> AM-PM: Na het drive-thru ontbijt in Flagstaff, ging het vandaag richting Grand Canyon. De
Grand Canyon bezoeken kan je eigenlijk op een aantal manieren: te voet
langs de rand, per boot (rafting, maar vroeg op voorhand te reserveren)
ofwel het vliegtuig (toch wel prijzig). Alles goed geregeld: de auto
kan je kwijt op een parking, waarna je dan met een shuttle bus
langsheen de rand kan gevoerd worden. Probleem met de Grand
Canyon: je kan het niet vatten! Je hebt het al gezien op TV ed, maar
het echt zien is overdonderend (in ons geval op een bepaald moment
letterlijk!). Het is gigantisch uitgestrekt
en je kan slecht een delen opvangen. Je kijkt continu rond naar
adembenemende rotswanden en dieptes, maar een beetje verder
gewandeld, is dat beeld alweer veranderd en kan je opnieuw turen naar
een prachtige view. Tja, je moet het gezien hebben eigenlijk.. In de namiddag hebben we een trail gedaan, zodat we een stuk in de canyon zijn afgedaald tot aan het 'ooh aah point', dat maakte het dan toch een beetje tastbaarder. Na
dit natuurspectakel zijn we verder in het Navajo reservaat gereden om
te overnachten in Tuba City, een gezellig indianen dorpje.
> EXPERIENCES: -
Enkel de Zuidrand van de Canyon wordt door het gros van de toeristen
bezocht. Slechts 10% bezoekt het noorden. Misschien ligt het ook eraan
dat de 10 miles in vogelvlucht enkel te overbruggen zijn met een rit
van 275 miles.. - In de Grand Canyon ook wat wildlife gezien: topper was gegarandeerd de Californische Condor! En heb die zelfs goed in close-up kunnen filmen! fier fier. -
Op het middaguur zagen we de bui al hangen die over de Canyon zou
komen. Bliksem en donder kwamen dichter en dichter en dichter.. Unieke en zeer vreemde ervaring was toen het onweer al zo dichtbij was dat we werkelijk de bliksemschichten konden
voelen!! Man, dat was raar! Het leek alsof er grote spinnewebben
over ons heen werden gegooid.. brrr, snel de shuttle ingevlucht!
>AM: Door
het nog steeds imaginaire tijdsverschil tussen California &
Arizona, zijn we vandaag al heel vroeg uit de veren. We beginnen onze
dag met een bezoekje aan Dial (Henkel),
zodat die date met Arthur toch nog enigszins vorm kan krijgen. Terwijl
ik in de wagen zit te wachten, blijkt dankzij de radiostem dat er
helemaal geen tijdsverschil is en we dus een uur vroeger op pad zijn
dan gedacht... Binnen bij Dial was er bij Bjorn ondertussen ook al een
belletje gaan rinkelen. Dit vroege uur gaf ons de kans om onze twee
coupons van gisterenavond te verzilveren via een lekker ontbijtje, om
dan via een pitstop id stadsbibliotheek en een ommetje via Best Buy
(jaja, we hebben onze eigen videocamera nu, waardoor we ondertussen aan onze roadmovie zijn begonnen!!) onze toch naar Sedona & Flagstaff aan te vatten.
>PM: Onderweg naar Sedona genoten we van de landschappen vol pijpcactussen (welke
zich moeilijk laten fotograferen vanop de freeway) en maakten we kennis
met John. Neen, niet John vanuit Palm Springs, een andere John deze
keer: de orkaan! De uitlopers
hiervan zitten momenteel in Arizona, en zijn niet te onderschatten.
Tijdens de rit naar Sedona hebben we dit zelf ondervonden, want het
leek alsof we in een Hollywood film waren terecht gekomen met alle
typische beelden: gigantische donderknallen en bliksemschichten, hevige
rukwinden met overwaaiende stukken struik, wolkbreuk gepeperd met
stevige hagelbollen,... Onze Chevy schudde op zijn chassis, en wij
erbij. Eens daar voorbij (gelukkig zonder schade aan de wagen -
wat we toch even vreesden owv de hagel), trok het mooie landschap van
Sedona onze aandacht, en die prachtige Red Rocks maakten de kuren van
John meer dan goed: ADEMBENEMEND! Daarna zijn we doorgereden naar Flagstaff, een gezellig en authentiek stadje aan Route 66,
in de mountains of Arizona (2300m hoogte). De temperatuur is hier
opmerkelijk lager, no more desert heat for now! We hebben er een
gezellig restaurantje gevonden (Mountain Oasis), dat eigenlijk heel
Europees aandoet met een heel gevarieerde keuken.
> EXPERIENCES: -
Door de strenge controles bij de heenreis, kon de familie camera niet
mee, vandaar onze JVC aankoop van vandaag. Vermits we nog teruggaan
naar Hollywood, komt dat van pas om daar direct een visitekaartje af te
geven en te gaan voor Oscar van 'onnozelste roadmovie' - Customer orientation
heeft werkelijk betekenis in US: blijkbaar wordt elke werknemer ook
deels afgerekend op dit criterium. Zeker in de horeca is de
gastvriendelijkheid werkelijk onverwacht goed. Niet verwonderlijk want
service is niet in de prijs inbegrepen en personeel leeft vnl.
van deze tips (basisloon is zeer gering +-5USD/h). Behalve aan de
low-end, zoals McDonalds waar geen tip-systeem geldt, is een glimlach
optioneel.
