten. Een
recent voorbeeld daarvan is het ruimteprogramma, met hun eerste
raketlancering deze week. De Spelen 2008 in Beijing en de Expo in
Shanghai 2010 geven duidelijk een extra stimulans, waarop ze de wereld
een positief China willen laten zien.
De kloof tussen rijke steden en arme streken buiten de stad blijft nog
altijd groot. Het lijkt wel dat de tijd nog is blijven stilstaan
in sommige dorpen. Ook de grote cultuurverschillen zijn interessant,
maar soms wel overbodig (survival verkeer, eetmanieren, spuwen,
voorsteekmentaliteit, ...).
Wanneer ik een selectie moet maken van wat me het best zal bijblijven:
> De karstrotsen en 'easy-going'sfeer in Yangshou
> Beijing: de Muur en Zomerpaleis
> Shanghai: Yu-tuin, riviertocht met de oude en nieuwe skyline
> Terracotta leger in Xi'an
> Tai'O op Lantau (HK), financial district op HK-island
Ik wil Ann, Olivier en Melanie nog eens bedanken voor het aangenaam gezelschap en de goede guiding/tips along the way!
Ben nu ook wel tevreden om terug thuis
te zijn, niet in het minst omdat er heel veel is om naar uit te kijken:
afwerking van het huis (dit weekend al direct ingevlogen), yoghurts
verkopen vanaf volgende week
en vooral... de kleine spruit die over pakweg 5 maand - hopelijk
gezond en wel - een nieuwe impuls zal geven aan ons leven!
Op deze laatste dag, ging het richting Macau, een
klein eilandje, dat net zoals Hong Kong gekoloniseerd was en in 1999
teruggegeven is, maar wel door de Portugezen.
Sinds de jaren 70 is Macau ook economisch zeer rendabel geworden, zij
het dan vooral door de gokindustrie die werd toegelaten: het enige
gebied voor een enorm bevolkte regio! Dit was trouwens ook een van de
grote bestaansredenen van de beruchte triades die in Hong Kong lang de
onderwereld beheersten.
Ondertussen heeft Macau Las Vegas al bijgehaald qua omzet, hoewel het
helemaal niet de uitstraling en het impressionante heeft van Las Vegas,
ver van zelfs. Desondanks, zie je wel dat de grote casino's uit Vegas
hier ook hun deuren openen - The Venetian, MGM Grand -, spijtig genoeg
soms ver uit elkaar. Het oudste casino, het Casino de Lisboa,
poot hier ondertussen ook een nieuw optrekje neer: een heel bijzondere
bloem-constructie in goudgeel spiegelglas dat precies breder wordt naar
boven toe en makkelijk boven alle andere gebouwen in Macau uitkomt.
Het oude stadsgedeelte
daarentegen heeft nog altijd een bepaalde zuid-europese charme, met
verkeersvrije straten, pleintjes en straten in golfmozaiek en oude
koloniale gebouwen. Het restant van de oude kathedraal -enkel de
voorgevel - is wel nog altijd indrukwekkend. Vanop het oude
verdedingsfort heb je een goed overzicht op de stad: oud versus nieuw.
Terug in Hong Kong had ik ook wel zin gekregen om eens wat te gokken en buiten de lotto, zijn enkel de paardenkoersen in Happy Valley Hippodrome
toegestaan. Enorm populair, met een enorm stadium waar ongeveer 45.000
toeschouwers binnenkunnen. Heel plezant: de real stuff ipv het
nagemaakte parcours in Blankenberge (hoewel het daar wat rapper
vooruitgaat, want er zijn slechts 8 races per avond). De paarden worden
mooi voorgesteld, de gok-chinees staat zorgvuldig de krant met alle
paarden-info uit te pluizen om zijn beslissingen op te baseren, je vult
een ticketje in en betaalt aan de kassa en dan is het aftellen naar de
race. Een uitzinnige massa begint te schreeuwen bij het startschot en
naar de finish toe wordt het allemaal heel emotioneel... winst en
verlies liggen dichtbij elkaar.
Experiences:
# Aantal typische eettentjes bieden gerookt vlees en egg tarts aan. Die ei-taartjes zijn eetbaar, ja Ann, inderdaad zelfs heel lekker!
# The Venetian: chinezen in typisch venetiaanse kledij, unreal en grappig..
# Heb gewacht op het paard 'Suzy Spitfire' of 'Crimson Ghost', maar die deden blijkbaar niet mee. 'Kings Cross' en 'King of Shaver' deden het ook goed!
Vandaag een beetje verder gelopen langs de toren van Central Plaza, Lockheart Rd, Causeway Bay etc.
Hoewel ook hier nog altijd veel voetgangersbruggen, toch moet je al wat
meer op straat komen om je een weg te banen, zeker tijdens het
middaguur, wanneer het krioelt van hongere magen op zoek naar een
lunch.
Na een afkoelingssessie bij Starbucks (het is hier nog altijd tegen de
30°!) en een sympathiek tochtje op de tram, kwam ik aan bij de mid-central escalators:
een aaneenschakeling van roltrappen die je snel op de steile helling
naar boven stuwen. Op dat gebied is HK vergelijkbaar met San Francisco
met de steile straten.
Met de ferry naar het schiereiland Kowloon om daar eens kort het Peninsula Hotel
te bezichtigen, een engels vlagschip van standing en klasse, met oa een
vijftal Bentley's voor de deur en vanbinnen een schitterende afwerking,
waarin je een traditionele thee kunt drinken.
Op de wandelboulevard langs het water heb je niet alleen een
schitterend uitzicht op de HK island skyline, maar men heeft er ook een
Star Avenue aangelegd met oa sterren van Jackie Chen, John Woo en een standbeeld van Bruce Lee: de kung fu filmheld van Hong Kong.
's Avonds ben ik samen met Melanie naar de Ladies Market gegaan in Mongkok - de dichtst bevolkte wijk ter wereld met 6.500 chinezen/km2.
Als je hier slaagt in de discipline 'chinezen-slalom', ben je klaar
voor de olympische spelen!! Man, zoveel volk! En ook de straat
gewoonweg bezaaid met flashende neons. Gelukkig dan toch een paar
spullen gevonden op die markt, zodat de trip in de massa niet voor
niets was.
Nog een super loungy adresje aangedaan daarna, nl; de AquaBar op de 29ste verdieping met uitzicht over de skyline en verrassend goeie coctails, nice!
Een halve dag verloren met het zoeken naar een nieuw
hotel, maar uiteindelijk dan toch een modern en comfortabel onderkomen
gevonden, wel op 1u van het centrum. Beetje pech met een conferentie in
de stad waardoor alle hotels afgeladen vol zitten, maar alles beter dan
afgelopen nacht!!
De wandeling in de namiddag ging doorheen Hong Kong Island
en de jungle van wolkenkrabbers, het Manhatten van Azie: de 2IFC toren;
Bank of China, HSBC, AIG enz. Alles is geniaal verbonden met elkaar via
ontelbare voetgangersbruggen, zodat je makkelijk van het ene gebouw
naar het andere kunt lopen zonder ook maar een voet over straat te
zetten.
Tussen deze spiegelglas constructies rijdt ook een tramlijn met
typische engelse dubbeldekker trams, bijna schattig, en heel handig!
Ook het oude gerechtsgebouw en de St-Johns Cathedral geven nog een blik
naar het koloniale verleden.
Het Hong Kong Park en de Zoological garden is een groene verademing.
's Avonds ging het met de oude tram steil bergop naar Victoria's Peak,
waar je een mooi overzicht krijgt over de skyline, haven en het
schiereiland Kowloon.
Een goede tip van Melanie leidde ons naar
de Happy Mondays in Soho (South Hollywood Rd.), een trendy restaurant buurt.
Experiences:
# Octopus card: een
goed systeem want met 1 kaart kan je alle vervoer betalen: tram, trein,
metro, ferry en je kan zelfs in verschillende supermarkten betalen: een
soort lokaal proton systeem dus, dat heel courant gebruikt wordt.
# Een veel besproken term bij nieuwbouw is hier 'Feng Shui': alles moet in balans zijn.
# Prijsrelativiteit:
zo'n rondreis door maakt wel dat ik stilaan het noorden verlies van wat
nu juiste prijzen zijn voor de streek (remember: op alles moet je hier
afdingen). Een flesje water of taxi kostte heel weinig in de kleinere
dorpen en steden, in de grootsteden zoals Shanghai was dit al het
dubbele en hier in Hong Kong is alles nog eens een stuk duurder, hoewel
nog altijd goedkoper dan bij ons.
# Virussen: Sinds SARS
en vogelgriep, zijn ze hier extreem op hun hoede voor verspreiden van
bacterieën! In de metro zie je dikwijls regels passeren om alles in een
zakdoekje te doen en dat ook properkes te deponeren. In de stad loopt
zelfs een poster-campagne met 4 regels in kuch-beleefdheid!
Met 3 bussen (2x overstappen aan de douane in China
en HK) en een taxi, ging de trip van Shenzen naar Hong Kong toch wel
trager dan gedacht.
De 'deluxe'kamer in het hostel bleek een gigantische grap: de kamer was
nog kleiner dan de eerste keer in HK: wanneer ik me uitrok met de
handen boven het hoofd, kon ik de hele kamer overspannen - diagonaal!!
Geen tijd om me daarover nu zorgen te maken, kort na de middag had ik met Melanie afgesproken om Lantau tebezoeken,
een van de HK eilanden. Hong Kong bestaat immers uit het centrale HK
island, het aanliggende schiereilend Kowloon en enkele groene eilanden
in de buurt zoals Lamma en Lantau.
Hong Kong heeft nog altijd een speciaal statuut:
voor 1860 ruilden de engelsen het populaire opium tegen zijde en thee,
tegen de zin van de chinese overheid die probeerde om opium te
verbieden en zelfs enkele voorraden liet vernietigen. Hierop
blokkeerden de engelsen enkele belangrijke havens in 2 opiumoorlogen,
zodat de chinese overheid gedwongen werd om Hong Kong af te geven als
vrije handelsenclave. Sinds 1997 werd HK teruggegeven aan het
moederland, maar heeft het nog altijd zijn eigen bestuursorgaan en
wetten.
Maar goed, Lantau dus, waar je snel en makkelijk met de ferry naartoe kunt.
In het westen bevindt zich een groot boeddhistisch klooster, waar men tegelijk het grootste buddha beeld van Azie hebben neergepoot: het 34m hoge beeld torent boven het landschap uit vanop een berg.
Het vissersdorp Tai'O was ook
zeer moeite, waar men in paalwoningen in het water leeft, waar zeldzame
roze dolfijnen leven, waar scholen springende vissen zich vermaken en
waar veel vis... op de vismarkt ligt!
De nacht in het hostel was een
regelrechte ramp: met opgetrokken benen in een veel te klein bed, ganse
nacht lawaai zonder ophouden en om 1u30 komt de 'manager' van de keet
nog wat op mijn deur bonken en probeert zelfs binnen te komen om mij de
2e nacht al op voorhand te laten betalen. De term nachtmerrie moet hier
uitgevonden zijn.
Experiences:
# Net over de grens en je ziet de engelse invloed direct: ipv allen tegelijk op de bus proberen te geraken, wordt er spontaan een rijtje gevormd - zo on-chinees!
# Buddha: die
mens
moet een enorm cholesterol probleem gehad hebben: soms wordt die heel
fijn afgebeeld en andere keren is dat zo'n gemoedelijk, warme dikzak.
Teveel jojo-diëeten? Ook met zijn oorlellen is duidelijk iets mis,
alsof hij 5kg jade-oorsierraden moet gedragen hebben. Beetje chockerend
toch is de combinatie van de rechterhand-houding en het teken op de
borst... looks familiar??
'Take it easy' is het motto vandaag. Beetje ronddolen in het stadje, wandeling aan de rivier, heuveltje beklimmen, etc. Happy feet dus, op het gemakje en 1u voetmassage erbij (voor 4eur, stel je voor!)
's Avonds de vluchten naar Shenzen, op naar Hong Kong. Alleen blijkt het wel moeilijk een deftig hotel te vinden voor HK, het is blijkbaar een conventie en de stad lijkt overboekt. Ik probeer dus nog eens een hostel uit (aiai), maar er bestaat blijkbaar een "deluxe" kamer in dit hostel, allez vooruit dan.
Experiences: # Om mijn reservatie af te printen, ben ik gans het dorp rondgegaan, zonder resultaat! Het illustreert zo'n beetje de onthaastheid van het dorpje: waaom heb je eigenlijk een printer nodig als je het evengoed kan afschrijven he..
# Taxi's hebben nauwe communistische regels blijkbaar nu ik het regelment eens doorgenomen heb dat op hun ruit hangt. Als passagier kan je de betaling weigeren bij een rits 'overtredingen' zoals: spuwen uit het raam, bellen, niet vriendelijk zijn, enz. Maw, ik had net zo goed de hele tijd gratis kunnen rijden..!
# Thee to go: alle chinezen hebben een kokertje met warm water en theeblaadjes in. Ziet er soms niet uit, want die bladeren liggen er gewoon in zonder filter of zo, maar 't zal wel smaken zeker.
# Blijkbaar veel valse biljetten in omloop: ze controleren dit werkelijk altijd zeer duidelijk. Terecht, want ik heb ondertussen een valse van 20 ergens gekregen, gelukkig maar van 20.
# Quasi alles wordt hier ondertiteld want China heeft zoveel dialecten, zodat ze het schriftelijk moeten ondersteunen zodat alle chinezen het begrijpen. Doet me spontaan denken aan de Gerrit Callewaert uit de deelgemeente van Harelbeke
# Alle recente dvds/cds zijn hier te krijgen, aan 1eur. Kopieen voor geen geld natuurlijk, maar wel een risico voor de douane.
Om een zonsopgang op de Li rivier mee te maken, moet je vroeg opstaan! Zeker als je nog eerst een half uur moet rijden naar de boot-opstapplaats in Xingping, maar goed, het zou de moeite zijn. En jawel, dat was het ook, een schitterend, uniek fenomeen die heuvels en zeker gezien vanop de rivier. De beelden spreken voor zich. Er hangt altijd een soort mistsluier, wat het landschap iets mystieks en schilderachtigs geeft. De vissers op hun bamboo-bootjes steken zichzelf vooruit met een lange stok op de ondiepe rivier, vrouwen doen nog de was langs de rivier.
Op de terugweg kon je ook het identieke landschap zien dat afgebeeld staat op het briefje van 20RMB.
's Avonds was er nog een vissers-uitstap, nl. vissen met aalschoven. Dit zijn watervogels met een lange nek, die gebruikt worden om 's nachts te vissen (ze volgen het licht op de boot). Gaia-detail is wel dat hun kelen afgebonden zijn zodat ze de vis die ze vangen niet kunnen inslikken, maar in de plaats ervan uit hun keel gehaald wordt. Bijzondere vistechniek, dat wel.
Experiences: # Veel backpackers hier met goede prijs/kwaliteit restaurants, soms uitgebaat door buitenlanders die zich hier gesetteld hebben.
# Hier valt het op dat chinezen heel veel gehurkt zitten bij elkaar op straat (echt proper zijn de straten nu ook niet). De gangbare bezigheid- eigenlijk overal- is kaarten, chinees schaken en chinees kaarten. En plezant dat dat moet zijn aan het gekwebbel te horen.
Yangshou doet me enorm denken aan de goede vibe uit het mexicaanse San Cristobal: klein, gezellig, veel te doen, kleurrijk, traditioneel en toch hip, veel backpackers, goedkopere prijzen en een beetje laisser-faire mentaliteit. De autovrije centrale straten barsten 's avonds van het leven. Mijn hotel valt ook geweldig goed mee deze keer, uitgebaat door een fransman, met naast de deur zijn restaurant met uiteraard de typische gerechten van bij ons.
Bon, een beetje de sportieveling uitgehangen vandaag: een mountainbike gehuurd voor een dag, inclusief een plaatselijke gids. Ken uw zwakke punten: alleen met een kaart op weg, zou gegarandeerd problemen geven. Al vanaf 11u was het brandend heet (heb dan ook 2u later ontdenkt dat ik mij beter had ingesmeerd). De route leidde grosso modo langs de Li-rivier, tussen de karstheuvels, maar wel telkens een beetje meer het binnenland in, zodat je langs rijstvelden, akkers en kleine dorpjes fietst. Den decor was afwisselend: zonovergoten groen-gele rijstvelden die lopen tot tegen de heuvels, fruitgaarden (vooral dikke peren en bananen), lokale bevolking met een basic levensstandaard, stoffige wegen waar ze dan met driewielers voorbij crossen, etc.
Een speciale bezienswaardigheid is de Moonhill, wat eigenlijk niet meer is dan een gat in 1 van de heuvels. Alweer creatieve naam.
In de late namiddag, zijn we naar de Water&mud Cave gereden voor een bezoek. Voor mijn part een veel te lang bezoek, ondanks dat je de mogelijkheid hebt om in helder water te zwemmen en een modderbad te nemen, heb ik dat dan toch maar niet gedaan gezien de omstandigheden. Eigenlijk de moeite niet waard en een gids die tot vervelens toe allerlei vormen meent te herkennen in de rotsen.
Ok, lekker eten in het restaurant Le Votre en vroeg naar bed want morgen vertrekt de tour om 6u am voor de boottocht op de Li-rivier.
Experiences:
# Beetje tragisch business model: moeders die komen bedelen om met hun baby op de foto te gaan tegen betaling.
# In de rijstvelden en in de dorpen zie je enorm veel die grappige, typerende kegelvormige hoedjes.
# Die lokale gidsen moeten toch ook wel af en toe eens in haar krabben wanneer toeristen zo geinteresseerd zijn in rijstvelden (ok, tis het ganse panorama natuurlijk, maar toch). Ik zie mezelf nog niet naar een patattenveld gaan met een chinees. Ik geef toch maar efkes mee dat wanneer het rijstveld geel wordt, het tijd is voor oogst (2x/jaar), voila, weer wat bijgeleerd (oei, dat was te expliciet voor Ann)
Ik ben opnieuw in een ander stuk China: de universele gebarentaal komt er weer meer bij te pas, hoewel ook hier in het hotel minstens 1 persoon is die een beetje engels spreekt. Guilin ligt aan de Li rivier die gekenmerkt wordt door de speciale karstheuvels en de stad ligt eigenlijk midden in dit landschap. De stad zelf is redelijk groot en druk, niet zo gezellig dus.
Ik ben begonnen met de Grot van de Rietfluiten te bezoeken in 1 van de heuvels, een beetje buiten het centrum. Deze bekende grot heeft een aantal bijzondere rotsvormingen, maar is vooral mooi gemaakt door de verlichting, wat het allemaal impressionanter maakt. Enkel de paar geluidseffecten waren er wat over.
In het stadscentrum zijn vooral de 3 meertjes de moeite, weg van de ongezellige straten en het verkeerslawaai. De wandeling errond is aangenaam met een aantal speciale bruggen (witmarmeren boogbruggen, glazen brug) en 2 pagodes in het midden van het meer. De karstheuvels op de achtergrond geven telkens een speciale touch aan het zicht.
Om even wat beter zicht te krijgen op de heuvels, ben ik de 'heuvel van de opgestapelde kleuren' opgegaan. Een korte, maar stevige klim, brengt je op een 360graden panorama over de stad. Indrukwekkend: de stad ligt midden in de schilderachtige heuvels zover je kan kijken. Het doet me spontaan een beetje aan Monument Valley denken, met gelijkaardige speciale vormen die opspringen uit het landschap. Very nice!
's Avonds ben ik doorgetrokken naar Yangshou, een kleiner stadje op een uurtje van Guilin, ook aan de Li-rivier. Dit is echt een charmant plaatsje, dus heb ik spontaan mijn vlucht naar Hong Kong met een dag uitgesteld om wat langer te kunnen blijven!
Experiences: # Straatnamen zijn hier quasi niet te vinden, enkel op onder de kleine huisnummers zie je in welke straat je bent, gelukkig staat het er dan ook in het jinpin op (chinees uitgedrukt in ons alfabet).
# Tijdens de wandeling door Guilin haakte een sympathieke chinees spontaan aan en wandelde mee rond de meren. Heel vriendelijk, sprak zeer goed engels, maar de aap kwam op het einde uit de mouw toen hij aandrong om hem vanalles te kopen. Nu ja, is niet de eerste keer dat dit gebeurt, het bevestigt spijtig genoeg wel dat blanke toeristen toch in de eerste plaats als wandelend bankbiljet wordt gezien. That's the way it is.
# De chinezen hebben zich geamuseerd met verschillende bergen of heuvelformaties namen te geven. Fantasie genoeg, want je kan evengoed zelf beschrijvingen maken, hoewel sommige inderdaad goed genaamd zijn (olifantslurf bvb )
# Blijkbaar kunnen chinezen zeer moeilijk een visum bekomen om alleen buiten Azie te reizen: wachttijden van 6 maanden en een som van +-600eur
Vermits de vlucht naar Guilin pas 's avonds is, heb ik vandaag nog een beetje tijd om een paar extra's te doen. Eerst en vooral mijn kostuum gaan ophalen, passte nog niet 100% zoals ik het wou, maar in 1u was alles gefixt, alright!
Daarna richting metro om de Maglev (Magnetic Levitation Train) eens uit te testen. Dit is de snelste trein ter wereld, geproduceerd door het Duitse Thyssen-Krupp en verbindt de eindhalte van de metro met de internationale luchthaven op Pudong. Je legt 30km af in 7min.30sec., met een pieksnelheid van 431km/h !!
Voor de treinliefhebber in de familie, niet getreurd, er zijn plannen om deze trein nu ook te installeren in Munchen, toch al wat dichterbij he. Je voelt eigenlijk quasi niet dat je zo snel gaat, je ziet het wel natuurlijk. Opmerkelijk is wel dat de trein in bochten werkelijk mee gaat liggen het ganse treinstel schuin helt. Veel toeristen zoals ik natuurlijk, en de fototoestellen en camera's capteren alles, een retourtje kost ook slechts 8eur.
Het stedenbouwkundig museum bevindt zich midden op People Square en zou vnl. voor de grote maquette Shanghai in 2010 de moeite zijn. Indrukwekkend groot is ze wel, maar al bij al zie je niet zoveel nieuws.
Wel is duidelijk dat alles met grote snelheid klaarstomen voor de Expo 2010, door bvb volledige facelifts van wijken, ontwikkelingszones en vergroening van de stad. Een straf project is de nieuwe haven die gebouwd wordt 20 km in volle zee, aan 2 eilandjes, verbonden met de langste brug ter wereld van 15km. Wat niet in het museum staat, maar wel een plan is, is de bionische toren. Een project om een toren te bouwen van 1.1km hoog, die klaar zou moeten zijn tegen 2020. De finale goedkeuring is er nog niet, maar toch, het idee alleen (realiteit of babelse grootheidswaanzin?). Anderzijds wordt in Dubai nu al de 'Dubai Tower' gebouwd die 800m hoog zal zijn, zowat 300m hoger dan de grootste op dit moment: het Taipei Financial Center. http://www.signandsight.com/features/919.html
Experiences: # Verschillende websites zijn hier geblokt, oa veel nieuwssites, maar ook bvb. wikipedia.
# Chinezen zijn zeer patriotisch geworden: overtuigd dat China de grootmacht wordt van de deze eeuw, willen ze deelnemen aan de grote vooruitgang voor hun land. Amerikanen zien ze vnl. als de te kloppen concurrent, Japanners zijn zowiezo hun slechtste vrienden. Europeanen vinden ze wel ok en positief vooruitstrevend zonder te arrogant te zijn. Damn right!
# Het is ongelooflijk hoe veilig China is: op geen enkel moment voel je je bedreigd of op je ongemak. Iedereen kent zijn plaats en lijkt vrede te nemen met zijn situatie, wat eigenlijk een zeer goede deugd is! Het lijkt een beetje op een onderhuids klassenszsteem. Daarenboven kan nu ook al veel meer in vergelijking met vroeger, dus ook dat stemt mensen blijkbaar ook positief.
Met de trein richting Suzhou deze morgen, een kleiner stadje op 40min rijden van Shanghai, bekend om zijn aangelegde tuinen uit de keizerlijke dynastie en de vele kanaaltjes doorheen de stad. Een aantal van die tuinen zijn ook vastgelegd in het Unesco Werelderfgoed, maar om ze allemaal te bezoeken heb je wel een aantal dagen nodig, dus een kleine selectie is nodig.
> Tuin van de visvangers: een druk bezochte tuin door Amerikanen omdat een van de Ming paviljoenen gekopieerd is op een gekende plaats in NY. Viel mij een beetje tegen, want het is een kleine tuin en heeft qua stijl veel gelijkenissen met de Yu-tuin in Shanghai, die veel esthetischer en spiritueel overkomt.
> Tuin van de nederige bediende: dit was absoluut het bezoeken waard: een heel grote tuin met veel afwisseling! Je komt binnen bij een klein meertje omringd met een aantal rotsen en verschillende bloemenperken, met een bloemengallerij als doorgang naar het centrale deel. Wanneer je daar door de ronde deur binnenkomt, zie je verschillende paviljoentjes, bruggen, verhoogde paadjes langs een meer vol met lotus. De pagode in de verte maakt het beeld af.
> Tuin van de leeuwenrotsen: beetje bizarre tuin, maar wel speciaal met van bij het begin een labyrinth aan rotsformaties, waarin je je bijna verloren loopt. Aan vele rotsformaties hebben ze passende namen gegeven wat die rots zou moeten voorstellen. Soms klopt het, soms heb je veel fantasie nodig, maar je moet de toerist toch met iets bezig houden, niewaar?
> Tempel van het noorden: de oudste boeddhisten tempel van de stad, met een reusachtige pagode die je kan beklimmen voor een uitzicht.
De rituele verbranding van stokjes, nam daar grote proporties aan, want er stond een gigantische openhaard te knetteren. Volgens Ann zou het offeren van fruit, vnl. dienen voor de monikken. Geen flauw idee, het is inderdaad beter dat iemand het opeet natuurlijk, anderzijds kan ik me wel voorstellen dat die monikken dan ook graag eens wat anders geofferd zien in de vorm van dim sum, sushi of gewoon rijst, kwestie van wat afwisseling.
Een dag is waarschijnlijk te kort voor Suzhou, anderzijds heb ik nu wel genoeg tuinen gezien. De stad zelf is niet bijster geslaagd, dus wanneer je enkele goede tuinen er kan uitpikken op 1 dag, is het wel voldoende. 's Avonds nog een laatste avondmaal met Ann in een Macanees restaurant (mengeling chinees-portugees), en een afsluiter in Starbucks. Ik ben wel blij dat ik niet de enige fan ben: Ann was blijkbaar ook al verknocht. Ik vrees nu nog meer, nu ze de latte's ontdekt heeft... sorry Ann!
Experiences: # In de tuinen zie je dikwijls bruggen die verschillende bochten maken, bijna nooit rechte bruggen: dit is om de slechte geesten weg te houden want die kunnen enkel recht gaan... Ook de verhoogde drempels hebben hetzelfde nut, want geesten kunnen er niet over.. (wat kunnen geesten dan eigenlijk wel?)
# Beetje bijgeloof zie je hier verder ook wel: 9 is een zeer speciaal nummer (keizerlijk getal), 8 is het geluksnummer (spelen in Bijing beginnen op 8/8/2008 om 8pm), 4 is ongeluk, zodat je soms geen 4e verdieping hebt in flatgebouwen. Ook zie je heel veel varkens op straat, tenminste in allerlei vormen (knuffels, haarspeldjes, beeldjes, etc.) want 2007 is het jaar van het varken en dat brengt geluk. Elk jaar een ander dier dus, en om de 12 jaar begint het opnieuw. Dit wordt natuurlijk ook commercieel handig gebruikt!
# Niet te geloven: 5 nachten Shanghai en 5 verschillende kamers! Eerst miskleun-hotel bij de aankomst, dan een kamer bij de lawaaierige lift, dan een nacht aan de straat (getoeter van 7u 's morgens!), dan eentje aan de zijkant (zelfde effect) en uiteindelijk een zonder ramen, maar wel rustig.. finally!
Na het dinner gisteravond zijn we nog iets gaan drinken met oa Ann, Stijn (ex-Henkel collega die hier pas voor 2 jaar is toegekomen) en een aantal andere Vlamingen, dus ideaal om vandaag te starten met een stevige brunch op de middag. Ann had een heel goed adreske uitgezocht 'Fresh Elements' op het 4e verdiep met uitzicht.
De ganse zondag zijn we verder als echte toeristen rondgetrokken (ok, ik al wat duidelijker dan hen, maar expats hebben nog tijd genoeg om alles rustiger te verteren ;-) ). Te beginnen in de oude Japanse concessie, in het Houhai-park. Stijn zag al direct de ideale zondagnamiddag met de kids, want het is wel een amusante omgeving, tenminste als je er de kwelende karaoke-zangers en zingende orkestjes wil bijnemen. Schitterende uitvinding die we direct uitgetest hebben, is de luchtbal op het water: je wordt in een grote waterdichte bal gestoken en losgelaten op het water, waarna je hamster-gewijs probeert vooruit te komen. Stijn en ik waren de proefkonijnen: na een paar keer oefenen, hadden we vooral het op onze bek gaan onder de knie, tot groot jolijt van alle toeschouwers. 10 minuten belachelijk doen volstonden om hijgend uit ons lijden te worden verlost, waarna Ann ook haar kans waagde, met eveneens prachtige moves en splashes.
Enfin, het water stond ons aan, maar het mocht wat rustiger, dus boekten we een tochtje op de Huang Pu, de centrale rivier door Shanghai. Zalige sightseeing-tocht met een ondergaande zon.
In Pudong zijn we een massage salon binnengestapt om alles eens goed los te laten masseren voor geen geld: 5.5eur voor 1u lichaamsmassage. Dit is met de kleren aan, maar daarom niet minder zalig en eigenlijk wel een stuk makkelijker dan de ge-oliede versie. Voor herhaling vatbaar, das zeker!
Als afsluiter stond de Thaise keuken op het menu in de hippe Xiantandi wijk, bij Simply Thai. Een aanrader! Ik geloof dat ik de eerste keer dan toch bij een verkeerde Thai ben binnengestapt in Gent, want dit smaakt naar meer. Een geslaagde toeristendag dus!
Experiences: # Voor we de luchtbal-arena bestegen, vroeg een oudere kerel ons nog een handtekening die ons nam voor 3 atleten voor Beijing 2008. Welke discipline hebben we niet verklapt, maar waterlopen is het zeker niet, dat had hij ook wel in de mot.
# De metro steekt hier soms afgeladen vol, maar er is altijd meer plaats. Je duwt eenvoudig de andere naar binnen en als dat moeilijk wordt, stap je achterwaarts in, met de hielen in het metrostel, het deurkader vastnemen en dan nog eens goed doorduwen met de rug zodat de deur vlak voor je neus toeschuift.
# Trouwens, er gelden ook andere regels: je stapt altijd en overal direct in, ook al moet er volk uit (geldt ook voor trein, lift, winkels,..). Je baant jezelf een weg door het volk met je ellebogen of andere hulpmiddelen. Je kruipt altijd voor om een ticket te bestellen, want welke idioot blijft nu in een rijtje staan wachten? Kortom, meestal -zeker in de metro- geldt de wet van de sterkste. Het heeft efkes geduurd, maar nu leef ik al bijna op hetzelfde ritme: go with the flow !
# Een tip voor Koen: om het zwart circuit aan banden te leggen, hebben ze hier een origineel concept uitgewerkt: wanneer je het BTW-bonnetje vraagt, is dit tegelijk een loterij ticket! Als je wat kan winnen, dan vraag je toch zeker uw ticketje...
Aan de overkant van de nieuwe skyline, ligt de Bund: het oude centrum van Shanghai waar alle activiteit begon. Je vind er een aantal statige gebouwen die nog stammen uit de gouden beginperiode in de jaren 1920-1930, toen de sampans met hun koopwaar in de haven aan de Bund kwamen binnenvaren. Echt veel authentieke charme schiet er niet meer over, want ondertussen is de haven allang verder verplaatst en is er een lange wandelboulevard aangelegd aan de rivier - niet onaangenaam. Het meest typerende van die 'Blauwe Lotus' tijd is de BigBen-stijl toren op het marinegebouw en het 'Shanghai Pudong Bank' gebouw. Hier ga je door een leuke oude draaideur terug in de tijd: een statige hal, stijlvolle oude loketten en wachtbanken en vooral een prachtige plafondschildering op de ingangskoepel die de belangrijkste steden afbeeldt uit die tijd. Opmerkelijk is bvb. hoe HongKong eigenlijk voornamelijk nog een gewoon rotseiland is, weliswaar betooid met de Engelse vlag. Vanop de Bund heb je natuurlijk het beste uitzicht op de skyline van Pudong: de Oriental Pearl TV toren, de Jinmao toren en de nieuwe (onafgewerkte) Financial toren zijn de uitspringers.
Na de middag kwam Ann me terug vergezellen en zijn we weggebleven van de grote Nangling Dong winkelstraat, en zijn we op een marktje beland voor een paar uur. We hebben ons daar geweldig geamuseerd simpelweg met afbieden op vanalles. Zelfs op de Barbarossa coctails in de vooravond, zijn we weggekomen met 2 voor 1 (ok, 't was toevallig happy hour)
's Avonds heb ik geprofiteerd van Anns leuke service flat, want mijn vuile was wordt daar keurig gewassen en gestreken, jippie!
Het avonddinner van de VLIS (Vlamingen in Shanghai) was een dinner tournant, dus na elke gang kwam je met andere mensen aan tafel. Wel interessant te zien welke profielen hier zoal rondhangen en ook gewoon gezellig met vlamingen onder elkaar het nationaal menu (biefstuk-friet) verorberen.
Experiences: # Hoewel ik oorspronkelijk had gepland om eens naar Suzhou te gaan vandaag met de trein, maar geen tickets meer te verkrijgen voor de terugrit. Voor de trein wordt alles geregeld zoals op een luchthaven, met genummerde plaatsen: op is op. Het voordeel is natuurlijk een garantie van een goede zitplaats, wat bij ons voor pakweg het traject Gent-Brussel niet slecht zou zijn
# Leuk detail: de nieuwe Financial toren wordt gebouwd door een Japanse bank. Oorspronkelijk wilden ze bovenaan een ronde opening, maar men heeft dit moeten omtekenen omdat het anders teveel trok op de Japanse vlag. Chinese censuur dus.
# De winkelstraat Nangling Dong is absoluut te vermijden voor niet-chinezen: het lijkt wel of je hebt een grote stempel 'toerist' op je voorhoofd, want werkelijk om de 2m wordt je aangesproken door verkopers van uurwerken, dvd, schoenen, massages, ... in het begin ben je nog vriendelijk, maar die positieve toon gaat snel steil bergaf!
# De eerste Subway gevonden in China! nog eens een gewoon lekker belegd broodje mmm..
# Ik heb het nu al een paar keer gehoord en het is cliche, maar het blijft hilarisch: een chinees die slechts een mondjevol engels spreekt heeft effectief enorm problemen om de 'r' uit te spleken. Op een standje met uurwerken was een schitterend voorbeeld: C: 'we have evelything: Lollex, Fellali, Lodania,...' ik: 'do you have Breitling? C: 'what???' ik: 'Bleitling' C: 'ooh Bleitling! yes ! ofcoulse!!'
Met een goed adresje bij de hand van Gaetane en Olivier, ben ik vanmorgen naar Amy's shop gegaan om mij daar een kostuum op maat te laten maken. In het oude stadsgedeelte kan je dit bij honderden kleermakers laten maken, al dan niet op een markt van kledij en stoffen (zijde en cashmere mekka!). Als je dan een beetje verder wandelt in de niet-toeristische straatjes, dan zie je effectief de kleermakers ijverig over hun stoffen gebogen. Het verschil met het toeristische gedeelte van de oude stad is groot want wanneer je de gidsen met hun vlagjes en megafoons weer ziet, gevolgd door een horde sloffende toeristen, dan is het uitzicht alweer veranderd naar meedogenloze commercie en kom je op de Fuhzhou street waar het werkelijk krioelt van de kraampjes! Maar toch heeft dit wel iets, want hier is de oude stad volledig opgeknapt met de typische krullende daken en is het eigenlijk wel leuk om rond te dolen. Vlakbij ligt de Yu-tuin: een ronduit schitterende tuin! Deze stamt nog uit de Ming dynastie en is zo aangelgd dat het een complete wereld op zich moet voorstellen tussen 4 muren: stenen zijn de aarde, water, ronde doorgangen om het geheel niet te verstoren, talrijke paviljoenen enz.
Tegen de valavond, heb ik me gehaast naar de overkant van de Huang Pu-rivier, waar Pudong ligt: het nieuwe Shanghai dat 15jaar geleden nog gewoon braakliggend terrein was en waar nu de nieuwe skyline van Shanghai is/wordt gebouwd. Je wordt tegen een rotsnelheid van 9m/s naar het 88e verdiep van de Jinmao-toren geschoten, de (voorlopig) 4e hoogste toren ter wereld met 462m. Vlak daarnaast wordt de laatste hand gelegd aan de Financial Tower die nog eens 35m hoger is en die lijkt op een gigantische kurketrekker. Niet verwonderlijk was het uitzicht van daaruit ferm de moeite.
Ook heel speciaal is dat het Hyatt hotel de bovenste verdiepingen van de toren beslaat (52e tot 87e), die allen uitgeven op een open patio. Vanop de bovenste verdieping zie je dus 150m lager de receptie liggen!
Experiences: # De staatstelevisie CCTV heeft zeker 12 kanalen en waakt ook over de andere zenders, indien nodig met censuur.
# Blijkbaar komen veel jongeren naar de stad om hun eerste job als taxi-chauffeur te hebben: dat merk je ook wel! Ze beginnen dan in hun haar te krabben, druk te bellen enz. Ipv direct toe te geven dat ze het niet weten zijn (moeilijk, want dat is gezichtsverlies), rijden ze dan maar wat in het rond tot ze ongeveer in de buurt komen. Heb dus al verschillende keren gewoon moeten overstappen in een andere, liefst met oudere chauffeur.
# De Engelse Premier League voetbal en de NBA basketbal zijn hot! Je kan zelfs samenvattingen zien in de metro's tijdens het wachten!
# Dat ze graag kip lusten, is wel duidelijk want de fastfoodketen KFC (Kentucky Fried Chicken) is hier veruit de meest aanwezige
# Een goede zaak is dat de chinese overheid campagne onderneemt tegen het openbaar fluimen (nogal gangbaar!), met het oog op Beijing 2008 en de Expo Shanghai 2010. Er staan nu boetes op en je krijgt devolgende speciale borden in de metro:
- Ik hoop dat Brenda & Tom ondertussen niet meer moeten wachten - was toch uitgerekend voor 5okt of zo?? Dan wordt het wel hoog tijd!! - Ben idd wel curieus wat Janssens met Xi'an te maken heeft, er stonden slechts 2 sponsors: Janssens met 1.4 mio dollar en dan nog een kleine vis van 100T dollar, dus ja, de impact van de belgen was wel heel groot! - Johan, de instellingen zijn bedoeld om spammers van de blog weg te houden, anders staat het gastenboek direct vol met 'reclame' voor andere sites. Anderzijds wordt je mailadres niet misbruikt voor spam van bloggen.be - Jonathan, hoe was de eerste werkdag?!
De aankomst in Shanghai is me niet zo goed bevallen. Midden in de nacht aangekomen zonder nog iets eetbaar te vinden na 12pm, in een buurt waar het stikt van de pooiers (nochtans overdag de drukste winkelstraat in de stad) en pech met het hotel: een erbarmelijk, afgeleefde kamer met luidruchtige onderburen. Maw, eerste werk 's morgens was herboeken naar een beter hotel en een kleine siesta inbouwen. Verder was het vnl. een functionele orienteringsdag: beetje uitzoeken hoe de treinen en metro lopen, wat rondom people square te zien is, zoektochtje naar een telefoonkaart enz. Die telefoonkaarten zijn trouwens ook een sprekend voorbeeld dat over elke prijs kan gesproken wordem. Zoals bij ons staat er een belwaarde op, maar hier moet je minimum 30% korting krijgen! Achteraf bleek zelfs dat dat nog veel meer kan zijn: 4 kaarten van 100rmb belwaarde voor 100rmb!
's Avonds heb ik dan een taxi genomen naar Olivier 'Guido' Guiot, een oud-medestudent vanop Vlerick. Hij werkt in Shanghai (Suzhou) en is druk bezig om de betere chocolade op de chinese markt te krijgen (wie beter dan een belg he!), lijkt heel interessant! Het was al een hele tijd geleden, want ondertussen heeft hij een leuk gezin: getrouwd met Gaetane en twee schattige kindjes: Fleur en Jacob. Het was een enorm gezellige avond, met veel updates, maar ook boordevol goeie tips en indrukken over hoe de chinezen tikken. Great!
Vanmorgen opnieuw de regenjas moeten bovenhalen want het lijkt erop dat de overblijfselen van de typhoon uit zuid-oost china overtrekken. Gelukkig is het voornamelijk druilerig, dus ik kon op pad. In de keizerlijke tijden was Xi'an de toonaangevende stad in China, want het was het vertrekpunt/aankomst van de zijderoute. In de 13e-14e eeuw was dit zelfs de meest welvarende en grootste stad ter wereld. Je merkt dit nog aan de grote omwalling rondom de binnenstad met 8m hoge muren en om de 500m een uitkijktoren. Je kan de stad ook maar uit op 4 plaatsen, in elke windrichting.
Centraal in de stad staan de klassieke bel- en trommeltoren, met een aantal interessante stukken uit de keizertijd. Vlakbij ligt de chinese moslimwijk: zeer levendig en met vele snacks klaargemaakt op straat. Wandelend door de grote en kleine straten van Xi'an, geeft toch wel een heel goed beeld van hoe de doorsnee chinees leeft.
Toch wel blij om het koude Xi'an te ruilen voor het warmere Shanghai 's avonds met een late avondvlucht.
Het deed efkes pijn vanmorgen door de vroege vlucht, maar het vooruitzicht op het mysterieuze terracotta leger deed de vermoeidheid vergeten. Aangekomen in Xi'an bleek het weer wel tegen te vallen: druilerig en koud. Het uitzicht van de stad werd daardoor nog grimmiger, want het contrast met Beijing is groot: ruwe wegen, verkeer nog chaotischer, kleinere en vuilere straten, waarschuwingen voor zakkenrollers, enkel chinees is gekend... hier zit je wel degelijk midden in het echte China. Aan de positieve kant: taxi, eten en winkelen is nog goedkoper.
Na 1u in een vervallen bus op een afschuwelijk wegdek (je kan het denk ik vergelijken met 2u achteraan op een fiets zitten die over kasseien rijdt), kom je in het museum aan. Je hebt een aantal kuilen, maar de grootste is wel enorm indrukwekkend (en zelfs lang nog niet volledig opgegraven!).
Duizenden beeldjes staan daar tesamen om het graf van Qin, de eerste keizer van een verenigd China te bewaken. Van deze keizer komt trouwens waarschijnlijk ook de naam China (Qin > vroeger Chin uitgesproken). Er zijn verschillende rangen in de beeldjes (boogschutters, soldaten, generaals), die allemaal houten en bronzen wapens vasthielden (de meeste wapens zijn nu weggerot). In totaal werd er 35jaar aan gewerkt door 35.000 mensen, want alle beeldjes hebben een heel sterke detaillering.
Experiences: # Gelukkig niet veel tijd verloren met een hotel te zoeken, want de busmaatschappij van de luchthaven helpt dit te regelen. Eigenlijk ga je hier altijd beter via een reisagentschap want je krijgt daar meestal betere prijzen dan op je eentje, zelfs na onderhandelen. Ondanks de lagere prijs, krijgt het reisagentschap dan nog een goede commissie erbij. Ik heb spontaan de indruk dat dit een beetje het omgekeerde is van bij ons, waar de prijs gelijk is of duurder en erbovenop nog een commissie komt.
# Goed systeem tegen zakkenrollers gezien in Starbucks: berghangers zijn vastgeketend aan de tafeltjes waar je tas of baggage aan kan hangen.
# Janssens Pharmaceutica kreeg de eervolle vermelding als hoofdsponsor van de opbouw van het Terracotta museum dankzij een cheque van 1.4 mio dollar. Ik vraag me wel af wat Janssens te maken heeft met historische opgravingen..
# Om de chaos op straat toch wat te regelen, werken ze hier met agenten op een podium midden op het kruispunt. Ondanks het druk fluiten en drukdoende bewegingen, leek men er zich toch niet teveel van aan te trekken..
De stad blijft verbazen met nog veel meer prachtige plekken vandaag. Vanmorgen was een absolute topper, nl. het Zomerpaleis - waar de keizers hun optrekje neergepoot hebben als ze de stad eens wilden ontvluchten. Het domein (290ha) is een prachtige creatie: een meer werd uitgegraven, waarmee dan weer een enorme heuvel werd gemaakt en errond heb je verschillende bouwwerken, kamers en tempels die rondom het meer en de tuinen gebouwd zijn.
Alles werd ook nog eens verbonden met de langste overdekte gallerij ter wereld, versierd met zo'n 14.000 verschillende schilderijtjes.
De namen van de hallen zjn zoals altijd lang en beschrijvend, maar op den duur ook verwarrend (Hal van de Vreugde en het Lange Leven, Tuin van Deugd en Harmonie, Hal van Welgezindheid en Lange Leven, etc). Op de top van de heuvel staat het Paviljoen van de Welriekende Boeddha met net voor de beklimming een prachtige portiek aan het meer (cf. Epcot!). Ik weet niet waarom, maar ik zie geregeld fruitoffers aan de voeten van Boeddha beeldjes.
Ondanks 3uur rondwandelen vond ik het veel te kort, want hier kan je makkelijk een volledige dag met plezier verblijven!
Na een akkefietje met een taxi-chauffeur (je moet hier echt oppassen met vaste tarieven of valse meters, vnl deze die toeristen staan op te wachten), was de volgende halte de Tempel van de Hemel terug in de stad. Hier kwam de keizer -zoon van de Hemel - hulde brengen aan de Hemel en rekenschap geven van zijn beleid. In ruil daarvoor werd zijn mandaat dan natuurlijk verlengd (ahum). Mooi geheel van 3 bouwwerken op een centrale as. Een ervan is het Altaar van de Hemel: een rond plateau met een ronde steen in het midden (het altaar dus) die je bereikt via marmeren trappen met 3*9 treden (9 is het uitverkoren getal). Op het altaar zouden alle wensen zeker in vervulling gaan (dus ik hoop dat dit waar is )!
In Beihai park, waar een indrukwekkend Boeddha beeld staat 36m boven de grond op de top van een heuvel. werd de dag afgesloten, opnieuw waar het zaterdag ook al zo gezellig was met de vele bars en resto's.
Volgens mijn planning zou ik pas morgenavond verder vliegen, maar ik heb ontdekt dat er enkel 's morgens vroeg vluchten zijn naar Xi'an. De vlucht van 7h20 boeken dus en een korte nacht vannacht.
Experiences: # Nog eens over de Spelen: deze gaan van start op 8-8-2008 om 8u. Qua mascottes volstond 1 niet, maar direct 5: de Fuwa (gelukskinderen). Ze heten BeiBei, JingJing, HuanHuan, YingYing en NiNi. Plak dit tesamen en je krijgt 'Beijing Huanying ni = Welkom in Beijing.
# Verschillende nieuwe spelen al gezien, meestal in de parken: het leukste is wel een soort voetbadminton.
# Wc: het traditionele gat in de grond is hier nog altijd gangbaar, hoewel de gewone zit-toiletten toch ook goed beginnen op tekomen. Mijn reisgids adviseerde om een rol wc-papier mee te nemen, iets waarvan ik nog geen spijt heb! Op verschillende plaatsen is dit niet beschikbaar en als het er is, dan moet je het halen bij de lavabo's. Papier wordt trouwens zoals in Turkije ook niet in het wc gesmeten, maar in een apart vuilbakje naast het toilet. Beetje raar allemaal.
Een tour met de bus bleek te lang te duren, dus na enige onderhandeling konde we een taxi charteren voor 300RMB: 1u naar de Muur in Badaling, 2u wachten en 1u terug. Eigenlijk een redelijk lage prijs, maar die chauffeur had zeker een geweldige dag in vergelijking met zijn collega's.
In totaal is de Muur 6.700km lang (1/6 van de aardomtrek!) en is niet 1 geheel, maar eerder gordels van muren: evenwijdige versterkingen aangelegd door opeenvolgende keizers. De eerste aanzet stamt al uit de 7e eeuw v. Chr., oorspronkelijk om vijandige Mogoolse stammen uit het noorden tegen te houden. Onder de Ming-dynastie 700 jaar terug, werd aan de stenen muur begonnen die 8m hoog en 6m breed is.
Bij aankomst was het al direct duidelijk: het zou een sportieve dag worden, want de Grote Muur is ook een Grote trap en zeer steil!
Telkens wanneer je denkt een wachttoren op de top te zien en te bereiken, loopt de Muur alweer verder over een volgende bergkam.. Het leek wel een 'stairway to heaven' soms. Na een dik uur goed doorstappen, met af en toe noodzakelijke pauzes, stonden we op een top: een prachtig uitzicht!! De groene bergkammen worden doorklieft door een duidelijke streep met op de verre achtergrond een meertje, Peking en groene bergkammen waar de Muur in de verte verderloopt. 360graden scenic view!
Experiences:
# Heb mij 's avonds ingecheckt in een ander hotel, maar die matrassen blijven overal hard precies, of zou dat nu de gezonde chinese matras zijn?
# Overal zie je de voorbereiding voor de spelen: renovaties, nieuwe gebouwen, metro uitbreiding etc. Ann vertelde dat ze na de metro-uitbreiding de 3 mio ambtenaren zelfs zouden willen verplichten met het openbaar vervoer te komen. Het kan de stad alleen nog maar verbeteren, want ik vind het een enorm aangename stad om in rond te crossen! Het is zo'n beetje het Washington DC van China: brede lanen, zeer proper, statig, modern, zeer veilig!
# Leuk contrast: 2 'veiligheidsagenten' op straat in staatsuniform, leunend tegen een grote McDonalds parasol..
Eindelijk eens tijd gevonden om een korte update neer te pennen!
Ann is rond middernacht gearriveerd in Beijing, op mysterieuze wijze: zonder laptop, dossiers, of zelfs blackberry! That's the spirit!
We hebben een geweldig onderkomen gevonden op de 4e verdieping van de Oriental Plaza Shopping Mall! Dat is wel op de minus 4e verdieping te verstaan, onder de parkeergarages!! Als doorwinterde rugzaktrekkers hebben we de plaatselijke jeugdherberg geboekt, want comfort of een eigen douche, daar zijn we niet zo voor... Laat ons zeggen, interessante eenmalige ervaring
Om 8u stipt zijn we erin gevlogen met een traditionele, stevige chinese maaltijd: eggburger, hash browns, pancakes en bittere koffie... Dit gaf voldoende energie om eraan te beginnen:
* Tian'anmenplein: het grootste plein te wereld in het hart van Beijing, ook het politieke centrum aar het parlement zetelt. Hier verklaarde Mao de Chinese Volksrepubliek. Nu zegt hij niet veel meer, maar domineert nog altijd het plein met een groot portret en zijn Mausoleum waar het aanschuiven is om hem nog eens een bonjourke te doen.
* Verboden Stad: het tweede ticket dat we kochten was het juiste. Hier moeten de keizers dus geleefd hebben, met zo'n 20.000(!) dienaars van alle slag. We hadden een beetje pech want het geheel kwam niet volledig tot zijn recht door enerzijds de druilerige voormiddag en anderzijds omdat een aantal poorten in de stellingen staan ter renovatie tegen de spelen in 2008. Al bij al blijft het wel indrukwekkend: de centrale, statige noord-zuid as heeft een aantal poorten die uitgeven op de volgende open pleinen.
Oostelijk en westelijk zijn parallel opgetrokken en zijn een doolhof van grote en kleinere vertrekken en pleintjes. Op het einde heb je nog de mooie keizerlijke tuin met bomen die op dieren (moeten) lijken.
* Hutongs: tochtje door de kleine wijkjes rond de verboden stad via de riksja. Wel grappig en ook een beetje decadent, want je komt tenslotte voorbij zeer arme mensen voorbijgereden. De sympathieke gids is er niet in geslaagd ons op te leggen.
* Jin Shan Park: ook wel de kolenheuvel, mooi uitzicht over de verboden stad.
* Klokketoren & Drumtoren: bijna elke oude stad heeft beide torens die vroeger dienden om de dag te verdelen in periodes van 2 uur (klokken), 's nachts nam de drumtoren de rol over en gaf aan wanneer bvb. de stadspoorten gesloten werden, wanneer het veilig was na sluiting en wanneer de dag weer begon. Mooi bewaarde torens waar een steile klim voor nodig was, speciaal de drumtoren was de moeite want elk half uur worden de drums ceremonieel beslagen.
* Beijanmeer: via een zeer gezellige hutong vanaf de drumtoren, kom je op de splitsing van 2 meren waar je zo uitgenodigd wordt om een rustpauze te nemen en je te installeren op een terras. Zeer leuke atmosfeer en direct ook een goede afsluiter om voldaan na te genieten van een drukke dag!!
Experiences: # Opvallend hoe alle chinezen met het V-teken poseren op foto's
# Chinese Fondue of Hotpot gegeten 's avonds: hetzelfde principe van bij ons, maar dan met kokend water. Je kan er natuurlijk ook vanalles inkappen (vlees, vis, groenten), maar is wel wat gezonder natuurlijk. Niet slecht, al ontbrak het voor mij aan wat kruiden, wat gecompenseerd werd door de 'flied lice' met groenten en ei.
# 9 mio fietsen in Beijing: zou kunnen, want de wegen zijn er zeker op voorzien (volledig apart rijvak). Je ziet ook veel electrische fietsen. Nu de chinezen wat meer geld beginnen krijgen, zijn er blijkbaar al een aantal overgeschakeld op een auto, maar de rijstijl van de fiets blijft behouden. Dwz, je toetert om te laten weten dat je eraan komt en je slalomt een beetje onwijkend van links naar rechts. Op kruispunten is het soms een echte chaos met auto's, fietsers en voetgangers tussen elkaar door. Rode lichten hebben blijkbaar enkel een adviserende functie.
# Wel makkelijk om Ann de eerste dagen bij te hebben, ik moet me voorlopig weinig aantrekken van communicatie..
# Soms voel je je wel een beetje een vedette. Werkelijk al verschillende keren aangesproken door chinezen om samen op de foto te mogen. Minder plezant wordt het wanneer je alleen rondloopt en continu wordt aangesproken door vrouwen (nooit gedacht dat ik dat nog zou moeten zeggen ). Het lijkt een beetje op stalking op den duur. Suggesties voor drop-off lines zijn welkom (de best werkende is 'mijn vriendin wacht op mij in het hotel' en dan snel verder). Ann helpt ook goed als afleider en omgekeerd ik voor haar, zeker wanneer de verkopers wat willen verpatsen
# Eetkraampjes: leuk en folklore, maar ons maag keerde toch wel wat bij het zien wat men hier zoal binnenspeelt: worm, octopus, sprinkhanen etc., liefst opgediend op een stokje..smakelijk!
En hupla.. 12 uurtjes vliegen vanuit Londen en hier sta ik dan plotseling in Hong Kong. Deze keer geen annulaties of vertragingen + geen bleiterskes, alleen maar sympathieke Berliners - smooth!
Rond 17u met de bus van de luchthaven werd ik letterlijk gedropt in een mierennest van jewelste, midden op Nathan Road, de belangrijkste slagader op Kowloon (het schiereiland tegenover het eigenlijke Hong Kong eiland). Op een mum van tijd kreeg ik het wel heel warm: de temperatuur nog altijd schoon rond de 30graden, twee rugzakken sleurend, een papierke in de hand om het juiste adres nog te zoeken en ondertussen overal in de weglopende hong-kongnezen. Toevallig loop ik daar een Hollander tegen het lijf (haal je er zo uit met hun engels accent) die me probeerde aan te wijzen welke straat ik verderop moest inslaan. Nu ja, zelfs met de duidelijkst mogelijke beschrijving, duurde het wel heel lang want Nathan Road is werkelijk 1 lange sliert van neon-borden die loodrecht op de winkelgevels gemonteerd zijn. Het bord daarachter moet natuurlijk ook zichtbaar worden, dus krijg je spitsvondige competitie, dikwijls zelfs met borden die quasi over de volledige straat hangen.
Het hotel bleek een kat in een zak te zijn ondanks de forse prijs (6m2, bed op chinezenmaat, stenen matraske en als je je strategisch positioneert tussen het toilet en de lavabo, kan je nog net een douche nemen). Enfin, het Elbroich hotel in Duesseldorf heeft balzalen in vergelijking met dit, maar gelukkig wel kraaknet.
's Avonds afgesproken met duitse ex-collega, Melanie, die momenteel werkt voor Daimler Chrysler in de Central Plaza toren. Blijkbaar is er iedere avond een lichtshow op de HK-skyline. En dat is toch wel 1 die enorm indrukwekkend is, was aangenaam verrast!
Leuke show en na een korte avondwandeling heb ik nu toch al een beetje een beeld van waar mijn reis gaat eindigen, niet in het minst omdat Melanie blijkbaar op korte tijd al redelijk goed haar weg kent! De expats slaan overal snel tesamen ..
Het lijkt wel dat de jetlag er toch wat in zit, want na een korte nachtrust tijdens de vlucht en een half slapeloze nacht gisteren, werkt de zwaartekracht nogal sterk op mijn oogleden. Op dit moment zit ik al in Beijing en wacht ik op Ann, die vanavond laat pas gaat arriveren.
Een nieuwe ontdekkingstocht staat voor de deur. Na 2 opeenvolgende 'Go West' reizen, wordt de neus 180graden gedraaid om tot in het land van de Rijzende Zon te vliegen! Spijtig genoeg zal ik deze keer alleen rondtrekken, want het verlof hangt niet aan de bomen, dus ook niet voor Veerle ...
Normaal gezien zou ik ook enkel nog een paar kerstdagen over hebben, maar de truc? -> een jobwissel! warm aanbevolen ;-) Na 8 jaar Henkel, is de komende maand ideaal om af te kicken van de lijntjes waspoeder en me voor te bereiden op het gezondere leven tussen de Danone yoghurts..
Niet toevallig China, want onderweg kom ik zeker enkele bekenden tegen, die momenteel tussen de stokjes-etende medemens zwaar aan het presteren zijn.
Voila, de rugzak is gemaakt (slechts 11kilo!), de vlucht vertrekt over enkele uren en de adrenaline begin te stijgen.. spannend! Ik probeer geregeld een update te geven, niet in het minst om mijn lieve schat gerust te stellen!
Florida heeft ons zeer geboeid en vooral veel laten amuseren. In vergelijking met vorig jaar aan de westkust met alle nationale parken, San Fran, Vegas etc. is het toch wel wat minder beindrukkend of verrassend. Als aanbeveling blijft de westkust zeker de must-see bestemming in de US. Anderzijds blijft Florida toch wel een superbestemming met een aantal duidelijke pluspunten, zoals de kleinere vliegafstand en de veel kleinere afstanden terplaatse, waardoor je alles rustiger kan beleven. Neem daar nog paradijselijke stranden bij die overal aanwezig zijn om af en toe de dag mee af te sluiten, enkele pretparken om je eens goed te laten gaan en voortdurend een aangename warme temperatuur, en je krijgt redelijk snel een relaxte, coole vakantie-vibe.
Absolute toppers voor ons: - South Beach: aantrekkelijke stranden, retro-moderne art-deco - Busch Gardens: shockerende coasters afgewisseld met Afrikaanse dieren-taferelen - Island of Adventure: onverantwoord plezant waterpretpark - Ringlings Ca Zan & Museum: typerend beeld van de rijke Floridiaan, met uitmuntende kunstcollectie - St-Anne Mary Island: carraibische stranden en een schilderachtige oude visserspier waar dolfijnen vrij rondzwemmen - Everglades: tramtour in Shark Valley entrance en de intensieve airboat tour - Key West: panoramische vergezichten vanop de bruggen naar Key West, terplaatse een easy-going sfeer met de typische kleurrijke huisjes.
We hopen dat onze teksten hebben kunnen boeien en willen iedereen nog eens zeer hartelijk bedanken voor de leuke reacties !!
De laatste dagen hebben we ervan geprofiteerd om Miami nog eens rustig onder de loep te leggen. Zoals al gezegd, was er niet veel te zien in downtown, maar toch zijn we nog eens teruggegaan om Little Havana te bezoeken.
Dit is de Cubaanse wijk, met vnl. politieke vluchtelingen die in de jaren 60 Fidel Castro ontvlucht zijn en nu de grootste gemeenschap buiten Cuba vormen. Het hart van de wijk is niet zo groot: ongeveer 8 blokken/straten, doorkruist door de Tamiami Trail of Calle Ocho - een van de grootste invalswegen.
We zijn op vrijdagavond geweest, want de laatste vrijdagavond van de maand, wordt blijkbaar altijd gevierd. Alle winkels hadden de muziek wat harder gezet - sommigen zelfs met een extra box voor de doven geloof ik - en de Cubaanse salsa was overal aanwezig. De Calle Ocho werd half afgezet, want naast de vele artiesten die hun werken toonden, speelde er ook een band met volle overgave. De mix van dit alles zorgde wel direct voor een leuk zomeravond gevoel, iets wat we niet meer hadden verwacht in downtown.
De dag erna stond Key Biscane op het programma, bekend van de US Open Tennis. Dit kleine eilandje straalt direct een 'geen pottekijkers'-sfeertje uit. Alles is er vrij afgesloten en betalend, en blijkbaar hebben de rijke inwoners zich inderdaad goed hun privacy weten toe te eigenen. Je vindt er dan ook veel rust en weinig toeristen. Vermits er eigenlijk niet zoveel te zien was, hebben we onze handdoeken uitgerold net ervoor op Hobe beach, wat op zich wel een leuk plaatje is: in de rustige, helderblauwe zee zwemmen met de skyline van Miami vlak achter je.
De voorlaatste dag zijn we ook nog eens naar South Beach getrokken. We hadden gehoord dat er een Rap& Hip-Hop festival aande gang was dat +- 200.000 zwarten trok om er te feesten.
Dat was meteen ook de reden waarom we er eerder quasi geen hotel hadden gevonden! Jammer, want ons idee om nog wat rond te hangen op het sympathieke South Beach werd zo volledig verstoord. Zeker wanneer je er even rondliep, echt veilig voelde je niet met die ganse menigte. Opvallend was wel de volledig andere omgangscultuur van de zwarte gemeenschap, zeker wanneer het aankomt op contact maken op het strand! Het meest afstotende was eigenlijk de kledingsstijl. Het was geleden van in London dat we nog zo'n wulpse dames zich in zo'n foute, en vooral te spannende stoffen hebben zien wringen. Unreal, en je ziet hen dan nog denken dat ze een sexy vamp zijn ook! Werkelijk op het vulgaire af soms, enfin voor ons toch. De meeste homies vonden het wel 'dik' ok en wisten niet waar eerst fotograferen en filmen... Snel weg dus, en goedlachs de dag eindigen met Shrek 3.
Zondag hadden we pas om 19u onze vlucht, dus nog tijd om eens de Cubaanse kerk El Carida te bezoeken.
Deze is gebouwd aande kust, met zicht op Key Biscane en heeft een speciale ronde vorm. In de namiddag sloten we af op North Beach en kon Veerle niet meer gestopt worden om in de Aventura Mall nog eens een laatste stuk geweldige Chocolate Coconut Cream Cheese Cake te bestellen.
En gelijk had ze!!
Experiences:
- Cinema in Kinepolis bij ons is een zegen: geen rumoer, geen continu verloop, geen gsm, geen lichtjes van Ipods (je vraagt je af waarom je dan naar de cinema komt), veel minder gekraak van allerlei snacks, grote schermen en grote zalen !! Ah ja, popcorn bestel je ook best niet, tenzij je de gezouten versie lust... nachos daarentegen zijn ok. - Sinds januari is hier Diet Coke Plus op de markt: met vitaminen en mineralen! Dus nu kan je gerust fastfood blijven eten, zolang je maar je dagelijkse gezonde vitamientjes binnenkrijgt via een cola...
Net een vermoeiende terugvlucht achter de rug zonder slaap door een
bleit-peutertje vlak naast ons, MAAR
met slechts 1,5u vertraging!
Het verslag van de laatste dagen komt asap, ondertussen zijn al wat foto's toegevoegd.
We gaan nu even bekomen van onze jetlag, zodat we morgen terug aan de slag kunnen.
Het komende weekend is een weekend met een feestdag, maar deze valt op 26/5 (itt wat vele mensen denken), want:
- Die dag viert mijn nichtje Jana haar 10e verjaardag! Veel plezier, we zullen er zeker bij zijn op het feestje 2/6! - Die dag trouwen onze vrienden Tom & Marijke! We wensen hen een gelukkig leven samen toe, en uiteraard een meeeeegafeeste!
Een beetje een raar gevoel vandaag,
want plotseling rijden we al terug door de straten van
zuid-Miami... onze cirkel lijkt bijna rond, maar gelukkig hebben
we toch nog enkele dagen om enkele delen van Miami rustig te bekijken,
te beginnen met Coral Gables.
Dit is een van de rijkste wijken
van de US en is uit de grond gestampt begin jaren 20 door George
Merrick. Deze had de droom om een nieuwe stad te bouwen in Maimi,
gebaseerd op de Spaanse en Italiaanse architectuur. Dit heeft
geresulteerd in indrukwekkende residentiele villawijken vol
hacienda's of romaanse statigheid met brede lanen, die je
binnenrijdt via een van de 4 oude Spaanse ingangspoorten op elke hoek
van Coral. Grootste blikvangers in deze wijk zijn het authentieke
stadhuis, de Miracle Mile (de chique winkelstraat), de Venetian Pool
(een prachtig zwembad uit kalksteen in een natuurlijke waterbron)
en het Biltmore Hotel.
Dit laatste is het visitekaartje van Coral Gables met een sterke
geschiedenis (oa met Al Capone, beroemdheden en moord..) en met
een toren die een copie is van de kathedraal van Sevilla.
Naast een gigantisch 18-hole golfterrein, biedt het ook het
grootste hotelzwembad van de US.
Na deze tour bleek het nog even
moeilijk om vrije kamers te vinden door het verlengde Memorial Day
weekend, maar uiteindelijk zitten we wel weer goed voor de laatste
rechte lijn in de Regency.
's Avonds ging het naar Coconut
Grove, de 2e levendigste wijk na Sobe. Vroeger een hippie-bastion, nu
een yuppie-gathering. Niet toevallig zijn we daar in 'the Cheesecake
Factory' beland, met deze keer als afsluiter Chris' Outrageous
Chocolate Cake - 7 verschillende vullingen, waardoor je op zo'n 15cm
hoogte uitkomt... outrageous!
Experiences: -
Het is een sterk ingeburgerd amerikaans gegeven: de doggy bags. In
elk restaurant zie je mensen ermee buitengaan, toch een beetje raar
voor een europeaan. - The Weather Channel: een geliefde zender in de
hotels, maar je kan je afvragen waarom. Ook daar is drama het
verkoopsargument bij uitstek: orkanen, scattered thunderstorms en
flashfloods lijken elke dag op ons af te komen... in het begin
geloofden we het nog, nu gaan we uit van hetzelfde weer als gisteren:
ideaal warm, briesje en naar de avond toe kan er een drupje vallen
gedurende 10min.
Doel vandaag is Key West, het uiterste eilandje
van de Keys, het staartje van Florida. Op Key West bevindt zich ook het
meest zuidelijke punt van de USA. Het eiland (en al zijn broers en
zusjes id sliert) hebben een paradijselijke reputatie die ze waarmaken
via een combinatie van zon, azuurblauwe zee, palmbomen, steeldrum-music
en caraibische relaxation-vibes... De rit naar Key West is een heuse
trip, want vanuit Homestead (plaats van overnachting na de Everglades)
is het 120 miles (ong 200 km). De rit is echter aangenaam, dankzij de
mooie scenic views die je de hele tijd voorgeschoteld krijgt.
In Key West besluiten we eerst een lekkere lunch te
verorberen, om de lokale specialiteit te kunnen proeven: Conch
Fritters. Dit zijn gefrituurde deegbolletjes met daarin Conch verwerkt
(en wat paprika etc). Pop-quiz: wat is Conch? (antwoord: zie
experiences).
Na de lunch gaan we al wandelend op ontdekking,
en genieten we van de lokale architectuur: vnl houten huizen die in
allerlei zuiderse kleurtjes geschilderd zijn met overdekte terrasjes
aan de voorkant waar meestal sofa's, schommelstoelen of hangmatten
buitenstaan. In deze zonnige setting zeer gepast je voelt ook de
relaxte en socialere 'Front Porch Living' stijl. De huisjes zijn
relatief klein, de prijzen daarentegen niet. Kleine oude huisjes met 1
slaapkamer komen op de markt voor om en bij de 600.000$!
Eigenlijk is
alles in Key West duur: hotelovernachtingen, drankjes, boottrips,... Ze
weten hier heel goed hoe ze het geld uit je zakken moeten halen. Een
beetje a la Mickey! De wandeling van bijna drie uur brengt ons bij
Mallory Square, zeer bekende om zijn befaamde zonsondergang. We
besloten ons daar ook effectief een plaatsje toe te eigenen, met een
van de lokale specialties id hand: Key Lime Ice Tea. Lekker verfrissend
na de warme namiddag! The Sunset was mooi, maar wordt eigenlijk best
wel iets te veel opgeklopt: Het past de locals goed in hun kraam dat ze
bosjes toeristen naar Mallory Square kunnen lokken om van daaruit de
zonsondergang te bewonderen, want tegelijkertijd bieden ze op het plein
allerlei souvenirs aan mbv kleine marktkraampjes. Bovendien vind je aan
de haven massaal Sunset-boattrips, ook allen tegen een hard prijsje
uiteraard.. Ni slecht bekeken he..
Na de sunset (die voor ons
jammer genoeg een beetje id wolkjes verdween) keerden we terug naar
Homestead, opnieuw dus de lange rit (ong 3u!). Om deze rit wat
aangenaam te houden passeerden we nog even bij onze goede vriend
Starbucks voor een Venti White Chocolate Mocha en een Venti Chai Tea
Latte. Along the way kocht ik nog een stukje Key Lime Pie (ook een van
de lokale delicatesses) en we were off again. Key Lime Pie is lekker,
maar een ware lime-explosie in je mond, dus best met kleine hapjes te
verorberen.
Experiences: - Conch betekent kroonslak! -
Als je van kroonslakken je lokale specialiteit maakt, dan moet je
uiteraard ook iets verzinnen om met de schelpen van die beesten te
doen.. Tja, waarom ze niet verkopen aan toeristen?? Ja hoor: kraampjes
met daarop niets anders dan Conch-Shells, welliswaar met 'personalised
name' erop, maar toch, toeristen he - In Key West is het echt
wel de spirit "vrijheid bovenal", want het loopt daar vol kiekens &
hanen! Je ziet er zoveel, dat er zelfs souvenirshops zijn die met felle
kleuren beschilderde kippen en hanen verkopen.. tjaja, toeristen he
- Er is 1 Highway die vanop het vasteland de doorsteek maakt
over de sliert Keys tot aan Key West en om op die Highway 1
afstandindicaties te maken, werken ze met Mile Markers (MM): naar Key
West tellen de MM's af tot op MM0 in het centrum van Key West.
Alweer op tijd het bed uit, maar alweer met een goede reden: de Everglades! Voorzien op bugs en muggen, dus met lange broek en lange mouwen ondanks de warmte, bestegen we onze Airboat.
Cpt.'Jungle Erve' leek eerlijk gezegd niet zo het Crocodile Dundee type als
je zou verwachten, met zijn versleten baseball-cap en teenslippers. Alleszins,
dit is werkelijk fun, want zo'n boot kan serieuze snelheden
halen, en kan zich tegelijk ook zeer goed tussen de soms enge
mangrove laten glijden. Het maakt wel wat lawaai, dus zaten we
daar met 7 personen alle met rode oorbeschermers op.
Na
een goede 15min. gleden we via de mangrove langzaam een kleinere open
watervlakte binnen om dan tegen de rotsen van een pad te stoppen, waar
de motor dan werd afgelegd. We hadden 'geluk' volgens Erve, want
plotseling kwam er een alligator vanuit de andere kant het pad waar wij
lagen opgekropen... Nu moet je weten, meestal liggen die beesten er
vrij rustig bij en bewegen ze niet al te veel achter het glas, maar nu
we daar in wildlife omgeving zaten, hadden we ze ook liever niet teveel
zien bewegen. Niet dus... Erve had een paar viskes mee om de gator
koest te houden, maar die gingen blijkbaar lekker binnen en ondertussen
kwam hij telkens dichterbij onze boot tot op 1 meter (!).
Deze foto is zonder zoom genomen!
Daar zit je dan met uw bootje vast tegen de rotsen van het pad, met
een gator die 3 stappen verder ligt op dat zelfde pad, die zo in je
boot kan kruipen (ze zijn niet van de traagste als het moet!) en
je stevig in de gaten houdt... Man man, telkens als we daar aan
terugdenken, gaan er nog serieus wat haartjes rechtstaan.
Op dat
moment begint je overlevingsinstinct natuurlijk uitwegen te
zoeken, maar veel opties waren er niet, feitelijk geen, gezien wij
vanvoor in de boot zaten... De regel 'houdt iets tussen u en de gator,
desnoods uw vrouw' ging hier niet meer op Het leek wel een half uur te duren ipv 5 minuten. In
plaats van te starten en met loeiende motor te vertrekken, kwam onze
Crocodile Dundee rustig naar voor gewandeld (tot bij ons dus) en duwde
eindelijk de boot met zijn flip-flops weg van het pad tot
ieders opluchting. Gedurende de rest van de 1u durende
rit, kreeg je al een eerste goed beeld van het
moeraslandschap van de Glades. Daarnaast ook veel
bijzondere vogels, een een kleine baby-alligator die blijkbaar
marshmellows lustte..
Tweede hoogtepunt van de dag was dan het
Everglades NP. zelf, nl. in Shark Valley - een van de 3 toegangen tot
het uitgestrekte park. Daar namen we de 1.5u durende tramtour die je
15 mijl recht in de Glades voert. Zeer interessante tour en eigenlijk
de enige echte must om het park te bezoeken. Je krijgt immers enorm
veel interessante informatie over de geschiedenis, evolutie, belang,
wildlife etc. Een paar headlines om een idee te geven van de Everglades: -
Eigenlijk zorgen de Everglades of 'River of Grass' voor de doorstroming
van het water vanuit het grote Okeechobee meer ter hoogte van Orlando
door Florida naar de Keys. Watermanagement is een hot topic hier, want
dat wordt op het ogenblik bedreigd.
- Is het 3e grootste NP., hoewel het minder impressionant oogt dan
vele andere, heeft het wel veruit de grootste diversiteit aan wildlife.
Wat ook klopt, we zagen hier inderdaad meer wildlife dan in de
parken vorig jaar bijeen..
- De Gators zijn de belangrijkste onderhouders van het park, die
ervoor zorgen dat de anderen ook kunnen overleven. Dit doordat ze in
het droge seizoen 'gator holes' graven en zo toch water voorzien
-
Vroeger werden de Glades bestempeld al ondoordringbaar 'wasteland' en
werden de Seminole-Indianen daarheen verjaagt. Blijkbaar konden ze zich
redelijk goed handhaven in het gebied dankzij de hammocks (kleine
eilandjes in het moerasgebied) en zijn ze tegenwoordig nog steeds daar
present
Experiences:
- Veerle heeft even een Gator overload gekregen: tijdens de
wandeling op het Anhinga Trail kreeg ze even last van
achtervolgingswaanzin - Roomsaver magazine (of online roomsaver.com) is echt super, een aanrader voor wanneer je door de US reist.
In Fort Meyers hebben we de visites beperkt
tot een ritje langs Mc Gregor Boulevard. Dit is de boulevard waarlangs
Thomas Edison & Henry Ford hun 'huisje' hadden opgetrokken.. Edison
koos dit plekje als eerste, en bouwde er in 1886 een laboraturium en
een ruime woning met grote botanische tuin. In deze tuin staat de
grootste Banyan-boom van de USA (2e grootste id wereld). Dit
boompje was in 1925 een geschenkje van Harvey Firestone en is
ondertussen uitgegroeid tot een omtrek van ruim 120 meter.
Pas in 1916 kwam ook Henry Ford (al jarenlang een goede vriend van
Edison) hem als buurman vergezellen. We hebben niet de tijd genomen om
de Edison & Ford woningen + het Edison-labo te
bezoeken, we hadden ondertussen genoeg 'huisjes'
gezien.
Eindbestemming van de dag was Everglades
City, en op weg daarnaartoe maakten we nog een pitstop aan een outlet -
shoppingmall. tja, goede deal kunnen we niet laten liggen he..
In
de vroege avond bereikten we Everglades City, waar we geen beroep
konden doen op de bekende ketens voor overnachting, en daarom was het
goed dat we voor de zonsondergang op zoek konden naar een deftige
slaapplaats (klinkt alsof we aan Peking Express aan het meedoen zijn
). Dankzij de Lonely Planet ging dit vrij vlot, op de irritante
lelijke en grote bugs na die ons aanvielen zodra we uit de wagen
kwamen. Eens het dak boven ons hoofd geregeld was, was het
tijd om ook aan de innerlijke mens te denken: een broodje bij de
lokale vestiging van Subway (de Amerikaans Panos). Daar leerden we: - Dat de airboat rides ook van daaruit konden geboekt worden, aan 25 dollar per persoon ipv 37.5$. Boeken die handel! -
Dat de bugs in deze tijd van het jaar nog met zeer
weinig zijn: de ergste maand blijkt augustus te zijn: dan
zijn er zoveel van die insecten dat je een hele zwerm rondom je
hebt, zelfs als je maar een tweetal meter te overbruggen hebt... - Dat
de grote (lees ong 5 - 6 cm) vliegen Horse Flies
genoemd worden, dat ze bijten (vooral als je huid nat is) en
dat je't zeker voelt als ze bijten - Dat de kleine vliegen No-See-Ums genoemd worden en bijten zonder dat je het voelt, en dus veel venijniger zijn
Dat was genoeg kennis over de Everglades die dag, daarom snel naar bed!
Experiences: - Uit
de namen van enkele plaatsjes in Florida kan je de
historische indiaanse invloed afleiden: zo is er oa Chokoloskee, een
eilandje in het Westen van de Glades dat de doorsteek naar The
Tenthousend Islands mogelijk maakt. Het grote meer Okeechobee (betekent
Groot Water - Het is het op 1 na grootste zoetwatermeer in de
USA) en het stadje Kissimee (ten zuiden van Orlando) zijn ook
sprekende voorbeelden. - Blijkt dat we, relatief gezien, immens
veel fuzz aan het maken zijn over de bugs, terwijl er blijkbaar in
lokale normen nauwelijks bugs aanwezig zijn, dit dankzij de orkaan
Wilma (2005). Wilma deed nl het zoetwatergebied van de Everglades
overstromen met zoutwater, en dat was nefast voor de insecten. Het
heeft de bugs meer dan een jaar genomen om hun populatie terug op te
bouwen.
Tof om jullie te horen, en merci voor de extra quiz-vraag
- Flippe: hier ist Schrek the Third dat alle klein mannen bananas maakt! Hadden we geweten dat den Thomas graag eens een match wou zien, hadden we het eens aan onze maat Shaquille moeten vragen, damn! Misschien komen we hem nog eens tegen op het einde in Miami. Sinds wanneer is Belgacom schrot? je maakt er zelfs reclame voor...
- K&J: westkust is inderdaad niet te vergelijken met oostkust qua natuur, zoals verwacht. We hebben wel nog de Everglades op het programma, als enige natuurpark. De omgeving is totaal anders en de Sunshine State, moet het vooral hebben van vakantiesfeer, strand en pretparken.. Gelukkig vind je zeker wel genoeg afwisseling om van de trip een 'puik reisie' te maken
- Mams&Fons: we hadden spijtig genoeg onze breedhoeklens niet bij. We hebben wel een aparte foto genomen hoor... here you go, stoefers
- Bianca: leuk dat je even een update geeft, hopelijk stelt Amber het ondertussen al wat beter! Ergens verwondert het ons niet compleet dat het net Amber is die zich in het gips heeft gewerkt... Leuk idee dat we hier veel zien: kinder-leibandjes! Dit kan een misschien een aanrader zijn, niet?
Na een lekker ontbijtje met American Pancakes voor ons beide, was 'The John & Mable Ringling Museum' onze eerste halte van de dag. De naam Ringling is voornamelijk gelinkt aan het grote Ringling Circus. Naast de circus-business was hij ook zeer actief in de vastgoedsector en had hij aandelen in 6 van de railroad-bedrijven in de USA. Deze circusbaron & zijn vrouw Mable werden verliefd op de sfeer van het stadje Sarasota en besloten om er enerzijds hun eigen 'Mansion' te bouwen en anderzijds er de winterverblijfplaats van het circus te vestigen. Hun eigen Mansion draagt de naam Ca 'Zan, wat blijkbaar in Venetiaans dialect 'huis van John' betekent. De villa is opgetrokken in Venetiaanse stijl en is zeer indrukwekkend. De woning diende dan ook om 'uit te pakken' bij zijn vrienden en kenissen, en hen tegelijkertijd te overtuigen zelf ook te investeren in vastgoedprojecten te Sarasota (projecten die hij uiteraard zelf in beheer had en dus goed aan verdiende).
Een hobby van dit duo was het verzamelen van kunst, waardoor er nu een Art Museum verbonden is aan hun domein: hier vonden we werken van Pieter Paul Rubens, Bernini, Michelangelo, Rembrandt,... Een leuke ontdekking was het werk 'View on the River Scheldt' van Jan Breughel, daterend uit de periode rond 1600. Andere mooie werken ontdekt van: Pannini, Andriessen & Canaletto (zie afbeelding van deze laatste, gespecialiseerd in zijn 'venduta' = zeer gedetailleerde landschapschildering van Venetie)
Op aanraden van een lokale inwoner (ontmoet op de Dog Racetrack) reden we voor de lunch door naar de Sandbar op St Anna Maria Island, en bestelden daar de Coconut Shrimp Salad. Delicious, een ware voltreffer in een prachtige strandsetting. Vermits we nu aan de Westkust van Florida zitten, zijn de stranden van de Golf van Mexico zeer idyllisch.
Na de lunch richting de schilderachtige pier uit 1910, waar we bovendien het gezelschap hadden van pelikanen & dolfijntjes! Ze zwommen op een metertje van ons langs de pier en lieten zich goed bewonderen. Leuk om zien!
Daarna trokken we enkele kms verder zuidwaarts maar South Lido Key Beach, om daar ruim een uurtje te genieten van de ondertussen wat minder felle zon (piektemperaturen overdag rond de 33 graden).
Nu is het bedtijd in Fort Myers, goodnight!
Experiences: - Aan kruispunten heb je vaak volgende verkeerssituatie: verschillende wagens komen ongeveer op hetzelfde moment toe aan het kruispunt en moeten ze allen stoppen. Om dan te weten wie wanneer het kruispunt mag betreden, moet je onthouden in welke volgorde je eigenlijk was aangekomen. En wij hebben dan telkens het gevoel: " waar staat da bakske om een ticketje te trekken, want anders loopt het fout". In Belgie komt dit ook soms voor, wat we dan eerder omschrijven als het Iris-dilemma. Dit dilemma kan helaas soms resulteren in een zijwaartse aanrijding... - Over voertuigen gesproken, deze keer zijn we goed uitgerust: we rijden met een dikke Ford Jeep Explorer, lekker cruisen is dat, en kleine Chevy's opzij duwen
Enkele onafgewerkte zaken stonden op de agenda: 1.
In de voormiddag terug naar Busch Gardens, om daar de Montu voor de
eerste keer te trotseren en enkele andere coasters een tweede keer te
doen. Dit was mogelijk dankzij ons 'second visit free'
combi-ticket. Van een kick-start gesproken, dit Montu roller-beest kan
de kick van 20 Red Bulls evenaren!! 2. Tripje naar de lokale bib om in een paar uurtjes onze blog eens deftig bij te werken.
Op
dit punt van de reis, zeker na al de pretparken, werd het hoogtijd om
eens een cultuur-injectie te krijgen, dus reden we in de late namiddag
naar St-Petersburg (W-Tampa) om het Salvatore Dali-museum te bezoeken,
de 2e grootste collectie ter wereld. Dit was buiten de Lonely
Planet gerekend die verkeerde openingsuren meegaf en ons liet stranden
op een half uur van de finish.. enkel de museum store was nog open. Die
hebben we dan uit pure noodzaak maar eens grondig verkend en daarna
doorgereden naar Ybor City, het oude down-town van Tampa. Dit bleek een
voltreffer, want het geheel is een heel authentieke en ondertussen
hippe buurt geworden, met veel bars en clubs 's die goed geintegreerd
zijn in de Cubaanse architectuur. Ybor City heeft immers een rijk
verleden met Spaanse, Cubaanse en Italiaanse invloeden, met als
hoofdaccent de sigaarnijverheid overgewaaid vanuit Cuba.
's Avonds doorgereden naar Sarasota, met een spontane, maar leuke
laatste stop van de dag: de Dog Tracks! Geinspireerd door Santa's
Little Helper (fans van de Simpson weten waarover het gaat). Die
beesten gaan ontzettend snel - respect! Maar het feit dat ze achter een
electronisch gestuurd pluchen konijn spurten als gek, maakt het wel
grappig
Experiences: -
Busch Gardens is eigendom van Anheuser-Busch, een van de grootste
bierproducenten ter wereld. Dit is meteen ook het enige park waar
je met het entree ticket een gratis Budweiser kan afhalen, ah
ja! 'Riding a coaster, having a Bud. True.' - Het lijkt een
ongeschreven regel, maar de truckers hier rijden omgekeerd van deze in
Europa.. Op de interstates vlammen die dikzakken je gegarandeerd
op het linkervak voorbij (en traag rijden we hier nu ook niet bepaald..) - Meest gedragen schoenen in Florida? Flip-flops! Bij ons ook wel beter gekend als teensletsen
Het waterpark Adventure Island is een hele aangename plek om een dagje te vertoeven. En door het voordelige combinatieticket dat zij aanbieden met Busch Gardens, is dit veel meer aan te raden dan de waterparken van Disney in Orlando. Adventure Island biedt een rijke waaier aan glijbaan-attracties: brede glijbanen, smalle snelle glijbanen, attracties waar je met matjes naar beneden glijdt, attracties waar je van die grote zwembanden gebruikt, ... Ze hebben eigenlijk alles in petto om je een leuke afwisselende dag te bieden. Wij content dus!
Een van de leukere was een korte steile afdaling, waarbij je op een soort van plankje plaatsneemt en door de snelheid van de steile afdaling enkele meters over het wateroppervlak gekatapulteerd wordt zoals een steentje op het water ketst. We voegen een actiefoto van Bjorn toe ter verduidelijking!
Experiences: - In ons hotel loopt momenteel ook het Faith Convention, een typische samenkomst zoals wij ze kennen vanop televisie, waarbij horden gelovigen met geheven handen Halleluja's staan te roepen, het liefst allemaal door elkaar. Daarnaast weergalmen id hotelgangen een aantal zeer inspirerende liedjes, met onder andere 'He is good' als topper
In de Tampa regio is Busch Gardens een absolute topper. Dit pretpark vormt een combinatie tussen een zoo en een attractiepark.
De zoo heeft als hoofdthema Afrika, en een aantal van de dieren leven ook op de Serengeti vlakte, een uitgestrekt deel van het park dat je enkel kan bezichtigen met het treintje van het park of via een (te betalen) safari die je meeneemt tot vlakbij de giraffen, zebra's etc.
Het attractiepark is een sublieme combinatie van rollercoasters die behoren tot de top: ze overtreffen hun tegenhangers in Orlando en zijn echt een ritje waard. Je mag echter geen last hebben van hoogtevrees of angst voor snelheid.. Een zeer befaamde coaster is namelijk Sheikrah: deze attractie brengt je tot op een hoogte van 60m en lanceert je dan tegen een topsnelheid verticaal naar beneden om onmiddellijk daarna via een looping naar een iets lagere equivalent te gaan, echt duizelingwekkend plezant! (de nieuwe attractie in Bobbejaanland die deze verticale lancering ook hanteert is voor woossies in vergelijking met Sheikrah). Een andere supertoffe rollercoaster is Montu: een drie minutenlange combinatie van loopings en kurkentrekkers tegen een snelheid van ongeveer 100km/h. Klein detail hierbij: je karretje hangt onder de rails, waardoor je voeten hangen te bengelen tijdens heel de rit, echt AMAZING!
De andere attracties zijn zeker ook leuk om je dag te vullen, maar de twee toppers zetten de anderen ietwat in hun schaduw. We hadden geluk: op weekdagen zijn de wachtrijen niet te lang en kan je het volledige park (dieren + attracties) op een rustig tempo beleven, ideaal!
Experiences: - In de attractieparken zie je de Amerikanen in alle vormen. Opvallend was het relatief grote aantal dikke mensen die zooooooo dik zijn dat ze hun eigen gewicht niet meer kunnen dragen en daardoor in een geautomatiseerde (!) rolstoel zitten. Het zijn uiteraard ook zij die je dan over de middag stapels burgers & frieten ziet verorberen met liters frisdrank erbij. Echt walgelijk om zien. - Hier in Tampa verblijven we in een Comfort Inn hotel, met een bijhorend business center. Joepie, zo dachten we, want we zagen onze kans mooi om de blog nog es deftig up te daten. Wat bleek: dat business center had wel een computer, maar met een geheugen zo groot als het geheugenkaartje van ons fototoestel! En de connectiviteit met het internet (via een wireless modem) was een ramp! gevolg: we doen braafjes beroep op de lokale bibliotheek voor de updates, dat gaat veel beter.
Enkele bezoekjes gepland vandaag in de buurt van Orlando. Te beginnen met WinterPark, dat zijn naam te danken heeft aan de rijke noorderlingen die zich daar vestigden om te overwinteren. Een korte rondrit was voldoende, want na Ft. Lauderdale hebben we wel genoeg villa's gezien.
Daarna richting Celebration, een wel zeer speciaal stadje. Opgericht in 1994 door Disney en telt ondertussen al meer dan 20.000 inwoners.
Het is gebouwd naar de typische Amerikaans-Victoriaanse stijl van de jaren 50, en heeft de bedoeling de vriendelijke sfeer en omgeving uit die tijd te weerspiegelen. Als inwoner moet je dan ook zeer nauwgezet enkele voorschriften naleven, soms zelfs tot de kleur van de gordijnen, of lengte van het gras toe. Het is een gezellig dorpje dat eigenlijk niet bekend is bij het gros van de toeristen en daarom zeer veel rust uitstraalt. Leuk om even halt te houden en te picknicken aan het meertje.
Laatste halte voor de trip naar Tampa: 2 uurtjes outlet shopping..
Experiences: - Celebration Florida heeft ook een bioscoop waar alle Disney producties blijkbaar gratis zijn.
Wanneer je passeert in Orlando is het bijna plicht om eens binnen te stappen bij Donald, Mickey en companen. Disneyworld is eigenlijk een gigantisch park dat opgedeeld is in een 5-tal parken: Magic Kingdom (met het kenmerkende kasteel dat je ook in Parijs terugvindt), Epcot, Disney-MGM Studios, Animal Kingdom en het waterpark. Wij kozen voor Epcot omdat Magic Kingdom nog te doen is in Parijs en de Studios eigenlijk in het verlengde lagen van wat we al gezien hadden vorig jaar in Hollywood (Universal Studios) Elke muis heeft zijn prijs, maar deze zal wel genoeg kaas hebben op het einde van een dag. Per park betaal je inkom en echte deals kan je niet doen: het voordeel van 3 dagen na elkaar is ocharme 6$ !! Epcot alleen kostte ons 76$ per persoon, incl parking. Wat we nu al kunnen zeggen: overpriced and overrated! Vanuit marketingzijde: met een goede merknaam, kan je een stevige premium vragen...
Epcot dus, het idee van Walt Disney was om er een stad van te bouwen (Experimental Prototype Community Of Tomorrow), maar het is dus iets anders uitgedraaid. De hoofdattracties zijn: -> Test-Track, een vrij simpele attractie waar je in de rol van crash test dummie gestoken wordt en een ritje maakt tegen 120km/h. Ok, cabrio, maar die Amerikanen kennen dan ook niet het het gevoel op de duitse autobahn -> Mission: Space, een simulatie van een lancering naar Mars, wat ook het gevoel geeft van 3.1G-force. Veerle kan er van meespreken, want haar maag was precies veranderd in een centrifuge. -> Interactive Turtle Talk with Crush (uit de Nemo-film): bleek nog de beste attractie van allemaal te zijn. Je leert er communiceren met de coolste schildpad uit de oceaan: awesome dude! totally sweeeeeeeeet! Hoe ze het exact doen is nog altijd een raadsel, maar je ziet dus Crush op een groot scherm vragen beantwoorden die live uit het publiek komen. Zelfs de mimiek is aangepast aan de onvoorspelbare situaties en vragen.
Daarnaast bestaat de helft van het park uit de World Showcase, waarinder 19 landen tentoongesteld worden. Enkele van de landen waren echt goed opgebouwd en interessant om door te lopen, anderzijds verwacht je wel meer entertainment voor die prijs (de afrikaanse drum-sessie was wel sfeervol). Het geheel komt wel authentiek over want in elk land bestaat het personeel uit autochtonen die ook hun taal spreken tegen elkaar.
Experiences: - This electric trigger head combines the spraying function with a breezing ventilator, so you don't get all sweaty during cleaning...
- In Frankrijk stond ook een replica van de Eiffeltoren (na Vegas is dit al de tweede !) en het bewijs van authenticiteit vonden we in de Sacristain. Een gebakje dat je enkel in de streek rond Cannes / St-Tropez vindt. - Na elke attractie krijg je volgende herinnering te horen, met de typische formele knauwende stem: 'Please make sure you take along all your personal belongings, including small children'.. - Leuk souvenir gevonden: Mickey ice-cubes
If you believe, they put a man on the moon... If you don't, go to Kennedy Space Center. Dit is het operatieve NASA-complex met de gekende lanceerbasis Cape Canaveral. Het complex beslaat 340 km2, maar dit is slechts 10% van het gebied dat NASA daar eigenlijk bezit, de andere 90% is uitbesteed als natuurreservaat. Je merkt dit ook, want op de weg naar het Visitor Center kan je maar beter niet uitstappen, we hebben daar trouwens de eerste wildlife alligator gespot. In het center vonden we vooral de beide Imax films en de Rocket Garden het interessantst.
Daarnaast kan je dan ook met een shuttle bus naar het Apollo-Saturn V Center gaan, waar de volledige racket te zien is en je werkelijk alles kan weten over de eerste landing op de maan of andere ruimtegeschiedenis. Quiz-vraagje tussendoor: wie was alweer de eerste man ooit in de ruimte? (antwoord onderaan) Je zit op een bepaald moment ook live bij de aftelling in de controle-post. De omvang van de startmotoren is echt impressionant. Interessant om weten is ook dat de gigantische stoom bij een lancering eigenlijk komt van (grote) bakken water die ze onder de raket spuiten om de verschroeiende hitte van de startmotoren te dempen. Een volgende stop met de shuttle is het LC39 observatie punt, maar we hadden pech met het weer die dag waardoor de lanceerplatformen niet goed zichtbaar waren.
Experiences: - De doorsnee astronaut heeft 1 vrouw, 2 kinderen, 1 hond en 1 Corvette. Dit laatste omdat de lokale Corvette dealer elke astronaut sponsort aan 1$ leasing per jaar.
- Leuk item in de gift shop: baby-sokjes met de tekst 'one small step..' - Antwoord op de quiz-vraag: Yuri Gagarin
Op zondag ging de tocht meer naar het noorden, met als volgende stop Cocoa Beach. Dit stranddorpje ligt vlakbij Cape Canaveral en is een goede uitvalsbasis voor onder andere 'launch watching', wavesurfen en 'babe watching'. 't is te zeggen: toen wij aan het strand waren, was er net een fotoshoot aan de gang, en dat vond Bjorn wel prima
In Cocoa Beach was het voornamelijk relaxen aan het strand en aan het zwembad, so nothing much to tell, behalve dan de Ron Jon Surf Shop, mijlenver bekend in de omtrek, 24h op 24h open, en alle mogelijke materiaal rond surfen en strand is er te vinden. Zeker een kijkje waard.
Experiences: - Op de interstate naar Cocoa hadden we een eigenaardig fenomeen op de weg, wat ons deed denken aan de openingsscene van Men in Black. Door hevige motregen - letterlijk! - hing ons vooruit op 15min. tijd vol met insect slachtoffers waardoor we zelfs moesten stoppen om onze ruit te wassen.. uiteindelijk blijken het geen motten te zijn, maar 'lovebugs': een soort plakkerige vlieg die steeds in duo vliegen (ze hechten zich aan elkaar vast)
- Old Guys Rule op de lokale surfpier: 'The older I get, the better I was' ... so true and universal.
- To the Henkel colleagues: I gathered some new consumer insights straight from the hotel professionals..
... and hold on until I upload a photo of a new spray-breeze trigger I found.. it can go straight to the innovation roadmap
Fort Lauderdale staat bekend als het Venetie van Amerika, omdat het ook uit meer waterwegen bestaat dan normale wegen. 'The Rich & Famous' hebben zich langs deze kanalen gevestigd met villa's die niet onder de 3 miljoen dollar op de markt komen. De meesten hebben er dan ook nog een yacht aangemeerd liggen die qua prijskaartje vaak in een gelijkaardige grootorde zitten. Met de waterbus toeren we tussen al deze pracht en praal, en dromen we van onze eigen grandeur: we overwegen nu om in Hemiksem een kanaaltje te graven tot aan de Schelde..
's Avonds stond er een speciale ervaring op de agenda: dinner @ The Cheesecake Factory! Tenminste, dat het zo bijzonder zou worden, hadden we obv de naam niet durven denken. Het begon bij het onthaal: we kregen een beeper in de hand geduwd met de melding "Don't call us, we'll beep you when your table is ready". En dan sta je daar tussen een bende wachtenden, allen starend naar hun eigen beeperke. Een halfuurtje later begon de onze te trillen, yes! De menu bleek het wachten waard, den dessert nog eens zoveel! Als je ooit de kans hebt: proef hun Chocolate Coconut Cream Cheesecake, echt hemels!!!!!
Experiences: * Joe's Picasso: bijzondere coffee shop waar je gezellig met je lief of een andere dierbare vanalles in elkaar kunt knutselen. Eigenlijk wel uniek want je ziet jong en oud daar rondlopen met potjes, verf, mozaiekjes etc. Onder het motto 'als je iets goed wil hebben, doe het dan zelf!'
* Andrea: niet gedacht dat ik zoveel aan mijn moedertje zou denken als hier.. Reden: er ligt een vriendelijk tropisch stormpje ten noord-oosten van Florida. Op zich geen probleem, maar in Noord-Florida en Georgia heersen er momenteel blijkbaar grote bosbranden. De sterke windkracht van Andrea zorgt er echter voor dat die rook naar Zuid-Florida wordt geblazen en een heel raar weerfenomeen veroorzaakt.. Gans Florida ligt in een 'haze', best vergelijkbaar met een soort smog, waardoor het altijd licht bewolkt lijkt ook al is het schitterend weer. Voor ons geen probleem, voor kleinere vogels blijkbaar wel die op sommige plaatsen met bosjes naar beneden vallen door desorientatie en longproblemen.
Na het ontbijtje in ons hotelleke, is downtown Miami ons doel op vrijdag 11 mei. Eerste indruk: veel skyscrapers in de stellingen, het lijkt alsof er meer buildings gebouwd worden op dit moment dan er al staan! Om een overzicht te krijgen in deze wirwar van beton en metaal, nemen we de Metromover, een electrisch en automatisch gestuurd metrostelletje dat op verhoogde rails boven het verkeer heen rijdt. Chauffeur niet nodig, betalen evenmin. De slogan luidt 'We bring you home..', beetje ironisch met al die daklozen die ook profiteren van de gratis ritjes.. Aansluitend hebben we de stad verder verkend via een wandeling doorheen downtown: niet echt bijzonder, en eerder een grauwe en onveilige indruk. Miami moet het eerder hebben van de wijken rondom de binnenstad, waar de rijkere bevolking zich prachtige omgevingen heeft gecreeerd (South Beach, Coral Gables, Coconut Grove, etc.). Het enige rustige in downtown is de gezellige haven Bayside Park, met een gezellige ambiance en vlakbij de gigantische American Airlines Arena waar de Miami Heat speelt.
Experiences: - Op weg naar downtown Miami (en aangrenzende haven) leek het alsof een van de wolkenkrabbers plots zin had in een ochtendwandeling op het einde van de boulevard... teveel zon, te weinig slaap?? Nope, aan het einde van de boulevard lag een baai, waar het grootste cruise-schip ter wereld de haven binnengleed.
'Martinair: Amsterdam-Miami - Flight Canceled' stond er bij aankomst op Schiphol te lezen...
Het leek wel of we terug begonnen waar we vorig jaar gestopt waren, het scenario van een slechte B-horror prent. En dan weet je: problemen gegarandeerd, zeker wanneer aan de balie bij Martinair een rij gedupeerden staat en ze refreshment vouchers uitdelen.. Man,man, dan boek je eens een rechtstreeks vlucht.. om uwe schoen op te eten van miserie!
Enfin, via Continental kregen we dan een vlucht naar Houston, met aansluiting naar Miami. Voorziene aankomsttijd + 5u. Met een transit-tijd van 1u20 mocht er al niet veel meer fout gaan.. en toch! Na 3/4 vlucht moesten we plots een (medische) noodlanding maken in Charlotte (North-Carolina) om een zieke oudere dame naar het ziekenhuis te krijgen. De steward met 20j dienst had dit nog nooit meegemaakt.. wij ook niet. Dus nog maar eens vertraging, met vrees dat we in Houston zouden stranden. Gelukkig werd in Houston terplaatse meegedeeld dat de vlucht naar Miami op ons wachtte... oef! Dus na een vertraging van meer dan 7u en meer dan 26u wakker, zijn we dan toch om 2am gebroken in het hotel aangekomen..
Vandaag dus een rustig dagje, wat wandelen in het prachtige Art Deco district en nu nog naar het strand om te chillen. Eerste indruk is wel geslaagd, het vakantiegevoel wordt volledig gevoed met zomers weer, en carraibische sfeer met kleurrijke gebouwen.
Experiences: - Op de weg van de luchthaven naar het hotel, kwam juist Shaquille O'Neill uit een nachtclub gewandeld.. Hij doet jullie allemaal de groeten..!
- Ooit al een pelikaan gezien met zijn snavel in het zand en zijn pootjes omhoog? Wel, wij bijna, want we zaten op de eerste rij op het strand toen een familie pelikanen zich tegoed deed aan viskes aan de kustlijn. Die kerels hebben een opvallende vistechniek: het zijn echte kamikazes die zich loodrecht naar beneden storten in de ondiepe branding. Hoe ze niet blijven steken zijn, we vragen het ons nog af.
Na de intensiteit van de laatste maanden op het werk en met de immo-zoektocht, kijken we uit om nog eens een lange, avontuurlijke, diverse en hopelijk zorgeloze vakantie tegemoet te gaan ! Woensdag morgen nemen we de Thalys richting Schiphol-Amsterdam, om daar op een rechtstreekse (!) vlucht van MartinAir richting Miami te stappen. Na het debacle van Delta Airlines, hopen we stevig dat de Hollanders van timing wel kaas gegeten hebben!
Miami dus, het startpunt voor de ronde van Florida. De geplande route ziet er grosso modo als volgt uit: Miami - Ft. Lauderdale - Space Coast - Kennedy Space Center - Disneyland - Orlanda - Tampa - Busch Garden - Ft Myers - 10.000 Islands - Everglades National Park - Key Largo - Key West - Miami
Een mens leert bij en dus hebben we deze keer toch al de eerste nachten geboekt: een leuk hotel in Art Deco stijl uit de jaren 30, in het hartje van hip Miami - South Beach. http://www.indiancreekhotel.com/reviews.html
Uit ervaring weten we nu dat internet connectie niet overal makkelijk vindbaar is, dus afhankelijk daarvan gaan we proberen elke 2-3 dagen een post te plaatsen. Tot binnenkort!
Normaal
zouden we hier geen stuk meer schrijven over een simpele terugvlucht en
de blog beginnen vullen met nog enkele plezante foto's... maar we
moeten dit nog even kwijt, met een belangrijke boodschap:
Vlieg nooit met Delta Airlines !!
Man, man, man, wat een 1e klas gepruts! Om 4AM opgestaan om te vertrekken om 7AM via de geplande tussenstop in Atlanta, wat betekent dat we eigenlijk 14u later thuis zouden zijn. De
nattigheid komt eraan: na 1u in het vliegtuig moest iedereen er terug
af wegens een probleem met de electriciteit. Vervolgens 3u wachten in
de rij om dan te zien dat er enorm incompetente miekes iedereen een
alternatieve vlucht proberen te zoeken. Ons bagage is ondertussen
blijkbaar al mee met een andere vlucht richting Atlanta (say what??) en
een alternatief via Parijs naar Brussel, wordt geregeld via Air France. Vermits
de vlucht pas om 5u30PM vertrekt, kunnen we nog niet inchecken en
moeten we wachten tot 3PM. Eens bij Air France, blijkt dat en de Thalys
vol zit (=stranden op zondagavond in Parijs) en dat Delta enkel
bekostigt tot Parijs. Dit aanvaarden we niet, dus terug naar Delta,
waar ze ons doodleuk vertellen dat we op de vlucht naar Atlanta staan
van morgenvroeg.. hoezo vlucht? We fall from the sky. Na 1u
telefoneren (ah ja, geen aansluiting op netwerk, niet nodig) arrangeren
ze dan toch nog een vlucht via London om 8PM via American Airlines, met een connectie naar Brussel een uurtje later. Na
de vlucht komen we aan in Heathrow in transit en wat blijkt: ALLE
transitvluchten komen in dezelfde hal toe en worden nog eens zeer
uitvoerig gecheckt aan de security. Of je nu een connectie hebt of
niet, je schuift acheraan aan en na een dik uur schuiven heb je
natuurlijk je vlucht gemist. Als je teveel lawaai maakt, staan er nog
altijd een 8-tal macho politie kerels met mitraillette om je op andere
gedachten te brengen. Durf ook niet zagen tegen de brave mensen van de
luchthaven, want er heerst zero-tolerance: het minste woord of gebaar
is genoeg om je ticket ongeldig te verklaren en je nog wat te laten
wachten of nog maar eens grondig te strippen en fouilleren... (het is
er wel wat over, zelfs deo mochten
we de ganse tijd niet bij hebben, ook niet met aankoopbewijsje uit
tax-free). Dus uiteindelijk zitten we nog een kleine 4u vast op
Heathrow en komen we na een reisje van 34u op Zaventem aan.. zonder baggage uiteraard, want die had Delta tot in Brussel geregeld. Of toch niet? Oops, die staat vast in Atlanta. Hopelijk zijn we niks kwijt en brengen ze die nu vlug!
> EXPERIENCES: -
Van bij het begin zijn we op twee 'vree wijze' lotgenoten gestoten -
Sofie en Cedric, kortweg C - uit het Gentse. Zo ging de tijd tenminste
toch iets sneller doordat je uiteraard over de fantastische
reis-ervaringen kan leuteren. Bij deze nogmaal dank en een groet aan
onze 'lijn'partners!
>> Zodra het fototoestel aankomt, probeer ik dit weekend hier nog enkele leuke foto's bij te zetten
Na
de uitputtende dag in de Universal Studio's, is er vandaag niets meer
gepland op de agenda, behalve dan nog wat rondhangen in LA en het besef
van het nakende vertrek proberen weg te duwen. Vanuit ons Motel6
vlakbij Hollywood Blvd., hebben we nog een klein souveniertje voor
onszelf opgepikt, waarna voor het laatst werd genoten van de beproefde
ontbijt-formula in de coffee-shop. Nu weet ik het zeker: de King is echt alive en hangt samen met Marilyn Monroe ergens rond aan de sterren in Hollywood! Spijtig genoeg was het weer redelijk bewolkt zodat we op Venice Beach niet echt de sfeer kregen die we verwachtten, noch was Arnold Schwarzie aan het trainen op Muscle Beach. Bij
deze moet ik ook Johan ontgoochelen, want wat verderop op het
Baywatch-beach in Santa-Monica was er geen beach-babe meer te zien, dus
geen speciale foto-reportage.. Het enige alternatief dat ik zag,
nl. Hooters (een sexy tent), werd vakkundig geblokt met een kordate
afwimpeling van de co-jury..
>EXPERIENCES: - Rodeo Drive,
Beverly Hills: wat een overdreven deluxe boetiek-straat zeg... je hebt
er zelfs een winkel waar ze het engelse ritueel 'changing of the
guards' naspelen. Allemaal goed en wel, maar denk je dat die pipo's dan
tenminste nog de deur eens zouden open doen voor de klanten? Nope. - 'Dani California' van de Peppers wordt hier nog steeds grijs gedraaid, kan moeilijk anders.
Terug
in LA, ging het vandaag richting Universal Studios, een echte stad op
zich in Noord-Hollywood, vlakbij andere zoals Disney en WB. Universal
is een echte aanrader, want het is een compleet movie theme-park met
verschillende, zeer kwalitatieve attracties + de mogelijkheid om een
uitvoerige tour door de opname sets te doen. Dit is een park, perfect
op maat van Iris..
We zijn met een echte kick-start begonnen, nl. 'Mummy Returns Ride'.
We vonden het al verdacht dat we alle handbagage in een kluisje moesten
steken, maar dat was een terechte voorzorg. Dit is een rollercoaster
zonder voorgang, werkelijk de strafste die we al hebben gedaan. Je
rijdt volledig in het duister met een rotsnelheid, alsof je ingewanden
tegen je ruggewervel geplet worden. Djeez, dat was kicken! Het eerste
half uur daarna stonden we nog slappekes op de benen.. We hadden beter
iets rustiger de dag begonnen.. De daarop volgende shows en attracties waren ook zeer de moeite, zoals de Jurassic Park River, Backdraft Fire Setting, Back to the Future mobiel, Schrek 4D. Speciale vermelding voor de WaterWorld show,
waarbij ze de originele filmsetting gebruiken en een echt spektakel
brengen met jetski's, ontploffingen en zelfs een betrekkelijk groot
vliegtuig dat in het bassin crashte. Ook de Animal show en de Studio Tour
zelf waren zeer de moeite. Het is een stad vol met hangars en
nagemaakte straten, waarbij ze je ook enkele special effects laten
beleven (regen, overstromingen, crashes, enz.). Je weet dat alles in
scene wordt gezet, maar het is wel verwonderlijk hoe sterk ze
alles op gecontroleerde wijze beheersen. Dat je nadien met
andere ogen naar een film kijkt, hebben we zelf ervaren toen we
terplekke naar de film 'Black Dahlia' gegaan zijn.. je let veel meer op
fake settings, waardoor het wel wat minder authentiek wordt.
> EXPERIENCES: - Voor Eddy Murphy in de filmindustrie belandde, was hij schoenverkoper.. Er is nog hoop voor alle Al Bundy's onder ons! - Steven Spielberg heeft tijdens de opname van Jaws,
de opname-haai een bijnaam gegeven: Bruce -> de naam van zijn
advocaat! (Ann, Gwen: ook hier is de reputatie van advocaten al jaren
om zeep.. er is nog werk aan de winkel!) - Nieuwe trend in LA (en andere grootsteden): de oxygen-bars!
Je kan er voor 15min. aan een flesje verse zuurstof hangen om er weer
beter tegen te kunnen. Verkrijgbaar in 4 'smaken'. Over gebakken lucht
gesproken.. dit is nog eens een business plan!
Rustdag! Lang uitslapen - rustig ontbijt - zwembad... see no evil, hear no evil.
In de late namiddag dan toch nog even een uitstap gemaakt naar de outlet shops
in Camarillo, een gigantisch groot complex met winkels van verscheidene
merken. Je kan het vergelijken met Roermond, maar de prijzen zijn nog
scherper, zeker als je de dollarkoers ook nog eens meetelt. Quasi nieuw record gevestigd: in een kleine twee uur heeft Bjorn 10 kledingstukken gekocht in 7 verschillende winkels... van efficientie gesproken!
> EXPERIENCES: -
Opmerkelijke vriendelijkheid in de winkels: overal krijg je een
begroeting, zonder meer, louter om te laten blijken dat ze er zijn en
als je vragen hebt bij hen terecht komt. Het valt zowiezo op dat de
Amerikanen zeer vriendelijke, vlotte en hulpvaardige mensen zijn. Toch
een positiever beeld dan we hadden verwacht!
>AM: In Monterey/ Carmel voltooien we een 17-mijl scenic drive
langs enkele exclusieve golfterreinen en in de setting passende huizen.
Dat dit alles langs de kustlijn gelegen is, biedt uiteraard een mooi
plaatje. We hadden een beetje pech, vermits de dag nogal bewolkt
gestart was, en de wolkjes pas in het PM-deel verdwenen uit de setting.
De rotsige kust van de Pacific Ocean dient hier ook als speelterrein
voor zeeleeuwen, zee-otters en spelende eekhoorntjes.
> PM: Daarna begonnen we onze trip naar Santa Barbara, via de Highway 1,
een soms heel kronkelige baan langs de kust die wel een aantal mooie
panorama's biedt. Je kan het enigszins vergelijken met de deels rotsige
kustlijn van de Cote D'Azur. Hoewel mooi, was het een lange rit
van 260 mijl. Vermits we op woe een rustdag in Santa Barbara inplannen,
is het die rit wel waard geweest. Santa Barbara
zelf heeft een aantal gezellige paseo's aan de hoofdstraat, en blijft
conform met de Spaans koloniale stijl in zandsteen, zonder
schreeuwerige reclameborden. Dit maakt het centrum een aangename
afwisseling met LA, Vegas, enz en heeft het een dorpssfeer kunnen
behouden.
> EXPERIENCES: - Bijna terug in LA, staat onze
mijl-teller ondertussen op bijna 3000 mijl! (ter vergelijking: we
hebben dus al een aantal ritjes naar het Zuiden van Frankrijk op onze
teller :o) ) - Raar fenomeen hier: "adopt a highway":
Er staan borden langs de snelwegen waaruit blijkt dat je bepaalde
stukken snelweg kan adopteren en jouw naam kan geven (tijdelijk?)! Wat
het doel hiervan is, is ons nog niet ten volle duidelijk. - Opmerkelijke ontdekking: onze eigenste Chris Van den Durpel verschijnt hier als David Copperfield in een commercial voor Hummer!! Dat was even lachen! - Reality TV is hier uitgevonden, dus kreeg Hulk Hogan (de befaamde worstelaar) ook zijn eigen serie: Hogan Knows Best.
>AM: De laatste morgen in San Fran: na een ontbijt-internetsessie in het leuke Quetzal internet cafe,
cruisen we nog wat door de stad. Vooral Bjorn heeft het wel naar zijn
zin met de extreme hellingen op en neer. In het zuid-westen van de stad
bewonderen we nog enkele Victoriaanse huisjes op in de buurt van het
Alamo-square en uiteindelijk via het Golden Gate Park de stad
uitgereden.
>PM: Vlakbij Palo Alto ligt de gerenommeerde universiteit van Stanford.
Dit blijkt een stad op zich te zijn, met zelfs 2 zipcodes! Het heeft
werkelijk alles voor de studentengemeenschap: van winkels tot typische
studentenhuizen en fraternities (zoals we kenden uit de films met de
Griekse lettercombinaties), maar ook alle sportaccomodaties tot
golfterreinen toe. Het is een heel verzorgd en statig domein dat klasse
en sfeer uitstraalt. De univ ligt vlakbij Silicon Valley en is daar
natuurlijk ook enorm op ingesteld, met oa sponsoring van enkele
technologie reuzen in de omgeving. Een van de bekendste alumni zijn
Hewlet en Packard, die na hun studies op Stanford in Palo Alto HP
opgericht hebben.
Met Silicon Valley zo dichtbij, moesten we natuurlijk eens binnenspringen bij een van de grondleggers, nl. Intel,
met hun hoofdkantoor in Santa Clara. Ze hebben daar zelfs een museum
opgericht, met allerhande geschiedenis over het bedrijf, maar uiteraard
ook over de chips-ontwikkeling zelf (niet de paprika-chips!). Dit werd
uiteindelijk een leerrijke ontdekkingstocht met enkele bijzondere
anecdotes, zoals het one-page business plan van de firma in
1968, oude uurwerk business, hoe een chip eigenlijk werkt, enz.
Daarna zijn we doorgereden naar Monterey aan de kust om aldaar te overnachten en een stevig steak-dinner tot onszelve te nemen.
> EXPERIENCES: - Waarvoor staat de naam Intel ? (zie onderaan) -
Ooit afgevraagd vanwaar de naam Silicon Valley komt? Het heeft dus niks
met een weelde aan plastische chirurgen te maken of met trossen knappe
vrouwen kunstmatig voorzien van oren en poten... Nope, het heeft alles
te maken met de halfgeleiders (chips) die overal in pcs, gsm ed
gebruikt worden. Die chips worden gemaakt van siliconen (een bepaalde
soort die uit zand gewonnen wordt) en een halfgeleiding geven van
electriciteit. - Denny's Diner is een typisch Amerikaanse resto-keten, zowat in fifties-stijl, maar goeie blackened steaks!! -
Intel= INTegrated ELectronics -> een naam waarvoor ze bij de opstart
al direct 15.000$ neergeteld hebben om hem af te kopen van een klein
bedrijfje Intelco
Op
zondag mag ne mens wat langer slapen, waardoor ons AM bijna volledig
gespendeerd is aan uitslapen en ontbijten.. Daarna trokken we naar The Golden Gate Bridge, waar we met flowers in our hair op de foto zijn beland! Van
daaruit hadden we de intentie om de San Andreasbreuk te gaan bewonderen
en trokken we noordwaarts. Echter, de weg ernaartoe was een zodanige
winding road dat we er allebei wagenziek door werden en terugkeerden
naar de stad, om in het leuk koffie-cybercafe Quetzal even te bekomen
bij een iced coffee, terwijl we onze blog updaten. Toen we de maag en darmen weer onder controle hadden, was Pier 39 het volgende doel: want daar leven honderden zeeleeuwen in
vrijheid. Best grappig om ze bezig te zien & horen!! Sommige
luierend in de zon, anderen spelend in het water, en enkelen luidkeels
hun eigen platformpje opeisend. Toen was het alweer dinner-time,
wat ons naar het bekoorlijke italiaanse kwartier terugbracht voor een
echt Italiaans dinner met heerlijke Californische Cabernet wijn
erbij.
> EXPERIENCES: - In de krant las ik het tragikomische verhaal van Rupert de zwarte zwaan.
Hij leefde tot voor kort in de baai van San Fran, waar helaas na 13
jaar een einde kwam aan zijn bestaan. Het is uitzonderlijk dat zwanen
in zout water hun toevlucht zoeken, maar Rupert bleek zich wel thuis te
voelen in de baai en had er blijkbaar een sport van gemaakt om de jonge
redders die op training waren id baai achterna te zitten... :o)
Daarnaast bleek het de lokale populaire entertainer ook te amuseren om
mooi id weg te blijven zitten wanneer er een boot aankwam, zodat de
boot moest uitwijken, en niet hij. Dat laatste werd hem echter onlangs
fataal, toen een reddersbrigade met de boot moest uitrukken om een
drenkeling te redden en Rupert net 1 keer te veel in de weg was blijven
zitten. De redders zijn er ontzettend door aangedaan, want eigenlijk
waren zij net zijn grootste fans... - De taxi's rijden hier waarempel met LCD-screens op hun dak rond, als dat geen opvallende reclame-kanaal is!! - Als stad aan zee is seafood hier uiteraard een belangrijke voedselbron. Zeer typisch is de 'clam chowder', een vissoep die geserveerd wordt in een broodje en van ver zelfs lijkt op vol-au-vent. Van heel ver dan uiteraard :o)
> Sa 9/16: Vanuit
onze Motel 6-uitvalsbasis in Redwood City (vlakbij de Oracle Campus),
trokken we met grote verwachtingen naar downtown San Francisco. We
volgden een uitgestippelde wandeling langs de hoogtepunten van de stad,
beginnend bij Union Square, vlakbij de shopping straten. Die bracht
ons eerst naar de financiele wijk en de Montgomery Street - the
Wallstreet of the West. Vermits het zaterdag was, was daar eigenlijk
niet veel aan de gang, behalve dan het zeer speciale
'Transamerican Pyramid' gebouw, waar je letterlijk ziet dat
er minder plaats is in het top-management. Net om de hoek was SF
plotseling weg en kwam je in Chinatown,
een zeer gezellige en met momenten grappige buurt om in rond te
huppelen. Zeker in de souvenirshops ter plaatse vind je de gekste
prullaria (office-kaartspel om je collega's af te peigeren, lingerie in
snoep, enz.). Net voorbij de wijk zijn we op de rasechte SF Cable Car
gesprongen die ons naar de Bay bracht. Dit was werkelijk een geweldig
leuke ervaring, temeer omdat we effectief ook rechtopstaand aan de
zijkant van de Car hingen (zelfs filmend!). Eens aan het water opende
zich een mooi beeld: de Golden Gate bridge en het ex-gevangenis eiland Alcatraz in
het water en een gezellige kust-sfeer van standjes en
(muziek)artiesten. Na een korte tussenstop op het Giradhelli Square
(een oud-chocolade fabriek) liepen we de leuke kuststrook en pieren af.
Aan Pier 29 trokken we terug de stad in om te klimmen naar de Coit
Tower via trapjes met een reeks prachtige hangende tuinen vol kleurige
bloemencombinaties - Veerle was niet te volgen. Vanop de Coit Tower,
wat het hoogste punt van de stad is, heb je uiteraard een schitterend
uitzicht op de stad en de baai. Als laatste passage kwamen we dan
uit op North Beach, het leuke Italiaanse kwartier in de stad. Eindconclusie van de eerste wandeling: een zeer geslaagde smaak van San Fran ! 's Avonds hadden we opnieuw een rendez-vous met onze bekende reiscollega's Jurgen en Leen in het Rainforest Cafe, met een leuke gezellige avond en leuke afscheids-foto (SF was de eindbestemming voor hen).
> EXPERIENCES: -
In North Beach hebben we een verloren gelopen Chinese ontdekt waar
Bjorn de haren heeft laten bijknippen. Kim's Precision Haircut was er
te lezen op de etalage ruit. Dit sloeg echter letterlijk enkel op de
haren, niet op de oren.. - De hellingen zijn
GIGANTISCH steil in de stad, sommige zijn zeker 12% of meer! Heel leuk
vanop de Cable Car, maar ook met de auto is dit een avontuur.
Gelukkig is onze Chevy ook een automatic waarmee je niet kan stil
vallen (zowiezo trouwens zeer comfortabel!). - Volgens een local heeft men hier ook een bier gebaseerd op de echte Belgische bieren, nl. Fat Tires.
Dit komt van de ontdekkingstocht van de 2 entrepreneurs die hun ronde
door Belgie bij de lokale brouwers met de mountainbike hadden gedaan
(die ze Fat Tires noemden).
Vanuit Mammoth Lakes kwamen we via de oostelijke Tioga-pas
over de Sierra Nevada het park binnen op 3.000 meter, in een
prachtig berg-decor met besneeuwde toppen, grasvelden en meertjes - het
leek plots Zwitserland of zo uit de boekjes. Het enige verschil was dat
je nog steeds langs grote rotswanden rijdt, met zogenaamde 'rock slide
area' en bordjes met 'watch for falling rocks' langs de weg (en idd.
moeten uitwijken voor een gigantische fallen rock.. je moet het maar
tegen je auto krijgen..). De afmetingen van het park leken een
beetje groter uit te vallen dan verwacht, want de vallei met de meeste
bekende decors bleek een uur rijden. We wisten dan al dat een uitgebreide wandeling niet zou kunnen, vermits we maar 1 dag ingepland hadden. Yosemite is in ieder geval totaal anders dan de vorige parken, temeer omdat het geen Canyon park is, maar een oud-gletsjervallei
met heel veel groen en mogelijkheden te over om wandelingen te maken of
te sporten (klimmen, fietsen, zwemmen (in ijskoud water weliswaar),
schaatsen (op nog kouder water),..) Eens in de vallei kom je direct de grootste monoliet ter wereld tegen, nl. El Capitan
die 900m loodrecht naar beneden komt en een trekpleister voor
klimmers blijkt. Kort daarna kom je de meest
karakteristieke silhouet van het park tegen, nl. de Half Dome.
De vallei op zich is zonder meer prachtig en waarschijnlijk nog veel
aangrijpender in de lente, wanneer al het sneeuwwater smelt en in
verschillende watervallen naar beneden komt. In het zuiden van het
park, na opnieuw een lange rit, staan de grote sequoia bomen die tot
3300 jaar oud worden en qua afmetingen onze populaire populier als een
kleuter afdoet. Nog steeds 1 van de grootste publiekstrekkers blijkt de
tunnelweg die door een boomstam voert van een in 1964 omvergevallen
sequoia. De strafste boom van het park op dit moment is de 'Giant Grizzly'
(wat een goede marketing naam toch niet doet om volk te trekken naar
een boom..), die 2700jaar oud is en een stamomtrek van 27m kan
voorleggen. Goed voor enkele IKEA-keukens bijeen, Fre's natte
pretpark-droom
Bij zonsondergang zijn we dan
doorgereden naar San Francisco, met een korte pitstop bij Taco
Bell, een mexicaanse fastfood-keten, een van de gezondste in
zijn soort.
> EXPERIENCES: - Interessante naamsgeschiedenis: de Uzumati-indianen
hadden de mooie vallei al lang ontdenkt, maar werden rond 1850
uitgeroeid door fanatieke cowboy-goudzoekers. Gelukkig is de schoonheid
van de vallei goed bewaard gebleven door ijverige sympathisanten die
het als eerste nationaal park konden laten erkennen, Lincoln himself
zette zijn poot eronder. - Alle wildlife leeft er effectief nog vrij, waaronder verschillende beren. Die racoons zijn
weliswaar onschuldig, maar komen 's avonds dikwijls naar buiten om
gezellig met het gezin op rantsoen te gaan bij de kampeerders en in de
vuilbakken. Deze zijn met een losse klink voorzien, zodat ze deze niet
open krijgen vermits hun fijne motoriek niet zo op punt staat om de
klink gewoon op de grip te draaien. Auto-portieren vormen langs de
andere kant blijkbaar geen probleem want jaarlijks worden zo'n
1000 auto's opengebroken.
>AM: Na de luxe van Vegas temidden van de woestijn, volgt de doodse woestijnstilte in Death Valley. We
overnachtten in Beatty, vlakbij de oostelijke ingang van het park. De
welkom op Motel 6 kon al direct tellen: we werden gewaarschuwd om
voorzichtig te rijden omwille van loslopende wilde burros, op te letten
van de coyotes en sidewinders
(slangen die blijkbaar zijwaarts springen). Verder genoeg water mee te
nemen want het zou gemiddeld 110F worden. Dus om de hitte zoveel
mogelijk te vermijden, waren we vroeg op pad, gewapend met 4liter
water. Eerst moet je over een vrij hoog gebergte om dan naar het
diepste punt van de US te rijden (86m onder zeeniveau). Rond 10u zaten
we er midden in, maar bij de eerste pitstop aan Zabriskie Point was het
direct duidelijk: een verpletterende hitte!
Om 10u was het al 104F (+-41C) en de hitte voelde veel harder dan
eender waar anders. Niet bepaald 'a walk in the park', daarvoor
ontbraken het zwembad en de cocktails. Nee, de beslissing was snel
genomen: we blijven niet lang! Na 2 andere stops: aan Devils golfcourse (gure zoutvlakte waar blijkbaar ooit een meer heeft gelegen) en aan Stovepipe Wells
(zandduinen zoals wij ze kennen in de Sahara), begonnen we al aan de
rit uit het park op zoek naar afkoeling. Dat bleek echter nog niet zo
simpel, want onze Chevy leed aan oververhitting.. tijdens de lange
steile klim uit het dal, was het werkelijk kantje boordje tegen oververhitting:
tegen max. 2000 toeren naar boven (een slakkekoers!) en ondertussen
alle ramen open en de verwarming (!!) op maximaal om de warmte van de
motor weg te nemen.
>PM: We waren heel blij toen we in Lone Pine, aan de voet van Mount Witney
(dan weer het hoogste punt van de US) onze sub-sandwich konden eten!
Voor de overnachting probeerden we al zo dicht mogelijk bij Yosemite te
geraken, nl. in Mammoth Lakes. Dankzij de vroege check-in hadden we nog
tijd om via het Mono Lake naar Bodie te
rijden: een goed bewaarde western-ghosttown op 2500m. Blijkbaar was dit
tijdens de goldrush in 1865 de 2e grootste stad van California na SF,
vol guur volk en onverbiddelijke cowboys. Er zou elke dag wel iemand
neergeschoten zijn, vandaar de grap in de mijnen 'do we have a man for
breakfast today?'. Door de slechte ligging en een gigantische brand die
95% plat legde, werd het dorp volledig verlaten in 1943.
Ondertussen is het een beschermd park en kan je er werkelijk
teruggaan in de tijd.
>EXPERIENCES: - Geen coyotes gezien in Death Valley, maar wel een miep-miep roadrunner!
Die kwam zeer snel voor de auto oversteken. Ik dacht eerst aan een
waterkieken, maar in de woestijn is dat niet zo logisch niewaar! Een
echte wegkoekoek dus, die blijkbaar wel kan vliegen, maar verkiest om
te lopen en een snelheid van 15miles/h kan halen (reken zelf maar om) - Tijdens de rit van Vegas naar Death Valley passeerden we Area 51.
Heel raar, want het leek wel of er magnetische stralen waren die je
haren deden rijzen, de sterrehemel zeer helder en ET passeerde zowaar
op zijn fiets! Geen echte UFO gezien helaas )
> Mo 9/11: Na
alle natuurpracht van de voorbije week, was dit onze rustdag:
uitslapen, no rush, relaxing at the pool (met ne gigantische American
Size Pina Colada). Door omstandigheden zijn we er ook in geslaagd
gratis tickets te bemachtigen voor een dinner-show die avond:
Tournament of the Kings. Deze show past volledig in het kader van ons
hotel Excalibur, dat eigenlijk een zogezegd Engels kasteel is (maar
eerder op dat van Walt Disney lijkt) met King Arthur op de troon. De
show is quasi in hollywood style tot in de details uitgekiend, maar wel
leuk om te beleven. Het dinner tijdens de show was zoals de ridders van
de Ronde Tafel: per persoon een gebraden kippetje, op te eten zonder
bestek! Nadien hadden we rendez-vous met Jurgen & Leen, jaja,
de ex-collega van Bjorn die we in Atlanta tegen het lijf waren gelopen.
Een casino-bezoekje mocht niet ontbreken, dus trokken we met z'n vieren
naar het MGM Grand, het grootste casino van Vegas. Roulette was the
game, winning was the fame!! jaja, 't is bewezen: op basis van pure
statistiek en lucky number 26, sleepten Jurgen en Bjorn in Ocean Eleven
style samen 200 dollar winst uit de MGM! CHA CHING!!!! Dit werd
vereeuwigd op foto aan de lion vd MGM, met de dollars tussen de tanden!
:o)
> Tu 9/12: Vandaag op de agenda: de verschillende
hotel-casino's bewonderen, want elk van hen tracht uniek te zijn via
duur uitgewerkte thema's. Sommigen zijn ware architecturale pareltjes!
We begonnen de Strip in het Noorden met een bezoekje aan de
Stratosphere, de kenmerkende toren die uitzicht biedt over Vegas.
(lijkt op de Rheinturm in Dudo) Waanzinnig is: boven op deze toren vind
je nog 3 spectaculaire pretparkattracties. Uiteraard heeft Bjorn de
kans gegrepen om de meest angstaanjagende van deze attracties uit te
proberen: in een soort octopus-molen die 200 meter boven de grond
bengelde, face down, enkel een ijzeren stang verhinderde een val in de
diepte... Ik kon het haast niet aanzien, laat staan filmen!! In de
zinderende woestijnhitte zijn we de Strip verder zuidwaarts
afgewandeld, met pitstops in een aantal vd hotel-casino's: Sahara
(Rollercoaster omheen het hotel), Circus Circus (doorlopende
circusvoorstellingen gratis te bekijken), The Riviera (gekend van de
Comedy Club), Treasure Island (grote piratenboot dient elke avond als
setting voor hun gratis show), The Mirage (gekend van hun vulkaan
uitbarsting, om het uur),... De top of the bill is zeker wel The
Venetian: een waanzinnig excentriek project waarbij Venetie 1 op 1 werd
nagemaakt, zelfs met materialen rechtstreeks uit Italie verscheept. je
gelooft niet wat je ziet: volledige kanalen met de typische gondels,
het San Marco plein, ... het is echt AF! Tegen dan waren onze voeten
echter al zo vermoeid, dat we de resterende hotels moesten uitstellen
voor de volgende dag, en met de Strip-Trolley (slow, but cheap) naar
ons hotel terugkeerden voor een verfrissende douche en een smakelijk en
rijkelijk buffet... Het oorspronkelijke downtown hebben we 's
avonds nog even opgezocht: op zich voel je direct dat het een ander
publiek is, minder fancy met lower bets. Anderzijds is de Fremont
Street Experience wel een leuk gegeven: de straat is volledig overdekt
met een gigantisch langgerekt scherm boven je hoofd, waarop dan een
lichtshow gegeven wordt.
> Wed 9/13: New day, new energy: terug op pad, deze keer met de wagen! De
eerste halte was New-York New-York: qua vormgeving een van de mooiste
in het thema ook. Je ziet de volledige skyline (Empire State building,
Chrysler building, Brooklyn bridge, Statue of Liberty enz.). Ook binnen
is alles perfect in het thema, tot de dampende riooldeksels toe.
Daarbovenop rijdt zelfs een rollercoaster door het casino naar buiten. Naast
de Venetian, kwam Caesars Palace op dezelfde hoogte qua standing en
afwerking.. schitterend! In het Colloseum (perfect nagebouwd uit Rome)
hebben Celine Dion en Elton John hun eigen shows. Bij de buur Bellagio
is het vooral het grote meer voor het hotel dat de aandacht trekt met
om het half uur een fontein spectakel op muziek. Als afsluiter:
Paris Las Vegas. Je kan er niet naast kijken, want de Eiffeltoren staat
hier op een schaal van 1:3 nagebouwd aan de voordeur. Om te parkeren
aan de achterkant, rijd je dan via de Arc de Triomphe. Hun slogan
"Everything is sexier in Paris" klopt op basis van de serveuses !
Veel
meer over Vegas in fotos en beelden eens we thuis zijn, want het is
moeilijk om passende omschrijvingen te geven soms: je moet het
eigenlijk gezien hebben!
(fotos bij de volgende update, want nu geen usb poort beschikbaar, dank voor de tip Alfonso!)
> EXPERIENCES:
-
Hoewel alle hotels naast elkaar lijken te liggen, is het moordend om
dit alles te voet te doen, de meeste hotels zijn dan ook verschillende
hectares groot! Ons eigen hotel heeft bijvoorbeeld 4062 kamers, 2
zwembaden, groot casino, foodcourts, fitness ruimte, showzaal
(volledige arena voor de ridders te paard-dinner show), midieval games
ruimte, enz.
- De bedcapaciteit van de 6 grote (MGM, Venetian,
Luxor, Excalibur, Mandalay Bay en Flamingo) is samen gelijk aan de
totale capaciteit van San Francisco + San Diego tesamen. En ze breiden
nog uit..
- 18 van de 20 grootste hotels ter wereld zitten in Vegas.
- M&Ms shop: is hilarisch met alle mogelijke gadgets rondom de M&M figuurtjes.
-
Minimum inzet op de Roulette was direct 10 dollar, met slechte
kansberekening kan het wel rap gedaan zijn.. Hoewel voor sommigen
inzetten van 200 dollar en meer vrij normaal leken.
- De kaarten in de casino's worden maar 1 keer gebruikt.
-
Drive Thru ten top! Het fenomeen is uiteraard zeer ingeburgerd door de
uitgestrekte steden: drive thru fast-food, coffee shops, bankautomaten,
bookreturns bij de bibliotheken, EN drive-thru weddings in Vegas: voor
29.99usd
>AM: Vandaag
staat de laatste echte canyon op het programma, Bryce Canyon. Na de
bijna dagelijkse ontbijtstop bij onze koffievriend Buckie (letterlijk,
we zijn er al veel bucks aan kwijt..), zijn we opnieuw hogere gelegen
gebied ingetrokken met onze Chevy berggeit. De prachtige panoramische
rit ernaartoe (via een overview van Zion op 3000m en de Red rock
Canyon) bleek een zeer goede appetizer te zijn. In het park zijn we
opnieuw de shuttle opgeklommen bij een zeer komische linguist om te
starten op Inspiration Po-i-n-t. Van boven uit blijkt direct dat dit
geen normale canyon is, maar uniek en verfijnd in zijn schoonheid.
Veerle deed het soms een beetje aan Brugse kant denken, maar dan in
rotsvorm. Je vindt er zeer fijne spitse rotsen (hoodoo's en grotto's)
in de canyonwand gecombineerd met een prachtige kleurenpalet. Hoe kan
dit nu onstaan vraag je je af.. Zoals gewoonlijk krijg je goede info
van de Visitor Centers: blijkbaar was zo'n tijdje terug (lees miljoenen
jaren) het noord-Amerikaans plateau verscheurd in oost en west door een
zee die er dwars door liep. Dit verklaart in deze streek ook de Rocky
Mountains, Monument Valley en de meeste canyons. De zee is langzaam
weggetrokken, maar heeft door de erosie en koude
weersomstandigheden (vraag na bij Sid uit Ice Age) speciale dingen
nagelaten. Eigenlijk wordt je hier echt verwend als het op natuur
aan komt en je beseft hoe oud de wereld is - de ideale manier om je
terug relatief jong te voelen (27 of 30 jaarkes ogot). Enfin, voor
ons de prachtigste en tastbaarste canyon of them all, want het leek wel
een onafgebroken fotodecor, en verstoppertje spelen met eekhoorns
tussen de hoodoo's.
>PM: Wandeling net op tijd afgerond,
want we kregen een regenbui. Het signaal was gegeven om opnieuw warme
oorden op te zoeken in de woestijn: Las Vegas! Met een verse Coconut
Banana Frappucino in de cupholder, 250 mijl verder richting het 4e
grootste hotel ter wereld (Excalibur) en eenarmige bandieten..
cha-ching!
>EXPERIENCES: - Ooit al eens een Rainbow Armedillo gezien? Veerle kan deze perfect imiteren.. -
In de bergen is het moeilijk om deftige radiozenders te ontvangen, het
wordt tijd voor een cd! Anderzijds is het radio landschap wel in orde
rond de steden, en zoals op TV ook hier met enorm uiteenlopende kanalen
voor elke doelgroep (oldies, hip-hop, softrock, lovesongs, zelfs een
beurszender, hehe). Onze favoriet: Smooth Jazz, ideaal als
achtergrondmuziek bij de scenic roads.
Ondertussen zitten we al verder natuurlijk en zijn we nu op weg naar Yosemite.. nog veel te updaten dus, maar we proberen dit vanavond of morgen! Bedankt voor de tips voor de fotos. Het makkelijkst zou zijn dat we die even doorsturen inderdaad want quasi nergens kunnen we een klein programma downloaden. Dus zeer binnenkort hopelijk de fotos!
Eindelijk hebben we nog eens de tijd en plaats gevonden voor een kleine update.
Sa 9/9
> AM: Zaterdagochtend in
Page hadden we al een eerste to do op de agenda: gratis bezoekje aan de
stuwdam in Glenn Canyon (de dam die verantwoordelijk is voor Lake
Powell). Dit bezoekje leidde ons tot onderin de dam, waar de Belgische
kwaliteit alweer maar eens bewezen werd: de rotoren die gebruikt worden
om de energie van het doorstromende water om te zetten in
electriciteit, blijken immers van Belgische makelij (Cockerill
Sambre)!! Echt wel es boeiend om in zo'n stuwdam te kunnen kijken en
rondlopen. Na dit bezoekje gingen we naar The Horseshoe Bend, een
plaats voorbij de dam waar je de Colorado-rivier zeer goed kan zien
onderaan de canyon! heel mooi!! De tijd tikte snel, en vermits we
nog wat afstand te overbruggen hadden richting Zion & Bryce
National Parks, besloten we om ons stalen ros uit Page te laten
rijden...
> PM: Zion National Park is een bijzondere
canyon, althans voor de bezoekers: dit is de enige canyon waar je van
in de canyon zelf de natuurpracht aanschouwt (en je dus de rotswanden
moet opwandelen ipv id canyon moet afdalen). Je wordt stil van al
die oeroude schoonheid: je voelt je zo nietig als je beseft hoe lang
het heeft nodig gehad om die canyon(s) te vormen. Bangelijk om zien
zijn de klimmers die hoog boven je hoofd aan de loodrechte rotswanden
hangen. Ze hebben bovendien een klein platformke mee dat ze gebruiken
om langs de rotswand te overnachten, want de beklimming van zo'n wand
duurt langer dan 1 dag!!! Bijna automatisch begin je te roepen: " kom
naar beneden, onnozelaars!!!!" Echt waanzinnig!! In dit park was er
ook wat dierenpracht te bewonderen: eekhoorntjes die ondertussen al
heeeeeeeeeeeeeeel goed gewend zijn aan de mensen, mini-kikkerkes die
zelfmoord-jumps deden vlak voor onze camera (en kwaken zoals schapen),
en herten.. Niet gezien, maar wel geroken: stinkdier!! bwakkes, moet
zowat een mengeling zijn van verrotte eieren en 5-daagse zweetvoeten.
> EXPERIENCES: - Toen Veerle een hert schoot, kwam er rook uit de flits ) het hert is nog kunnen ontsnappen - Over schieten gesproken, we worden ondertussen zeer sterk in het 'drive-by-shooting', maar dan met de Canon. -
Voor de bouwers: huizen worden hier niet zozeer compleet in steen
gebouwd: dikwijls met hout en daartegen dan een isolatie+afwerking,
ofwel zeer veel al gezien: een compleet prefab-huis! Geen probleem met
architecten of metsers: een standaard woning met 3 slaapkamers voor
67.500usd. astemblief!
> AM-PM: Na het drive-thru ontbijt in Flagstaff, ging het vandaag richting Grand Canyon. De
Grand Canyon bezoeken kan je eigenlijk op een aantal manieren: te voet
langs de rand, per boot (rafting, maar vroeg op voorhand te reserveren)
ofwel het vliegtuig (toch wel prijzig). Alles goed geregeld: de auto
kan je kwijt op een parking, waarna je dan met een shuttle bus
langsheen de rand kan gevoerd worden. Probleem met de Grand
Canyon: je kan het niet vatten! Je hebt het al gezien op TV ed, maar
het echt zien is overdonderend (in ons geval op een bepaald moment
letterlijk!). Het is gigantisch uitgestrekt
en je kan slecht een delen opvangen. Je kijkt continu rond naar
adembenemende rotswanden en dieptes, maar een beetje verder
gewandeld, is dat beeld alweer veranderd en kan je opnieuw turen naar
een prachtige view. Tja, je moet het gezien hebben eigenlijk.. In de namiddag hebben we een trail gedaan, zodat we een stuk in de canyon zijn afgedaald tot aan het 'ooh aah point', dat maakte het dan toch een beetje tastbaarder. Na
dit natuurspectakel zijn we verder in het Navajo reservaat gereden om
te overnachten in Tuba City, een gezellig indianen dorpje.
> EXPERIENCES: -
Enkel de Zuidrand van de Canyon wordt door het gros van de toeristen
bezocht. Slechts 10% bezoekt het noorden. Misschien ligt het ook eraan
dat de 10 miles in vogelvlucht enkel te overbruggen zijn met een rit
van 275 miles.. - In de Grand Canyon ook wat wildlife gezien: topper was gegarandeerd de Californische Condor! En heb die zelfs goed in close-up kunnen filmen! fier fier. -
Op het middaguur zagen we de bui al hangen die over de Canyon zou
komen. Bliksem en donder kwamen dichter en dichter en dichter.. Unieke en zeer vreemde ervaring was toen het onweer al zo dichtbij was dat we werkelijk de bliksemschichten konden
voelen!! Man, dat was raar! Het leek alsof er grote spinnewebben
over ons heen werden gegooid.. brrr, snel de shuttle ingevlucht!
>AM: Door
het nog steeds imaginaire tijdsverschil tussen California &
Arizona, zijn we vandaag al heel vroeg uit de veren. We beginnen onze
dag met een bezoekje aan Dial (Henkel),
zodat die date met Arthur toch nog enigszins vorm kan krijgen. Terwijl
ik in de wagen zit te wachten, blijkt dankzij de radiostem dat er
helemaal geen tijdsverschil is en we dus een uur vroeger op pad zijn
dan gedacht... Binnen bij Dial was er bij Bjorn ondertussen ook al een
belletje gaan rinkelen. Dit vroege uur gaf ons de kans om onze twee
coupons van gisterenavond te verzilveren via een lekker ontbijtje, om
dan via een pitstop id stadsbibliotheek en een ommetje via Best Buy
(jaja, we hebben onze eigen videocamera nu, waardoor we ondertussen aan onze roadmovie zijn begonnen!!) onze toch naar Sedona & Flagstaff aan te vatten.
>PM: Onderweg naar Sedona genoten we van de landschappen vol pijpcactussen (welke
zich moeilijk laten fotograferen vanop de freeway) en maakten we kennis
met John. Neen, niet John vanuit Palm Springs, een andere John deze
keer: de orkaan! De uitlopers
hiervan zitten momenteel in Arizona, en zijn niet te onderschatten.
Tijdens de rit naar Sedona hebben we dit zelf ondervonden, want het
leek alsof we in een Hollywood film waren terecht gekomen met alle
typische beelden: gigantische donderknallen en bliksemschichten, hevige
rukwinden met overwaaiende stukken struik, wolkbreuk gepeperd met
stevige hagelbollen,... Onze Chevy schudde op zijn chassis, en wij
erbij. Eens daar voorbij (gelukkig zonder schade aan de wagen -
wat we toch even vreesden owv de hagel), trok het mooie landschap van
Sedona onze aandacht, en die prachtige Red Rocks maakten de kuren van
John meer dan goed: ADEMBENEMEND! Daarna zijn we doorgereden naar Flagstaff, een gezellig en authentiek stadje aan Route 66,
in de mountains of Arizona (2300m hoogte). De temperatuur is hier
opmerkelijk lager, no more desert heat for now! We hebben er een
gezellig restaurantje gevonden (Mountain Oasis), dat eigenlijk heel
Europees aandoet met een heel gevarieerde keuken.
> EXPERIENCES: -
Door de strenge controles bij de heenreis, kon de familie camera niet
mee, vandaar onze JVC aankoop van vandaag. Vermits we nog teruggaan
naar Hollywood, komt dat van pas om daar direct een visitekaartje af te
geven en te gaan voor Oscar van 'onnozelste roadmovie' - Customer orientation
heeft werkelijk betekenis in US: blijkbaar wordt elke werknemer ook
deels afgerekend op dit criterium. Zeker in de horeca is de
gastvriendelijkheid werkelijk onverwacht goed. Niet verwonderlijk want
service is niet in de prijs inbegrepen en personeel leeft vnl.
van deze tips (basisloon is zeer gering +-5USD/h). Behalve aan de
low-end, zoals McDonalds waar geen tip-systeem geldt, is een glimlach
optioneel.
> AM: Another hot day.. Na een eerder typisch Amerikaans ontbijt met waffles en deeg zonder echte smaak, maar gecompenseerd door genoeg suiker, trekt de mini-caravaan naar Joshua Tree National Park - the first of many! Incheck ging vrij vlot in het Visitor Center bij de Park Rangers, 50 dollar later heb je een vrijgeleide voor alle parken. In het Joshua Tree park komen 2 woestijnen elkaar tegen: vanuit het westen de Mohave woestijn (hoger gelegen en iets koeler), vanuit het oosten de Colorado woestijn (warmer lager gelegen). Dat zorgt voor een compleet verschillende vegetatie en landschappen. Prachtig om zien zijn de Joshua Trees die een zeer komische maar gedegen indruk nalaten, zich mooi metend met de bijzondere rotsformaties op de achtergrond (skull rocks). een klein wandeltochtje van 1.5mile was genoeg om de Burrito-rock te zien en 2 flessen water leeg te slurpen. Zoals gezegd.. hot. Naarmate we naar het oosten reden, kregen we een heel ander landschap voorgeschoteld met enkele prachtige gele cactusvelden en weids uitgestrekte vlaktes.
>PM: 's Namiddags weinig meer gedaan dan miles malen richting Phoenix/Scottdale op weg naar een afspraak met de Henkel collega Arthur, die sinds vorige week als expat bij Dial (Henkel) zit. Maar het leek wel alsof deze afspraak gedoemd was, want imaginaire tijdsverschillen, luchtvracht in Seattle ipv Phoenix en telefoonnummers die niet bereikbaar bleken, zorgden ervoor dat we Arthur niet konden treffen. Bij het binnenrijden van Phoenix bleek deze stad inderdaad dezelfde ziekte als LA te hebben. Geen centrum in de enge zin van het woord, maar een uitgedeinde stad van 30 op 40 miles met drukbereden boulevards en freeways. Scottsdale is een 'betere' suburb, die de vergelijking met Palm Springs aankan, zij het dan veel groter en niet enkel voor vakantie. Alles mooi onderhouden, perfect afgewerkt en toch met een charmant Old Town in Western stijl - beetje kitsch want alles is kraaknieuw, maar de bedoeling is ok.
> EXPERIENCES: - In een coffee house in Scottsdale waren we getuige van een dronken weirdo die vakkundig moest buitengewerkt worden. Is gelukt, met 2 gratis coupons als wederdienst. - Voor de echte muziekkenners: Joshua Trees zijn idd exact deze bomen waarmee U2 zeer bekend is geworden - Stuur uw eigen impressie van deze bijzondere boom door en win een eervolle vermelding op deze blog (we hebben ook al een poging gedaan!)
Dag 1: Op de luchthaven hadden we al direct prijs: geen handbagage
toegelaten!! Alleen irritante plastic zakjes voor het hoogstnodige (ID,
flightdocs, 1 krant of magazine, GEEN lenzenpotje met vloeistof) (maar
dat laatste ontdekten we pas vlak voor het boarden.. dankzij onze
smokkeltrucs is ons dit toch gelukt..). De vlucht zelf was zoals
verwacht lang... zeer lang, man man! Wel een opmerkelijk feit: tijdens
onze transit in Atlanta zijn we op een ex-Henkel collega gestoten -
Jurgen Doens! Die kom je dan tegen in de Baja Fresh op de luchthaven
van Atlanta of all places. Blijkt dat we terzelfdertijd in Vegas zullen
zijn.. to be continued. Eindelijk in LA aangekomen, bij Budget onze
auto gaan halen - naast McDonalds een toonbeeld van
vriendelijkheid. Dikke hispanic trutten die in het spaans tegen mekaar
zitten te lallen om dan af en toe op een streepje te wijzen - sign
here! Enfin, 't zal ons worst wezen, auto is tip top -een Chevy Cobalt
- met alles wat nodig is. Zondag ochtend 3u30 am belgische tijd, zijn
we in het eerste hotel dat we tegenkwamen gecrasht - de Holiday
Inn.
Dag 2 >AM: Na een broodnodige nachtrust, hebben
we uitgebreid geproefd van het Holiday Inn ontbijt, om daarna met full
power op pad te kunnen! Gewapend met een gloednieuwe kaart hebben
we onze vleugeltjes aangetrokken en zijn we de stad der Engelen
ingevlogen, om zo alle indrukken op ons af te laten komen: freeways
doorheen de stad, smalle hoge palmtrees, overaanbod drank en
voeding (vnl in fastfoodstijl), eindeloze avenues & boulevards
waardoor je zonder wagen nergens komt in deze grootstad, efficiente
dambordpatronen en wegaanduidingen, ... Een wandeling in Downtown was
een goede start: vanaf het prachtige en bekende Biltmore Hotel maakten
we een tour langs het financiele center, de stadsbibliotheek, Broadway
(en da viel ferm tegen, zo'n krioelboel aan latino's en discountshops
die de oude theater boulevard hebben gedegradeerd tot cheap lane..), de
Deloitte tower (helaas gedeeld met F***ing PWC, en vlakbij die lelijke
toren van KPMG). Na deze hot hot hot walk was de AC van de Chevy zeeeeeeeeeeeeeer welkom, en trokken we naar Sunset Boulevard.
>PM: Sunset Blvd.
brengt je geleidelijk aan van downtown naar Hollywood en verder naar
Beverly Hills. Het verandert zo ook van lelijke wegwerpblvd, over
kitscherige pronkblvd naar stijlvolle, ruime groene lanes. Mits
een kleine tank-tussenstop in Starbucks, zijn we eens een kijkje gaan
nemen bij die rijke bergnomaden in Beverly Hills. Uitzicht over de
stad is prachtig, super onderhouden straten en veel groen (schijnt
meeste tuinmannen per hoofd van de US + 33000 bomen voor 35000 mensen).
Zodra we fotos kunnen uploaden, zal er ene niet ontbreken: op de oprit
van een schitterend landhuis telden we 8 fonkelnieuwe rode Ferrari's.. Na een opfrissing in het motel, zijn we dan 's avonds naar Hollywood blvd.
gereden. Dit is eigenlijk een beetje zoals je het kan verwachten: veel
kitsch, weinig content. Je hebt wel de Walk of fame en Mann's Chinese
Theater met nog meer voet- en hand-afdrukken van vedetten, zelfs Donald
Duck en R2D2 ontbreken niet..! Uiteraard kan je hier wel terecht voor
.. films in de vele theaters, maar ook Charlie Chaplin loopt hier rond,
en Darth Vader, en Wacko Jacko, en Spiderman... enfin, je waant je in
een Freak-show.
>EXPERIENCES Dag1-2: Apart rubriekje voor aparte ervaringen, bedenkingen, enz.
- Iedereen kent de HOLLYWOOD letters, vanwaar komt dit?? antwoord onderaan - Typische
gay op de Brusselse luchthaven die ons koffie serveerde. Met 3 mensen
voor hem was het 'busy busy busy ! (spreek ook uit zoals de echte, is
geweldig catchy) - Bruce Willis leeft blijkbaar op kleine voet, we
schatten 39 of kleiner -> Koen, je ziet, ook met kleine
voetjes kan je vooruitkomen in het leven! - Hollywood werkt
inspirerend. Op het einde van de reis heeft Veerle gegarandeerd een
plot klaar voor een nieuwe film. Elke ochtend vertelt ze een nieuw
spannend droomverhaal.. De werktitel is voorlopig 'beVeerly
Hills Cop 4' - Internet Access is moeilijker dan voorzien, blijkbaar
is wireless hotspot al zo ingeburgerd dat niemand nog een punt voorziet
met vaste pc.. we moeten dus terugvallen op beperkte tijd in de
bibliotheken - Hollywood antwoord: het was blijkbaar in 1923 een
reclame advertentie voor vastgoed en er stond 'HOLLYWOODLAND'. In 1949
is de 'LAND' er blijkbaar vanaf gevallen.
Bedankt voor de reacties (en tips) die we al kregen, is echt leuk om iets te lezen van jullie! Tot binnenkort voor een nieuwe update.
We hebben dit plekje gecreeerd om onze -hopelijk- spannende reis doorheen Zuid-West USA te omkaderen.
Het lijkt ons een leuk idee om EN onze sympthieke medemens op de hoogte te houden EN tegelijk geen 35 kaartjes te moeten schrijven naar addressen die we toch niet hebben.. ! We gaan ervan uit dat we gemiddeld om de drie dagen zullen kunnen rapporteren, met onze eigen (resp. economisch/psychologische) kijk op het Bush-dom.
Amerika dus, de joenaaitet steets, land of the free... In totaal hebben we drie weken: van zaterdag 2 sept.tot zondag 24sept. We hebben geen reservaties gemaakt op voorhand (iets anders verwacht misschien??), zodat we flexibel kunnen blijven om sneller of trager te kunnen toeren. We zullen wel nog een goed hotel voor de 1e nacht in LA boeken om de jetlag weg te snurken, suggesties welkom.
Hieronder de route die we ongeveer zullen volgen. Start in LA, via Palm Springs naar Phoenix/Scottsdale (Home of Henkel Laundry&Home Care USA) Dan verder door naar de Canyons (Grand, Bryce, Zion) om daarna in Las Vegas te crashen en de beurs bij te vullen (ahum - it's all about statistics!). Daarna weer de woestijn in (Death Valley) om in Yosemite Park te geraken. De laatste week zitten we aan de kust lijn, met achtereenvolgens San Francisco, Santa Barbara, Malibu en Venice Beach, LA
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
)
)!
